ျမန္မာႏုိင္ငံသည္ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ သန႔္သန္႔ကုိ လက္ခံကုိးကြယ္ခဲ့သည္မွာ ႏွစ္ေပါးင္း ၁၀၀၀-နီးပါး ရွိေလၿပီ။ ထုိအေတာအတြင္း ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာႏွင့္ ေရာေႏွာ၍အျခားကုိးကြယ္ ယုံၾကည္မႈမ်ားကုိလည္း အဆင့္နိမ့္ေနရာ၌ ထား၍ ကုိးကြယ္ ယုံၾကည္ခဲ့ၾက၏။ ေခတ္အဆက္ဆက္ ေပ်ာက္ပ်က္သည္ဟူ၍ မရွိ
ခဲ့ေပ။
အခ်ိဳ႕ေခတ္မ်ားတြင္ ဗုဒၶဘာသာ ျပင္ကုိးကြယ္မႈမ်ား ေခတ္စားသည္။ အလြန္အကြ်ံျဖစ္သည့္ အခါမ်ိဳးူလည္း ရွိသည္။ ဤကုိးကြယ္မႈမ်ားမွာ အမ်ားအားျဖင့္ နတ္ကုိးကြယ္မႈမ်ား ျဖစ္သည္။ ထုိအခါမ်ိဳးတြင္ တုိင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္ေသာ မင္းမ်ားက ထိန္းေက်ာင္းေပးၾကရသည္။
အေနာ္ရထာမင္းသည္ ကုိးကြယ္မႈ အမွားမ်ားကုိ သန္႔စင္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပးေသာမင္းတစ္ပါး ျဖစ္သည္။
ဘုရင့္ေနာင္မင္းတရား လက္ထက္တြင္ နတ္ကုိးကြယ္မႈမ်ား ထူေျပာေန၏။ ကြၽဲႏြားစသည္တုိ႔ကုိ သတ္၍ အရက္ျဖင့္ နတ္တင္ေသာ နတ္ပြဲႀကီးမ်ား ေခတ္စားေနသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဘုရင့္ေနာင္မင္းတရားက ဤအမႈမ်ိဳးကုိ မျပဳလုပ္ရန္ မင္းမိန္႔ျဖင့္ တားဆီးခဲ့သည္။
အေနာက္ဘက္လြန္မင္းတရားသည္ လူတုိ႔ကုိ လိမ္ညာေနေသာ နတ္တုိ႔ကုိ ႏွိပ္ကြပ္၍ နတ္႐ုပ္ပုံမ်ားကုိ စုေဆာင္းၿပီး ေလးထပ္ေက်ာင္းႀကီး၌ သိမ္းဆည္းထားခဲ့
သည္။
ဟံသာ၀တီေရာက္မင္းသည္ နတ္ကြန္း နတ္နန္းမ်ားကုိ လူတုိ႔အတြက္ အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေစသည္ ဟုဆုိကာ ဖ်က္သိမ္းပစ္ခဲ့ဖူးသည္။
ျမန္မာမင္း အခ်ိဳ႕တုိ႔သည္ ဤသုိ႔ေသာ စိတၱဇကုိးကြယ္မႈမ်ားကုိ လ်စ္လ်ဴ႐ႈမထားဘဲ ထိန္းသိမ္းကြပ္ကဲေပးခဲ့ၾကသည္။
ျမန္မာစာေပ ပညာရွင္တုိ႔သည္လည္း မွားယြင္းေသာ ကုိးကြယ္မႈႏွင့္ ယုံၾကည္မႈမ်ားကုိစာေပျဖင့္ ေရးသားျပခဲ့ၾကသည္။ စာဆုိေတာ္ ရွင္မဟာရ႒သာရဆရာေတာ္က ကုိးခန္းပ်ိဳ႕(၄၂)၌ ဤသုိ႔ ဖြဲ႕ဆုိျပ၏။
“ သက္ခတ္ ၿဂိဳဟ္သြား၊ ၿဂိဳဟ္စား ၿဂိဳဟ္ပ်က္၊ ဓာတ္ရက္ မိတ္ရန္၊ သုံးတန္ေပၚနိစ္၊ ၿဂိဳဟ္အိပ္စန္းက်၊ မူလအာဒိ၊ သိရိအဆုံး၊ ပတ္ကုံးရက္ပုိင္း၊ သခ်ႋဳင္းေလးေထာင့္၊ နတ္ေစာင့္ နတ္ေန၊ ရွစ္ေထြအခါ၊ ဖီလာ ကရဏ၊ ပဥၥတိထီ၊ ယာယီယၾတာ၊ ဇာတာ အိပ္မက္၊ မပ်က္မျပဳ၊ ထုိအစုကား၊ သိမႈေတြးဆ၊ ပညတ္မွ်သာ၊ ေၾကာင္းရင္းရွာမူ၊ ၾကမၼာျဖင့္ခ်ည္း၊ ျဖစ္သတည္းဟု၊ ခမည္းယုံေစ၊ စိတ္မေသြလင့္၊ သေဗၺသတၱာ၊ သတၱ၀ါဟု၊ နာနာေလာက၊ အနႏၲကုိ၊ ကမၼသကာ၊ မွတ္ထင္ရာသည္၊ ယင္းသာဘူတ၀ါဒီတည္း။ ”
သံေ၀ဂခန္းပ်ိဳ႕ကုိ ေရးစပ္ေသာ စာဆုိေတာ္ကလည္း နကၡတ္ကုိးကြယ္မႈ အမွားမ်ားကုိ ဤသုိ႔ ေရးသားဖြဲ႕ဆုိ ျပထားသည္။
“ အခမ္းအနား၊ နတ္ထိန္းမ်ားႏွင့္၊ ေသာက္စားျမဴးေအာ္၊ တေၾကာ္ေၾကာ္ဟစ္၊ နတ္သံပစ္၍၊ မူးယစ္မိႈင္းေ၀၊ အေထြေထြလွ်င္၊ လူ႕ေျမနတ္ရြာ၊ နတ္မိစၦာကုိ၊ ကယ္သာထင္မွတ္၊ သေဘာကပ္၍၊ နတ္လူျဗဟၼာ၊ သတၱ၀ါကုိ၊ ကံသာအရင္း၊ ျပဳဖန္ဆင္းဟု၊ ယူလ်င္းအပ္စြာ၊ ယခုမွာကား၊ ခ်မ္းသာဆင္းရဲ၊ နတ္ခပဲသည္၊ ေပးၿမဲတုိ႔မွာ၊ ထင္မွတ္ရွာသည္၊ မိစၦာယူမိယူမွားတည္း။ ”
စိႏၲေက်ာ္သူ ဦးၾသကလည္း က၀ိလကၡဏသတ္ပုံက်မ္း၌-
“ မိစၦာအားလုံး၊ လႊမ္းပိတ္ဖုံး၊ ေတာင္ျပဳန္းညီေနာင္နန္း။ ”-
ဟူ၍ နစ္နာေအာင္ ေရးျပခဲ့ေပသည္။
မန္လည္ဆရာေတာ္ႀကီးကမူ မဃေဒ၀လကၤာသစ္၌-
“ စေနအဂၤါ၊ ေန႔ရက္ခါႏွင့္၊ တာရာၿဂိဳဟ္မ်ိဳး၊ ေကာင္းကင္မုိးက၊ ျဖစ္က်ိဳးယုတ္ျမတ္၊ ဘယ္ျပဳတတ္လိမ့္၊ နကၡတ္ခ်ိန္သင့္၊ ငံ့လင့္ကုန္ၾက၊ လူ႕ဗာလတုိ႔၊ ရအံ့ခ်က္ခ်င္း၊ လက္ငင္းခ်မ္းသာ၊ လြန္တတ္စြာ၏။ မိစၦာစြဲေန၊ မသန္ေစႏွင့္၊ ” - ဟုလည္းေကာင္း၊
“ ဟူးရားအလုိ၊ နကၡတ္ၿဂိဳဟ္ႏွင့္၊ ထုိထုိတာရာ၊ မုိးအာကာက၊ ေရာင္၀ါႏြမ္းညိႇဳး၊ ေအာက္လူမ်ိဳးအား၊ ျဖစ္က်ိဳးတစိ၊ ဘယ္ျပဳဘိအံ့၊ ”-
ဟုလည္းေကာင္း ေရးဖြဲ႕ျပခဲ့သည္။
ဆရာေတာ္ႀကီးကပင္ “ သုခဒုကၡ၊ ေၾကာင္းမူလကုိ၊ ကမၼတရား၊ ႏွစ္ပါးျဖင့္သာ၊ က်မ္း၌လာ၏၊ ” ဟု ကံသာပဓာနျဖစ္ေၾကာင္း ေရးသားခဲ့သည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶ၀ါဒီတုိ႔သည္ ဗုဒၶဘုရား ေဟာၾကားေသာ ကံသာပဓာန အလုပ္၀ါဒျဖင့္ ႀကိဳးစားအားထုတ္အပ္၏။ အမိဗုဒၶဘာသာကုိ ေက်ာ္၍ ေဒြးေတာ္လြမ္းေသာ ယုံၾကည္ကုိးကြယ္မႈမ်ားကုိ ေရွာင္ရွားအပ္ကုန္၏။
“ အုိ- ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ သူေတာ္စင္တုိ႔၊ ယေန႔မွစ၍-
- စိတၱဇအေတြးဓာတ္ျဖင့္ ဆည္းကပ္ေနမႈမ်ား၊
- ယုတိၱိမဲ့စနစ္ျဖင့္ ယုံၾကည္ေနမႈမ်ား-
ကုိ သင္တုိ႔၏ စိတ္အာ႐ုံမွ ဖယ္ထုတ္ၾကကုန္ေလာ့။ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာဂုဏ္ေဆာင္ ထြန္းေျပာင္ေသာ ပုဂိၢဳလ္မ်ားျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားအားထုတ္ၾကပါကုန္ေလာ့။ ”
ေရစၾကိဳအရွင္ဧသိက
(ေထရဝါဒ ဗုဒၶဘာသာ မွ)
Buddhavasa Tiloka
No comments:
Post a Comment