======================================
မိခင္ရဲ႕ ထဘီ၊အက်ႌေတြကို ကိုယ္တိုင္ေလွ်ာ္ေပးသည့္ လူတိုင္းသိထားရမည့္ ႏိုင္ငံျခားဝန္ေထာက္မင္းႀကီး ဦးၿခိမ့္၏
မိဘႏွစ္ပါးကို ျပဳစုလုပ္ေကြၽးပံု
======================================
က်မ္းျပဳပညာရွင္ အမတ္ႀကီးဦးၿခိမ့္ ''ဘယ္လို ကုသိုလ္မ်ိဳးေတြမ်ား လုပ္ခဲ့သလဲ''ရွာေဖြၾကည့္ေတာ့
ဦးၿခိမ့္ရဲ႕ နိဗဒၶဝတ္ကုသိုလ္ဦးၿခိမ့္ရဲ႕ ကုသုိလ္ကို ေတြ႔လိုက္ရတာ အျခားဟုတ္ပါ႐ိုးလား။ ေငြကုန္က်မႈမရွိတဲ့ ကုသုိလ္မ်ိဳးျဖစ္ေနတာ ေတြ႕ရတယ္။ အိမ္ကေနၿပီး မင္းတုန္းမင္းႀကီးထံ အခစားသြားတဲ့အခါ လမ္းခုလတ္မွာ သူ႔မိခင္ရဲ႕အိမ္ရွိတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ဖခင္ႀကီးကေတာ့ ရွိဟန္မတူေတာ့ပါဘူး။
မင္းတုန္းမင္းႀကီးထံ အခစားသြားတဲ့အခါ သူ႔ရဲ႕မိခင္ကို ဝင္ၿပီးရွိခိုးတယ္။ ပူေဇာ္တယ္။ နန္းတြင္းက ျပန္လာတဲ့အခါမွာလည္း မိခင္ကို ဝင္ၿပီးရွိခိုးတယ္။ ပူေဇာ္တယ္တဲ့။ ေငြေၾကးကုန္က်မႈ ဘယ္ေလာက္ရွိသလဲလို႔ စဥ္းစားၾကည့္ေပါ႔။ပိုက္ဆံတစ္ျပားမွ မကုန္ဘဲနဲ႔ ကုသုိလ္ေတြ ရေနတာပါ။ ေန႔စဥ္ တစ္ရက္ကုိ တစ္ေခါက္သြားရင္ ႏွစ္ႀကိမ္ ရွိခိုးပူေဇာ္ၿပီးသား ျဖစ္တယ္။
တစ္ရက္ကို ႏွစ္ေခါက္သြားရင္ ေလးႀကိမ္ ရွိခိုးပူေဇာ္ၿပီးသား ျဖစ္တယ္။ သုံးေခါက္သြားရင္ ေျခာက္ႀကိမ္ ရွိခုိးပူေဇာ္ၿပီးသား ျဖစ္တယ္။ ဒီေတာ့ မိဘေက်းဇူးကို သိၿပီးေတာ့ မိဘကို ရွိခုိးပူေဇာ္တယ္။ စားေကာင္းေသာက္ဖြယ္ပုိ႔ေပးတယ္။ ေက်းဇူးဆပ္တယ္။ သူ႔ရ႕ဲႏွလုံးသားထဲမွာ ကုသိုလ္တရားေတြအမ်ားႀကီးျဖစ္ေနခ့ဲပါတယ္။
ဒါဟာ ဦးၿခိမ့္ ေန႔စဥ္ဆည္းပူးေနတဲ့ နိဗဒၶဝတ္ကုသိုလ္ေတြေပါ႔။ ဦးၿခိမ့္ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ ကုသိုလ္ေတြကို ဘုန္းႀကီး ဆက္ေျပာျပဦးမယ္။ သူ႔အိမ္မွာ ဟင္းေကာင္းေလးေတြ ခ်က္တယ္ဆုိရင္ ဦးဦးဖ်ားဖ်ား မိခင္ဆီကို ကိုယ္တိုင္သြားပို႔တယ္။ ဒါလည္း ေျပာသေလာက္ႀကီး ေငြကုန္တာမဟုတ္ဘူး။ ခ်က္တဲ့ဟင္းကို သြားပို႔တဲ့အတြက္သူ႔မွာ ကုသိုလ္ေစတနာေတြ ျဖစ္ပြါးေနတယ္။ ဟင္းက ေငြေၾကးအရ ဘာမွတန္းဖုိးရွိမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ မိခင္ကို ေကြၽးေမြးလိုတဲ့ ကုသိုလ္ေစတနာကေတာ့ တန္ဖုိးျဖတ္လို႔ မရပါဘူး။တိရစၧာန္ကို ေကြၽးေမြးတာေတာင္မွ ကုသိုလ္ျဖစ္ေသးတာပဲ။ ေက်းဇူးရွင္မိဘကို ဦးဦးဖ်ားဖ်ားေလးေတြကို ေကြၽးေမြးလိုတဲ့ ကုသိုလ္ေစတနာဟာ ဘယ္ေလာက္မြန္ျမတ္သလဲ။
ယေန႔ေခတ္လူငယ္ေတြစဥ္းစားသုံးသပ္ဖုိ႔ေကာင္းတယ္။ေနာက္ၿပီး ထူးထူးဆန္းဆန္းျပဳလုပ္တဲ့ ကုသုိလ္တစ္ခုကိုသြားေတြ႕ရေသးတယ္။ သူ႔ရဲ႕ မိခင္အိမ္ကို ေရာက္တဲ့အခါ မိခင္ရဲ႕အဝတ္အစားျဖစ္တဲ့ ထဘီ၊ အက်ႌေတြကို ညစ္ႏြမ္းေနတာေတြ႕ရင္ဦးၿခိမ့္က အလဲခိုင္း
တယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ႕အိမ္ယူသြားၿပီး ညဦးကတည္းက အင္တုံႀကီးထဲမွာ စိမ္ထားလိုက္တယ္။ အေစခံေတြ၊ အလုပ္သမားေတြကို မေလွ်ာ္ခိုင္းဘူး။ မနက္က်ေတာ့ မိခင္ရဲ႕ ထဘီ၊အက်ႌေတြကို ကိုယ္တိုင္ေလွ်ာ္တယ္။ေျခာက္သြားတဲ့အခါ ေခါက္ၿပီးေတာ့ မိခင္ဆီကို ျပန္ပုိ႔တယ္။ အင္တုံထဲမွာ ထဘီ၊ အက်ႌေတြစိမ္ထားတဲ့ ေခ်းရည္ေတြ က်န္ေနတယ္။ ဦးၿခိမ့္က အေပၚယံေရၾကည္ေတြကို ခပ္ၿပီး သြန္ပစ္တယ္။ အႏွစ္ရည္ေတြပဲ က်န္ရစ္ေနတယ္။ ဒီအႏွစ္ရည္ေတြကို ေနပူလွန္းလိုက္ေတာ့ ခဲသြားတာေပါ႔။ ဒီေခ်းခဲေလးေတြကို ေက်ာက္ပ်ဥ္ေပၚမွာ မႈန္႔မႈန္႔ညက္ညက္ ေက်ေအာင္ႀကိတ္ၿပီး သူတုိ႔ေခတ္က နံ႔သာဆီတို႔၊ ပန္းေပါင္းဆီတုိ႔နဲ႔ ေရာၿပီး အခဲေလးေတြလုပ္။ ၿပီးေတာ့ နားမွာပန္ၿပီး မင္းႀကီးဆီ အခစားဝင္တယ္တဲ့။
မိခင္ကို အမွီျပဳၿပီး ဦးၿခိမ့္ရဲ႕ ႏွလုံးသားမွာ ျဖစ္ပြါးသြားတဲ့ ကုသုိလ္ေစတနာေတြကို မွန္းဆၾကည့္ပါ။ သိပ္ၿပီး ၾကည္ညိဳစရာေကာင္းသလို အားက်အတုယူစရာလည္း ေကာင္းပါတယ္။ အက်ိဳးတရားအေနနဲ႔ ၾကည့္လိုက္ရင္လည္း ဒီဘဝမွာပဲ ဥေရာပအပါအဝင္ႏိုင္ငံျခားကို အေခါက္ေခါက္အခါခါ သြားရတယ္။ ႏိုင္ငံျခားမင္းေတြရဲ႕ ဆုတံဆိပ္အမ်ိဳးမ်ိဳး ခ်ီးျမႇင့္တာကိုလည္း ခံရတယ္။ ပညာကို ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုး ႀကိဳးစားတဲ့အတြက္၊ စာဖတ္အားေကာင္းတဲ့အတြက္ ပညာရွိက်မ္းျပဳပုဂိၢဳလ္ ျဖစ္သြားတယ္။ သိပ္ၿပီးေတာ့ အားက်စရာေကာင္းတယ္။ သူျပဳလုပ္တဲ့ ကုသိုလ္ေတြဟာ ေငြကုန္တဲ့ကုသိုလ္ေတြ မဟုတ္ဘူး။ ဘယ္သူမဆို လက္လွမ္းမီ
ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လူတိုင္းကေတာ့ မလုပ္ႏိုင္ၾကဘူး။ ဒါေလးေတြကို ေမွာ္ဘီဆရာသိန္းက မွတ္တမ္းတင္ခဲ့လို႔ ဘုန္းႀကီးတုိ႔ သိခြင့္ရၾကတာပါ။ မိဘကို ျပဳစုလုပ္ေကြၽးတဲ့ကုသိုလ္ဟာ ေနာက္ဘဝအထိ မေစာင့္ပါဘူး။ ဒီဘဝမွာပဲ လက္ငင္း အက်ိဳးေပးတယ္လုိ႔ ဆရာသမားေတြက ဆုံးမခဲ့ဖူးပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး မိဘစိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ေဆာင္ရြက္လုပ္ကိုင္ေပးတဲ့ သားသမီးဟာ ဘယ္ေတာ့မွ မဆင္းရဲဘူးတဲ့။ ပစၥည္းဥစၥာ ဆင္းရဲေတာင္မွ စိတ္မဆင္းရဲဘူး။ မိဘေတြ စိတ္ကသိကေအာက္ျဖစ္ေအာင္လုပ္တဲ့ သားသမီးကေတာ့ ပစၥည္းခ်မ္းသာေတာင္မွ စိတ္ခ်မ္းသာဖုိ႔ မလြယ္ပါဘူးတဲ့။
ေနာက္တစ္ခု ေျပာလုိပါေသးတယ္။ ပညာရွိဦးၿခိမ့္ရဲ႕အေၾကာင္းကို တကၠသိုလ္ေက်ာင္းဆရာတစ္ေယာက္က တပည့္တစ္ေယာက္ကို ေျပာျပခဲ့တယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေလးဆယ္ေက်ာ္ေလာက္ကေပါ႔။ ေျပာျပတဲ့အခါ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေလးက ဦးၿခိမ့္ကို အားက်ၿပီး သူ႔မိဘေတြရဲ႕ လုံခ်ည္၊ အက်ႌေတြကို ကိုယ္တိုင္ေလွ်ာ္တယ္။ ေခ်းရည္ေလးေတြယူၿပီး အႏွစ္ရည္ကို ေနလွန္း အမႈန္႔ႀကိတ္တယ္ေပါ႔။ သနပ္ခါးလိမ္းတဲ့အခါမွာ ေရာၿပီးေတာ့ အျမတ္တႏိုးလိမ္းသတဲ့။
တစ္ေန႔ေတာ့ ေက်ာင္းမွာ ႏိုင္ငံျခားကို ပညာေတာ္သင္သြားဖုိ႔
ေက်ာင္သားသုံးေယာက္ ေရြးခ်ယ္တယ္။ ေက်ာင္းသားတစ္ရာထဲကေန သုံးေယာက္ပဲ ေရြးခ်ယ္တာပါ။အင္တာဗ်ဴးေျဖမယ့္ေန႔က်ေတာ့ အဲဒီတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားဟာခုနေခ်းရည္နဲ႔ေရာေသြးထားတဲ့သနပ္ခါးကို မ်က္ႏွာတင္မကဘဲ တစ္ကုိယ္လုံး လိမ္းသြားတယ္။ ေနာက္ဆုံး ေက်ာင္းသားတစ္ရာထဲက သုံးေယာက္ပဲ ေရြးခ်ယ္တဲ့အထဲမွာ ဦးၿခိမ့္ကို အားက်ခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းသားေလး ပါသြားတယ္။ ပညာကို ႀကိဳးစားသင္ယူတာလည္း ပါတာေပါ႔။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ျဖစ္ပ်က္တဲ့ ဒီအေၾကာင္းအရာေလးကို ဆရာေတာ္ေလးတစ္ပါးက ေရးထားတာပါ။ ဘုန္းႀကီးက ဒီစာအုပ္ကိုဖတ္ၿပီး သိခြင့္ရခဲ့တာပါ။
စစ္ကိုင္းျမစၾကာဆရာေတာ္၏ သူေတာ္ေကာင္းတို႔၏ ေတာင္းဆုမ်ား(၂)စာအုပ္မွ
ဖတ္သင့္တာေတြ ဖတ္ေစခ်င္တာေတြကို မွ်ေ၀ေပးတာကလည္း ေမတၱာတစ္မ်ဳိးပါ။
@@@သာသနာႏြယ္
သာသနာႏြယ္ သာသနာႏြယ္
No comments:
Post a Comment