စိတ္ပ့်ံလြင့္တာကုိ အတင္းထိန္းမထားပါနဲ႔၊
ပ့်ံလြင့္ရင္ ပ့်ံလြင့္မွန္း သိဖုိ႔ပဲ။
စိတ္မၿငိမ္တာကုိ မၿငိမ္မွန္းသိဖုိ႔၊
စိတ္ေျပးရင္ ေျပးမွန္း၊ ေတြးရင္ ေတြးမွန္း၊
စိတ္ကူးရင္ စိတ္ကူးမွန္း၊ ၾကံရင္ ၾကံမွန္း
သိေန႐ုံပဲ။
သိရင္ေတာ္ၿပီ...
တည္ၿငိမ္ေအာင္ လုပ္တာမဟုတ္ဘူး
တည္ၿငိမ္လုိ႔ ေကာင္းလုိ႔
သေဘာက်ေနရင္လည္း
မဟုတ္ေသးဘူး။
တည္တာကုိ ေကာင္းတယ္
ထင္ၿပီးေတာ့လည္း မစြဲလမ္းရဘူး၊
ပ့်ံလြင့္တာကုိ မေကာင္းဘူး
ထင္ၿပီးေတာ့လည္း စိတ္မပ်က္ရဘူး၊
သိေနဖုိ႔ပဲ...
ေကာင္းေကာင္း မေကာင္းေကာင္း
တည္တာလည္းသိ၊ မတည္တာလည္း
သိရမယ္။
ေက်းဇူးေတာ္႐ွင္
ေရႊဥမင္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး။
■■■■■■■■■■■■■■■■■■■
ေရာဂါ နဲ႔ ေဝဒနာ
••••••••••••••••
ေရာဂါနဲ႔ေဝဒနာကုိ ကြဲေအာင္ၾကည့္ပါ။
ကုိယ္ထဲမွာနာတာ၊ က်င္တာ၊
ကုိက္တာ၊ ခဲတာ အဲဒါက ေရာဂါ ။
အဲဒီ ကုိယ့္အနာေရာဂါကုိ
အေၾကာင္းျပဳၿပီးေတာ့ စိတ္ထဲမွာ
မခံသာတာက ေဝဒနာ (ခံစားခ်က္)။
ေဖာက္ျပန္ေနတဲ့ေရာဂါကုိခ်ည္း
သြားၾကည့္ေနရင္ သိပ္အခံရခက္တယ္။
စိတ္ထဲမွာ မခံသာတဲ့ေဝဒနာ
(ခံစားခ်က္)ကုိ ၾကည့္ေပးပါ။
မခံသာတဲ့ေဝဒနာ သပ္သပ္၊
ေရာဂါက သပ္သပ္။
မခံသာတဲ့စိတ္ကုိ ႐ႈၾကည့္ေနရင္
ကုိယ္မွာ နာေနတာနဲ႔ မဆုိင္ေတာ့ဘူး။
သူမ်ားျဖစ္တာေလးကုိ
ၾကည့္ေနရသလုိ၊
ဆရာဝန္က လူမမာကုိ
ၾကည့္ရသလုိ
ကုိယ္ပါ ေရာမနာေတာ့ဘူး။
ကုိယ္နာတာခ်ည္း သြားၾကည့္ေနရင္
ကုိယ္ေရာ စိတ္ပါ ေရာနာသြားတယ္။
မခံႏုိင္ဘူး ျပင္ခ်င္တယ္ ေျပာင္းခ်င္တယ္
အဲဒီစိတ္ကေလးကုိ သိေပးပါ။
ေပ်က္ခ်င္စိတ္ ျဖစ္ေနရင္လည္း
အဲဒီစိတ္ကေလးကုိပဲ သတိထားၾကည့္
မေက်နပ္စိတ္ျဖစ္ရင္လည္း ၾကည့္ေပး
သိေပးပါ။
ေက်းဇူးေတာ္႐ွင္
ေရႊဥမင္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး။
ဆန္းတိုး ရိန္း ထံမွ ကူးယူသည္။
No comments:
Post a Comment