"သံေ၀ဂ၀တၴဳ (၈)မ်ိဳး"
"သံေ၀ဇနိေယသု ဌာေနသု သံေ၀ေဂါ "
"သံေ၀ဇနိေယသု ဌာေနသု" ထိတ္လန္႔တုန္လွဳပ္စရာ
အေၾကာင္းတရားေတြေပၚလာရင္ "သံေ၀ေဂါ"
သံေ၀ဂတရားေတြအေပၚမွာ ထိတ္လန္႕မွဳျဖစ္ရမယ္။
တုန္လွဳပ္မွဳျဖစ္ရမယ္။ မျဖစ္ေသးရင္ မတုန္လွဳပ္ေသးရင္
တို႔တေတြဟာ နိ္ဗၺာန္နဲ႔ အေတာ္ကိုေ၀းေသးတယ္။အ၀ိဇၨာ နဲ႔
တဏွာနဲ႔ ဖံုးလႊမ္းမွဳကို ခံေနရေတာ့ သံေ၀ဂဟာ မျပင္းထန္ဘူး။
ပုထုဇဥ္ေတြရဲ႕ သံေ၀ဂဟာ ခဏတာပဲ မ်က္ရည္မေျခာက္ခင္
ျပန္ျပီးရယ္ေမာနိဳင္ၾကတယ္။သံေ၀ဂတရားေတြဟာ စကၠန္႕ေလာက္ပဲ
ျဖစ္တယ္ အ၀ိဇၨာ တဏွာ ရဲ့လွည္းစားမွဳေအာက္မွာ ေကာင္းေကာင္းၾကီးခံေနရတယ္။
သံေ၀ဂ ၀တၳဳ(၈)မ်ိဳး
(၁)ဇာတိ
လူေတြဟာ ေမြးဖြားလာကတည္းက ငိုျခင္းနဲ႔စလာခဲ့ၾကတာ။ဒုကၡနဲ႔
ရင္ဆိုင္ခဲ့ၾကတယ္။ဘ၀တစ္ခုကို အစျပဳတာ အျပံဳးနဲ႔ စခဲ့တာ
ျပံဳးျပီးေမြးခဲ့တာ ရိွနိဳင္ေသာ္လည္း လူအမ်ားစုကေတာ့ ငိုျခင္းနဲ႔စတင္ခဲ့ၾကပါတယ္။မိမိေမြးဖြားစဥ္က သတိတရားနည္းပါးလို႔
သတိမမူမိေသာ္လည္း မိမိထက္ငယ္ရြယ္သူေတြ ေမြးဖြားတဲ့အခါမွာ
အင္မတန္မွ သတိထားရင္သိနိဳင္ပါတယ္။ သို႕ေသာ္ ပုထုဇဥ္ေတြဟာ
ဒီလိုသံေ၀ဂ ျဖစ္ဖို႔ေနေနသာသာ သားေလး သမီးေလးဆိုျပီး ေပ်ာ္ေနၾကေသးတယ္။
(၂)ဇရာ
ေမြးဖြားလာျပီးတေျဖးေျဖးနဲ႔ အသားအေရးေတြ ရင့္ေရာ္
အသက္ေတြၾကီးလာ ဆံပင္ေတြျဖဴလာ နဲ႕ေမြးျပီးတာနဲ႕
အိုျခင္းတရားက ႏိွပ္စက္ေနတာ သတိထားျပီး သေ၀ဂျဖစ္
စရာေကာင္းပါတယ္။ သို႕ေသာ္ လူေတြဟာ အိုျခင္းကိုေတာင္ အန္တု
ေနၾကေသးတယ္။ဆံပင္ျဖဴရင္ ေဆးဆိုး သြားက်ိဳးရင္ သြားစိုက္
နဲ႔ ဖံုးဖိျပီးေပ်ာ္ေနလိုက္ၾကတာ သံေ၀ဂမျဖစ္ၾကပါဘူး။
(၃)ဗ်ာဓိ
အိုလာျပီးရင္ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ အနာေရာဂါေတြ ႏိွပ္စက္လာတယ္။
ေခါင္းနာ ကိုယ္နာနဲ႔ နဲ႔ အခုေခတ္မွာ အနာမ်ိဳးက (၉၆)မ်ိဳးမကေတာ့ပါဘူး။ သို႕ေသာ္လည္းပဲသံေ၀ဂ မရၾကပါဘူး။
(၄)မရဏ
နာျပီးေတာ့ ေသရတယ္ ေသတာဟာ ဒုကၡဆိုတဲ့ သံေ၀ဂလည္း မရၾကဘူး။
ရလည္းခဏပဲ ေပ်ာ္စရာနဲ႔ ေတြ႔ရင္ ျပန္ျပီး ေပ်ာ္တာပါပဲ။
ကမာၻေပၚမွာ ရိုးရိုးေသတာမေျပာနဲ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတ္ေသတာ
မိမိဘ၀ကို မေက်န္လိုသတ္ေသတာေတြဟာ ယေန႕ စကၠန္႕(၄၀) မွာ
တစ္ေယာက္ရိွေနတယ္လို႕ ဂ်ာနယ္တခုမွာ ဘုန္းၾကီးတို႔ ဖတ္လိုက္ရပါတယ္။
(၅)အပါယဒုကၡ
အပါယ္ေလးဘံုက သတၱ၀ါေတြရဲ့ ဒုကၡ ဆင္းရဲကိုၾကည့္ျပီးလည္း
သံေ၀ဂ ရရမယ္တဲ့။ ငရဲ သားေတြရဲ့ ဆင္းရဲကို မျမင္နိဳင္လို႕
မသိဘူးပဲထား လူ႔ေတြနဲ႔ အနီးကပ္ ထိေတြေနတဲ့
သတၱ၀ါေတြရဲ့ ဒုကၡကို သတိထားျပီး သိနိဳင္ပါတယ္။
ေန႕စဥ္နဲ႔အမွ် လူသားေတြရဲ့ ႏိွပ္စက္ သတ္ျဖတ္ျခင္းေတြကို ခံေနရတဲ့
သတၱ၀ါေတြ ဒီလို ဘ၀ေတြဆိုတာ အမတန္ ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းပါလားဆိုတာ စဥ္စားဆင္ျခင္ျပီး သိနိဳင္ပါတယ္။
သို႕ေသာ္လည္း သံေ၀ဂျဖစ္တာနည္းပါတယ္။
(၆)အတီေတ ၀တမူလက ဒုကၡ
အတိတ္ကို ေမွ်ာ္မွန္းျပီး စဥ္းစားၾကည္စမ္းပါ။ငါတို႔ အရင္ဘ၀က
ဒီလိုပဲ ေသခဲ့လို႔ ဒီဘ၀မွာ ေမြးဖြားလာတာ အရင္တုန္းကလည္း
ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ေသခဲ့လည္းမသိဘူး ဘယ္ေလာက္နာခဲ့ျပီး
ေသခဲ့လည္း မသိဘူး ဆိုျပီး စဥ္းစားဆင္ျခင္ျပီး ဘ၀အေပၚတပ္မက္တဲ့
တဏွာကို ေလ်ာ့နည္းေအာင္ လုပ္ရပါမယ္။
(၇)အနာဂေတ ၀တ မူလက ဒုကၡ
ယခုဘ၀ကေန ေနာက္ဘ၀ေတြကိုေတြးၾကည္ပါ။ဒီဘ၀ေသျပီးရင္ ေနာက္ဘ၀ေတြ ထပ္ျဖစ္ဦးမယ္။ ေနာက္ေနာင္လည္း ဒိလိုပဲ ဒုကၡနဲ႔စျပီး
ဒုကၡနဲ႔ဆံုးရဦးမယ္ဆိုျပီး သံေ၀ဂရရပါမယ္။
(၈)အာဟာရ ပရိ ေယသန ဒုကၡ
လက္ရိွဘ၀ ကိုၾကည့္ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း မေနနိဳင္ဘူး
တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္ မေနနိဳင္ဘူး။စာစရာ ၀မ္းစာေတြေတြရွာေနရတယ္
တေန႕တည္းလည္း မဟုတ္ဘူး တသက္လံုး မေသမျခင္း
ရွာေနရတာ ဒုကၡ အင္မတန္ၾကီးတယ္ လို႔သံေ၀ဂေတြ
ရရပါမယ္။
ဒါကို သံေ၀ဂ၀တၳဳ(၈)မ်ိဳးလို႔ ဘုရား၇ွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ၾကီးက ေဟာၾကားေတာ္
မူတယ္။ ဒီလို သံေ၀ဂ နဲ႔ၾကံဳတိုင္း ဆံုတုိင္း
မိမိတို႔ရဲ့ သႏၱာန္မွာ သံေ၀ဂတရားေတြ ျပင္းထန္စြာ မျဖစ္ဘူးဆိုရင္
တို႕တေတြဟာ သံသရာ လြတ္လမ္း အျမိဳက္ နိဗၺာန္နဲ႔ အလြန္ပင္ေ၀း
ေနပါတယ္လို႔ သိနိဳင္ပါတယ္။
(ဓမၼမိတ္ေဆြ အေပါင္း သံေ၀ဂေတြ ရရိွနိဳင္ပါေစဗ်ာ)
ပါခ်ဳပ္ဆရာေတာ္ ဘုရားၾကီး
ေဒါက္တာ နႏၵမာလာဘိ၀ံသ၏ သံေယာဇဥ္တရားမွ ေကာက္ႏွဳတ္ခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။
(စာလံုးေပါင္းမွားပါက ခြင့္လြတ္ၾကပါရန္)
No comments:
Post a Comment