''ေလာကဓံတရားႏွင္႔ ထမင္းစားနည္း ဟင္းစားနည္း''

တို႔သာသနာမွာ သူေတာ္ေကာင္းတစ္ပါးပါးက
တစ္ခြန္းေျပာရင္ အဲဒီတစ္ခြန္းလိုက္ လုပ္လိုက္စမ္းပါ။
သူေတာ္ေကာင္းတို႔ရဲ ႔ စကားတစ္ခြန္းကို
သေဘာေပါက္ေအာင္ နာလိုက္ စမ္းပါ။
ၾကားရံုနဲ႔မျပီးဘဲ နာလိုက္စမ္းပါ။
နာလိုက္စမ္းပါ ဆိုတာ ၾကားရံုနဲ႔ မၿပီးဘဲ
လိုက္နာ အားထုတ္လိုက္စမ္းပါ လို႔ေျပာေနတာေနာ္။

ေလာကမွာ ဓမၼဆိုတာရိွၿပီးသား။
ေလာကနဲ႔ ဓမၼ ေပါင္းလုိက္ေတာ႔
"ေလာကဓ"ံ ဆိုတဲ႔ စကားျဖစ္လာတယ္။
ေလာကဓံတရား ရွစ္ပါး၊
အေကာင္းေလးပါး၊
အဆိုးေလးပါး ၾကံဳၾကရမွာ ပဲ။

လူရယ္လို႔ ျဖစ္လာရင္
အေကာင္းနဲ႔ မၾကံဳ
အဆိုးနဲ႔ၾကံဳ ရမွာပဲ။
အာရံုတစ္ခုဆိုတာ ႀကိဳက္ရင္ေကာင္းတယ္။
မႀကိဳက္ရင္ မေကာင္းဘူး ေျပာမွာပဲ။

ဥပမာ အမဲသားဆိုပါေတာ႔
ဟိႏၵဴကို သြားေကၽြးရင္
မေကာင္းဘူး ေျပာမွာေပါ႔။
မူဆလင္ သြားေကၽြး ေတာ႔ ေကာင္းတယ္ေျပာမွာေပါ႔။
ေကာင္းတယ ္မေကာင္းဘူး ဆုိတာကို
အမဲသားက လုပ္ေန တာမဟုတ္ဘူး။
ကိုယ္႔အာရံုက လုပ္ေနတာ။
ဒီလိုပဲ ၀က္သားဆိုပါဆို႔။
မူဆလင္ သြားေကၽြးရင္ မေကာင္းဘူး ေျပာမွာေပါ႔။
တရုတ္ၾကီးသြားေကၽြးေတာ႔ ေကာင္းတယ္ေျပာမွာေပါ႔ ။

ႀကိဳက္လုိ႔ေကာင္းတယ္ေျပာတာ ေလာဘကထြက္ေျပာေနတာ ။
မႀကိဳက္လို႔ မေကာင္း ဘူးေျပာတာ ေဒါသကထြက္ေျပာေနတာ။
ဒီေတာ႔ေကာင္းဆိုးေလာကဓံ ဆုိတာ အျပင္ကဖန္ ဆင္းတာလား? ။
တို႔စိတ္က လုပ္ေနတာလား?။ "စိတ္ကလုပ္ေနတာပါဘုရား"

ၿပီးေတာ႔ ေနာက္ပါ ေလာကဓံ ဆိုတာ ရိွေသးတယ္။
ဘ၀သံသရာက ျပဳက်င္႔ခဲ႔တဲ႔ ကံအက်ိဳးေပးေတြေလ။
ကိုယ္က ေကာင္းခဲ႔တဲ႔သူနဲ႔
ဒီဘ၀ျပန္ေတြ႔ေတာ႔
ကိုယ္ေကာင္းေၾကာင္း ေျပာမွာေပါ႔ ။
ကိုယ္႔အေပၚျပန္ေကာင္းမွာပဲ ။
ကိုယ္က နာေအာင္လုပ္ခဲ႔တဲ႔သူနဲ႔ ျပန္ေတြ႔ေတာ႔
ကိုယ္႔အေပၚျပန္ဆိုးမွာပဲ။
ထို႔ေနာက္မွာ လိုလားသူနဲ႔ မလိုလားသူဆိုျပီး
ႏွစ္ခု ႏွစ္သင္း ရိွေန တတ္တယ္ ။
အဲဒီ႔ အေကာင္းအဆိုးေတြက လြတ္ျပီးေနႏိုင္ရဲ ႔လား။
"မေနႏုိင္ပါဘုရား "

အေကာင္းအဆိုးေလာကဓံ ကရိွေနမွာပဲ ။
သူ႔အလုပ္ သူလုပ္ေနတာ ။
ကိုယ္က လြတ္ေအာင္ သြားႏုိင္ဖို႔ အေရးၾကီးတယ္ ။

ေလာကဓံဆိုလုိက္တာနဲ႔
တြန္႔တြန္႔လူး ဒုကၡေရာက္မွ ေလာကဓံ လို႔ထင္ေနၾကတယ္။
သုခခ်မ္းသာလို႔ ဆိုတဲ႔ အေကာင္းနဲ႔ ေတြ႔တုန္းကေတာ႔ ျငိမ္ခံေနျပီး
ဒုကၡနဲ႔ေတြ႔မွ တုန္လွဳပ္ေနၾကတာ။
တကယ္ေတာ႔ အေကာင္းေလာကဓံကို မတုန္လွဳပ္ရင္
အဆိုးေလာကဓံ ကိုလည္း မျဖံဳအပ္ပါဘူး ။
ေျပာမယ္ဆိုရင္ အဆိုးေလာကဓံ ဆိုတာ ရန္သူမဟုတ္ဘူး။
မိတ္ေဆြ အေကာင္းေလာကဓံက တို႔ကုိ ဖ်ားေယာင္းေနတာ ။

သုခဆိုတာ ေကာင္းေကာင္းေလးနဲ႔ တူးျဖိဳေနတာ။
ေဆးရံုမွာ ေမ႔ေဆးေပးျပီး ခြဲစိပ္လို မ်ိဳး ။
သုခေရာ ဒုကၡပါ ဒဏ္ရာကေတာ႔ က်န္ခဲ႔မွာပဲ ။

ဘယ္သူ႔ကို မိတ္ေဆြထင္သလဲ ။
ဘယ္သူ႔ ကိုရန္သူထင္သလဲ ။
ဒုကၡနဲ ႔သုခကုိ အတူထားႏိုင္ပါ႔မလား ။
ဒုကၡက ဒုကၡမွန္းသိေတာ႔ တစ္ခါၾကံဳဖူးရင္ ေ၇ွာင္တယ္။
သုခက တစ္ခါနဲ႔မျပီးဘူး။သုခက ဖ်က္တာခံ ေနရတာ ။
သုခက ရန္သူလား ?။
မိတ္ေဆြလား?။
"ရန္သူပါ ဘုရား "

တို႔ေရွ ႔မို႔ေျပာတာ ေနမွာပါဗ်ာ ။
ဒုကၡက မိတ္ေဆြ ၊ ဒုကၡမွန္းသိောအာင္ ျပေနတာကိုး။
သုခကေတာ႔လိမ္ေနတာ ။
ဒုကၡကိုဖံုးထားျပီး အေကာင္းလို႔ ထင္ေအာင္ လိ္မ္ေနတာ။

ျပီးေတာ႔ အာဂႏၱဳေလာကဓံေခၚမွာေပါ႔ ။
ေရွ႔ မွာ "ဥတု" ကလညး္ေစာင္႔ေနတာေနာ္။
ဥတုကလည္း ဖ်က္မလို႔ေစာင္႔ေနတာ ။
ဥတုၾကမ္းနဲ႔ ေတြ႔ေတာ႔မယ္ ။ လာေနျပီ ။
ေမ႔ေမ႔ၾကီးနဲ႔ သြားရင္ ဥတုၾကမ္းနဲ႔ ၀င္တိုးေတာ႔မွာ ။
ဥတုၾကမ္းသေလာက္ အစာၾကမ္းကလည္း ဖ်က္မလို႔ ေစာင္႔ေနတာ ။
အစာေတြၾကမ္းလာျပီ ။ "စားရဲ စားၾကည္႔" စိန္ေခၚေနျပီ ။
ကိုယ္႔ပတ္၀န္းက်င္ မွာလညး္
ဆက္ဆံရမွာက လူၾကမ္း စိတ္ၾကမ္းေတြ။

သြားတတ္မွ
မသြားတတ္ရင္ ေခ်ာ္လဲတယ္။
အဆိုးဘက္လည္း လဲႏုိင္တယ္။
အေကာင္း ဘက္လညး္လဲႏုိင္တယ္။
အဆိုးအေကာင္းေရွာင္ျပီး တည္႔တည္႔သြားမွ မလဲမွာ ။

ေလာကဓံဆိုေတာ႔ လူေတြခ်ညး္ၾကံဳရတယ္ မထင္ေလနဲ႔
ဘုရားေသာ္မွ ေလာကဓံ ၾကံဳသြားရတာပဲ ။
လူနတ္ျဗဟၼာတို႔ရဲ ႔ ပူေဇာ္အထူးကိုခံရတာက အေကာင္းေလာကဓံ။
အေကာင္းဘက္မွာလည္း ဒို႔ထက္ပိုခံရတယ္။
အဆုိးဘက္မွာေတာ႔ မေျပာနဲ႔ေတာ႔ ။
ဘုရားက ပိုခံရတယ္ မွတ္လိုက္ပါ ။
ျမိဳ႔လည္ေကာင္ ဆင္နဲ႔တုိက္သတ္ခံရတာ ဘယ္သူၾကံဳဖူးလို႔လဲ ။
ဘုရားၾကံဳရတယ္။ လူပံုအလယ္မွာ ဘုရားနဲ႔ရတဲ႔ ဗိုက္ပါဆိုျပီး
စိဥၥမာနလာျပီး အရွက္ခြဲတာ ၾကံဳရတယ္။
ဒါကေအာင္ျခင္း ရွစ္ပါးထဲပါတာေလာက္ေျပာတာ။
တစ္ျခားေလာကဓံေတြ ရိွေသးတယ္။

ဘုရားရဟႏၱာနဲ႔ သူေတာ္ေကာင္းၾကီးမ်ားဟာ
အေကာင္းေလာကဓံနဲ႔ ၾကံဳ ၾကံဳ
အဆိုးေလာကဓံနဲ႔ ၾကံဳ ၾကံဳ မတုန္လွဳပ္တတ္ၾကဘူး။
သနပ္ခါးလူးေပးလို႔လည္း ျပံဳးမျပဘူး ။
အိုးမဲသုတ္ေတာ႔လညး္ မဲ႔မျပဘူး ။
အေကာင္းအဆိုးေလာကဓံ အေပၚမွာ စိတ္ကုိ အညီအမွ်ထားတယ္။

ေလာကမွာ ေလာကစစ္နဲ႔ လြတ္သူမရိွပါဘူး ။
လူ႔ဘ၀ သက္တမ္းတိုေလးမွာ
ခ်မ္းသာေအာင္ ေနတတ္ရမယ္။
မေနတတ္ရင္ ပစၥည္းရိွေလ ဆင္းရဲေလ။
တို႔ေမတၱာပို႔တဲ႔အခါ "သုခိ အတၱာနံ ပရိဟရႏၱဳ" ဆိုတာ ဘာကိုေျပာတာလဲ ။ "မိမိကိုယ္ကိုယ္ခ်မ္းသာေအာင္ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ၾကပါေစ ကုန္သတည္း " လို႔ေျပာတာ။
ဒီလိုဘာလို႔ ေမတၱာပို႔ရသလဲ ဆိုေတာ႔
ဒုကၡေပးမွာက မိမ္ိကိုယ္တုိင္ ျဖစ္ေနလို႔ပဲ ။
ရန္သူဟာ မိမိကုိယ္တုိင္ ျဖစ္ေနလို႔ပဲ ။
ဒီေတာ႔ ဒုကၡ ဆင္းရဲ အစားသုခခ်မ္းသာ ျဖစ္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ၾကရမယ္ ။

ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုယ္ ဒုကၡေရာက္ေအာင္
လုပ္ေနတဲ႔အထဲမွာ ဒုကၡ အေပးဆံုးက ''အေတြး ''ပဲ ။
''အေတြး'' သည္ ဒုကၡ အေပးဆုးံ။
လုပ္စရာရိွတာ လုပ္ေန ဘာမွမျဖစ္ဘူး ။
ေရွ ႔ၾကိဳေတြး ေနာက္ျပန္ျပီး စျမံဳ ႔ျပန္နဲ႔
အေတြးက ဒုကၡေပးေနတာ။
ဒုကၡေတြကိုယ္ဟာကိုယ္ ရွာထားၾကတာ ။

'' ၾကိဳက္တာ တစ္ခုရဖို႔
မၾကိဳက္တာ ဆယ္ခုေလာက္နဲ႔
ရင္းျပီး ရွာထားၾကတာ'' ။

အေတြးနဲ ႔ခံစားသူက
မေတ႔ြခင္က လွဳပ္ေနျပီ ။
အရိွအတိုင္း (အေတြးမပါပဲ ) ခံစားသူက မလွဳပ္ဘူး။

ဒီေတာ႔ ေလာကဓံနဲ႔ ၾကံဳဆံုရာမွာ
ထမင္းစားသလို က်င္႔လိုက္ပါ။
ဟင္းစားသလို မက်င္႔ပါနဲ႔ ။
ထမင္းစားတာ ထမင္းမွာ အရသာခံတာ ရိွသလား။
"မရိွပါဘုရား"

ဟင္းမွာသာ အရသာခံစားတာ ။
ခ်ိဳခ်ဥ္ဖန္ငန္စပ္ စသည္ျဖင္႔ အရသာခံတာ
ဟင္းမွာပဲ အရသာခံစားတာ မဟုတ္လား။
ဒီေတာ႔ ရပ္ရြာထဲမွာ ဘယ္လိုက်င္႔ေနသလဲ ။
ထမင္းစားသလို က်င္႔ေနသလား ။
ဟင္းစားသလိုက်င္႔ေနသလား။
"ဟင္းစားသလိုက်င္႔ေနပါတယ္ဘုရား"

ဟင္းစားသလိုက်င္႔ေတာ႔ ေကာင္းတယ္ ဆိုးတယ္
ၾကိဳက္တယ္ မၾကိဳက္ဘူး ဆိုတာေတြ ျဖစ္လာတာေပါ႔ ။
ေကာင္းဆိုးနဲ႔ ၾကံဳလို႔ စိတ္ေတြတုန္လွဳပ္ေနၾကတာ ။
ဘုရားရဟႏၱာ သူေတာ္ေကာင္းၾကီးေတြဟာ
ေကာင္းဆိုးဘယ္လိုၾကံဳၾကံဳ မတုန္လွဳပ္ေတာ႔ဘူး ။
သုချဖစ္ေအာင္ မလုပ္လို႔ ဒုကၡလည္းမျဖစ္ေတာ႔ဘူး ။

စိတ္ကုိ ပစၥဳပၸန္တည္႔တည္႔ ထားႏုိင္လို႔
"သုခိအတၱာနံ ပရိဟႏၱဳ"
ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုယ္ ခ်မ္းသာေအာင္ေဆာင္ႏုိင္ၾကျပီ ။

ဒို႔လူေတြမွာေတာ႔
ကိုယ္႔ကိုယ္ကုိယ္ ခ်မ္းသာေအာင္
မေဆာင္ႏုိင္ၾကေသးဘူး။
ဆင္းရဲ ေအာင္ပဲ ျပဳက်င္႔ေနၾကတယ္။
အရိပ္မရိွတဲ႔ခရီး ၾကမ္းၾကမ္းႏွင္ရဦးမွာေနာ္။
ဥတုၾကမ္း အစာၾကမ္း စိတ္ၾကမ္း လူၾကမ္းေတြကို ၾကံဳရဦးမွာ ။
ဒီလုိၾကံဳရင္ ခံႏုိင္ရည္ရိွေအာင္ ခုကတည္းက ေလ႔က်င္႔ထားရမယ္။
ဘာကိုေလ႔က်င္႔ရမလဲ ဆိုေတာ႔ ( မေတြးဖို႔ တစ္ခု ေလ႔က်င္႔ေပးစမ္းပါ )။

ဥပုသ္ေစာင္႔ပါ၊
ရိပ္သာ၀င္ျ႔ပီးအားထုတ္ပါ ။
ေျပာေနတာမဟုတ္ပါဘူး ။
အေတြးမရိွပဲ ေနတတ္ဖို႔ ေျပာေနတာပါ။
ေတြးမိတာနဲ႔ စိတ္သည္အာရံုေနာက္ ပါသြားျပီး
အာရံုလွည္႔စားတာ ခံရပါေတာ႔မယ္။
စိတ္ရဲ ႔သေဘာကေတာ႔ သိေပးရံုပါပဲ ။
အၾကိဳက္က ၾကိဳးကို္င္လိုက္ေတာ႔ " ၾကိဳက္သိ" ျဖစ္သြားတယ္ ။
မၾကိဳက္နဲ႔ ေပါင္းမိေတာ႔ "မၾကိဳက္သိ" ၀င္လာတယ္။

စိတ္ကိုခ်ယ္လွယ္ေနတာက ေစတသိက္ ၅၂ ပါး ။
အဲဒီ႔ ၅၂ ပါးမွာ ခႏၶာနဲ႔
ဓါတ္ေၾကာင္႔ ျဖစ္တဲ႔ ၂၇ ပါးကၾကိဳးကိုင္ခ်ယ္လွယ္ေနတာ။
ဒါက ခႏၶာ ရလိုက္ကတည္းက
အလိုလိုပါလာတဲ႔ ဓါတ္သေဘာေတြပဲ။
ဓာတ္ရုပ္ ဓာတ္ဥာဥ္ ဓာတ္ေကာင္ဆိုတာ
ဓာတ္ေသြးေတာင္းတာ လုပ္ေနရမွာပဲ။
ဓာတ္ေသြးေတာင္းလို႔ ဓာတ္ဥာဥ္လိုက္ျပီး
လုပ္မိသမွ်ဟာ အကုသိုလ္ပဲ ဦးတည္ေနတာေပါ႔ ။

ကုသိုလ္တရားျဖစ္တဲ႔ သဒၵါ သီလ သုတ စာဂ စတဲ႔
သူေတာ္ေကာင္းတရားေတြ ဆိုတာက
''က်င္႔ယူရတာ'' ။
ဗုဒၶ ဘာသာျဖစ္မွ
လုပ္ႏုိင္တဲ႔ ကုသိုလ္တရားေတြ။
ဒီကုသိုလ္တရားေတြကို
ဘုရားရွင္က အေမြေပးသလို ေပးရစ္ေတာ္ မူခဲ႔ပါတယ။္
တုိ႔ဒကာ ဒကာမေတြ ယူျပီးပလား ။
ယူၾကဗ် ။မယူၾကေသးတာ ကိုယ္႔သတၱိကိုယ္ မယံုလို႔ပဲ ။

လူဆိုတာ ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုယ္ အခ်စ္ဆံုးမဟုတ္လား ။
ဒီခႏၶာ ကိုယ္ၾကီး ခ်စ္ေနတာ ၾကိဳက္ခ်စ္လို႔ ေခၚတယ္။
ခႏၶာ ကိုယ္ၾကီး သနားေနရင္
သနားခ်စ္ ေလးနဲ႔ ျပဳျပင္ေပးၾကစမ္းပါ ။

ဘယ္လိုျပဳျပင္ရမလဲဆိုေတာ႔
ဓာတ္ဥာဥ္ ဓာတ္ေသြး ေတာင္းတဲ႔ အတုိင္း
အေတြးနဲ႔လိုက္မလုပ္ဘဲ
အေတြးမ၀င္ေအာင္
သတိနဲ႔ ျပဳျပင္ေပးၾကဖို႔ ေျပာတာပါ ။

ဒီလိုအေတြးမ၀င္ေအာင္ ထမင္းစားတဲ႔စိတ္မ်ိဳး ။
အရသာမခံ စိတ္မ်ိဳးကသာ တာ၀န္ ယူႏုိင္ပါတယ္။
ဟင္းစားသလို အရသာခံစားေနရင္ေတာ႔
ေကာင္းဆိုးေလာကဓံေတြ
ၾကိဳက္မၾကိဳက္ေလာကဓံေတြ ၾကံဳရပါလိမ္႔ဦးမယ္။
လက္ရိွၾကံဳေနရတဲ႔ ေလာကဓံနဲ႔
သံသရာ ေဘးဆိုးၾကီးက လြတ္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ေတာ႔
ထမင္းစားတဲ႔စိတ္မ်ိဳး ထားရပါလိမ္႔မယ္။
ဟင္းစားတဲ႔ စိတ္မ်ိဳးနဲ႔ဆိုရင္ေတာ႔
ေလာကဓံနဲ႔ ေတြ႔တုိင္း တုန္လွဳပ္ေနၾကမွာဗ်။

ဒီေတာ႔ ဒို႔ဒကာဒကာမေတြ
ဘယ္လိုစိတ္မ်ိဳးထားၾကမွာလဲဗ်။
ထမင္းစားတဲ႔ စိတ္မ်ိဳးထားႏုိင္ေအာင္ ၾကိဳးစားၾက ။

သာဓု …. သာဓု …. သာဓု ပါဘုရား ။

(မဟာေဗာဓိၿမိဳင္ ဆရာေတာ္ ဘုရား မွ
မဟာၿမိဳင္ေတာႀကီးမွာေဟာေတာ္မူေသာတရားမ်ား
(ေမာင္ေသြးခၽြန္) စာအုပ္မွ ကူးယူေဖာ္ျပေပးပါသည္။)

Post by Ma San Dar