ပုိက္ဆံနဲ႔ဘာသာ

ေငြဟာ လူေတြရဲ႔ သည္းေျခႀကဳိက္ တစ္မ်ဳိးျဖစ္ပါတယ္။
လူေတြရဲ႔ သည္းေျခႀကဳိက္ျဖစ္သည့္အတြက္ လူတုိင္းဟာ ေငြကို မက္ေမာၾကပါတယ္။
ေငြေၾကာင့္ လူေတြခ်မ္းသာသုခရၾကသလုိ
ေငြေၾကာင့္လည္း ေသာကပင္လည္ေ၀ေနၾကရတဲ့ လူေတြလဲ အမ်ားႀကီး ႐ွိပါတယ္။
ေငြကုိ လူေတြ ဘာေၾကာက္မက္ေနၾကတာလဲလုိ႔ဆုိရင္
အဓိကအေၾကာင္းရင္းကေတာ့
စား၀တ္ေနေရး က်န္းမာေရးေတြေၾကာင့္ပဲျဖစ္ပါတယ္။

စား၀တ္ေနေရး က်န္းမာေရးအတြက္
ေငြဟာ အဓိကအေျခခံေပါင္းကူးတံတားႀကီး ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။
ဒါ့ေၾကာင့္ ေငြကုိသာရမယ္ဆုိရင္ အရာရာကုိ စြန္႔လြတ္တဲ့ လူေတြေတာင္ ႐ွိပါတယ္။
တခ်ဳိ႔က ေငြသာရမယ္ဆုိရင္ မိမိရဲ႕ အ႐ွက္နဲ႔ သိကၡာကုိ စေတးၿပီး ႐ွာႀကံၾကပါတယ္။
တခ်ဳိ႔ကေတာ့ သူတစ္ပါးေတြရဲ႔ အသက္ကုိပါသတ္ၿပီး တုိက္ခုိက္လုယက္ယူၾကပါတယ္။
တခ်ဳိ႔ၾကျပန္ေတာ့လည္း မ်က္ေမွာက္ဘ၀မွာ ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ ဘ၀ျပႆနာကုိ
ေျဖ႐ွင္းႏုိင္ဖုိ႔အတြက္ သံသရာမွာ က်င္လည္ရမည့္အေရးကုိပါ ထည့္မစဥ္းစားႏုိင္ေတာ့ပဲ
ဘ၀ကုိ ေရစုံေမွ်ာလုိက္ၾကတဲ့ လူေတြလဲ ႐ွိခဲ့ၾကပါတယ္။

မိမိတုိ႔ ဘုိးဘြားစဥ္ဆက္ေတြ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေ႐ွာက္လာခဲ့တဲ့လူမ်ဳိး၊ ဘာသာ၊ ယဥ္ေက်းမႈစတာေတြလည္း သတမထားႏုိင္ဘဲ လက္႐ွိေတြ႔ႀကဳံေနရတဲ့
ဘ၀အခက္အခဲကုိ ေျပလည္သြားရင္ ၿပီးတာပဲဆုိၿပီး
အမ်ဳိး၊ ဘာသာအေပၚ သစၥာမဲ့သြားၾကတဲ့လူေတြလည္း အမ်ားႀကီးပဲ။

ဒီအေၾကာင္းနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး
ရန္ကုန္ၿမဳိ႔၊ ဒဂုံၿမဳိ႔သစ္ ေျမာက္ပုိင္းမွာေနတဲ့
ကုိၾကည္လြင္၊ မခင္အုံးျမင့္တုိ႔ မိသားစုအေၾကာင္းကုိ ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။

ကုိၾကည္လြင္၊ မခင္အုံးျမင့္တုိ႔မွာ သားသမီးေျခာက္ေယာက္႐ွိပါတယ္။
အႀကီးႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ အိမ္ေထာင္က်သြားၿပီမုိ႔
မိဘေတြနဲ႔ အတူမေနၾကေတာ့ပါဘူး။
က်န္တဲ့ေလးေယာက္ကေတာ့ မိဘေတြနဲ႔အတူေနၿပီး
သုံးေယာက္ကေတာ့ ေက်ာင္းတက္ေနတုန္းျဖစ္ပတယ္။

ကုိၾကည္လြင္ဟာ အလြန္႐ုိးသားျဖဴစင္တဲ့ သူတစ္ေယာက္ျဖစ္ပါတယ္။
ေဆးလိပ္ အရက္စတာေတြလည္း မေသာက္မစားပါဘူး။
သားသမီးေတြအေပၚမွာ ဖခင္ေကာင္းတစ္ေယာက္ပီသစြာ လုပ္ကုိင္ေကၽြးေမြးျပဳစုေစာင့္ေ႐ွာက္ခဲ့ပါတယ္။
  
 အသက္ငါးဆယ္ေလာက္အေရာက္မွာေတာ့
ကုိၾကည္လြင္ရဲ႔ ဘ၀က်ဆုံးခ်ိန္လုိ႔ပဲ ေျပာရမွာပါပဲ။
တေန႔မွာ ကုိၾကည္လြင္ဘ၀အတြက္ အေမွာင္လမ္းကို ေလွ်ာက္လွမ္းဖုိ႔
ေလျဖတ္ျခင္းေရာဂါဆုိတဲ့ အရိပ္မဲႀကီး က်ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။
ခႏၶာကုိ ညာဘက္တျခမ္းလုံး ဘယ္လုိမွ လႈပ္ျခားလုိ႔ မရေတာ့ပဲ
အိပ္ယာထဲမွာ ဘုန္းဘုန္းလဲခဲ့ရပါတယ္။
တစ္အိမ္လုံးမွာ ကုိၾကည္လြင္ရဲ႔လုပ္စာနဲ႔ ဘ၀ရပ္တည္ေနတဲ့
မိသားစုစား၀တ္ေနေရးဟာ ေတာ္ေတာ္ေလး က်ပ္တည္းသြားရပါတယ္။

ကုိၾကည္လြင္ရဲ႔ ေရာဂါကုိလည္း ႐ွိသမွ်ပစၥည္းေလးေတြကုိ
ထုခြဲေရာင္းခ်ၿပီး ကုသေပးေပမဲ့လည္း ထူးျခားျခင္းမ႐ွိခဲ့ပါဘူး။
ဇနီးျဖစ္သူ မခင္အုံးျမင့္အေနနဲ႔လည္း
အိမ္ေထာင္က်ကတည္းက ဘာလုပ္ငန္းမွ လုပ္ကုိင္ခဲ့ဘူးတာ မဟုတ္ပါဘူး။
 ဒါေပမဲ့ အခုလုိ အေရးႀကဳံလာတဲ့အခါမွာေတာ့
မိသားစုစား၀တ္ေနေရးအတြက္ ရပ္ကြက္ထဲမွာ
အိမ္တကာအ၀တ္ေလွ်ာ္လုိက္၊ မုိးတြင္းကာလမွာ ေခ်ာင္းေျမာင္းထဲက
ကန္စြန္း႐ြက္ခူးေရာင္းလုိက္၊ သူတပါးအိမ္ၿခံ၀င္းအတြင္း ေပါင္းျမက္႐ွင္းလုိက္
စတဲ့က်ပမ္းအလုပ္မ်ားကုိ လုပ္ကုိင္ရပါေတာ့တယ္။

မခင္အုံးျမင့္ရဲ႔ ႀကဳိးစားမႈ လုံ႔လ၀ီရိယေတြေၾကာင့္ မိသားစု စား၀တ္ေနေရးမွာ
အေခ်ာင္လည္ႀကီး မဟုတ္ေပမဲ့ ငါးပိေရနဲ႔ ကန္စြန္း႐ြက္တုိ႔စရာကေတာ့ နပ္မွန္ခဲ့ပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ ကံဆုိးမ သြားရာ မုိးလုိက္လုိ႔႐ြာ ဆုိသလုိ
သူတုိ႔မိသားစုရဲ႔ ကံဆုိးမုိးေမွာင္က်တဲ့
ေန႔တစ္ေန႔ ေနာက္ထပ္ ႀကဳံေတြ႔လာရျပန္တယ္။

ျမန္မာႏုိင္ငံ ေအာက္ပုိင္း ဧရာ၀တီတုိင္းႏွင့္ ရန္ကုန္တုိင္းေတြမွာ က်ေရာက္ခဲ့တဲ့
နာဂစ္ဆုိင္ကလုန္းမုန္တုိင္းႀကီးဟာ သူတုိ႔မွီခုိအားထားေနထုိင္ရာ
အိမ္ေဂဟာကုိ ဖ်က္ဆီး၀ါးၿမဳိပစ္လုိက္ပါတယ္။

မခင္အုံးျမင့္ဟာ ေလျဖတ္ေရာဂါနဲ႔ အိပ္ယာထဲမွာ ဘုန္းဘုန္းလဲေနတဲ့
ကုိၾကည္လြင္ကုိ ျပဳစုေနရတာက တစ္မ်ဳိး၊
မိသားစုစား၀တ္ေနေရး က်ပ္တည္းရတာက တစ္ဖုံ၊
ေနအိမ္ျပဳိလဲသြားရတာက တစ္နည္းဆုိေတာ့
ေသာက အပူလုံး ႀကိမ္မီးအုံးသလုိမ်ဳိး ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။

ရန္ကုန္ၿမဳိ႔အေနအထားအရ ေနျဖစ္႐ုံ အိမ္တစ္လုံးေဆာက္ႏုိင္ဖုိ႔ဆုိတာေတာင္
ေတာ္႐ုံတန္႐ုံေငြေၾကးနဲ႔ မၿပီးေျမာက္ႏုိင္ပါဘူး။
ကုိၾကည္လြင္သာ က်န္းမာေရးေကာင္းေနမယ္ဆုိရင္လည္း ျပဳိလဲပ်က္စီးသြားတဲ့
အိမ္ရဲ႔ အပုိင္းအစေလးေတြနဲ႔ ျပန္ေဆာက္လုိက္မယ္ဆုိရင္ေတာင္
ျဖစ္သလုိေနႏုိင္ေလာက္တဲ့အိမ္ကေတာ့ ေဆာက္လုိ႔ရႏုိင္ပါတယ္။
အခုေတာ့
သူတုိ႔မိသားစုအေနနဲ႔ သိၾကားမင္းေစခုိင္းတဲ့ ၀ိသႀကဳံနတ္သားဖန္ဆင္းေပးမဲ့
အိမ္ေဂဟာကုိပဲ ေမွ်ာ္လင့္ေနရပါတယ္။

ကုိၾကည္လြင္အေနနဲ႔လည္း စိတ္သြားတုိင္း ကုိယ္မပါ၊
လုိရာမေရာက္ ခရီးမေပါက္ျဖစ္ေနတဲ့အျပင္
အသက္႐ွင္လ်က္ ဘ၀ေသသလုိျဖစ္ေနပါတယ္။

နာဂစ္ဆုိင္ကလုံးမုန္တုိင္းႀကီး ၿပီးဆုံးသြားတဲ့အခါ
ပ်က္စီးဆုံး႐ႈံးသြားၾကတဲ့မိသားစုေတြကုိ လူမ်ဳိးအသီးသီး ဘာသာစုံအသီးသီး အဖြဲ႔အစည္းအသီးသီးတုိ႔မွ
စြမ္းအား႐ွိသေလာက္ ကူညီေထာက္ပံ့လွဴဒါန္းမႈေတြ ျပဳလုပ္ခဲ့ပါတယ္။

ကုိၾကည္လြင္၊ မခင္အုံးျမင့္တုိ႔ေနတဲ့ ရပ္ကြက္ထဲမွာလည္း
ဗုဒၶဘာသာမဟုတ္တဲ့ အျခားဘာသာေရးအသင္းအဖြဲ႔မ်ားမွ ပုဂၢဳိလ္ေတြလည္း
လာေရာက္လွဴဒါန္းလ်က္႐ွိပါတယ္။
အဲသည္ပုဂၢဳိလ္ေတြဟာ
မ႐ွိဆင္းရဲႏြမ္းပါးတဲ့လူေတြကုိ လူသားခ်င္း စာနာေထာက္ထားၿပီး
႐ုိး႐ုိးသားသားနဲ႔ေထာက္ပံ့လွဴဒါန္းၾကမယ္ဆုိရင္
၀မ္းေျမာက္ႏုေမာ္ သာဓုေခၚစရာျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေပမဲ့
ပြဲလန္႔တုန္းဖ်ာခင္းဆုိတဲ့ ပုံစံမ်ဳိးဆုိရင္ေတာ့
ဒါဟာ တကယ့္ေစတနာ အစစ္အမွန္ မဟုတ္ပါဘူး။
ဗုဒၶဘာသာထုံးတမ္းစဥ္လာအရ အလွဴဒါနျပဳၾကၿပီဆုိရင္
ကိုယ္လွဴဒါန္းလုိက္တဲ့ ပုဂၢဳိလ္ထံက
ဘာမွ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မထားပါဘူး။
ဗုဒၶကလည္း ခံတြင္းက ေထြးထုတ္လုိက္တဲ့ တံေတြးေပါက္လုိ
ကပ္ၿငိတြယ္တာျခင္းမ႐ွိပဲ
လြတ္လြတ္ကၽြတ္ကၽြတ္စြန္႔ႀကဲရမယ္ဆုိၿပီး ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။

အခ်ဳိ႔ဘာသာ၀င္ေတြက အဲ့ဒီလုိ မဟုတ္ပါဘူး။
ကုိယ့္ဆီကေပးရင္ သူဆီကလဲ ျပန္လုိခ်င္မႈေတြ ႐ွိၾကပါတယ္။
အဲဒါကေတာ့ အျခားေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။
သူတုိ႔နဲ႔ အျမင္တူ အက်င့္တူျဖစ္တဲ့ ဘာသာတရားကုိ ကိုးကြယ္ယုံၾကည္ဖုိ႔ရာပါပဲ။
ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြဟာ အျခားဘာသာ၀င္ေတြကုိ
အစားအေသာက္ အကူအညီ အေထာက္အပံ့ေတြေပးၿပီး
ဗုဒၶဘာသာကုိ အတင္းအက်ပ္ ကုိးကြယ္ယုံၾကည္ခုိင္းတာမ်ဳိး မ႐ွိၾကပါဘူး။ ကုိယ္ေကၽြးေမြးေထာက္ပံ့လွဴဒါန္းႏုိင္လုိ႔ ေပးကမ္းစြန္႔ႀကဲရင္ေတာင္
အယုတ္ အလတ္ အျမတ္မေ႐ြး လူမ်ဳိးမေ႐ြး၊ ဘာသာမေရြး ပုဂၢဳိလ္မေ႐ြးဘဲ
လြတ္လြတ္စြန္႔ႀကဲ ေပးကမ္းလုိက္တာမ်ဳိးပဲ ႐ွိပါတယ္။
ကုိယ္လွဴဒါန္းလုိက္လုိ႔ အလွဴခံပုဂၢဳိလ္ေတြ ခ်မ္းသာသြားတာကို ျမင္လုိက္ရရင္ပဲ
အလွဴေပးပုဂၢဳိလ္ေတြအေနနဲ႔ ဒိဌလက္ငင္း ၾကည္ႏူးမႈျဖစ္ရတဲ့
ကုသုိလ္မ်ဳိးကုိပဲ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ၾကပါတယ္။

အခုလည္းပဲ ကုိၾကည္လြင္တုိ႔မိသားစုကို ဗုဒၶဘာသာမဟုတ္တဲ့ အျခားဘာသာေရးအသင္းအဖြဲ႔ေတြက ကူညီေထာက္ပံ့မႈေတြ လာေရာက္ေပးၾကပါတယ္။
အစတုန္းကေတာ့ ဘာတစ္ခုမွ ေတာင္းဆုိမႈမရွိဘဲ ေပးကမ္းၾကပါတယ္။
ကုိၾကည္လြင္တုိ႔ မိသားစုကလည္း သူတုိ႔မိသားစု ဒုကၡသုကၡေရာက္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ
လာေရာက္ေပးကမ္းၾကတဲ့အတြက္ အဲဒီပုဂၢဳိလ္ေတြကို ေက်းဇူးတင္မဆုံး႐ွိၾကပါတယ္။
ေနာက္တျဖည္းျဖည္း အေပးအကမ္းေတြမ်ားလာတဲ့အခါ ေတာင္းဆုိမႈေတြ ႐ွိလာၾကပါတယ္။

သူတုိ႔ရဲ႔ေတာင္းဆုိမႈေတြကေတာ့
“ခင္ဗ်ားတုိ႔ကို အခုလုိေကၽြးေမြးေနတာ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ေကၽြးေမြးေနတာ မဟုတ္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႔ဘုရားက ေကၽြးေမြးေနတာပါ။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဘုရားက သူ႔ကုိ အားထားယုံၾကည္မယ့္ လူသားေတြကုိ
ဘယ္ေတာ့မွ ပစ္မထားဘူး။ သူရဲ႔ တန္းခုိးေတာ္နဲ႔ ေစာင့္ေ႐ွာက္ေနတယ္။
ခင္ဗ်ားတုိ႔မိသားစုအေနနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဘုရားကုိ ကုိးကြယ္ယုံၾကည္မယ္ဆုိရင္
ခင္ဗ်ားတုိ႔ အခုေလာေလာဆယ္ေတြ႔ႀကဳံေနရတဲ့ ဘ၀အခက္အခဲျပႆနာေတြကုိ
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဘုရားရဲ႔ ဆႏၵေတာ္အတုိင္း အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႔တဲ့အထိ ကူညီပါ့မယ္။
ၿပဳိလဲေနတဲ့ အိမ္ကိုလည္း ျပန္ေဆာက္ေပးမယ္။ 
ေက်ာင္းထုတ္ထားရတဲ့ကေလးေတြကုိလည္း
ေက်ာင္းျပန္တက္နုိင္ေအာင္ ဆက္ထားေပးမယ္။
ခင္ဗ်ားမွာျဖစ္ေနတဲ့ေရာဂါကုိလည္း
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဘုရားရဲ႔ ေမတၱာနဲ႔ေပါင္းစပ္ၿပီး သက္သာေပ်ာက္ကင္းတဲ့အထိ
အထူးကုဆရာ၀န္ေတြနဲ႔ ကုသေပးပါ့မယ္။
အခုလုိေျပာရတာကလည္း ခင္ဗ်ားတုိ႔ရဲ႔ ဒုကၡေတြကုိ ကယ္တင္ခ်င္လုိ႔ပါ။
ဒီလုိကယ္တင္တဲ့ေနရာမွာလည္း
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဘုရားကုိ ကုိးကြယ္ယုံၾကည္မွ ျဖစ္ႏုိင္မွာမုိ႔ပါ။
အဲဒါ ခင္ဗ်ားတုိ႔ မိသားစုအေနနဲ႔ စဥ္းစားၿပီးရင္
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ွဆီကုိ အေၾကာင္းၾကားပါ။”

ကုိၾကည္လြင္တုိ႔မိသားစုဟာ မေမွ်ာ္လင့္တဲ့အခ်ိန္မွာ
မေမွ်ာ္လင့္တဲ့စကားကုိ ၾကားလုိက္ရေတာ့ စိတ္ထဲမွာ တုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားသြားပါတယ္။
မိမိတုိ႔ ငယ္ငယ္ေလးထဲက အ႐ုိးစြဲေအာင္ ကုိးကြယ္ယုံၾကည္ခဲ့တဲ့အာသာတရားကုိ
စြန္႔လြတ္ၿပီး
စား၀တ္ေနေရး က်န္းမာေရးေၾကာင့္ အျခားဘာသာတရားကုိ
ကုိးကြယ္ယုံၾကည္ရမယ္ဆုိတာ
အိပ္မက္ေတာင္မွ မက္ခဲ့ဖူးတာ မဟုတ္ပါဘူး။
အခုေတာ့ ဘယ္လုိမွ ထင္မထားတဲ့အရာေတြက  မိမိတုိ႔စိတ္ကုိ မြန္းၾကပ္ေစခဲ့ပါတယ္။

ကုိၾကည္လြင္အေနနဲ႔ စဥ္းစားစရာ အခ်က္ႏွစ္ခ်က္ေပၚလာပါတယ္။
အဲဒါကေတာ့ ယခုဘ၀ေကာင္းစားေရးနဲ႔ ေနာင္သံသရာက်င္လည္ေရးတုိ႔ပဲျဖစ္ပါတယ္။
ေနာက္ၿပီး ဒီကိစၥဟာ မိသားစုအေရးျဖစ္တဲ့အတြက္
မိမိတစ္ဦးတည္းနဲ႔တင္လည္းဆုံးျဖတ္လုိ႔ မရပါဘူး။
အိမ္ေထာင္ဦးစီးျဖစ္တဲ့မိမိက
ဆုံးျဖတ္ခ်က္လြဲမွားသြားၿပီဆုိရင္ ဇနီးနဲ႔ သားသမီးေတြပါ
 မိစၦာဒိ႒ိအယူျဖစ္သြားႏုိင္ပါတယ္။

တစ္ဘက္က ၾကည့္မယ္ဆုိရင္လည္း
မိမိက်န္းမာေရးေကာင္းစဥ္အခ်ိန္အခါက
ႏွစ္ထပ္အိမ္ႀကီးေပၚမွာ ဘာအပူအပင္မွ မ႐ွိဘဲ ေနလာခဲ့တဲ့သားသမီးေတြဟာ
အခုေတာ့ တစ္ဘက္ရပ္ တဲကုတ္ေလးထဲမွာ
ဆင္းဆင္းရဲရဲနဲ႔ ေနေနရပါတယ္။

မိသားစုစီးပါြးေရးခၽြတ္ၿခဳံက်မႈေၾကာင့္
ကေလးေတြရဲ႕ေက်ာင္းပညာေရးကလည္း
တစ္ပုိင္းတစ္စနဲ႔ ေက်ာင္းထုတ္ထားရပါတယ္။
သားသမီးေတြရဲ႔ ဘ၀ေ႐ွ႔ေရး၊ မိသားစုစား၀တ္ေနေရး။
မိမိရဲ႕ က်န္းမာေရး၊ ေနာက္ၿပီး တစ္ဘက္ရပ္ တဲကုတ္ေလးထဲမွာ ေနရတဲ့ ဘ၀ေနာင္ေရးစတာေတြဟာ
ကုိၾကည္လြင္တုိ႔ မိသားစုကုိ ဗုဒၶဘာသာမဟုတ္တဲ့
အျခားဘာသာထဲကုိ ေရာက္ဖုိ႔အတြက္ တြန္းအားေတြ ျဖစ္ေစခဲ့ပါတယ္။

ဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ အျခားဘာသာ၀င္ေတြဟာ
ကုိၾကည္လြင္တုိ႔မိသားစုေနတဲ့အိမ္ကုိ
ေနညမျပတ္ တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ ၀င္ထြက္ေနၾကၿပီး
သူတုိ႔ဘုရားက လူသားေတြအေပၚကုိ ဘယ္လုိ ေစာင့္ေ႐ွာက္တယ္၊
တရားေတာ္ေတြရဲ႕ အႏွစ္သာရေတြဟာ ဘယ္လုိ အက်ဳိးေက်းဇူးမ်ားတယ္၊
သူတုိ႔ဘုရားသာလွ်င္ လူသားေတြအတြက္
ကယ္တင္႐ွင္အစစ္ျဖစ္တယ္ဆုိတဲ့အေၾကာင္းေတြကုိ
လာေရာက္စည္း႐ုံးေဟာေျပာၾကပါတယ္။

သူတုိ႔ဘာသာေရးအဖြဲ႔အစည္းမ်ားမွလည္း သူတုိ႔လတ္တေလာစားေသာက္ဖုိ႔၊
၀တ္ဖုိ႔အတြက္ ဆန္၊ ဆီ၊ ျငဳပ္၊ ၾကက္သြန္မွအစ အ၀တ္အထည္မ်ားကုိလည္း ပုိ႔ေပးၾကပါတယ္။
ေနာက္ၿပီး ၿပဳိလဲေနတဲ့အိမ္ကုိလည္း ျပန္လည္တည္ေဆာက္ဖုိ႔အတြက္
သံမ်ား၊ သြပ္မ်ား၊ အသားမ်ားကုိလည္း မက္ေလာက္ေအာင္ ပုိ႔ေပးၾကပါတယ္။
ကိုၾကည္လြင္ခံစားေနရတဲ့ေရာဂါေ၀ဒနာကုိလည္း သက္သာေပ်ာက္ကင္းေအာင္ဆုိၿပီး
သူတုိ႔ဘုရားေက်ာင္းကုိေခၚကာ ၀တ္ျပဳဆုေတာင္းၿပီး
အထူးကုဆရာ၀န္ေတြနဲ႔ ကုသေပးၾကပါတယ္။
အထူးကုဆရာ၀န္ေတြရဲ႔ ေက်းဇူးေၾကာင့္ အိပ္ယာထဲမွာ ဘုန္းဘုန္းလဲျဖစ္ေနတဲ့
ကုိၾကည္လြင္ရဲ႔ ေရာဂါေ၀ဒနာဟာ တျဖည္းျဖည္း သက္သာလာပါတယ္။
အိမ္ကုိလည္း လက္သမားမ်ားနဲ႔ ေဆာက္လုိက္တဲ့အခါ ႏွစ္ပတ္အတြင္း ၿပီးသြားပါတယ္။

ကုိၾကည္လြင္တုိ႔ မိသားစုကုိ အခုလုိ ေစတနာဗလပြနဲ႔
ဘာလုိ႔ေထာက္ပံ့လွဴဒါန္းေနၾကတာလဲဆုိရင္
အေျဖကေတာ့ ႐ွင္းေနတာပဲ။
ေခြးအ မ်ားဟာ သူတုိ႔အစာျဖစ္လာမဲ့သားေကာင္ကုိ
စုေပါင္းအင္အားနဲ႔ ၀ုိင္အုံလုိက္ၿပီး ကုိက္ျဖတ္စားေသာက္သလုိမ်ဳိး ျဖစ္ေနပါတယ္။
သူတုိ႔စက္ကြင္းထဲကုိ ေရာက္လာတဲ့သားေကာင္ကုိလည္း
အလြတ္ေပးတယ္ဆုိတာ မ႐ွိပါဘူး။
အခုလည္းပဲ ကုိၾကည္လြင္တုိ႔မိသားစုဟာ သူတုိ႔အတြက္ သားေကာင္ျဖစ္ခဲ့ရသလုိ
သူတုိ႔ေထာက္ပံ့တဲ့ပစၥည္းေတြဟာလည္း
ကိုၾကည္လြင္တုိ႔ မိသားစုအတြက္ေတာ့ အဆိပ္ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။

ကုိၾကည္လြင္တုိ႔ေနမယ့္ အိမ္ေလးေဆာက္ၿပီးလုိ႔ တစ္ပတ္ေလာက္အၾကာမွာေတာ့
သူတုိ႔ကုိ ေထာက္ပ့ံလွဴဒါန္းၾကတဲ့ပုဂၢဳိလ္ေတြ စု႐ုံးေရာက္႐ွိလာၾကပါတယ္။
သူတုိ႔ဘာေတြ ေျပာၾကတယ္၊ ဘာေတြလုပ္ၾကတယ္ဆုိတာကေတာ့
ကုိၾကည္လြင္တုိ႔မိသားစုႏွင့္ သူတုိ႔သာလွ်င္ အသိဆုံးျဖစ္ပါတယ္။

ေသခ်ာတာတစ္ခုကေတာ့ ေနာက္ေန႔ မနက္ပုိင္းမွာ
ကုိၾကည္လြင္တုိ႔မိဘ ဘုိးဘြားေတြ လက္ထက္ကတည္းက အိမ္ဦးခန္းမွာ
အျမတ္တႏုိး ကိုးကြယ္ယုံၾကည္ခဲ့တဲ့ ဗုဒၶ႐ုပ္ပြါးေတာ္ဟာ
အိမ္ေ႐ွ႔႐ွိ ေရေျမာင္းထဲ ေရာက္ေနတယ္ဆုိတာပါပဲ။

အိမ္နီးနားခ်င္း႐ွိ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြမွာ ဗုဒၶ႐ုပ္ပြါးေတာ္
အိမ္ေ႐ွ႔႐ွိ ေရေျမာင္းထဲေရာက္ေနတာႏွင့္ ပတ္သက္လုိ႔
ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္ၾကရပါတယ္။

မဆင္မျခင္နဲ႔ ဘာသာေျပာင္းသြားတဲ့ ကုိၾကည္လြင္တုိ႔ မိသားစုကုိလည္း အျခားဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြက မႏွစ္ၿမဳိ႔ၾကေပမဲ့ သူတုိ႔ရဲ႕ လြတ္လပ္စြာ
ကုိးကြယ္ယုံၾကည္ခြင့္ကုိေတာ့ ဘယ္သူမွ မတားျမစ္ၾကပါဘူး။

ဒါေပမဲ့ ဗုဒၶ႐ုပ္ပြါးေတာ္ကိစၥနဲ႔ပတ္သက္လုိ႔ကေတာ့
“ခင္ဗ်ားတုိ႔ မယုံၾကည္လုိ႔ မကိုးကြယ္ရင္ေနပါ၊
ဒီလုိ လူျမင္မေကာင္းတဲ့ေနရာမွာေတာ့ စြန္႔ပစ္မထားပါနဲ႔” ဆုိေတာ့မွ
ဗုဒၶ႐ုပ္ပြါးေတာ္ကုိ ျပန္ပင့္ၿပီး ရပ္ကြက္ထဲ႐ွိ
ေရကန္ႀကီးထဲကုိ သြားေရာက္စြန္႔ပစ္လုိက္ပါတယ္။

ဒီေနရာေလးမွာ ဒီျဖစ္ရပ္မွန္ ဇာတ္လမ္းေလးနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး
ေျပာစရာ စကားေလးေတြ ႐ွိလာပါတယ္။
အျခားဘာသာ၀င္ေတြဟာ သူတုိ႔ဘာသာကုိ ကုိးကြယ္ယုံၾကည္မဲ့
လူပုဂၢဳိလ္မ်ား ေပၚေပါက္လာၿပီဆုိရင္
အဲဒီပုဂၢဳိလ္မ်ားကုိ သူတုိ႔ဘာသာထဲ မေရာက္ေရာက္ေအာင္
အစြမ္းကုန္ထိ ႀကဳိးစားၿပီး လက္ကမ္းေခၚယူၾကပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ သူတုိ႔ဘာသာ၀င္ထဲက တစ္ေယာက္ေယာက္ကမ်ား အျခားဘာသာထဲကုိ ၀င္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ ေသလုမတတ္ေၾကာက္ၾကပါတယ္။
ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြအေနနဲ႔ ဒါဟာ သူတုိ႔ကို အျပစ္တင္စရာ မဟုတ္ပါဘူး။
အတုယူစရာျဖစ္ပါတယ္။

အခ်ဳိ႔ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြဟာ မိမိတုိ႔ရဲ႔ ဗုဒၶဘာသာတရားအေပၚ
မၾကည္ညဳိေသးတဲ့သူေတြကိုလည္း ၾကည္ညဳိတတ္လာေအာင္
နည္းေပးလမ္းျပႏုိင္မႈ မ႐ွိသလုိ ၾကည္ညဳိၿပီးသားျဖစ္ေနတဲ့ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြက
စား၀တ္ေနေရး၊ က်န္းမာေရးႏွင့္ လူမႈေရးေတြေၾကာင့္ အျခားဘာသာထဲကုိ
ေျပာင္းသြားရင္လည္း ဘယ္လုိခံစားမႈမ်ဳိးမွ မထားတတ္ၾကပါဘူး။

ဒါဟာ ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြရဲ႔ ႀကီးေလးတဲ့ ေပါ့ဆမႈတစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။
ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ႐ွိတဲ့ ဗုဒၶသာသနာတည္တံ့ဖုိ႔ဟာ
လူေတြအားလုံးရဲ႕အေပၚမွာ အေျခခံထားတာမဟုတ္ပါဘူး။
ဗုဒၶဘာသာျမန္မာလူမ်ဳိးေတြရဲ႕ အေပၚမွာသာ အေျခခံထားတာျဖစ္ပါတယ္။

ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြျဖစ္ေနေပမဲ့
ဗုဒၶဘာသာမဟုတ္ၾကတဲ့လူေတြ အမ်ားႀကီး႐ွိပါတယ္။
ဒီလုိေျပာလုိ႔ ျမန္မာလူမ်ဳိးအခ်င္းခ်င္း ေသြးခြဲတာလားလုိ႔ ေမးစရာျဖစ္လာပါတယ္။
    ေသြးခြဲတာ မဟုတ္ပါဘူး။

ဘာသာနဲ႔လူမ်ဳိး၊ လူမ်ဳိးနဲ႔ဘာသာဟာ တစ္ခ်ဳိ႔ေနရာေတြမွာ
အတူတကြ႐ွိေနၾကသလုိ ကြဲျပားတာေတြလည္း ႐ွိပါတယ္။
 ျမန္မာလူမ်ဳိးလုိ႔ဆုိလုိက္တာနဲ႔ အမ်ားအားျဖင့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြ ျဖစ္ၾကပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာလုိ႔ဆုိလုိက္ျပန္ရင္လည္း အမ်ားအားျဖင့္ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြက မ်ားပါတယ္။

ဒါ့ေၾကာင့္မုိ႔ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ျမတ္ႀကီး အမိျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္ႀကီးမွာ
ေရ႐ွည္တည္တံ့ႏုိင္ဖုိ႔ဆုိရင္ ျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ား ဗုဒၶဘာသာကုိ
ယုံယုံၾကည္ၾကည္ ျမတ္ျမတ္ႏုိးႏုိး ႐ွိၾကဖုိ႔လုိပါတယ္။

ဟုိရပ္ကြက္က အျခားဘာသာထဲကုိ တစ္ေယာက္ပါသြားလုိက္၊
ဒီရပ္ကြက္က တစ္မိသားစုလုံးေျပာင္းသြားလုိက္ဆုိရင္ ၾကာလာရင္
ဗုဒၶသာသနာေတာ္ျမတ္ႀကီးကုိ အေထာက္အပံ့ေပးႏုိင္မယ့္ ျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ား
တျဖည္းျဖည္း ေလွ်ာ့ပါးသြားႏုိင္ပါတယ္။

ဒီအေၾကာင္းမ်ဳိးေတြေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ား
အျခားဘာသာထဲကို ေျပာင္းသြားရင္ ေတာ္ေတာ္ကုိပဲ စိတ္ထိခုိက္ဖုိ႔ေကာင္းပါတယ္။
ဗုဒၶေဟာၾကားခဲ့တဲ့တရားေတာ္ေတြကုိ မႏွစ္သက္လုိ႔ ဒါမွမဟုတ္ အျခားဘာသာေရးတရားေတာ္ေတြကုိ ယုံၾကည္လုိ႔ ေျပာင္းသြားတယ္ဆုိရင္ေတာ့
သူတုိ႔ရဲ႕ လြတ္လပ္စြာ ကုိးကြယ္ယုံၾကည္ခြင့္လုိ႔ ေျပာလုိ႔ရပါတယ္။

ကုိၾကည္လြင္တုိ႔ မိသားစုဟာ သူတုိ႔ေျပာင္းသြားတဲ့ဘာသာအေပၚကုိ တကယ္ယုံၾကည္မႈအျပည့္႐ွိလုိ႔ ေျပာင္းသြားၾကတာ မဟုတ္ပါဘူး။
လတ္တေလာေတြ႔ႀကဳံေနရတဲ့ မိသားစုျပႆနာေတြကုိ
အေျဖ႐ွာဖုိ႔ ေျပာင္းသြားၾကတာျဖစ္ပါတယ္။

အျခားဘာသာ၀င္ေတြက သူတုိ႔ကုိ ေထာက္ပံ့လွဴဒါန္းလုိက္တဲ့ ေငြေၾကးဟာ ေလးငါးေျခာက္သိန္းေလာက္ပဲ ႐ွိပါတယ္။
ဒီစကားကုိ ႐ွင္းေအာင္ေျပာရရင္ ေငြေျခာက္သိန္းနဲ႔ လူေျခာက္ေယာက္ကုိ သူတုိ႔ဘာသာ၀င္ျဖစ္ေအာင္ ၀ယ္ယူလုိက္တာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

အေပၚယံအေနနဲ႔ၾကည့္မယ္ဆုိရင္သာ ေျခာက္ေယာက္လုိ႔ထင္ရေပမဲ့
သူတုိ႔ရဲ႔ ေနာင္ျဖစ္လာမဲ့ မ်ဳိးဆက္သစ္အဆက္ဆက္ကုိ ၾကည့္မယ္ဆုိရင္ေတာ့
ဆယ္ဂဏန္း ရာဂဏန္းေတာင္ မကပါဘူး။

ဒီေနရာေလးမွာ ဗုဒၶဘာသာအဖြဲ႔အစည္းအသီးသီးမ်ားကုိ သိေစခ်င္တာေလးက
အျခားဘာသာေရးအသင္းအဖြဲ႔မ်ားလုိ ေအာက္ေျခသိမ္းသာသနာျပဳမယ္ဆုိရင္ ပိုၿပီးထိေရာက္မယ္လုိ႔ ထင္ပါတယ္။

မလုိအပ္ဘဲ ဘုရားတည္တာ ေက်ာင္းေဆာက္တာ
ေနာက္ၿပီး ေပါမ်ားတဲ့ေနရာေတြမွာ အလွဴဒါနျပဳတာေတြဟာ
ေရျပည့္အုိးကုိ ထပ္ျဖည့္သလုိမ်ဳိးျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။

ကုိၾကည္လြင္တုိ႔မိသားစုကုိ ဗုဒၶဘာသာအဖြဲ႔အစည္းတစ္ခုခုကမ်ား ေထာက္ပံ့လွဴဒါန္းလုိက္မယ္ဆုိရင္
အျခားဘာသာထဲကုိ ေရာက္သြားစရာအေၾကာင္းမရွိပါဘူး။
ဗုဒၶဘာသာျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ားအေနနဲ႔ ကုိၾကည္လြင္တုိ႔မိသားစုလုိ
ဟုိတစ္ေယာက္ ဒီတစ္ေယာက္ ဘာသာေျပာင္းသြား႐ုံနဲ႔
ဒုိ႔ဗုဒၶဘာသာႀကီးတုိ႔ ဘာမွမျဖစ္သြားပါဘူးဆုိၿပီး
ခပ္ေပါ့ေပါ့ေလးေတာ့ မေနလုိက္ၾကပါနဲ႔။
ၾကာလာရင္ လူမ်ဳိးေရာဘာသာပါ ေပ်ာက္သြားႏုိင္ၾကတယ္ဆုိတာ
ေကာင္းေကာင္းႀကီး သတိထားၾကဖုိ႔လုိအပ္ပါတယ္။

ဒီေဆာင္းပါးေရးေနတုန္း မၿပီးေသးခင္မွာပဲ အမ်ဳိးဘာသာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ကုိၾကည္လြင္တုိ႔ရပ္ကြက္ထဲမွာ
စိတ္မေကာင္းစရာေတြ တစ္ခုၿပီးတစ္ခု ေပၚလာျပန္ပါတယ္။

ဗုဒၶဘာသာမဟုတ္တဲ့ အျခားဘာသာေရးအဖြဲ႔အစည္းေတြက
မ႐ွိဆင္းရဲႏြမ္းပါးတဲ့ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မိသားစုေတြကုိ သူတုိ႔ဘာသာထဲ၀င္ရင္
အိမ္ေဆာက္ေပးမယ္၊ ေငြဘယ္ေလာက္ေပးမယ္၊ လစဥ္လာေတြ ေထာက္ပံ့ေပးမယ္၊
အပတ္စဥ္ သူတုိ႔ဘုရားေက်ာင္းကုိလာရင္ ေငြငါးရာနဲ႔ ဆန္တစ္ၿပီေပးမယ္ဆုိၿပီး
ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္း ၀င္ေရာက္စည္း႐ုံးေနၾကပါတယ္။

မ႐ွိဆင္းရဲႏြမ္းပါးသူေတြဟာ သူတုိ႔ရဲ႕ဘုရားကုိ ယုံၾကည္တာ မယုံၾကည္တာထက္ ေလာေလာဆယ္ရမယ့္ ဆန္တစ္ၿပီနဲ႔ ေငြငါးရာကိုမက္ၿပီး
သူတုိ႔ဘုရားေက်ာင္းကုိ သြားေနၾကပါတယ္။

အခုေလာေလာဆယ္ ကုိၾကည္လြင္တုိ႔ မိသားစုအပါအ၀င္
အျခားဘာသာထဲကုိ ေျပာင္းသြားတဲ့ မိသားစုေျခာက္စု႐ွိသြားၿပီလုိ႔ သိရပါတယ္။ အဲဒီမိသားစုေျခာက္စုရဲ႕ လူဦးေရဟာ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္႐ွိတယ္ဆုိတာေတာ့ အတိအက်မသိရေသးပါဘူး။

ဒါဟာ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ျမတ္ႀကီး အမိျမန္မာျပည္မွာ ေရ႐ွည္တည္တံ့ဖုိ႔အတြက္ အေပါင္းလကၡဏာမဟုတ္ပါဘူး။ အႏႈတ္လကၡဏာသာျဖစ္ပါတယ္။

ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားအေနျဖင့္ မျဖစ္စေလာက္ေငြေၾကး အစားအေသာက္ရ႐ုံေလာက္နဲ႔ေတာ့
မိမိတုိ႔ ဘုိးဘြားအစဥ္အဆက္ေတြ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေ႐ွာက္ခဲ့တဲ့
ဘာသာတရားကုိ မစြန္႔လြတ္သင့္ပါဘူး။
ဘာသာလည္း သိကၡာက်သလုိ လူမ်ဳိးလဲ မ်က္ႏွာငယ္ရပါတယ္။

ဒါေလာက္ေငြေၾကးေလာက္ကေတာ့ ဘယ္ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း၊
ဘယ္သီလ႐ွင္ေက်ာင္းမွာ ၀င္ေတာင္းဦးေတာ့ ရႏုိင္ပါတယ္။
အျခားဘာသာ တျခားလူမ်ဳိးေတြဆီမွာ ဘာမွ မ်က္ႏွာသြားငယ္စရာ မလုိပါဘူး။
အျခားဘာသာေရးအဖြဲ႔အစည္းမ်ားအေနျဖင့္လည္း ေငြးေၾကးကုိ ဗန္းျပၿပီး
မ႐ွိဆင္းရဲႏြမ္းပါးတဲ့ သူေတြအေပၚ
အတင္းအဓမၼကုိးကြယ္ယုံၾကည္ခုိင္းတာမ်ဳိး မျပဳလုပ္သင့္ပါဘူး။
အဲ့ဒီလုိ ျပဳလုပ္ျခင္းဟာ ဗုဒၶဘာသာအေပၚကုိ
တစ္ဘက္လွည့္ေစာ္ကားသလုိမ်ဳိးျဖစ္ေနပါတယ္။

ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္ဟာ
လြတ္လပ္ၿပီးတရားမွ်တတဲ့ႏုိင္ငံဆုိတာ သိထားသင့္ပါတယ္။
အဲ့ဒါေၾကာင့္ လူေတြရဲ႔ ကုိးကြယ္ယုံၾကည္မႈကုိ ေငြေၾကးနဲ႔၀ယ္ယူစရာမလုိပါဘူး။
အဲ့ဒီလုိ ေငြေၾကးနဲ႔ ၀ယ္ယူလုိ႔ရတဲ့ဘာသာတရားဆုိရင္လည္း
ဘယ္ေတာ့မွ အစစ္အမွန္ျဖစ္မလာႏုိင္ပါဘူး ဆုိတာ
ေကာင္းေကာင္းႀကီးသေဘာေပါက္ထားဖုိ႔လုိပါတယ္။

NOT TO DO ANY EVIL, TO DO GOOD, TO PURIFY THE MIND.

Posted by Dhamma Garden