၄၅-ႏွစ္ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ေသာ တရားအေပါင္းကို
မေပ်ာက္ပ်က္ေစရန္ အ႐ွည္တည္တန္႔ရန္ သံဃာေတာ္မ်ားမွ
သုတၱန္, ဝိနည္း, အဘိဓမၼာ ဟူ၍ ပိဋကသံုးပံု ခြဲျခားၿပီး သံဂါယနာတင္ခဲ့ေလသည္။
သုတၱန္ပိဋကတြင္ ဓမၼကၡႏၶာ ၂၁ဝဝဝ-႐ွိပါသည္
သုတၱန္ပိဋကသည္ သတၱဝါတို႔၏ ဝါသနာ, ဗီဇ, စ႐ိုက္အလိုက္၊
ကြၽတ္ထိုက္ေသာသူတို႔အား သင့္ေလ်ာ္ရာ တရားေတာ္တို႔ကို
ေဟာၾကားေတာ္မူျခင္း ျဖစ္သည္။ (ေဝါဟာရေဒသနာဟုေခၚသည္)
ဝိနည္းပိဋကတြင္ ဓမၼကၡႏၶာ ၂၁ဝဝဝ-႐ွိပါသည္
ဝိနည္းပိဋကသည္ ျမတ္စြာဘုရား၏သာသနာဝယ္၊
ရဟန္းေယာက္်ား ရဟန္းမိန္းမ လူတပည့္သာဝကတို႔အတြက္ စည္းကမ္း၊
အကြၽတ္တရားရရန္ နည္းလမ္းမ်ားပင္ ျဖစ္သည္။ (အာဏာေဒသနာဟုေခၚသည္)
အဘိဓမၼာပိဋကတြင္ ဓမၼကၡႏၶာ ၄၂ဝဝဝ-႐ွိပါသည္
အဘိဓမၼာပိဋကသည္ သဗၺညဳတဉာဏ္ေတာ္ႏွင့္ ထိုးထြင္း၍သိေတာ္မူေသာ
မေဖါက္မျပန္ မွန္ကန္ေသာ ပရမတၳတရားမ်ားကို ေဟာၾကားျခင္း ျဖစ္သည္။
(ပရမတၳေဒသနာဟုေခၚသည္)
(Credit to U Lawkanartha & http://www.lknt.org)
No comments:
Post a Comment