အပင္ေသေပမယ့္ အစဥ္ေဝေနမယ့္ သစ္တစ္ပင္အေၾကာင္း

အရွင္ဉာဏိက



အေမဆုိတာက သင့္ရဲ့ေန႔ေတြကုိ ေရာင္စုံ သက္တန္႔ အလင္းနဲ႔ ဝင္းပေစသူပါ။



အေမဆုိတာက သင့္ရဲ့ အိပ္မက္ ညေတြကုိ ပုံျပင္ေတး သီခ်င္းနဲ႔ ေႏြးေထြး လွပေစသူပါ။



အေမဆုိတာက သင့္ရဲ့ မ်က္ရည္စကုိ ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ နမ္းလုိ႔ ခမ္းေျခာက္ေစတတ္သူပါ။



အေမဆုိတာက…..



တုမမီ



လွပတဲ့ ေကာင္းကင္ျပာမွာ



ၾကယ္တာရာေပါင္းမ်ားစြာ လင္းလက္ႏုိင္ပါ၊



သမုဒၵရာကမ္းရဲ့ သဲေသာင္သာ



ခရုခြံေလးမ်ားစြာ ေရာင္စုံျဖာ၊



ေႏြးေထြးတဲ့ ေနေရာင္ျခည္မွာ



ငွက္ငယ္မ်ားစြာ ပ်ံသန္းေတးဆုိႏုိင္ပါ၊



နံနက္ခင္း လင္းအာရုဏ္မွာ



ႏွင္းစက္မ်ားစြာ ႏႈတ္ဆက္ေဝျဖာ၊



ေရာင္စုံပန္းခင္း အလယ္မွာ



ပ်ားပိတုန္း ကုေဋကုဋာ ေဝ့့သီဝဲကာ၊



စိမ္းလန္းတဲ့ ျမက္ခင္းျပင္မွာ



လိပ္ျပာငယ္ေပါင္းမ်ားစြာ ဝဲပ်ံႏုိင္ပါ၊



ဒါေပမယ့္



ဒီ မဟာပထဝီ ေျမကမၻာမွာ



အေမဆုိတာ တစ္ေယာက္ထဲပဲ ရွိႏုိင္ပါ



အုိ-အေမဆုိတာ တစ္ေယာက္ထဲပဲ ရွိႏုိင္ပါ။



ဉာဏ္ဦးေမာင္



"အေမဆုိတာ ငါးေယာက္ရွိတဲ့ စားပြဲဝုိင္းမွာ "အေမကေတာ့ ဒီမုန္႔ကုိ မႀကိဳက္ပါဘူးကြယ္" လုိ႔ေျပာၿပီး မုန္႔ကုုိ ေလးစိတ္ပဲ စိတ္တဲ့သူ။ သားသမီးေတြနဲ႔ ပတ္သက္လာရင္ သူ႔အတြက္ဆုိတာကုိ ဘယ္ေသာအခါမွ ထည့္မစဥ္း စားတဲ့သူ"-တဲ့။ တင္ေနဗာ ေဂ်ာ္ဒန္ရဲ့ ဒီစကားေလးဖတ္မိေတာ့ ငယ္ငယ္က ဟင္းအုိးမွာ ကပ္က်န္ေနတဲ့ ဟင္း က်န္ေလးေတြနဲ႔သာ လူးလက္ကာ စားေလ့ရွိတဲ့ အေမ့ပုံကုိ ျပန္လည္ျမင္ေယာင္မိတယ္။ ၾကည္ႏူးေနတဲ့ အေမ့ အၿပဳံးက က်င္ကနဲျဖစ္ရတဲ့အထိ ႏွစ္လုံးကုိ ခုပဲ လာေရာက္ထိခတ္သလုိ ခံစားမိရျပန္တယ္။



"သားတုိ႔စားပါ၊ အေမက ခုနကမွ ထမင္းခ်က္ရင္း ထမင္းၾကမ္းေလးစားထားလုိ႔ သိပ္မဆာဘူးလုိ႔ ေျပာတတ္"တဲ့ အေမ။ တကယ္ေတာ့ ရွိသမွ် ထမင္းနဲ႔ ဟင္းက်န္ကုိ ကုိယ္တုိ႔ညီအကုိေတြ အကုန္စားပစ္လုိ႔ ဘာထမင္းမွ က်န္ မေနခဲ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ႏြမ္းပါးလွတဲ့ မိသားစုမွာ မေလာက္မင တုိင္းကာခ်က္ရတတ္လုိ႔ သားသမီးေတြ စိတ္ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ စားႏုိင္ေစဖုိ႔ အေမက သိပ္မဆာဘူးရယ္လုိ႔ ဆုိၿပီး ဟင္းအုိးက်န္ေလးကုိသာ လူးၿပီးစားခဲ့တဲ့ အေမ့ ေမတၱာ။ ဒီေမတၱာကုိ ငယ္ရြယ္စဥ္ အဲဒီအခ်ိန္က ေကာင္းေကာင္းနားမလည္ႏုိင္ခဲ့ဘူး။



အေမဆုိတာကေတာ့ အေမပါပဲေလ။ ခုိင္းစရာ၊ ႏႈိင္းစရာ ဘယ္မွာ စကားလုံးဥပမာဆုိတာ ရွာလုိ႔ရႏုိင္ပါမတဲ့လဲ။ ဆုိဖီယာေလာရင္ဆုိတဲ့ အမ်ိဳးသမီးႀကီးတစ္ဦးက ေျပာဖူးတယ္။ "သင္သာ မိခင္တစ္ေယာက္ျဖစ္ေနတယ္ဆုိ လ်င္ သင့္အေတြးထဲမွာ ဘယ္ေသာအခါမွ တစ္ေယာက္ထဲ အတြက္ ဆုိတာ မရွိႏုိင္ပါဘူးတဲ့။ မိခင္ဆုိတာ အၿမဲ တမ္း ႏွစ္ေယာက္အတြက္ ေတြးတတ္တယ္။ တစ္ေယာက္က သူကုိယ္တုိင္အတြက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ကေတာ့ သူ႔ရဲ့ သားသမီးမ်ားအတြက္ပါ"-တဲ့။ ဒုိ႔တေတြ ေတြးတဲ့အခါမွာေရာ။ ဒုိ႔မိခင္ေတြ ေတြးသလုိ ႏွစ္ေယာက္အတြက္ မ်ား ေတြးခဲ့ဖူးပါသလား။ ဒုိ႔ေတြ ျမတ္ႏုိးႏွစ္သက္တဲ့အရာတစ္ခုကုိ ဒုိ႔အတြက္ စဥ္းစားတဲ့အခါမွာ "ဒါေလးကုိ ေတာ့ ဒုိ႔အေမလည္း ႏွစ္သက္မွာပဲရယ္"လုိ႔ အေမ့အတြက္ဆုိတဲ့ အေတြး ဘယ္ႏွစ္ခါမ်ား ဒုိ႔ေတြက ေတြးခဲ့ဖူးပါ သလဲ။



အေမဆုိတာ ငါဘယ္ေတာ့မွ ျပည့္စုံေအာင္ ဖြဲ႔သီႏုိင္မယ္ မဟုတ္တဲ့ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ပါ၊ ဒါေပမယ့္ ငါေရးဖြဲ႔သမွ်က ေတာ့ အေမ့အဖုိ႔ လွပျပည့္စုံေနတဲ့ ကဗ်ာေတြခ်ည္းသာပါ။ (ရွယ္ရြန္ ေဒၚဘီယာဂုိ) မိခင္တစ္ေယာက္ရဲ့ အၾကင္နာ၊ မိခင္တစ္ေယာက္ရဲ့ ေမတၱာ။ မိခင္တစ္ဦးရဲ့ စြန္႔လႊြတ္ေပးဆပ္ႏုိင္မႈနဲ႔ အနစ္နာခံႏႈိင္မႈ အလွေတြကုိ ဘယ္လုိ သား သမီးတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကမ်ား ျပည့္ဝကုန္စင္ေအာင္ ကဗ်ာနဲ႔ စာနဲ႔ ဖြဲ႔သီႏုိင္ပါ့မလဲ။



ဖြဲ႔သီလုိ႔ေရာ ရႏုိင္ေကာင္္း ပါ့မလဲ။ ဒါေပမယ့္ မိခင္ေတြအဖုိ႔ေတာ့ သားသမီးမ်ားရဲ့ ေရးဖြ႔ဲသီကုံးသမွ်ဟာ တကယ့္ကုိျပည့္ဝေကာင္းမြန္လြန္း လွတဲ့ ကဗ်ာေတြခ်ည္းသာ ျဖစ္ေနႏုိင္တယ္ေလ။ တကယ္ေတာ့ အေမဆုိတာ သားသမီးေတြရဲ့စာကုိ မ်က္လုံးနဲ႔ ဖတ္တာမွ မဟုတ္တာ။ ႏွစ္လုံးသားနဲ႔ ဖတ္ၾကတာပဲဟာကုိး။ သားသမီးတုိ႔ရဲ့စကားကုိလည္း နားနဲ႔ ၾကားတတ္ၾက တာမ်ိဳးမွ မဟုတ္တာ။ ႏွစ္လုံးသားနဲ႔ နားေထာင္တတ္ၾကသူေတြပဲေလ။



ဟယ္ရီထရူမင္းက ေျပာခဲ့ဘူးတယ္။ အေမ့ေနရာကုိ ဘယ္သူတစ္ဦးေယာက္နဲ႔မွ အစားထုိးလုိ႔ မရႏုိင္ပါဘူးတဲ့။ သင္မွားခ်င္ မွားမယ္၊ မွန္ခ်င္မွန္မယ္။ ဒါေပမယ့္ အေမရဲ့အျမင္မွာေတာ့ သင့္ဖက္က အၿမဲမွန္တယ္လုိ႔ ျမင္တယ္ တဲ့။ ေနာက္ၿပီး အေမေတြဆုိတာ သားသမီးေတြရဲ့ ေသးေသးငယ္ငယ္ အျပစ္ေလးေတြအတြက္ ျမည္တြန္ ေတာက္တီးေကာင္း ေတာက္တီးမယ္။ ဒါေပမယ့္ သားသမီးေတြရဲ့ ႀကီးမားတဲ့ အျပစ္ေတြအတြက္ေတာ့ ဘယ္ ေသာအခါမွ ျပစ္တင္စကား ဆုိမယ္ မဟုတ္ဘူးတဲ့။ အေမဆုိတာ ခြင့္လႊတ္အနစ္နာခံတတ္မႈရဲ့ ဥပမာတစ္ခုပါ။



အေမဆုိတာက သင့္ရဲ့ေန႔ေတြကုိ ေရာင္စုံသက္တန္႔အလင္းနဲ႔ ဝင္းပေစသူပါ။


အေမဆုိတာက သင့္ရဲ့အိပ္မက္ညေတြကုိ ပုံျပင္ေတးသီခ်င္းနဲ႔ ေႏြးေထြးလွပေစသူပါ။


အေမဆုိတာက သင့္ရဲ့မ်က္ရည္စကုိ ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔နမ္းလုိ႔ ခမ္းေျခာက္ေစတတ္သူပါ။


အေမဆုိတာက…..


ကုိယ္ဖတ္ခဲ့ဘူးတဲ့ ကုိးရီယားမိခင္တစ္ေယာက္အေၾကာင္းကုိ ကုိယ္ေျပာျပခ်င္ေနမိတာ ၾကာၿပီ။ ဒါေပမယ့္ ကုိယ္ ေျပာျပလုိ႔ ဒီအေၾကာင္းဖတ္မိတဲ့ မိခင္ တစ္ေယာက္ရဲ့ပါးျပင္စမွာ မ်က္ရည္တစ္စ က်သြားခဲ့ရင္ နာက်င္သြားခ်ည္ ရဲ့ဆုိတဲ့အေတြးနဲ႔ မိခင္ေတြအတြက္ စာနာေပးခဲ့လုိ႔ မေရးျဖစ္ခဲ့၊ မေျပာျဖစ္ခဲ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ မိခင္ေမတၱာအေပၚ သံသယရွိေနမယ့္ တစ္ေယာက္ေယာက္အတြက္မ်ား မိေမတၱာကုိ မွန္းဆရာမွာ အေထာက္ အကူျဖစ္ေစမလား ထင္မိလုိ႔ ခုေတာ့ ေျပာျပခ်င္မိပါတယ္။



"က်ေနာ့မိခင္က မ်က္လုံးတစ္ဖက္သာ ရွိသူပါ။ တစ္ဖက္ကန္းအေမ့ကုိ က်ေနာ္ သိပ္မုန္းခဲ့တယ္။ မ်က္လုံးတစ္ ဖက္နဲ႔ အေမဟာ က်ေနာ့္အတြက္ အလြန္စိတ္ပ်က္စရာ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အေမ့မွာ လမ္းေဘးေစ်းေလးမွာ ပစၥည္း ေဟာင္းေတြေရာင္းတဲ့ ေစ်းဆုိင္ေလးရွိပါတယ္။ သိပ္အသုံးမဝင္လွတဲ့ အေသးစား ပစၥည္းေဟာင္းေလးေတြကုိ ေကာက္ယူသိမ္းဆည္းၿပီး ျပန္ေရာင္းတာပါ။ အေမေရာင္းသမွ်ေငြအားလုံးဟာ က်ေနာ္တုိ႔ လုိအပ္သမွ်ကုိ ျဖည့္ ဆည္းဖုိ႔ သက္သက္ပါ။



တစ္ေန႔ကုိေတာ့ က်ေနာ္ေကာင္းေကာင္း မွတ္မိေနပါေသးတယ္။ အဲဒီေန႔က က်ေနာ္တုိ႔ မူလတန္းေက်ာင္းေလး ရဲ့ ျပင္ပေလ့လာေရး ခရီးထြက္တဲ့ ေန႔တစ္ေန႔ေပါ့။ က်ေနာ္နဲ႔ က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းေတြ ရွိတဲ့ေနရာကုိ အမွတ္မထင္ အေမေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။ ခုလုိ အေမက်ေနာ့ ဆီကုိ ေရာက္လာတဲ့အတြက္ က်ေနာ္သိပ္ကုိ စိတ္ဆုိးေဒါသ ျဖစ္္ခဲ့တယ္။ ဘာေၾကာင့္ ခုလုိက်ေနာ္ရွိရာေနရာကုိ အေမေရာက္လာရတာလဲ။ က်ေနာ္ရဲ့ နာက်ည္းမုန္းတီးတဲ့ အၾကည့္က အေမ့ဆီကုိ ဆုိက္ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါကုိ အေမေကာင္းေကာင္းနားလည္ပုံပါပဲ။



ေနာက္တစ္ရက္ ေက်ာင္းေရာက္တဲ့အခါမွာေတာ့ "မင္းအေမက မ်က္စိတစ္ဖက္တည္းရွိတာ၊ မင္းက မ်က္ကန္း မ သားပဲ"ရယ္လုိ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြက စေနာက္ၾကပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်ေနာ္အေတာင့္တဆုံးဆႏၵဟာ က် ေနာ့္အေမ ဒီကမၻာေျမေပၚက ဘယ္ေသာအခါမွ ျပန္လည္ မေပၚလာႏုိင္ေတာ့ တဲ့ ေပ်ာက္ကြယ္သြားျခင္းမ်ိဳးနဲ႔ ေပ်ာက္ကြယ္ေစခ်င္တာပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္က အေမ့ကုိ "အေမ ဘာျဖစ္လုိ႔ အေမ့မွာ မ်က္လုံးက တစ္ဖက္ တည္းပဲ ရွိရတာလဲ။ အေမဟာ က်ေနာ့္ကုိ အျခားသူေတြရဲ့ ေလွာင္ျပာင္ကဲ့ရ့ဲခံရေစဖုိ႔ သက္သက္ျဖစ္ေနသလုိပဲ။ အေမဘာေၾကာင့္ ခုထိ မေသႏုိင္ရေသးတာလဲ" လုိ႔ နာက်ည္းစြာ ေျပာခဲ့ပါတယ္။



က်ေနာ့စကားကုိ အေမက လုံးဝ မတု႔႔ံျပန္ခဲ့ပါဘူး။ က်ေနာ္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အျပစ္အနည္းငယ္ ရွိတယ္ရယ္လုိ႔ ေတာ့ ခံစားမိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီအခ်ိန္ဟာ ကုိယ္ေျပာခ်င္တဲ့ စကားေတြကုိ အေမ့ကုိ ေျပာဖုိ႔အခြင့္အခါေကာင္း ပဲဆုိၿပီး က်ေနာ္မ်ိဳသိပ္ထားခဲ့သမွ်၊ မေက်နပ္တာမွန္သမွ်ကုိ အေမ့ကုိ ေျပာျပစ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီတုံးကေတာ့ က် ေနာ္ခုလုိ နာနာက်ည္းက်ည္း ေျပာျဖစ္ခဲ့တာဟာ အေမက က်ေနာ့ကုိ ဘာမွ အေရးမယူ အျပစ္ မေပးလုိ႔လုိ႔ ထင္ ခဲ့တာပါ။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ့စကားေတြက အေမ့ကုိ အသဲခုိက္မတတ္ နာက်င္စြာ ခံစားခဲ့ရေပလိမ့္မယ္ဆုိတာ က်ေနာ္လုံးဝ လုံးဝကုိ မေတြးခဲ့ပါဘူး။



အဲဒီညမွာပဲ ညလယ္မွာ က်ေနာ္ အိပ္ရာက ႏုိးခဲ့ပါတယ္။ ေရဆာတာနဲ႔ ေရေသာက္ဖုိ႔ မီးဖုိထဲကုိအသြားမွာ မီးဖုိ ေထာင့္မွာ တုိးတုိးတိတ္တိတ္ ရွဳိက္ႀကီးတငင္ ႀကိတ္ၿပီးငုိေနတဲ့ အေမ့ကုိေတြ႔ရပါတယ္။ အေမငုိေနတာကုိ မသိ ေယာင္ေဆာင္ၿပီး က်ေနာ္လွည့္ထြက္ခဲ့ပါတယ္။ ေျပာခဲ့သလုိပါပဲ။ က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ့ အလယ္မွာ က်ေနာ့ ကုိ ရယ္စရာျဖစ္ေနခဲ့တာေၾကာင့္ အေမဟာ က်ေနာ့ႏွစ္လုံးသား ဒဏ္သင့္နာက်င္ေစခဲ့သူ တရားခံလုိ႔ ထင္ေနခဲ့တာပါ။ ဒါေၾကာင့္ မ်က္လုံးတစ္လုံးတည္းနဲ႔ ငုိေနတဲ့ အေမ့ရဲ့ ငုိေႂကြးမႈက က်ေနာ့ကုိ အေမ့ကုိ ပုိမုိမုန္းတီးေစဖုိ႔ တြန္းအားေပး သလုိ သာ ျဖစ္ေစခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ပဲ "ငါျမန္ျမန္ႀကီးျပင္းဖုိ႔ လုိတယ္။ ငါဟာေအာင္ျမင္သူ တစ္ ေယာက္ျဖစ္ဖုိ႔လုိတယ္။ ငါဟာ ငါ့အေမ တစ္ဖက္ကန္း ကုိ မုန္းတီးတယ္ဆုိရင္ အေမ့အိမ္ကေနထြက္ၿပီး သီးသန္႔ ရပ္တည္ႏုိင္ေအာင္ က်ိဳးစားဖုိ႔လုိမယ္" လုိ႔ က်ေနာ့္ကုိ က်ေနာ္ ျပန္ေျပာမိပါတယ္။



အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ က်ေနာ္ အျပင္းအထန္ ႀကိဳးစားခဲ့တယ္။ က်ေနာ္ အေမ့ကုိစြန္႔ခြါခဲ့ၿပီး ဆုိးလ္ကုိပညာသင္ဖုိ႔ ထြက္လာခဲ့တယ္။ ဆုိးလ္တကၠသုိလ္ ကေန လက္ခံခဲ့လုိ႔ တကၠသုိလ္ကုိတက္ေရာက္ၿပီး အဲဒီကေန ဘြဲ႔ရခဲ့တယ္။ ကုိယ္ကုိယ္ကုိ ယုံၾကည္မႈေတြလည္း ရွိလာခဲ့တယ္။ အဲဒီေနာက္ က်ေနာ္ က်ေနာ့ခ်စ္သူနဲ႔ လက္ထပ္ခဲ့ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔အတြက္ ကုိယ္ပုိင္အိမ္တစ္လုံးကုိလည္း ဝယ္ယူႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။ သားသမီးေတြလည္း ရလုိ႔ ေအာင္ျမင္ တဲ့ အိမ္ေထာင္တစ္ခုကုိ လွလွပပ တည္ေဆာက္ႏုိင္တဲ့ အိမ္ေထာင္ဦးစီးေကာင္း တစ္ေယာက္အျဖစ္ ဂုဏ္ယူႏုိင္ ခဲ့ပါတယ္။ က်ေနာ့္ရဲ့ တစ္ဖက္ကန္းအေမကုိ ျပန္လည္သတိမရေစႏုိင္ခဲ့တာေၾကာင့္ ဒီဘဝ အေနအထားေလးကုိ က်ေနာ္သိပ္ေက်နပ္ ႏွစ္သက္ခဲ့ပါတယ္။



က်ေနာ့ရဲ့ ေပ်ာ္ရြင္မႈေတြဟာ တေျဖးေျဖးတုိးတုိးၿပီးသာ လာခဲ့ပါတယ္။ မေမွ်ာ္လင့္တဲ့သူ တစ္ဦးကုိ အမွတ္မထင္ ေတြ႔လုိက္ရတဲ့ အခ်ိန္ထိေအာင္ေပါ့။ ဒီတစ္ဦးကလား။ ဘယ္သူျဖစ္ရဦးမွာလဲ။ က်ေနာ့ရဲ့ မ်က္လုံးတစ္ဖက္သာ ရွိတဲ့အေမေပါ့။ က်ေနာ့အိမ္တံခါးဝမွာ အေမ့ကုိ က်ေနာ္ေတြ႔လုိက္ ရတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ေကာင္းကင္ႀကီးတစ္ခုလုံး က်ေနာ့ကုိယ္ေပၚ ၿပိဳက်လာသလုိ ခံစားလုိက္ရပါတယ္။ က်ေနာ့ရဲ့ သမီးငယ္က မ်က္လုံးတစ္ဖက္နဲ႔ အေမ့ကုိ ျမင္ၿပီး ေၾကာက္လန္႔လြန္းလုိ႔ ေအာ္ငုိခဲ့ပါတယ္။



က်ေနာ္က အေမ့ကုိ မသိေယာင္ေဆာင္ၿပီး ခင္ဗ်ားဘယ္သူလဲ။ ဘာေၾကာင့္ ဒီကုိလာရတာလဲ။ ခင္ဗ်ားကုိ က် ေနာ္မသိဘူးလုိ႔ ေငါက္ငန္းထုတ္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္ သူမ်ားအိမ္ကုိ ဝင္ေရာက္ၿပီး ခုလုိေၾကာက္လန္႔တုန္လႈပ္ ေအာင္ ေျခာက္လွန္႔ရတာလဲ။ ခုခ်က္ျခင္းထြက္သြားလုိ႔ ေအာ္ေငါက္ခဲ့ပါတယ္။ အေမက"အုိ ဝမ္းနည္းပါတယ္ ကြယ္။ အိ္မ္မွားၿပီး ဝင္လာမိတာပါ" လုိ႔ ႏူးညံ့စြာေျပာၿပီး ျပန္လည္ထြက္ခြါသြားပါတယ္။ အဲဒီကေနာက္ သူဘယ္ ေတာ့မွ ျပန္လည္ေပၚမလာေတာ့ပါဘူး။ ဒီအတြက္ ဘုရားသခင္ ကုိ ေက်းဇူးတင္မိပါတယ္။



သူက်ေနာ့ကုိ တကယ္မမွတ္မိေလာက္ဖူးရယ္လုိ႔လဲ ကုိယ့္ကုိယ့္ကုိ ညာေနမိပါတယ္။ ဒီအတြက္လည္း ဘာမွ အထူးအေထြ မခံစားရပါဘူး။ အုိ သိေတာ့လည္း ဘာအေရးစုိက္ေနစရာလုိလဲလုိ႔ ကုိယ့္လုပ္ရပ္ကုိ ဂုဏ္ယူေက် နပ္ေနမိတယ္။ ဒါဟာ ဒီဘဝအတြက္ ေနာက္ဆုံးေတြ ႔ဆုံျခင္း ပဲ ျဖစ္မွာပဲဟာ။



က်ေနာ့မိသားစုဘဝလည္း ပုိမုိၿပီးသာ တစ္ေန႔တျခား လွပလာခဲ့ပါတယ္။ တစ္ေန႔မွာေတာ့ က်ေနာ့အိမ္ကုိ စာ တစ္ေစာင္ ေရာက္လာ ပါတယ္ ။ ေက်ာင္းသားေဟာင္းမ်ား ျပန္လည္ေတြ႔ဆုံၾကမယ့္ပြဲအတြက္ ဖိတ္စာပါ။ က် ေနာ္က ဇနီးသည္ကုိ အလုပ္ကိစၥအတြက္ ခရီးထြက္ဖုိ႔ ရွိတယ္ လုိ႔ ေျပာၿပီး ေမြးရပ္ေျမကုိ ျပန္ခဲ့ပါတယ္။ သူငယ္ ခ်င္းေတြ မိတ္ဆုံပြဲအၿပီးမွာေတာ့ က်ေနာ္ေနထုိင္ခဲ့ရာ တစ္ခ်ိန္ကေတာ့ အိမ္လုိ႔ေခၚခဲ့တဲ့ တဲငယ္ေလး ဆီ သြားခဲ့တယ္။ ေနထုိင္ခဲ့တဲ့ ေနရာေလး အေျခအေန ဘယ္လုိမ်ားရွိေနသလဲလုိ႔ စုံစမ္းရန္သက္သက္မွ်သာပါ။ တဲထဲက အလြန္ေအး စက္ေနတဲ့ ေျမျမင္ေပၚေတာ့ က်ေနာ့္အေမ တစ္ေယာက္ထဲ လဲေနတာကုိ ေတြ႔ရပါတယ္။ ဒီ အတြက္ က်ေနာ့မွာ ဘာမွ အထူးမခံစားရပါဘူး။ မ်က္ရည္ တစ္ေပါက္မွလဲ မက်ခဲ့ပါဘူး။ အေမ့လက္မွာေတာ့ စာရြက္ေလးတစ္ရြက္ကုိ ဆုတ္ကုိင္ထားပါတယ္။ ဒီစာေလးက က်ေနာ့္အတြက္ ေရးထားတဲ့ စာေလးပါ။



အေမက ခုလုိ ေရးထားပါတယ္။ "ခ်စ္ရတဲ့ သားေလး။ ေမေမထင္ပါတယ္။ ေမေမ့ရဲ့အရြယ္က ခုေလာက္ဆုိ ေသေပ်ာ္ပါၿပီ။ ေမေမ ဘယ္ေတာ့မွ ဆုိးလ္ကုိ အလည္မလာေတာ့ပါဘူး သား။ ဒါေပမယ့္ ဒီအခ်ိန္မ်ိဳးမွာ ငါ့သား ေလး ေမ့ေမ့ဆီကုိ ခဏတာေလးမွ် တစ္ေခါက္ေလာက္ အလည္လာ ခဲ့ပါလုိ႔ ေမေမက ေတာင္းဆုိခ့ဲမယ္ဆုိရင္ ေမ့ေမ့ေတာင္းဆုိခ်က္က မ်ားမယ္ မထင္ပါဘူး သားရယ္။ ေမေမ သားကုိ အရမ္းလြမ္းတာပဲ သားရယ္။ သား မိတ္ဆုံပြဲကုိ ျပန္လာမယ္ဆုိတာ ၾကားရလုိ႔ ေမေမ သိပ္ဝမ္းသာတာပဲ သား။ ဒါေပမယ့္ ေမေမ ဒီမိတ္ဆုံပြဲရွိရာ ေက်ာင္းကုိ မသြားဖုိ႔ ဆုံးျဖတ္ထားပါတယ္ သား။



ေမေမ့သားအတြက္ ေမေမ့မွာ မ်က္လုံးတစ္ဖက္တည္း ရွိေနခဲ့ရတာကုိ အရမ္းဝမ္းနည္းမိပါတယ္ သား။ ဒီအ တြက္လည္း ေမေမ့သား အတြက္ ေမ့ေမ့မွာ အၿမဲတမ္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိရပါတယ္။ ဒါကလည္း ဒီလုိေၾကာင့္ပါ သားရယ္။ သားငယ္ငယ္ကေဆာ့လုိ႔ ထိခုိက္မႈတစ္ခုေၾကာင့္ သားမ်က္လုံးတစ္လုံး ကြယ္သြားခဲ့တယ္ေလ။ အေမတစ္ေယာက္ အေနနဲ႔ သားေလးမွာ တစ္သက္လုံး မ်က္လုံးတစ္ဖက္တည္းနဲ႔ ႀကီးျပင္း ရမွာမ်ိဳးကုိ ေမေမ ဘယ္လုိၾကည့္ရက္ႏုိင္ပါ့မလဲ သားရယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေမ့ေမ့မ်က္လုံးတစ္လုံးကုိ သားအတြက္ ေမေမေပးခဲ့ပါတယ္။ ဒီမ်က္လုံးနဲ႔ ေမေမ့ အတြက္ သားက ကမၻာႀကီးတစ္ခုလုံးကုိ ျပည့္ျပည့္ဝဝ ၾကည့္ေပးႏုိင္တာအတြက္ ေမေမသိပ္ ေက်နပ္ဂုဏ္ယူပါတယ္ သား။ ေမေမ့အေပၚမွာ သားျပဳမူခဲ့ တာေတြပတ္သက္ၿပီး ေမေမဘယ္ေတာ့မွ စိတ္မဆုိးခဲ့ပါဘူး သား။ ေမေမ့အေပၚ သားစိတ္ဆုိးတဲ့အခါတုိင္း သားေမ့ေမ့ကုိ ခ်စ္လုိ႔ဆုိးတာပဲ လုိ႔ ေမေမအၿမဲထင္ေနပါ တယ္ သားရယ္။ ေမေမ့အတြက္ေတာ့ သားက ေမ့ေမ့အနားမွာ အၿမဲတမ္းရွိၿပီး ငယ္ရြယ္ႏုပ်ိဳေနတဲ့ ပီဘိကေလး ငယ္ေလး တစ္ေယာက္သာပါပဲ သားရယ္"။



ေမေမ့စာကုိ က်ေနာ္ဖတ္လုိ႔ အၿပီးမွာေတာ့ ကမၻာႀကီးတစ္ခုလုံး အေမွာင္ဖုံးသြားသလုိ က်ေနာ္ခံစားရပါတယ္။ ဒီေနာက္ က်ေနာ္ယူႀကဳံးမရ ငုိေႂကြးမိပါတယ္။ က်ေနာ့အေမဟာ က်ေနာ့ဘဝအတြက္သက္သက္ပဲ အသက္ရွင္ သန္ ေနသြားသူပါလားလုိ႔ က်ေနာ္နားလည္လုိက္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ့အတြက္ အခ်ိန္က သိပ္ေနာက္က် ေနခဲ့ေလၿပီေလ။



ဒီဇာတ္လမ္းထဲက သားဟာ သိပ္ဆုိးတာပဲ။ အေမ့ရဲ့ ေမတၱာတရားကုိ ဒီေလာက္ေတာင္ မသိဆုိးဝါးစြာ လ်စ္လ်ဴ ျပဳႏုိင္ေကာင္းရဲ့ရယ္လုိ႔ သင္ကေတာ့ ထင္ေကာင္းထင္မွာပါ။ ဒါေပမယ့္ ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားၾကည့္စမ္းပါ။ သင့္အတြက္ေၾကာင့္၊ သင့္မျမင္ကြယ္ရာမွာ တိတ္တိတ္ေလးႀကိတ္မွိတ္ကာ မ်က္ရည္က်ခဲ့ရတာမ်ိဳး သင့္မိခင္ မွာေရာ မရွိႏုိင္တာ ေသခ်ာရဲ့လားလုိ႔။



ဆရာကံထြန္းသစ္ ကုိယ္တုိင္ေရးၿပီး ကုိယ္တုိင္ရြတ္ျပခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္။ အေမ့ဂုဏ္ပုဒ္ေတြ ေဝလုိ႔။


[ႏုိ႔ဖုိး



ႀကီးျမတ္ျခင္း အဝဝ လွပမႈ အေထြေထြ


ျမတ္ေမြးေမ ေျခစုံရင္း


ဝပ္စင္းရေပ၊


ျမတ္ဗုဒၶေသာ္မွ


ဝါသုံးလ ေပးဆပ္ေခ်


မေက်ခဲ့ မိႏုိ႔ဖုိးတဲ့…


ကဗ်ာဆုိ သားငမုိက္က


လကၤာတုိ ထြာတစ္ပုိဒ္နဲ႔


ဦးခုိက္ကာ လက္စုံယွက္


ႏုိ႔တစ္စက္ဖုိး။ ။ (ကံထြန္းသစ္)



Mother's Day “အေမေန႔” တဲ့


အေမေန႔မွာ ဒုိ႔ေတြက အေမ့အတြက္ လက္ေဆာင္ေကာင္းတစ္ခု ျပန္လည္ ေပးေကာင္းေပးမယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒုိ႔ေတြေပးတဲ့ ဒီလက္ေဆာင္ဟာ အၾကင္နာေမတၱာေတြ အျပည့္ထုံမႊမ္းၿပီးေတာ့ ဒုိ႔အေမက ဒုိ႔ကုိေပးခဲ့တဲ့ "အသက္"ဆုိတဲ့ လက္ေဆာင္၊ "ဘဝ"ဆုိတဲ့ လက္ေဆာင္နဲ႔ေတာ့ျဖင့့္ ဘယ္လုိမွ ညီမွွ်ႏုိင္မယ္ မဟုတ္သလုိ၊ အေမ့ရဲ့ လက္ေဆာင္ကုိေတာ့ျဖင့္ ဘယ္ေတာ့မွ မွီႏုိင္မယ္လည္း မဟုတ္ပါဘူးေလ။ ။



ေမတၱာမ်ားျဖင့္

ေမတၱာဥယ်ာဥ္