ဆင္းရဲေသာ သူေ႒း

ျမတ္ဗုဒၶ သက္ေတာ္ထင္႐ွား႐ွိေတာ္မူစဥ္က သာဝတၱိျပည္ႀကီးတြင္ အလြန္ခ်မ္းသာလွေသာ သူေ႒းမိသားစုတစ္စု႐ွိ၏။
ကုေဋေပါင္းမ်ားစြာ ႂကြယ္ဝပါ၏။ သို႔ေသာ္လည္း ထိုသူေ႒းသူႂကြယ္သည္ အေကာင္းဟူသမ်ွ မသံုးေဆာင္ရပါ။
အစားအေသာက္စားရေတာ့လည္း ေကာင္းေကာင္းမစားရ၊ မေသာက္ရ၊ ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ် ဆန္ကြဲထမင္းႏွင့္ ပုန္းရည္ဟင္းသာ စားေသာက္၍ေနရ၏။

အဝတ္အစားက်ေတာ့လည္း ပိုးဖဲကတၱီပါမ်ား မဝတ္ဆင္ရ၊ အၾကမ္းစား၊ အညံ့စားပိတ္စ၊ အဝတ္အထည္မ်ားကိုသာ ဝတ္ဆင္ရ၏။
ေခါင္းေပါင္းက်ေတာ့လည္း မဲမဲညစ္ညစ္ ျဖဴျဖဴစင္စင္မဟုတ္၊ ဆင္းရဲသားမ်ားေပါင္းသည့္ ေခါင္းေပါင္းလက္ပင့္၊ ညံဖ်င္းေနရပါေသး၏။

သူေ႒းစီးနင္းသြားလာေနေသာ ျမင္းရထားမွာလည္း အစုတ္ဆံုးသာျဖစ္ေနပါ၏။ သူေ႒းမ်ား ျမင္းလွည္းေကာင္းမ်ား ေျမာက္ျမားစြာ႐ွိပါ၏။
သို႔ေသာ္ ထိုသူေ႒းသူႂကြယ္သည္ ျမင္းရထားအစုတ္အညံ့ကိုသာ စီးနင္းေနရ၏။

ထိုသူေ႒းသူႂကြယ္ ေသဆံုးသြားရေသာအခါ ထိုသူေ႒းပိုင္၊ ေရႊေငြဥစၥာပစၥည္းမ်ား အေမြခံမည္သူမ႐ွိပါသျဖင့္ ျမင္းရထားအစီးေပါင္းမ်ားစြာႏွင့္ ထိုေရႊေငြဥစၥာပစၥည္းမ်ားကို မင္းဘ႑ာအျဖစ္ နန္းေတာ္ႀကီးမွ သိမ္းပိုက္လိုက္ရ၏။

တစ္ေန႔ေသာအခါ (ေကာသလမင္းႀကီးသည္ ထိုကုေဋႂကြယ္သူေ႒းသည္ ဤ၍ ဤမ်ွ ခ်မ္းသာေနပါလ်က္ ေကာင္းေကာင္းမစားရ၊ ေကာင္းေကာင္းမဝတ္ရ၊ ျမင္းရထားေကာင္းေကာင္းကို မစီးရပဲ၊ အညံ့စားမ်ားကိုသာ သံုးေဆာင္ေနရသည္မွာ ဘာေၾကာင့္ပါလဲ ဘုရားဟု) ျမတ္စြာဘုရား႐ွင္အား ေလ်ွာက္ထားစံုစမ္း ေမးျမန္းပါေတာ့၏။

ဗုဒၶက ေျဖၾကားေပးေတာ္မူ၏။ ထိုသူေ႒း၏အမည္သည္ အပုတၱက ျဖစ္၏၊ ဘဝတစ္ခုက သူေ႒းသူႂကြယ္တစ္ဦး ျဖစ္ခဲ့၏။
တစ္ေန႔သ၌ ထိုအပုတၱက သူေ႒းႀကီးသည္ ဘုရင္နန္းေတာ္သို႔သြား၏။ လမ္းခရီးတြင္ တဂၢရသိခီအမည္႐ွိေသာ ႐ွင္ပေစၥကဗုဒၶတစ္ပါးႏွင့္ လမ္းမွာဆံုပါ၏။

သူေ႒းသည္ ဘုရားငယ္ကို ျမင္ေတြ႕ရေသာအခါ အလြန္ၾကည္ညိဳေသာသဒၶါစိတ္ ျဖစ္ေပၚလာ၏။
ယင္းေၾကာင့္ ႐ွင္ပေစၥကဗုဒၶအား သူ၏အိမ္သို႔ ဆြမ္းခံႂကြ၍ အလွဴခံေတာ္မူပါဘုရား ေလ်ွာက္ထား၏။
သူ႕အိမ္မွာ သူ႕ဇနီး႐ွိပါ၏။ သူ႕ဇနီးက ေလာင္းလွဴပါမည္ဘုရား၊ တပည့္ေတာ္ကေတာ့ ဘုရင္မင္းျမတ္က ေခၚထားသျဖင့္ နန္းေတာ္သို႔ သြားရပါမည္ဘုရားဟု ေလ်ွာက္ထားေလ၏။

သူေ႒းက နန္းေတာ္သို႕ဝင္၍ ႐ွင္ပေစၥကဗုဒၶက သူေ႒းအိမ္သို႔ ဆြမ္းအလွဴခံႂကြ၏။
႐ွင္ပေစၥကဗုဒၶသည္ ထိုသူေ႒းၫႊန္ျပသည့္အတိုင္း သူေ႒းအိမ္သို႔. အလွဴခံႂကြပါ၏။
သူေ႒းကေတာ္ကလည္း သူေ႒းကိုယ္တိုင္ လႊတ္လိုက္ပါသျဖင့္ ထို႐ွင္ပေစၥကဗုဒၶကို အေကာင္းစား ဆြမ္း၊ ခဲဖြယ္၊ ေဘာဇဥ္တို႔ကို သပိတ္တစ္လံုးအျပည့္ လွဴဒါန္းလိုက္ပါ၏။

သူေ႒းႀကီးသည္ ဘုရင့္နန္းေတာ္ႀကီးမွ ကိစၥၿပီးေသာအခါ သူ၏ အိမ္သို႔ျပန္လာခဲ့၏။
ထိုအခါ ေစာေစာပိုင္းက သူေတြ႕ၾကံဳခဲ့ရေသာ ႐ွင္ပေစၥကဗုဒၶႏွင့္ လမ္းမွာ ျပန္ဆံုပါ၏။

အ႐ွင္ဘုရား တပည့္ေတာ္တို႔ အိမ္သို႔ႂကြတာ ဆြမ္းမ်ားေလာင္းလွဴလိုက္ရဲ႕လားဟု ေမးၿပီး ႐ွင္ပေစၥကဗုဒၶ၏ သပိတ္ကို ဖြင့္ၾကည့္ပါေတာ့၏။
သပိတ္ထဲတြင္ ျပည့္လ်ွံေနေသာ ဆီဦးေထာပတ္၊ အေကာင္းစား ဆြမ္း၊ ခဲဖြယ္၊ ေဘာဇဥ္တို႔ကို ေတြ႕လိုက္ရပါသျဖင့္ သူ၏စိတ္ထဲမွာ တြန္႔တိုႏွေျမာေသာ စိတ္ေလး ခ်က္ခ်င္းျဖစ္သြား၏။

သူေ႒း၏ႏႈတ္ကလည္း ေျပာလိုက္ေသး၏။ သူေ႒းကေတာ္ႀကီးသည္ အတိုင္းအ႐ွည္ကို မသိ၊ နားမလည္၊ အေကာင္းစားေဘာဇဥ္မ်ားကို ျပည့္လ်ွံသည္အထိ၊ ေလာင္းလွဴလိုက္သည္။ ဒီအေကာင္းစား ဆြမ္းေတြကို ဒီရဟန္းအား မလွဴပဲ အိမ္က ကြၽန္ေတြကို ေကြၽးလိုက္ရင္ လုပ္ငန္းေတြ ပိုမိုေတာင္ လုပ္ၾကဦးမယ္။ ဒီမိန္းမ ဘာမွ အသံုးမက်ဘူး ... နားမလည္ဘူး။

ဤရဟန္းသည္ ဤဆြမ္းေကာင္းေတြကို စားၿပီး အိပ္ေနမည့္သူသာျဖစ္မွာပါပဲ။ လွဴလိုက္ေသာ ဆြမ္း၊ ေဘာဇဥ္ေတြ အလကားပဲျဖစ္ရပါၿပီဟု ေျပာဆိုလ်ွက္ အပရေစတနာ ပ်က္သြားရေလၿပီ။
ထိုဘဝက ႐ွင္ပေစၥကဗုဒၶအား ဆြမ္း၊ ခဲဖြယ္၊ ေဘာဇဥ္မ်ားကို ေလာင္းလွဴခဲ့ပါသျဖင့္ ယခုဘဝမွာ ကုေဠႂကြယ္သူေ႒း ျဖစ္ရပါ၏။
ထိုကုေဠႂကြယ္သူေ႒းသည္ လွဴဒါန္းၿပီးေနာက္ အပရေစတနာေတြ ပ်က္ကြက္ခဲ့ရ၏။
မိမိလွဴဖြယ္ပစၥည္းမ်ားအေပၚမွာ ျပန္လည္စြန္းၿငိတြယ္တာမႈ ျဖစ္ေန၏။
လွဴၿပီးသားပစၥည္းမ်ားကို ႏွေျမာေနမိ၏။ ဝန္တိုေနမိ၏။
ထိုစိတ္ဓာတ္သည္ ယခုဘဝမွာ သူေ႒းသူႂကြယ္ေတာ့ ျဖစ္ပါ၏။
ထိုအပရေစတနာ ပ်က္ကြက္သြားရပါသျဖင့္ သူေ႒းသူႂကြယ္ျဖစ္ရပါေသာ္လည္း ေကာင္းေကာင္းမစားရ၊ ေကာင္းေကာင္းမဝတ္ရ၊ ျမင္းရထားေကာင္းေကာင္းကို မစီးရတဲ့ဘဝ ျဖစ္ခဲ့ရ၏။ မိမိပိုင္ပစၥည္းမ်ား တြယ္တာလြန္းသျဖင့္ မလွဴဒါန္းခဲ့ပါ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ နန္းေတာ္ႀကီးမွ မင္းဘ႑ာအျဖစ္ သိမ္းပိုက္ျခင္းကို ခံသြားရပါေတာ့၏။

ယင္းေၾကာင့္ အလွဴ႐ွင္မ်ား ဤသူေ႒းကို နမူနာယူၾကပါ။ မိမိလွဴဒါန္းၿပီး ပစၥည္းဥစၥာမ်ားအေပၚမွာ မကပ္ၿငိပါေစႏွင့္ အပရေစတနာ မပ်က္ကြက္ပါေစႏွင့္။

အ႐ွင္သုဓမၼသာရ
(ဇမၺဴဒိပ္ ဂ်ာနယ္မွ)

www.facebook.com/bwar99