အေပ်ာ္ဆံုးလူ

ဒကာ ဒကာမေတြကို ျမတ္စြာဘုရားနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ၾကည္ညိဳစရာေကာင္းတာေတြ အမ်ားၾကီးထဲက တစ္ခုကို ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္လည္း ဒီအခ်က္ကို သတိရတိုင္း ျမတ္စြာဘုရားကို အလြန္႔အလြန္ ၾကည္ညိဳတ့ဲစိတ္ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ျမတ္စြာဘုရား သက္ေတာ္ထင္ရွား ရွိစဥ္တုန္းကဒကာ ဒကာမေတြကို သီဘ ေပးရတ့ဲအခါ ျမတ္စြာဘုရားက ေရွ႕ကတစ္ပုဒ္ဆို ေပးျပီးေတာ့ ဒကာ ဒကာမေတြက ေနာက္က လိုက္ဆိုေနတုန္းမွာ ျမတ္စြာဘုရားက သမာပတ္ဝင္စားျပီးေတာ့ ေနလိုက္တယ္တ့ဲ။ ဒီေလာက္တိုေတာင္းတ့ဲ အခ်ိန္ပိုင္းေလး အတြင္းမွာေတာင္မွ စိတ္ကို ၾကံဳရာ အာရံုမွာ မထားပဲနဲ႔ ျငိမ္းခ်မ္း ေစတ့ဲ အာရံုမွာ ထားတယ္။

ျမတ္စြာဘုရား ဆိုတာ ေမာဟ လံုးလံုး ကင္းသြားျပီ ျဖစ္တ့ဲအတြက္ သတိ လက္လြတ္ေနတ့ဲ အခ်ိန္ဆိုတာ မရွိေတာ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ မ်ားေသာအားျဖင့္ေတာ့ ပတ္ဝန္းက်င္ ေလာကီ အာရံုေတြကို အာရုံျပဳျပီးေတာ့ ေနရေသးတယ္။ ေလာကီအာရံုေတြကို အာရံုျပဳေနရတာဟာ ဘာေျပာေျပာ နဲနဲေတာ့ ပင္ပန္းေသးတာပဲ။

ျမတ္စြာဘုရားမွာေတာ့ လံုးဝ ကိေလသာ ကင္းစင္ေတာ္မူတဲ႔ အတြက္ေၾကာင့္ ကိေလသာေၾကာင့္ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္မႈေတာ့ မျဖစ္ပါဘူး။ျဖစ္စရာလည္း မရွိပါဘူး။ဒါေတာင္မွ ျငိမ္းခ်မ္းတ့ဲ သမာပတ္ တစ္ခုခုကို ဝင္စားေလ့ရွိတယ္။ အာရံုမွန္သမွ် ဟာ စိတ္ကို ပင္ပန္းေစပါတယ္။ ဘယ္လို ေလာကီ အာရံုျဖစ္ျဖစ္ စိတ္ကို ပင္ပန္းေစတာခ်ည္းပါပဲ။တရား အင္မတန္ ဝါသနာပါတ့ဲ အေမရိကန္ လူမ်ိဳး ဒကာၾကီးတစ္ေယာက္က ေျပာတယ္။

" Everything that
crosses the mind , wears and
tears the mind. "

" စိတ္ထဲကို ျဖတ္သန္းသြားေစတ့ဲ အရာမွန္သမွ်ဟာ စိတ္ကို ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ေစတယ္။"

သူသံုးတ့ဲ " wears and tears " ဆိုတာ ပြန္းပ့ဲသြားေစတယ္။ႏြမ္းနယ္သြားေစတယ္လို႔ ဆိုလိုတယ္။ ေလာကီအာရံု ပညက္အာရံု မွန္သမွ်ဟာ ပင္ပန္းပါတယ္။ ငါ I သူ I ေယာက်္ား I မိန္းမ I ပစၥည္းဥစၥာ I
ဂုဏ္ပကာသန I အေပ်ာ္အပါး I အဆင့္အတန္း ဆိုတာေတြဟာ စိတ္ကို ပင္ပန္းေစပါတယ္။ သတိလက္လြတ္ေနရင္ အခ်ိန္ျပည့္ ပင္ပန္းစရာေတြခ်ည္းပဲ ၾကံဳေနရမွာပဲ။ သတိနဲ႔ေနတတ္မွ။ သတိနဲ႔ေနတတ္ရင္ နဲနဲသက္သာမယ္။

ဒီလို ဘုရားနဲ႔ ပတ္သက္တ့ဲ အေၾကာင္းအရာေတြကို ဖတ္ရတ့ဲအခါမွာ မွတ္သားျပီးေတာ့ ဘုရားကို ၾကည္ညိဳတာနဲ႔ပဲ ရသေလာက္ အခ်ိန္ေလး ေလး - ငါးစကၠန္႔ ေလာက္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ သတိရတိုင္း သတိရတိုင္း သတိေလးနဲ႔ ေနမယ္လို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မွာထားလိုက္ပါတယ္။ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတိေပးတ့ဲ သေဘာလည္းပါပါတယ္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေဆာက္တည္တာပါ။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို " သတိရတိုင္း သတိရတိုင္း ပစၥဳပၸန္တည့္တည့္ေလး သိျပီး သတိေလး ကပ္ျပီး ေနပါ့မယ္ " လို႔ ေဆာက္တည္လိုက္မယ္ဆိုရင္ သိပ္ေကာင္းတယ္။

သီလယူတ့ဲ အခါမွာ ဆရာသမားမ်ားထံမွာ ယူၾကတာမ်ားတယ္။ ဆရာသမားမ်ားထံမွာ သီလယူတယ္ဆိုတာ ဒီသီလကို လံုျခံဳေအာင္ ထိန္းသိမ္းပါ့မယ္လို႔ ဆရာသမားကို ခ်စ္ခင္ၾကည္ညိဴေလးစားတ့ဲ အတြက္ေၾကာင့္ ေပးထားတ့ဲ ကတိကို ပိုျပီးေတာ့ ေလးေလးစားစား က်င့္သံုးဖို႔ စိတ္အား ထက္သန္တယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလည္း ကတိေပးဖို႔ လိုပါတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ခ်စ္ခင္ေလးစားသူ ဆိုရင္ အဲဒီလို ခ်စ္ခင္ ေလးစားတ့ဲ အတြက္ေၾကာင့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေပးတ့ဲ ကတိကို ျမဲေအာင္ ေလးေလးစားစား ထိန္းသိမ္းတယ္။ သတိရတိုင္း သတိရတိုင္း " ေမ့ေမ့ေလ်ာ့ေလ်ာ့ ေပါ့ေပါ့တန္တန္ မေနပါဘူး " လို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ကတိေပးျပီးတ့ဲ ေနာက္မွာ ဘယ္ေနရာမွာ ျဖစ္ျဖစ္ ရသေလာက္ သတိနဲ႔ ေနသင့္တယ္။

ေမ့တိေမ့ေလ်ာ့ သတိလက္လြတ္ေနတယ္ဆိုတာ မေကာင္းပါဘူး။ ဘာပဲလုပ္လုပ္ ဘာပဲေတြးေတြး အခ်ိန္မေရြး အခါမေရြး သတိနဲ႔ေနရတာ အေကာင္းဆံုးပဲ။ ဒီလို သေဘာေပါက္ျပီး ေနရာမေရြး အခ်ိန္မေရြး အလုပ္မေရြး ရသေလာက္ သတိကပ္ျပီး ေနၾကတ့ဲ ဒကာ ဒကာမေတြ တေျဖးေျဖး မ်ားလာတာ သိရလို႔ အင္မတန္ ဝမ္းသာပါတယ္။

အင္မတန္အလုပ္မ်ားတ့ဲ ၾကားထဲက အခ်ိန္ရေအာင္ ယူျပီးေတာ့ မနက္ေစာေစာကတည္းက သတိနဲ႔ ေနတ့ဲ အေလ့အက်င့္ကို လုပ္ၾကတယ္။ ႏိုးကတည္းက အိပ္ရာထဲမွာ အိပ္ေနရင္းက သတိေလးကပ္ျပီး အသက္ရွဴ တာကို ခဏလုပ္ျပီးမွ အိပ္ရာထ အိပ္ရာသိမ္းတာကို သတိနဲ႔
လုပ္ၾကတယ္။ မ်က္ႏွာသစ္တာကိုလည္း သတိနဲ႔ လုပ္ၾကတယ္။ ျပီးေတာ့မွ နာရီဝက္ေလာက္ တရားထိုင္ၾကတယ္တ့ဲ။ တခ်ိဳ႕ အလုပ္မ်ားတ့ဲ ၾကားထဲက တစ္နာရီေလာက္ ရေအာင္ ထိုင္ၾကတယ္တ့ဲ။ ဒီလို ၾကားရတာ အင္မတန္ ဝမ္းသာစရာ ေကာင္းပါတယ္။

ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတိက
( မဟာျမိဳင္ ေတာရ )
" အေပ်ာ္ဆံုး လူ" စာအုပ္မွ