--------------------------------------------------------------
အရိယာဇာတ္ ျမတ္ေသာဓမၼဓာတ္ ကိန္းေလျပီးသူ သူေတာ္ေကာင္း အစားစားတို႔၌ ထိုကိစၥအားလံုး အတြင္းသားလႈိက္၍ ၾကည့္ျမင္တတ္ေပျပီ။ လူဆိုးေတြ႕လွ်င္ မိုက္ေနတာသူမဟုတ္၊ သူ႔အထဲကေဒါသ၊ လူေကာင္းေတြ႔လွ်င္ လိမၼာေနတာ သူမဟုတ္ အထဲကပညာဉာဏ္၊ သည္လိုကိုယ္ပိုင္သိျဖင့္ ကြဲသိေနေသာ
ေၾကာင့္ လူကိုရန္သူလိုမျမင္၊ သူ႔ထံကိန္း ကိေလသာ ရန္သူအသြင္ ျမင္ေတာ့၏။ ကိေလသာကို ေခ်ဖ်က္ေပး၍ လူကိုကား ေဘးလြတ္ရာ ကယ္တင္ေပး၏။
ထိုသူေတာ္ေကာင္းမ်ိဳး၌ ကိုယ္မတုန္ေတာ့သျဖင့္ စိတ္မလႈပ္၊ စိတ္မလႈပ္ေတာ့ သျဖင့္လည္း ကိုယ္မလႈပ္၊ ေလာကဓံကို မျဖံဳေတာ့ေခ်။
‘စိုးရိမ္ပူေဆြး ငိုေႂကြးျခင္းလည္း မရွိေစႏွင့္’
-----------------------------------------------
မိမိကိုယ္ကို ျပန္ၾကည့္လိုက္ေတာ့လည္း ငါဟူသည္ကို ရွာမေတြ႕၊ ကံမ်ိဳးေစ့ ပစ္ခ်မႈေၾကာင့္ အစြဲရိပ္ခ်ည္းသာ၊ ေစတနာအရွိန္အားအတိုင္း ၾကီးထြားတိုးတက္ အပ်က္မွအပ်က္သို႔ ဆက္ေနသည္ကိုသာ ေတြ႕ရေတာ့၏။
ထိုသူေတာ္ေကာင္းမ်ိဳး၌ မိမိေသရမည္ကိုလည္းေကာင္း၊ ေဘးဒုကၡေရာက္ရမည္ကိုလည္းေကာင္း နည္းနည္းေလးမွစိုးရိမ္မႈမရွိ၊ အကယ္တိတိ သူတစ္ပါးက ရန္သူထင္သျဖင့္ သုတ္သင္ရန္လာေသာ္မွ သနားမိေခ်ေသး၏။ ‘ေၾသာ္... သူ မသတ္ေသာ္လည္းေသမွာ၊ သူသတ္လည္း ေသမွာခ်ည္းဟာ အလကားသက္သက္ ဓားခုတ္ရာ လက္ဝင္လွ်ိဳတဲ့ သတၱဝါေလးပဲ’ဟူ၍ သနားစိတ္ပိုမိေခ်ေသး၏။
‘ခ်ဥ္ျခင္းတက္မက္ ထိုရမၼက္လည္း မရွိေစႏွင့္’
---------------------------------------------------
တစ္ဖန္အျပင္ကေန ေန႔စဥ္သြင္းေပးသည္မွာ (အစားအစာမ်ား) ပုပ္ကုန္ သိုးကုန္ေတြခ်ည္း၊ မိမိကိုေမြးထုတ္ေပးလိုက္ၾကေသာ မိဘေတြကလည္းပဲ အညွီအပုပ္သာ ေပးလိုက္ႏိုင္ၾကျပီး အေကာင္းဟူ၍ ဘာတစ္ခုမွ် မေပးလိုက္ၾက။ သို႔ေၾကာင့္ ခႏၶာတစ္ျပင္လံုး တင့္တယ္ေသာအသြင္ ဘာတစ္ခုမွ် မေတြ႕ရျပီ။ သြင္းလိုက္ေသာ အပုပ္တို႔မွ စီးဆင္းျဖစ္ပြားေနၾကေသာ အပုပ္အညွီမ်ားႏွင့္ မလိုအပ္
ေတာ့သျဖင့္ ဒြါရအားလံုးတို႔မွ ယိုစီးထြက္လာေသာ အပုပ္တို႔ခ်ည္းသာ အရွိအရွိအတိုင္း ဒီ႒ပက္ပင္း ေတြ႕ျမင္ေနရေခ်၏။
ထိုသူေတာ္ေကာင္းမ်ိဳး၌ မိမိကိုယ္ကို ခင္မင္လိုေသာ စိတ္မရွိ။ ငါေကာင္းစားရန္ သိမ္းပိုက္မည္ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ သူခ်မ္းသာရန္ ဆက္ဆံမည္ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ ႏွစ္ဦးၾကား၌ ကိေလသာ လမ္းသလားျခင္း မရွိေတာ့ေခ်။
အကယ္တိတိ မသိသူက စေသာ္မွ သနားစိတ္ျဖင့္ ‘ေၾသာ္... တစ္ဖက္သား ဒုကၡ အလကားသက္သက္ ဝင္စြက္လိုတဲ့သူေလးပဲ’ ဆိုကာ ႏွစ္သိမ့္ေပးတတ္ေခ်ေသး၏။
မဟာေဗာဓိျမိဳင္ဆရာေတာ္
Buddhavasa Tiloka
No comments:
Post a Comment