ပ႒ာန္း မရြတ္ေကာင္းဘူးဆိုတာ ဟုတ္ရဲ့လား

တစ္ေလာက တရားပဲြတစ္ခုုမွာ တရားပဲြၿပီးေတာ့ ဒကာေလးတစ္ေယာက္က အေမးတစ္ခုု ေမးေလွ်ာက္လာပါတယ္။ သူက “အရွင္ဘုုရား တပည့္ေတာ္ သိတဲ့သူ တစ္ခ်ိဳ႕က တပည့္ေတာ္ ပ႒ာန္းရြတ္တာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး လူေတြအေနနဲ႔ ကိုုယ့္အိမ္ေတြဆုုိင္ေတြမွာ ပ႒ာန္းမရြတ္ေကာင္းေၾကာင္း၊ ပ႒ာန္းရြတ္ရင္ အေစာင့္နတ္ေတြက မေနႏုုိင္ၾကဘဲ ျဖစ္တဲ့အျပင္ ကုုိယ့္ကုုိလည္း သူတုုိ႔က မေစာင့္ေရွာက္ႏုုိင္ေၾကာင္း၊ ပ႒ာန္း က အရမ္းျမင့္တဲ့အတြက္ ပ႒ာန္းေဒသနာေတာ္ေၾကာင့္ နိမ့္က်တဲ့သတၱဝါေတြမွာ ဒုုကၡျဖစ္တတ္ေၾကာင္း ေျပာဆုုိၾကပါတယ္ဘုုရား၊ တပည့္ေတာ္ကေတာ့ အဲဒီအယူအဆအေပၚမွာ ယုုံၾကည္မႈမရွိတဲ့အတြက္ ရြတ္ၿမဲအတုုိင္း ရြတ္ပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ တစ္ခ်ိဳ႕မသိတဲ့သူေတြက ဟုုတ္မ်ားဟုုတ္ေလမလားဆုုိတဲ့ သံသယေတြ ဝင္သြားတတ္ၾကပါတယ္ဘုုရား၊ အဲဒါ သူတုုိ႔ေျပာသလုုိ ပ႒ာန္းေဒသနာေတာ္ဟာ တကယ္ပဲ အိမ္ေတြဆုုိင္ေတြမွာ မရြတ္သင့္ဘူးလားဘုုရား၊ ရြတ္ရင္ တကယ္ပဲ နတ္ေတြက မေနႏုုိင္ျဖစ္ၾကပါသလားဘုုရား” စသျဖင့္ ေလွ်ာက္ထားလာပါတယ္။

“အဲဒီအယူအဆဟာ မဟုုတ္ပါဘူး၊ ဘာမွလည္း အေျခအျမစ္ မရွိတဲ့အျပင္ ဗုုဒၶဘာသာ ႐ႈေထာင့္ကၾကည့္ရင္ ဒါဟာ အေတာ့္ကုုိလဲြေနတဲ့ ကိစၥပဲ”လုုိ႔ သူ႔အေမးကုုိ အေျဖေပးရင္း လဲြေနတတ္တဲ့ အလဲြတစ္ခုုအျဖစ္ စာတစ္ပုုဒ္ ေရးထုုတ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

ဟုုတ္တယ္။ ဒီပ႒ာန္းေဒသနာ ရြတ္ဖတ္တာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး တစ္ခ်ိဳ႕လူေတြမွာ အဲလုုိ အယူအဆေတြ ရွိေနတာကုုိ ဘုုန္းဘုုန္းကုုိယ္တုုိင္လည္း ႀကဳံဖူး၊ ေဟာဖူးပါတယ္။ သူတုုိ႔က ပ႒ာန္းေဒသနာေတာ္ဟာ အလြန္ျမင့္ျမတ္တဲ့အတြက္ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ား၊ ျမင့္ျမတ္တဲ့ ပုုဂၢိဳလ္မ်ားနဲ႔ပဲ သက္ဆုုိင္တယ္၊ အပ္စပ္တယ္လုုိ႔ ထင္ျမင္ေနၿပီး သာမာန္လူေတြအတြက္ ပ႒ာန္းေဒသနာေတာ္ဟာ အရမ္းျမင့္ၿပီး မတန္မရာ ဆုုိရင္ အႏၲရာယ္ေတာင္ ျဖစ္ေစႏုုိင္တယ္လုုိ႔ ထင္ျမင္ယူဆေနတဲ့ သေဘာရွိပါတယ္။ ပ႒ာန္းေဒသနာေတာ္ေၾကာင့္ အႏၲရာယ္ မကင္းတဲ့အျပင္ နတ္ေတြေတာင္ မေနႏုုိင္တဲ့အတြက္ အခန္႔မသင့္ရင္ ကုုိယ့္ကုုိခုုိက္ေတာင္ ခုုိက္ေစႏုုိင္တယ္လုုိ႔ ထင္ေနတတ္တဲ့ သေဘာရွိပါတယ္။

မွားေလစြလုုိ႔ေတာင္ ေျပာရမလုုိ ျဖစ္ေနပါၿပီ။ သူတုုိ႔ထင္လုုိက္မွပဲ ဘုုရားရွင္ရဲ႕ ဓမၼေဒသနာေတာ္ဟာ သတၱဝါေတြ အတြက္ ထိခုုိက္ေစတဲ့အဆင့္ေတာင္ ျဖစ္ကုုန္ေတာ့တာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သူတုုိ႔ထင္လုုိက္မွပဲ သတၱဝါေတြ အက်ိဳးအတြက္ မေနမနား ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့တဲ့ ဗုုဒၶရဲ႕ ေဒသနာေတာ္ေတြဟာ အက်ိဳးမျပဳတဲ့သေဘာ သက္ေရာက္သြားသလုုိ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဘုုရားရွင္ ကုုိယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီး ကုုိယ္ေတာ္တုုိင္ ဒီပ႒ာန္း ေဒသနာေတာ္ကုုိ ဆင္ျခင္ေတာ္မူတဲ့ အခါမွာ ကုုိယ္ေတာ္ျမတ္ရဲ႕ ခႏၶာကုုိယ္မွာ ေရာင္ျခည္ေတာ္ေတြ ကြန္႔ျမဴးလာတာ၊ ဝါေတာ္ (၇)ဝါေျမာက္မွာ တာဝတႎသာ နတ္ျပည္ကုုိ ၾကြေရာက္ေတာ္မူၿပီး နတ္ျပည္ေလာကသားေတြ နာၾကားႏုုိင္ဖုုိ႔ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့တာေတြဟာ အခုုလုုိ ဘာမွမသိတဲ့သူေတြရဲ႕ အထင္အျမင္ အယူအဆေတြေၾကာင့္ နတ္ေတြပဲ မေနႏုုိင္သလုုိလုုိ၊ လူကုိပဲ ထိခုုိက္ေစသလုုိ လဲြကုုန္ေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

အမွန္ေတာ့ ပ႒ာန္းရြတ္ျခင္းအားျဖင့္ ဘယ္သူ႔ကုုိမွ မထိခုုိက္တဲ့အျပင္ ရြတ္သူကုုိေရာ၊ နာသူေတြကုုိပါ အေကာင္းဆုုံး အက်ိဳးတရားေတြကုုိ ျဖစ္ေစတာ အေသအခ်ာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ပ႒ာန္းေဒသနာေတာ္ဟာ ရြတ္ဖတ္သူေတြကုုိ လက္ေတြ႕ဘဝမွာ ႐ုုပ္အဆင္းအဂၤါ ၾကည္လင္ေစလာသလုုိ၊ နတ္ေကာင္းနတ္ျမတ္ေတြရဲ႕ ခ်စ္ခင္မႈ၊ ေစာင့္ေရွာက္မႈ၊ အမ်ားတကာရဲ႕ ျမတ္ႏုုိးမႈေတြကုုိ ျဖစ္ေစတတ္တဲ့အျပင္ ပ႒ာန္းေၾကာင့္ နတ္ေတြ မေနႏုုိင္ ျဖစ္ရတယ္ဆုုိရင္လည္း အဲဒီ နတ္ေတြဟာ မေကာင္းတဲ့၊ ကုုိယ့္ကုုိ ဒုုကၡေပးမယ့္ နတ္ေတြပဲ ျဖစ္ေနမွာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သူေတာ္ေကာင္းတရားကုုိ သူေတာ္ေကာင္းနတ္ေတြကပဲ ခ်စ္ျမတ္ႏုုိးတတ္တာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ နတ္သူေတာ္ေတြခ်စ္ခင္ၿပီး မေကာင္းတဲ့ နတ္ေတြ လြင့္စင္ေစတာဟာ ပ႒ာန္းေဒသနာေတာ္ရဲ႕ အစြမ္းအာနိသင္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုုိ ပ႒ာန္းရြတ္လုုိ႔ မေကာင္းတဲ့ နတ္ေတြေပ်ာက္သြားတာဟာ လက္ေတြ႕က်တဲ့ သေဘာပဲ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ပ႒ာန္းေၾကာင့္ ဘာျဖစ္တယ္၊ ဘာေပ်ာက္တယ္၊ ဘာထိခုုိက္တယ္ဆုုိတာ မလုုိခ်င္သူေတြ၊ မေကာင္းတဲ့ နတ္ေတြရွိေနတာကုုိပဲ အလုုိရွိေနသူေတြဆုုိရင္ေတာ့ပ႒ာန္းေဒသနာေတာ္ကုုိ မရြတ္ခ်င္လည္း ေနလုုိ႔ရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဗုုဒၶဘာသာေတြရဲ႕ ဘဝတည္ေဆာက္မႈဟာ ယုုံၾကည္မႈ သဒၶါတရားကုုိ ပညာနဲ႔ယွဥ္ၿပီး တည္ေဆာက္ၾကရတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ကုုိယ့္ရဲ႕လုုပ္ေဆာင္မႈေတြကုုိ ကုုိယ္ကုုိယ္တုုိင္ပဲ ျဖစ္သင့္သလား၊ မျဖစ္သင့္ဘူးလား စဥ္းစားဆင္ျခင္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ၿပီးေတာ့ ျမတ္စြာဘုုရားရွင္ရဲ႕ ပ႒ာန္းေဒသနာေတာ္ဟာ ဘယ္သူ႔အတြက္ပဲ ရည္ရြယ္ၿပီးေဟာထားတာ၊ ဘယ္သူမွပဲ ရြတ္ဆုုိပူေဇာ္ႏုုိင္တာဆုုိတဲ့ သတ္မွတ္ခ်က္နဲ႔ ေဟာၾကားထားတာ မဟုုတ္ပါဘူး။ ေဝေနယ်အမ်ားအတြက္၊ ကၽြတ္ထုုိက္တဲ့သူေတြအတြက္ ေဟာၾကားထားတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဘယ္သူပဲရြတ္ရြတ္၊ ဘယ္သူပဲနာနာ၊ ဘယ္လုုိေနရာမွာပဲရြတ္ရြတ္၊ ဘယ္လုုိအခ်ိန္မ်ိဳးပဲ ရြတ္ရြတ္ အခ်ိန္မေရြး၊ ေနရာမေရြး၊ ပုုဂၢိဳလ္မေရြး ရြတ္ဆုုိပူေဇာ္ႏုုိင္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဓိကေတာ့ ရြတ္ဖတ္သူရဲ႕ စိတ္ေစတနာနဲ႔ နားၾကားသူရဲ႕ သဒၶါတရား အေပၚမွာပဲ မူတည္ေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္သူမဆုုိ စစ္မွန္တဲ့သဒၶါတရားနဲ႔ ရြတ္ဆုုိႏုုိင္မယ္ဆုုိရင္ ရြတ္ႏုုိင္တာနဲ႔အမွ် အက်ိဳးတရားေကာင္းေတြ ရရွိေနမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာျဖစ္ခ်င္လုုိ႔ ဘာရခ်င္လုုိ႔ စတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ ရြတ္ဆုုိတဲ့ ပုုံစံမ်ိဳးမဟုုတ္ဘဲ ဘုုရားရွင္ကုုိ ပူေဇာ္တဲ့အေနနဲ႔ တရားေတာ္ကုုိ ပူေဇာ္တဲ့အေနနဲ႔ ကုုိယ့္ကုုိယ္ကုုိ အကုုသုုိလ္အျဖစ္ နည္းေစဖုုိ႔နဲ႔ ကုုသုုိလ္တရား တုုိးပြားေစဖုုိ႔ စတဲ့ သဒၶါတရား အေျခခံထားၿပီး ရြတ္ဆုုိႏုုိင္မယ္ဆုုိရင္ ကံတရားဟာ သူ႔အလုုပ္သူလုုပ္သြားမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အက်ိဳးေပးမွာက ကံရဲ႕အလုုပ္ျဖစ္ၿပီး လက္ေတြ႕က်င့္ႀကံ အားထုုတ္ရမွာက ကုုိယ့္ရဲ႕အလုုပ္ပဲ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ကုုိယ့္အလုုပ္ကုုိကုုိယ္ အေကာင္းဆုုံးျဖစ္ေအာင္ လုုပ္ၾကဖုုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဆုုိလုုိတာက လူေတြအေနနဲ႔ ကုုိယ့္ေနရာ၊ ကုုိယ့္ဝန္းက်င္မွာ ပ႒ာန္းေဒသနာေတာ္ကုုိ ရြတ္ဆုုိပူေဇာ္တဲ့အခါမွာ မရြတ္ေကာင္းဘူး၊ ဘာျဖစ္တတ္တယ္၊ ညာျဖစ္တတ္တဲ့ဆုုိတဲ့ အယူအဆေတြဟာ ဘုုရားေဟာထားတဲ့ အယူအဆေတြ မဟုုတ္သလုုိ လက္ေတြ႕မွာလည္းပဲ အဓိပၺါယ္မရွိတဲ့ လဲြမွားေနတဲ့ အယူအဆေတြ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီလုုိ အယူအဆေတြေၾကာင့္ ပ႒ာန္းေဒသနာေတာ္ ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္မႈနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး သံသယျဖစ္ေနသူေတြ အေနနဲ႔ ဘာသံသယမွ မရွိဘဲ ကုုိယ့္ယုုံၾကည္မႈ သဒၶါတရားနဲ႔အညီ ကုုိယ္ရြတ္ဆုုိပူေဇာ္ေနက် အတုုိင္းပဲ ပ႒ာန္းေဒသနာေတာ္ ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္မႈကုုိ ျပဳလုုပ္ဖုုိ႔နဲ႔ ရြတ္ဖတ္တဲ့အခါမွာလည္း ေစတနာ၊ သဒၶါတရားကုုိ အေျခခံကာ ေဝေနယ်အမ်ား က်န္းမာေစေၾကာင္း ေမတၱာေလာင္းၿပီး ရြတ္ပူေဇာ္သမွ် ကုုသုုိလ္အဖုုိ႔ကုုိပါ အမွ်အတမ္း ေပေဝးၾကဖုုိ႔ ဆုုိလုုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ပ႒ာန္းရြတ္ျခင္းအားျဖင့္ ဘယ္သူ႔ကုုိမွလည္း ထိခုုိက္မႈ မျဖစ္ႏုုိင္သလုုိ ကုုိယ့္သႏၲာန္မွာလည္း ကုုသုုိလ္တရား တုုိးေစႏုုိင္တာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဘယ္သူေတြဘာေျပာေျပာ ကုုိယ့္ေစတနာအတုုိင္းသာ ရြတ္ၿမဲရြတ္ၾကဖုုိ႔ အသိေပး တုုိက္တြန္းလုုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ပ႒ာန္းေဒသနာေတာ္ ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္မႈနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဟုုိစကားဒီစကားေၾကာင့္ သုုိ႔ေလာသုုိ႔ေလာ သံသယပြားေနသူမ်ား အေနနဲ႔ ဘာမွသံသယ ပြားေနစရာမလုုိဘဲ ကုုိယ္လုုိသလုုိ ရြတ္ဆုုိပူေဇာ္ႏုုိင္တာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ကုုိယ့္အတုုိင္းအတာနဲ႔ကုုိယ္ သဒၶါ၊ ေစတနာအျပည့္နဲ႔ ႀကိဳးစားရြတ္ဆုုိၾကဖုုိ႔နဲ႔ ဒီပ႒ာန္းကုုိ အိမ္မွာလူပုုဂၢိဳလ္ေတြ အေနနဲ႔ မရြတ္ေကာင္းဘူးလုုိ႔ ထင္ေနၾကသူေတြ အေနနဲ႔လည္း ဒီအယူအဆဟာ ဘုုရားေဟာ မဟုုတ္သလုုိ အဓိပၺါယ္မရွိတဲ့ အယူအဆပဲ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီလုုိအယူအဆလဲြကုုိ အျမန္ဆုုံး ျပင္ဆင္လုုိက္ၾကဖုုိ႔ အသိေပးရင္း လဲြေနတတ္တဲ့ အလဲြတစ္ခုုအျဖစ္ ႐ုုိးသားစြာ တင္ျပလုုိက္ရပါတယ္။

( မနာပဒါယီ အရွင္၀ိစိတၱ )
http://www.venvicitta.com/2012/06/blog-post_17.html
http://www.worldofwisdom.asia/2012/06/blog-post_18.html#more
မွ ကူးယူေဖာ္ျပျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

ပ႒ာန္းေဒသနာေတာ္ရြတ္ပြား လြန္စြာေကာင္းက်ိဳးမ်ား

ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္ ဘဒၵႏၲကုမာရာဘိ၀ံသသည္ ပိဋကတ္က်မ္းဂန္တြင္ ႏွ႔ံစပ္ကၽြမ္းက်င္၏။ အဂၢမဟာပ႑ိတႏွင့္ အဂၢမဟာဂႏၳ၀ါစကပ႑ိတဘြဲ႔ တံဆိပ္ေတာ္မ်ားကို ရရွိထားေသာ ဆရာေတာ္ျဖစ္သည္။ ဗန္းေမာ္ေက်ာင္းတိုက္ႀကီး၏ ပဓာနနာယက, ရန္ကုန္ျမိဳ႔ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ေထရ၀ါဒဗုဒၶသာသနာျပဳ တကၠသိုလ္ႀကီးတြင္ ပရိယတၱိမဟာဌာနမွဴးႀကီးလည္း ျဖစ္သည္။

ဆရာေတာ္ကို ၾကည္ညိဳေလးစားေသာ တပည့္ဒါယကာ အမ်ားအျပား ရွိၾကသည္။ ဆရာေတာ္၏ က်ယ္ျပန္႔ေသာ ေရွးေဟာင္းေက်ာင္းေတာ္ႀကီးသို႔ မျပတ္လာေရာက္ၾကျပီး တခါတရံ သားေျမး ကေလးငယ္မ်ားပင္ ေခၚလာတတ္ၾက၏။ ဆရာေတာ္ကို ရင္းႏွီးမႈရွိသျဖင့္ ပါလာေသာကေလးမ်ားမွာ ေက်ာင္းေပၚတြင္ ေျပးလႊားေဆာ့ကစားခ်င္ၾက၏။ ေက်ာင္း၏သက္တမ္းအရ ႏွစ္တရာေက်ာ္ျပီျဖစ္သည္။ ေဟာင္းႏြမ္းအုိမင္းလ်က္ရွိရာ ျပိဳက်မည္စိုး၍ မေျပးမလႊားရန္ ကေလးမ်ားကို တားျမစ္ရသည္။

တေန႔တြင္ ကယားျပည္နယ္ လိြဳင္ေကာ္ျမိဳ႔မွ ျပည္နယ္သံဃနာယက အတြင္းေရးမွဴး ဦးကလ်ာဏသည္ ဆရာေတာ္ေက်ာင္းသို႔ ေရာက္ရွိလာသည္။ အလြန္ေဟာင္းႏြမ္း၍ ယိုင္လဲလုနီး ျဖစ္ေနေသာ ေက်ာင္းႀကီးကို ျမင္ေတြ႔သျဖင့္ ဦးကလ်ာဏက ဆရာေတာ့္အား ေလွ်ာက္ထားသည္။
အရွင္ဘုရား၊ ပရိယတၱိမွာ ႏွံ႔သိကၽြမ္းက်င္ထင္ရွားတဲ့ဆရာေတာ္တပါး ျဖစ္ေနျပီး ေက်ာင္းကေတာ့ အိုေနျပီ။ ေက်ာင္းပ်ိဳျဖစ္ေအာင္ လုပ္ပါဘုရား။
ေက်ာင္းပ်ိဳျဖစ္ဖို႔ဆိုတာ လွဴတဲ့လူရွိမွ ျဖစ္ေတာ့မွာေပါ့။ မလြယ္လွပါဘူး။
လြယ္ပါတယ္ဘုရား၊ ေက်ာင္းေဟာင္း ေက်ာင္းအိုကေန ေက်ာင္းေကာင္း ေက်ာင္းပ်ိဳျဖစ္ေအာင္လုပ္တဲ့နည္း ရွိပါတယ္။ ဒီနည္းကို တပည့္ေတာ္ သိပါတယ္ဘုရား။
ဆိုပါဦး နည္းလမ္းကေလး။

ပ႒ာန္းရြတ္ရမွာေပါ့ဘုရား။
ပ႒ာန္းရြတ္ျပီဆိုရင္ေတာ့ အေဟာင္းကေန အေကာင္းအသစ္ေတြ ရလာေတာ့မွာပါ။
ဒါ လက္ေတြ႔ ဟုတ္ႏိုင္ပါ့မလား။
ဟုတ္တာေပါ့ဘုရား၊ ေက်ာင္းလိုရင္ ေက်ာင္းရ။ တျခားလိုတာရွိရင္လဲ အကုန္ရပါတယ္။ တပည့္ေတာ္မိတ္ေဆြ ေတာင္ဥကၠလာပျမိဳ႔နယ္ ေငြၾကာရံေက်ာင္းတိုက္ဆရာေတာ္ ဦးေရ၀တဟာ ပ႒ာန္းကို တေန႔ ၂၄-ေခါက္ႏႈန္းနဲ႔ ၂၄-ရက္ ရြတ္ျပီးေနာက္ ေက်ာင္းတေဆာင္ ရေတာ့တာပဲ။ ဆက္ရြတ္ေတာ့ ေနာက္ထပ္တေက်ာင္း ဆက္ရတယ္။ အခု အားလံုး ျပည့္စံုေနျပီ။

ထိုေန႔မွစ၍ ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္သည္ ပ႒ာန္းကို ေန႔စဥ္ ရြတ္ဆိုခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ငါးႏွစ္ျပည့္သည္အထိ ေက်ာင္းကိုျပဳျပင္တည္ေဆာက္ေပးမည့္သူ မေပၚေပါက္ေပ။
တေန႔တြင္ မဟာေဗာဓိ ကမၼ႒ားန္းတိုက္မွ အတြင္းေရးမွဴး သိလရွင္ဆရာႀကီး ေဒၚစိတၱရာသည္ ဆရာေတာ္၏ ေက်ာင္းသို႔ ေရာက္ရွိလာသည္။ သီလရွင္ဆရာႀကီး ေဒၚစိတၱရာသည္ ပ႒ာန္းေဒသနာေတာ္ကို တစိုက္မတ္မတ္ ရြတ္ဆိုပူေဇာ္ခ့ဲသူျဖစ္သည္။ မဟာေဗာဓိ ေစတီေတာ္ႀကီးကို စိန္ဖူးေတာ္ ကိုးလံုးတင္ကာ ကိုယ္တိုင္ႀကီးၾကပ္တည္ထားခဲ့သူ ျဖစ္သည္။ ပ႒ာန္းရြတ္ဆိုျခင္းႏွင့္စပ္လ်ဥ္း၍ ဆရာေတာ့္အား ဤသို႔ ေလွ်ာက္ထားသည္-

အရွင္ဘုရား၊ ပ႒ာန္းကိုရြတ္မယ္ဆိုရင္ စံခ်ိန္ကိုက္ေအာင္ ရြတ္ရပါတယ္ဘုရား။ ရြတ္ခါနီးမွာ ခႏၶာကိုယ္ကို သန္႔ရွင္းစင္ၾကယ္ေစျပီး ဘုရားခန္းမွာ ပန္း, ဆီမီး, ေရခ်မ္း စသည္ ပူေဇာ္ရပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ပ႒ာန္းေဒသနာ နာယူလိုတဲ့ သမၼာေဒ၀နတ္ျမတ္နတ္ေကာင္းေတြကို ပင့္ဖိတ္ရပါတယ္။ ပ႒ာန္းေဒသနာေတာ္ ရြတ္ဖတ္တဲ့အခါမွာလည္း ပီပီသသ သာယာနာေပ်ာ္ဖြယ္အသံထြက္ ရြတ္ဆိုရပါတယ္။ ရြတ္ဆိုျပီးတဲ့အခါမွာလည္း တရားနာ လာေရာကၾကတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြနဲ႔ ၃၁-ဘံုကို အမွ်အတန္း ေပးေ၀ရပါတယ္။ ေနာက္ဆံုး လိုရာဆုကို ေတာင္းရပါတယ္ဘုရား။ ရြတ္ဆိုေနစဥ္ နတ္ျဗဟၼာမ်ား တရားနာလာလို႔ရွိရင္ တေက်ာင္းလံုး ေမႊးႀကိဳင္သြားတယ္ဘုရား။

ထိုအခ်ိန္မွစ၍ ဆရာေတာ္သည္ ပ႒ာန္းတရားေတာ္ကို နည္းစနစ္က်နစြာ ေန႔စဥ္ စံခ်ိန္ကိုက္ေအာင္ ရြတ္ဆိုပူေဇာ္ျခင္း ျပဳေတာ့သည္။
အဲဒီလို စံခ်ိန္ကိုက္ ရြတ္ျပီးေတာ့ ဘယ္လိုထူးျခားခ်က္ ျဖစ္ေပၚလာပါသလဲဘုရား?
ပ႒ာန္းတရားေတာ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ တန္ခိုးထက္ျမက္ပံုကို ကိုယ္ေတြ႔သိရွိ မိန္႔ၾကားေတာ္မူေသာ ဆရာေတာ္အား စာေရးသူက ေမးျမန္းေလွ်ာက္ထားသည္။

စံခ်ိန္ကိုက္ရြတ္ျပီးတဲ့ေနာက္မွာ ပ႒ာန္းရြတ္ျပီဆိုရင္ အလြန္ေမႊးတဲ့ ရနံ႔ေတြ ရလာေတာ့တာပဲ။ ေမႊးတဲ့ရနံ႔ဟာ နတ္ျဗဟၼာေတြ ပ႒ာန္းတရားေတာ္ကို လာေရာက္နာယူၾကတယ္ဆိုတာ သိရတယ္။ ဂႏၶမာဒနေတာင္က လာေရာက္တရားနာတဲ့ နတ္ေတြေတာင္ရွိတယ္။ တခ်ိန္ကဆိုရင္ ပ႒ာန္းကို ၾကည္ၾကည္ႏူးႏူးနဲ႔ အသံထြက္ရြတ္ဆိုလိုက္တာ တေက်ာင္းလံုး ေမႊးျပီး ဦးေခါင္းေပၚကို အေမႊးနံသာအစက္ကေလးေတြေတာင္ က်လာတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာေက်ာင္းေပၚကို တက္လာတဲ့ ဒကာတေယာက္က အရွင္ဘုရား-ေရေမႊး ဆြတ္သလား-လို႔ေတာင္ ေမးျမန္းေလွ်ာက္ထားျခင္း ျပဳခဲ့တယ္။

ပ႒ာန္းကို စံခ်ိန္ကိုက္ရြတ္ျပီဆိုေတာ့ အရွင္ဘုရားေက်ာင္းႀကီး အသစ္ေဆာက္ဖို႔ကိစၥ ဘယ္လိုအေျခအေန ရွိပါသလဲဘုရား။
ေက်ာင္းကိုမေျပာနဲ႔၊ ဘုန္းႀကီးမွာ အခု ဘာမွ လိုေလေသးမရွိေအာင္ ျပည့္စံုေနျပီလို႔ ေျပာရေတာ့မွာပဲ။ ဒါတင္ဘယ္ကမလဲ တျခားထူးျခားတဲ့အခ်က္ေတြ ရွိေသးတယ္။
အမိန္႔ရွိေတာ္မူပါဦးဘုရား။
ဘုန္းႀကီးက ငယ္ငယ္ကတည္းက နတ္သားနတ္သမီးကို သိပ္ျမင္ဖူးခ်င္တယ္။ ျမင္ခ်င္တဲ့ဆႏၵ ျပင္းျပေနတုန္း၊ တေန႔ ဘုရားခန္းမွာ ပ႒ာန္းရြတ္တဲ့အခါ နတ္သားတေယာက္, နတ္သမီးတေယာက္ ကိုယ္ထင္ျပျပီး ပ႒ာန္းတရား လာနာတယ္။ ကိုယ္ေရာင္ကိုယ္၀ါေတြကလည္း ေတာက္ပျပီး တေက်ာင္းလံုးကို ေမႊးႀကိဳင္ေနတာပဲ။ ဘုန္းႀကီးပ႒ာန္းရြတ္ျပီးခ်ိန္ အမွ်အတန္းေ၀၊ ေမတၱာပို႔ျပီးတာနဲ႔ သူတို႔လဲ ေပ်ာက္သြားတယ္။ အဲဒါ ထူးျခားအံ႔ၾသဖို႔ ေကာင္းတဲ့ ပ႒ာန္းတရားရဲ႔ တန္ခိုးပဲဆိုတာ သိရတယ္။

တျခား ထူးျခားတာရွိရင္ မိန္႔ေတာ္မူပါဦးဘုရား။
တေန႔ ဘုန္းႀကီး ရန္ကုန္ကေန-မႏၲေလး ကို ရထားနဲ႔ၾကြသြားေတာ့ ရမည္းသင္းအလြန္မွာ ရထားစက္ရပ္ျပီး ဘယ္လိုမွ ဆက္ေမာင္းလို႔ မရေတာ့ဘဲ ရပ္နားေနရတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဘုန္းႀကီးလဲ ရတဲ့အခ်ိန္ကေလး ပ႒ာန္းရြတ္ဦးမွလို႔ ေတြးမိတာနဲ႔ ရထားေပၚက ဆင္းျပီး ရထားလမ္းေဘး လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ပ႒ာန္းကို အသံထြက္ရြတ္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အဲဒီေနရာက ေတာအုပ္ကေလးကလဲ ရွိေတာ့ ေဒသအေစာင့္အေရွာက္နတ္ေတြ ပုဂၢိဳလ္သတၱ၀ါေတြ အနီးပတ္၀န္းက်င္မွာ ပ႒ာန္းတရား လာနာတယ္ဆိုတာ ဘုန္းႀကီး အလိုလိုသိေနတယ္။ သူတို႔အားလံုး အမွ်အတန္းရလိုတယ္ဆိုတာ စိတ္ကသိေနေတာ့ ပ႒ာန္းရြတ္အျပီး တရားလာနာၾကတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြအားလံုးကို အမွ်အတန္းလဲ ေပးေ၀လိုက္တယ္။ အဲဒီအခါ ဘုန္းႀကီးစိတ္ထဲမွာ ေပါ့ပါးသြားျပီး ရထားလဲ ခ်က္ခ်င္းစက္ႏႈိးလို႔ ရသြားတာေတြ႔ရတယ္။ မႏၲေလးခရီးကို ဆက္ထြက္ရင္း ဘုန္းႀကီးစဥ္းစားမိတယ္။ ဒါ-သူတို႔ ပ႒ာန္းတရားနာျပီး အမွ်လိုခ်င္လို႔ ရထားစက္ႏႈိးမရတာ ျဖစ္မွာပဲ-လို႔။

ဆရာေတာ္မိန္႔ၾကားသည့္ ပ႒ာန္းတရားေတာ္၏ ထူးျမတ္ပံုကို နာၾကားရင္း ရတနာဃရ စတုတၳသတၱာဟ၌ စံေနေတာ္မူသည့္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အဘိဓမၼာေဒသနာေတာ္ကို ဆင္ျခင္လ်က္ရွိရာ ေနာက္ဆံုး ပ႒ာန္းေဒသနာေတာ္ႀကီးကို သံုးသပ္ဆင္ျခင္သည့္အခါတြင္ သဗၺညဳတ ေရႊဉာဏ္ေတာ္ႀကီး ကြန္႔ျမဴးကာ ေရာင္ျခည္ေတာ္ေျခာက္သြယ္တို႔လည္း အဆန္းတၾကယ္ ထြက္ေပၚခဲ့ပံု၊ ပ႒ာန္းေဒသနာေတာ္၏ ထူးျမတ္ပံုတို႔ကို သတိရ ၾကည္ညိဳမိပါသည္။

ဆက္လက္၍ ပ႒ာန္းေဒသနာေတာ္၏ ဥေဒၵသ နိေဒၵသတို႔ကို ရြတ္ဆိုသျဖင့္ ရရွိႏိုင္သည့္ အက်ိဳးမ်ားကိုလည္း မိမိဖတ္ရႈဖူးသည္တို႔ကို ျပန္လည္သတိရမိပါသည္။
၁။ ရင္ဆိုင္ေတြ႔ၾကံဳေနရသည့္ ေဘးအႏၲရာယ္ အသြယ္သြယ္တို႔ကို လြန္ေျမာက္ႏိုင္ျခင္း။
၂။ က်ေရာက္လတံ႔ေသာ ေဘးအႏၲရာယ္တို႔မွ ကင္းလြတ္ႏိုင္ျခင္း။
၃။ အျပစ္ကင္း၍ ေကာင္းက်ိဳးပြားသည့္ ေဆာင္ရြက္ခ်က္ကိစၥ အ၀၀တို႔ကို ျပီးစီးေအာင္ျမင္ႏိုင္ျခင္း။
၄။ အျပစ္ရွိ၍ မေကာင္းက်ိဳး ျဖစ္ေစမည့္ က်ဴးလြန္ျခင္းတို႔မွ ေရွာင္လႊဲႏိုင္ျခင္း။
၅။ ေဆာင္ရြက္သမွ် ေကာင္းျမတ္သည့္ ကိစၥခပ္သိမ္းတို႔ကို ျပီးျငိမ္းေအာင္ျမင္ႏိုင္ျခင္း။
၆။ အဆံုးစြန္ေသာဘ၀၌ နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳရျခင္း။

ေဖာ္ျပပါ အက်ိဳးတရားမ်ားႏွင့္ ဆရာေတာ္မိန္႔ၾကားသည့္ အက်ိဳးတရားမ်ား ရရွိေစႏိုင္ရန္ အတြက္ သဒၶါတရား ထက္သန္သူတို႔သည္ ပ႒ာန္းတရားကို ရြတ္ဆိုသည့္အခါ-
ခႏၶာကိုယ္ သန္႔ရွင္းစင္ၾကယ္ေအာင္ ျပဳျခင္း။
သမၼာေဒ၀ နတ္တို႔ကို ပင့္ဖိတ္ျခင္း။
အခ်ိန္မွန္မွန္ စံခ်ိန္ကိုက္ ရြတ္ဖတ္ျခင္း။
သာယာနာေပ်ာ္ဖြယ္ အသံထြက္ ရြတ္ျခင္း။
ေန႔စဥ္ရက္ဆက္ ရြတ္ဆိုျခင္း။
ရြတ္ဆိုျပီးေနာက္ အမွ်ေ၀ ဆုေတာင္းျခင္းတို႔ ျပဳသင့္ပါသည္။

ပ႒ာန္းေဒသနာေတာ္ကို ေဖာ္ျပပါနည္းမ်ားအတိုင္း စံခ်ိန္ကိုက္ ရြတ္ဆိုပူေဇာ္ျခင္း ျပဳမည္ဆိုပါက မိမိတို႔ လိုအပ္ေသာ ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာတို႔ကို မုခ်ခံစားရရွိႏိုင္မည္ဟု ယံုၾကည္ပါေၾကာင္း ေဖာ္ျပလိုက္ရပါသည္။

= = = = = = = = = = =

ပ႒ာန္းမရြတ္ေကာင္းဘူးဆိုတာနဲ႕ပတ္သက္လို႕ ဒီေန႕ ေမးခြန္းေလးတစ္ခု message box ကေန ေမးလာလိို႕ ဒီပို႕ေလးကိုတင္ေပးလိုက္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။ ယံုမွားသံသယတို႕ေဘးမွကင္းေ၀းၾကပါေစ။
ေမတၱာျဖင့္
tno

Shared from Ko Thein Naing Ohn (FB)