တစ္ခါတုန္းက မုိညွင္းသံဗုေဒၶဘုရားေတြကို တည္သြားခဲ႔တဲ႔ မုိးညင္းဆရာေတာ္ဘုရား ၾကီးမွာ ဘုရားတည္ဖုိ႔ သိမ္းဆည္းထားတဲ႔ေ႐ႊေတြနဲ႔ ေငြေတြေပ်ာက္သြားပါတယ္၊ ေပ်ာက္သြားတဲ႔ ေ႐ႊေတြကလည္း ကာလေပါက္ေစ်းနဲ႔ဆို အမ်ားၾကီးပါ၊ ဆရာေတာ္ၾကီး ပစၥည္းေတြေပ်ာက္တယ္သတင္းၾကားေတာ့ ႐ြာထဲကလူေတြက သတင္းေမးရေအာင္ တစ္ေယာက္ၿပီး တစ္ေယာက္ေရာက္လာၾကပါတယ္။
လာေမးတဲ႔သူေတြထဲမွာ သူၾကီးလည္းပါပါတယ္၊ သူၾကီးက “ဆရာေတာ္ ပစၥည္းေတြ ေပ်ာက္သြားတာ ဟုတ္ပါသလားဘုရား”
အဲဒီလုိေမးလုိ္က္ေတာ့ ဆရာေတာ္ၾကီး “ဒကာၾကီးရယ္ ႐ွက္လြန္းလုိ႔ အဲဒီသတင္းမေမး ပါနဲ႔”လုိ႔ တားပါတယ္၊
ဒီလုိတားတာကုိ သူၾကီးက နားမလည္ေတာ့“ဆရာေတာ္ေပ်ာက္တဲ႔သူက ဘာ႐ွက္စရာ လုိလုိ႔လဲဘုရား ခုိးသြားတဲ႔သူကသာ ႐ွက္ရမွာဘုရား”လုိ႔ၿပန္လည္ေလွ်ာက္ထားေတာ့
ဆရာေတာ္ၾကီးက“ဒကာၾကီး အရင္ဘဝက ကိုယ္က သူမ်ားပစၥည္းဥစၥာ ခုိးယူခဲ႔လုိ႔သာ ဒီဘဝမွာ ကိုယ္ပစၥည္းကို ၿပန္အခုိးခံရတာေပါ႔၊ ဒါေၾကာင္႔ ခုေတာ့ ဘုန္း ၾကီးအရင္ဘဝက မေကာင္းမႈေတြဟာ ဘူးေပၚသလုိေပၚလာလုိ႔ ႐ွက္လြန္းလုိ႔ပါ”လုိ႔ ၿပန္ လည္အမိန္႔႐ွိမွ သူၾကီးလည္း ေကာင္းေကာင္းသေဘာေပါက္သြားပါတယ္။
ဒီဇာတ္လမ္းေလးဟာ ဟုိဂ်ပန္ေခတ္ေလာက္က မုံ႐ြာအနီး သံဗုေဒၶေက်ာင္းမွာၿဖစ္ခဲ႔တာ ပါ၊ဒီဇာတ္လမ္းထဲမွာ ဆရာေတာ္ၾကီးဟာ ဘယ္ေလာက္သူေတာ္ေကာင္းပီသလုိက္ပါသ လဲ သူခုိးခုိးသြားတာကို ခုိးတဲ႔သူခုိးကို အၿပစ္မထင္ပဲ ကိုယ္အရင္ဘဝေတြက မေကာင္း တဲ႔ခုိးမႈၾကီးလုပ္ခဲ႔လုိ႔သာ ၿပန္အခုိးခံရတာလုိ႔ ကိုယ္အၿပစ္ကို ၿပန္လည္ဆင္ၿခင္ခဲ႔ပါတယ္၊
စာေရးသူတုိ႔ စာဖတ္သူတုိ႔ဆုိရင္ ဒီလုိၿမင္မွာမဟုတ္ပါဘူး၊ ပစၥည္းေတြခုိးသြားတဲ႔သူခုိးကို အၿပစ္ေတြတင္ေနမွာပါ၊ ေနာက္ဆုံး႐ုံးေတြတုိင္ မသင္ကာတဲ႔သူေတြကို ဖမ္းဆီးနဲ႔ အ လုပ္ ေတြအရမ္းကို႐ႈတ္ကုန္မယ္ထင္ပါတယ္၊
သူေတာ္ေကာင္းၾကီးေတြမ်ားၾကေတာ့ ႏွလုံးသြင္းက ခ်စ္စရာေကာင္းလုိ္က္တာ သူ႔အ ၿပစ္လုိ႔ မၾကည္႔ၿမင္ပဲ ကိုယ္အၿပစ္လုိ႔႐ႈၿမင္ၿပီး တရားနဲ႔ေၿဖတတ္လို္က္တာဟာ အရမ္းကို အတုယူသင္႔တဲ႔ အက်င္႔ေလးေတြပါ၊
တကယ္လုိ႔မ်ား စာဖတ္သူတို႔လဲ အခန႔္မသင္႔လုိ႔ ကိုယ္ပစၥည္းေတြမ်ား တစ္ေယာက္ ေယာက္က ခုိးယူသြားတာခံရရင္ ”ေအာ္ ငါက အရင္ဘဝေတြက သူမ်ားပစၥညး္ခုိးယူခဲ႔ လုိ႔သာ ဒီဘဝငါမွာ ၿပန္အခုိးခံရတာ”လုိ႔ သူေတာ္ေကာင္းတုိ႔ရဲ႕ ႏွလုံးသားနဲ႔ ခြင္႔လႊတ္နား လည္ႏိုင္ၾကပါေစလုိ႔။
ေရႊမန္းသား
No comments:
Post a Comment