ဗက ျဗဟၼာသည္ ပထမစ်ာန္ဘံု၌ ေနေသာ မဟာျဗဟၼာၾကီး ျဖစ္၏။ သူ၏ တန္ခိုး အာဏာသည္ ေလာကဓာတ္ စၾက၀ဠာေပါင္း တစ္ေထာင္ အတြင္း၌ ပ်ံ႕နွံ႔၏။ ေက်ာ္ေစာသတင္း ၾကီး၍ အေခၽြအရံလည္း မ်ားျပား၏။ သူသည္္ ျဗဟၼာဘံု၌ အေနၾကာ လာခဲ့သျဖင့္ အတိတ္ျဖစ္စဥ္မ်ားကို ေမ့ေပ်ာက္ျပီး ဤကိုယ္ခႏၶာႏွင့္ ျဗဟၼာ ေလာကသည္ မျပိဳမကြဲ အစဥ္ျမဲ၏ / ထာ၀ရခိုင္ခံ့ တည္တ့ံ၏ စသည္ျဖင့္ သႆသမိစၦာအယူကို စြဲယူေလသည္။
ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဥကၠ႒ျမိဳ႕ / သုဘဂေတာအုပ္ / အင္ၾကင္းပင္ရင္း၌ သီတင္းသံုး ေနေတာ္မူစဥ္ ဗက ျဗဟၼာ၏ မိစၦာဒိ႒ိ စိတ္အၾကံကို သိေတာ္မူ၍ ဗက ျဗဟၼာၾကီးကိုု ဆံုးမကယ္ခၽြတ္ရန္ ျဗဟၼာျပည္သို႔ ၾကြေတာ္မူသည္။ ျမတ္စြာဘုရားကို ျမင္လွ်င္ ဗကျဗဟၼာၾကီးက ႏႈတ္ခြန္းဆက္စကားကို ေျပာဆိုျပီးေနာက္ -
" ဤ ခႏၶာကိုယ္ႏွင့္ ျဗဟၼာ ေလာကသည္ မျပိဳမကြဲ အစဥ္ျမဲ၏ / ထာ၀ရခိုင္ခံ့တည္တံ့၏ " စသည္ျဖင့္ သူ၏ သႆသမိစၦာဒိ႒ိ အယူကို ေျပာဆိုသည္။ ထက္ရပ္ ၀န္းက်င္မွ ေရာက္လာၾကေသာ ျဗဟၼာပရိသတ္ေရွ႕မွာ ျမတ္စြာဘုရားက -
" အခ်င္းတို႔…..ဗကျဗဟၼာသည္ မိုက္မဲလွ၏။ ဗကျဗဟၼာသည္ မျမဲေသာတရားကို ျမဲ၏ ဟုဆို၏။ မခိုင္ခံ့ မတည္တံ့ / ျပီးျပည္စံုျခင္းမွရွိ / မေရြ႕ေလ်ာတတ္ ဟု ဆိုေလသည္။ ( ပထမစ်ာန္ ) ျဗဟၼာဘုံေလာက၌ ပဋိသေႏၶ ေနသူ / အိုသူ / ေသသူ / ေရြ႕လ်ားသူ / တဖန္ေရာက္ လာသူမ်ား ရွိေနပါလ်က္ မရွိဟုလည္း ဆို၏။ ဤ ပထမစ်န္ေလာက မွတပါး ဒုတိယစ်ာန္ / တတိယစ်ာန္ / စတုတၳစ်ာန္ ျဗဟၼာ ဘံုေလာကမ်ား / မဂ္ဖိုလ္ႏွင့္ နိဗၺာန္ဟူေသာ သာလြန္ ျမင့္ျမတ္ေသာ ထြက္ေျမာက္ရာမ်ား ရွိပါလ်က္ မရွိဟုလည္း ဆို၏ " စသည္ျဖင့္ ဗကျဗဟၼာၾကီး၏ မိစၦာဒိဌိအယူမွားကို သံုးသပ္ေ၀ဖန္၍ ေဟာျပေတာ္မူေလသည္။
ထိုအခါ ဗကျဗဟၼာက သူသည္ အမွန္ကိုသာ ယူဆေျပာဆိုျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း ျမတ္စြာဘုရား၏ မိန္႔ဆိုခ်က္ကို ျငင္းပယ္ေလသည္။ ထို႔ျပင္ " ရဟန္းၾကီး……ဤေလာက၌ သင့္ထက္ေရွးက်ေသာ သမဏ ျဗာဟၼဏ တို႔သည္ ဤခႏၶာကိုယ္ႏွင့္ ျဗဟၼာေလာကမွ တပါးအျခားလြတ္ေျမာက္ရာ ရွိ မရွိကို သိၾက၏။ သင္သည္ အျခားလြတ္ ေျမာက္ရာကို ေတြ႔လိမ့္မည္မဟုတ္ " ဟု ေျပာဆိုျပန္ ေလသည္။
ျမတ္စြာဘုရားက -
" ျဗဟၼာ…ဤ ပထမစ်ာန္ဘံုေလာက မွတပါးေသာ ဘံုဘ၀ ေလာကမ်ားရွိေသးသည္သာ။ သင္သည္ အာဘႆရ ျဗဟၼာ့ ဘံုဘ၀မွ စုေတခဲ့၍ ဤ ပထမစ်ာန္ဘံုဘ၀သို႔ ေရာက္လာရသူျဖစ္၏။ သင္သည္ ဤ ဘံုဘ၀၌ အေနၾကာခဲ့၍ သတိေမ့ေနျခင္း ျဖစ္သည္။ ထိုအာဘႆရဘံုဘ၀ကို သင္က မသိမျမင္ေတာ့ ေသာ္လည္း ငါဘုရား သိျမင္၏ " ဟု ထုတ္ေဖာ္ ေဟာျပေတာ္မူ ေလသည္။
ထိုမွ်မက ဗကျဗဟၼာ၏ ေရွးဘ၀က က်င့္ခဲ့ေသာ တရားမ်ား / ေ၀ဟပၹိဳလ္ဘံု / သုဘကိဏွဘံု / အာဘ ႆရ ဘံုမ်ား၌ ဗကျဗဟၼာျဖစ္ခဲ့ ပံုမ်ား၊ ေရွးလူဘ၀တြင္ ဗကျဗဟၼာေလာင္း ရေသ့ၾကီး ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ ကုသိုလ္ ကံမ်ားကိုပါ အက်ယ္တ၀င့္ ေဟာျပေတာ္မူေလရာ ဗကျဗဟၼာၾကီးသည္ အတိတ္ ဘ၀ျဖစ္စဥ္ မ်ားကို ထင္ျမင္မွတ္မိ သတိရလာေလ၏။
ထို႔ျပင္ ျမတ္စြာဘုရားက ပထ၀ီဓာတ္ စေသာ သေဘာတရား အားလံုးတို႔၏ အနိစၥ / ဒုကၡ / အနတၱ ျဖစ္ပံုနွင့္ နိဗၺာန္သေဘာကို ဆက္လက္ေဟာျပေတာ္မူရာ -
ဗကျဗဟၼာၾကီးသည္ မိမိ၏ သႆသမိစၦာဒိ႒ိ အယူ၀ါဒကို စြဲျမဲစြာ ဆုပ္ကိုင္ မထားႏိုင္ေတာ့ေခ်။ သို႔ရာတြင္ မိမိ၏ အရႈံးကို ဖံုးကြယ္လို၍ တန္ခိုးခ်င္း ၿပိဳင္ရန္ ေျပာဆိုသည္။
“ ရဟန္းၾကီး…..သင္၏ အေရွ႕ေမွာက္၌ ယခုပင္ ကၽြႏု္ပ္ကြယ္လိုက္မည္၊ ေတြ႔ေအာင္ရွာေလာ့ " ဟု ဗကျဗဟၼာၾကီးက ေျပာဆိုလွ်င္ ျမတ္စြာဘုရားက “ သင္စြမ္းႏိုင္လွ်င္ ကြယ္လိုက္ေလာ့ " ဟု မိန္႔ဆို၍ ဗကျဗဟၼာၾကီး၏ ကိုယ္ကို ကြယ္ေဖ်ာက္၍ မရေအာင္ တန္ခိုးျဖင့္ တားေတာ္မူလိုက္သည္။
ဗကျဗဟၼာၾကီးသည္ မည္သို႔မွ် ကိုယ္ကို ကြယ္ေပ်ာက္ေအာင္ မျပဳလုပ္ႏိုင္ေခ်။ ဗကျဗဟၼာၾကီးသည္ ကိုယ္ကို အေမွာင္ထုျဖင့္ ဖံုးလႊမ္းလိုသျဖင့္ အေမွာင္ထုၾကီးကို ဖန္ဆင္းျပန္ေလသည္။ ျမတ္စြာဘုရားက အမိုက္ ေမွာင္ထု ကိုလည္း တန္ခိုးျဖင့္ ပယ္ဖ်က္ပစ္ ေတာ္မူ၏။ ဗကျဗဟၼာၾကီးသည္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ေရွ႕မွာ ကိုယ္ကို ကြယ္ေပ်ာက္ေအာင္ မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္သျဖင့္ ဘံုဗိမာန္ႏွင့္ ပေဒသာပင္အတြင္းသို႔ ၀င္၍ ပုန္းေအာင္းေန၏။ သို႔ရာတြင္ သူ႔ကို ျဗဟၼာပရိသတ္က ျမင္ေနၾကရ၏။ မၾကံသာသည့္ အဆံုး ေဆာင့္ေၾကာင့္ ကုပ္ကုပ္ ကေလးထိုင္ေနေသာ ဗကျဗဟၼာကို ျမင္ေနၾကရေသာ ျဗဟၼာ ပရိသတ္မ်ားအဖို႔ ရယ္ရႊင္ဖြယ္ျဖစ္ေနေတာ့၏။
ျဗဟၼာမ်ားက ေျပာင္ေလွာင္သျဖင့္ ဗကျဗဟၼာၾကီး မ်က္ႏွာ မသာမယာ ရွိေလ၏ ။
" ျဗဟၼာ…….သင္ မပုန္းကြယ္ႏိုင္လွ်င္ ငါဘုရားပုန္းကြယ္ျပမည္ " ဟု ျမတ္စြာဘုရားက မိန္႔ေတာ္မူျပီး ျဗဟၼာ ပရိသတ္၏ ေရွ႕ေမွာက္မွာ ခႏၶာကိုယ္ေတာ္ကို ကြယ္ေပ်ာက္ေစေတာ္မူ ေလသည္။
ျမတ္စြာဘုရားကို မည္သူမွ် မျမင္ၾကရေတာ့ေခ်။ ျမတ္စြာဘုရားက ထိုသို႔ ကြယ္ေပ်ာက္ေနလ်က္ ကပင္ တရားဓမၼကို ေဟာျပေတာ္မူေလ၏။
“ အို ျဗဟၼာအေပါင္းတို႔ ငါဘုရားသည္ ကာမ ရူပ အရူပ ဘံုဘ၀တို႔၌ ပဋိသေႏၶ ေနၾကသူတို႔၏ အို / နာ / ေသေဘးကို သိျမင္ေတာ္မူ၏၊ နိဗၺာန္ကို ရွာေဖြရင္း လမ္းမွားေနၾကေသာ သတၱ၀ါတို႔၏ ထိုထို ဘံုဘ၀တို႔၌ မရပ္မနား ျဖစ္ပြားၾကရျခင္း / ဆင္းရဲဒုကၡ၌ စြဲလမ္းေနျခင္းကိုလည္း ျမင္ေတာ္မူ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ငါဘုရားသည္ ျမဲ၏ ဟု အထင္ မမွားေတာ့ျပီ။ ထိုထိုဘ၀တို႔၌ စြဲလမ္းတတ္ေသာ တဏွာကိုလည္း မဂ္ေလးပါးျဖင့္ ပယ္ျဖတ္ျပီးျဖစ္၍ စြဲလမ္း တပ္မက္မႈ ကင္းကြာခဲ့ေခ်ျပီ "
ျဗဟၼာပရိသတ္သည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ ရုပ္ဆင္းေတာ္ကို မျမင္ရဘဲ သာယာခ်ဳိၿမိန္ေသာ အသံေတာ္ကိုသာ ၾကားေနၾကရေလ၏။ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားေသာ တရားေတာ္ကို နာယူရသျဖင့္ ျဗဟၼာအမ်ား တရားသိျမင္ ကၽြတ္တမ္း ၀င္ၾကေလသည္။
ဗကျဗဟၼာၾကီးလည္း ျမတ္စြာဘုရား၏ ဂုဏ္ေတာ္မ်ားကို ခ်ီးမြမ္းေျပာဆိုျပီး မိစၦာအယူကို စြန္႔ေလေတာ့သည္။
Credit to: ဓမၼ စာေပမ်ား
No comments:
Post a Comment