လူငယ္တုိင္း ဖတ္သင့္သည့္ ေလာကဓံတရား(၈)ပါး

ေလာကဓံသည္

၁။လာဘ =ပစၥည္းဥစၥာရျခင္း။

၂။အလာဘ=ပစၥည္းဥစၥာမရျခင္း။

၃။ယသ =အေျခြအရံမ်ားျခင္း။

၄။အယသ =အေျခြအရံမရွိျခင္း။

၅။နိႏၵာ =အကဲ့ရဲ့ခံရျခင္း။

၆။ပသံသာ =ခ်ီးမြမ္းခံရျခင္း။

၇။သုခ = ကုိယ္ စိတ္ ခ်မ္းသာျခင္း။

၈။ဒုကၡ = ကုိယ္ စိတ္ ဆင္းရဲျခင္း။ ဤသုိ႔အားျဖင့္ ရွစ္ပါးရွိပါတယ္။

ဤေလာက၌ မေကာင္း(၄)ပါး၊ေကာင္း(၄)ပါးရွိ၏။ေကာင္းေသာ ေလာကဓံႏွင့္ ေတြ႔ၾကဳံေသာအခါ စိတ္အား

ကုိယ္အား ဝမ္းသာရႊင္ပ် တၾကြၾကြျဖစ္ေနျခင္း၊မေကာင္းေသာ ေလာကဓံတရားႏွင့္ ေတြ႔ၾကဳံေသာအခါ စိတ္အားႏြဲ႔ ၍ တမဲ့မဲ့ျဖစ္ေနျခင္းသည္ ေလာကဓံေၾကာင့္ တုန္လွဳပ္ျခင္းတည္း။ဝမ္းသာလြယ္သူသည္ ဝမ္းနည္းလြယ္၏။ ဝမ္းသာအားၾကီးသူသည္ ဝမ္းနည္းအားၾကီး၏။ထုိ႔ေၾကာင့္ အျမဲ စိတ္ခ်မ္းသာျခင္းကုိ အလုိရွိလ်ွင္ ေလာကဓံတရားရွစ္ပါး ျဖစ္ရုိးျဖစ္စဥ္ တရားေၾကာင့္ (ဆုိးဆုိးေကာင္းေကာင္း) သိသိသာသာ ၾကီး စိတ္မေျပာင္းဖုိ႔ အထူးသတိထားသင့္ၾကေပသည္။



လာဘ-အလာဘ

မိမိႏွင့္ထုိက္တန္ေသာ လာဘ္ကုိတရားသျဖင့္ ရေအာင္ၾကိဳးစားရမည္။ ရသည့္အခါတြင္လည္း သူတစ္ပါး အျမင္ကတ္ေအာင္ ဝမ္းသာရႊင္ပ် တၾကြၾကြ မရွိေစသင့္။ တခ်ဳိ႔ ရွာေဖြမူကား ရွာေဖြ၍ မရသည့္အျပင္ “ဘူးထဲက ေရပါ၍” အရင္းပင္ရွဳံးတတ္ေသးသည္။ ထုိကဲ့သုိ႔ ဆုံးရွဳံးမွဳေၾကာင့္လည္း ဝမ္းနည္းပူေဆြး၍ မေန နွင့္။ ထုိသုိ႔ ဆုံးရွဳံးသူေတြ မေရမတြက္နုိင္ေအာင္ ရွိၾကသည့္အျပင္ ထီးနန္းကုိပင္ စြန္႔လႊတ္၍ တစ္မ်ဳိးလုံး သခင္ဘဝမွ က်ြန္ဘဝသုိ႔ဆင္းကာ ေမာင္ေမာင္လုိ႔ ေခၚတုန္းက”ဗ်ာ” လုိ႔မ်ွ ထူးေဖာ္မရဘဲ ေအာင္ေက်ာ္လုိ႔ ေခၚကာမွ “ဘုရား”ထူးရသူေတြ အမ်ားပင္ ရွိၾကေပသည္။ သုိ႔ျဖစ္၍ ရမွဳ မရမွဳ ေလာကဓံႏွစ္ခုေၾကာင့္ မတုန္ မလွဳပ္ဖုိ႔ရာ ခုိင္မာေသာစိတ္ကုိသာ အျမဲထားသင့္ၾကေပသည္။



ယႆ-အယႆ

ဆရာသမား လူၾကီးလူေကာင္းတုိ႔၌ အထုိက္အလုိက္ အေျခြအရံရွိမွ တင့္တယ္သည္။ အျခံအရံဟူသည္ အိမ္ဝင္းအိမ္ျခံတုိ႔ ကဲ့သုိ႔ ေဘးဆီးရန္ကာ အရာရာမွာပင္ ေစာင့္ေရွာက္လုပ္ေက်ြး အကူအညီေပးသူမ်ားေပ တည္း။ထုိကဲ့သုိ႔ အျခံအရံ ေပါမ်ားေအာင္ မိမိ၏ ပစၥည္းမ်ားကုိ ေခ်ြတာေဝငွ မစခ်ီးေျမွာက္ရမည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ “ေျခြမွ ရံသည္”ဟု ေျပာေလ့ရွိသည္။ ထုိအေျခြအရံမ်ားကုိလည္း အေစခံလုိသေဘာထား၍ အားမနာ ပါးမနာ မ်ားစြာ မခုိင္းေစသင့္။မိမိကုိမွီ၍ ၾကီးပြားလုိေသာစိတ္သာ ရွိသင့္ေပသည္။ အခုိင္းအေစကုိ ခုိင္းဖုိ႔ရာ ငွားရမ္းထားေသာ အေစခံမ်ားကုိပင္ အေျခြအရံလုိ သေဘာထားလ်က္ မိမိကုိ အမွီျပဳ၍ တစ္ေန႔ထက္ တစ္ေန႔ ၾကီးပြားေအာင္ ေစာင့္ေရွာက္သင့္ေပသည္။ထုိကဲ့သုိ႔ သေဘာထားေကာင္းပါလ်က္ အေျခြအရံ မရွိျပန္လ်ွင္ စိတ္ႏွလုံး မပူပန္ေလႏွင့္။အေျခြအရံေပါမ်ားသည့္အတြက္လည္း မာန္မာန မတက္ေစလင့္။



ေက်ာ္ေစာမွဳ၊ဂုဏ္သတင္းပ်႔ံႏွ႔ံမ်ားလည္း ယခုဘဝသာမက ဘဝတုိင္းအေရးၾကီး၏။ ျမင့္ျမတ္ေသာ အလုပ္ကုိ လုပ္မည္ၾကံလ်ွင္ ဂုဏ္ရွိမွ နာမည္ၾကီးမွ အထေျမာက္နုိင္သည္ကုိ ေရွးဦးစြာ သတိျပဳသင့္ေပသည္။”ဂုဏ ဝေႏၱ ပႆႏၱိ ဇနာ ဂုဏ္ရွိသူမွ လူထင္ၾကေသာအခါ”ျဖစ္သည္။ သုိ႔ျဖစ္၍ ရသင့္ေသာ ေက်ာ္ၾကားမွဳဂုဏ္ကုိ ရေအာင္ ဥာဏ္ဝီရိယျဖင့္ ထူေထာင္ရမည္။ရခဲ့ျပန္ေသာ္ ထုိဂုဏ္အတြက္ မၾကြားမေမာ္ေလႏွင့္။ရသင့္ ပါလ်က္ မရျပန္လ်ွင္လည္း စိတ္အား မငယ္ေလႏွင့္။



နိႏၵာ- ပသံသာ

မလုိမုန္းထား ဣႆာမ်ားသူ သုိ႔မဟုတ္ အလုပ္မရွိ အလုပ္ရွာ၍ ကဲ့ရဲ့စရာ ၾကံစည္သူေတြ ေပါမ်ားေသာ ယခုကာလဝယ္ အခ်ီးအမြမ္းခံရဖုိ႔ ခဲယဥ္းေသာ္လည္း အကဲ့ရဲ့ခံရဖုိ႔မွာ ေသခ်ာျပီးျဖစ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ကဲ့ရဲ့စရာ မရွိေအာင္ ေရွးဦးစြာ သတိထားရမည္။သုိ႔ရာတြင္ သိၾကားမင္းဖန္ဆင္းအပ္ေသာ ႏြားေသာ္မွ မစင္ေပ်ာ့သည္ ဟု ေနာ့ေတာ့ေတာ့ အဆုိခံရေသးေသာေၾကာင့္ “မုန္းအျပစ္၊ ခ်စ္အက်ဳိး၊ ျမတ္နုိးသဒၶါ”နုိင္ေသာ ယခုကာလ ဝယ္ မုန္းသူလည္း မရွားသျဖင့္ အျပစ္ျမင္ခ်င္သူေတြလည္း အမ်ားပင္ ရွိေပသည္။



သုိ႔ေသာ္ သူတစ္ပါး၏ အျပစ္ကုိ လြယ္ကူစြာ ျမင္နုိင္ေသာ ထုိသူမ်ားသည္ အမရာ၊ကိႏ႖ရီ၊မဒၵီ၊သမၺဳလာ တုိ႔ အလား သုိ႔မဟုတ္ မေဟာ္သဓာ၊ေဝႆႏၱရာ၊တုိ႔တမ်ွ၊ သုိ႔မဟုတ္ အရွင္မဟာကႆပ ၊အရွင္သာရိပုတၱရာ၊ အရွင္အာနႏၵာတုိ႔လုိ “ေျခာက္ျပစ္ကင္း၍ စင္းလုံးေခ်ာ”ဟုဆုိနုိင္ပါမည္ေလာ။ရြာတစ္ရြာ၌ ေတာင္ဘက္အိမ္ မွ မိန္းမၾကီးတစ္ေယာက္ စကားထစ္ေၾကာင္း ေျပာလာေသာ သားငယ္က “အ..အ..အေဖ၊ဟုိ…ဟုိ..ဟုိ ဘက္အိမ္က မိန္း…မိန္း…မိန္းမၾကီးဟာ စ…စ..စကား ထစ္..ထစ္..ထစ္လုိက္တာ” ဟု ေျပာသလုိ ထုိသူ ကုိယ္တုိင္မွာ အကဲ့ရဲ့ခံရျပီးျဖစ္၍ “သူခုိးေသ ေဖာ္ညွိမ်ား” ျဖစ္တတ္ၾကသည္။



သုိ႔မဟုတ္ မိမိကဲ့ရဲ့ဖြယ္ကုိ အစြမ္းကုန္ ဖုံးကြယ္ထားေသာ “ေၾကာင္သူေတာ္”ျဖစ္တတ္ၾကသည္။ ဘာေၾကာင့္နည္း။ “ခုိးတတ္လ်ွင္ ရုိးတတ္”ေသာေၾကာင့္တည္း။တခ်ဳိ႔အခ်က္မ်ားကား “ကုိယ့္ထက္သာ၍ မနာလုိ”လုိ႔ကဲ့သုိ႔ေသာ္လည္း ထုိအကဲ့ရဲ့မ်ဳိးကုိ သူကုိယ္တုိင္ပင္ ခံခ်င္ေကာင္း ခံခ်င္ပါလိမ့္မည္။ ဘာေၾကာင့္ နည္း။မိန္းကေလးတစ္ေယာက္အိမ္သုိ႔ ဂုဏ္သေရရွိ ေယာက်ၤားကေလး ထြက္ဝင္ေနရာဝယ္ တစ္နယ္လုံး ကဲ့ရဲ့ၾကရာ၌ အမွန္စင္စစ္မွာ မိမိတုိ႔ဆီ မလာေသာေၾကာင့္သာ ျဖစ္သကဲ့သုိ႔တည္း။ဤသုိ႔လ်ွင္ အကဲ့ရဲ့ခံရမွဳ သည္ မကင္းနုိင္ေသာ ေလာကဓံ ျဖစ္သည့္အျပင္ အမွန္အားျဖင့္ ကဲ့ရဲ့သေလာက္ အျပစ္ရွိခ်င္မွ ရွိမည္။ အျပစ္ရွိသည္ပင္ထားဦးေတာ့။ေၾကာက္သင့္ ရွက္သင့္သေလာထက္ မိမိစိတ္ကုိ မိမိေျခာက္ေနျခင္းက ပုိေကာင္းပုိပါလိမ့္မည္။



တေစၦေၾကာက္တတ္သူသည္ ညဥ့္အေမွာင္မုိက္ထဲတြင္ ထန္းပင္ ငုတ္တုိ႔ကုိျမင္ရာ၌ ထန္းပင္ငုတ္တုိက လုံးဝ သရဲမေျခာက္ေသာ္လည္း သူစိတ္ထဲက “တေစၦ တေစၦ”ပဲဟု အေသအလဲစြဲလမ္း၍ တေစၦကမၼ႒ာန္း စီးျဖန္းေသာေၾကာင့္ ကမၼ႒ာန္းေပါက္ျပီးလ်ွင္ သူ႔ေနာက္သုိ႔ လုိက္ေနသည္ထင္ကာ မစင္ပါေအာင္ ေျပးရွာ သကဲ့သုိ႔တည္း။ထုိ႔အတူ အခ်ဳိ႔ကိစၥ၌ မိမိစိတ္မွ မိမိေျခာက္ကာ အလြန္႔အလြန္ေၾကာက္စရာဟု ထင္လာ တတ္ေပသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သံယုတ္ပါဠိေတာ္၌ “ေတာထဲမွာ ခ်ြတ္ခ်ြတ္သံၾကားတုိင္း ေမာၾကီးပန္းၾကီး ေျပးရွာေသာ သမင္ပ်ဳိကဲ့သုိ႔ အကဲ့ရဲ့ခံရမည္ကုိ ေၾကာက္ေနသူကုိလည္း စိတ္မတည္သူ၊ စိတ္မခုိင္သူ ေပါ့ဆစိတ္ရွိသူ”ဟု မိန္႔ေတာ္မူသည္။ခ်ြတ္ခ်ြတ္သံၾကားတုိင္း ေျပးရသျဖင့္ သမင္ပ်ဳိမွာ အစာေရစာ မဝ သကဲ့သုိ႔ ထုိေၾကာက္တတ္သူမွလည္း မည္သည့္အက်ဳိးကုိမ်ွ မရေခ်။နဂုိကပင္ အရွက္ရေစေတာ့ဟု သေဘာထား၍ ကဲ့ရဲ့ရကား ထုိကဲ့သုိ႔ ရွက္မွန္းေၾကာက္မွန္းသိလ်ွင္ ကဲ့ရဲ့သူတုိ႔အတြက္ “မ်က္ျဖဴဆုိက္ေလ ဆရာၾကိဳက္ေလ”ျဖစ္ေပလတၱံ႔။



တစ္နည္းတစ္ဖုံ စဥ္းစားျပန္လ်ွင္ အကဲ့ရဲ့ခံေနရသည္မွာ တစ္မ်ဳိးအားတက္စရာျဖစ္၏။ အဘယ့္ေၾကာင့္နည္း ေခြးေလွးၾကမ္းပုိး အုတ္ၾကားျမက္ေပါက္ အစားမ်ဳိးကုိ အေရးလုပ္၍ မေျပာလုိၾက။အေတာ္ထင္ရွားသူကုိမွ ကဲ့ရဲ့ၾကေသာေၾကာင့္တည္း။ထုိ႔ေၾကာင့္ သစ္ပင္အမ်ားရွိရာတြင္ အျမင့္ဆုံးသစ္ပင္သည္ ေလတုိက္အခံရဆုံး ျဖစ္သကဲ့သုိ႔ ထုိ႔အတူ အထက္တန္းက်ေလ ေလာကဓံေလမုန္တုိင္း အတုိက္ခံရေလ ျဖစ္ရကား အကဲ့ရဲ့ခံရ မွဳကုိ ဂရုစုိက္၍ ဝမ္းမနည္းထုိက္လွသည့္အျပင္ တခ်ဳိ့ ကဲ့ရဲ့ျခင္းမွာ မိမိအထက္တန္းေရာက္ေနျခင္း၏ အမွတ္လကၡဏာျဖစ္၍ ဝမ္းသာဖြယ္ ေကာင္းေပသည္။



ထုိ႔ေၾကာင့္ မည္သူမဆုိ ကဲ့ရဲ့မွဳမ်ားကုိ အေရးစုိက္ကာ အရာရာ မတုန္လွဳပ္ေအာင္ “ေခြးေဟာင္တုိင္း ထ၍ မၾကည့္မိရန္”ျမဲျမံေသာ စိတ္ထား၊ ခုိင္မာေသာ သမာဓိ တရားရွိေအာင္ ၾကိဳးစား၍ ေလ့လာၾကရမည္။ အကဲ့ရဲ့ခံရသည့္အခါတုိင္း “ငါ၏စိတ္မ်ား ဘယ္အေျခေရာက္ေအာင္ ခုိင္မာေနပါလိမ့္မည္နည္း” ဟု စဥ္းစဥ္း စားစား သတိထားကာ အကဲ့ရဲ့ဒဏ္ကုိ အရသာခံၾကည့္ပါေလ။သုိ႔ရာတြင္ ကဲ့ရဲ့ဖြယ္ မရွိေအာင္ကား သတိ ေဆာင္ရေပလိမ့္မည္။



ကဲ့ရဲ့ရာ၌ မတုန္လွဳပ္သကဲ့သုိ႔ ခ်ီးမြန္းသည့္အခါ၌လည္း သိသိသာသာၾကီး မျပဳံးမိေစဘဲ “အလုပ္ေကာင္း၍ အက်ဳိးရသည္မွာ ဓမၼတာပဲ”ဟု ႏွလုံးသြင္းလ်က္ သန္႔ရွင္းေသာ စိတ္ထားျဖင့္ “အျခားသူမ်ားလည္း ငါကဲ့သုိ႔ ဂုဏ္ရွိကာ အခ်ီးမြမ္းခံရပါေစ”ဟု အမ်ွေဝသေဘာျဖင့္ စိတ္မေနာ ေကာင္းသင့္ၾကေပသည္။



သုခ-ဒုကၡ

ကုိယ္စိတ္ႏွစ္ပါးတုိ႔ရဲ့ ခ်မ္းသာျခင္းသည္သုချဖစ္ျပီး၊ကုိယ္စိတ္ႏွစ္ပါးတုိ႔၏ ဆင္းရဲျခင္းကား ဒုကၡျဖစ္သည္။ သုခ(ခ်မ္းသာျခင္း)ေၾကာင့္လည္း မာန္မာန မတက္ၾကြပဲ တရားလက္ကုိင္က်င့္သုံးျပီး ဒုကၡ(ဆင္းရဲျခင္း) ေၾကာင့္လည္း စိတ္ေသာက မျဖစ္မူ၍ တရားလက္ကုိင္က်င့္သုံးသင့္သည္။



အခ်ဳပ္အားျဖင့္ ေလာကဓံ (၈)ပါးတြင္ အေကာင္း(၄)ပါးကုိ “ဣ႒ာရုံ(အလုိရွိအပ္ေသာအာရုံ)”ဟုေခၚသည္။ မေကာင္း(၄)ပါးကုိ “အနိ႒ာရုံ(အလုိမရွိအပ္ေသာအာရုံ)”ဟုေခၚသည္။ ေရွးေရွး ဘဝမ်ားစြာ သံသရာက ကံေကာင္း ကံဆုိး(ကုသုိလ္ အကုသုိလ္) (၂)မ်ဳိးကုိ ျပဳလာခဲ့ေသာ ငါတုိ႔မွာ ထုိဣ႒ာရုံ အနိ႒ာရုံ အမ်ဳိးစုံႏွင့္ အမွန္ေတြ႔ၾကဳံၾကရေတာ့မည္။ ထုိကဲ့သုိ႔ ေတြ႔ၾကံဳရာ၌ ထုိဣ႒ာရုံ အနိ႒ာရုံ ေလာကဓံ ေလမုန္တုိင္းကုိ မိမိ၏ လုံ႔လစြမ္း ဥာဏ္စြမ္းတုိ႔ျဖင့္ နည္းမွန္လမ္းမွန္ နည္းလမ္းမွန္သမ်ွ ခုခံကာကြယ္ၾကျပီးလ်ွင္ အၾကင္သုိ႔ေသာ နိဗၺာန္ဆိပ္ကမ္းသုိ႔ ေမ်ွာ္မွန္းကူးခပ္ရမည္။



ဥပမာ-ပင္လယ္ကုိ ေက်ာ္ျဖတ္ေနေသာ မာလိန္မွဴးတုိ႔၌ အခါခပ္သိမ္း ျငိမ္သက္ ေအးခ်မ္းစြာ ေက်ာ္လြန္ရ လိမ့္မည္ဟု မေမ်ွာ္လင့္နုိင္။မၾကာမၾကာပင္ သာမန္လွဳိင္းေလ၊ျပင္းထန္ေသာ လွဳိင္းေလ၊သေဘာၤကုိပင္ အႏၱရာယ္ ျဖစ္ေစနုိင္ေသာ လွဳိင္းေလမ်ားကုိ ေတြ႔ၾကဳံရေပသည္။ ထုိသုိ႔ ေတြ႔ၾကဳံရာဝယ္ က်ြမ္းက်င္ေသာ မာလိန္မွဴးတုိ႔မွာ မိမိတုိ႔ လုံ႔လစြမ္း၊ဥာဏ္စြမ္းတုိ႔ျဖင့္ ထုိလွဳိင္းေလမ်ားကုိ ခုခံ၍ မိမိလုိရာ ဆိပ္ကမ္းသုိ႔ ေရာက္နုိင္ၾကသကဲ့သုိ႔တည္း။



ဤသုိ႔လ်ွင္ ေလာကဓံတရား(၈)ပါးေၾကာင့္ စိတ္လွဳပ္ရွားျခင္း မရွိ။အရွည္ကုိ ေျမာ္ျမင္၍ ၾကိဳတင္စီမံေလ့ လည္းရွိ။မိမိစီမံသည့္အတုိင္း အက်ဳိးရွိေအာင္ ေဒါမနႆတုိ႔မွ ကင္းကြာ၍ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာႏွင့္ ပါရမီ ကုသုိလ္မ်ားကုိ ၾကိဳးစားျဖည့္က်င့္ကာ လူျဖစ္ရက်ဳိးနပ္သူ ျဖစ္ပါလိမ့္သတည္း။

“ေလာကဓံေတြ႔ရုိးမုိ႔၊ အမ်ဳိးမ်ဳိးေတြ႔ ရမယ္၊ စိတ္အေန မတုန္လွဳပ္ေအာင္ ၊ ထိန္းခ်ဳပ္ပါ့ကြယ္”



ကုိးကား၊ ။ အရွင္ဇနကာဘိဝံသ(ကုိယ္က်င့္အဘိဓမၼာ)စာအုပ္

စာဖတ္သူအားလုံး ကုိယ္စိတ္ႏွစ္ပါး က်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ။

အရွင္ဝိမလဝံသ(နာလႏၵာတကၠသုိလ္ အိႏၵိယနုိင္ငံ)

http://www.wiradhamma.blogspot.com
ဦးဇင္းဘေလာ့မွာလည္း လာေရာက္ေလ့လာဖတ္ရွုနုိင္ပါသည္။




[www. forverfriends.ning.com]