ၿငိမ္းေအးေသာဘ၀ပိုင္ရွင္ ျဖစ္ဖို႕အတြက္ ေနာက္အရည္အေသြးတစ္ခုကေတာ့ စကားကို ဉာဏ္နဲ႕ခ်င့္ခ်ိန္ဆင္ျခင္ျပီးမွေျပာဆိုျခင္း ၊ သို႕မဟုတ္ ႏႈတ္ေစာင့္စည္းျခင္းဆိုတဲ့ အရည္အေသြးပါပဲ။
စကားကို ဉာဏ္နဲ႕မဆင္ျခင္ဘဲ ေျပာတတ္တဲ့သူ ၊ ႏႈတ္မေစာင့္စည္းတဲ့သူဟာ စိတ္ရဲ႕ၿငိမ္းေအးမႈကို ဘယ္ေတာ့မွ မရႏိုင္ပါဘူး။ ဘာလို႕လဲဆိုေတာ့ ႏႈတ္မေစာင့္စည္းဘဲအဆင္ျခင္မဲ့ ေျပာလိုက္တဲ့စကားေတြရဲ႕
ေနာက္ကြယ္မွာ စိတ္ဆင္းရဲစရာ ျပသနာေတြရႈပ္ေထြးစြာပါလာတတ္လို႕ပါပဲ။
စကားတစ္ခြန္းေျပာေတာ့မယ္ဆိုရင္ ေျပာသင့္၊ မေျပာသင့္ဉာဏ္နဲ႕အရင္ဆံုးဆင္ျခင္ပါ။ ျပီးရင္ ေျပာသင့္တာကိုပဲေျပာပါ။ မေျပာသင့္တာကို လံုး၀မေျပာပါနဲ႕။ ေျပာသင့္တာကိုလည္းလိုအပ္သေလာက္သာေျပာပါ။ လိုအပ္တဲ့အတိုင္းအတာထက္ပိုျပီးမေျပာပါနဲ႕။ မလိုဘဲစကားေၾကာရွည္တာဟာ ဂုဏ္ယူစရာမဟုတ္ပါဘူး။ အခ်ိန္လည္းကုန္ ၊ ေလလည္းကုန္ပါတယ္ ။ အမွားေတြလည္းပါလာတတ္ပါတယ္။
တခ်ိဳ႕က သတင္းအခ်က္အလက္ေလးတစ္ခု ရလိုက္ျပီဆိုတာ နဲ႕ ဘာမွ စဥ္းစားမေနေတာ့ဘဲ ခ်က္ခ်င္း ဟိုလူ႕ေျပာ၊ ဒီလူ႕ေျပာ လုပ္တတ္ၾကတယ္။ လူကိုယ္တိုင္ ေျပာခြင့္မသာရင္ ဖုန္းနဲ႕ဆက္ေျပာတတ္ၾကတယ္ ။ေျပာဖို႕လိုသလား ၊ မလိုဘူးလား ဘာမွဆင္ျခင္မေနေတာ့ဘူး ။ အဲဒီလိုလူေတြဟာ အမ်ားအားျဖင့္ ေျပာဖို႕မလိုတာေတြပဲ ေျပာေနတတ္ၾကတာပါ။
၀မ္းမႏိုင္လို႕ ဗ်စ္ခနဲ ထြက္တတ္တာကို မေအာင့္ႏိုင္ရင္ေတာင္မွ ပါးစပ္မႏိုင္လို႕ ထစ္ခနဲ ထြက္တတ္တာကိုေတာ့ သတိၾကီးၾကီး ၊ ဉာဏ္ၾကီးၾကီးနဲ႕ထိန္းသိမ္းေစာင့္စည္းႏိုင္ရပါမယ္။
တခ်ိဳ႕က တို႕ကမွန္တာေျပာတာပဲ ၊ တို႕ကဟုတ္တာေျပာတာပဲ ၊ တို႕ကပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာတာပဲ ဆိုျပီးစကားကို အထိန္းအကြပ္မရွိ ၊ အစည္းအေစာင့္မရွိ ၊ အဆင္အျခင္မဲ့ စြတ္စြတ္ေျပာတတ္ၾကပါတယ္။
အဲဒီလို စိတ္မႏိုင္နင္းစြာ ပရမ္းမတာေျပာရတာကိုပဲ တို႕ကဘြင္းဘြင္းသမားလို႕ တလြဲ ဂုဏ္ယူေနတတ္ၾကျပန္ပါေသးတယ္။
တကယ္ေတာ့ စကားကို အထိန္းအေစာင့္မရွိလႊတ္ကနဲေျပာတတ္တဲ့သူေတြဟာ စိတ္ဓါတ္ေပ်ာ့ညံ့တဲ့သူ ၊ စိတ္ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္စြမ္းမရွိတဲ့သူ ၊ စိတ္အရည္အေသြးညံ့ဖ်င္းတဲ့သူ ၊ စိတ္တန္ခိုအားကင္းမဲ့တဲ့သူေတြပါပဲ။
ကိုယ္ေျပာလိုက္တဲ့စကားတစ္ခြန္းေၾကာင့္ တစ္ဖက္သားရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာ ထိခိုက္သြားမလား ၊ တစ္ဖက္သားအက်ိဳးပ်က္စီးသြားမလား ၊ တစ္ဖက္သား စိတ္ဆင္းရဲသြားမလားဆိုတာ အျမဲဆင္ျခင္ရပါမယ္ ။
သူၾကိဳက္ၾကိဳက္ မၾကိဳက္ၾကိဳက္ ကိုယ္ေျပာလိုက္လို႕တစ္ဖက္သားမွာ တကယ္အက်ိဳးရွိသြားရင္ေတာ့ အေျခအေန အခ်ိန္အခါ ၾကည့္ျပီး ေျပာရမွာေပ့ါ။ ဒါေပမဲ့သူမၾကိဳက္တာေျပာလိုက္လို႕သူ႕အတြက္လည္း ဘာမွအက်ိဳးထူးမသြားဘူးဆိုရင္ေတာ့ ေကာင္းေစခ်င္လို႕ေျပာတာပါ ဆိုျပီးနာမည္ေကာင္း ယူမေနပါနဲ႕ ။ အလကားပါပဲ။ ဘယ္သူကမွ ေက်းဇူးတင္ေနမွာ မဟုတ္ပါဘူး ။
ဒီေနရာမွာ စကားေျပာတိုင္း ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ႕ သုဂတ ဂုဏ္ေတာ္ကို အျမဲသတိရဖို႕ တိုက္တြန္းခ်င္ပါတယ္ ။ သုဂတ ဂုဏ္ေတာ္ရဲ႕ အဓိပၸာယ္အမ်ားၾကီးထဲက တစ္ခုကေတာ့ ေကာင္းေသာစကားကိုဆိုေတာ္မႈတတ္ေသာ ျမတ္စြာဘုရား ပါ။ ေကာင္းေသာစကားဆိုတာ မွန္လည္းမွန္ အက်ိဳးလည္းရွိတဲ့စကားကို ေခၚပါတယ္ ။
မွန္ကန္၍အက်ိဳးရွိေသာစကားကိုသာ ဆိုေတာ္မႈတတ္ေသာ ျမတ္စြာဘုရား လို႕ ထပ္ခါထပ္ခါပြားမ်ားရင္းနဲ႕ ငါလည္းမွန္တာပဲေျပာမယ္။ မွန္တိုင္းမေျပာဘူး၊ အက်ိဳးရွိတာပဲေျပာမယ္လို႕ ႏွလံုးသြင္းဆင္ျခင္ႏိုင္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ ႏႈတ္ကို ေစာင့္စည္းတဲ့သူ ၊ စကားကို ဉာဏ္နဲ႕ခ်င့္ခ်ိန္ဆင္ျခင္ျပီးေျပာတဲ့သူ ျဖစ္လာမွာမလြဲပါဘူး ။
စကားတိုင္းမွာ ဉာဏ္ပါလာျပီဆိုရင္ လိမ္ညာစကားေတြလည္း မေျပာျဖစ္ေတာ့ပါဘူး ။ ကုန္းတိုက္တဲ့စကားေတြလည္း မေျပာျဖစ္ေတာ့ပါဘူး ၊ ၾကမ္းတမ္းရိုင္းပ်တဲ့စကားေတြလည္း မေျပာျဖစ္ေတာ့ပါဘူး ။ အက်ိဳးမရွိတဲ့ အႏွစ္မဲ့စကားေတြလည္း မေျပာျဖစ္ေတာ့ပါဘူး ။
ဆင္ဆင္ျခင္ျခင္ ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္း ေျပာတဲ့စကားေတြရဲ႕ ေနာက္ကြယ္မွာ စိတ္ဆင္းရဲစရာ ဘာမွပါမလာေတာ့တဲ့အတြက္ စကားဆင္ျခင္ေျပာသူဟာ ၿငိမ္းေအးေသာဘ၀ပိုင္ရွင္ ျဖစ္ရပါတယ္။
ဘာစကားပဲျဖစ္ျဖစ္
လိုအပ္မွေျပာတာပဲေကာင္းပါတယ္။
ေလာေလာဆယ္ေျပာဖို႕မလိုအပ္ေသးရင္
တစ္စကၠန္႕ေလးပဲျဖစ္ျဖစ္ ၊ တစ္မိနစ္
ေလးပဲျဖစ္ျဖစ္အခ်ိန္ဆိုင္းထားလိုက္ပါ ။
ေနာက္တစ္နာရီမွေျပာသင့္တဲ့စကား
ေနာက္တစ္နာရီမွေျပာပါ။ သတိရတုန္း
ဆိုျပီးခ်က္ခ်င္းမေျပာလိုက္ပါနဲ႕ ။
ေနာက္တစ္ရက္မွေျပာသင့္တဲ့စကား
ေနာက္တစ္ရက္မွေျပာပါ။ ေမ့သြားမွာစိုးလို႕ဆိုျပီးဒီေန႕မေျပာလိုက္ပါနဲ႕။
ကိုယ့္အတြက္လည္းဘာမွအက်ိဳးမရွိ
သူ႕အတြက္လည္း ထိခိုက္နစ္နာေစမယ့္
စကားမ်ိဳးဆိုရင္မွန္ေနေတာင္မွလံုးမေျပာပါနဲ႕။
လုပ္ၾကံျပီးေျပာဖို႕ကေတာ့ စိတ္ကူးထဲေတာင္မထည့္ပါနဲ႕။
ရိုေသေလးစားစြာျဖင့္
အိအိေအာင္
Shared from အႏွိုင္းမဲ့ စာတိုေပစမ်ား
No comments:
Post a Comment