အေျခခံ ဝိပႆနာ တရားအားထုတ္နည္း (၂)

အေျခခံ၀ိပႆနာတရား အားထုတ္နည္းအေၾကာင္း ေရးသားတင္ျပၿပီးေနာက္မွာ သူေတာ္ ေကာင္းမ်ားရဲ႕ အသံေတြကုိ ျပန္လည္ၾကားလာရပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕က ေက်းဇူးတင္တဲ့အေၾကာင္း၊ တစ္ခ်ိဳ႕က သေဘာက်တဲ့အတြက္ တစ္ျခားသူမ်ားကုိလည္း တစ္ဆင့္ျပန္လည္ မွ်ေ၀ျဖစ္ေၾကာင္း၊ တစ္ခ်ိဳ႕က သူတုိ႔လုိ အေတြ႕အႀကံဳမရွိတဲ့ သူေတြအတြက္ အလြယ္တကူ နားလည္လြယ္၊ လုိက္နာက်င့္သုံးဖုိ႔ လြယ္ေၾကာင္း စသျဖင့္ ျပန္လည္တုံ႔ျပန္မႈမ်ားကုိ ရခဲ့ပါတယ္။

တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ ေနာက္ဆက္တဲြအေနနဲ႔ ဆက္လက္ေဖာ္ျပေပးဖုိ႔နဲ႔ တစ္ခ်ိဳ႕ၾကျပန္ေတာ့ အားထုတ္နည္းကုိ သေဘာက်ေပမယ့္ ဘ၀ရပ္တည္ေရး ႐ုန္းကန္လႈပ္ရွားေနရတဲ့ အတြက္ ဘယ္လုိမွကုိ တရားအားထုတ္ဖုိ႔ အခ်ိန္မရျဖစ္ေနေၾကာင္း၊ ဒါေၾကာင့္ ဒီလုိ အခ်ိန္မရတဲ့ သူေတြအတြက္ ရႏုိင္သမွ် ေလ့က်င့္ႏုိင္မယ့္နည္းေလးမ်ားကုိ ဆက္လက္ေရးသား ေဖာ္ျပေပးဖုိ႔ ေလွ်ာက္ထားပါေၾကာင္း ေတာင္းဆုိလာၾကပါတယ္။ ဒီလုိဒီလုိ ျပန္လည္တုံ႔ျပန္မႈမ်ားေၾကာင့္ ၀ိပႆနာ တရားအားထုတ္နည္း ေနာက္ဆက္တဲြကုိ ဆက္လက္ေရးသား တင္ျပေပးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

ဘ၀ရဲ႕ စား၀တ္ေနေရး လႈပ္ရွားမႈေတြေၾကာင့္ ဘယ္လုိမွ မအားလပ္တဲ့ သူေတြအမ်ားႀကီး ရွိေနတယ္ဆုိတာ နားလည္ေပမယ့္ ဒီလုိမအားလပ္မႈေတြေၾကာင့္ တရားအားထုတ္ခ်င္ေပမယ့္ အားမထုတ္ႏုိင္ ျဖစ္ရတယ္ ဆုိတာကုိေတာ့ ေျပာျပေပးဖုိ႔လုိပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ ၀ိပႆနာ အလုပ္ဆုိတာ ရိပ္သာသြားၿပီး အခ်ိန္ျပည့္ ထုိင္ၿပီးမွ အားထုတ္ရတဲ့ တရားအားထုတ္မႈ မဟုတ္ပါဘူး။ အသက္ရွင္ေနရင္၊ စိတ္နဲ႔ခႏၶာကုိယ္ရွိေနရင္၊ ခႏၶာငါးပါး ရွိေနရင္ ဘယ္လုိေနရာ၊ ဘယ္လုိအေနအထား၊ ဘယ္လုိအခ်ိန္မွာမဆုိ အားထုတ္လုိ႔ ရပါတယ္။။ ေန႔စဥ္ လႈပ္ရွားမႈမ်ားထဲမွာကုိပဲ လႈပ္ရွားေနတုန္း တရားအားထုတ္ႏုိင္တဲ့ နည္းေတြရွိပါတယ္။ အမွန္ေတာ့ သတိအမွတ္သာ ရွိေနမယ္ဆုိရင္ အဲဒီလႈပ္ရွားမႈေတြကပဲ တရားမွတ္စရာ အမွတ္အာ႐ုံေတြ ျဖစ္ေနတာပါ။ တရားရွာ ကုိယ္မွာေတြ႕ဆုိသလုိ ဘုရားရွင္ကလည္း ခႏၶာကုိယ္ရဲ႕ ျဖစ္သမွ် အေနအထားေတြ အေပၚမွာ တရားရွာႏုိင္ေၾကာင္း ေဟာေတာ္မူပါတယ္။

ခႏၶာကုိယ္က ထုိင္ေနတဲ့အခါမွာလည္း ထုိင္ေနတဲ့အေနအထား၊ လဲေလ်ာင္းေနတဲ့အခါမွာလည္း လဲေလ်ာင္းေနတဲ့ အေနအထား၊ ရပ္ေနရင္လည္း ရပ္ေနတဲ့အေနအထား၊ သြားေနရင္လည္း သြားေနတဲ့ အေနအထား စတဲ့ ဘယ္လုိပုံစံမ်ိဳးမွာမဆုိ တရားရွာႏုိင္ပါတယ္တဲ့။ ဒါကုိ မဟာသတိပ႒ာနသုတ္မွာ ဣရိယာပုတ္ကုိ ဆင္ျခင္နည္းအျဖစ္ ဖြင့္ျပထားပါတယ္။

ဒီသုတ္ေတာ္မွာ ဗုဒၶျမတ္စြာက “ရဟန္းတုိ႔… ရဟန္း (တရားအားထုတ္တဲ့ ေယာဂီ)သည္ သြားလွ်င္လည္း သြားသည္ဟု သိ၏။ ထုိင္လွ်င္လည္း ထုိင္သည္ဟု သိ၏။ ရပ္လွ်င္လည္း ရပ္သည္ဟု သိ၏။ ေလ်ာင္းလွ်င္လည္း ေလ်ာင္းသည္ဟု သိ၏။ ထုိရဟန္း (ေယာဂီ)၏ ႐ုပ္အေပါင္းသည္ အၾကင္အၾကင္ အမူအရာအားျဖင့္ တည္ေန၏။ ထုိ႐ုပ္အေပါင္းကုိ ထုိထုိအမူအရာအားျဖင့္ သိ၏” လုိ႔ ေဟာေတာ္မူထားပါတယ္။

ဒီေဟာၾကားခ်က္ကုိ ၾကည့္ရင္ တရားမွတ္တာ ဘယ္လုိပုံစံမ်ိဳးမွာမဆုိ မွတ္ႏုိင္တယ္ဆုိတာ သိႏိုင္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က “ရဟန္းတုိ႔ တစ္ဖန္ ထုိ႔ျပင္ ရဟန္းသည္ ေရွ႕သုိ႔တုိးရာ၊ ေနာက္သုိ႔ဆုတ္ရာ၌ သိလ်က္ျပဳေလ့ရွိ၏။ တူ႐ူၾကည့္ရာ တေစာင္းၾကည့္ရာ၌ သိလ်က္ ျပဳေလ့ရွိ၏။ ေကြးရာဆန္႔ရာ၌ သိလ်က္ ျပဳေလ့ရွိ၏။ ဒုကုဋ္ သပိတ္ သကၤန္းကုိ ေဆာင္ရာ၌ သိလွ်က္ ျပဳေလ့ရွိ၏။ စားရာ ေသာက္ရာ ခဲရာ လ်က္ရာ၌ သိလ်က္ ျပဳေလ့ရွိ၏။ က်င္ႀကီးက်င္ငယ္စြန္႔႐ာ၌ သိလ်က္ ျပဳေလ့ရွိ၏။ သြားရာရပ္ရာ ထုိင္ရာအိပ္ရာ ႏုိးရာ တိတ္ဆိတ္ေနရာ၌ သိလ်က္ ျပဳေလ့ရွိ၏။”ဟု အေသးစိပ္ ထပ္မိန္႔ပါတယ္။

ဒီေဟာၾကားခ်က္ကုိၾကည့္ရင္ ျမတ္ဗုဒၶက ေန႔စဥ္လႈပ္ရွားမႈမ်ားမွာပဲ မွတ္တတ္ေအာင္၊ မွတ္ႏုိင္ေအာင္ မိန္႔ေတာ္မူထားတာကုိ ေတြ႕ရပါတယ္။ ေနာက္ဆုံး အေပါ့အေလး အညစ္အေၾကး စြန္႔တာကအစ အမွတ္သတိနဲ႔ ျပဳမူမယ္ဆုိရင္ အမွတ္အာ႐ုံ ျဖစ္ေၾကာင္း အတိအလင္း ရွင္းေတာ္မူထားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အလုပ္ေတြမ်ားၿပီး မအားလုိ႔ တရားအားမထုတ္ႏုိင္ဘူး ဆုိသူေတြအတြက္ ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ ေဖာ္ျပပါ ေဟာၾကားခ်က္မ်ားက ဒီလုိေန႔စဥ္ လႈပ္ရွားေနမႈမ်ား၊ မအားလပ္မႈမ်ားကပင္ မွတ္စရာ အမွတ္အာ႐ုံေတြ ျဖစ္ေနတယ္ဆုိတာ သတိျပဳခုိင္းေနပါတယ္။

မွန္ပါတယ္။ တကယ့္ကုိ သတိအမွတ္နဲ႔သာ မွတ္သိေနမယ္ဆုိရင္ လူတုိင္းလူတုိင္းရဲ႕ ေန႔စဥ္လႈပ္ရွား ႐ုန္းကန္မႈေတြဟာ မွတ္စရာေတြပါပဲ။ ေန႔စဥ္ျဖစ္ပ်က္ လႈပ္ရွားေနတဲ့အတြက္ သတိမမူမိ ျဖစ္ေနၾကလုိ႔သာ တရားအားထုတ္ဖုိ႔ အခ်ိန္မရ ျဖစ္ေနၾကတာပါ။ သတိကပ္ၿပီး ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သိေနလုိက္ရင္ ေန႔စဥ္လႈပ္ရွားမႈေတြဟာ တရားအမွတ္ေတြပါပဲ။ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္ေနခ်ိန္က လဲြလုိ႔ မနက္အိပ္ရာကထ ညအိပ္ရာ၀င္ အိပ္မေပ်ာ္ခင္ အခ်ိန္အထိ ျဖစ္ပ်က္ေနတာေတြဟာ မွတ္စရာ အာ႐ုံေတြပါပဲ။ ဒီအျဖစ္အပ်က္ေတြကုိသာ လုိက္သိေနမယ္ဆုိရင္ ရိပ္သာသြားၿပီး အေထြအထူး တရားအားထုတ္ဖုိ႔ေတာင္ လုိမယ္မထင္ပါဘူး။

မနက္အိပ္ရာက ႏုိးတာနဲ႔ တစ္ၿပိဳက္နက္ စိတ္မွာ အသိ၀င္လာပါၿပီ။ အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီး ကုိယ့္ရဲ႕အမူအရာကုိ စိတ္နဲ႔ျမင္ေအာင္ ၾကည့္ၾကည့္ပါ၊ မွတ္ၾကည့္ပါ။ အိပ္ရာက ႏုိးႏုိးခ်င္း ခ်က္ခ်င္းမထခ်င္ေသးလုိ႔ လဲွေနတဲ့အခ်ိန္မွာ စိတ္ကုိႏွာသီးဖ်ားမွာ အာ႐ုံျပဳလုိ႔ ထြက္သက္၀င္သက္ေလး မွတ္ၾကည့္ေပါ့။ ထလာၿပီး ေစာင္ေခါင္းအုံး ေခါက္သိမ္းတဲ့ အခါလည္း အဲဒီလႈပ္ရွားမႈကုိ သတိထားၿပီး လုပ္ၾကည့္လုိက္ပါ။ ေစာင္ကုိမတာ၊ လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ေခါက္ေနတာ၊ ၿပီးေတာ့ သိမ္းတာစသျဖင့္ ဘာပဲလုပ္လုပ္ အဲဒီလုပ္ေနတဲ့ လႈပ္ရွားမႈမွာ အသိေလးေတြနဲ႔ လုိက္လုပ္ၾကည့္လုိက္ပါ။ အဲဒီလုိ သိၿပီးလုပ္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ကုိယ့္စိတ္မွာ တစ္ျခားေလာဘျဖစ္စရာ၊ ေဒါသျဖစ္စရာ စတာေတြ ကင္းေနတတ္ပါတယ္။ လုပ္သမွ် လႈပ္ရွားမႈေတြအေပၚ သိၿပီးေနေနတာ၊ သိၿပီးလုပ္ေနတာေတြဟာ တရားအားထုတ္ေနတာပါပဲ။

ၿပီးေတာ့ ေရခ်ိဳးခန္း အိမ္သာ၀င္ဖုိ႔ သြားတဲ့အခါမွာလည္း လွမ္းတဲ့ေျခလွမ္းတုိင္းကုိ သိၿပီးလွမ္းၾကည့္လုိက္ပါ။ ဘယ္ေျခလွမ္းရင္ ဘယ္လွမ္းတယ္၊ ညာေျခလွမ္းရင္ ညာလွမ္းတယ္လုိ႔ သိၿပီး လွမ္းသြားၾကည့္လုိက္ပါ။ ဒါဟာ ေျခလွမ္းတုိင္းအတြက္ သိမွတ္ေနတာျဖစ္ၿပီး ဒီလုိသိၿပီး လွမ္းေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ကုိယ့္သႏၲာန္မွာ တစ္ျခားကိေလသာေတြ မျဖစ္ပါဘူး။ လွမ္းတုိင္းလွမ္းတုိင္း သိၿပီးလွမ္းေနမယ္ဆုိရင္ ဒီေခတ္ေျပာေနတဲ့ ေျခတစ္လွမ္း ကုေဋတစ္သန္းဆုိတာထက္ ပုိၿပီးအက်ိဳးႀကီးေနပါတယ္။

ဆရာေတာ္တစ္ပါးက သူ႔ေယာဂီစစ္သားတစ္ေယာက္ကုိ တရားျပတုန္းက “ဘယ္လွမ္းရင္လည္း ဘယ္လွမ္းတယ္ ညာလွမ္းရင္လည္း ညာလွမ္းတယ္လုိ႔ သိၿပီးလွမ္းပါ”လုိ႔ သင္ျပတဲ့အခါ အဲဒီစစ္သားက “ဒါလား…တရားအားထုတ္တာ စစ္တပ္မွာဆုိ ေန႔တုိင္းဘယ္ညာ ေအာ္ေနရတာ“လုိ႔ ေျပာပါတယ္တဲ့။ ဒီေတာ့ ဆရာေတာ္က စစ္သားေလးကုိ “အဲဒီလုိ ေအာ္ၿပီးဘယ္ညာ လွမ္းတုန္းက လွမ္းေနတဲ့အမူအရာ ဘယ္ညာေျခလွမ္းေတြကုိ သိၿပီးလွမ္းဖူးလား”လုိ႔ ေမးလုိက္ေတာ့မွ စစ္သားေလးက “ဒီလုိပဲ ေန႔စဥ္လွမ္းေနက်ဆုိေတာ့ လွမ္းလုိက္တာပဲ”လုိ႔ ေျဖပါတယ္။

ဒီေတာ့ ဆရာေတာ္က
“အခုမွတ္ခုိင္းတာက အဲဒီလုိ မသိဘဲ လွမ္းေနတာေတြကုိ သိၿပီးလွမ္းခုိင္းတာပဲ”လုိ႔ မိန္႔ေတာ့မွ စစ္သားေလး သေဘာေပါက္သြားတယ္လုိ႔ ေျပာဖူးပါတယ္။

ဟုတ္ပါတယ္။ ဒီအတုိင္းပါပဲ။ ဘယ္သူမဆုိ ေျခလွမ္းေတြေတာ့ လွမ္းေနၾကတာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ လွမ္းတဲ့ေျခလွမ္းတုိင္းကုိ အသိမကပ္ဘဲ လွမ္းေနၾကျခင္းပါ။ ပုံမွန္သြားလာေနတဲ့အတြက္ ဒီသြားလာေနတဲ့ အေပၚ သတိမျပဳမိျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

သြားလာေနတဲ့ ေျခလွမ္းေတြဟာ သိၿပီးလွမ္းေနရင္ လွမ္းတုိင္းလွမ္းတုိင္း မွတ္စရာ အမွတ္အာ႐ုံေတြ ျဖစ္ေနတာကုိ သတိမျပဳမိၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အသိဒကာမေလး တစ္ေယာက္ကုိ ဒီသြားေနတဲ့ ေျခလွမ္းတုိင္းကုိ သိၿပီးလွမ္းၾကည့္ပါ စိတ္တည္ၿငိမ္ပါတယ္လုိ႔ ေျပာျပဖူးပါတယ္။ တစ္ေန႔ အဲဒီဒကာမေလးဟာ စာၾကည့္တုိက္က အျပန္မွာ ဒီစကားေလးကုိ သတိရၿပီး သူလွမ္းေနတဲ့ ေျခလွမ္းတုိင္းမွာ သိၿပီးလွမ္းၾကည့္တဲ့အေၾကာင္း၊ ဒီလုိ သိၿပီးလွမ္းလာခဲ့တဲ့အတြက္ စိတ္မွာတစ္ျခား အေတြးေတြ မ၀င္ဘဲ လွမ္းေနတဲ့ ေျခလွမ္းတုိင္းဟာ ေပါ့ပါးသြက္လပ္ေနေၾကာင္း၊ ေနာက္ဆုိရင္ ဘယ္သြားသြား လွမ္းတဲ့ေျခလွမ္းေတြကုိ တတ္ႏုိင္သမွ် သိၿပီးလွမ္းသြားႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားေလ့က်င့္ ၾကည့္ပါမည့္အေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထားဖူးပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေန႔စဥ္သြားလာေနရတဲ့ ကုိယ့္ရဲ႕သြားေနတဲ့ ေျခလွမ္းတုိင္းကို တစ္ခါတစ္ေလ သိၿပီးလွမ္းၾကည့္ၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ၿပီးေတာ့ ေရခ်ိဳးခန္းေရာက္၊ မ်က္ႏွာသစ္တဲ့အခါမွာလည္း ေရခြက္ကုိင္တာ၊ ေရထည့္တာ၊ ေရကုိလက္နဲ႔ခံတာ၊ လက္နဲ႔မ်က္ႏွာကုိ ပြတ္တာေတြ၊ သြားတုိက္ဖုိ႔ သြားတုိက္တံကုိ ကုိင္တာ၊ သြားတုိက္ေဆးထည့္တာ၊ မွန္ၾကည့္ၿပီး သြားတုိက္ေနတာေတြက အစ ေရခ်ိဳးခန္း၊ အိမ္သာတြင္းမွာ လႈပ္ရွားေနတဲ့ အမူအရာ မွန္သမွ်ကုိ လႈပ္ရွားမႈနဲ႔ သိမႈတစ္ခါတည္း ကပ္ေန၊သိေနတယ္ဆုိရင္ ဒါဟာ တရားအားထုတ္ေနတာပါပဲ။

ေန႔စဥ္အလုပ္ေတြထဲမွာ တရားရွာေနတာ၊ တရားအားထုတ္ေနတာပါ။ ဘုရားရွင္က ဘယ္ေလာက္အထိေတာင္ ေျပာလည္းဆုိရင္ အိမ္သာ၀င္ၿပီး အိမ္သာတက္တာကအစ သိၿပီးလႈပ္ရွားေနဖုိ႔ ေျပာပါတယ္။ ဆုိလုိတာက ခႏၶာကုိယ္ လႈပ္ရွားမႈမွန္သမွ်ကုိ စိတ္က သိေနဖုိ႔ပါပဲ။

ေန႔စဥ္လႈပ္ရွားမႈေတြထဲက တစ္ျခား အ၀တ္အစားလဲတာ၊ အလွျပင္တာ၊ မနက္စာျပင္စားတာ၊ အိမ္ကထြက္ၿပီး လုငန္းခြင္းသြားတဲ့အခါ၊ ကားရထားစီးဖုိ႔ ေစာင့္ေနတဲ့အခါ၊ ကားေပၚရထားေပၚမွာ ထုိင္ေနတဲ့အခါ စတဲ့ ကုိယ့္ရဲ႕လႈပ္ရွားမႈ ဣရိယာပုတ္ေတြမွာလည္း သိသိၿပီး ေနမယ္ဆုိရင္ ဒါဟာ တရားအားထုတ္တာပါပဲ။

တစ္ျခားအခ်ိန္ေတြမွာ မသိႏုိင္တာေတာင္မွ ကားေပၚရထားေပၚမွာ ထုိင္ၿပီး ေနတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ကုိယ့္ရဲ႕ႏွာသီးဖ်ားေလးမွာ စိတ္ကုိ ကပ္ထားၿပီး မ်က္လႊာေလးကုိ မသိမသာခ်လုိ႔ ထြက္ေလ၊ ၀င္ေလေလးေတြကုိ ႏွာသီးဖ်ားက တုိးထြက္တုိး၀င္လာတဲ့ အတုိင္း အစအဆုံး သိေနမွတ္ေနျဖစ္ရင္ကုိပဲ ေန႔စဥ္လႈပ္ရွားမႈေတြထဲက တရားအားထုတ္မႈေလးေတြ ျဖစ္ေနတာပါ။ လုပ္ငန္းခြင္မွာလည္း အလုပ္ရွိလုိ႔ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ အခ်ိန္ လႈပ္ရွားေနတဲ့ အလုပ္အေပၚမွာ အေသးစိပ္သိၿပီး လုိက္လုပ္ေနရင္လည္း စိတ္က အလုပ္မွာပဲ အာ႐ုံေရာက္ကာ တည္ၿငိမ္ေနပါတယ္။ ဒီလုိ အခ်ိန္မွာ ကုိယ့္စိတ္မွာ ေလာဘျဖစ္စရာ။ ေဒါသျဖစ္စရာ စတာေတြ မရွိဘဲ ျဖစ္ေနတတ္လုိ႔ အလုပ္လုပ္ရင္း တရားမွတ္ေနျဖစ္ပါတယ္။

အလုပ္မရွိလုိ႔ ထုိင္ေနတဲ့အခါလည္း အားတာနဲ႔ အာနာပါနေလး လုပ္ၾကည့္မယ္ဆုိရင္ ဒါဟာ တရားမွတ္ျဖစ္သြားတာပါပဲ။ ေနာက္ဆုံး အိမ္ျပန္ေရာက္လုိ႔ စားေသာက္ၿပီး လုပ္စရာရွိတာေတြကုိ တတ္ႏုိင္သမွ် လုပ္ကုိင္ေဆာင္ရြက္ၿပီးလုိ႔အိပ္ရာ၀င္တဲ့အခ်ိန္ ခႏၶာကုိယ္ကုိ သက္ေသာင့္သက္သာ အိပ္ရာေပၚလွဲခ်၊ မ်က္လႊာေလးခ်၊ စိတ္ကုိႏွာသီးဖ်ားမွာ အာ႐ုံျပဳ၊ ထြက္ေလ၀င္ေလ အစအဆုံး လုိက္သိၿပီး အိပ္ေပ်ာ္သြားတဲ့အထိ မွတ္သိႏုိင္လုိက္ၿပီဆုိရင္ေတာ့ အဲဒီေန႔တစ္ေန႔လုံး ကုိယ့္အတြက္ တရားအားထုတ္မႈနဲ႔ အဆုံးသတ္သြားခဲ့ပါၿပီ။ ဒီလုိနည္းနဲ႔ မနက္အိပ္ရာထမွ ညအိပ္ရာ၀င္တဲ့အထိ လႈပ္ရွားမႈမ်ားအေပၚ သတိကပ္ကာ တရားမွတ္ႏုိင္ပါတယ္။ တကယ္မွတ္ခ်င္ရင္ အခုေျပာခဲ့သလုိ တစ္ေန႔တာ လႈပ္ရွားမႈမ်ားမွာ ႀကိဳက္သလုိ မွတ္ႏုိင္ပါတယ္။ သတိသာ ထားလုိက္မယ္ဆုိရင္ မွတ္စရာေတြခ်ည္းပါပဲ။

ဒါေၾကာင့္ ရိပ္သာသြားၿပီး တရားအားမထုတ္ႏုိင္ေပမယ့္ တကယ္တရား အားထုတ္ခ်င္တယ္ဆုိရင္ အထပ္ေဖာ္ျပပါအတုိင္း ေန႔စဥ္လႈပ္ရွားမႈမ်ားကုိပဲ တတ္ႏုိင္သမွ် သိေအာင္ႀကိဳးစား ေနႏုိင္ပါက စားဖုိ႔ေသာက္ဖုိ႔ ရွားရင္း တရားအလုပ္ပါ တစ္ခါတည္း လုပ္ၿပီးသား ျဖစ္ေနတာပါလုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

အခ်ဳပ္ကေတာ့ ဘုရားရွင္ မိန္႔ေတာ္မူသလုိ ေလ်ာင္း၊ထုိင္၊ရပ္၊သြား ေလးပါးဣရိယာမ်ားနဲ႔ ခႏၶာကုိယ္ရဲ႕ ဘယ္လုိအေနအထားမ်ိဳး ေတြမွာမဆုိ သိၿပီးလႈပ္ရွားေနပါက ေန႔စဥ္အလုပ္ေတြမွာ ဉာဏ္စဥ္ေတြ ထုတ္ျဖစ္ေနတာျဖစ္လုိ႔ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဘာပဲလုပ္လုပ္ ျဖစ္ခုိက္လုပ္ခုိက္ကုိ သိေအာင္လုပ္ပါလုိ႔ ဆုိတာပါပဲ။

ေမတၱာျဖင့္
မနာပဒါယီ အရွင္ဝိစိတၱ (ဒုိက္ဦး)