ပဘာဝတီႏွင့္မင္းကုသတုိ႕၏ ေရွးဆုေတာင္း

ပဘာဝတီ၏ ေရွးဆုေတာင္း

ဘဝတစ္ခုတြင္ ညီအစ္ကို ႏွစ္ဦးတို႔အနက္ ပဘာဝတီအေလာင္း အမ်ဳိးေကာင္းသမီးသည္ အစ္ကိုႀကီး ျဖစ္သူ၏ အိမ္ရွင္မ ျဖစ္ခဲ့ရ၏။ ညီငယ္ျဖစ္သူကား မင္းကုသအေလာင္းတည္း။ အစ္ကိုႀကီးကိုပင္ မွီခို၍ အတူ ေနထိုင္ၾက၏။ တစ္ေန႔တြင္ မြန္ျမတ္ေသာ မုန္႔တစ္မ်ဳိးကို စီမံ၍ စားၾက၏။ ညီျဖစ္သူကား အိမ္တြင္ မရွိခိုက္ျဖစ္၍ ညီငယ္အတြက္ ခ်န္ထား၏။

ထိုအခ်ိန္တြင္ အရွင္ပေစၥကဗုဒၶါ တစ္ဆူသည္ ဆြမ္းရပ္ေတာ္မူလာ၏။ ညီငယ္အတြက္ ခ်န္ထားေသာ မုန္႔ကို မရီးျဖစ္သူ ပဘာဝတီအေလာင္း အမ်ဳိးေကာင္းသမီးက အရွင္ပေစၥကဗုဒၶါ ဘုရားရွင္အား ေလာင္းလွဴ လိုက္၏။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ညီငယ္ျဖစ္သူသည္ ျပန္လည္ေရာက္ရွိလာ၏။ မေက်နပ္သျဖင့္ အရွင္ပေစၥကဗုဒၶါ၏ သပိတ္မွ မုန္႔ကို ေဒါသေ႕ရွထား၍ ယူမွားမိ၏။

မရီးျဖစ္သူကား မိမိ၏ မိခင္အိမ္မွ ေထာပတ္ကို ယူေဆာင္၍ အရွင္ပေစၥကဗုဒၶါ၏ သပိတ္ေတာ္၌ ေလာင္းလွဴလိုက္၏။ ေထာပတ္တို႔မွ အေရာင္မ်ား ေတာက္ပထြက္ေပၚလာသည္ကို ေတြ႕ရ၍ အလြန္ဝမ္းသာ အားရျဖင့္ ေအာက္ပါအတိုင္း ဆုေတာင္းပန္ထြာေလသည္။

''အရွင္ဘုရား ဤဒါန၏ စြမ္းအားေၾကာင့္ ျဖစ္ေလရာဌာန ျဖစ္ေလရာရာဘုံဘဝ၌ ဘုရားတပည့္ေတာ္မ၏ ခႏၶာကိုယ္သည္ အေရာင္အလင္း ျဖစ္ေပၚလာေသာ ခႏၶာကိုယ္ ျဖစ္ပါေစသတည္း။ အသာဆုံး အျမတ္ဆုံး ႐ုပ္အဆင္းကို ေဆာင္ႏိုင္သူလည္း ျဖစ္ရပါလို၏။ ဤမသူေတာ္ႏွင့္လည္း တစ္ေနရာတည္း၌ အတူတကြ ေနထိုင္ရျခင္းသည္ မျဖစ္ပါေစသတည္း။''

ဤကား ပဘာဝတီအေလာင္း အမ်ဳိးေကာင္းသမီး၏ ဆုေတာင္းခန္းတည္း။ ဤဆုေတာင္းခန္း၌ ----

၁။ ကိုယ္ေရာင္ကိုယ္ဝါ ထြန္းလင္းေတာက္ပသည့္ အသာဆုံး အျမတ္ဆုံး ႐ုပ္အဆင္းကို ေဆာင္ႏိုင္သည့္ အမ်ဳိးသမီးဟု အသိမွားျခင္းသေဘာကား အဝိဇၨာတည္း။

၂။ ယင္းအမ်ဳိးသမီးဘဝကို တြယ္တာတပ္မက္ျခင္း သေဘာကား တဏွာတည္း။

၃။ ယင္းအမ်ဳိးသမီးဘဝသို႔ စိတ္ကပ္ေရာက္စဲြေနျခင္း သေဘာကား ဥပါဒါန္တည္း။

၄။ အရွင္ပေစၥကဗုဒၶါအား ေထာပတ္လွဴဒါန္းသည့္ ကုသိုလ္ေစတနာအုပ္စုကား သခၤါရတည္း။

၅။ ယင္းကုသိုလ္ ေစတနာအုပ္စု၏ ကမၼသတၱိကား ကံတည္း။

ဤသို႔လွ်င္ အဝိဇၨာ တဏွာ ဥပါဒါန္ သခၤါရ ကံ ဟူေသာ အေၾကာင္းတရားငါးပါးတို႔သည္ စုံညီသြားၾက၏။

ေယာ သီလဝါ သီလဝေႏၲသု ဒဒါတိ ဒါနံ။

ဓေမၼန လဒၶံ သုပသႏၷစိေတၱာ။

အဘိသဒၵဟံ ကမၼဖလံ ဥဠာရံ၊

တံ ေဝ ဒါနံ ဝိပုလပၹလႏၲိ ျဗဴမိ။ (မ၊၃၊၃ဝဝ။)

၁။ သီလရွိျခင္း,

၂။ တရားေသာ နည္းလမ္းျဖင့္ ရွာေဖြရရွိေသာ လွဴဖြယ္ဝတၳဳျဖစ္ျခင္း,

၃။ ၾကည္လင္ေသာ စိတ္ထားရွိျခင္း,

၄။ ျပန္႔ေျပာ ႀကီးက်ယ္ မြန္ျမတ္ေသာ ကံ-ကံ၏ အက်ဳိးတရားကို အလြန္ယုံၾကည္ေသာ သဒၶါတရား ရွိျခင္း-

ဤအဂၤါေလးပါးႏွင့္ ျပည့္စုံေသာ အလွဴေပးပုဂၢိဳလ္သည္

၅။ သီလရွိကုန္ေသာ အရွင္ေကာင္း အရွင္ျမတ္ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္တို႔၌

အလွဴဒါနကို ေပးလွဴ၏။ ထိုကဲ့သို႔ေသာ အလွဴဒါနမ်ဳိးကို စင္စစ္ဧကန္ အမွန္အားျဖင့္ ႀကီးက်ယ္ဖြံ႔ၿဖိဳး မ်ားျမတ္ေသာ အက်ဳိးရွိ၏ဟူ၍ ငါဘုရားသည္ ေဟာၾကားေတာ္မူ၏။ (မ၊၃၊၃ဝဝ။)

ဤအထက္ပါ ဒကၡိဏဝိဘဂၤသုတၱန္ ေဒသနာေတာ္ႏွင့္ အညီ အထက္ပါ ပဘာဝတီအေလာင္း အမ်ဳိးေကာင္းသမီး၏ အလွဴဒါနကား အလွဴေပးပုဂၢိဳလ္ဘက္၌ ရွိသင့္ေသာ အဂၤါရပ္ေလးခ်က္, အလွဴခံပုဂၢိဳလ္ ဘက္၌ ရွိသင့္ေသာ သီလစင္ၾကယ္ျခင္းဟူေသာ အဂၤါတစ္ခ်က္, ေပါင္းေသာ္ အဂၤါငါးခ်က္ႏွင့္ ျပည့္ဝစံုလင္ေသာ ဒါနမ်ဳိးလည္း ျဖစ္၏။ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္ဘက္၌ ကိေလသာအာသေဝါ ေလွ်ာက် ကင္းစင္ေတာ္မူၿပီးသည့္ အရွင္ပေစၥကဗုဒၶါတို႔၏ သီလမ်ဳိး ျဖစ္ေနသျဖင့္ ''တိုင္းထက္အလြန္၊ တံခြန္ႏွင့္ဘုရား''ဟူ၏သို႔ အေကာင္းဆုံး ျဖစ္ေန၏။ သီလစင္ၾကယ္ေနသည့္ သူေတာ္ေကာင္းတို႔၏ ဒါနမ်ဳိး ျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ စိတ္၏ ေတာင့္တခ်က္ဟူသမွ်သည္ မခြၽတ္ဧကန္ ၿပီးစီး ျပည့္စုံတတ္သည့္ ဒါနမ်ဳိးလည္း ျဖစ္ေနျပန္၏။ သို႔အတြက္ ယင္းဒါနက အက်ဳိးေပးေသာအခါ သူေမွ်ာ္လင့္ ေတာင့္တ ထားသည့္အတိုင္း (၁၂)ေတာင္ တိုက္ခန္းဝယ္ မီးမထြန္းဘဲ လင္းရသည့္ ပဘာဝတီ အမည္ရသည့္ အလွဆုံး အမ်ဳိးသၼီးတစ္ဦး ျဖစ္လာရ၏။

မင္းကုသ၏ ေရွးဆုေတာင္း

မတ္ျဖစ္သူ မင္းကုသအေလာင္းကလည္း မရီးျဖစ္သူ၏ ဆုေတာင္းကို ၾကားသိရေသာအခါ သူ႔အတြက္ ေဝစုရထားသည့္ အရွင္ပေစၥကဗုဒၶါ၏ သပိတ္ေတာ္မွ ျပန္ယူထားသည့္ မုန္႔ကိုပင္ တစ္ဖန္ျပန္၍ မရီးျဖစ္သူ လွဴဒါန္းထားသည့္ ေထာပတ္၏ အေပၚက ေလာင္းလွဴလ်က္ ေအာက္ပါအတိုင္း ဆုေတာင္း ပန္ထြာျပန္၏ --

''အရွင္ဘုရား ဤအမ်ဳိးသမီးသည္ ယူဇနာတစ္ရာ ေဝးကြာေသာ အရပ္၌ ေနခ်င္လည္းေနပါေစ၊ ဤအမ်ဳိးသမီးကို ေဆာင္ယူ၍ ဘုရားတပည့္ေတာ္၏ ေျခရင္းအလုပ္အေကြၽးကို ျပဳလုပ္ဖို႔ရန္ စြမ္းႏိုင္သည့္ ေယာက္်ားေကာင္း ျဖစ္ရပါလို၏'' ----

ဤကား မင္းကုသ၏ ေရွးဆုေတာင္းႏွင့္ ေကာင္းမႈတည္း။ ဤဒါနပြဲ၌ မင္းကုသအေလာင္းကား ပဘာဝတီ၏အေလာင္း အမ်ဳိးေကာင္းသမီး၏ အေပၚ၌ လိုလားတပ္မက္ေသာ တဏွာျခံရံလ်က္ ကံကို ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ထား၏။

၁။ ယူဇနာတစ္ရာေဝးေသာ အရပ္၌ပင္ ေနထိုင္ေသာ္လည္း ယင္းအမ်ဳိးသမီးကို ယူေဆာင္၍ ေျခရင္း အလုပ္အေကြၽး ျပဳလုပ္ရန္ စြမ္းႏိုင္သည့္ ေယာက္်ားဟု အသိမွားျခင္းသေဘာကား အဝိဇၨာတည္း။

၂။ ယင္းေယာက္်ားဘဝကို တြယ္တာတပ္မက္ျခင္းသေဘာကား တဏွာတည္း။

၃။ ယင္းေယာက္်ားဘဝသို႔ စိတ္ကပ္ေရာက္ စဲြေနျခင္းသေဘာကား ဥပါဒါန္တည္း။

၄။ အရွင္ပေစၥကဗုဒၶါအား မုန္႔ဆြမ္းလွဴဒါန္းသည့္ ကုသိုလ္ေစတနာအုပ္စုကား သခၤါရတည္း။

၅။ ယင္းကုသိုလ္ေစတနာအုပ္စု သခၤါရ၏ ကမၼသတၱိကား ကံတည္း။

ဤဒါနပြဲ၌လည္း အဝိဇၨာ တဏွာ ဥပါဒါန္ သခၤါရ ကံဟု အေၾကာင္းတရားငါးပါး စုံညီသြား၏။

တတၳ ယံ ေသာ ကုေဒၶါ ဂႏ႖ာ ပူဝံ ဂဏွိ၊ တႆ ပုဗၺကမၼႆ ဝေသန ဝိ႐ူေပါ အေဟာသိ၊ ပုဗၺပတၳနာယ သာ စ တံ န ဣစီၧတိ။ (ဇာတက၊႒၊၅၊၃ဝ၆။)

ယင္းဒါနပြဲ၌ မင္းကုသအေလာင္းလ်ာကား ေဒါသအမ်က္ ေခ်ာင္းေခ်ာင္းထြက္လ်က္ အရွင္ပေစၥကဗုဒၶါ၏ သပိတ္ေတာ္မွ မုန္႔ကို ျပန္ယူခဲ့မိ၏။ ယင္းေဒါသ ျခံရံထားသည့္ ကံ၏ စြမ္းအားေၾကာင့္ မင္းကုသဘဝတြင္ အက်ည္းတန္ အ႐ုပ္ဆိုးသူ ျဖစ္ရျပန္၏။ ပဘာဝတီကို အေၾကာင္းျပဳ၍ စိတ္ဆင္းရဲရသူ ျဖစ္ရျပန္၏။ တစ္ဖန္ ပဘာဝတီကလည္း မင္းကုသအေပၚ၌ အလိုမရွိေသာ စိတ္ထားျဖင့္ ေကာင္းမႈကုသိုလ္ကို ၾကဲခ် စိုက္ပ်ဳိးခဲ့သည့္ အတြက္ မင္းကုသကို အလိုမရွိ ျဖစ္ရျပန္၏။ သို႔ေသာ္ မင္းကုသအေလာင္းကား ပဘာဝတီကို မရရေအာင္ ေဆာင္ယူလိုသည့္ စိတ္ထားျဖင့္ ကံကို ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ခဲ့သျဖင့္ ထိုကံက အက်ဳိးေပးေနသည့္ မင္းကုသဘဝတြင္ ပဘာဝတီကို အေၾကာင္းခံ၍ ရွက္ပြဲႀကီးေပါင္း မ်ားစြာ ၾကံဳခဲ့ရ၏။ ပဘာဝတီကို မရရေအာင္ နည္းမ်ဳိးစုံျဖင့္ ၾကံေဆာင္ခဲ့ရ၏။နိဗၺာနဂါမိနိပဋိပဒါ - တတိယတြဲမွ

Shard from Min Aung Naing