ဘာလို႔တုန္းဆိုေတာ႔ ဘုန္းၾကီးေၿပာၿပခ်င္တာ ဘုန္းၾကီးငယ္ငယ္တုန္းက ဘာကိုမွ မယံုဘူး။ စာေတြေတာ႔ အမ်ားၾကီးဖတ္တယ္။ ဖတ္တာမ်ားေတာ႔ ဟိုကတစ္မ်ိ
ဳး၊ ဒီကတစ္မ်ိဳး အမ်ိဳးမ်ိဳးၿဖစ္ေနေတာ႔ စိတ္ထဲကဘယ္လို ေတြးလဲဆိုေတာ႔ ဒါေတြ အားလံုးဟာ ေစတနာေကာင္းေကာင္းနဲ႔ေၿပာတဲ႔ စကားေတြေတာ႔ မွန္ပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ တကယ္႔အမွန္တရားကို သိလို႔ေၿပာတာေတာ႔ မၿဖစ္ႏိုင္ဘူး။
အေတြးအေခၚအယူအဆ အမ်ိဳးမ်ိဳး၊ ဘာသာတရားေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳးဖတ္ေတာ႔ မ်ားမ်ားဖတ္ေလေလ သံသယက ပိုၾကိီးေလေလၿဖစ္လာတယ္။ သိပ္မစဥ္းစားတဲ႔လူက သံသယ သိပ္မၾကီးဘူးေနာ္။ သိပ္မဖတ္တဲ႔လူကလည္း သံသယ သိပ္မၾကီးဘူး။
ဘုန္းၾကီးက စာေတြအမ်ားၾကီးဖတ္ၿပီးေတာ႔ အမ်ားၾကီးစဥ္းစားေတာ႔ မ်ားမ်ားဖတ္ေလ မ်ားမ်ားစဥ္းစားေလေလ၊ သံသယၾကီးေလေလ ၿဖစ္လာတယ္။ အဲဒီလို သံသယၾကီးေတာ႔ စိတ္ထဲက ဘယ္ဟာမွ ယံုလို႔မရဘူး။ ဘယ္သူ႔ကိုမွလည္း မယံုဘူး။ ေစတနာနဲ႔ေၿပာေတာ႔ ဟုတ္ခ်င္ဟုတ္မယ္ ဒါေပမယ္႔ သူတို႔ေၿပာတာေတာ႔ ငါမွန္တယ္လို႔ လက္မခံဘူး။ အဲေတာ႔ စိတ္ထဲမွာ ဘယ္သူ႔ကိုမွ တကယ္ စိတ္ခ်လက္ခ် မယံုဘူး။ အဲဒါလည္းပဲ တဘက္ကေနေၿပာရရင္ ဘုန္းၾကီးရဲ ႔ Personality၊ ဘုန္းၾကီးရဲ ႔ ပင္ကိုယ္စရိုက္လို႔ ထင္ပါတယ္။ စိတ္မခ်ႏိုင္တဲ႔ စရိုက္ရိွတယ္၊ မယံုခ်င္တဲ႔စရိုက္ရိွတယ္၊ သံသယၾကီးတဲ႔စရိုက္ရိွတယ္။
အဲဒီေတာ႔ ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုေတာ႔ ဘယ္လိုၿပန္ေၿပာသလဲ ဆိုေတာ႔ ဘယ္ဘာသာတရားကိုမွ ငါစိတ္ခ်လက္ခ် ယံုၾကည္လို႔မရဘူး၊ ကိုးကြယ္လို႔လည္းမရဘူး။ ယံုၾကည္တယ္၊ ကိုးကြယ္တယ္ဆိုတာက တစ္ေယာက္ေယာက္ က အတင္းအၾကပ္ခုိင္းလို႔ မရဘူးေနာ္။ ရႏိုင္ပါ႔မလား၊ မရႏိုင္ဘူးေနာ္။ အခုဒီလူတစ္ေယာက္က ဟိုလူတစ္ေယာက္ကို မခ်စ္ဘူးဆိုပါေတာ႔ အတင္းၾကပ္ခ်စ္ခိုင္းမယ္၊ ရပါ႔မလား၊ မရႏုိင္ဘူးေနာ္။
အဲဒီေတာ႔ ခ်စ္တယ္ဆိုတာ အတင္းအၾကပ္ခိုင္းလို႔မရသလိုပဲ၊ ယံုၾကည္တယ္ဆိုတာလည္း အတင္းၾကပ္ခုိင္းလို႔ မရဘူးေနာ္။ သူ႔ဟာသူ အလိုအေလ်ာက္ ရင္ထဲကေန ၿဖစ္လာမွပဲ ရတယ္ေနာ္။ ခ်စ္တယ္ဆိုတာလည္း ရင္ထဲကေန အလိုအေလ်ာက္ၿဖစ္လာမွ တကယ္ခ်စ္တာ။ ယံုၾကည္တယ္ဆိုတာလည္းပဲ သူ႔ရင္ထဲကေန တကယ္္ၿဖစ္လာမွပဲ ယံုၾကည္တာလို႔ ေၿပာလို႔ရတယ္ေနာ္။
အဲဒီေတာ႔ ဘာကိုမွ ယံုလို႔မရေတာ႔လဲ ေနရတာခ်ည္းက မေရရာသလိုၿဖစ္ေနတယ္။ ဘာကို အေလးအနက္ထားရမလဲ၊ ဘာကိုတန္ဖိုးထားရမလဲ၊ ကိုယ္႔ဘ၀ကို ဘယ္လိုပံုစံနဲ႔ေနရမလဲ အဲဒါေတြကို အမ်ားၾကီး စဥ္းစားရတယ္ေနာ္။ စဥ္းစားေတာ႔ ကိုယ္႔ကိုကိုယ္ ဘယ္လိုေၿပာသလဲဆိုေတာ႔ “ငါကိုယ္ခ်င္းစာတရားေတာ႔ လက္ကိုင္ထားမယ္၊ ငါ႔ေၾကာင္႔ ဘယ္သူမွ ဒုကၡမေရာက္ေစရဘူး။” အဲဒါဆိုရင္ကိုပဲ ကိုယ္႔ဘ၀မွာ စည္းကမ္းေလးတစ္ခုရိွလာၿပီေနာ္။ အဲဒီေတာ႔ ဘ၀မွာ စည္းကမ္းမရိွပဲနဲ႔ ေနလို႔မၿဖစ္ဘူးေနာ္။ ပင္ကိုယ္က အဲဒီလို သံသယၾကီးေတာ႔ ဘာကိုမွ မယံုႏိုင္ေတာ႔ဘူး။ အဲဒီလို ဘာကိုမွ မယံုဘဲနဲ႔ ေနရတာကို ေနလို႔သိပ္မေကာင္းဘူး။
အဲဒီေတာ႔ တစ္ခုခုကိုေတာ႔ အေလးအနက္ တန္ဖိုးထားၿပီး ေနရမွၿဖစ္မယ္ဆိုေတာ႔ ပထမဦးဆံုး ကိုယ္႔ကိုကို္ယ္ ဘယ္လိုေနမယ္ဆိုတဲ႔ စည္းကမ္းေလးတစ္ခု ေပးလိုက္တဲ႔အခါမွာ ကိုယ္ခ်င္းစားတရားကို ေပးလို္က္တယ္ေနာ္။ “ငါလူတိုင္းကို ကိုယ္ခ်င္းစာတရားနဲ႔ ဆက္ဆံမယ္။ တကယ္ ကိုယ္ခ်င္းစာတရားနဲ႔ ဆက္ဆံၿပီးေနၾကည္႔ေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ အကုသိုလ္္နည္းသြားတာကို ေတြ႔ရတယ္။ အခု အကုသိုလ္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ၿဖစ္ေနၾကတယ္ဆိုတာ ကိုယ္ခ်င္းစားတရားနည္းၾကလို႔ပါ။” အဲဒီ ကိုယ္ခ်င္းစာတရား ထားလိုက္တယ္ ဆိုရင္ပဲ ေမတၱာဆိုတာလည္း သူ႔ေနာက္ကေနပါလာတာပဲေနာ္။ ငါ႔ကိုခ်စ္ခင္တယ္ဆိုတာကို ငါသိပ္လိုခ်င္တာပဲ၊ အဲဒီေတာ႔ ငါကလည္း သူတပါးကို ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ဆက္ဆံမွၿဖစ္မယ္။ အဲဒီလို ေမတၱာ၊ ကရုဏာဆိုတာေလး ပါလာတဲ႔ အခါၾကေတာ႔ ပိုၿပီးေတာ႔ အဆင္ေၿပလာေတြ႔ရတယ္ေနာ္။
ေနာက္တခါ ကိုယ္႔ကိုသူတပါးက မရိုးမသားေၿပာတာဆိုတာ၊ လိမ္တာညာတာ၊ လွည္႔စားတာကုို ခံရရင္ မခံႏိုင္ဘူး။ သိပ္စိတ္ဆိုးတာပဲ အဲဒါ။ ငါ႔ကို သူမ်ားက မရိုးမသား၊ လိမ္တာညာတာ၊ လွည္႔စားတာကို လုပ္လာရင္ ငါမခံႏို္င္ဘူး။ မၾကိဳက္ရင္ေတာင္ မၾကိဳက္ဘူးလို႔ေၿပာရင္္ သေဘာက်ေသးတယ္။ မၾကိဳက္တာကို ၾကိဳက္ဟန္ေဆာင္ေနရင္ သိသြားရင္ အဲဒါေတာ္ေတာ္႔ကို စိတ္ဆိုးတာ၊ လက္မခံခ်င္ဘူး။ အဲဒီေတာ႔ အဲဒါကိုလည္း တခါထည္႔စဥ္းစားလိုက္လိုက္တယ္။ ငါလူေတြနဲ႔ ဆက္ဆံတဲ႔အခါမွာ ရိုးရိုးသားသား၊ ပြင္႔ပြင္႔လင္းလင္း ေၿပာၿပီးေတာ႔ဆက္ဆံမယ္။
ဒါေပမယ္႔ အဲဒီလို ရိုးရိုးသားသားေၿပာလို႔ကို ဒုကၡကို ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေရာက္ခဲ႔ပါတယ္။ မုသားမပါ လကၤာမေခ်ာ ဆိုတာလို လူ႔ေလာကမွာ တခါတေလ အမွန္အတိုင္းေၿပာရင္လည္း ဒုကၡေရာက္တတ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ဘုန္းၾကီးက ဘယ္လိုယူဆလဲဆိုေတာ႔ ဒုကၡေတာ႔ေရာက္ခ်င္လည္း ေရာက္ပေစ မွန္တာပဲေၿပာမယ္၊ ဒုကၡေတာ႔ အမ်ားၾကီးေရာက္ခဲ႔ပါတယ္။ ေနာက္ေတာ႔ အဲဒီလို ကိုယ္႔ဘ၀မွာ၊ ကိုယ္႔စိတ္ထဲမွာ ၿဖစ္ေနတာေတြကို သတိထားၿပီးေတာ႔ ၾကည္႔တယ္။ တစ္ဖက္ကလည္း စာေတြေတာ႔ဖတ္တယ္၊ ဘုရားေဟာတဲ႔တရားေတာ္ေတြ ဖတ္ပါတယ္။ ၿမတ္စြာဘုရားရဲ ႔ ဘ၀ၿဖစ္စဥ္ အဲဒါေတြကို အင္မတန္စိတ္၀င္စားတယ္၊ အေသးစိတ္ ေသခ်ာဖတ္ပါတယ္။ ဖတ္ၿပီးေတာ႔ အကုန္လံုးေတာ႔ နားမလည္ပါဘူး။ နားလည္တာ နည္းနည္းပဲရိွတယ္။ အသက္ကလည္းငယ္ေသးတာကိုး။
ဒါေပမယ္႔ အဲဒီမွာ ကုသိုလ္၊အကုသိုလ္ဆိုတာကို ၿမတ္စြာဘုရား ခြဲၿခားၿပီးေတာ႔ ၿမတ္စြာဘုရား ေဟာထားတာကို သိပ္စိတ္၀င္စားတယ္။ ဘုန္းၾကီးက အရင္တုန္းက ဘယ္လိုထင္သလဲဆိုေတာ႔ ကုသိုလ္ဆိုတာ သတ္မွတ္ခ်က္ပဲ၊ အကုသိုလ္ဆိုတာလည္း သတ္မွတ္ခ်က္ပဲ။ ဒီဘာသာတရားမွာ ဒီလိုလုပ္တာ ကုသိုလ္တဲ႔၊ ေနာက္ဘာသာတရားတစ္ခုမွာက်ေတာ႔ အဲဒါအကုသိုလ္။ ဒီဘာသာတရား တစ္ခုမွာက်ေတာ႔ ဒီလိုလုပ္ရင္ အကုသိုလ္တဲ႔ အဲေနာက္ဘာသာတရား တစ္ခုသြားၾကည္႔ေတာ႔ အဲဒါ ကုသို္လ္တဲ႔။ ဒါေတြက ကိုယ္သေဘာက် သလို သတ္မွတ္ထားတာေတြပါပဲ အဲဒီလိုယူဆၿပီးေတာ႔ သိပ္ေလးေလးနက္နက္ လက္မခံႏိုင္ဘူး။
ဒါေပမယ္႔ ဘုရားေဟာတဲ႔ တရားေတာ္ေတြကို ဖတ္ၾကည္႔ေတာ႔ ကုသိုလ္၊အကုသိုလ္ခြဲၿပီးေတာ႔ ေသခ်ာေဟာ ထားတာ ေတြ႔ရတယ္။ ေတြ႔ရတဲ႔ အထဲမွာ ကုသိုလ္လား၊ အကုသိုလ္လား ဆိုတာကို စစ္ေဆးႏိုင္တဲ႔ အခ်က္လက္ေလးေတြလည္း ပါတယ္ေနာ္။အဲထဲမွာ တစ္ခုက ဘာလဲဆိုေတာ႔ “ကုသလံ အန၀ဇၨၨံ သုခ ၀ိပါက လကၡဏံ” အဲဒီလို စာပိုဒ္ေလး တစ္ပိုဒ္ ေတြ႔တယ္ေနာ္။ “ကုသိုလ္ဆိုတာ အၿပစ္ကင္းတယ္၊ ခ်မ္းသာတဲ႔ အက်ိဳးကိုေပးတယ္။”
အဲဒီလိုဆိုေတာ႔ ကုိယ္႔စိတ္ထဲမွာၿဖစ္ေနတာကိုကိုယ္ၾကည္႔တဲ႔အခါက်ရင္ မလုပ္သင္႔တာ တစ္ခုခုကို လုပ္မိရင္ စိတ္ထဲမွာ ေနာင္တဆိုတာၿဖစ္တယ္၊ လူသိသြားမွာလည္းေၾကာက္တယ္ ရွက္တယ္။ အဲဒီလို စိတ္ထဲမွာရွက္တဲ႔စိတ္၊ ေၾကာက္တဲ႔စိတ္၊ ေနာင္တရတဲ႔စိတ္ၿဖစ္ေနရင္ ခ်မ္းသာသလား၊ မခ်မ္းသာဘူးေနာ္။ အဲဒီေတာ႔ ကိုယ္႔ကိုယ္ကို ဘယ္လုိေၿပာသလဲဆိုေတာ႔ စိတ္ဆင္းရဲေနၿပီ။ စိတ္ဆင္းရဲေနရင္ အဲဒါ အကုသိုလ္ၿဖစ္ေနတာပဲ။
ဘုန္းၾကီးရဲ ႔ အင္မတန္ၿပင္းၿပတဲ႔ ဆႏၵထဲမွာ အင္မတန္ စိတ္ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ေနခ်င္တယ္၊ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းေနခ်င္ တယ္၊ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေနခ်င္တယ္။ အဲဒီေတာ႔ ကိုယ္႔ကိုယ္ကို ဘယ္လိုေၿပာသလဲဆိုေတာ႔ ငါ စိတ္ခ်မ္းသာကို လိုခ်င္တယ္၊ စိတ္ေအးခ်မ္းသာကို လိုခ်င္တယ္၊ စိတ္ထဲမွာ လြတ္လပ္တာကို လိုခ်င္တယ္။
အဲဒီေတာ႔ ဘုန္းၾကီးက ကုိယ္႔ဘ၀မွာကိုယ္ ဘယ္လိုေနမလဲလို႔ စဥ္းစားလိုက္တဲ႔အခါမွာ ဘာကိုၿပန္ၿပီးေတာ႔ ေတြးသလဲဆိုေတာ႔ ငါ႔ဘ၀မွာ ငါဘာကို လိုခ်င္သလဲဆိုတာကိုပါ တခါထပ္ၿပီးေတာ႔ ေမးလိုက္တယ္။ လိုခ်င္တာက စိတ္ခ်မ္းသာတာ လိုခ်င္တယ္၊ စိတ္ေအးခ်မ္းတာ လိုခ်င္တယ္၊ စိတ္မွာ လြတ္လပ္တာကို လိုခ်င္တယ္။ အဲဒါရေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။ ဘာေတြက ငါ႔စိတ္ကို ဆင္းရဲေအာင္ လုပ္ေနသလဲ။ ဘာေတြက ငါ႔စိတ္ကို မေအးခ်မ္းေအာင္ လုပ္ေနသလဲ။ ဘာလိုအရာေတြက ငါ႔စိတ္ကို မလြတ္လပ္ေအာင္ လုပ္ေနသလဲ။ အဲဒါေတြကို သိေအာင္လုပ္ရမယ္ေနာ္။
ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတိက (မဟာၿမိဳင္ေတာရ)
ဘ၀ကို စိတ္ကဦးေဆာင္သည္ တရားေတာ္မွ-
Shared from Monica Pyone
No comments:
Post a Comment