ကုသိုလ္ အကုသိုလ္

ေျပာတဲ့စကား၊ၾကားတဲ့အသံက ကုသိုလ္လား၊အကုသိုလ္လား ခြဲျခားသိၿပီး အကုသိုလ္ဆို ေပ်ာက္သြားေအာင္ ရႈမွတ္ရမွာ။

ကုသိုလ္က ပင္လယ္ႀကီးကို ျဖတ္ႏိုင္တဲ့ သေဘၤာႀကီးနဲ႕တူတယ္။

အကုသိုလ္က ေရထဲျမွဳပ္ႏိုင္တဲ့ ေက်ာက္ခဲနဲ႕တူတယ္။

အကုသိုလ္ေက်ာက္ခဲေတြနည္းေနေသးရင္ေတာ့ အက်ိဳးမေပးေသးဘူးေနာ္။

အကုသိုလ္ေက်ာက္ခဲေတြမ်ားလာရင္ေတာ့ သေဘၤာႀကီးျမွဳပ္မွာပဲ။



ကုသိုလ္ဓါတ္မ်ားမွ ေရႊ၊ေငြ၊စည္းစိမ္ၿမဲမယ္။ကုသိုလ္ဓါတ္မ်ားရင္ မေကာင္းတာ မၾကားရဘူး။

ဘုရားရွိခိုးေနရင္း ကိုယ္ပါေျမာက္တက္လာၿပီး စိတ္က အရမ္းၾကည္ႏူးလာၿပီဆိုရင္ ခ်မ္းသာၿပီ။



လင္မယားရန္ျဖစ္၊ဟိုဘက္ေဆြမ်ိဳးမေက်နပ္၊ဒီဘက္ေဆြမ်ိဳးမေက်နပ္ျဖစ္ရင္ ရွိသမွ်စည္းစိမ္ကုန္မယ္။

ေရႊ၊ေငြ၊ပစၥည္း အေပါင္ဆိုင္ေရာက္မယ္။ကုန္သင့္လို႕ ကုန္တာေနာ္။မရွိလို႕ေရာင္းစားတယ္ထင္မယ္။မဟုတ္ဘူးေနာ္။

ကုသိုလ္ဓါတ္ မရွိရင္ ဘာမွမၿမဲဘူး။

ကုသုိလ္ဓါတ္နည္းရင္ေတာ့ မေကာင္းတာဘဲ ၾကားရမယ္။

အကုသိုလ္စိတ္မ်ားရင္ မဟုတ္တာ အဟုတ္ထင္ေနတတ္တယ္။ဘုရားရွိခိုးခ်င္စိတ္မရွိေတာ့ဘူး။



သားသမီးကို တကယ္ခ်စ္ရင္ အေပ်ာ္အပါးေတြ အေပၚစက္ ေအာက္စက္ေတြနဲ႕ အလိုမလိုက္နဲ႕။ကုသုိလ္ဓါတ္အေမြေပးေနာ္။

တကယ္ခ်စ္ရင္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေခၚ၊တရားနာခိုင္း၊ေန႕စဥ္ဒါနျပဳ၊ဥပုသ္ေစာင့္၊အားျပည့္လာမယ္ေနာ္။

ရွိတဲ့ ရတနာပစၥည္းနဲ႕ကုသိုလ္နဲ႕အခိ်ဳးတည့္မွ ၿမဲမွာေနာ္။

ေန႕စဥ္ တီဗြီ၊ရုပ္ရွင္နဲ႕ အခ်ိန္ကုန္၊ဟိုဟာလုပ္၊ဒီဟာလုပ္။မဟုတ္တာေတြနဲ႕ အခ်ိန္ကုန္ရင္ မဟုတ္တာေတြပဲ ျဖစ္မယ္ေနာ္။

ကုသိုလ္ဓါတ္ထြက္ေအာင္ မလုပ္ရင္ ၾကာရင္ စြမ္းအားကုန္မယ္။အဆင္မေျပတာေတြ ျဖစ္လာမယ္ေနာ္။



ေငြ၀င္သေလာက္ထြက္ေနၿပီဆိုရင္ ကုသိုလ္ဓါတ္နည္းေနၿပီဆိုတာ သတိထားေတာ့။

ကုသိုလ္ဓါတ္ထြက္ေအာင္လုပ္ေတာ့။အေပ်ာ္အပါးေလွ်ာ့ေတာ့။ဥပုသ္ရက္ရွည္ေစာင့္။ဘုရားစင္ေရွ႕ထုိင္။



အကုသိုလ္ဓါတ္မ်ားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ရဲ႕အေသြးအသားမွာ မေကာင္းတာကို အေကာင္းထင္တယ္။မဟုတ္တာမွ အဟုတ္ထင္တယ္။

ျပစ္မွားတာမ်ားတဲ့ပုဂၢိဳလ္သည္ စြမ္းအားေတြက်ေနတာ။



အကုသုိလ္အက်ိဳးေပးလာတဲ့အခ်ိန္မွာ ကုသုိလ္နဲ႕ တားထားလို႕ရတယ္။



ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္မွ အပူဓါတ္မထြက္ေစနဲ႕။ဘာေၾကာင့္ပူပူ ဘယ္သူ႕ေၾကာင့္ပူပူ အကုသိုလ္ပဲ။

အကုသိုလ္ျဖစ္ရင္ အပယ္ဇာတိပဲ။



တာ၀န္ေတာ့ ေက်ပါ။မတြယ္တာပါနဲ႕။



ကုိယ့္ရဲ႕ သ႑ာန္မွာ ကုသိုလ္တရားရွိမွ ဘုန္းကံရွိမွ ဘုရားရဲ႕တရားကို နားလည္ႏိုင္မွာ။

ဘုန္းကံမရွိရင္ အိပ္ေတာင္ေပ်ာ္သြားဦးမယ္။



စိတ္ဆင္းရဲစရာမွန္သမွ်သည္ အကုသိုလ္ဓါတ္ အက်ိဳးေပး။

စိတ္ခ်မ္းသာစရာမွန္သမွ်သည္ ကုသိုလ္ဓါတ္အက်ိဳးေပး။



ဒါန၊သီလ၊ဘာ၀နာသည္ ကုသိုလ္ဓါတ္ကို ထြက္ေစေသာ အေအးဓါတ္။



ကုသိုလ္ဓါတ္သည္ ေလာဘ၊ေဒါသ၊ေမာဟကို သတ္တာ။

ရွိတဲ့ တိုက္တာ၊ေရႊ၊ေငြ စည္းစိမ္ဥစၥာေတြသည္ စိတ္မထားတတ္ရင္ အပယ္ရိကၡာျဖစ္ေနတာ။

ပစၥည္းရႈံးတာထက္ အကုသိုလ္ျဖစ္တာက ပိုနာတယ္။



သူမ်ားအေၾကာင္းကို ပံုေဖာ္တဲ့အခါ ၿပံဳးတဲ့ပံုကို ေဖာ္ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားပါ။မေဖာ္ႏိုင္ရင္ ေတြးကို မေတြးနဲ႕။ရပ္ထားလိုက္။

ကုသိုလ္စိတ္နဲ႕ ယွဥ္တဲ့အေတြးဘက္ကို ေျပာင္းလိုက္။မဟုတ္ရင္ေတာ့ ကုိယ့္ျပန္စူးၿပီ။ေလာကဓံအဆိုးကို ခံရလိမ့္မယ္။



ငါလုပ္လို႕ ငါစီမံလို႕ ရတာမဟုတ္ပါ။တကယ္ေကၽြးေနေပးေနတာက ကုသိုလ္ဓါတ္၊အတြင္းရန္အျပင္ရန္ အခက္အခဲေအာင္ျမင္ေစရန္ ကုသိုလ္ဓါတ္ကို စဥ္ဆက္မျပတ္ ထုတ္ရမယ္။ဥပုသ္ရက္ရွည္ေစာင့္ရမယ္။ဒါနျပဳမယ္။

အကုသိုလ္ဓါတ္မထြက္ေအာင္ ေနရမယ္။စဥ္ဆက္မျပတ္ ကုသိုလ္ဓါတ္အဓိ႒ာန္တင္ရမယ္။

ဘုရားကို တကယ္ၾကည္ညိဳတဲ့စိတ္နဲ႕ ကုသိုလ္ဓါတ္ထြက္ေအာင္ ႀကိဳးစားမယ္လို႕ အဓိ႒ာန္တင္ရမယ္။

(ပိုင္းေလာ့ဆရာေတာ္)

Shared from Ma Waing Chit