ေက်ာင္းမွန္မွန္တက္ (စာမခက္ပါဘုရား)၊
စာမွန္မွန္က်က္ (စာမခက္ပါဘုရား)၊
အတန္းတက္ရမွာ။
အခုေတာ့ စာေပသင္တုန္းကေတာ့ ဘိုင္စကယ္တစ္စီးနဲ႔ တစ္ၿမိဳ႕လံုး အေလလိုက္ေနတာ။ စာေမးပြဲနီးခါမွ ေဘာလ္ပင္ေလး မန္းေပးပါဦး၊ ေပတံေလး မန္းေပးပါဦးနဲ႔ အာပုပ္ေစာ္နံ႐ံုအျပင္ ဘာမ်ားျဖစ္လာဦးမွာလဲ။ ေျပာစမ္း။
ဘာၫြန္႔ကေလး ေဆာင္လိုက္ပါဦး၊ ညာၫြန္႔ကေလး ေဆာင္လိုက္ပါဦး။
စာေမးပြဲနီးရင္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းက ကံ့ေကာ္ပင္လည္း မခံႏိုင္ဘူး။
ဘာလုပ္တာတံုး ဒါေတြက။ ဒီကံ့ေကာ္ၫြန္႔ေတြ၊ သေျပၫြန္႔ေတြက တို႔အေပၚ ဘာေစတနာရွိလဲ။ (ဘာေစတနာမွ မရွိပါဘုရား)။
ဘာမွ ေစတနာမထားႏိုင္တဲ့ဟာေတြကို တျခားက ႐ိုက္စားလုပ္တာနဲ႔
အဟုတ္ထင္ၿပီး လုပ္ေနၾကတာ။
ဒါေၾကာင့္ ဘုန္းႀကီးက စာေမးပြဲနီးလာၿပီဆိုရင္ ဝါးရင္းတုတ္ထမ္း ေစာင့္ေနတာ။ ေက်ာင္းတက္တုန္းကေတာ့ ေက်ာင္းမွန္မွန္မတက္၊ စာမွန္မွန္မက်က္ဘဲနဲ႔ ခုမွ ကံ့ေကာ္ၫြန္႔ေဆာင္ခ်င္တာနဲ႔၊ ဘာေဆာင္ခ်င္တာနဲ႔ အဓိပၸာယ္မဲ့လုပ္ရပ္ေတြ သိပ္လုပ္ေနတယ္။
ေလာကဦးေႏွာက္မရွိဘူး။ ေျပာလိုက္ရင္ ဘြဲ႔ထူးေတြ ဘီေအ၊ ဘီအီးဒီ၊ ဘမ္ဘီဘီအက္စ္နဲ႔။ ၿပီးေတာ့ လမ္းေဘးက ကိုယ့္ေလာက္မွ အဆင့္မရွိတဲ့လူေတြက ေျပာတာ နားေထာင္ေနၾကတယ္။
ဦးေႏွာက္က ဘယ္ေလာက္ ေအာက္တန္းက်သြားသလဲ။
အရွင္နရပတိ ျဖဴးဆရာေတာ္
~~~~~~~~~~~~~~~~
မင္းနန္(ေမာ္ကၽြန္း)
ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ား၏ ၾသဝါဒေတာ္မ်ားေပါင္းခ်ဳပ္ (ႏွာ-၄ရ၅) မွ
ေကာက္ႏုတ္ပူေဇာ္ပါသည္။
No comments:
Post a Comment