စြဲမွန္းမသိတဲ့ ေမာဟစြဲ

က်မတို႔ကို ဝိပႆနာပညာကို အေသးစိတ္ သင္ၾကားေပးေနတဲ့ ဆရာႀကီး ေဒါက္တာဦးစိုးလြင္က ေရသန္႔ဗူးတစ္ဗူးကို ကိုင္ၿပီး က်မတို႔ကို "ဘာျမင္လည္း" လို႔ေမးေတာ့ က်မတို႔အားလံုးကလည္း "ေရ"လို႔ ေျဖၾကပါတယ္။

ဆရာႀကီးက "ကိုယ္တကယ္ျမင္တာကို ေျပာၾကပါ" ဆိုေတာ့လည္း အားလံုးက "ေရ"လို႔ဘဲ ထပ္ေျပာၾကပါတယ္။ ဆရာႀကီးက "ေရဆိုတာ သတ္မွတ္ပညတ္ထားတဲ့ နာမည္တခုသာျဖစ္တယ္။ အဂၤလိပ္လိုဘဲ တတ္တဲ့လူက water လို႔ ေျဖမယ္။ ကုလားလို တတ္တဲ့လူက ပါနီလို႔ ေျဖမယ္။ တရုတ္လိုတတ္တဲ့ လူက ေစြ႔ လို႔ေျဖမယ္။ တကယ္ေတာ့ လူတိုင္း အတူတူျမင္ေနတာက ၾကည္ေနတဲ့ အေရာင္ေလးပါဘဲ" လို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့မွ က်မလည္း ဆရာ့ကို ေတာ္ေတာ္အားနာသြားပါတယ္။

ဆရာက က်မတို႔ကို အခ်ိန္တိုင္းအခ်ိန္တိုင္း ေရွ႕စိတ္က တကယ္ ျမင္တဲ့ ၾကားတဲ့ နံတဲ့ အရသာရွိတဲ့ ထိတဲ့ အတိုင္းကို ဘာပညတ္မွ သတ္မွတ္ခ်က္မွ မပါတဲ့ သတိဦးေဆာင္တဲ့ ေနာက္စိတ္ကေန သိေနေအာင္ ေရွ႕စိတ္ကို ေနာက္စိတ္နဲ႔ သတိကပ္ထားဖို႔ တဖြဖြသင္ၾကားေနတဲ့ ၾကားထဲက က်မတို႔ကလည္း ေရွ႕စိတ္က တကယ္ေတာ့ ၾကည္ေနတဲ့ အေရာင္ေလးကိုသာ ျမင္ၾကလွ်က္နဲ႔ အဲဒီေရွ႕စိတ္ကို လြတ္သြားၿပီး ေနာက္စိတ္မွာ တစ္သက္လံုးမွတ္ထားတဲ့ သညာအတိုင္း "ေရ"လို႔ဘဲ ေျဖၾကပါတယ္။

ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ ဝါဒဟာ ကိုးကြယ္ရာ ဘာသာတရားတစ္ခုသာ မဟုတ္ဘဲ အနက္နဲဆံုးေသာ အခက္ခဲဆံုးေသာ အျမင့္ျမတ္ဆံုးေသာ ပညာ တခုလည္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒီပညာရပ္ဟာ ေက်ာင္းစာေတြလို အလြတ္က်က္မွတ္ရံုနဲ႔ သိျမင္တတ္ေျမာက္ႏိုင္တဲ့ ပညာ မဟုတ္ဘဲ ျမတ္စြာဘုရားသင္ၾကားေပးခဲ့တဲ့ မဂၢင္ရွစ္ပါးက်င့္စဥ္အတိုင္း ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ က်င့္ႀကံအားထုတ္မွသာ ကိုယ္ပိုင္ပညာအျဖစ္ မဂ္ဥာဏ္ျဖစ္ထြန္းမည့္ အရာပါ။

ျမတ္စြာဘုရားက က်မတို႔ကို သဘာဝတရားႀကီးရဲ႕ ျဖစ္စဥ္နဲ႔ သဘာဝတရားႀကီးရဲ႕ အမွန္တရားကို ေဖာ္ထုတ္ျပသ သင္ၾကား ေပးသြားတာပါ။
၁။ သဘာဝတရားႀကီးရဲ႕ အမွန္တရားကေတာ့ သဘာဝတရားႀကီးမွာ အတၱမရွိဘူး။
၂။ သဘာဝတရားႀကီးရဲ႕ ျဖစ္စဥ္မွာ အရာရာဟာ အေၾကာင္းတရားေပၚတည္မွီၿပီး အက်ိဳးတရားေတြက သူ႔သေဘာသူေဆာင္ၿပီး အေၾကာင္းအားေလွ်ာ္စြာ ျဖစ္ေပၚေနၾကတာဆိုတဲ့ အနတၱတရားသာ ျဖစ္တယ္။

တကယ္ေတာ့ က်မတို႔အားလံုး ျပင္ပေလာကႀကီးကို ျမင္ျခင္း ၾကားျခင္း နံျခင္း စားျခင္း ထိျခင္း ဆိုတဲ့ အမွဳကိစၥ ၅မ်ိဳးနဲ႔သာ ဆက္ဆံႏိုင္ၾက ဆက္ဆံေနၾကတာပါ။ အဲဒီလို ဆက္ဆံတိုင္းလည္း တကယ္စင္စစ္က အင္မတန္မွ ရိုးရွင္းသန္႔စင္တဲ့ အရွိအမွန္ ပရမတ္တရားေတြရဲ႕ လကၡဏာေတြျဖစ္တဲ့ အဆင္းအေရာင္၊ အသံ၊ အနံ႔၊ အရသာ၊ အထိအေတြ႔ေတြနဲ႔ဘဲ ဆက္ဆံေနၾကရတာပါ။

ပရမတ္ရဲ႕ သဘာဝအတိုင္း ဒါေတြအားလံုးဟာ ေရွ႕စိတ္မွာ အေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္တဲ့ ပစၥဳပၸန္တခဏအတြင္း ျဖစ္လည္းျဖစ္ ္ခ်ဳပ္လည္းခ်ဳပ္ေပ်ာက္သြားတတ္ေတာ့ ေနာက္စိတ္မွာ အင္မတန္သမာဓိခိုင္တဲ့ သတိမရွိလို႔ကေတာ့ ဒါကိုလံုးဝ မသိမျမင္လိုက္ဘဲ က်မတို႔ကို ဆရာကေရသန္႔ဗူးျပေမးတဲ့ အခ်ိန္မွာ တကယ္က အၾကည္ေရာင္အဆင္းပရမတ္ကိုဘဲ ျမင္သိလိုက္တဲ့ အနတၱေနရာမွာ တသံသရာလံုးကစြဲေနတဲ့ အတၱတရားက သူ႔အလိုအတိုင္း ႀကီးစိုးခ်ယ္လွယ္ ၿပီး အခိုင္အမာ ပညတ္စြဲ"ေရ" ျဖစ္သြားတာပါဘဲ။

"ေရ" ဆိုတာ ကိေလသာျဖစ္ဖို႔ အခြင့္အလမ္းနည္းပါးတဲ့ အရာမို႔ ေရလို႔ အထင္အျမင္ အသိအမွတ္ ္မွားရံုသာမွားျခင္းဟာ သိတ္ျပႆနာမရွိေပမဲ့ ဖန္ခြက္တစ္ခုထဲက ပုလင္းတစ္ခုထဲက ပယင္းေရာင္အဆင္းကို ပစၥဳပၸန္တဲ့တဲ့မွာ ပယင္းေရာင္အဆင္းလို႔ ျမင္ရံုဘဲ ျမင္တဲ့ ေရွ႕စိတ္ကို ေနာက္စိတ္က သတိမျပဳမိလိုက္ဘဲ အရက္လို႔ ပညတ္စြဲ ဝင္သြားရင္ေတာ့ အရက္ႀကိဳက္တဲ့ လူမွာ ေလာဘကိေလသာအကုသိုလ္ျဖစ္ရသလို၊ အရက္မုန္းတဲ့သူမွာ ေဒါသကိေလသာအကုသိုလ္ျဖစ္ဖို႔ ေသခ်ာသြားပါၿပီ။ အၾကည္ေရာင္ရွိတဲ့ အဆင္းကို ေရ၊ ပယင္းေရာင္ရွိတဲ့ အဆင္းကို အရက္လို႔ အလြဲလြဲ အမွားမွား ထင္မွတ္လိုက္ျခင္းဟာ ႀကိဳက္လို႔စြဲတဲ့ ႀကိဳက္စြဲ ေလာဘစြဲ၊ မႀကိဳက္လို႔စြဲတဲ့ မႀကိဳက္စြဲ ေဒါသစြဲေတာ့ မဟုတ္ေပမဲ့ က်မတို႔ ပုထုဇဥ္ေတြ အားလံုးစြဲေနတဲ့ မသိစြဲ ေမာဟစြဲပါဘဲ။

ို႔ရုပ္ရွင္ရိုက္တဲ့ထဲမွာ အရက္ေသာက္ၿပီး မူးတဲ့အခန္းေတြရိုက္ရင္ ပယင္းေရာင္ အဆင္းရွိတဲ့ ေရေႏြၾကမ္းကို ပုလင္းထဲထဲ့ ခြက္ထဲထဲ့ ေသာက္ျပ မူးျပေနၾကတာဟာ ပုထုဇဥ္ေတြရဲ႕ ဒီအျမင္မွားအမွတ္မွားမွဳ ေမာဟစြဲကို အခြင့္ေကာင္းယူ မ်က္လွဲ႔ျပေနၾကတာပါဘဲ။

ဒီအမွန္တရားကို ကိုယ္ပိုင္ဥာဏ္နဲ႔ သိျမင္ႏိုင္ဖို႔ကေတာ့ ေရွ႕စိတ္မွာ ျဖစ္ေပၚသြားတဲ့ ျမင္သိစိတ္္ ၾကားသိစိတ္ နံသိစိတ္ စားသိစိတ္ ထိသိစိတ္တို႔ကို သမာဓိခိုင္တဲ့ သတိဦးစီးတဲ့ ေနာက္စိတ္ နဲ႔ ကပ္ၾကည့္တတ္တဲ့ အေလ့အက်င့္ကို ဝိရိယနဲ႔ ပ်ိဳးေထာင္ျခင္းက စေလ့က်င့္ရပါတယ္။

"သမထသည္ အသိလြယ္ၿပီး အက်င့္ခက္၏။
ဝိပႆနာသည္ အက်င့္လြယ္ၿပီး အသိခက္၏။" ဆိုတဲ့ ဆိုရိုးစကား အတိုင္း ဝိပႆနာကို က်င့္ႀကံအားထုတ္ေတာ့မယ္ ဆိုရင္
၁။ ရုပ္နာမ္ပရမတ္တရားေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာ ပိုင္းျခား သိရွိနားလည္တဲ့ "နာမရူပပရိေစၧဒဥာဏ္"နဲ႔
၂။ ဒီအက်ိဳးတရားရုပ္နာမ္ေတြရဲ႕ ျဖစ္ေပၚခ်ဳပ္ေပ်ာက္ေနမွဳ အေၾကာင္းတရားေတြ နားလည္သေဘာေပါက္တဲ့ "ပစၥယပရိဂၢဟဥာဏ္" တို႔ကို ရရွိပိုင္ဆိုင္ထားဖို႔ သိစရာေတြ အမ်ားႀကီးကို ဆရာသမားေကာင္းေတြထံမွာ ဦးစြာသင္ယူထားၾကရမွာပါ။

ဒီလိုသင္ယူေနၾကျခင္းက မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး မိန္ေတာ္မူခဲ့တဲ့ "ဝိပႆနာတရား အားမထုတ္ခင္ ဒိ႒ိကို အသိနဲ႔ျဖဳတ္ေနျခင္း" ပါဘဲ။

(ဤေဆာင္းပါးျဖင့္္ မသိမွဳ အဝိဇၨာေမာဟမွ သိမွဳ ဝိဇၨာပညာ သို႔ ေျပာင္းလဲေၾကာင္း ဝိပႆနာသတိပဌါန္ျမတ္တရားကို ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ေသာ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရား အမွဴးျပဳေသာ သံဃာအားလံုးႏွင့္ ဝိသုဒၶိမဂ္ဓမၼလမ္းဝိပႆနာဆရာႀကီး ဦးစိုးလြင္ (မႏၲေလး)ႏွင့္ လူပုဂၢိဳလ္ သင္ဆရာ ျမင္ဆရာ ၾကားဆရာ အားလံုးကို ပူေဇာ္ကန္ေတာ့ပါ၏။)

ေမတၱာရည္လွ်က္
ေရႊဇီးကြက္
Credit to Myint Myint Khin Pe