စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာ အတားအဆီးမ်ားကို ေက်ာ္လႊားျခင္း

ျမင္ဖူးၾကမွာေပါ့။ ဆင္ႀကီးတစ္ေကာင္ကို သံေျခက်င္း ခတ္ထားတာကိုေလ။ ဆင္ႀကီးရဲ႕ ေျခေထာက္မွာ သံေျခက်င္းကို ခ်ည္ထားၿပီး သံႀကိဳးအစြန္းတစ္ဖက္ကိုေတာ့ ေျမႀကီးမွာ စိုက္ထားတယ္။

မထူးဆန္းဘူးလား။ ဆင္ႀကီးတစ္ေကာင္ရဲ႕ ခြန္အားက ေျမႀကီးမွာ စိုက္ထားတဲ့ သံေျခက်င္းငုတ္ကို ျပဳတ္ထြက္ေအာင္ ရုန္းႏုိင္ပါလ်က္နဲ႕ ဘာလို႕ ဒီဆင္ႀကီးက မရုန္းတာလဲ။

ဒါဟာ က်ေနာ္တို႕ရဲ႕ ေအာင္ျမင္ေရးအတြက္လည္း အလြန္အေရးႀကီးတဲ့ ကိစၥတစ္ခုျဖစ္လုိ႕ ဒီကေန႕ အဲဒါကို က်ေနာ္ ေျပာခ်င္ပါတယ္။

က်ေနာ္တို႕ ဘယ္သူေတြပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဘာေတြပဲလုပ္လုပ္၊ က်ေနာ္တုိ႕မွာ လုိခ်င္တာကို မရႏုိင္ေအာင္လုပ္ေနတဲ့ စိတ္ပုိင္းဆုုိင္ရာ အတားအဆီးေတြ ရွိၾကပါတယ္။

အမ်ားအားျဖင့္ေတာ့ အဲဒီစိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာ အတားအဆီးေတြဟာ အမွန္တကယ္ အေျခအျမစ္မရွိပါဘူး။ အဲဒါေတြအမ်ားစုဟာ က်ေနာ္တုိ႕ ႀကီးျပင္းခဲ့တဲ့ပတ္၀န္းက်င္၊ ပညာေရး ဒါမွမဟုတ္ ယဥ္ေက်းမွုတို႕အေပၚ မူတည္ၿပီး ျဖစ္ေပၚလာၾကတဲ့ အတားအဆီးေတြပါ။

ဒီေအာက္က စာေၾကာင္းေတြကို စဥ္းစားၾကည့္ပါဦး။

” ငါဟာ တကၠသိုလ္တက္ရေလာက္ေအာင္ စာမေတာ္ဘူး ”
” ငါဟာ လူၾကားသူၾကားမွာ စကားေျပာဖုိ႕ သတၱိမရွိဘူး ”
” ငါဟာ အဲဒီအားကစားကို ကစားဖို႕ အရည္အခ်င္းမရွိဘူး ”
” ငါဟာ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမွာ မေအာင္ျမင္ႏုိင္ဘူး ”
” ငါ ဘယ္ေတာ့မွ အဲဒီ ေငြေၾကးအေျခအေနကို ေရာက္မွာမဟုတ္ဘူး ”
” ငါ သူ႕လုိ မေအာင္ျမင္ႏုိင္ဘူး ”
” ငါ့ရည္မွန္းခ်က္ဟာ ငါနဲ႕ အလွမ္းေ၀းေနတယ္ ”

ဒါေတြ အားလုံးဟာ စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာ အတားအဆီးေတြပါပဲ။ အဲဒါေတြဟာ ဘယ္လုိမွ ယုတၱိမရွိသလို အေျခအျမစ္လည္း မရွိပါဘူး။ သင့္မွာ အဲဒီလုိမ်ိဳး စိတ္ပိုင္းဆုိင္ရာ အတားအဆီးေတြ ေနာက္ထပ္ ရွိခ်င္ရွိေနမွာပါ။ ေလးမိနစ္ တစ္မိုင္ အတားအဆီး အေၾကာင္းကို စဥ္းစားၾကည့္ရေအာင္။ ၁၉၄၀ ျပည့္ႏွစ္ေတြတုန္းက လူတစ္ေယာက္ဟာ ေလးမိနစ္အတြင္းမွာ တစ္မုိင္ေျပးဖို႕ဆုိတာ မျဖစ္ႏုိင္ဘူးလို႕ ယုံၾကည္ခဲ့ၾကတယ္။ အေျပးသမားအမ်ားစုေကာ၊ လူထုကပါ အဲဒီလုိ ယုံၾကည္ခဲ့ၾကတာပါ။ ဘာျဖစ္လုိ႕လဲဆုိေတာ့ တာေ၀းအေျပးသမားေတြကိုယ္တုိင္က ေလးမိနစ္အတြင္း တစ္မိုင္ေျပးဖို႕ဆုိတာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလို႕ ယုံၾကည္ေနၾကလို႕ပါပဲ။ အဲဒီယုံၾကည္မွဳဟာ ၁၉၅၄ ခုႏွစ္ ေမလအထိပဲ ခံပါတယ္။
ရိုဂ်ာ ဘန္နီစတာ (Roger Bannister) က ၃မိနစ္နဲ႕ ၅၉စကၠန္႕အတြင္းမွာ ေျပးျပႏုိင္ခဲ့တယ္။

စိတ္၀င္စားစရာ ေကာင္းတာကေတာ့၊ ေနာက္ထပ္ ရက္သတၱပတ္ ၆ ပတ္အၾကာမွာ ဘန္နီစတာရဲ႕ စံခ်ိန္ဟာ က်ိဳးသြားခဲ့တယ္ေလ။ အဲဒီေနာက္ေတာ့ ေလးမိနစ္ တစ္မုိင္ဆုိတာ အထူးအဆန္း မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။

သင္ဟာ သင့္ရဲဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာ အတားအဆီးေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစား ဆင္ျခင္သင့္ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႕လဲဆုိေတာ့ အဲဒါေတြက သင့္ကို သင္လုိခ်င္တာမရေအာင္ ေနာက္ျပန္ဆြဲေနလုိ႕ပါပဲ။

၁။ ေသေသခ်ာခ်ာ သတ္မွတ္ပါ

သင့္ကို ေနာက္ျပန္ဆြဲေနတဲ့ စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာ အတားအဆီးတစ္ခုကို ခ်ေရးပါ။ အဲဒါရဲ႕ေအာက္မွာ ဒီယုံၾကည္မွဳေၾကာင့္ သင္ႀကံဳေတြ႕ခဲ့ရတဲ့ ဆိုးက်ိဳးေတြကို ခ်ေရးပါ။

ဥပမာ-

“ငါဟာ ကိုယ္ပုိင္စီးပြားေရးလုပ္ငန္းတစ္ခု မလုပ္ႏုိင္ဘူး”

ငါ စီးပြားေရးမွာ ေအာင္ျမင္ႏုိင္မယ့္၊ အက်ိဳးအျမတ္ရႏုိင္မယ့္ စိတ္ကူးတခ်ိဳ႕ ရွိခဲ့ဖူးတယ္။ ဒါေပမဲ့ အခုထိ သူမ်ားဆီမွာ အလုပ္လုပ္ေနမိတုန္းပဲ။

၂။ သင့္ကိုယ္သင္ အားေပးပါ

တျခား စာရြက္မွာလည္း အဲဒီ အတားအဆီးကို ခ်ေရးပါ။ ၿပီးေတာ့ အဲဒါနဲ႕ ဆန္႕က်င္ဘက္ အေပါင္းလကၡဏာေဆာင္တဲ့ စာေၾကာင္းကိုလည္း ခ်ေရးပါ။ ေနာက္ဆုံးအေနနဲ႕ (အဲဒါအေရးႀကီးပါတယ္) အဲဒီ စိတ္ပိုင္းဆုိင္ရာ အတားအဆီးကို ျခစ္ပစ္လုိက္ပါ။

ဥပမာ-

“ငါဟာ ကိုယ္ပိုင္စီးပြားေရးလုပ္ငန္းတစ္ခု မလုပ္ႏိုင္ဘူး”
“ငါဟာ စီးပြားေရးမွာ သိပ္ကိုေအာင္ျမင္မွာ ေသခ်ာတယ္ ”

၃။ သင့္ရဲ႕ စိတ္စြမ္းအားကို အသုံးျပဳပါ

သင့္ရဲ႕ အေပါင္းလကၡဏာေဆာင္တဲ့ စာေၾကာင္းကို ျမင္သာတဲ့ ေနရာတစ္ခုခုမွာ ေရးထားလုိက္ပါ။ ၿပီးေတာ့ ေန႕စဥ္ေန႕တုိင္း အဲဒီစာေၾကာင္းကို စြမ္းအင္အျပည့္၊ အာရုံစူးစုိက္မွဳအျပည့္နဲ႕ အသံက်ယ္က်ယ္ ဖတ္ပါ။ က်ေနာ္ ဒီနည္းကို သုံးၾကည့္ၿပီးပါၿပီ။ တကယ္ အလုပ္ျဖစ္ပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာ အတားအဆီးေတြဟာ ဆင္တစ္ေကာင္မွာ ခတ္ထားတဲ့ သံေျခက်င္းနဲ႕ တူပါတယ္။ ျမင္ဖူးၾကမွာေပါ့။ ဆင္ႀကီးတစ္ေကာင္ကို သံေျခက်င္း ခတ္ထားတာကိုေလ။ ဆင္ႀကီးရဲ႕ ေျခေထာက္မွာ သံေျခက်င္းကို ခ်ည္ထားၿပီး သံႀကိဳးအစြန္းတစ္ဖက္ကိုေတာ့ ေျမႀကီးမွာ စိုက္ထားတယ္။

မထူးဆန္းဘူးလား။ ဆင္ႀကီးတစ္ေကာင္ရဲ႕ ခြန္အားက ေျမႀကီးမွာ စိုက္ထားတဲ့ သံေျခက်င္းငုတ္ကို ျပဳတ္ထြက္ေအာင္ ရုန္းႏုိင္ပါလ်က္နဲ႕ ဘာလို႕ ဒီဆင္ႀကီးက မရုန္းတာလဲ။
ဒါဟာ စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာ အတားအဆီးေၾကာင့္ပါပဲ။

အဲဒီဆင္ႀကီးကို ငယ္စဥ္က အဲဒီလို သံေျခက်င္းခတ္ထားတယ္။ သူက ရုန္းတယ္။ ငယ္ငယ္ေလးဆိုေတာ့ မရုန္းႏုိင္ဘူးေပါ့။ သူ ရုန္းေလ၊ သံေျခက်င္းက သူ႕ေျခေထာက္ထဲကို နစ္၀င္ၿပီး နာက်င္ေလ။ အဲဒီေနာက္ေတာ့ နာက်င္မွဳဒဏ္ကို မခံႏုိင္ေတာ့ဘဲ သူရုန္းေနတာကို ရပ္လုိက္ေတာ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ သူဟာ သံေျခက်င္းကို ျပဳတ္ထြက္ေအာင္ မရုန္းႏုိင္ဘူး။ ရုန္းလုိက္ရင္ နာမွာပဲဆုိတဲ့ အသိကလည္း သူ႕စိတ္ထဲမွာ စြဲနစ္သြားေတာ့တယ္။

ဒီလုိနဲ႕ သူဟာ ဆင္ႀကီးတစ္ေကာင္ျဖစ္လာတယ္။ အင္အားအျပည့္၊ ခြန္အားအျပည့္နဲ႕ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ သူ႕မွာ ငယ္ငယ္ကတည္းက စြဲလာတဲ့ ” သံေျခက်င္းကို ျပဳတ္ေအာင္ မရုန္းႏုိင္ဘူး၊ ရုန္းရင္ နာလိမ့္မယ္ ” ဆုိတဲ့ အသိက မေပ်ာက္ေတာ့ဘူး။ ဒီေတာ့ သူမရုန္းဘူး။ သူ႕ရဲ႕ ခြန္အားနဲ႕ ရုန္းလိုက္ရင္ အသာေလးျပဳတ္ထြက္မယ့္ သံေျခက်င္းကို သူမရုန္းဘဲ ေနေတာ့တယ္။

သင့္မွာလည္း အဲဒီဆင္ႀကီးလိုပဲ ငယ္စဥ္ကတည္းက ရခဲ့တဲ့ စိတ္ပိုင္းဆုိင္ရာ အတားအဆီးတစ္ခု ရွိခ်င္ရွိလိမ့္မယ္။ အဲဒါကို ဆုပ္ကိုင္မထားပါနဲ႕။ အခု သင္ဟာ ခြန္အားအျပည့္နဲ႕ ဆင္ႀကီးတစ္ေကာင္ျဖစ္ေနၿပီ။ သင့္ရဲ႕ ခြန္အားေတြနဲ႕ စြမ္းအင္ေတြနဲ႕ ရုန္းလုိက္စမ္းပါ။ အဲဒီ သံေျခက်င္းကို ျပဳတ္ထြက္သြားေအာင္ ရုန္းပစ္လုိက္စမ္းပါ။ သင္ လုပ္ႏိုင္ပါတယ္။

Ref: Lifestyle Tip #14: Mental Barriers by Oli Hille , Assumed Constraints by MorningCoach

ေနာက္ဘ၀အတြက္ ဘယ္ကံအက်ိဳးေပးမလဲ - (၃)

အက်ဳိးေပးဖို႔ရာ ဂရုကံမရွိရင္ ဒုတိယျဖစ္တဲ့ အာသႏၷကံ အခြင့္အလမ္းႏွင့္ ၾကည့္ၾကစို႔။



ကားေမွာက္လို႔ ေရနစ္လို႔ လုပ္ၾကံခံရလို႔ စသည္ျဖင့္ ရုတ္တရက္ေသဆံုးရမႈေတြ ရွိတတ္ပါတယ္။ ဒီကိစၥေတြမွာ ရုတ္တရက္ၾကံဳေတြ႔ရတဲ့ အာရံုေတြႏွင့္သာ ေသဆံုးၾကရဖို႔ မ်ားပါတယ္။ ဒီလိုျဖစ္ရပ္ေတြမွာ ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္ခြင့္မရလို႔ ကံတရားအတိုင္းပဲ ထားၾကပါစို႔။ ဘယ္လိုမွ ျပင္ဆင္ခြင့္ မရတာဘဲကိုး။





အသက္အရြယ္အရျဖစ္ေစ၊ ေရာဂါအေျခအေနအရျဖစ္ေစ ေသရေတာ့မယ္လို႔ သိလာတဲ့အခါမွာေတာ့ ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္ဖို႔ အခြင့္အလမ္း ရတတ္ၾကတယ္။ ဒီအခြင့္အလမ္းေတြက -

(၁) နားလည္သူေတြ စီမံေပး ေဟာေျပာေပးလို႔ ေကာင္းတဲ့အာရံုတစ္ခုခုကို အာရံုျပဳဖို႔ အခြင့္အေရး ရတတ္ပါတယ္။

(၂) မိမိရဲ႕ ပင္ကိုယ္အသိနဲ႔ ဘုရားအာရံု တရားအာရံု ဒါနမႈ သီလမႈစသည္ေတြကို အာရံုျပဳေနဖို႔ အခြင့္အေရးရတတ္ပါတယ္။





ဒါေတြဟာ အာသႏၷကံေကာင္းျဖစ္ေအာင္ ျပင္ဆင္ႏိုင္တဲ့ အခြင့္အလမ္းေတြပါပဲ။ ဒီထဲက မိမိေသခါနီးမွာ စီမံေပး၊ ေဟာေျပာေပးမယ့္သူ ရွိမယ္မရွိဘူဆိုတာ အာမခံခ်က္ရွိတဲ့ကိစၥမွ မဟုတ္ဘဲ။ ဘယ္ေနရာ ဘယ္အခ်ိန္မွာ ဘယ္လိုအေျခအေနမ်ဳိးႏွင့္ ေသရမယ္ရယ္လုိ႔ သိႏိုင္ၾကတာမွ မဟုတ္တာ။ ဒါေၾကာင့္ ေသခါနီးမွာ သူတပါးရဲ႕ စီမံေပးမႈ၊ ေဟာေျပာေပးမႈကို အားကိုးဖို႔ဆိုတာ မေရရာတတ္တဲ့ကိစၥ ျဖစ္ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ - ေသခါနီးက်ေတာ့မွ ေကာက္ကာငင္ကာ ဘုရားအာရံု တရားအာရံုကိုယူဖို႔၊ ဒါနမႈ သီလမႈေတြကို အာရံုျပဳဖို႔ဆိုတာ လြယ္တဲ့ကိစၥမွ မဟုတ္ဘဲ။ လက္ရွိမွာပဲ ဒီလိုအာရံုကို ရုတ္တရက္ယူႏိုင္သလားလို႔ မိမိကိုယ္ ျပန္သံုးသပ္ၾကည့္ပါ။ ၾကိဳတင္အေလ့အလာလုပ္ထားပါမွ ျဖစ္ႏိုင္ေျခရွိမယ့္ကိစၥပါ။ ဒီလို ၾကိဳတင္အေလ့အလာလုပ္ထားတယ္ဆိုတာ “အာစိဏၰကံ” ပါပဲ။





ဒီေတာ့ တတိယအခြင့္အလမ္းအားေကာင္းတဲ့ အာစိဏၰကံဟာ မိမိအနာဂတ္ဘဝအတြက္ ဘယ္ေလာက္အေရးပါတယ္ဆိုတာ သတိျပဳ မိေလာက္ပါျပီ။ ဆက္ျပီး ေလ့လာၾကည့္ၾကစို႔။



အာစိဏၰကံဆိုတာ ႏွစ္ရွည္လမ်ား အစဥ္တစိုက္လုပ္ခဲ့ရတဲ့ အလုပ္။ ဒါမွမဟုတ္ တစ္ၾကိမ္တစ္ခါ လုပ္တာျဖစ္ေပမဲ့ စြဲစြဲျမဲျမဲ သတိတရျဖစ္ေနတဲ့ကံလို႔ ေျပာခဲ့ျပီးပါျပီ။





ေနာက္ဘဝဆိုတာ မလြဲမေသြၾကံဳရမွာမို႔ ေကာင္းတဲ့ဘဝသစ္တစ္ခုမွာျဖစ္ႏိုင္ဖို႔ ေကာင္းတဲ့အာစိဏၰကံ တစ္ခုခုရွိေနေအာင္ ၾကိဳးစားထား သင့္ပါတယ္။ အေလ့အက်င့္အားေကာင္းရင္ အားေကာင္းသေလာက္ အာရံုယူရမႈ လ်င္ျမန္တာေၾကာင့္ အလ်င္အျမန္အာရံုယူႏိုင္ေအာင္အထိိ အေလ့အလာ လုပ္ထားသင့္ပါတယ္။ အခ်ဳိ႕က အသက္ငယ္ေသးတယ္၊ ေနာက္မွလုပ္မယ္၊ အခ်ိန္မရေသးလို႔ စသည္ျဖင့္ ဆင္ေျခအမ်ဳိးမ်ဳိးေပးျပီး အခ်ိန္ဆြဲတတ္ၾကတယ္။ ေသျခင္းတရားက ငယ္သူၾကီးသူရယ္လုိ႔ ေရြးမေနတာကို လူတိုင္းနားလည္ျပီးသားပါ။ အသက္ငယ္ေသးလို႔ အခ်ိန္မရေသးလို႔ စသည္ျဖင့္ မိမိက သက္သက္ညႇာညႇာ အခ်ိန္ေပးေပမဲ့ ေသျခင္းတရားက ဒီလိုနားလည္မႈရွိတာမ်ဳိးမွ မဟုတ္ဘဲ။ ခြင့္လႊတ္ သက္ညႇာတတ္တာမွ မဟုတ္ဘဲ။





မေကာင္းတဲ့ကံတစ္ခုခု အက်ဳိးေပးခြင့္ရသြာလို႔ အပါယ္ေလးပါးေရာက္သြားရင္ေတာ့ ခံေပေရာပဲ။ အပါယ္ေလးပါးေရာက္ သြားျပီဆုိ ရင္ ေကာင္းတဲ့အာစိဏၰကံလုပ္ဖို႔ အခြင့္အလမ္း မရွိသေလာက္ ျဖစ္သြားပါျပီ။ ငရဲေရာက္ေနသူ ျပိတၱာျဖစ္ေနသူ အသူရကာယ္ျဖစ္ေန သူ ေခြး ဝက္ ၾကက္စသည္ျဖင့္ တိရစာၦန္ျဖစ္ေနသူေတြရဲ႕ အေျခအေနကို ေတြးၾကည့္ပါ။ ေန႔စဥ္ၾကံဳေတြ႔ေနရတဲ့ ဘဝဆင္းရဲ ရယ္၊ ယခုလို အသိဉာဏ္မ်ဳိး မရွိႏိုင္တာရယ္ေၾကာင့္ အပါယ္ေလးပါးက ျပန္လြတ္ဖို႔ကိစၥဟာ အေတာ္ခက္သြားပါျပီ။ ဒီသေဘာကို သိေစခ်င္လို႔ ရွင္ေတာ္ဘုရားက လိပ္ကန္းၾကီး ဥပမာေပးျပီး လူ႔ဘဝကိုရဖို႔ ခက္ခဲေၾကာင္း ေဟာေတာ္မူခဲ့တာပါ။ ဒီအေၾကာင္းကို ကာဏကစ ၦေပါပမသုတ္မွာ ေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္။ သူသူငါငါ ၾကားဖူးၾကတာမို႔ အက်ယ္မေျပာေတာ့ပါဘူး။





အာစိဏၰကံျပီးေတာ့ စတုတၳအခြင့္အလမ္းအားေကာင္းတဲ့ ကဋတၱာကံႏွင့္ ေလ့လာၾကည့္ၾကစို႔။



ေကာင္းတဲ့အာစိဏၰကံျဖစ္ေစ မေကာင္းတဲ့အာစိဏၰကံျဖစ္ေစ အက်ဳိးေပးခြင့္မသာရင္ေတာ့ အတိတ္ဘဝေတြ၊ ဒါမွမဟုတ္ လက္ရွိဘဝမွာ အမွတ္မထင္ျပဳလုပ္ထားတဲ့ ကံေတြရွိပါတယ္။ ဒီကံေတြထဲက ကံတစ္ခုခုအက်ဳိးေပးပါလိမ့္မယ္။ ဒါက “ကဋတၱာကံ”ရဲ႕ အက်ဳိးေပးမႈျဖစ္ပါတယ္။





သတၱဝါေတြအတြက္ အခ်စ္ဆံုးသူကို ညႊန္ျပပါဆိုရင္ မိမိကိုယ္သာ ညႊန္ျပရမွာပါ။ မိမိကိုယ္ခ်စ္မွန္းသိရင္ တကယ္ခ်စ္ရာေရာက္ေအာင္လုပ္တတ္ဖို႔ အေရးၾကီးပါတယ္။ လက္ရွိဘဝတင္မဟုတ္ဘဲ အနာဂတ္အထိေမွ်ာ္ေတြးျပီး ခ်စ္တတ္ဖို႔ လိုပါတယ္။ ညီႏွင့္အကို ေမာင္ႏွင့္ႏွမ ဆရာႏွင့္တပည့္ ဘယ္ေလာက္ ခ်စ္တယ္ခင္တယ္ေျပာေျပာ ကိုယ္ေရးၾကံဳလာျပီဆိုရင္ ကိုယ့္ဘက္ဆြဲတတ္ၾကျမဲပါ။ ဇနီးႏွင့္ခင္ပြန္း ဘယ္ေလာက္ခ်စ္ပါတယ္ဆိုဆို မိမိေလာက္မခ်စ္ႏိုင္ၾကပါဘူး။ မိမိကိုယ္သာ အသားေပးၾကတာပါ။ ဥပမာေျပာရရင္ ေကာသလမင္းၾကီးကို ၾကည့္ႏိုင္ပါတယ္။



တစ္ခါက ေကာသလမင္းၾကီးႏွင့္ မလႅိကာမိဖုရားတို႔ဟာ နန္းေတာ္အိပ္ေဆာင္မွာ ညအိပ္ခါနီး ေရာက္တတ္ရာရာ ေျပာေနမိၾကပါသတဲ့။ ဒီလိုေျပာေနၾကရင္း ေကာသလမင္းၾကီးက “ဘယ္သူ႔ကို အခ်စ္ဆံုးလဲ” လို႔ ေမးပါတယ္။ ေမာင္ေတာ္ဘုရားကို အခ်စ္ဆံုးပါဆိုတဲ့အေျဖကို မလႅိကာေပးလိမ့္မယ္လို႔ ဘုရင္ေကာသလ ထင္ခဲ့ပါတယ္။ ေမွ်ာ္လည္းေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီလိုအေျဖမ်ဳိးက ေလာကမွာ ခ်စ္ၾက သူေတြခ်င္း ေျပာရိုးဆိုစဥ္မဟုတ္လား။ ဒီေတာ့ ဘုရင္ၾကီးလည္း ေမွ်ာ္လင့္ေပမေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ဒီေနရာမွာ ဘုရင္ၾကီးေမွ်ာ္လင့္သလို မဟုတ္ခဲ့ဘူး။ မလႅိကာမိဖုရားက “သူ႔ကိုယ္သူ အခ်စ္ပါ” လို႔ ေျဖလိုက္တယ္။ ဘုရင္ၾကီး အေတာ္အခံရခက္သြားတယ္။ စိတ္ေကာက္သြားလိုက္တာ ရက္အတန္ၾကာေအာင္ မိဖုရားၾကီးကို မေခၚႏိုင္ မေျပာႏိုင္ျဖစ္သြားတဲ့အထိပဲ။





ျပီးေတာ့ - အႆကဘုရင္ၾကီးရဲ႕ ျဖစ္ရပ္ကလည္း ရွိေသးတယ္။



တစ္ခါက အႆကဘုရင္ၾကီးမွာ အသက္ကလည္းငယ္၊ ရုပ္ကလည္းအလြန္လွျပီး ဘုရင္ၾကီးအေပၚလည္း အလြန္အလိုက္သိတတ္တဲ့ မိဖုရားတစ္ဦးရွိတယ္။ နာမည္က “ဥပရိေဒဝီ”တဲ့။ ဘုရင္ၾကီး အလိုလိုက္ အခ်စ္ပိုရတဲ့ မိဖုရားေပါ့။ အရြယ္ေကာင္းစဥ္မွာပဲ မိဖုရား ရုတ္တရက္ ကြယ္လြန္သြားပါေရာ။ ဘုရင္ၾကီး ဘာေျပာေကာင္းမလဲ မိဖုရားစိတ္ႏွင့္ မအိပ္ႏိုင္ မစားႏိုင္ ပူေဆြးေသာက အၾကီးအက်ယ္ျဖစ္ရတယ္။ မိဖုရားအေလာင္းကို မပစ္ရက္လို႔ နန္းေတာ္ထဲမွာပဲ ထားတယ္။





ဒီအခ်ိန္မွာ အေလာင္းေတာ္ရေသ့ဟာ ဟိမဝႏာၱကေန ဘုရင့္ဥယ်ာဥ္ေတာ္သို႔ ေရာက္လာပါတယ္။ မိဖုရားၾကီး ဘယ္ဘဝကိုေရာက္ေန တယ္ဆိုတာ ေျပာႏိုင္ေၾကာင္း လုလင္ငယ္တစ္ဦးကို အမိန္႔ရွိလိုက္ပါတယ္။ လုလင္ငယ္က ဘုရင္ၾကီးကို သံေတာ္ဦးသြားတင္ေတာ့ ဘုရင္ၾကီးလိုက္လာျပီး မိဖုရားၾကီးရဲ႕ တမလြန္ဘဝကိုေျပာျပဖို႔ ေတာင္းပန္ပါတယ္။ အေလာင္းေတာ္ရေသ့က ဥယ်ာဥ္ေတာ္ အတြင္း ႏြားေခ်းပံုတစ္ခုေအာက္မွာေနတဲ့ ႏြားေခ်းပိုးႏွစ္ေကာင္ကို အဘိညာဥ္တန္ခိုးႏွင့္ ေခၚယူလိုက္ပါတယ္။ ေရာက္လာေတာ့ အေလာင္းေတာ္ ရေသ့က ေမးပါတယ္။ ဒီအခါမွာ ႏြားေခ်းပိုးမက “သူဟာ အတိတ္ဘဝက ဥပရိမိဖုရားျဖစ္ပါေၾကာင္း၊ ယခုအခါ ဥယ်ာဥ္ေတာ္ အတြင္းမွာ ႏြားေခ်းပိုးမ ျဖစ္ေနပါေၾကာင္း၊ အတိတ္ဘဝက အႆကဘုရင္ႏွင့္ ထီးနန္းစည္းစိမ္ကို အတူခံစားျပီး ဥယ်ာဥ္ေတာ္ အတြင္းမွာ လွည့္လည္သြားလာ အတူေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ဖူးေပမဲ့ ဘဝျခားသြားျပီျဖစ္ေၾကာင္း၊ အတူပါလာသူမွာ ယခုဘဝၾကင္ေဖာ္ ႏြားေခ်းပိုးထီးျဖစ္ေၾကာင္း၊ လက္ရွိ ဘဝ အတူေနရတဲ့ ႏြားေခ်းပိုးထီးကိုသာ ခ်စ္ေတာ့ေၾကာင္း” ေလွ်ာက္ထားပါတယ္။





ဒီစကားကိုၾကားတာႏွင့္ ဥပရိမိဖုရားအေပၚထားခဲ့တဲ့ ဘုရင္ၾကီးရဲ႕ ေမတၱာေတြ သံေယာဇဥ္ေတြဆိုတာ ဘယ္ေရာက္ကုန္မွန္းမသိဘူး။ မစြန္႔ရက္ မပစ္ရက္ထားတဲ့ မိဖုရားအေလာင္းကို ခ်က္ခ်င္းလႊင့္ပစ္ဖို႔ အမိန္႔ေပးလိုက္ပါတယ္။ ေရခ်ဳိးဦးေခါင္းေလွ်ာ္ျပီးမွ နန္းေတာ္သို႔ဝင္ျပီး အျခား တစ္ေယာက္ကို မိဖုရားေျမႇာက္ပါေတာ့တယ္။





ဒီသာဓကေတြဟာ ဘာကိုေဖာ္ညႊန္းေနသလဲဆိုရင္ ပါးစပ္က ၾကားေကာင္းေအာင္ ဘယ္လိုေျပာေနေျပာေန မိမိကိုယ္သာ အခ်စ္ဆံုးျဖစ္ေၾကာင္း ညႊန္ျပေနတာျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရင္ေကာသလဟာ မလႅိကာမိဖုရားရဲ႕ ဒုတိယလူျဖစ္ရတာကို လက္မခံႏိုင္ မမေက်နပ္ႏိုင္ပါဘူး။ မလႅိကာရဲ႕ ပဌမလူက သူျဖစ္ရမယ္၊ မလႅိကာကိုယ္တိုင္က ဒုတိယေနရာမွာ ေနရမယ္၊ ဒီလိုျဖစ္ေစခ်င္တာ။ ျဖစ္မလာေတာ့ ဘုရင္ၾကီး စိတ္ေကာက္တယ္။ ခ်စ္ရပါတယ္ဆိုတဲ့ မိဖုရားကို အျပစ္ျမင္ေတာ့တယ္။





အႆကဘုရင္လည္း ခ်စ္ရတဲ့မိဖုရားမို႔ အေလာင္းကိုပင္ မစြန္႔ရက္မပစ္ရက္ထားခဲ့ေပမဲ့ သူ႔ကိုယ္သူ ဒုတိယလူ၊ ႏြားေခ်းပိုးေလာက္မွ အသိအမွတ္ျပဳမခံရသူလို႔ သိသြားတဲ့အခါ မိဖုရားအေလာင္းကို ခ်က္ခ်င္းလႊင့္ပစ္ဖို႔ အမိန္႔ေပးပါတယ္။ မိဖုရားအေပၚထားခဲ့တဲ့ ေမတၱာေတြ သံေယာဇဥ္ေတြ ကြယ္ေပ်ာက္ျပီး ခ်က္ခ်င္းအျပစ္ျမင္သြားပါတယ္။ ဒါေတြဟာ ပါးစပ္က ဘယ္လိုေျပာေျပာ မိမိႏွင့္ပတ္သက္လာရင္ ခ်စ္လွပါတယ္ ဆိုတဲ့မိဖုရားကိုပင္ အျပစ္ျမင္ေလာက္ေအာင္ မိမိကိုယ္ခ်စ္ေၾကာင္း ေဖာ္ညႊန္းေနတဲ့ သာဓကေတြပါပဲ။





ျပီးေတာ့ ရွိပါေသးတယ္။ မိဘႏွင့္္သားသမီးတို႔ရဲ႕ခ်စ္ခင္မႈကို အသန္႔ရွင္းဆံုး အခိုင္ျမဲဆံုးလို႔ ေလာကမွာ ေျပာရိုးဆိုစဥ္ရွိပါတယ္။ ဒီေလာက္ ခ်စ္ခင္မႈခိုင္ျမဲပါတယ္ဆိုတဲ့ မိဘႏွင့္သားသမီးပင္လွ်င္ ကိုယ္ေရးၾကံဳလာရင္ မိမိကိုယ္သာ ဦးစားေပးတတ္ၾကတာပါ။ ေျပာဆိုဆံုးမတာကိုမနာခံဘဲ ဂုဏ္သိကၡာထိခိုက္ေအာင္ အၾကိမ္ၾကိမ္လုပ္လို႔၊ ပစၥည္းဥစၥာေတြကို ျဖဳန္းတီးလို႔၊ စိတ္ဆင္းရဲကိုယ္ဆင္းရဲျဖစ္ေအာင္ အမ်ဳိးမ်ဳိးလုပ္လို႔၊ ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ေစာ္ကားလို႔ စသည္ျဖင့္ အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ သားသမီးကို အေမြျဖတ္စြန္႔ပစ္တာေတြ၊ မေခၚႏိုင္မေျပာႏိုင္ျဖစ္ၾက တာေတြကို ေတြ႔ဖူးၾကားဖူးေနၾကတာပဲ မဟုတ္လား။





မိမိကိုယ္က်ေတာ့ အမ်ဳိးမ်ဳိးကာကြယ္ၾကေတာ့တာပါပဲ။ မျဖစ္သင့္မလုပ္သင့္တာ လုပ္မိတာကိုပင္ ဘာေၾကာင့္ညာေၾကာင့္ဆိုျပီး ဆင္ေျခဆင္လက္ေပးတတ္ၾကပါတယ္။ အျပစ္ကိုေရွာင္လႊဲတတ္ၾကပါတယ္။ ဒါေတြဟာ မိမိကိုယ္ ဘယ္ေလာက္ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့ သာဓကေတြပါ။ ဒါေပမဲ့ ဒီလုပ္ရပ္ေတြဟာ လက္ရွိဘဝအတြက္ေလာက္ပဲ ခ်စ္တတ္ၾကတဲ့သေဘာပါ။ အနာဂတ္အထိ ေမွ်ာ္ေတြးခ်စ္တတ္ဖို႔က အေရးၾကီးပါတယ္။ အနာဂတ္အထိ ေမွ်ာ္ေတြးႏိုင္ပါမွ မိမိကိုယ္ တကယ္ခ်စ္တတ္သူ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ အနာဂတ္အထိ ေမွ်ာ္ေတြးႏိုင္ဖို႔က အာစိဏၰကံေကာင္းတစ္ခုခု မရွိမျဖစ္ရွိေနဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ ဒီထက္စြမ္းႏိုင္ရင္ေတာ့ အရိယာျဖစ္ေအာင္ က်င့္ၾကံႏိုင္ရင္ အေကာင္းဆံုးေပါ့။





ဒါေၾကာင့္ ဆီမီးလွဴ ပန္းလွဴ ေရခ်မ္းလွဴ ဆြမ္းလွဴ ဆြမ္းေလာင္းစတဲ့ ဒါနမႈေတြ၊ ေန႔စဥ္ ငါးပါးသီလ၊ ဥပုသ္ေန႔ေတြမွာ ဥပုသ္သီလထိန္းမႈစတဲ့ သီလမႈေတြ၊ ဘုရားဝတ္တတ္မႈ၊ ပုတီးစိပ္မႈ၊ ရုပ္နာမ္တရားရဲ႕ မျမဲတဲ့အနိစၥသေဘာ ဆင္းရဲတဲ့ဒုကၡသေဘာ အစိုးမရတဲ့ အနတၱသေဘာကို ထင္ျမင္ေအာင္ရႈမွတ္တဲ့ ဘာဝနာမႈေတြကို က်င့္ဝတ္တစ္ခု၊ အဓိ႒ာန္ခ်က္တစ္ခုအေနျဖင့္ထားျပီး ေန႔စဥ္မွန္မွန္ လုပ္ထားသင့္ပါတယ္။ လုပ္တဲ့အခါလည္း ပတ္ဝန္းက်င္အထင္ၾကီးရံု ၾကည့္ေကာင္းရံုမဟုတ္ဘဲ မိမိစိတ္မွာ တကယ္ လိုလိုလားလား ၾကည္ၾကည္ႏူးႏူးျဖစ္ေအာင္ လုပ္ထားသင့္ပါတယ္။





ဒီအာရံုုေတြကို ႏွလံုးသားမွာ စြဲထင္ေနေအာင္ အေလ့အလာလုပ္ထားသူဟာ ရုတ္တရက္ၾကံဳလာရတဲ့ အျခားအာရံုေတြကို အလြယ္တကူ ေက်ာ္လႊားႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။ ဒီလိုေကာင္းမြန္တဲ့အာရံုႏွင့္ ဘဝကူးခဲ့ရင္ တမလြန္ဟာ ေကာင္းတဲ့ဘဝျဖစ္ဖို႔ ေသခ်ာပါတယ္။





ဒီသေဘာကိုနားလည္ၾကလို႔ ပညာရွိသူေတာ္ေကာင္းၾကီးမ်ားဟာ ဒါနမႈ သီလမႈ ဘာဝနာမႈေတြကို အာစိဏၰကံေျမာက္ေအာင္ ၾကိဳးစား လုပ္ေဆာင္သြားၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အနာဂတ္အထိ ေမွ်ာ္ေတြးျပီး မိမိကိုယ္ခ်စ္ျပသြားၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အျခားသူေတြကိုလည္း အာစိဏၰကံေကာင္းေတြ လုပ္မိစုမိၾကေစလိုလို႔ အကုသိုလ္မွန္သမွ်ေရွာင္ဖို႔၊ ကုသိုလ္မွန္သမွ်လုပ္ေဆာင္ဖို႔ ဆံုးမတိုက္တြန္းသြားၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ “ကုသိုလ္တစ္ခုေန႔စဥ္ျပဳ” ဆိုတဲ့လမ္းညႊန္ကို ေပးသြားခဲ့ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။





ဒီေတာ့ [B]မိမိမွာ ေနာင္ဘဝအတြက္ စိတ္ေက်နပ္ေလာက္တဲ့ အာစိဏၰကံေကာင္းတစ္ခုခု ရွိျပီးျပီလား?-[/B] ဒါဟာ မိမိကိုယ္မိမိ ေန႔စဥ္ေမးသင့္တဲ့ ေမးခြန္းတစ္ခုပါ။ တကယ္လုိ႔ မရွိေသးဘူးဆိုရင္ေတာ့ မိမိကိုယ္မိမိ တကယ္ခ်စ္တာမဟုတ္ေသးဘူး။ မိမိကိုယ္မိမိ မခ်စ္တတ္ေသးဘူးလို႔သာ မွတ္ပါ။





ျပဆိုခဲ့တဲ့ ေလ့လာခ်က္ေတြဟာ ရွင္္ေတာ္ျမတ္ဘုရား ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့တဲ့ ေဒသနာေတာ္မ်ားကိုအေျခခံျပီး ေနာက္ဘဝ ပဋိသေႏၶက်ဳိးကိုေပးမယ့္ ကံသေဘာကို ေယဘုယ်ေလ့လာၾကည့္တဲ့ အခ်က္အလက္ေတြသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္သူ႔ကို ေနာက္ဘဝမွာ ဘယ္ကံက ဘယ္လိုအက်ဳိးေပးမယ္လို႔ အတိအက်သိႏိုင္တာက ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားရဲ႕ “ဝိပါကဉာဏ္ေတာ္” အရာသာျဖစ္ပါတယ္။ အျခားသူေတြရဲ႕အရာ မဟုတ္ပါဘူး။





ဒါေပမဲ့ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားရဲ႕ ေဒသနာေတာ္ေတြဟာ မွန္(ေၾကးမံု)ႏွင့္ တူပါတယ္။ ေလာကမွာ အသံုးျပဳေနၾကတဲ့ မွန္(ေၾကးမံု)ဟာ မ်က္စိအျမင္ရွိသူတိုင္း မိမိအေျခအေနကို ၾကည့္ႏိုင္ျမင္ႏိုင္တဲ့အရာ ျဖစ္ပါတယ္။ ျပံဳးေနရင္ျပံဳးေနတဲ့အတိုင္း၊ မဲ့ေနရင္မဲ့ေနတဲ့အတိုင္း၊ ငိုေနရင္ ငိုေနတဲ့အတိုင္း၊ ရယ္ေနရင္ ရယ္ေနတဲ့အတိုင္း ေတြ႔ႏိုင္ျမင္ႏိုင္တဲ့အရာ ျဖစ္ပါတယ္။ ပစၥည္းရွိပစၥည္းမဲ့၊ အာဏာရွိ အာဏာမဲ့ဆိုျပီး မ်က္ႏွာလိုက္ေလ့မရွိပါဘူး။ သဘာဝအတိုင္း ေတြ႔ျမင္ႏိုင္တဲ့အရာ ျဖစ္ပါတယ္။





ဒီအတိုင္းပါပဲ။ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားရဲ႕ ေဒသနာေတာ္ေတြဟာ (ေၾကးမံု)မွန္ေတြပါပဲ။ ကံအက်ဳိးေပးသေဘာကို နားလည္သေဘာေပါက္သူတိုင္း မိမိရဲ႕ တမလြန္အေျခအေနကို ၾကည့္ရႈႏိုင္ ျမင္ေတြ႔ႏိုင္တဲ့အရာေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ မိမိရဲ႕ လက္ရွိလုပ္ရပ္ေတြကို ရွင္ေတာ္ဘုရားရဲ႕ ေဒသနာေတာ္ (ေၾကးမံု)မွန္မွာ တိုက္ဆိုင္ၾကည့္ႏိုင္ပါတယ္။ မိမိမွာ ေကာင္းတဲ့ဂရုကံ၊ ေကာင္းတဲ့အာစိဏၰကံစသည္ ရွိ-မရွိ၊ မေကာင္းတဲ့ ဂရုကံ၊ မေကာင္းတဲ့အာစိဏၰကံစသည္ ရွိ-မရွိကိစၥကို မိမိကိုယ္တိုင္ အသိဆံုးျဖစ္ပါတယ္။ ေကာင္းတဲ့ဂရုကံ၊ ေကာင္းတဲ့အာစိဏၰကံစသည္ ရွိေနရင္ မိမိရဲ႕ ေကာင္းတဲ့အနာဂတ္ဘဝသစ္ကို ျမင္ေတြ႔ႏိုင္သလို၊ မေကာင္းတဲ့ဂရုကံ၊ မေကာင္းတဲ့အာစိဏၰကံစသည္ ရွိေနရင္လည္း မေကာင္းတဲ့အနာဂတ္ဘဝသစ္ကို ျမင္ေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္။ ။



ေမတၱာမ်ားျဖင့္



အရွင္သိရိႏၵ

ကင္ဆာေရာဂါအတြက္ ''ထူးတဲ့အာလူး''

*** ကင္ဆာေရာဂါအတြက္ ''ထူးတဲ့အာလူး''

 ယေန႕ဂ်ပန္ႏိုင္ငံမွာ ဓါတ္စာေဖ်ာ္ရည္တစ္မ်ဳိး ေခတ္စားေနပါသည္။ လူအမ်ား စိတ္၀င္စားလာေအာင္ စတင္ေဖာ္ထုတ္ ေဆာ္ၾသခဲ့သူကေတာ့ ဂ်ပန္ဗုဒၶဘာသာဘုန္းေတာ္ႀကီး အရွင္ တိုမီဇာ၀ ျဖစ္ပါတယ္။ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားလာတဲ့ ဓါတ္စာေဖ်ာ္ရည္ ကေတာ့ ''အာလူးစိမ္း'' ေဖ်ာ္ရည္ပဲျဖစ္ပါတယ္။ 

ဂ်ပန္ႏိုင္ငံမွာ အာလူးစိမ္းေဖ်ာ္ရည္ေၾကာင့္ ေရာဂါ သက္သာေပ်ာက္ကင္းသြားရတဲ့ လူနာေတြ ၊ လူနာရွင္ေတြဆီက ေက်းဇူး တင္ေၾကာင္း ပလူပ်ံသလို ေရာက္လာတဲ့စာေတြ အရွင္တိုမီဇာ၀ လက္ခံရရွိခဲ့ပါတယ္။ ဆရာေတာ္က '' ဒီႏွစ္ထဲမွာ ကင္ဆာအမ်ားအျပားဟာ အာလူးစိမ္းဓါတ္စာ ကို မွီ၀ဲခဲ့ၾကၿပီး ပမာဏ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ သိသိသာသာ သက္သာသြားၿပီး ေသမင္းႏႈတ္ခမ္း၀က ျပန္လာႏိုင္ခဲ့ၾကပါတယ္'' ။

အသံုးျပဳပံုကေတာ့ အာလူးအစိမ္း လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ကို ေရစင္ေအာင္ေဆးၿပီး ထုေထာင္းပါမယ္။ ၿပီးမွ ပိတ္စိမ္းပါးနဲ႕ထုပ္ၿပီး အရည္ရေအာင္ ညွစ္ယူပါမယ္ ။ အဲဒီအရည္ ဖန္ခြက္တစ္ခြက္မွ ႏွစ္ခြက္ ေန႕စဥ္ မွီ၀ဲသြားမယ္ဆိုရင္ အသည္းေရာဂါ ၊ ဆီးခ်ဳိေရာဂါ ၊အစာအိမ္ေရာဂါ ၊ ေက်ာက္ကပ္ေရာဂါ ၊ ႏွလံုးေရာဂါ ၊ ေသြးတိုးေရာဂါ ခါးနာ ၊ ပုခံုးနာ၊ က်ီးေပါင္းနာေရာဂါေတြ ေပ်ာက္ကင္းေစတယ္လို႕ ဆိုပါတယ္ ။ ေပ်ာက္ကင္းေၾကာင္း အနယ္နယ္ အရပ္ရပ္က ေထာက္ခံစာမ်ား ရရွိထားတယ္လို႕ ဆိုပါတယ္ ။

သာဓကတစ္ခု အေနနဲ႕ကေတာ့ ...... မစၥတာတီဆိုသူသည္ နားရြက္ေအာက္နားမွာ အဖုတစ္ဖု ေပၚလာတာနဲ႕ ေဆးရံုကိုသြားၿပီး ကင္ဆာက်ိတ္ျဖစ္ေနၿပီး ခဲြစိတ္ကုသၿပီး ဓါတ္ကင္ခဲ့ပါတယ္ ။ သို႕ေသာ္လဲ ကင္ဆာကလပ္စည္းေတြက အဆုတ္ထိေအာင္ ပ်ံႏွံသြားပါတယ္ ။ သက္ဆိုင္ရာ ဆရာ၀န္ႀကီးမ်ားက ကင္ဆာကလပ္စည္းေတြ ပ်ံႏွံ႕ကုန္လို႕ ကုသလို႕ မရႏိုင္ေတာ့ဘူးလို႕ ဆိုပါတယ္ ။ အဲဒီေနာက္ သူဟာ အာလူးစိမ္းဓါတ္စာ အေၾကာင္းၾကားသိရတဲ့အတြက္ အရံႈးမရွိဘူးဆိုၿပီး ေသာက္ၾကည့္တယ္ ။ အညႊန္းအတုိင္း ေန႕စဥ္ ရက္ဆက္ ဇဲြေကာင္းေကာင္းနဲ႕ ေသာက္ခဲ့ပါတယ္ ။ အခုဆိုရင္ ကင္ဆာကလပ္စည္းေတြ ေလွ်ာ့က် သြားၿပီး ထိန္းခ်ဳပ္ထားႏိုင္တဲ့အတြက္ က်န္းမာေရးနဲ႕ ခြန္အား ျပန္ေကာင္းလာပါတယ္ ။ မူလ အလုပ္အကိုင္လည္း ျပန္ၿပီး လုပ္ကိုင္ႏိုင္ပါၿပီ။ 

သုေတသီ တိုမီဇသက သူ႕ရဲ႕ ''ကင္ဆာေရာဂါ ေၾကာက္စရာမလို၊ က်န္းမာေစေၾကာင္း နည္းလမ္းေကာင္း '' (The way to healthy life ; Cancer not to be feared) ဆိုတဲ့ စာအုပ္ထဲမွာ ကင္ဆာ ေရာဂါ ခဲြစိတ္ကုသခဲ့သည့္တိုင္ေအာင္ လူနာရဲ႕ အေၾကာက္တရားေၾကာင့္ ကင္ဆာကလပ္စည္းေတြ ပ်ံႏွံ႕ ကုန္ရပါတယ္ ။ သူဟာ ကင္ဆာေဆး အဆက္မျပတ္ မွီ၀ဲရၿပီး ဓါတ္ကင္ ၿပီးသြားၿပီဆိုတဲ့ သတင္း မၾကားရသေလာက္ပါပဲ ။ ဒါ့အျပင္ ျပင္းထန္တဲ့ ကုထံုးေတြရဲ႕ ေဘးထြက္ဆုိးက်ဴိးေတြရဲ႕ အက်ဳိးဆက္ကို လူနာက ခံစားရပါေသးတယ္။  အက်ဴိးဆက္အေနနဲ႕ လူနာဟာ ခံတြင္းပ်က္ျခင္း ၊ အားအင္ခ်ည္႕နဲ႕လာျခင္းတို႕ ျဖစ္လာရပါတယ္ ။ အာလူးစိမ္း ဓါတ္စာကို ေသာက္ျခင္းအားျဖင့္ ေဘးထြက္ ဆုိးက်ဴိးေတြ မခံစားရဘဲ လူနာဟာ တစ္ေန႕တစ္ျခား အားအင္ျပည့္ၿဖိဳးလာတာ ေတြ႕ရပါတယ္ ။ အာလူးပင္ဟာ ပင္ကိုယ္က အာဟာရျပည့္၀ေနတဲ့ အစာတစ္ခု ျဖစ္တဲ့အတြက္ အက်ဴိးမယုတ္ပါဘူး ။ သူ႕ကို မွန္မွန္ မွီ၀ဲျခင္းအားျဖင့္ ကင္ဆာ ကလပ္စည္း ေတြကို ဟန္႕ထားေစပါတယ္။'' လို႕ ေဖာ္ျပထာားပါတယ္ ။ အာလူးစိမ္း ဓါတ္စာဟာ ကိုယ္တိုင္ လြယ္လြယ္ကူကူ ေဖာ္စပ္ႏိုင္ၿပီး ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္း ေသာက္သံုးႏိုင္ပါတယ္ ။ ၿပီးေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္တိုအတြင္းမွာ သူ႕ရဲ႕ အာနိသင္ကို ေတြ႕ထိခံစားႏိုင္ပါတယ္။'' ဓါတ္စာ တစ္ပါတ္ ႏွစ္ပါတ္ေလာက္ ေသာက္ၿပီးတာနဲ႕ နာက်င္ ကိုက္ခဲမႈေ၀ဒနာေတြ တစ္စတစ္စ ေလွ်ာ့ပါးသြားပါတယ္ ။ ခံတြင္းျပန္ၿပီး ေကာင္းလာမယ္ ။အသားအေရျပန္ၿပီး ေကာင္းလာမယ္ ။ အာလူးစိမ္း ဓါတ္စာကို အထူးသျဖင့္ ေထာက္ခံတဲ့ ေနာက္တစ္ဦးကေတာ့ ေဒါက္တာ ကိုင္ႏိုရွိတ ျဖစ္ပါတယ္ ။ သူ႕အဆုိေတြက ''အာလူးကို ဥေရာပတိုက္သားေတြက တစ္ခ်ိန္တုန္းက မဟာပထ၀ီေျမၾကီးရဲ႕ ပန္းသီး (Apple of the great earth) လို႕ေခၚခဲ့ေၾကာင္း သိရပါတယ္ ။ အာလူးမွာ အဟာရဓါတ္ေတြ စံုစံုလင္လင္ပါရွိၿပီး အထူးသျဖင့္ ဗိုက္တာမင္စီဓါတ္နဲ႕ ထံုးဓါတ္တို႕ အမ်ားဆံုး ပါ၀င္ပါတယ္ ။ ေရွးေဟာင္း ဂ်ာမန္ေဆးက်မ္းေတြမွာ အာလူးစိမ္းဓါတ္စာရည္ကို.. အစာအိမ္အနာေပါက္ျခင္း ၊ ၀မ္းခ်ဳပ္ျခင္းေတြ အတြက္ေပးရေၾကာင္း ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ 

ကင္ဆာကလပ္စည္းေတြကို ထိန္းခ်ဳပ္ႏုင္ျခင္းႏွင့္ ပါတ္သက္ၿပီး အာကိတ တကၠသိုလ္ ေဆးသုေတသန ဌာနက ပါေမာကၡ ကာဂါမိ က ေျပာၾကားရာမွာ '' ကင္ဆာကလပ္စည္းကို ထိန္းခ်ဳပ္ေစတဲ့ ဓါတ္ကို ရွာေဖြေဖာ္ထုတ္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္ ။ အဲဒီေဆးနဲ႕ ၾကြက္ကေလးေတြ အေပၚမွာ စမ္းသပ္ၾကည့္တဲ့အခါ အလားအလာ ေကာင္းမြန္ေၾကာင္း ေတြ႕ရပါတယ္။ သူဟာ သူ႕ရဲ႕ေတြ႕ရွိခ်က္ကို စာတမ္းျပဳစုၿပီး မႏွစ္က ဂ်ာမနီႏိုင္ငံမွာ က်င္းပခဲ့တဲ့ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ကင္ဆာညီလာခံ (International Cancer Society Conference) မွာ ဖတ္ၾကား တင္သြင္းခဲ့ပါတယ္ ။ ေနာက္ဆက္တဲြအေနနဲ႕ အာလူးစိမ္းဓါတ္စာ ေဖ်ာ္ရည္လုပ္နည္းဟာ အလြန္ပဲ လြယ္ကူပါတယ္ ။ အရြယ္တူ အာလူး (၃)လံုးကို ယူၿပီး ေရစင္ေအာင္ေဆးပါ ၊ အခြံမႏႊာရပါ ။ အစို႕ေပါက္ေလးမ်ားရွိရင္ ဖယ္ရွားေပးပါ။ ၿပီးလွ်င္ အာလူးကို သခြားျခစ္ျဖင့္ အစေလးမ်ားျဖစ္ေအာင္ ျခစ္ေပးပါ ။ ၿပီးက အဲဒီအစေလးမ်ားကို သန္႕ရွင္းေသာ ပိတ္စိမ္းပါးစျဖင့္ ထုပ္ၿပီး (အုန္းႏို႕ညွစ္သကဲ့သို႕) အရည္ညွစ္ယူပါ ၊ အဲဒီအရည္ကို ခြက္ထဲမွာ ထည့္ၿပီး အရသာေကာင္းေအာင္ ပ်ားရည္ နဲနဲေရာစပ္ၿပီး ေသာက္ပါ ။ အဲဒီအာလူးအရည္ကို နံနက္တိုင္း တစ္ခြက္ႏႈန္းျဖင့္ ေသာက္ေပးႏိုင္ပါတယ္ ။ ျဖန္႕ေ၀သူ၏ အမွာစကား ယေန႕ကာလေခတ္တြင္ ကင္ဆာေရာဂါသည္ အလြန္အျဖစ္မ်ား၍ ေငြကုန္ေၾကးက် မ်ားေသာေရာဂါ ျဖစ္ပါသည္ ။ 

ကင္ဆာေရာဂါ ေပ်ာက္ကင္းေစႏုိင္ေသာ တိုင္းရင္းေဆး ၊ ႏိုင္ငံျခားျဖစ္ေဆး အေျမာက္အမ်ား ေပၚထြက္လွ်က္ ရွိပါသည္။ ဗုဒၶဘာသာအလိုရ ခႏၶာရွိ၍ ေ၀ဒနာရွိျဖင္း ျဖစ္ပါသည္ ။ မိမိျပဳေသာ ကုသိုလ္ ၊ အကုသိုလ္ အစုစုတို႕သည္ သံသရာ ျပန္၍ တစ္ဖန္ လည္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္ ။ ထို႕ေၾကာင့္ စိတ္ဓါတ္မက်ဘဲ ၊ အားမငယ္ဘဲ မိမိတို႕၏ ေရာဂါေ၀ဒနာမ်ားကို စိတ္ဓါတ္ၾကံ႕ခိုင္စြာ၊ နည္းလမ္းေပါင္းစံုျဖင့္ ကုသရမည္ ျဖစ္ပါသည္ ။ မိမိ၏ ကုသိုလ္ကံတရား အက်ဳိးေပးေသာ္ မိမိႏွင့္ ကိုက္ညီေသာ ေဆး၀ါးမ်ား ၊ဆရာသမားမ်ား (အနာႏွင့္ေဆးတည့္ေသာ္) ေတြ႕ကာ ေရာဂါအျမစ္ျပတ္ကာ (လံုး၀) အရွင္း ေပ်ာက္ကင္း ခ်မ္းသာႏိုင္ပါသည္ ။သို႕ျဖစ္ရာ အထက္တြက္ ေဖာ္ျပခဲ့ေသာ အာလူးစိမ္းေဖ်ာ္ရည္သည္ ကုန္က်စရိတ္ နည္းပါးသည့္အျပင္ ျပဳလုပ္ရန္နည္းလမ္းသည္ အလြန္ရိုးရွင္းပါသည္ ။ လူသားတို႕ စားသံုးေသာ သဘာ၀ဓါတ္စာ ျဖစ္သည့္အတြက္ေၾကာင့္ ေဘးထြက္ဆိုးက်ဴိး မရွိပါ ။ ထို႕ေၾကာင့္ ေရာဂါေ၀ဒနာရွင္မ်ား လက္ေတြ႕အသံုခ်ႏိုင္ရန္ အက်ဴိးငွာ ဤ ေဆးနည္းအား တဆင့္ျပန္လည္ ေ၀ငွေပးျခင္း ျဖစ္ပါသည္။သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြမ်ားလဲ ထပ္မံ လက္ဆင့္ကမ္း ေျပာၾကားေပးၾကပါခင္ဗ်ား။
ေက်းဇူးတင္ပါသည္။


မ်ိဳး၀င္းသန္း

www.sbsangi.blogspot.com မွတဆင့္ ကူးယူေဖာ္ျပျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ကင္ဆာေရာဂါအတြက္ ''ထူးတဲ့အာလူး''

Posted by kyitharhtoo on ၾသဂုတ္ 12, 2010 at 8:40am သတင္းပုိ႔မယ္ View kyitharhtoo's blog

[www.forverfriends.ning.com]

ျမန္မာျပည္မွ... ယဥ္ေက်းမွဳအလြဲမ်ား (သို႕) ေခတ္ ကို နားမလည္ၾကသူမ်ား

သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ တစ္ရက္ဆံုျဖစ္ခဲ့တယ္။ စကားေတြက ေျပာရင္းေျပာရင္းနဲ႔ .. ခ်စ္ေၾကာင္းႀကိဳက္ေၾကာင္း ..အခ်စ္ဒႆနေတြကိစၥကိုေရာက္ကုန္တ



ယ္။ အဲဒီ့တုန္းက ေျပာျဖစ္ခဲ့တဲ့စကားေလးေတြကို

ျပန္ၿပီးအမွတ္ရေနမိတုန္းပဲ ..။

''ငါကေတာ့ အခ်စ္ဆိုတာကို သိပ္ယံုၾကည္ေလ့မရွိဘူး။ ယံုၾကည္မိတဲ့အခ်စ္ဆိုရင္လည္း ဘာအေၾကာင္းနဲ႔မွမေျပာင္းလဲခ်င္ဘူး။ ၿပီးေတာ့ ငါ့မွာစည္းေတြေဘာင္ေတြ အမ်ားႀကီးမဟုတ္ေပမဲ့၊ သတ္မွတ္ခ်က္တစ္ခုေတာ့မျဖစ္မေနထာ

းတယ္။ ငါ နဲ႔ ယံုၾကည္ကိုးကြယ္ရာတူတဲ့သူကိုပဲ ခ်စ္ခ်င္

တယ္''

က်မက စကားကို အဲဒီလို အစပ်ိဳးလိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ၊ သူငယ္ခ်င္းေတြဆီက တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ အသံေတြထြက္လာတယ္။

''အခ်စ္မွာ မ်က္စိမရွိဘူးတဲ့။ နင္ စာေရးဆရာမလုပ္ေနၿပီး ေတာ္ေတာ္ပိန္းတာပဲ။ တကယ္ခ်စ္လာရင္ လူမ်ိဳးဘာသာ ျခားနားခ်က္ဆိုတာ ဘာဆိုဘာမွ မရွိေတာ့ဘူး။ ပဒုမ ေပါင္တိုဇာတတ္ကို

ၾကားဖူးတယ္မဟုတ္လား။ ေျခလက္တံုးတိေယာက်ာ္းႀကီးကို ႀကိဳက္တာေလ။ မင္းသားေလးကို

ပစ္ၿပီး ..''

ႏိုင္ငံျခားက မၾကာေသးခင္ကမွ ျပန္ေရာက္လာတဲ့ သူငယ္ခ်င္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕စကားပါ။ ေနာက္တစ္ေယာက္က အားက်မခံ ၀င္ေျပာျပန္တယ္။

''ဟုတ္တယ္။ ငါလည္း သူေျပာတာေထာက္ခံတယ္။ နင္ တကယ္မခ်စ္တတ္ေသးလို႕ အဲဒီလိုျမင္တာ။ တကယ္ေတာ့ နင့္အယူအဆေတြဟာ ..တစ္ဘက္စြန္းက်တဲ့ ေရွးဆန္တဲ့အယူအဆေတြပါ။ ကိုယ္နဲ႔

အဆင္ေျပဖို႔က အေရးအႀကီးဆံုးပဲ။ ဘယ္လူမ်ိဳး ဘယ္ဘာသာျဖစ္ျဖစ္

ခ်စ္တတ္တဲ့ ၾကင္နာတတ္တဲ့ ႏွလံုးသားပိုင္ဆိုင္ရင္ ေကာင္းတာပဲ''

သူတို႔ႏွစ္ေယာက္စလံုးရဲ႕စကားက က်မကို တဒဂၤေတာ့ ပါးစပ္ပိတ္သြားေစခဲ့တယ္။ တိက်ခိုင္လံုတဲ့ေျဖရွင္းခ်က္ေတြ

ေပးဖို႔ က်မႀကိဳးစားၿပီး စဥ္းစားတယ္။

ေနာက္တစ္ေယာက္က က်မ စဥ္းစားေနတာကို ၾကည့္ၿပီး ...''သူတို႔ ေျပာတာ သူတို႔ အမွန္တရားလို႔ ငါမေျပာခ်င္ဘူး။ နင့္ကိုလည္း မွားတယ္လို႔ မေျပာဘူး။ ငါသိတာတစ္ခုကေတာ့ ..ငါလည္း နင့္လိုပဲ

ျမန္မာလူမ်ိဳး ျမန္မာျပည္ ကိုယ့္ဘာသာ ကိုယ့္သာသနာကို အရမ္းခ်စ္တယ္။ ငါ ယူလည္း ျမန္မာေကာင္ေလး

ကိုပဲ ယူမွာပဲ။ ဒါေပမဲ့ ..မိန္းကေလးတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ငါရင္ဖြင့္ခ်င္တာေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္။

ငါ ထားခဲ့ဖူးတဲ့ ရည္းစားအပါအ၀င္၊ ငါ့ပတ္၀န္းက်င္က ေယာက်ာ္းေလးေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ေျပာခ်င္တယ္။

ငါ့ စိတ္ထင္ ျမန္မာေကာင္ေလးေတြက နည္းနည္းလမ္းလြဲေနတယ္။ ဒီလိုေျပာလို႔ လူမ်ိဳးျခားေတြ ေကာင္းတယ္လို႔ ေျပာေနတာလံုး၀မဟုတ္ဘူးေနာ္။ ငါ့က ငါတို႔ဘက္အျခမ္းကိုပဲ ေျပာမွာ။

အနီးစပ္ဆံုး ကိုရီးယားနဲ႔ႏိႈင္းၿပီးေျပာမယ္ဟ

ာ ..။ ကိုရီးယားေကာင္ေလးေတြကို

ၾကည့္ရင္ ေပ်ာ့ေပ်ာ့ႏြဲ႕ႏြဲ႕ေလးေတြမ်ားတယ္။ ဒါေပမဲ့..ကိုရီးယားလူမ်ိဳးေတြအလ

ုပ္သိပ္ႀကိဳးစားတယ္တဲ့။

ျမန္မာေကာင္ေလးေတြကကိုရီးယားေတြ

ကို အတုယူၾကတယ္။ ငါတို႔မိန္းကေလးေတြလည္း

အတုယူၾကတယ္။ နင္တို႔ငါတို႔ စကတ္အတိုေလးေတြ၀တ္တယ္။

ေဟာ့တ္တာမွန္သမွ် အကုန္၀တ္တယ္။ စာေရးဆရာမကလို႔ ဘာျဖစ္ျဖစ္ ..ေခတ္မွာျဖစ္တဲ့လူငယ္ေတြကိုး။ ဒါေပမဲ့ ..လိုက္ေလ်ာညီေထြ ဆိုတာ ရွိတယ္။ ေကာင္ေလးေတြဟာ ..အ၀တ္အစား၀တ္ရင္ ကိုရီးယားဒီဇိုင္းကို

အတုယူတယ္ ဆံပင္ပံုစံ ..ဖိနပ္ကအစ ...။

ေကာင္းပါတယ္။ လိုက္ဖက္တဲ့သူလည္းရွိ၊ မလိုက္ဖက္တဲ့သူလည္းရွိ။ ဒါေပမဲ့ .. မိန္းကေလးေတြကို တန္ဖိုးထားမႈက်ေတာ့ လူမ်ိဳးျခားေတြ ဘာသာျခားေတြ ဘယ္လိုခ်စ္တတ္သလဲ ငါမသိဘူး။

ျမန္မာေကာင္ေလးေတြကေတာ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ ခ်စ္ႀကိဳက္ၿပီဆိုရင္ တြက္ခ်က္မႈေတြ

အရမ္းမ်ားၾကတယ္။ ရုပ္ေခ်ာရဲ႕လား။ ပညာတတ္ရဲ႕လား။ ဘယ္ေလာက္ လန္းလဲ။ အဲဒါပဲေတြးတယ္။ အတြင္းစိတ္

လွပမႈကို တန္ဖိုးတစ္ခုအေနနဲ႔ သံုးသပ္တန္ဖိုးထားၾကတာ နည္းလြန္းတယ္။ ငါ့ကို ဘယ္ေလာက္သစၥာရွိပါ့မလဲ။ အိမ္ေထာင္ဖက္ေကာင္းေလးျဖစ္လာမွာ

လားဆိုတာထက္၊ ခပ္တံုးတံုး ခပ္ရိုးရိုးဆိုရင္ မ်က္စိထဲကို

ထည့္ၾကည့္ခ်င္စိတ္အရမ္းနည္းလာတယ

္။ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာထက္ တဏွာကို ဦးစားေပးလာတယ္။ ျမန္မာ

လူမ်ိဳးေတြရဲ႕ပံုရိပ္ျဖစ္တဲ့ ေမတၱာတရားကို တန္ဖိုးထားတဲ့ ပံုရိပ္ေတြ ေပ်ာက္လာတယ္။

အဲဒီ့ေတာ့ မိန္းကေလးေတြကလည္း အျမင္ေတြေျပာင္းလာတယ္။ ကိုယ့္ကိုေတာင္ တန္ဖိုးမထားၾကမွေတာ့၊ လူမ်ိဳးျခင္းတူတူမတူူတူအားလံုးဟ

ာ ဒီလိုေတြပါပဲဆိုၿပီး ..ေယာက်ာ္းေတြကို ခြဲျခားမျမင္ေတာ့ဘူး။

ဒါေတာ့ ငါတို႔လူမ်ိဳး လူ႔အဖိုးတန္ပဲ ဆိုတာမ်ိဳး မျမင္တတ္ၾကေတာ့ဘူး။ ငါ့စိတ္ထင္ မိန္းကေလးေတြ

လူမ်ိဳးျခားႀကိဳက္တာ အက်င့္မေကာင္းလို႕ျဖစ္တာဆိုၿပီး လက္ညွိဳးထိုးေနတဲ့ေကာင္ေလးေတြလည

္း၊

သူတို႔ကုိယ္သူတို႔ လူေတာ္လူေကာင္းေလးေတြ ျမန္မာမေလးေတြ အားကိုးယံုၾကည္စရာအရွင္သခင္ျဖစ္

လာခ်င္စရာေတြျဖစ္ထိုက္ေအာင္ေနမယ

္ဆို ေတာ္ေတာ္ေကာင္းမယ္ထင္တယ္။ ငါက ေစတနာနဲ႔ ျမင္ၾကည့္

တာပါ။ မွားရင္လည္း ခြင့္လႊတ္''

သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူက ေမာသြားေလဟန္နဲ႔ စကားေျပာတာ ရပ္သြားတယ္။ က်မ ေခါင္းညိတ္မိတယ္။ သူေျပာတာ ရာႏႈန္းျပည့္မဟုတ္ေတာင္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား မွန္ပါတယ္။ သူ႔ကိုလည္း ေက်းဇူးတင္တယ္။ က်မမွာ

သူေျပာျပလိုက္ေတာ့ ဟိုႏွစ္ေယာက္ကို ျပန္ေခ်ပဖို႔ အေၾကာင္းအရာေတြ စဥ္းစားမိသြားတယ္။

က်မက စကားျပန္စတယ္ ...။

''နင္တို႔ေျပာတာ အရမ္းမွန္တာပဲ။ ဒါေပမဲ့ .. ငါတစ္ခုေတြးမိတာေလးရွိေသးတယ္။ ငါ့အျမင္ေနာ္။ ခုနက သူေျပာသလို၊ ျမန္မာေကာင္ေလးေတြ လိုတာေတြရွိသလိုပဲ၊ ငါတို႔ ျမန္မာမေလးေတြလည္း လိုတာေတြ

ရွိတယ္။ သူတို႔အခုလို ကိုယ့္ကို တန္ဖိုးမထားေတာ့တာ၊ ကိုယ္ကလည္း တန္ဖိုးထားေအာင္ မေနေတာ့လို႔

ဆိုတာနဲ႔လည္း သက္ဆိုင္တယ္။ အခုေနာက္ပိုင္း ျမန္မာမေလးေတြ ေတာ္ေတာ္လမ္းလြဲလာၾကတယ္။

နင္ေျပာသလို စကတ္အတိုေတာ့ ငါလည္း၀တ္၊ နင္လည္း၀တ္ ..မိန္းကေလးေတြ ၀တ္ၾကတယ္ဆိုတာ .

.ေခတ္ရဲ႕ေရစီးေၾကာင္းအေနနဲ႔ လက္ခံလို႔ရေပမဲ့၊ စာရိတၱပိုင္းဆိုင္ရာ ေျပာင္းလဲမႈၾကေတာ့ ေျပာစရာျဖစ္ေန

တယ္။ အရင္ေခတ္က ျမန္မာမေလးေတြမွာ ေငြမက္ရင္၊ ဂုဏ္မက္ရင္ ... အျပစ္ရွိသူလို၊ မထားအပ္တဲ့

စိတ္ကိုထားသူလို လူႀကီးမိဘေတြကအစ ဆံုးမၾကတယ္။ ေငြမက္တဲ့မိန္းကေလးလို႔ အေျပာခံရတာကို

ငါတို႔ျမန္မာေလးေတြ သိပ္နာခဲ့ၾကတယ္။ အေျပာခံရမွာကို ေၾကာက္ၾကတယ္။ အခုေခတ္က ေျပာင္းျပန္

ျဖစ္သြားတယ္။ စပြန္ဆာေခတ္ဆိုတာ ..။ ေငြမက္တယ္ေျပာလည္း နာရမွန္းမသိေတာ့ဘူး. ရွက္စရာလည္းမထင္ေတာ့ဘူး။ ဟီရိ၊ ၾသတပၸဆိုတာ မသိေတာ့ဘူး။ ဘယ္သူဟာ ကိုယ့္အတြက္ ေကာင္းေကာင္းျဖည့္ဆည္းႏိုင္လဲဆိ

ုတာပဲ ေတြးေတာ့တယ္။ အဲဒီလိုေျပာင္း

လဲလာတာနဲ႔အမွ် ေမတၱာစစ္ဆိုတာလည္း ရွားပါးလာတယ္။ ႏိုင္ငံတကာမွာ ေခတ္နဲ႔ရင္ေပါင္တန္းလို႕ ကိုယ့္တိုးတက္ရာတိုးတက္ေၾကာင္းက

ိုယ့္ဘ၀လမ္းေၾကာင္းအတြက္ ေယာက်ာ္းေတြ၊

စပြန္ဆာေတြကို အားမကိုးဘဲ၊ ကိုယ့္လမ္းကိုယ္ေဖာက္ေနတဲ့ အမ်ိဳးသမီးေတြအမ်ား

ႀကီးရွိတယ္။ သူမ်ားအားကိုးတယ္ဆိုတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္၊ သူမ်ားေပးမွ တင့္တယ္ရတယ္ဆိုတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္၊ ေထာက္ပံ့ေၾကးနဲ႔စိုျပည္လွပရတယ္၊

ကားစီးရတယ္ဆိုရင္ ..အဲဒါ သူေတာင္းစားနဲ႔

မျခားနားဘူး။ သူေတာင္းစားက ခြက္ကိုရင္းတယ္။ ကိုယ္က လူရင္းရတယ္။ ဘယ္သူပိုနိမ့္က်တယ္ထင္လဲ။

ရွက္တတ္ရင္ အႀကိမ္ႀကိမ္လဲေသလို႔ရတယ္။ ဒီလို မိန္းကေလးေတြမ်ားလာတာနဲ႔အမွ် ေယာက်ာ္း

ေလးေတြရ႕ဲ တန္ဘိုးထားမႈႏႈန္းကလည္း ေလ်ာ့က်လာမွာပဲ။ လူဆိုတာ ေငြနဲ႔၀ယ္လို႔ရရင္ ေငြနဲ႔ပဲ၀ယ္တယ္။ ေမတၱာနဲ႔ ၀ယ္လို႔ရမဲ့အရာကိုဘယ္သူကမွ ေငြေပးမ၀ယ္ဘူး။

၀ယ္လို႔လည္းမရဘူး။ ေငြနဲ႔ေပး၀ယ္ထားတဲ့အရာေတြဟာ .. ေနာက္ထပ္ေငြရွိေသးရင္ ထပ္၀ယ္လို႔ရ

ေတာ့ ..ေဟာင္းသြားရင္ ဂရုမစိုက္ေတာ့ဘူး။ အခ်ိန္မေရြးအသစ္လဲလို႔ရတယ္။ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ေရာင္းကုန္ျဖစ္ေနတဲ့ မိန္းကေလးေတြအမ်ားႀကီးကို သိေစခ်င္တယ္။

ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေငြနဲ႔၀ယ္လို႔ရတဲ့ ပစၥည္းအျဖစ္ မသတ္မွတ္ေစခ်င္ဘူး။ ဒါဆို ..နင္ခုနကေျပာတဲ့ ကိုယ့္

လူမ်ိဳးျခင္း ျမတ္ႏိုးတန္ဖိုးထားမႈတင္မကဘူး၊ သူတစ္ပါးရဲ႕ က်ဴးေက်ာ္ေစာ္ကားမႈကိုလည္း ကာကြယ္ၿပီးသားပဲ။ ငါ့အေဖက ေျပာဖူးတယ္။

ကိုယ္က သစ္သားဆို ..သံရိုက္တဲ့ဒဏ္ကို ခံရတယ္တဲ့။ ကိုယ္က သံမဏိဆို ..ဘယ္သံကမွ ကိုယ့္ကို ထြင္းေဖာက္မသြားႏိုင္ဘူးတဲ့။

သူမ်ားဘာသာျခားမိန္းမေတြ ငါတို႔ဘာသာ ငါတို႔လူမ်ိဳးေယာက်ာ္းကို ယူတဲ့ဦးေရက၊ ငါတို႔ျမန္မာမေတြ သူတစ္ပါးလူမ်ိဳးျခား၊ ဘာသာျခားကို ယူတဲ့ဦးေရနဲ႔ယွဥ္ရင္ အရမ္းနည္းတယ္။ ဘာလို႔လဲ ..သိလား။ သူတို႔မွာ သံမဏိလိုမာေက်ာတဲ့စည္းမ်ဥ္းေတြန

ဲ႔စိတ္ဓာတ္ေတြရွိတယ္။ ဘာသာေရး လူမ်ိဳးေရးအထပ္ထပ္နဲ႔

စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းေတြ တင္းက်ပ္ထားတယ္။ ဘာသာျခားကို ယူရင ္တစ္မ်ိဳးလံုးက ပစ္ပယ္တယ္။

ရြံရွာမုန္းတီးတယ္။ အရွက္ရေစတယ္။ ငါတို႔မွာကေတာ့ မိဘေတြကလည္း ျဖစ္ၿပီးမွာေတာ့ မထူးပါဘူးေလ

ဆိုၿပီး ခြင့္လႊတ္တတ္ၾကတယ္။ ေဆြမ်ိဳးေတြကလည္း အေရးမယူၾကဘူး။ ဘာသာေရးစည္းမ်ဥ္းအရလည္း ဖယ္ၾကဥ္ႏွိပ္ကြပ္တယ္ဆိုတာမရွိဘူ

း။

ကိုယ္ကေတာ့ ေမတၱာနဲ႔ခြင့္လႊတ္လိုက္တာ ..သူတစ္ပါးအတြက္က မဟာအခြင့္အေရး၊ မဟာအားနည္းခ်က္ႀကီး

အျဖစ္ရႈျမင္ၿပီး၊ အသံုးခ်တတ္လာတယ္။

တစ္ခါခြင့္လႊတ္တတ္ေတာ့ ေနာက္တစ္ခါ ေစာ္ကားဖို႔လည္း အခြင့္အေရးရွိလာတယ္။ တကယ္က ငါတုိ႔မွာလည္း ရွိသင့္တယ္။ ထိေရာက္တဲ့ျပတ္သားမႈေတြနဲ႔ ေနာက္ထပ္မေစာ္ကားရဲေအာင္ လုပ္သင့္တယ္။ ကိုယ့္သားသမီးကို တကယ္ေမတၱာထားရင္ ဒီတစ္ဘ၀စာပဲ မၾကည့္ဘဲ၊ တစ္သံသရာလံုး အပါယ္လားမဲ့ကိစၥကို အသက္နဲ႔ထပ္တူ

အေရးႀကီးသလို ကာကြယ္ေပးရမယ္။ အဓိကက သူမ်ားမဟုတ္ပါဘူး ..ကိုယ္ပါပဲ။

ငါေျပာတာကို နင္တို႔ သေဘာတူခ်င္မွ တူမယ္။ မတူလည္းရတယ္။ ငါကေတာ့ ငါ့ခံယူခ်က္ကို ေျပာျပတာပါ''

က်မ စကာဆံုးေတာ့ ..ဘယ္သူမွ ေနာက္ထပ္၊ အဲဒီ့အေၾကာင္းကုိ စကားမစေတာ့ဘူး။ က်မကိုလည္း စိတ္ဆိုးၾကတယ္ထင္တယ္။ ဘယ္သူမွ ဖုန္းမဆက္ေတာ့ဘူး။ တစ္ခါတစ္ေလေတာ့လည္း ေတြးမိတယ္။

ငါမ်ားမွားသြားလားလို႔ .. ဒါေပမဲ့ .. ဘယ္လိုေတြးေတြး မမွားဘူးလို႔လည္း ထင္မိျပန္တယ္။

က်မေျပာတာေတြကို လူ႔အခြင့္အေရးေပတံနဲ႔တိုင္းၿပီး စိတ္တိုင္းမက်ျဖစ္ခြင့္ရွိပါတယ္

။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ..လူဆို

တာ ..အမ်ားေျပာၾကသလိုပဲ ..လက္ေခ်ာင္းေတြေတာင္ အတိုအရွည္ညီၾကတာမွ မဟုတ္တာပဲေလ ...။ ။





နန္းအသခၤယာ

၀က္ျခံေၾကာင့္ျဖစ္တဲ့ အမာရြတ္ အမဲစက္ေတြအတြက္

ဆယ္ေက်ာ္သက္ေတြနဲ႔ အဆီျပန္တဲ့အသားအေရပိုင္ရွင္ေတြကို အမ်ားဆံုးဒုကၡေပးေနတဲ့ ျပႆနာေပါ့။သူငယ္ခ်င္းတို႔အတြက္ နဲနဲပဲျဖစ္ျဖစ္ အေထာက္အကူျဖစ္လိမ့္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။ ေနာက္ထပ္ ပိုေကာင္းတဲ့နည္းေလးေတြ ေတြ႔ရင္လည္းပို႔စ္တင္ေပးပါအံုးမယ္။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ေအာက္ကနည္းေတြကို စမ္းၾကည့္ပါအံုးေနာ္ သူငယ္ခ်င္းတို႔။

၀က္ျခံက စေပၚလာတဲ့အခ်ိန္ထဲက လူကို စိတ္အေနွာင့္ယွက္ေပးတယ္။ ေပ်ာက္သြားရင္လည္း အမာရြတ္ေတြက်န္ခဲ့ေရာ။ အလွအပၾကဳိက္တဲ့သူေတြအတြက္ေတာ့ မဟာရန္သူေတာ္ၾကီးေပါ့။ ၀က္ျခံအဖုက ေပၚတာခဏပဲ။ က်န္ခဲ့အမာရြတ္ေတြက နွစ္ရွည္လမ်ား စိတ္ဒုကၡေပးေတာ့တာ။ အဲ့ဒီေတာ့ အဲဒီအမာရြတ္ေတြကို ၾကိဳးစားပမ္းစား ရွင္းပစ္ၾကရေအာင္ေနာ္။

တစ္ခုေျပာျပခ်င္တာကေတာ့ ေအာက္ကနည္းေတြက အရမ္းဆိုးတဲ့အမာရြတ္ေတြအတြက္ေတာ့ မရဘူးေနာ္။ ျပီးေတာ့ ၀က္ျခံက ပိုး၀င္ေရာင္ရမ္းေနရင္လည္း မလုပ္သင့္ဘူးေလ။ ဒါေၾကာင့္ အရမ္းဆိုးတဲ့အမာရြတ္ေတြရွိရင္ ၀က္ျခံေတြကပိုး၀င္ေရာင္ရမ္းေနရင္ေတာ့ အေရျပားအထူးကုဆရာ၀န္ၾကီးေတြကိုပဲ အားကိုးရမွာပါ သူငယ္ခ်င္းတို႔။


ေရွာက္၊ သံပုရာရည္၊ သံပုရုိ


သံပုရာသီးကေတာ့ အေရျပားရဲ႕အနာအဆာေတြကို ဖယ္ရွားေပးတဲ့ေနရာမွာ ဆရာၾကီးပဲေလ။ သံပုရာရည္က Citric Acid ဟာ အေရျပားကိုနုပ်ိဳေစတဲ့ Alpha Hydroxy Acids (AHA) ႏြယ္၀င္ေပါ့။ AHA ဟာ ဆဲလ္ေဟာင္းေတြကို ဖယ္ရွားေပးတယ္။ ဆဲလ္သစ္ေတြျဖစ္ေပၚတာကို အားေပးတယ္။ အေရျပားရဲ႕ က်ဳံဆန္႔နုိင္တဲ့သတၱိကို ျပန္လည္ရရွိေစျပီး အမာရြတ္ကိုလည္း ေဖ်ာ့သြားေစတာေၾကာင့္ ၀က္ျခံအမာရြတ္ေတြအတြက္ေတာ့ အရမ္းအသံုး၀င္တယ္ေလ။ အဲ့ဒီေတာ့ သံပုရာရည္ေလးကို အမာရြတ္ေပၚတို႔ထားျပီးခဏေနရင္ ေရေဆးခ်လိုက္ေနာ္။ တခ်ဳိ႕ကလည္း သံပုရာရည္ကို ညမအိပ္ခင္ အမာရြတ္ေပၚလိမ္းၿပီး အိပ္ႏိုင္တယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အရမ္းႏုတဲ့ အသားအေရေတြေတာ့ အဲလိုမလုပ္သင့္ဘူးထင္တာပဲ။


စႏၵကူး


စႏၵကူးကလည္း ၀က္ျခံအမာရြတ္ေတြကို ေပ်ာက္ကင္းေစတဲ့ေနရာမွာ နာမည္ၾကီးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ စႏၵကူးကို နွင္းဆီရည္နဲ႔ ေရာေပးရမွာပါ။ ၂ခုေရာျပီး အႏွစ္ပ်စ္ပ်စ္ေလးျဖစ္လာတဲ့အခါ လိမ္းအိပ္လိုက္ပါ။ မနက္နုိးရင္ မ်က္နွာသစ္လိုက္ေပါ့။ အမာရြတ္ေတြ ေပ်ာက္ကင္းသြားတဲ့အထိ လုပ္ေပးရမွာပါ။



ခရမ္းခ်ဥ္သီး


ခရမ္းခ်ဥ္သီးကို ပါးပါးလွီးျပီး အမာရြတ္ေတြေပၚ ပြတ္ေပးပါတဲ့။ ခရမ္းခ်ဥ္သီးမွာVitamin A ေတြ အမ်ားၾကီးပါတယ္ေလ။ Vit A က ၀က္ျခံထြက္တာကို ေလွ်ာ့နည္းေစတယ္။ အသားအေရကို လန္းဆန္းေစတယ္။ အမာရြတ္ေတြနဲ႔ အသားအေရပ်က္စီးတာေတြကိုလည္းေပ်ာက္ကင္းသက္သာေစတယ္ေလ။


သံလြင္ဆီ


သံလြင္ဆီက စားစရာေတြကို ပိုျပီးအရသာရွိေစသလို သင့္ကိုပိုလွလာေအာင္လည္း စြမ္းေဆာင္ေပးနုိင္တယ္ေနာ္။ သံလြင္ဆီကို အမာရြတ္ေပၚလူးျပီး နွိပ္နယ္ေပးပါ။ သံလြင္ဆီက အစိုဓာတ္ကို ျဖည့္ဆည္းေပးျပီး အသားအေရကိုနူးညံ႔ေစလို႔ အမာရြတ္ေတြကို မသိသာေစေတာ့ဘူးေပါ့။

ပ်ားရည္


ပ်ားရည္ကို ေသာက္မယ္၊ ပ်ားရည္နဲ႔ မ်က္နွာေပါင္းတင္ေပးမယ္ဆိုရင္ ပ်ားရည္ရဲ႕အစိုဓာတ္ျဖည္႔ေပးတဲ့အစြမ္းေၾကာင့္ ၀က္ျခံအမာရြတ္ေတြကို ကုသရာမွာ ထိေရာက္မႈရွိတယ္ေလ။ ပ်ားရည္က ဒီေလာက္စားလို႔ေကာင္းတာ၊ အသားလည္းလွေစတယ္ဆိုေတာ့ စမ္းၾကည့္သင့္တယ္ေနာ္။


Vitamin E


Vit E က အသားကိုလွေစတာ လူတိုင္းသိတယ္ဟုတ္?? Vit E က ၀က္ျခံအမာရြတ္မွ မဟုတ္ဘူးေနာ္။ အမာရြတ္တုိုင္းကို သက္သာေပ်ာက္ကင္းေစႏိုင္တယ္ေလ။ ကေလးေမြးျပီးလို႔ ဗိုက္ေၾကာျပတ္ က်န္ခဲ့သူေတြအတြက္လည္း အသံုး၀င္ပါေသးတယ္။ ၀က္ျခံအမာရြတ္ေတြအတြက္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္စြမ္းတယ္ဆိုပဲ။ Vit E အဆီေလးကို ၀က္ျခံအမာရြတ္ေတြေပၚ ေသခ်ာစိမ့္၀င္သြားေအာင္ လိမ္းေပးပါ။ အမာရြတ္ေတြ တျဖည္းျဖည္းသက္သာလာျပီး သိပ္မဆိုးတဲ့ အမာရြတ္ေတြဆိုရင္ အခ်ိန္တုိအတြင္းမွာ လံုး၀သက္သာေပ်ာက္ကင္းေစႏိုင္တယ္ဆိုေတာ့ သူ႕အစြမ္းကအံ့မခန္းပါပဲေနာ္။

သခြားသီး


အေရျပားျပႆနာအမ်ဳိးမ်ဳိးမွာ သံုးႏိုင္တာကေတာ့ သခြားသီးေလးပါပဲ။ ၀က္ျခံအမာရြတ္ေတြမွာလည္း သံုးႏိုင္တယ္ေလ။ သခြားသီးရည္လတ္လတ္ဆပ္ဆပ္ကိုအမာရြတ္ေတြေပၚ လိမ္းေပးၿပီး မိနစ္ ၂၀ ထားပါ။ ၿပီးေတာ့ ေရေအးေလးနဲ႔ မ်က္ႏွာသစ္လိုက္ေနာ္။ ေန႔တိုင္းလုပ္သြားရင္ အမာရြတ္ေတြလည္း သက္သာလာမယ့္အျပင္ အသားအေရလည္း လွလာမွာဆိုေတာ့ စမ္းၾကည့္သင့္တာေပါ့။

နည္းေတြကေတာ့ အမ်ားၾကီးပါပဲ သူငယ္ခ်င္းတို႔ေရ။ ကိုယ္နဲ႔ အဆင္ေျပႏိုင္တာေလး ေရြးလုပ္ၾကည့္ေပါ့။ အားလံုးကေတာ့ သူ႔ဟာနဲ႔သူ အစြမ္းထက္မွာပါ။ တခုပဲ :D စိတ္ရွည္ဖို႔ပဲ လိုတယ္ေနာ္။ အမာရြတ္ေတြကို လံုး၀ေပ်ာက္ကင္းေစတယ္ဆိုတဲ့ကမၻာေက်ာ္ထုတ္ကုန္ေတြေတာင္ တရက္ကို ၃ - ၄ ၾကိမ္ လိမ္းရေပမယ့္ အနည္းဆံုး ၆ လ ေလာက္ေနမွ အမာရြတ္ေတြေပ်ာက္တာ ဆိုေတာ့ေလ။ အဲဒီေတာ့ ကိုယ္လွဖို႔ပဲ သယ္ရင္းတို႔ရယ္ စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ ၾကိဳးစားလိုက္ၾကစို႔ေနာ္။ Fighting !!!!

Myanmar Sky Link
(Myanmar Health & Beauty Website)
www.myanmarskylink.com မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္

၀က္ျခံေတြကိုေပ်ာက္ကင္းေစတဲ့ သဘာ၀ရဲ႕ပဥၥလက္စြမ္းအားမ်ား

သူငယ္ခ်င္းတို႔ကို ဒုကၡေပးေနတဲ့၀က္ျခံေတြကို နွိမ္နင္းေပးဖို႔နည္းလမ္းေတြ ၾကိဳးစားပမ္းစားရွာထားေပးပါတယ္။ ေစ်းၾကီးၾကီးေပးရတဲ့ အလွကုန္ေတြကို လွည္႔မၾကည့္ပါနဲ႔ေတာ့။ သူငယ္ခ်င္းတို႔ရဲ႕ က်န္းမာေရးကို အေထာက္အကူျပဳတဲ့ စားစရာေလးေတြရဲ႕ ပဥၥလက္ဆန္တဲ့အစြမ္းေတြကပဲ သူငယ္ခ်င္းတို႔ကိုလွေအာင္ ကူညီေပးမွာပါ။ အကုန္အက်လည္းအမ်ား၊ ဓာတ္မတည့္မွာလဲမပူရ၊ လြယ္လည္းလြယ္၊ ထိလည္းထိေရာက္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလဲေနာ္။ စမ္းၾကည့္ၾကပါအံုး။

ပန္းသီး

ပန္းသီးေလးရဲ႕အစြမ္းနဲ႔ သင့္အသားအေရကို ေျပာင္းလဲရေအာင္။ ပန္းသီးေလးကို ပါးပါးလွီးျပီး ေရေႏြးပူေလာင္းလိုက္ပါ။ ေရေတြကိုစုပ္ျပီး ပန္းသီးအသားေလးပိုႏူးညံ့သြားပါေစ။ ၿပီးရင္ ခဏအေအးခံထားျပီး ၀က္ျခံရွိတဲ့ေနရာေတြေပၚမွာ ကပ္ထားလိုက္ေနာ္။ ဒီနည္းေလးက အေရျပားအထူးကုဆရာ၀န္ၾကီးေတြ ေထာက္ခံထားတဲ့ အေကာင္းဆံုးနည္းေတြထဲက တစ္ခုပါ။ ၀က္ျခံကို ျမန္ျမန္ေပ်ာက္ကင္းေစတဲ့ ပန္းသီးအက္ဆစ္ရဲ႕နူးညံ႔ေခ်ာမြတ္ေစတဲ့အစြမ္းကို သူငယ္ခ်င္းအရမ္းၾကိဳက္သြားမွာ ေသခ်ာတယ္ေနာ္။

သရက္သီး

“အသီးမွာသရက္”တဲ့။ သရက္သီးေလးကေတာ့ အေကာင္းဆံုးအရသာကိုေပးသလို အသားအေရအတြက္လဲ အရမ္းေကာင္းပါတယ္။ မ်က္နွာအသားအေရကို ထိန္းသိမ္းတာကို ဆိုင္မွာအကုန္အက်ခံျပီး သြားလုပ္စရာမလိုပဲ အိမ္မွာပဲလုပ္နုိင္မယ့္ နည္းေလးပဲေလ။ သရက္သီးကို အခြံခြာျပီး သရက္သီးအသားေတြကို ခရင္းနဲ႔ ေၾကညက္ေအာင္ ေခ်ေပးပါ။ ၿပီးေတာ့ ရလာတဲ့အနွစ္ကို မ်က္နွာအန႔ွံလိမ္းျပီး စက္၀ိုင္းသ႑ာန္ေသခ်ာေလးနွိပ္ေပးေနာ္။ ၅-၁၀မိနစ္ၾကာရင္ ေရနဲ႔ေသခ်ာေဆးခ်လိုက္ရုံပါပဲ။ မ်က္နွာေလးက သန္႔စင္ေခ်ာမြတ္ျပီး ေခၽြးေပါက္ေတြပါ က်ဥ္းသြားပါလိမ့္မယ္။

သံပုရာသီးနဲ႔ ဒိန္ခဲ

ဒီနွစ္မ်ဳိးကလည္း သင့္ရဲ႕၀က္ျခံျပသနာကို ကူညီေပးနုိင္တယ္ေနာ္။ ဒိန္ခဲနဲ႕သံပုရာရည္လက္ဘက္ရည္ဇြန္း ၂ ဇြန္းစာစီကို ေရာေမႊလိုက္ပါ။ ရလာတဲ့အနွစ္ေလးေတြကို ၀ါဂြမ္းန႔ဲဆြတ္ျပီး ၀က္ျခံေပၚကပ္ထားလိုက္ပါ။ မ်က္နွာတျပင္လံုး မလုပ္ရဘူးေနာ္။ ဒီနည္းေလးကို တစ္ပတ္တစ္ခါလုပ္ရင္ ၀က္ျခံေတြ တျဖည္ျဖည္းေပ်ာက္သြားပါလိမ့္မယ္၊

ေရေႏြးၾကမ္းနဲ႔ မုန္လာဥနီ

ဒီနွစ္မ်ဳိးအတြဲက နည္းနည္းေတာ့ထူးဆန္းမွာပဲေနာ္။ ဒါေပမဲ့ အေရျပားအထူးကုဆရာ၀န္ၾကီးေတြရဲ႕ ေထာက္ခံခ်က္ရထားတဲ့နည္းေလးပါ။ အေနေတာ္မုန္လာဥနီတစ္လံုးကို ေရစင္ေအာင္ေဆးျပီး ျပဳတ္လိုက္ပါ။ ျပီးရင္ ေရေႏြးၾကမ္းနဲနဲနဲ႔ေရာျပီး ညက္ေအာင္ေခ်ေပးပါ။ ေသခ်ာေက်ညက္တဲ့ အနွစ္ေလးေတြ ရျပီဆိုရင္ေတာ့ ၀က္ျခံေတြေပၚအံုလိုက္ပါ။ ၁၅မိနစ္ေလာက္ေနရင္ ေရေႏြးေလးနဲ႔ေဆးခ်လိုက္ရုံပါပဲ။

လိေမၼာ္သီးနဲ႕ၾကက္ဥ

အရြယ္ေတာ္လိေမၼာ္သီးတစ္လံုးကို အေရညွစ္ျပီး ၾကက္ဥအကာနဲ႔ ေရာေမႊလိုက္ေနာ္။ ရလာတဲ့အႏွစ္ကို ၀က္ျခံေပၚအံုျပီး ၁၅ မိနစ္ထားပါ။ ၿပီးေတာ့ ေရေဆးခ်တာနဲ႔ ၀က္ျခံက ေရာင္တာေရာ နာတာပါ သက္သာသြားေစတဲ့အတြဲေလးပါ။

စေတာ္ဘယ္ရီရြက္

စေတာ္ဘယ္ရီသီးေလးေတြဟာ အရမ္းစားလို႔ေကာင္းသလို စေတာ္ဘယ္ရီရြက္ေလးေတြဟာလည္း အရမ္းအသံုး၀င္ပါတယ္။ ဒီနည္းေလးက အလြယ္ဆံုးလို႔ေတာင္ ေျပာရမလားပဲ။ စေတာ္ဘယ္ရီရြက္ေလးေတြကိုေရေအးေအးနဲ႔ ေသခ်ာေဆးျပီး ၀က္ျခံေပၚကပ္လိုက္ရုံပဲေလ။ ၁၀ မိနစ္ေနရင္ ခြာလိုက္။ ၀က္ျခံက နာတာေရာ ေရာင္တာကိုေရာ အရြက္ေလးက ယူပစ္လိုက္သလို သက္သာသြားမွာပါ။ ဒီထက္လြယ္တာေတာင္ ဒီေလာက္လြယ္မွာမဟုတ္ဘူးေနာ္။

ၾကက္ဥနဲ႔ပ်ားရည္

အသားအေရလွပဖို႔အတြက္ အသံုးမ်ားတာေလးနွစ္ခုပါ။ ဒီႏွစ္ခုကို ၀က္ျခံေတြအတြက္လည္း သံုးႏိုင္ပါေသးတယ္ေနာ္။ ၾကက္ဥတစ္လံုးရဲ႕အကာနဲ႔ ပ်ားရည္လက္ဘက္ရည္ဇြန္း ၁ဇြန္းကို ေရာလိုက္ပါ။ သမေအာင္ေရာေမႊျပီး ၀က္ျခံေတြေပၚလိမ္းလိုက္ပါ။ မိနစ္သံုးဆယ္ေနရင္ ေရနဲ႔ေသခ်ာေဆးခ်လိုက္ရုံပါပဲ။ တပတ္ကို တစ္ခါပံုမွန္လုပ္ေပးရင္ ၀က္ျခံေတြ သက္သာေပ်ာက္ကင္းသြားေအာင္ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္တဲ့ နည္းေလးပါပဲ။

ၾကက္သြန္ျဖဴ

ၾကက္သြန္ျဖဴက အနံ႔နံေတာ့ သံုးရမွာတြန္႔မသြားနဲ႔အံုးေနာ္။ သူ႔ရဲ႕ဓာတ္တိုးဆန္႔က်င္သတၱိကို ဘာမွမယွဥ္နုိင္ဘူးေလ။ ၾကက္သြန္ျဖဴအျခမ္းေလးနဲ႔ ၀က္ျခံေပၚကို အနည္းဆံုးသံုးခါပြတ္ေပးပါ။ အားနဲ႔ပြတ္ရင္အသားအေရထိနုိင္လို႔ ညင္ညင္သာသာေလး ပြတ္ေပးေနာ္။ ျပီးေတာ့ ၁၅မိနစ္ေလာက္ေနရင္ ေရေႏြးေလးနဲ႔ သစ္လိုက္ပါ။ အမာရြတ္မက်န္ေအာင္လည္း ကာကြယ္ေပးတဲ့ အဖိုးတန္နည္းေလးပါပဲ။

ဂ်ဳံ

ဂ်ဳံမွာ အဆီပိုေတြဖယ္ရွားေပးနုိင္တဲ့၊ ေခၽြးေပါက္ေတြကို လံုး၀သန္႔စင္ေစတဲ့၊ မ်က္နွာေပၚက အစက္အေျပာက္ေတြကို ဖယ္ရွားေပးနုိင္တဲ့ အ့ံၾသေလာက္စရာအစြမ္းေတြရွိတယ္ေနာ္။ ၀က္ျခံကုဖို႔ဆိုရင္ေတာ့ ဂ်ဳံမႈန္႔နဲနဲကို ေရသန္႔နဲ႔ ေရာလိုက္ပါ။ ၀က္ျခံေပၚပဲ လိမ္းလည္း ရတယ္။ တမ်က္နွာလံုးလိမ္းလည္း ရတယ္ေနာ္။ ၁၅ - ၂၀ မိနစ္ၾကာရင္ ေရေအးေအးေလးနဲ႕သာေဆးခ်လိုက္ပါ။ ၀က္ျခံက ေရာင္ေနတာလည္း သက္သာ၊ ေခၽြးေပါက္ေတြလည္း သန္႔စင္ၿပီး၊ ၀က္ျခံရာေလးေတြပါ သက္သာသြားမွာ..။ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလဲေနာ္။

သံပုရာရည္

သံပုရာရည္မွာ ဘက္တီးရီးယားပိုးေတြကို တိုက္နုိင္တဲ့အစြမ္းရွိတဲ့အစြမ္းရွိေတာ့ ၀က္ျခံေတြကို ကုသႏိုင္တာေပါ့။ သံပုရာရည္ကို ၀ါဂြမ္းနဲ႔တို႔ျပီး ၀က္ျခံေတြေပၚတို႔ေပးပါ။ ေရျပန္ေဆးခ်စရာ မလိုဘူးေနာ္။ ၀က္ျခံေပ်ာက္သြားတဲ့အထိေတာ့ တစ္ေန႔ကိုသံုးၾကိမ္ လုပ္ေပးရမွာပါ။

သေဘၤာသီး

သူငယ္ခ်င္းတို႔ရဲ႕ နီရဲၿပီးေရာင္ေနတဲ့ ၀က္ျခံေတြအတြက္ သေဘၤာသီးေလးကိုလည္း အားကိုးႏိုင္ပါေသးတယ္။ သေဘၤာသီးက အရည္ေလးကို ၀က္ျခံေပၚတို႔ထားလိုက္ရုံပါပဲ။ မိနစ္ ၂၀ ထားၿပီး ေရေဆးခ်လိုက္တဲ့အခါ ၀က္ျခံက နီတာ ေရာင္တာ နာတာေတြ သက္သာသြားလိမ့္မယ္ေနာ္။

ခရမ္းခ်ဥ္သီး

အသားအေရကို သန္႔စင္ေစသလို အေရာင္လည္းက်ေစတဲ့ ခရမ္းခ်ဥ္သီးေလးကလည္း ၀က္ျခံျပႆနာကို အစြမ္းျပေျဖရွင္းေပးႏိုင္ပါတယ္။ ခရမ္းခ်ဥ္သီးကို ပါးပါးလွီးၿပီး ၀က္ျခံေတြေပၚ ကပ္ေပးပါ။ ၁၅ မိနစ္ၾကာလို႔ ေရေဆးခ်လိုက္ရင္ သူငယ္ခ်င္းရဲ႕အသားအေရေလး ေျပာင္းလဲသြားတာကို ေတြ႔ရလိမ့္မယ္ေနာ္။

သခြားသီး

အေရျပားျပႆနာအမ်ဳိးမ်ဳိးမွာ သံုးႏိုင္တာကေတာ့ သခြားသီးေလးပါပဲ။ သခြားသီးက သူငယ္ခ်င္းတို႔ကို ၀က္ျခံနဲ႔ ဘာမွမဆိုင္တဲ့သူေတြျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးႏိုင္တယ္ေနာ္။ သခြားသီးကို ပါးပါးလွီးၿပီး ၀က္ျခံရွိတဲ့ ေနရာေတြေပၚမွာ မိနစ္ ၂၀ ေလာက္ ကပ္ထားၿပီး ေရေအးေလးနဲ႔ ေဆးလိုက္ပါ။ ပံုမွန္သာလုပ္ရင္ ၀က္ျခံဆိုတာ ဘာလဲလို႔ေတာင္ ျပန္ေမးေနရမယ္တဲ့။

နည္းေတြကေတာ့ အမ်ားၾကီးပဲ။ ဖတ္ရတာ ေမာသြားျပီလား။ ဒီေလာက္ဆို ဘယ္နည္းေလးကကိုယ္နဲ႔ သင့္ေတာ္မလဲဆိုတာေရြးျပီးျပီဟုတ္..။ ေအာ္.. ေလာၾကီးျပီး မ်က္ႏွာမသစ္ပဲ မလုပ္လိုက္နဲ႔ေနာ္။ အေပၚက နည္းေတြအားလံုးကို မ်က္ႏွာသစ္ၿပီးမွ လုပ္ရမွာပါ။ သဘာ၀သစ္သီးေလးေတြရဲ႕ အစြမ္းကို သူငယ္ခ်င္းတို႔ ေက်းဇူးတင္ရမွာပါ။ မသိသူေက်ာ္သြား သိသူေဖာ္စား တဲ့။ တကယ္လည္း စားလို႔ရတာေတြပါပဲ။ :P ၀က္ျခံရဲ႕ သားေကာင္အၿဖစ္က အၿမန္ဆံုးလြတ္ႏိုင္ပါေစ သူငယ္ခ်င္းတို႔။

Myanmar Sky Link
(Myanmar Health & Beauty Website)
www.myanmarskylink.com မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္

ကင္ဆာေရာဂါႏွင့္ သေဘၤာရြက္

ကင္ဆာေရာဂါႏွင့္ သေဘၤာရြက္ (ကုိယ္ကိုယ္တုိင္ မခံစားရလည္း ခံစားေနရေသာ မိမိပတ္၀န္းက်င္ကို မွ်ေ၀ေပးျခင္းျဖင့္ ကုသုိလ္ယူႀကပါစုိ႔...)



လြန္ခ႔ဲေသာနွစ္ေပါင္း ၃၅ နွစ္ေက်ာ္က ျဖစ္သည္။ ျမ၀တီစာေပတိုက္တြင္ ကြ်န္ေတာ္အယ္ဒီတာခ်ဳပ္ အျဖစ္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနခ်ိန္က ျဖစ္သည္။ တစ္ေန႔တြင္ ကၽႊန္ေတာ္နွင္႔ခင္မင္ရင္းနီးေသာ ဆရာ ၀န္ၾကီး ေဒါက္တာတင္ေအာင္သည္ ကြ်န္ေတာ္ထံသို႔လာ၍ စကားစျမည္ေျပာရာမွ ထူးျခားေသာသူ၏ ကိုယ္ေတြ႔ျဖစ္ရပ္တစ္ခုကို ေျပာျပသြားသည္။ ဆရာ၀န္ၾကီး ေဒါက္တာတင္ေအာင္သည္ ရန္ကုန္ေဆးရုံ ၾကီးဓါတ္ေရာင္ျခည္ဌာနတြင္ တာ၀န္ခံဆရာ၀န္ၾကီးတစ္ဦးျဖစ္သည္။ (ေဆာင္းပါးနည္းနည္းရွည္သည္ အခ်ိန္သိပ္မရွိေသာ စာဖတ္ခ်စ္သူမ်ား မိမိဘာသာမိမိ အပိုင္းအပိုင္း ခြဲ၍ ဖတ္ႀကပါေလ)“ကင္ဆာန႔ဲပတ္သက္ၿပီး ထူးျခားတ႔ဲ ကိုယ္ေတြ႔ျဖစ္ရပ္ တစ္ခုကို ကြ်န္ေတာ္ ေျပာျပခ်င္တယ္။ လြန္ခ႔ဲတ႔ဲ ၅ လေက်ာ္ေလာက္က ကြ်န္ေတာ္တို႔ဌာနကို ကင္ဆာေ၀ဒနာရွင္ ဆရာေတာ္တစ္ပါး ေရာက္လာ တယ္။ ဆရာေတာ္က ကင္ဆာရေနလို႔ ဓါတ္ေရာင္ျခည္ကင္ဖို႔ သက္ဆိုင္ရာ ဆရာ၀န္ၾကီးမ်ားရ႔ဲ ညႊန္ၾကားခ်က္လည္းပါလာတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔က ဆရာေတာ္ကို ဓါတ္ေရာင္ျခည္ကင္ဖို႔စီစဥ္ေတာ႔ ဆရာေတာ္က လက္မခံဘူး။ ျပန္ၾကြသြားတယ္။ အ႔ဲဒီလိုေနလာရာက၃-လေက်ာ္ေလာက္ အၾကာမွာ အဲဒီဆရာေတာ္ ျပန္ၾကြလာတယ္။ ကြ်န္ေတာ္သူေရာဂါကို စစ္ေဆးၾကည္႔တ႔ဲအခါ ကင္ဆာေရာ ဂါ ေပ်ာက္ကင္းေနတာကို ေတြ႔ရတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔လည္းအ႔ံၾသမဆုးံျဖစ္သြားတယ္။



ဒါန႔ဲ ‘ဆရာေတာ္ဒီၾကားထဲ ဘာေဆးေတြ ေသာက္လဲလို႔ ေမးၾကည္႔တယ္။ ဆရာေတာ္က သေဘၤာ ရြက္အစိမ္းေတြကိုပဲ အရည္ညွစ္ေသာက္တယ္’ လို႔ေျပာျပတယ္။ သည့္ေနာက္ ဆရာေတာ္လည္း ၀မ္းသာအားရ ျပန္ၾကြသြားတာပဲ။ ဆရာေတာ္ရ႔ဲ ကင္ဆာေရာဂါဟာ သေဘၤာရြက္ အစိမ္းေၾကာင္႔ ေပ်ာက္တယ္ထင္တာပဲ၊ အတိအက်ေတာ႔ မေျပာနိုင္ဘူး။ ေဆးသိပၸံသေဘာအရ တစ္ဦး တစ္ေယာက္ သေဘၤာရြက္ေၾကာင္႔ ကင္ဆာေပ်ာက္တယ္ဆိုေပမ႔ဲ အားလုံးေပ်ာက္လိမ္႔မယ္လို႔ ေကာက္ ခ်က္ခ် မေျပာနိုင္ဘူးဆရာ။ ကင္ဆာအမ်ိဳးအစားန႔ဲ ကင္ဆာလူနာေပါင္းမ်ားစြာကို စမ္းသပ္ ၾကည္႔ျပီး ေပ်ာက္မွ အတည္ျပဳေျပာနိုင္မွာပါ။ ထူးျခားတာကေတာ႔ အမွန္ပဲဆရာ” ဟူ၍ ဆရာ၀န္ၾကီးေဒါက္တာ တင္ေအာင္က ေျပာျပခ႔ဲသည္။ ကြ်န္ေတာ္လည္း ထိုစဥ္ကပင္ သေဘၤာရြက္ စိမ္းအာနိသင္ကို သတိျပဳမိသည္။ ၁၅-နွစ္ခန္႔ၾကာေသာအခါ ဆရာ၀န္ၾကီး ေဒါက္တာတင္ေအာင္သည္ ကြယ္လြန္ သြားရွာသည္။ကၽႊန္ေတာ္လည္းကင္ဆာေရာဂါနွင္႔ သေဘၤာရြက္အေၾကာင္း သူ၏ေျပာျပခ်က္ ကို ေမ႔ေမ႔ေပ်ာက္ ေပ်ာက္ ပင္ရွိခ႔ဲသည္။ ဤသို႔ရွိရာမွ မၾကာမီက ရန္ကုန္ျမိဳ႔မဟာသိမ္ေတာ္ၾကီး ဆရာေတာ္ၾကီး အဂၢမဟာပ႑ိတ ဘဒၵႏၱကုမာရက လက္ကမ္းစာေစာင္ ကေလးတစ္ေစာင္ကို ျမတ္မဂၤလာတြင္ လိုသလို အသုးံျပဳနိုင္ရန္ တာ၀န္ခံအယ္ဒီတာ ဦးဥာဏ္လင္းေအာင္မွတဆင္႔ ကြ်န္ေတာ္႔ကို ေပးလိုက္သည္။ ဤလက္ကမ္း စာေစာင္တြင္ “ကင္ဆာေရာဂါေပ်ာက္ေစေသာသေဘၤာရြက္” ဟူေသာ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ ပါလာ သည္။ ေရးသားတင္ျပသူမွာ ေဒါက္တာခင္ေရႊ ( တိရစာၦန္ေဆးကုဆရာ၀န္) ဟူ၍ ေဖာ္ျပထားသည္။



ကၽႊန္ေတာ္ဖတ္ရူေလ႔လာၾကည္႔ရာ ကင္ဆာေရာဂါ ေပ်ာက္ေစေသာ သေဘၤာရြက္အေၾကာင္း စုံစုံ လင္လင္ ေရးသားထားသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ ဤတြင္ကြယ္လြန္သူဆရာ၀န္ၾကီၤး ေဒါက္တာ တင္ေအာင္၏ ကင္ဆာေရာဂါနွင္႔ သေဘၤာရြက္အေၾကာင္းေျပာၾကားခ်က္ကို သတိရကာ အမ်ားျပည္ သူတို႔ ဖတ္ရူနိုင္ရန္ ထပ္ဆင္႔တင္ျပပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္သည္ ဆရာ၀န္လည္းမဟုတ္ပါ။ ေဆးဆရာ လည္းမဟုတ္ပါ။ ေဆးျမီးတို အေၾကာင္းေရးသားသူလည္း မဟုတ္ပါ။ သို႔ရာတြင္ ဤျဖစ္ရပ္၊ ဤ ေဆာင္းပါးတို႔သည္ ကင္ဆာ ေရာ ဂါေ၀ဒနာရွင္တို႔အတြက္ တစ္စုံတစ္ခုေသာ အတိုင္းအတာအထိ အက်ိဳးျပဳနိုင္ လိမ္႔မည္ဟုထင္ျမင္ကာ မူရင္းအတိုင္း ကုသိုလ္ျပဳ တင္ျပအပ္ပါသည္။



ေဒါက္တာခင္ေရႊ (တိရစာၦန္ေဆးကုဆရာ၀န္) ဘာသာျပန္တင္ျပေသာ ေဆာင္းပါးအျပည္႔အစုံ မွာ ေအာက္ပါအတိုင္း ျဖစ္ပါသည္။ “သေဘၤာပင္ကို အပူပိုင္း အေမရိကန္နိုင္ငံတြင္ စ-တင္စိုက္ပ်ိဳးေနၾက သည္။ လက္တင္ဘာသာအားျဖင္႔ ( Carica Papaya ) ဟုေခၚျပီး ၾသစေၾတးလ်နွင္႔ နယူးဇီလန္ တြင္ ေပါေပါဟု ေခၚဆိုသည္။ ေျမာက္အေမရိကရွိ လက္တင္ဘာသာအားျဖင္႔ ( Asi-mina Tirbola ) နွင္႔ရွိေသာ အပင္နွင္႔မတူေခ်။ ၎ကိုလည္း ေပါေပါဟုေခၚဆိုသည္။ နွစ္ပင္စလုံး ေဆးဖက္၀င္ပါသည္။ သေဘၤာရြက္အရည္သည္ ၾသစေၾတးလ်နိုင္ငံ ေရႊကမ္းေျခရွိလူမ်ားအား ကင္ဆာေရာဂါေပ်ာက္ေစပါသည္။



စာေရးဆရာ ( Harold Tieze )က ၎စာအုပ္တြင္ မည္သို႔မည္ပုံ အဆီထုတ္မည္နွင္႔ ကင္ဆာေပ်ာက္ ကင္းသူတို႔၏ ဇာတ္လမ္းတို႔ကို အတိအက် ေရးသားထားသည္။ ဤစာအုပ္တြင္ ေရႊကမ္းေျခလက္ ကမ္းစာေစာင္တြင္ပါရွိေသာ ေအာက္ပါ အစီရင္ခံစာကိုေဖာ္ျပပါမည္။ “ေပါေပါသည္ ကင္ဆာေပ်ာက္ သစ္သီးျဖစ္သည္။ ဥယ်ာဥ္မူးတို႔သည္ ကင္ဆာေရာဂါရွင္တို႔၏ သေဘၤာရြက္အလွဴခံမူကို အားေပး ၾကသည္။ လြန္ခ႔ဲေသာ ၁၄- နွစ္က ဤအရပ္ေနသူသည္ ကင္ဆာေရာဂါေပ်ာက္ေၾကာင္း အရြက္၏ ဂုဏ္သတၱိကိုထုတ္ေဖာ္ပါသည္။ ၎ကိစၥကိုေျခရာခံလိုက္ရာ သူနာျပဳေဆာင္ ေရာက္သြားပါသည္။ မစၥတာစတန္ရွယ္တန္သည္ ျပဳတ္ထားေသာ သေဘၤာရြက္သတၱဳရည္ကို ေသာက္ျခင္းျဖင္႔ ပိန္းၾကာ ရြက္ေပၚ ေရမတင္သက႔ဲသို႔ ကင္ဆာေရာဂါ ေရွာေရွာရွဴရွဴ ေပ်ာက္သြားသည္။



အေမရိကန္၌ သုေသသနလုပ္ရာတြင္ သိပၸံဆိုင္ရာ အေထာက္အထား ရရွိပါသည္။ ၎သုေသသန၌ သေဘၤာပင္မွ ဓာတုပစၥည္းတစ္ခုကို ထုတ္ႏုတ္ရာ ကင္ဆာေရာဂါ အဆတစ္ေသာင္းခန္႔ ထက္ျမက္ သြားပါသည္။ မစၥတာရွယ္တန္က ဤေတြ႔ရွိမူသည္ ကၽြႏ္ုပ္ကို ေသာက္သုံးရန္ အၾကံေပးခ႔ဲပါသည္။ ကၽြႏွ္ပ္ ႏွစ္လ စမ္းေသာက္ၾကည္႔သည္။ ကၽြႏ္ုပ္သည္ တီဘီေရာဂါကို ဓါတ္မွန္ျဖင္႔အဆုတ္ စစ္ေဆးခ႔ဲ သည္။ ဆရာ၀န္တို႔က ကင္ဆာေပ်ာက္ျပီဟု ေျပာပါသည္။ ထိုႏွင္႔ ကၽြႏု္ပ္က အထူးကုတို႔အား ေျပာ ၾကားရာ ၎တို႔က မယုံၾကည္ႀကေခ်။ ေနာက္ဆုးံ ေခါင္းကုတ္ျပီး ကၽြႏွ္ပ္က ကင္ဆာေရာဂါအတြက္ သေဘၤာ ရြက္ကို ျပဳတ္ေသာက္ခ႔ဲေၾကာင္း ေထာက္ခံခ်က္ေရးခ႔ဲသည္။ ၁၉၆၂-ခုနွစ္ ကင္ဆာသည္ ဘယ္ေတာ႔ မွ ျပန္လည္မျဖစ္ေပၚခ႔ဲပါ။ ရွယ္တန္၏ဇနီး သည္ကင္ဆာေပ်ာက္ေၾကာင္း ေဆးျမီးတိုတို႔ကို အျခားေ၀ဒနာ သည္တို႔အားျဖန္႔ေ၀ေပးရာ ၁၆-ေယာက္ ေပ်ာက္ကင္းခ်မ္းသာပါသည္။



သေဘၤာရြက္ႏွင့္ရိုးတံတို႔ကိုမေသာက္ခင္ ႏွစ္ႏွစ္ရီၾကာဒယ္အိုးထဲတြင္ ျပဳတ္ထားရပါသည္။သို႔ေသာ္ ေရခဲေသတၱာထဲတြင္ ထားပါက ၃၊၄ရက္ ခံပါသည္။ ထို႔ေနာက္ ပုပ္သြားမည္။ ေနာက္လူတစ္ေယာက္က ၁၉၇၈-ခု စာေစာင္ပါအတိုင္း ဖတ္ျပီး သေဘၤာရြက္တို႔ကိုေဆးလုပ္ကာ ကင္ဆာေရာဂါသည္တို႔အား ေပးခ႔ဲပါသည္။ အဘယ္ေၾကာင္႔ဆိုေသာ္ ယခင္ ကင္ဆာေရာဂါေတြ႔ရွိမူေၾကာင္႔ ေသမည္႔လူတို႔သည္ ယခုအခါ အသက္ရွင္ေနၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင္႔ သေဘၤာရြက္ကုထုံးသည္ ကင္ဆာကို တကယ္ေပ်ာက္ ကင္းပါသည္။ (ေဆးျမီးတို) သေဘၤာရြက္အလတ္စားတို႔ကို ေဆးေၾကာျပီး ေဂၚဖီက႔ဲသို႔ ေတာက္ ေတာက္စဥ္းကာ ဒယ္အိုးထဲတြင္ေရႏွစ္လီတာျဖင္႔ ျပဳတ္ပါ။ အဖုံး ဖြင္႔ပါ။ ၄-ခြက္ ၂-ခြက္တင္ ျပဳတ္ပါ။ ထို႔ေနာက္စစ္ျပီး ဖန္ပုလင္းထဲတြင္ထည္႔ထားပါ။ ေရခဲေသတၱာထဲတြင္ထည္႔လ်ွင္ ၃-၄-ရက္ ခံမည္။ အကယ္၍ ေနာက္ က်သြားပါက စြန္႔ပစ္လိုက္ပါ။ စားပြဲဇြန္းသုံးဇြန္း(သို႔) ၅၀ မီလီမီတာကို ၁ရက္ သုးံၾကိမ္တိုက္ပါ။ ဤသေဘၤာရြက္ ကုထုံးဇာတ္လမ္းသည္ အျခားေဆးဖက္၀င္ကုထုံးမ်ားထက္ ပိုမို ဆန္းျပားသည္။



R.J.W မွ ေအာက္ပါအတိုင္း စာတစ္ေစာင္ေရးသားသည္။ ကင္ဆာေရာဂါျဖင္႔ ေသလုဆဲဆဲ ျဖစ္ေနေသာ လူနာမ်ားအား သေဘၤာရြက္ျပဳတ္ရည္နွင္႔ ကုရပါသည္။ ေရွးဦးစြာ အသက္ ၄၀-ရွိ ငွက္ေပ်ာေတာင္ သူတစ္ေယာက္တြင္ ဆီးအိမ္ကင္ဆာေရာဂါ ျပန္႔ပြားမူကို မရပ္တန္႔နိုင္ခ႔ဲေခ်။ ကြ်ႏု္ပ္က ေတာစာ မ်ား၊လတ္ဆတ္ေသာဂ်ဳံျဖဴမ်ား၊သၾကားမ်ား၊ ထိန္းေဆးမပါေသာ အစားအစာမ်ားစားရန္ ေျပာၾကားျပီး သေဘၤာရြက္တစ္ဆုပ္က် ဒယ္အိုးထဲတြင္ထည္႔ျပဳတ္ကာ ေသာက္ေစသည္။ ထိုေတာင္ သူသည္ ၅-ပါတ္ ေသာက္လိုက္ရာ ကင္ဆာေရာဂါ ေပ်ာက္ကင္းသြားသည္။ အရြက္တို႔ကို အေျခာက္ လွန္း၊ အမွုန္႔ ေထာင္းပါကပိုမိုစြမ္းပါသည္။ ၾကြက္မ်ားတြင္ စမ္းသပ္ၾကည္႔ရာ ေအာင္ျမင္ပါသည္။ သေဘၤာရြက္မ်ားကို ထုေထာင္း၍ ၾကြက္မ်ားကိုေဆးထိုးၾကည္႔ရာၾကြက္ရွိကင္ဆာအက်ိတ္မ်ား ေပ်ာက္ ကုန္ပါသည္။ သေဘၤာရိုးတံတြင္ Acetogenin ဓာတုပစၥည္း ပါ၀င္ရာ ၎သည္ ဆဲလ္အတြင္းရွိ ATP ထုတ္လုပ္မူ မ်ားကိုမ်ွတေစပါသည္။



ဤသို႔အားျဖင္႔ ကင္ဆာဆဲလ္မ်ားျဖင္႔ ေသြးေၾကာမ်ားရွင္သန္မွဳတို႔ကို Acetogenin ဖ်က္ဆီး ပစ္ပါ သည္။ သေဘၤာရြက္သတၱဳရည္တြင္ Acetogenin အပါအ၀င္ ဓာတုပစၥည္း ၁၀၀ ပါ၀င္ပါသည္။ ၎တို႔သည္ ခႏၶာကိုယ္ဆဲလ္မ်ားကို ဓာတ္က်ဆင္းမွဳတြင္ ပ့ံပိုးကူညီပါသည္။ ၁၉၇၆-ခု၊ ေဒါက္တာ မက္လလင္း၊ ပါက်ဴးတကၠသိုလ္ပါေမာကၡသည္ အမ်ိဳးသားကင္ဆာသိပၸံမွ ေမတၱာရပ္ခံခ်က္ေၾကာင္႔ ထိုေဆးပင္၏ ကင္ဆာထိေရာက္မွဳကို စမ္းသပ္ခ႔ဲသည္။ အပင္ ၃၅၀၀-တြင္ အစြမ္းထက္ပစၥည္း ၅၀-ေတြ႔ပါသည္။ ၎အနက္ Acetogenin သည္ အလြန္အစြမ္းထက္ျပီးသန္ေကာင္မ်ား ၊ ဗိုင္းရပ္စ္မ်ား၊ မွဳိမ်ားနွင္႔ ကင္ဆာဆဲလ္တို႔ကို တိုက္ဖ်က္ပါသည္။ ထ႔ိုျပင္ လူနာအား ေဆးေၾကာင္႔ ဒုကၡမျဖစ္ေစပါ။



အထူးသျဖင္႔ သေဘၤာရြက္သည္ ကင္ဆာက်ိတ္တို႔ကို ထူးကဲစြာ ေခ်ဖ်က္ေပးပါသည္။ ထို႔ျပင္ ဓာတု နွင္႔ဓါတ္ေရာင္ျခည္ကုထုံးတို႔တြင္ ပ႔ံပိုးမွဳအျဖစ္ သေဘၤာရြက္ကိုသုံးၾကပါသည္။ ေဘးထြက္ဆိုးက်ိဳး မရွိပါ။ ထို႔အတြက္ေၾကာင္႔ သေဘၤာရြက္သည္ ျမစ္ခ်င္းျပီးေဆးတစ္လက္ျဖစ္ရာ ၎နွင္႔အလား တူေဆးအမည္မွာ ရဲယိုရြက္၊ ရဲယိုသီး၊ ခုခံအားက်ဆင္းမွဳ ကယ္တင္ရွင္တို႔ျဖစ္ၾကျပီး အစာအိမ္နွင္႔ အူလမ္းေၾကာင္း ကင္ဆာတို႔ကို တိုက္ဖ်က္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း သေဘၤာရြက္ေဆးကို KC-H (သို႔) COQ10 COENZYNE 10 က႔ဲသို႔ေသာ္ လည္ပင္းက်ိတ္ဆြေဆးျပားျဖင့္ပူးတြဲအသုံးျပဳနိုင္သည္။ Laetrine ေဆးကိုမွီ၀ဲေသာ ကင္ဆာေရာဂါရွင္တို႔သည္ သေဘၤာရြက္ႏွင္႔နာနတ္သီးကို စားေပးရပါမည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ အယ္ဇိုင္းဓာတ္တို႔သည္ ကင္ဆာဆဲလ္တို႔ကို ဖယ္ရွားေပးသည္။ ထို႔ေၾကာင္႔ အေစ႔အတြင္းရွိ B-17 သည္ အလုပ္လုပ္နိုင္သည္။



တုပ္ေကြးေရာဂါနွင္႔ပတ္သက္၍ ေက်ာင္းသားတစ္ဦးမွ သိရွိရသည္မွာ ၎၏ေသြးသြင္းမူသည္ ၁၅-လီတာရွိျပီး အင္အားခ်ည္႔န႔ဲေနပါသည္။ ဖခင္ျဖစ္သူသည္ စိတ္ပူျပီးေဆးျမီးတိုကို လိုက္ရွာရာ သေဘၤာ ရြက္အရည္ကိုသာလ်ွင္ မွီ၀ဲေၾကာင္း၊ ၎ေသြးသြင္းမူကို ၂၀ လီတာတြင္ ေသြးဥငယ္အေရတြက္ ၄၅.၅ ရွိေၾကာင္း၊ သို႔ေသာ္ သေဘၤာရြက္ေဆးကို မီွ၀ဲျပီးေနာက္ ေသြးအဆင္႔ ၁၃၅-အထိ ျမင္႔တက္သြား ေၾကာင္း ၊ ဆရာ၀န္တို႔ေတာင္မွ အ႔ံအားသင့္ျပီး ကေလးကို ေဆးရုံမွဆင္းေစသည္။ ထိုသတင္းသည္ တစ္ျမိဳ႔လုံး ပ်႔ံႏွံံ႔သြားပါသည္။ ၎တို႔၏ ေဆးျမီးတိုအရ သေဘၤာရြက္ႏွစ္ရြက္ကို ေဆးေၾကာထုေထာင္း စစ္ခ်ရမည္။ ထိုအခါ အရြက္တစ္ရြက္လ်ွင္ စားပြဲဇြန္း ၁-ရမည္။ တစ္ေန႔လ်ွင္ ၂-ဇြန္းမွီ၀ဲပါ။ ျပဳတ္ျခင္း၊ အပူေပးျခင္း မျပဳလုပ္ပါႏွင္႔။ ေဆးအာနိသင္ျပယ္တတ္သည္။ အရြက္ဖြားဖြားကိုေရြးပါ။ အလြန္ခါးသျဖင္႔ နွာေခါင္းပိတ္ျပီး မ်ိဳရမည္။



ေနာက္ ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္မွာ အသက္ ၃၂-နွစ္ရွိေသာ ကၽႊန္ေတာ္႔သူငယ္ခ်င္းတြင္ လြန္ခ႔ဲေသာနွစ္က တုပ္ေကြးျဖစ္ျပီး ေဆးရုံတင္ရသည္။ ဆရာ၀န္ကတုပ္ေကြး ေပ်ာက္ျခင္း မရွိေၾကာင္းေျပာျပပါသည္။ မိမိခုခံအားကိုသာ ျမင္႔ေပးရန္ေျပာသည္။ ထိုလူနာတြင္ ေသြးနွစ္ခါသြင္းျပီး ဘုရားဆီတြင္ ဆုေတာင္း ေနရ သည္။ ၎၏ ေသြးဥတို႔သည္ ၂၈၀၀၁ သို႔ ၃-ရက္အတြင္းက်သြားသည္။ ထိုအခါ ေယာကၡမ ျဖစ္သူက သေဘၤာရြက္ရည္တိုက္ျပီး ကုသရာ ေသြးမ်ားျပန္လည္ျမင္႔တက္ျပီး ၃-ရက္အတြင္း ပိန္းၾကာရြက္ တြင္ ေရမတင္သက႔ဲသို႔ ေရာဂါေပ်ာက္ကင္းျခင္းသို႔ ေရာက္၏။ ထူးျခားသည္မွာ သေဘၤာ ရြက္သည္ တုပ္ေကြးေရာဂါျဖစ္သူအား အပူျငိမ္းေစကာ ေအးျမမွဳကိုေပးပါသည္။ လည္ေခ်ာင္း ေရာဂါျဖစ္ပါက သေဘၤာရြက္ကို မီွ၀ဲသင္႔သည္။ ထုိ႔္ေၾကာင္႔ အိုသူေတာ္ေကာင္းအေပါင္းတို႔ သေဘၤာ ရြက္ကို ေမႊစက္ထဲ သို႔ထည္႔ျပီး ညွစ္၍ သုံးေဆာင္ၾကပါေလ။



ေဒါက္တာခင္ေရႊ(တိရစာၦန္ေဆးကုဆရာ၀န္)



ဤကားေဒါက္တာခင္ေရႊ၏ ဘာသာျပန္ဆိုတင္ျပခ်က္ ျဖစ္ပါသည္။ ကၽႊန္ေတာ္သည္ ထိုအေၾကာင္း ကိုရင္းႏွီးေသာမိတ္ေဆြ ဆရာတကၠသိုလ္၀င္းမြန္ ( တြဲဖက္ပါေမာကၡ-ျငိမ္း) ကို စကားစပ္မိရင္း ေျပာျပ သည္။ ဆရာတကၠသိုလ္၀င္းမြန္က ကၽႊန္ေတာ္၏ ေျပာျပခ်က္ကို မွတ္သားထားရာမွ လည္ပင္းၾကီး ေရာဂါ ရေနရွာသူ ႏြမ္းပါးေသာမိန္းကေလးတစ္ဦးအား ေျပာျပသည္။ သေဘၤာရြက္စိမ္းကို ေထာင္းထု၍ အရည္ညွစ္ ေသာက္ၾကည္႔ေစသည္။ ဆရာတကၠသိုလ္၀င္းမြန္က “ဆရာ၀င္းေရ၊ အဲဒီမိန္းကေလးရဲ႕ လည္ပင္းၾကီး ေရာဂါဟာသိသိသာသာ ေလ်ာ႔က်သြားတယ္” ဟူ၍ဖုန္းဆက္ ေျပာသည္။ သေဘၤာ ရြက္စိမ္းကေတာ့ တစ္နည္းမဟုတ္တစ္နည္း အာနိသင္ရွိသည္မွာ အမွန္ျဖစ္ပါသည္။



ကြ်န္ေတာ္သည္ အသက္ ၈၃-နွစ္ ရွိေသာ္လည္း ဘာေရာဂါမ်ွမရွိ။ က်န္းမာေပါ႔ပါးဖ်တ္လတ္၍ တစ္ ေန႔လ်ွင္ ၈-နာရီေက်ာ္ အယ္ဒီတာနွင္႔စာေရးဆရာအလုပ္ကို လုပ္ကိုင္ေနပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္သည္ ထမင္းစားတိုင္း သေဘၤာရြက္စိမ္းကို ေရေႏြးေျဖာ၍ မၾကာခဏ တို႔စားေလ႔ရွိပါသည္။ သေဘာၤရြက္စိမ္း မစားျဖစ္ေသာ ေန႔ ဆိုလ်ွင္ ရဲယိုရြက္စိမ္းကို ေရေႏြးေျဖာ၍ တို႔စားတတ္ပါသည္။ သေဘၤာရြက္စိမ္းနွင္႔ ရဲယိုရြက္စိမ္းသည္ ကၽႊန္ေတာ္အားထားရာ အစားအစာမ်ားတြင္ နွစ္ခုပါ၀င္ေၾကာင္းတင္ျပအပ္ပါသည္။ ဖတ္မိသမွ်ကို ထပ္ဆင္႔ ၍မ်ွေ၀လိုက္ပါသည္။ ေရာဂါ ၊ေ၀ဒနာခံစားမႈမွ ေလ်ွာ႔ပါးႏုိင္ၾကပါေစ။


http://khinmaungsoe11.blogspot.com/2011/10/blog-post_16.html

ေသၿပီးသည့္ေနာက္မွာပင္ ကိုယ္႔ ေဖ႔စ္ဘြတ္ခ္မိတ္ေဆြမ်ားကို တမလြန္ကေန ေနာက္ဆံုးစကား လွမ္းေျပာႏိုင္မည့္ စနစ္တစ္ခု ေဖ႔စ္ဘြတ္ခ္ တီထြင္

ကိုယ္႔ ေဖ႔စ္ဘြတ္ခ္ စာမ်က္ႏွာတြင္ ကိုယ္တင္ခ်င္ရာမ်ားကို အသက္ရွင္ေနစဥ္သာမက ကိုုယ္ ကြယ္လြန္သြားၿပီးခ်ိန္မွာပင္ တမလြန္က လွမ္းတင္လိုက္သည့္အလား ဖန္တီးေပးႏိုင္မည့္ စနစ္တစ္ခုကို ေဖ႔စ္ဘြတ္ခ္က တီထြင္လိုက္ေၾကာင္း သိရသည္။ ထိုစနစ္အရ အသက္ရွင္ေနစဥ္ တစ္ေလွ်ာက္ မည္သူ႔ကိုမွ် အသိမေပးခဲ႔ေသာ လွ်ဳိ႕ဝွက္ခ်က္မ်ားကို ကိုယ္႔ ေဖ႔စ္ဘြတ္ခ္ စာမ်က္ႏွာတြင္ တမလြန္ေရာက္ခါမွ လွမ္းတင္ အသိေပးလိုက္သကဲ႔သို႔ျဖစ္ေအာင္လည္း ဖန္တီးေပးႏိုင္ေၾကာင္း သိရသည္။

ထိုစနစ္ကို If I Die ဟု အမည္ေပးထားၿပီး ကြယ္လြန္ၿပီးခ်ိန္တြင္ မည္သည့္အေၾကာင္းအရာကို အသိေပးခ်င္သနည္းဟူေသာ ေမးခြန္းျဖင္႔ ထိုအပလီေကးရွင္းက ကိုယ္႔ကို ႀကိဳဆိုမည္ျဖစ္သည္။ ကိုယ္ ကြယ္လြန္ၿပီးေနာက္ က်န္ခဲ႔သူမ်ားကို ေျပာခ်င္သည္မ်ား အသိေပးခ်င္သည္မ်ားကို စာသားမ်ားျဖင္႔ေသာ္လည္းေကာင္း၊ အသံဖိုင္မ်ားျဖင္႔ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ဗီဒီယို ႐ုုပ္သံမ်ားျဖင္႔ေသာ္လည္းေကာင္း ႀကိဳတင္႐ိုက္ကူးၿပီး ထိုစနစ္တြင္ ထည့္သြင္းထားႏိုင္ေၾကာင္း သိရသည္။

ထိုစနစ္ကို အသံုးျပဳလိုသူအေနျဖင္႔ ထိုသို႔ ဖန္တီးၿပီးပါက ယံုၾကည္စိတ္ခ်ရဆံုး မိတ္ေဆြ သံုးဦးကို ေရြးေပးရသည္။ ထိုသို႔ ေရြးခ်ယ္သတ္မွတ္ေပးထားခဲ႔မွသာ ထိုလူ ေသဆံုးေၾကာင္းကို ထိုသံုးဦးထံ ေဖ႔စ္ဘြတ္ခ္ စနစ္က လွမ္းေမးျမန္းၿပီး မွန္ကန္ေၾကာင္း ထိုလူ သံုးဦးလံုးကိ ေထာက္ခံမွသာ If I Die စနစ္သည္ ကြယ္လြန္သူ ခ်န္ထားခဲ႔သည့္ စာသားေသာ္လည္းေကာင္း၊ ဓာတ္ပံုေသာ္လည္းေကာင္း၊ ဗီဒိယိုေသာ္လည္းေကာင္းကို ထိုလူ၏ ေဖ႔စ္ဘြတ္ခ္စာမ်က္ႏွာတြင္ ၎ကိုယ္တိုင္ တမလြန္က လွမ္းတင္လိုက္သကဲ႔သို႔ျဖစ္ေအာင္ ေဖာ္ထုတ္တင္ေပးမည္ျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။



သန္းထိုက္စိုး

Source: Daily Mail

အပင္ေသေပမယ့္ အစဥ္ေဝေနမယ့္ သစ္တစ္ပင္အေၾကာင္း

အရွင္ဉာဏိက



အေမဆုိတာက သင့္ရဲ့ေန႔ေတြကုိ ေရာင္စုံ သက္တန္႔ အလင္းနဲ႔ ဝင္းပေစသူပါ။



အေမဆုိတာက သင့္ရဲ့ အိပ္မက္ ညေတြကုိ ပုံျပင္ေတး သီခ်င္းနဲ႔ ေႏြးေထြး လွပေစသူပါ။



အေမဆုိတာက သင့္ရဲ့ မ်က္ရည္စကုိ ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ နမ္းလုိ႔ ခမ္းေျခာက္ေစတတ္သူပါ။



အေမဆုိတာက…..



တုမမီ



လွပတဲ့ ေကာင္းကင္ျပာမွာ



ၾကယ္တာရာေပါင္းမ်ားစြာ လင္းလက္ႏုိင္ပါ၊



သမုဒၵရာကမ္းရဲ့ သဲေသာင္သာ



ခရုခြံေလးမ်ားစြာ ေရာင္စုံျဖာ၊



ေႏြးေထြးတဲ့ ေနေရာင္ျခည္မွာ



ငွက္ငယ္မ်ားစြာ ပ်ံသန္းေတးဆုိႏုိင္ပါ၊



နံနက္ခင္း လင္းအာရုဏ္မွာ



ႏွင္းစက္မ်ားစြာ ႏႈတ္ဆက္ေဝျဖာ၊



ေရာင္စုံပန္းခင္း အလယ္မွာ



ပ်ားပိတုန္း ကုေဋကုဋာ ေဝ့့သီဝဲကာ၊



စိမ္းလန္းတဲ့ ျမက္ခင္းျပင္မွာ



လိပ္ျပာငယ္ေပါင္းမ်ားစြာ ဝဲပ်ံႏုိင္ပါ၊



ဒါေပမယ့္



ဒီ မဟာပထဝီ ေျမကမၻာမွာ



အေမဆုိတာ တစ္ေယာက္ထဲပဲ ရွိႏုိင္ပါ



အုိ-အေမဆုိတာ တစ္ေယာက္ထဲပဲ ရွိႏုိင္ပါ။



ဉာဏ္ဦးေမာင္



"အေမဆုိတာ ငါးေယာက္ရွိတဲ့ စားပြဲဝုိင္းမွာ "အေမကေတာ့ ဒီမုန္႔ကုိ မႀကိဳက္ပါဘူးကြယ္" လုိ႔ေျပာၿပီး မုန္႔ကုုိ ေလးစိတ္ပဲ စိတ္တဲ့သူ။ သားသမီးေတြနဲ႔ ပတ္သက္လာရင္ သူ႔အတြက္ဆုိတာကုိ ဘယ္ေသာအခါမွ ထည့္မစဥ္း စားတဲ့သူ"-တဲ့။ တင္ေနဗာ ေဂ်ာ္ဒန္ရဲ့ ဒီစကားေလးဖတ္မိေတာ့ ငယ္ငယ္က ဟင္းအုိးမွာ ကပ္က်န္ေနတဲ့ ဟင္း က်န္ေလးေတြနဲ႔သာ လူးလက္ကာ စားေလ့ရွိတဲ့ အေမ့ပုံကုိ ျပန္လည္ျမင္ေယာင္မိတယ္။ ၾကည္ႏူးေနတဲ့ အေမ့ အၿပဳံးက က်င္ကနဲျဖစ္ရတဲ့အထိ ႏွစ္လုံးကုိ ခုပဲ လာေရာက္ထိခတ္သလုိ ခံစားမိရျပန္တယ္။



"သားတုိ႔စားပါ၊ အေမက ခုနကမွ ထမင္းခ်က္ရင္း ထမင္းၾကမ္းေလးစားထားလုိ႔ သိပ္မဆာဘူးလုိ႔ ေျပာတတ္"တဲ့ အေမ။ တကယ္ေတာ့ ရွိသမွ် ထမင္းနဲ႔ ဟင္းက်န္ကုိ ကုိယ္တုိ႔ညီအကုိေတြ အကုန္စားပစ္လုိ႔ ဘာထမင္းမွ က်န္ မေနခဲ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ႏြမ္းပါးလွတဲ့ မိသားစုမွာ မေလာက္မင တုိင္းကာခ်က္ရတတ္လုိ႔ သားသမီးေတြ စိတ္ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ စားႏုိင္ေစဖုိ႔ အေမက သိပ္မဆာဘူးရယ္လုိ႔ ဆုိၿပီး ဟင္းအုိးက်န္ေလးကုိသာ လူးၿပီးစားခဲ့တဲ့ အေမ့ ေမတၱာ။ ဒီေမတၱာကုိ ငယ္ရြယ္စဥ္ အဲဒီအခ်ိန္က ေကာင္းေကာင္းနားမလည္ႏုိင္ခဲ့ဘူး။



အေမဆုိတာကေတာ့ အေမပါပဲေလ။ ခုိင္းစရာ၊ ႏႈိင္းစရာ ဘယ္မွာ စကားလုံးဥပမာဆုိတာ ရွာလုိ႔ရႏုိင္ပါမတဲ့လဲ။ ဆုိဖီယာေလာရင္ဆုိတဲ့ အမ်ိဳးသမီးႀကီးတစ္ဦးက ေျပာဖူးတယ္။ "သင္သာ မိခင္တစ္ေယာက္ျဖစ္ေနတယ္ဆုိ လ်င္ သင့္အေတြးထဲမွာ ဘယ္ေသာအခါမွ တစ္ေယာက္ထဲ အတြက္ ဆုိတာ မရွိႏုိင္ပါဘူးတဲ့။ မိခင္ဆုိတာ အၿမဲ တမ္း ႏွစ္ေယာက္အတြက္ ေတြးတတ္တယ္။ တစ္ေယာက္က သူကုိယ္တုိင္အတြက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ကေတာ့ သူ႔ရဲ့ သားသမီးမ်ားအတြက္ပါ"-တဲ့။ ဒုိ႔တေတြ ေတြးတဲ့အခါမွာေရာ။ ဒုိ႔မိခင္ေတြ ေတြးသလုိ ႏွစ္ေယာက္အတြက္ မ်ား ေတြးခဲ့ဖူးပါသလား။ ဒုိ႔ေတြ ျမတ္ႏုိးႏွစ္သက္တဲ့အရာတစ္ခုကုိ ဒုိ႔အတြက္ စဥ္းစားတဲ့အခါမွာ "ဒါေလးကုိ ေတာ့ ဒုိ႔အေမလည္း ႏွစ္သက္မွာပဲရယ္"လုိ႔ အေမ့အတြက္ဆုိတဲ့ အေတြး ဘယ္ႏွစ္ခါမ်ား ဒုိ႔ေတြက ေတြးခဲ့ဖူးပါ သလဲ။



အေမဆုိတာ ငါဘယ္ေတာ့မွ ျပည့္စုံေအာင္ ဖြဲ႔သီႏုိင္မယ္ မဟုတ္တဲ့ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ပါ၊ ဒါေပမယ့္ ငါေရးဖြဲ႔သမွ်က ေတာ့ အေမ့အဖုိ႔ လွပျပည့္စုံေနတဲ့ ကဗ်ာေတြခ်ည္းသာပါ။ (ရွယ္ရြန္ ေဒၚဘီယာဂုိ) မိခင္တစ္ေယာက္ရဲ့ အၾကင္နာ၊ မိခင္တစ္ေယာက္ရဲ့ ေမတၱာ။ မိခင္တစ္ဦးရဲ့ စြန္႔လႊြတ္ေပးဆပ္ႏုိင္မႈနဲ႔ အနစ္နာခံႏႈိင္မႈ အလွေတြကုိ ဘယ္လုိ သား သမီးတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကမ်ား ျပည့္ဝကုန္စင္ေအာင္ ကဗ်ာနဲ႔ စာနဲ႔ ဖြဲ႔သီႏုိင္ပါ့မလဲ။



ဖြဲ႔သီလုိ႔ေရာ ရႏုိင္ေကာင္္း ပါ့မလဲ။ ဒါေပမယ့္ မိခင္ေတြအဖုိ႔ေတာ့ သားသမီးမ်ားရဲ့ ေရးဖြ႔ဲသီကုံးသမွ်ဟာ တကယ့္ကုိျပည့္ဝေကာင္းမြန္လြန္း လွတဲ့ ကဗ်ာေတြခ်ည္းသာ ျဖစ္ေနႏုိင္တယ္ေလ။ တကယ္ေတာ့ အေမဆုိတာ သားသမီးေတြရဲ့စာကုိ မ်က္လုံးနဲ႔ ဖတ္တာမွ မဟုတ္တာ။ ႏွစ္လုံးသားနဲ႔ ဖတ္ၾကတာပဲဟာကုိး။ သားသမီးတုိ႔ရဲ့စကားကုိလည္း နားနဲ႔ ၾကားတတ္ၾက တာမ်ိဳးမွ မဟုတ္တာ။ ႏွစ္လုံးသားနဲ႔ နားေထာင္တတ္ၾကသူေတြပဲေလ။



ဟယ္ရီထရူမင္းက ေျပာခဲ့ဘူးတယ္။ အေမ့ေနရာကုိ ဘယ္သူတစ္ဦးေယာက္နဲ႔မွ အစားထုိးလုိ႔ မရႏုိင္ပါဘူးတဲ့။ သင္မွားခ်င္ မွားမယ္၊ မွန္ခ်င္မွန္မယ္။ ဒါေပမယ့္ အေမရဲ့အျမင္မွာေတာ့ သင့္ဖက္က အၿမဲမွန္တယ္လုိ႔ ျမင္တယ္ တဲ့။ ေနာက္ၿပီး အေမေတြဆုိတာ သားသမီးေတြရဲ့ ေသးေသးငယ္ငယ္ အျပစ္ေလးေတြအတြက္ ျမည္တြန္ ေတာက္တီးေကာင္း ေတာက္တီးမယ္။ ဒါေပမယ့္ သားသမီးေတြရဲ့ ႀကီးမားတဲ့ အျပစ္ေတြအတြက္ေတာ့ ဘယ္ ေသာအခါမွ ျပစ္တင္စကား ဆုိမယ္ မဟုတ္ဘူးတဲ့။ အေမဆုိတာ ခြင့္လႊတ္အနစ္နာခံတတ္မႈရဲ့ ဥပမာတစ္ခုပါ။



အေမဆုိတာက သင့္ရဲ့ေန႔ေတြကုိ ေရာင္စုံသက္တန္႔အလင္းနဲ႔ ဝင္းပေစသူပါ။


အေမဆုိတာက သင့္ရဲ့အိပ္မက္ညေတြကုိ ပုံျပင္ေတးသီခ်င္းနဲ႔ ေႏြးေထြးလွပေစသူပါ။


အေမဆုိတာက သင့္ရဲ့မ်က္ရည္စကုိ ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔နမ္းလုိ႔ ခမ္းေျခာက္ေစတတ္သူပါ။


အေမဆုိတာက…..


ကုိယ္ဖတ္ခဲ့ဘူးတဲ့ ကုိးရီယားမိခင္တစ္ေယာက္အေၾကာင္းကုိ ကုိယ္ေျပာျပခ်င္ေနမိတာ ၾကာၿပီ။ ဒါေပမယ့္ ကုိယ္ ေျပာျပလုိ႔ ဒီအေၾကာင္းဖတ္မိတဲ့ မိခင္ တစ္ေယာက္ရဲ့ပါးျပင္စမွာ မ်က္ရည္တစ္စ က်သြားခဲ့ရင္ နာက်င္သြားခ်ည္ ရဲ့ဆုိတဲ့အေတြးနဲ႔ မိခင္ေတြအတြက္ စာနာေပးခဲ့လုိ႔ မေရးျဖစ္ခဲ့၊ မေျပာျဖစ္ခဲ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ မိခင္ေမတၱာအေပၚ သံသယရွိေနမယ့္ တစ္ေယာက္ေယာက္အတြက္မ်ား မိေမတၱာကုိ မွန္းဆရာမွာ အေထာက္ အကူျဖစ္ေစမလား ထင္မိလုိ႔ ခုေတာ့ ေျပာျပခ်င္မိပါတယ္။



"က်ေနာ့မိခင္က မ်က္လုံးတစ္ဖက္သာ ရွိသူပါ။ တစ္ဖက္ကန္းအေမ့ကုိ က်ေနာ္ သိပ္မုန္းခဲ့တယ္။ မ်က္လုံးတစ္ ဖက္နဲ႔ အေမဟာ က်ေနာ့္အတြက္ အလြန္စိတ္ပ်က္စရာ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အေမ့မွာ လမ္းေဘးေစ်းေလးမွာ ပစၥည္း ေဟာင္းေတြေရာင္းတဲ့ ေစ်းဆုိင္ေလးရွိပါတယ္။ သိပ္အသုံးမဝင္လွတဲ့ အေသးစား ပစၥည္းေဟာင္းေလးေတြကုိ ေကာက္ယူသိမ္းဆည္းၿပီး ျပန္ေရာင္းတာပါ။ အေမေရာင္းသမွ်ေငြအားလုံးဟာ က်ေနာ္တုိ႔ လုိအပ္သမွ်ကုိ ျဖည့္ ဆည္းဖုိ႔ သက္သက္ပါ။



တစ္ေန႔ကုိေတာ့ က်ေနာ္ေကာင္းေကာင္း မွတ္မိေနပါေသးတယ္။ အဲဒီေန႔က က်ေနာ္တုိ႔ မူလတန္းေက်ာင္းေလး ရဲ့ ျပင္ပေလ့လာေရး ခရီးထြက္တဲ့ ေန႔တစ္ေန႔ေပါ့။ က်ေနာ္နဲ႔ က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းေတြ ရွိတဲ့ေနရာကုိ အမွတ္မထင္ အေမေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။ ခုလုိ အေမက်ေနာ့ ဆီကုိ ေရာက္လာတဲ့အတြက္ က်ေနာ္သိပ္ကုိ စိတ္ဆုိးေဒါသ ျဖစ္္ခဲ့တယ္။ ဘာေၾကာင့္ ခုလုိက်ေနာ္ရွိရာေနရာကုိ အေမေရာက္လာရတာလဲ။ က်ေနာ္ရဲ့ နာက်ည္းမုန္းတီးတဲ့ အၾကည့္က အေမ့ဆီကုိ ဆုိက္ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါကုိ အေမေကာင္းေကာင္းနားလည္ပုံပါပဲ။



ေနာက္တစ္ရက္ ေက်ာင္းေရာက္တဲ့အခါမွာေတာ့ "မင္းအေမက မ်က္စိတစ္ဖက္တည္းရွိတာ၊ မင္းက မ်က္ကန္း မ သားပဲ"ရယ္လုိ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြက စေနာက္ၾကပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်ေနာ္အေတာင့္တဆုံးဆႏၵဟာ က် ေနာ့္အေမ ဒီကမၻာေျမေပၚက ဘယ္ေသာအခါမွ ျပန္လည္ မေပၚလာႏုိင္ေတာ့ တဲ့ ေပ်ာက္ကြယ္သြားျခင္းမ်ိဳးနဲ႔ ေပ်ာက္ကြယ္ေစခ်င္တာပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္က အေမ့ကုိ "အေမ ဘာျဖစ္လုိ႔ အေမ့မွာ မ်က္လုံးက တစ္ဖက္ တည္းပဲ ရွိရတာလဲ။ အေမဟာ က်ေနာ့္ကုိ အျခားသူေတြရဲ့ ေလွာင္ျပာင္ကဲ့ရ့ဲခံရေစဖုိ႔ သက္သက္ျဖစ္ေနသလုိပဲ။ အေမဘာေၾကာင့္ ခုထိ မေသႏုိင္ရေသးတာလဲ" လုိ႔ နာက်ည္းစြာ ေျပာခဲ့ပါတယ္။



က်ေနာ့စကားကုိ အေမက လုံးဝ မတု႔႔ံျပန္ခဲ့ပါဘူး။ က်ေနာ္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အျပစ္အနည္းငယ္ ရွိတယ္ရယ္လုိ႔ ေတာ့ ခံစားမိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီအခ်ိန္ဟာ ကုိယ္ေျပာခ်င္တဲ့ စကားေတြကုိ အေမ့ကုိ ေျပာဖုိ႔အခြင့္အခါေကာင္း ပဲဆုိၿပီး က်ေနာ္မ်ိဳသိပ္ထားခဲ့သမွ်၊ မေက်နပ္တာမွန္သမွ်ကုိ အေမ့ကုိ ေျပာျပစ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီတုံးကေတာ့ က် ေနာ္ခုလုိ နာနာက်ည္းက်ည္း ေျပာျဖစ္ခဲ့တာဟာ အေမက က်ေနာ့ကုိ ဘာမွ အေရးမယူ အျပစ္ မေပးလုိ႔လုိ႔ ထင္ ခဲ့တာပါ။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ့စကားေတြက အေမ့ကုိ အသဲခုိက္မတတ္ နာက်င္စြာ ခံစားခဲ့ရေပလိမ့္မယ္ဆုိတာ က်ေနာ္လုံးဝ လုံးဝကုိ မေတြးခဲ့ပါဘူး။



အဲဒီညမွာပဲ ညလယ္မွာ က်ေနာ္ အိပ္ရာက ႏုိးခဲ့ပါတယ္။ ေရဆာတာနဲ႔ ေရေသာက္ဖုိ႔ မီးဖုိထဲကုိအသြားမွာ မီးဖုိ ေထာင့္မွာ တုိးတုိးတိတ္တိတ္ ရွဳိက္ႀကီးတငင္ ႀကိတ္ၿပီးငုိေနတဲ့ အေမ့ကုိေတြ႔ရပါတယ္။ အေမငုိေနတာကုိ မသိ ေယာင္ေဆာင္ၿပီး က်ေနာ္လွည့္ထြက္ခဲ့ပါတယ္။ ေျပာခဲ့သလုိပါပဲ။ က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ့ အလယ္မွာ က်ေနာ့ ကုိ ရယ္စရာျဖစ္ေနခဲ့တာေၾကာင့္ အေမဟာ က်ေနာ့ႏွစ္လုံးသား ဒဏ္သင့္နာက်င္ေစခဲ့သူ တရားခံလုိ႔ ထင္ေနခဲ့တာပါ။ ဒါေၾကာင့္ မ်က္လုံးတစ္လုံးတည္းနဲ႔ ငုိေနတဲ့ အေမ့ရဲ့ ငုိေႂကြးမႈက က်ေနာ့ကုိ အေမ့ကုိ ပုိမုိမုန္းတီးေစဖုိ႔ တြန္းအားေပး သလုိ သာ ျဖစ္ေစခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ပဲ "ငါျမန္ျမန္ႀကီးျပင္းဖုိ႔ လုိတယ္။ ငါဟာေအာင္ျမင္သူ တစ္ ေယာက္ျဖစ္ဖုိ႔လုိတယ္။ ငါဟာ ငါ့အေမ တစ္ဖက္ကန္း ကုိ မုန္းတီးတယ္ဆုိရင္ အေမ့အိမ္ကေနထြက္ၿပီး သီးသန္႔ ရပ္တည္ႏုိင္ေအာင္ က်ိဳးစားဖုိ႔လုိမယ္" လုိ႔ က်ေနာ့္ကုိ က်ေနာ္ ျပန္ေျပာမိပါတယ္။



အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ က်ေနာ္ အျပင္းအထန္ ႀကိဳးစားခဲ့တယ္။ က်ေနာ္ အေမ့ကုိစြန္႔ခြါခဲ့ၿပီး ဆုိးလ္ကုိပညာသင္ဖုိ႔ ထြက္လာခဲ့တယ္။ ဆုိးလ္တကၠသုိလ္ ကေန လက္ခံခဲ့လုိ႔ တကၠသုိလ္ကုိတက္ေရာက္ၿပီး အဲဒီကေန ဘြဲ႔ရခဲ့တယ္။ ကုိယ္ကုိယ္ကုိ ယုံၾကည္မႈေတြလည္း ရွိလာခဲ့တယ္။ အဲဒီေနာက္ က်ေနာ္ က်ေနာ့ခ်စ္သူနဲ႔ လက္ထပ္ခဲ့ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔အတြက္ ကုိယ္ပုိင္အိမ္တစ္လုံးကုိလည္း ဝယ္ယူႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။ သားသမီးေတြလည္း ရလုိ႔ ေအာင္ျမင္ တဲ့ အိမ္ေထာင္တစ္ခုကုိ လွလွပပ တည္ေဆာက္ႏုိင္တဲ့ အိမ္ေထာင္ဦးစီးေကာင္း တစ္ေယာက္အျဖစ္ ဂုဏ္ယူႏုိင္ ခဲ့ပါတယ္။ က်ေနာ့္ရဲ့ တစ္ဖက္ကန္းအေမကုိ ျပန္လည္သတိမရေစႏုိင္ခဲ့တာေၾကာင့္ ဒီဘဝ အေနအထားေလးကုိ က်ေနာ္သိပ္ေက်နပ္ ႏွစ္သက္ခဲ့ပါတယ္။



က်ေနာ့ရဲ့ ေပ်ာ္ရြင္မႈေတြဟာ တေျဖးေျဖးတုိးတုိးၿပီးသာ လာခဲ့ပါတယ္။ မေမွ်ာ္လင့္တဲ့သူ တစ္ဦးကုိ အမွတ္မထင္ ေတြ႔လုိက္ရတဲ့ အခ်ိန္ထိေအာင္ေပါ့။ ဒီတစ္ဦးကလား။ ဘယ္သူျဖစ္ရဦးမွာလဲ။ က်ေနာ့ရဲ့ မ်က္လုံးတစ္ဖက္သာ ရွိတဲ့အေမေပါ့။ က်ေနာ့အိမ္တံခါးဝမွာ အေမ့ကုိ က်ေနာ္ေတြ႔လုိက္ ရတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ေကာင္းကင္ႀကီးတစ္ခုလုံး က်ေနာ့ကုိယ္ေပၚ ၿပိဳက်လာသလုိ ခံစားလုိက္ရပါတယ္။ က်ေနာ့ရဲ့ သမီးငယ္က မ်က္လုံးတစ္ဖက္နဲ႔ အေမ့ကုိ ျမင္ၿပီး ေၾကာက္လန္႔လြန္းလုိ႔ ေအာ္ငုိခဲ့ပါတယ္။



က်ေနာ္က အေမ့ကုိ မသိေယာင္ေဆာင္ၿပီး ခင္ဗ်ားဘယ္သူလဲ။ ဘာေၾကာင့္ ဒီကုိလာရတာလဲ။ ခင္ဗ်ားကုိ က် ေနာ္မသိဘူးလုိ႔ ေငါက္ငန္းထုတ္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္ သူမ်ားအိမ္ကုိ ဝင္ေရာက္ၿပီး ခုလုိေၾကာက္လန္႔တုန္လႈပ္ ေအာင္ ေျခာက္လွန္႔ရတာလဲ။ ခုခ်က္ျခင္းထြက္သြားလုိ႔ ေအာ္ေငါက္ခဲ့ပါတယ္။ အေမက"အုိ ဝမ္းနည္းပါတယ္ ကြယ္။ အိ္မ္မွားၿပီး ဝင္လာမိတာပါ" လုိ႔ ႏူးညံ့စြာေျပာၿပီး ျပန္လည္ထြက္ခြါသြားပါတယ္။ အဲဒီကေနာက္ သူဘယ္ ေတာ့မွ ျပန္လည္ေပၚမလာေတာ့ပါဘူး။ ဒီအတြက္ ဘုရားသခင္ ကုိ ေက်းဇူးတင္မိပါတယ္။



သူက်ေနာ့ကုိ တကယ္မမွတ္မိေလာက္ဖူးရယ္လုိ႔လဲ ကုိယ့္ကုိယ့္ကုိ ညာေနမိပါတယ္။ ဒီအတြက္လည္း ဘာမွ အထူးအေထြ မခံစားရပါဘူး။ အုိ သိေတာ့လည္း ဘာအေရးစုိက္ေနစရာလုိလဲလုိ႔ ကုိယ့္လုပ္ရပ္ကုိ ဂုဏ္ယူေက် နပ္ေနမိတယ္။ ဒါဟာ ဒီဘဝအတြက္ ေနာက္ဆုံးေတြ ႔ဆုံျခင္း ပဲ ျဖစ္မွာပဲဟာ။



က်ေနာ့မိသားစုဘဝလည္း ပုိမုိၿပီးသာ တစ္ေန႔တျခား လွပလာခဲ့ပါတယ္။ တစ္ေန႔မွာေတာ့ က်ေနာ့အိမ္ကုိ စာ တစ္ေစာင္ ေရာက္လာ ပါတယ္ ။ ေက်ာင္းသားေဟာင္းမ်ား ျပန္လည္ေတြ႔ဆုံၾကမယ့္ပြဲအတြက္ ဖိတ္စာပါ။ က် ေနာ္က ဇနီးသည္ကုိ အလုပ္ကိစၥအတြက္ ခရီးထြက္ဖုိ႔ ရွိတယ္ လုိ႔ ေျပာၿပီး ေမြးရပ္ေျမကုိ ျပန္ခဲ့ပါတယ္။ သူငယ္ ခ်င္းေတြ မိတ္ဆုံပြဲအၿပီးမွာေတာ့ က်ေနာ္ေနထုိင္ခဲ့ရာ တစ္ခ်ိန္ကေတာ့ အိမ္လုိ႔ေခၚခဲ့တဲ့ တဲငယ္ေလး ဆီ သြားခဲ့တယ္။ ေနထုိင္ခဲ့တဲ့ ေနရာေလး အေျခအေန ဘယ္လုိမ်ားရွိေနသလဲလုိ႔ စုံစမ္းရန္သက္သက္မွ်သာပါ။ တဲထဲက အလြန္ေအး စက္ေနတဲ့ ေျမျမင္ေပၚေတာ့ က်ေနာ့္အေမ တစ္ေယာက္ထဲ လဲေနတာကုိ ေတြ႔ရပါတယ္။ ဒီ အတြက္ က်ေနာ့မွာ ဘာမွ အထူးမခံစားရပါဘူး။ မ်က္ရည္ တစ္ေပါက္မွလဲ မက်ခဲ့ပါဘူး။ အေမ့လက္မွာေတာ့ စာရြက္ေလးတစ္ရြက္ကုိ ဆုတ္ကုိင္ထားပါတယ္။ ဒီစာေလးက က်ေနာ့္အတြက္ ေရးထားတဲ့ စာေလးပါ။



အေမက ခုလုိ ေရးထားပါတယ္။ "ခ်စ္ရတဲ့ သားေလး။ ေမေမထင္ပါတယ္။ ေမေမ့ရဲ့အရြယ္က ခုေလာက္ဆုိ ေသေပ်ာ္ပါၿပီ။ ေမေမ ဘယ္ေတာ့မွ ဆုိးလ္ကုိ အလည္မလာေတာ့ပါဘူး သား။ ဒါေပမယ့္ ဒီအခ်ိန္မ်ိဳးမွာ ငါ့သား ေလး ေမ့ေမ့ဆီကုိ ခဏတာေလးမွ် တစ္ေခါက္ေလာက္ အလည္လာ ခဲ့ပါလုိ႔ ေမေမက ေတာင္းဆုိခ့ဲမယ္ဆုိရင္ ေမ့ေမ့ေတာင္းဆုိခ်က္က မ်ားမယ္ မထင္ပါဘူး သားရယ္။ ေမေမ သားကုိ အရမ္းလြမ္းတာပဲ သားရယ္။ သား မိတ္ဆုံပြဲကုိ ျပန္လာမယ္ဆုိတာ ၾကားရလုိ႔ ေမေမ သိပ္ဝမ္းသာတာပဲ သား။ ဒါေပမယ့္ ေမေမ ဒီမိတ္ဆုံပြဲရွိရာ ေက်ာင္းကုိ မသြားဖုိ႔ ဆုံးျဖတ္ထားပါတယ္ သား။



ေမေမ့သားအတြက္ ေမေမ့မွာ မ်က္လုံးတစ္ဖက္တည္း ရွိေနခဲ့ရတာကုိ အရမ္းဝမ္းနည္းမိပါတယ္ သား။ ဒီအ တြက္လည္း ေမေမ့သား အတြက္ ေမ့ေမ့မွာ အၿမဲတမ္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိရပါတယ္။ ဒါကလည္း ဒီလုိေၾကာင့္ပါ သားရယ္။ သားငယ္ငယ္ကေဆာ့လုိ႔ ထိခုိက္မႈတစ္ခုေၾကာင့္ သားမ်က္လုံးတစ္လုံး ကြယ္သြားခဲ့တယ္ေလ။ အေမတစ္ေယာက္ အေနနဲ႔ သားေလးမွာ တစ္သက္လုံး မ်က္လုံးတစ္ဖက္တည္းနဲ႔ ႀကီးျပင္း ရမွာမ်ိဳးကုိ ေမေမ ဘယ္လုိၾကည့္ရက္ႏုိင္ပါ့မလဲ သားရယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေမ့ေမ့မ်က္လုံးတစ္လုံးကုိ သားအတြက္ ေမေမေပးခဲ့ပါတယ္။ ဒီမ်က္လုံးနဲ႔ ေမေမ့ အတြက္ သားက ကမၻာႀကီးတစ္ခုလုံးကုိ ျပည့္ျပည့္ဝဝ ၾကည့္ေပးႏုိင္တာအတြက္ ေမေမသိပ္ ေက်နပ္ဂုဏ္ယူပါတယ္ သား။ ေမေမ့အေပၚမွာ သားျပဳမူခဲ့ တာေတြပတ္သက္ၿပီး ေမေမဘယ္ေတာ့မွ စိတ္မဆုိးခဲ့ပါဘူး သား။ ေမေမ့အေပၚ သားစိတ္ဆုိးတဲ့အခါတုိင္း သားေမ့ေမ့ကုိ ခ်စ္လုိ႔ဆုိးတာပဲ လုိ႔ ေမေမအၿမဲထင္ေနပါ တယ္ သားရယ္။ ေမေမ့အတြက္ေတာ့ သားက ေမ့ေမ့အနားမွာ အၿမဲတမ္းရွိၿပီး ငယ္ရြယ္ႏုပ်ိဳေနတဲ့ ပီဘိကေလး ငယ္ေလး တစ္ေယာက္သာပါပဲ သားရယ္"။



ေမေမ့စာကုိ က်ေနာ္ဖတ္လုိ႔ အၿပီးမွာေတာ့ ကမၻာႀကီးတစ္ခုလုံး အေမွာင္ဖုံးသြားသလုိ က်ေနာ္ခံစားရပါတယ္။ ဒီေနာက္ က်ေနာ္ယူႀကဳံးမရ ငုိေႂကြးမိပါတယ္။ က်ေနာ့အေမဟာ က်ေနာ့ဘဝအတြက္သက္သက္ပဲ အသက္ရွင္ သန္ ေနသြားသူပါလားလုိ႔ က်ေနာ္နားလည္လုိက္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ့အတြက္ အခ်ိန္က သိပ္ေနာက္က် ေနခဲ့ေလၿပီေလ။



ဒီဇာတ္လမ္းထဲက သားဟာ သိပ္ဆုိးတာပဲ။ အေမ့ရဲ့ ေမတၱာတရားကုိ ဒီေလာက္ေတာင္ မသိဆုိးဝါးစြာ လ်စ္လ်ဴ ျပဳႏုိင္ေကာင္းရဲ့ရယ္လုိ႔ သင္ကေတာ့ ထင္ေကာင္းထင္မွာပါ။ ဒါေပမယ့္ ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားၾကည့္စမ္းပါ။ သင့္အတြက္ေၾကာင့္၊ သင့္မျမင္ကြယ္ရာမွာ တိတ္တိတ္ေလးႀကိတ္မွိတ္ကာ မ်က္ရည္က်ခဲ့ရတာမ်ိဳး သင့္မိခင္ မွာေရာ မရွိႏုိင္တာ ေသခ်ာရဲ့လားလုိ႔။



ဆရာကံထြန္းသစ္ ကုိယ္တုိင္ေရးၿပီး ကုိယ္တုိင္ရြတ္ျပခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္။ အေမ့ဂုဏ္ပုဒ္ေတြ ေဝလုိ႔။


[ႏုိ႔ဖုိး



ႀကီးျမတ္ျခင္း အဝဝ လွပမႈ အေထြေထြ


ျမတ္ေမြးေမ ေျခစုံရင္း


ဝပ္စင္းရေပ၊


ျမတ္ဗုဒၶေသာ္မွ


ဝါသုံးလ ေပးဆပ္ေခ်


မေက်ခဲ့ မိႏုိ႔ဖုိးတဲ့…


ကဗ်ာဆုိ သားငမုိက္က


လကၤာတုိ ထြာတစ္ပုိဒ္နဲ႔


ဦးခုိက္ကာ လက္စုံယွက္


ႏုိ႔တစ္စက္ဖုိး။ ။ (ကံထြန္းသစ္)



Mother's Day “အေမေန႔” တဲ့


အေမေန႔မွာ ဒုိ႔ေတြက အေမ့အတြက္ လက္ေဆာင္ေကာင္းတစ္ခု ျပန္လည္ ေပးေကာင္းေပးမယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒုိ႔ေတြေပးတဲ့ ဒီလက္ေဆာင္ဟာ အၾကင္နာေမတၱာေတြ အျပည့္ထုံမႊမ္းၿပီးေတာ့ ဒုိ႔အေမက ဒုိ႔ကုိေပးခဲ့တဲ့ "အသက္"ဆုိတဲ့ လက္ေဆာင္၊ "ဘဝ"ဆုိတဲ့ လက္ေဆာင္နဲ႔ေတာ့ျဖင့့္ ဘယ္လုိမွ ညီမွွ်ႏုိင္မယ္ မဟုတ္သလုိ၊ အေမ့ရဲ့ လက္ေဆာင္ကုိေတာ့ျဖင့္ ဘယ္ေတာ့မွ မွီႏုိင္မယ္လည္း မဟုတ္ပါဘူးေလ။ ။



ေမတၱာမ်ားျဖင့္

ေမတၱာဥယ်ာဥ္

ေကာင္းတာေတြခ်ည္း စု

ဟူပီ ဂိုးလ္ဘာ့ဂ္ (Whoopi Goldberg) 

ဟူပီ ဂိုးလ္ဘာ့ဂ္ဟူပီ ဂိုးလ္ဘာ့ဂ္ဟာ လက္ခ်ဳိးေရလို႔ရတဲ့ အလြန္ထူးခၽြန္တဲ့ ရုပ္ရွင္သရုပ္ေဆာင္ အႏုပညာရွင္ေတြထဲက တေယာက္ပါ။ အဲဒီ အႏုပညာရွင္ေတြဟာ ေဖ်ာ္ေျဖေရး အႏုပညာ ေလာကထဲက အျမင့္ဆုံး၊ အထူးခၽြန္ဆုံး ဆုေတြျဖစ္တဲ့ ဂရမ္မီ၊ အကယ္ဒမီ၊ ေရႊကမၻာလုံးဆု၊ အမ္မီနဲ႔ တိုနီဆု စသျဖင့္ ဆုေတြကို အစုံရထားသူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။



ဟူပီ ဂိုးလ္ဘာ့ဂ္ကို ျမန္မာေတြကေတာ့ Ghost ရုပ္ရွင္ကားထဲမွာ တမလြန္ကို ေရာက္သြားတဲ့ မင္းသားနဲ႔ လက္ရွိ ဘ၀ထဲက မင္းသမီးတို႔ ထိေတြ႕ေပါင္းဖက္ႏိုင္ေအာင္ ကူညီရတဲ့ ဗဟိဒၶေလာကနဲ႔ ပရေလာက ခ်ိတ္ဆက္ေပးရသူ ေမွာ္ဆရာမႀကီးအျဖစ္ ပီပီျပင္ျပင္ သရုပ္ေဆာင္ ႏိုင္ခဲ့သူအျဖစ္ သိၾကပါတယ္။ (စကားမစပ္ ကၽြန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္းမေတြထဲမွာ ဟူပီ ဂိုးလ္ဘာ့ဂ္နဲ႔ အင္မတန္မွကို ရုပ္ခ်င္းဆင္သူ တဦးရွိေနတာကို ကၽြန္ေတာ္ အလြန္ ဂုဏ္ယူပါတယ္)။



ကမၻာေက်ာ္ သရုပ္ေဆာင္ဟာ ကေလးေတြ၊ အိမ္ရာမဲ့ေတြအတြက္ လူသားခ်င္း စာနာမႈနဲ႔ ကူညီေဆာင္ရြက္ေပးသလို ပညာေရး၊ လူ႔အခြင့္အေရး ျမွင့္တင္ေရး၊ အၾကမ္းဖက္ ေႏွာင့္ယွက္ ေစာ္ကားမႈေတြ ေလ်ာ့ပါးေရးနဲ႔ ေအအိုင္ဒီအက္စ္ တုိက္ဖ်က္ေရး စတဲ့ ပရဟိတလုပ္ငန္းေတြမွာ ရြပ္ရြပ္ခၽြံခၽြံ ေဆာင္ရြက္ပါတယ္၊ တခါ အလားတူ လုပ္ငန္းေတြ လုပ္ႏိုင္ဖို႔ ရန္ပုံေငြ ရွာတဲ့ပြဲေတြမွာလည္း အလြန္အင္မတန္ တက္တက္ၾကြၾကြ ေဆာင္ရြက္သူတဦး ျဖစ္ပါတယ္။



ဒီလို ကမၻာနဲ႔ခ်ီၿပီး လုပ္ငန္းေတြ၊ အမ်ားအက်ဳိးေတြ ေဆာင္ရြက္တာေၾကာင့္ ကုလသမဂၢကလည္း ဂုဏ္ထူးေဆာင္ သံအမတ္ႀကီးအျဖစ္ သတ္မွတ္ခန္႔အပ္ထားပါတယ္။



ေကာင္းတာေတြခ်ည္း စု (All the Right ingredients)

``ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ တိုးတက္ေျပာင္းလဲေနအာင္ ႀကိဳးစားၿပီး၊ ေရွ႕ကို အၿမဲလွမ္းေနဖို႔က သိပ္အေရးႀကီးပါတယ္၊ ကုိယ္ခ်မွတ္ထားတဲ့ ရည္မွန္းခ်က္ကို မေရာက္ဘူး ဆိုရင္ေတာင္ ႀကိဳးစားခဲ့မႈေၾကာင့္ အေတြ႕အႀကဳံေတြ၊ သင္ခန္းစာေတြ၊ နည္းလမ္းေတြ သိလိုက္ရတယ္ ဆိုတာကိုက အင္မတန္ ၀မ္းေျမာက္စရာပါ။ အရႈံးဆိုတာ အဆုံးသတ္ မဟုတ္ပါဘူး၊ ေရွ႕ဆက္ဖုိ႔ တြန္းအားတရပ္သာ ျဖစ္ပါတယ္``__ ဟူပီ ဂိုးလ္ဘာ့ဂ္။



ကၽြန္မအေမ အမ္မာ (Emma) က အင္မတိအင္မတန္ေတာ္တဲ့ အမ်ဳိးသမီးတေယာက္ပါ၊ သမီးတေယာက္ျဖစ္တဲ့ ကၽြန္မကို ပုံသြင္းဖို႔ အေမ့မွာ ေကာင္းတဲ့ အရည္အခ်င္းေတြ အကုန္ရွိပါတယ္။ ေကာင္းတာေတြခ်ည္း စု ေနတဲ့သူပါ။



ကၽြန္မတို႔ ကေလးတအုပ္ ေက်ာင္းေလ့လာေရး ခရီးထြက္ေတာ့ အေမက အုပ္ထိန္းသူလုပ္ၿပီး ကားေမာင္းလို႔ လိုက္ပို႔ပါတယ္။ ကေလးေတြနဲ႔ခ်ည္း သြားရေတာ့ အုပ္စုေလးေတြ ခြဲၾကတဲ့အခါ ကၽြန္မက လူေတာ္ေတြပါတဲ့ အုပ္ထဲ ေသေလာက္ေအာင္ ပါခ်င္ခဲ့ပါတယ္။



ဒီလိုနဲ႔ ေလ့လာေရး ခရီးထြက္တဲ့အခါ ကၽြန္မ တကယ္ပဲ လူေတာ္အုပ္ တအုပ္ထဲ ေရာက္ခဲ့ၿပီး ေပ်ာ္လိုက္တာလည္း မေျပာပါနဲ႔ေတာ့ေလ၊ ဒါေပမဲ့ ကားေပၚမွာ ကၽြန္မ သူငယ္ခ်င္း ေကာင္ေလးတေယာက္ကို ကားေပၚက ေက်ာင္းသားေတြက ၀ိုင္းစၾကေတာ့ ကၽြန္မက ဘာမွ မေျပာ၊ မဟန္႔ခဲ့ပါဘူး။ အဲဒီလို မတား၊ မျပဳတဲ့အျပင္ ကၽြန္မကေတာင္ သူ႔ကို ၀င္စ ခဲ့ပါေသးတယ္။



ကားေမာင္းေနတဲ့ အေမဟာ တလုံးမွ မေျပာဘဲ အသာေနခဲ့ပါတယ္၊ ေလ့လာေရးခရီးၿပီးလို႔ အိမ္ေရာက္ေတာ့မွ အေမက ကၽြန္မကို ကားေပၚက ေကာင္ကေလးဟာ ဒီေန႔ေတာ့ ကံဆိုးတာပဲ၊ တကားလုံးက ကေလးေတြက အဲဒီေကာင္ေလးကို ဒုကၡေပးၾကတယ္၊ သူ အအံ့ၾသဆုံးကေတာ့ ကၽြန္မက ေကာင္ေလးကို ဘာမွ မကူညီဘဲ ေနခဲ့တာကိုပဲတဲ့... အေမက အဲဒီလို ကၽြန္မကို ေထာက္ျပတယ္။



``သမီးကို လူေတြက စ ရင္၊ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေအာင္ လုပ္ရင္ အဲဒီလို လုပ္တဲ့ သူေတြကို သမီး ဘယ္ေလာက္ မုန္းတီးသလဲ ဆိုတာ အေမ သိပါတယ္၊ ဒါေပမဲ့ အေမ အ့ံၾသတာက သမီးကလည္း သူမ်ားကို နာက်င္ေအာင္ အဲဒီလိုပဲ လုပ္တတ္တာပါကလားလို႔...`` ဆိုၿပီး အေမက ေျပာေတာ့ ကၽြန္မဟာ ကိုယ့္ေခါင္းကို ေဘ့စ္ေဘာ တုတ္ႀကီးနဲ႔ အရိုက္ခံလိုက္ရသလို ခံစားခဲ့ရပါတယ္။



အဲဒီ အေမေပးတဲ့ အေျခခံသင္ခန္းစာဟာ ကၽြန္မရင္ထဲ အသည္းထဲ ႏွလုံးထဲ စြဲသြားၿပီး၊ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ မာယာမ်ားတဲ့ ေလာကႀကီးရဲ႕ အရႈပ္အေထြးေပါင္းမ်ားစြာထဲမွာ ျဖတ္သန္းရင္း ကၽြန္မနဲ႔အတူ ရွိေနခဲ့ပါတယ္။



လူေတြနဲ႔အတူ ေတြ႕ဆုံ၊ ေျပာဆို၊ လုပ္ကိုင္၊ ဆက္ဆံရတဲ့ အခါတိုင္းမွာ ကိုယ့္ကို ျပဳမူ ေျပာဆို ဆက္ဆံေစခ်င္သလို သူတပါးကိုလည္း အလားတူ ျပဳမူ၊ ေျပာဆုိ၊ ဆက္ဆံဖို႔ လိုပါတယ္။



ကၽြန္မ မက္ဒီဆင္-ဖဲလီစီယာ (Medison-Felicia) ေႏြရာသီစခန္းကို တႀကိမ္နဲ႔ နယူးေယာက္၊ ပိခ္စေကးလ္ (Peekskill)က စခန္းေတြကို ေရာက္ခဲ့ဖူးၿပီး အလႊာစုံက လူေပါင္းစုံနဲ႔ ေတြ႕ဆုံ ႀကံဳႀကိဳက္ ရင္းႏွီးခြင့္ရတာဟာ မဟာ့မဟာ အခြင့္အေရး ျဖစ္ပါတယ္။



ဒါဟာ ကၽြန္မဘ၀အတြက္ လူမွန္ေတြကို အခ်ိန္ကိုက္ ေတြ႕ခြင့္ ရခဲ့တာ ျဖစ္ၿပီး၊ အမ်ားစုဟာ အခုထက္ထိ ကၽြန္မရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေကာင္းေတြ အျဖစ္ ရွိေနဆဲ ျဖစ္ပါတယ္။



အဲဒီအခ်ိန္ေတြနဲ႔ အဲဒီသူငယ္ခ်င္းေတြအေၾကာင္း ျပန္စဥ္းစားမိတိုင္း ကၽြန္မ ဒီေန႔ ဒါေၾကာင့္ ဒီလိုေနရာမွာ ရွိေနတာပါလား ဆိုတာကို သတိျပဳမိသြားပါတယ္။ ဒီလူေတြဆီက ေကာင္းတဲ့ အရည္အခ်င္းေတြအကုန္ ကၽြန္မဆီ စုေနတာပါကလားရယ္လို႔ ကၽြန္မ ေတြးမိပါတယ္။



သူတုိ႔ဟာ ကၽြန္မကို ကူတယ္၊ ကၽြန္မကို ကယ္တယ္။ ကၽြန္မရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ အခ်ိန္၊ နိမ့္ပါးတဲ့ အခ်ိန္ သူတုိ႔နဲ႔အတူ မွ်ေ၀ခံစားလို႔ ရတယ္။ ကၽြန္မနဲ႔ သူတို႔အတူ ရွိၾကတယ္။ သူတို႔ အကူအညီလိုလည္း ကၽြန္မ ႀကိဳးစားၿပီး မေရာက္ေရာက္ေအာင္ သြားခဲ့တယ္၊ အားေပးခဲ့တယ္။



ႏွစ္ေတြလည္း လြန္ခဲ့ပါၿပီေလ... ဒါေပမဲ့ သူငယ္ခ်င္းအမ်ားစုက ဒီအတိုင္းပဲ ရွိခဲ့တယ္၊ ကၽြန္မကို နည္းေပး၊ လမ္းျပ၊ သင္ၾကားေပးၾကတုန္း ရွိေသးတယ္။ ကၽြန္မအတြက္ အေကာင္းဆုံး သင္ခန္းစာတခု မွတ္မွတ္သားသား ျဖစ္ခဲ့တာကေတာ့ ``လူတေယာက္ဟာ ျဖစ္ခ်င္တာ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္စြမ္း ရွိတယ္``ဆုိတာပါပဲ။



ဘယ္လို လုပ္ႏိုင္မလဲ၊ ႀကိဳးစားရင္းေပါ့... မျဖစ္မေန ႀကိဳးစားရင္း... ႀကိဳးစားရင္း ျဖစ္သြားတာေပါ့။ တခါတခါေတာ့ ရည္မွန္းခ်က္ မေပါက္ေျမာက္ဘူးဆိုတာ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္၊ ဒါေပမဲ့ တကယ့္လိုရင္းက မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားဖို႔ပါပဲ...။



ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ တိုးတက္ေျပာင္းလဲေနအာင္ ႀကိဳးစားၿပီး၊ ေရွ႕ကို အၿမဲလွမ္းေနဖို႔က သိပ္အေရးႀကီးပါတယ္၊ ကုိယ္ခ်မွတ္ထားတဲ့ ရည္မွန္းခ်က္ကို မေရာက္ဘူး ဆိုရင္ေတာင္ ႀကိဳးစားခဲ့မႈေၾကာင့္ အေတြ႕အႀကဳံေတြ၊ သင္ခန္းစာေတြ၊ နည္းလမ္းေတြ သိလိုက္ရတယ္ ဆိုတာကိုက အင္မတန္ ၀မ္းေျမာက္စရာပါ။ အရႈံးဆိုတာ အဆုံးသတ္ မဟုတ္ပါဘူး၊ ေရွ႕ဆက္ဖုိ႔ တြန္းအားတရပ္သာ ျဖစ္ပါတယ္။



ဒီသင္ခန္းစာကို အေမ့ဆီကနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြဆီကေန ရခဲ့တာပါ၊ ဒီလို အသိမ်ဳိးရေအာင္ ကူပံ့ခဲ့ၾကတဲ့ အေမနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ကၽြန္မ အလြန္တရာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္၊ အမွန္တကယ္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။



ဟူပီ ဂိုးလ္ဘာ့ဂ္

Shared from Ko Myo Tha Htet

ေနာက္ဘ၀အတြက္ ဘယ္ကံအက်ိဳးေပးမလဲ (၂)

အေဟာသိကံႏွင့္ပတ္သက္လု႔ိ သိထားသင့္တဲ့ အခ်က္တခ်ဳိ႕ ရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ နည္းနည္းေလ့လာၾကည့္ရေအာင္။


ကုသိုလ္ကံအရာ ဆိုၾကပါစို႔။ ဥပမာ - စတုတၳစ်ာန္တိုင္ေအာင္ ရရွိထားသူဟာ အဲဒီစ်ာန္နဲ႔ကြယ္လြန္ခဲ့ရင္ စတုတၳစ်ာန္ကံက ေသခ်ာေပါက္ အက်ဳိးေပးလို႔မို႔ စတုတၳစ်ာန္ ျဗဟၼာ့ဘံုမွာ ျဖစ္ရပါတယ္။ ဒီပုဂိၢဳလ္ဟာ ပဌမစ်ာန္ ဒုတိယစ်ာန္ တတိယစ်ာန္ေတြကိုလည္း ရရွိထားသူပါ။ အဲဒီစ်ာန္ကံေတြဟာ ပဌမစ်ာန္ ဒုတိယစ်ာန္ တတိယစ်ာန္ ျဗဟၼာ့ဘံုေတြမွာ အက်ုိးေပးမွာျဖစ္ေပမဲ့ သူတို႔ထက္အားေကာင္းတဲ့ စတုတၳစ်ာန္ကံက အက်ဳိးေပးလိုက္လို႔မို႔ အက်ဳိးမေပးႏိုင္ ျဖစ္သြားပါတယ္။


အကုသိုလ္ကံအရာမွာ ပဥၥာနႏ ၱရိယကံငါးပါးလံုးကို က်ဴးလြန္ထားသူဆိုၾကပါစို႔။ အျပစ္အၾကီးဆံုး သံဃေဘဒကကံ အက်ဳိးေပးတာေၾကာင့္ ငရဲသို႔ေရာက္ရပါတယ္။ က်န္တဲ့ကံေလးခုကေတာ့ ပဋိသေႏၶက်ဳိးေပးခြင့္မရွိ ျဖစ္သြားပါတယ္။ ျပဆိုခ့ဲတာေတြက ေနာက္ဘဝမွာ ပဋိသေႏၶ က်ဳိးကိုေသခ်ာေပါက္ေပးမွာျဖစ္ေပမဲ့ မေပးႏိုင္ေတာ့တာကို ရည္ရြယ္ေျပာတာပါ။ ပဝတၱိကာလမွာေတာ့ အက်ဳိးေပးႏိုင္ပါေသးတယ္။ အခ်ဳိ႕အခ်ဳိ႕ ကံေတြကေတာ့ လံုးဝအက်ဳိးမေပးေတာ့တာလည္း ရွိပါတယ္။


ဥပမာ - အရွင္အဂုၤလိမာလမေထရ္ကို ၾကည့္ႏိုင္ပါတယ္။ မေထရ္ေလာင္းဟာ ဒီဘဝမွာပဲ လူေပါင္းမ်ားစြာကို သတ္ျဖတ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ရဟႏာၱျဖစ္ေတာ္မူသြားလို႔ ေနာက္ဘဝမရွိေတာ့ပါဘူး။ ဒီေတာ့ လူသတ္မႈ အကုသိုလ္ကံေတြ ေနာက္ဘဝပဋိသႏၶက်ဳိး၊ ပဝတၱိက်ဳိးကို လံုးဝမေပးႏိုင္ျဖစ္သြားပါတယ္။ အေဟာသိကံ ဆိုတာ အဲဒီသေဘာပါ။


ဒါေတြဟာ အက်ဳိးေပးမႈကာလ အနီးအေဝးအရ ကံေတြကို (၄)မ်ဳိးခြဲျပတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အက်ဥ္းမွတ္မယ္ဆိုရင္ -

(က) လက္ရွိဘဝမွာ အက်ဳိးေပးတဲ့ကံ၊

(ခ) ဒုတိယဘဝမွာ အက်ဳိးေပးတဲ့ကံ၊

(ဂ) တတိယဘဝမွစျပီး နိဗၺာန္မရမီၾကားကာလမွာ အက်ုဳိးေပးတဲ့ကံ၊

(ဃ) လံုးဝအက်ဳိးမေပးေတာ့တဲ့ကံ-လို႔ မွတ္သားႏိုင္ပါတယ္။ ျပဆိုခဲ့တာေတြဟာ ကံအမ်ဳိးအစားကို အက်ဥ္းသေဘာ ေလ့လာၾကည့္ တာ ျဖစ္ပါတယ္။


ဆက္ျပီးေတာ့ - သတၱဝါေတြရဲ႕ေနာက္ဘဝကို ဘယ္ကံက စီမံေပးသလဲ၊ ဘယ္ကံကေပးတဲ့ အက်ဳိးကို ခံစားရဖို႔နီးစပ္သလဲ ဆိုတဲ့ကိစၥ ကို ေလ့လာၾကည့္ၾကဦးစို႔။


ေနာက္ဘဝ ပဋိသေႏၶအက်ဳိးေပးကိစၥမွာ အမွတ္(၃)အခြင့္သာမႈကံအုပ္စုက အမ်ားဆံုးသက္ဆိုင္တာမို႔ အဲဒီကံအုပ္ စုႏွင့္ ေလာလာၾကည့္ၾကရေအာင္။ ဒီအုပ္စုထဲက အခြင့္အလမ္းအားအသာဆံုးကံဟာ “ဂရုကံ” ပါပဲ။ ဂရုကံ-ဆိုတာ အျခားကံေတြ ပိတ္ပင္ တားျမစ္လို႔မရေလာက္ေအာင္ အင္အားၾကီးမားတဲ့ကံျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာခဲ့ျပီးျဖစ္ပါတယ္။


ဥပမာ - ကုသိုလ္အရာမွာဆိုရင္ ရူပစ်ာန္ကံ၊ အရူပစ်ာန္ကံေတြေပါ့။ ပဌမစ်ာန္နဲ႔ကြယ္လြန္သူဟာ ေနာက္ဘဝ ပဌမစ်ာန္ျဗဟၼဘံု မွာျဖစ္ရဖို႔ ေသခ်ာပါတယ္။ ဒုတိယစ်ာန္ စသည္နဲ႔ကြယ္လြန္သူေတြလည္း ဒီအတိုင္းပါပဲ။ ဒုတိယစ်ာန္ျဗဟၼာဘံုစသည္မွာ ျဖစ္ရဖို႔ ေသခ်ာပါတယ္။ ဒီလိုျဖစ္ခ့ဲတဲ့ သာဓကရွိသလား-လို႔ေမးရင္ အမ်ားၾကီးပါလို႔ ေျပာရမွာပါ။


ဘုရားအေလာင္းေတာ္ ေတာထြက္ျပီးေနာက္ တရားနည္းခံခဲ့တဲ့ အာဠာရ ရေသ့ဟာ အရူပ အာကိဥၥညာယတနစ်ာန္ကို ရရွိိထားသူျဖစ္လို႔ ကြယ္လြန္တဲ့အခါ အာကိဥၥညာယတနဘံုမွာ ျဗဟၼာျဖစ္သြားတဲ့ျဖစ္ရပ္၊ ဥဒကရေသ့လည္း အရူပေနဝသညာနာသညာယတနစ်ာန္ကို ရရွိထားသူျဖစ္လို႔ ကြယ္လြန္တဲ့အခါ ေနဝသညာနာသညာယတနဘံုမွာ ျဗဟၼာျဖစ္သြားတဲ့ျဖစ္ရပ္ေတြဟာ ထင္ရွားတဲ့ သာဓကေတြပါ။


အကုသိုလ္အရာဆိုရင္ ပဥၥာနႏ ၱရိယကံ ျဖစ္ပါတယ္။ အမိကိုသတ္သူ၊ အဖကိုသတ္သူ၊ ရဟႏာၱကိုသတ္သူ၊ ဘုရားရွင္ကို ေသြးစိမ္း တည္ေအာင္လုပ္သူ၊ သံဃာသင္းခြဲသူဟာ ေနာက္ဘဝ ငရဲေရာက္ဖို႔ ေသခ်ာေပါက္ပါပဲ။ သာဓကေနနဲ႔ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ - သံဃာသင္းခြဲလို႔ အရွင္ေဒဝဒတ္ အဝီစိငရဲသို႔ေရာက္သြားတဲ့ျဖစ္ရပ္၊ ဖခင္ဗိမၺိသာရမင္းကိုသတ္လို႔ အဇာတသတ္မင္း အဝီစိငရဲရဲ႕ အျခံအရံ ေလာဟကုမီ ၻငရဲသို႔ ေရာက္သြားတဲ့ျဖစ္ရပ္ေတြဟာ ထင္ရွားတဲ့ သက္ေသအေထာက္အထားေတြပါပဲ။


ဒီေနရာမွာ အထူးနားလည္ထားသင့္တဲ့ အေၾကာင္းအရာတစ္ခု ရွိပါတယ္။ “နိယတမိစာၦဒိ႒ိကံဟာ ဂရုကံထဲမွာပါဝင္တယ္” လို႔ က်မ္းဂန္မွာ တိုက္ရိုက္ေဖၚျပမထားေပမဲ့ အက်ဳိးေပးေသခ်ာလို႔မို႔ ပညာရွင္မ်ားစြာက ဂရုကံထဲ ထည့္သြင္းမိန္႔ဆိုေတာ္မူၾကပါတယ္။ ဒီအယူဝါဒရွိေန ရင္ ေနာက္ဘဝမွာ ငရဲသို႔ေရာက္ဖို႔ ေသခ်ာေပါက္ပဲလို႔ ဆိုလိုတာျဖစ္ပါတယ္။


နိယတမိစာၦဒိ႒ိဟာ ဘဝအတြက္ အေရးၾကီးတဲ့အရာမို႔လို႔ အေျခခံသေဘာေလာက္ေတာ့ နားလည္ထားသင့္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အက်ဥ္း ခ်ဳပ္ျပီး ေလ့လာၾကည့္ၾကရေအာင္။ နိယတမိစာၦဒိ႒ိ (၃)မ်ဳိး ရွိတယ္္လို႔ က်မ္းဂန္ေတြမွာ မိန္႔ဆိုၾကပါတယ္။ အဲဒါေတြက -


(၁) လက္ရွိဘဝ ေကာင္းတာပဲလုပ္လုပ္၊ မေကာင္းတာပဲလုပ္လုပ္ ေနာက္ဘဝမွာ ေကာင္းက်ဳိး မေကာင္းက်ဳိး ခံစားရတာမရွိဘူး - လို႔ ယံုၾကည္လက္ခံတဲ့ အယူဝါဒျဖစ္ပါတယ္။ (ေနာက္ဘဝဆိုတာ မရွိဘူး ဒီဘဝျပီးရင္ျပီးျပီ - ဆိုတဲ့ ယံုၾကည္လက္ခံမႈဟာ ဒီအယူဝါဒထဲ အက်ံဳးဝင္ ပါတယ္)။ ဒီလို ေကာင္းမေကာင္းကံရဲ႕ ေကာင္းက်ဳိးမေကာင္းက်ဳိးေပးတဲ့ကိစၥကို လက္မခံတဲ့အယူကို [B]“နတၳိက မိစာၦအယူ”[/B] လို႔ ေခၚပါ တယ္။


က်မ္းဂန္ေတြမွာ ဒီအယူဝါဒရဲ႕ သေဘာသဘာဝကို အက်ယ္မိန္႔ဆိုထားၾကပါတယ္။ ဒီမွာေတာ့ လိုရင္းေလာက္ပဲေျပာရေအာင္။ ၾကီးၾကီး က်ယ္က်ယ္ေပးလွဴသည္ျဖစ္ေစ၊ နည္းနည္းပါးပါး ေပးလွဴသည္ျဖစ္ေစ အဲဒီလိုေပးလွဴမႈေၾကာင့္ ေကာင္းက်ဳိးခံစားရတယ္ရယ္လိ႔ု မရွိဘူး၊ ေကာင္းတာပဲလုပ္လုပ္၊ မေကာင္းတာပဲလုပ္လုပ္ ေကာင္းက်ဳိးမေကာင္းက်ဳိးကို တိုက္ရိုက္ျဖစ္ေစ သြယ္ဝိုက္လို႔ျဖစ္ေစ ခံစားရတယ္ရယ္ လို႔မရွိဘူး၊ ဟိုဘက္ဘဝမွာရွိေနသူအတြက္ ဒီဘက္ဘဝဆိုတာ မရွိသလို၊ ဒီဘက္ဘဝေရာက္ေနသူေတြအတြက္ ဟိုဘက္ဘဝဆိုတာ မရွိဘူး၊ မိဘကိုျပဳစုလုပ္ေကြ်းလို႔ ေနာင္အခါ ေကာင္းက်ဳိးခံစားရတယ္ရယ္လို႔မရွိဘူး၊ နတ္ေတြ၊ ျဗဟၼာေတြ၊ ကိုယ္က်င့္သီလႏွင့္ျပည့္စံုျပီး ဒီဘဝေနာက္ဘဝကို သိျမင္တဲ့ ပုဂိၢဳလ္ထူးေတြရွိတယ္ဆိုတဲ့ ယံုၾကည္မႈဟာလည္း မွားယြင္းမႈသာျဖစ္တယ္၊ အထင္မွ်သာျဖစ္တယ္ - လို႔ ယံုၾကည္ လက္ခံမႈေတြ ပါဝင္ပါတယ္။


(၂) လက္ရွိဘဝ ေကာင္းတာပဲလုပ္လုပ္၊ မေကာင္းတာပဲလုပ္လုပ္ ေကာင္းမႈမေကာင္းမႈရယ္လို႔ လုပ္ရာမေရာက္ဘူး။ ေကာင္းမႈ မေကာင္းမႈ လုပ္ရာေရာက္တယ္ဆိုတာ အထင္မွ်သာျဖစ္တယ္ - လို႔ ယံုၾကည္လက္ခံတဲ့ အယူဝါဒျဖစ္ပါတယ္။


ဒီအယူဝါဒရဲ႕ သေဘာသဘာဝကိုလည္း အက်ဥ္းသေဘာၾကည့္ရေအာင္ -

ဒီအယူဝါဒမွာ “သူ႔အသက္ ကိုယ္တိုင္သတ္သည္ျဖစ္ေစ၊ သူတပါးကို အသတ္ခိုင္းသည္ျဖစ္ေစ မေကာင္းမႈျပဳရာမေရာက္ဘူး၊ ဒါနမႈစသည္ေတြ မွာလည္း ကိုယ္တိုင္လုပ္သည္ျဖစ္ေစ၊ သူတပါးကို အလုပ္ခိုင္းသည္ျဖစ္ေစ ေကာင္းမႈျပဳရာမေရာက္ဘူး” စတဲ့ ယံုၾကည္လက္ခံမႈေတြ ပါဝင္ပါတယ္။ ဒီလို အေၾကာင္းကံတရားကို လက္မခံတဲ့အယူကို [B]“အကိရိယ မိစာၦအယူ”[/B] လို႔ ေခၚပါတယ္။


ံ

(၃) အက်ဳိးေပးတတ္ပါတယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းကံတရားလည္းမရွိ၊ အေၾကာင္းကံတရားက အက်ဳိးကိုျဖစ္ေစတယ္ဆိုတာလည္း မရွိဘူးလို႔ အေၾကာင္းအက်ဳိး ႏွစ္မ်ဳိးလံုးကို လက္မခံတဲ့ အယူဝါဒျဖစ္ပါတယ္။


ဒီအယူဝါဒမွာ “သူ႔အသက္သတ္မႈစတဲ့ အကုသိုလ္ေၾကာင့္ ညစ္ႏြမ္း(မေကာင္းက်ဳိးခံစားရ)မႈလည္း မရွိ၊ ဒါနျပဳလုပ္မႈစသည့္ ကုသိုလ္ေၾကာင့္ ျဖဴစင္(ေကာင္းက်ဳိးခံစားရ)မႈလည္း မရွိ၊ သတၱဝါတိုင္းရဲ႕ သံသရာသက္တမ္းဟာ ကမာၻေပါင္း ရွစ္သန္းေလးသိန္းသာရွိတယ္ (မူလကတည္းက သတ္မွတ္ျပီးသားျဖစ္တယ္)၊ လူမိုက္ဆိုျပီး သံသရာရွည္တာ၊ ပညာရွိဆိုျပီး သံသရာတိုတာ မရွိဘူး၊ ကမာၻေပါင္းရွစ္သန္းေလးသိန္း သက္တမ္းကုန္ရင္ သံသရာမွလြတ္ျပီ” (သတ္မွတ္သက္တမ္းကုန္ရင္ ဘဝျပတ္ျပီ)စတဲ့ ယံုၾကည္လက္ခံမႈေတြ ပါဝင္ပါတယ္။ ဒီလိုအေၾကာင္း အက်ဳိး ႏွစ္မ်ဳိးလံုးကို လက္မခံတဲ့အယူကို [B]“အေဟတုက မိစာၦအယူ”[/B] လို႔ ေခၚပါတယ္။


ဒီအယူဝါဒေတြထဲက တစ္မ်ဳိးမ်ဳိးကို ယံုၾကည္လက္ခံသူဟာ ေနာက္ဘဝ ငရဲသို႔ေရာက္ရမွာ အေသအခ်ာပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ဒီနိယတမိစာၦအယူကိုလည္း ပညာရွင္မ်ားက ဂရုကံထဲ ထည့္သြင္းထားၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။


ဒါက နိယတမိစာၦဒိ႒ိႏွင့္စပ္လို႔ အက်ဥ္းသေဘာ ေလ့လာၾကည့္တာပါ။ အက်ယ္သိခ်င္ရင္ေတာ့ က်မ္းဂန္ေတြမွာ ျပဆိုထားတာ အမ်ားအျပားပါပဲ။ ေလ့လာၾကည့္ႏိုင္ပါတယ္။


ဒါေၾကာင့္ ယဥ္ေက်းတဲ့လူ႔ပတ္ဝန္းက်င္အတြင္း လူသားတစ္ေယာက္အျဖစ္ ခဏတာေရာက္လာခ်ိန္မွာ ဒီကံငါးပါးကို မက်ဴးလြန္မိဖို႔ အေရးၾကီးသလို နိယတမိစာၦအယူကို လက္မခံမိဖို႔လည္း အထူးလိုအပ္ပါတယ္။


ဆက္ျပီး ဒုတိယအခြင့္အလမ္းရွိတဲ့ကံကို ၾကည့္ၾကစို႔။ ေနာက္ဘဝအတြက္ ေသခ်ာေပါက္အက်ဳိးေပးမယ့္ ဂရုကံမရွိရင္ေတာ့ ဒုတိယအခြင့္ အသာဆံုးက ကြယ္လြန္ခါနီးမွာျပဳလုပ္တဲ့၊ ဒါမွမဟုတ္ သတိတရျဖစ္လာတဲ့ “အာသႏၷကံ” ပါပဲ။


ကုသိုလ္ေရးနဲ႔ေျပာရရင္ - ေသဆံုးခါနီးမွာ ဘုရားအာရံုျပဳမႈ၊ တရားနာမႈ၊ တရားႏွလံုးသြင္းမႈ၊ ပန္းဆီမီးစသည္ လွဴဒါန္းမႈစတဲ့ ကုသိုလ္ေရး အလုပ္ေတြ။ အကုသိုလ္ေရးနဲ႔ေျပာရရင္ - အကုသိုလ္အလုပ္ကိုလုပ္ေနစဥ္ အေၾကာင္းတစံုတရာေၾကာင့္ ေသဆံုးၾကမယ့္သူမ်ားအဖို႔ လုပ္ေနဆဲမုဆိုးအလုပ္ တံငါအလုပ္စသည္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ဒီဘဝ ဟိုအတိတ္ဘဝေတြက ျပဳလုပ္ေျပာဆို ၾကံစည္ခဲ့တာကို ယခု လုပ္ေနရ ေျပာေနရ ၾကံေနရသလို ေသခါနီးမွာ ထင္ထင္ရွားရွား ထင္ျမင္လာမႈေတြ ျဖစ္ပါတယ္။


အာသႏၷကံသေဘာကို နားလည္သူေတြက တစ္ဦးတစ္ေယာက္အတြက္ ကြယ္လြန္ခါနီးမွာ ဘုရားတရားကိုအာရံုျပဳဖို႔၊ တစ္သက္တာမွာျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ ဒါနေကာင္းမႈ၊ သီလေကာင္းမႈ၊ ဘာဝနာေကာင္းမႈေတြကို အာရံုျပဳဖို႔ ေဟာေျပာေပး သတိေပးတတ္ၾကပါတယ္။ ဒါဟာ အာသႏၷကံေကာင္း တစ္ခုျဖစ္ေစဖို႔ ရည္ရြယ္ျပဳလုပ္ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အာသႏၷကံေကာင္းျဖစ္ေစဖို႔ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကတဲ့ သာဓကေတြ က်မ္းဂန္ေတြမွာ အမ်ား အျပားေတြ႔ရပါတယ္။


တစ္ခါက သီဟိုဠ္ကြ်န္း ေသာဏဂိရိေတာင္ေပၚေက်ာင္းမွာ ေသာဏမေထရ္ျမတ္ သီတင္းသံုးေနထိုင္ေတာ္မူပါတယ္။ မေထရ္ျမတ္ရဲ႕ ခမည္းေတာ္ကေတာ့ မုဆိုးအလုပ္နဲ႔ အသက္ေမြးသူပါ။ အရြယ္ေကာင္းစဥ္က ေခြးတစ္သိုက္ႏွင့္အတူ ေတာလည္ျပီး ရတတ္ရာရာ သားေကာင္ေတြကို ဖမ္းဆီးသတ္ျဖတ္ ေရာင္းခ်အသက္ေမြးပါတယ္။ အသက္အရြယ္ၾကီးလာတဲ့အခါမွာေတာ့ သားရဟန္းဆီလာျပီး ရဟန္းဝတ္ေနပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ေနလာလိုက္တာ ေသခါနီးက်ေတာ့ မုဆိုးလုပ္ခဲ့စဥ္က အာရံုေတြ ထင္လာပါေတာ့ တယ္။ ေခြးၾကီးေတြ ေတာင္ေျခမွထြက္လာျပီး သူ႔ကို လိုက္ကိုက္ေနၾကတယ္လို႔ ထင္လာတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေျခာက္ပါဦး ဟဲ့သားရဲ႕လို႔ ေအာ္ ဟစ္ေျပာဆိုေနတယ္။ ဒါနဲ႔ သားရဟန္းက ဦးပဥၥင္းၾကီး ဘာျဖစ္တာလဲလို႔ေမးေတာ့ ေခြးၾကီးေတြ လာေနၾကျပီ ေျခာက္ပါဦး လို႔ ျပန္ေျပာသတဲ့။


သားရဟန္းက ဦးပဥၥင္းၾကီး ငရဲနိမိတ္ေတြထင္ေနျပီလို႔သိတာႏွင့္ ကိုရင္ေတြကို ပန္းအခူးခိုင္းလိုက္ပါတယ္။ ရသမွ်ပန္းေတြကို ေသေသသပ္သပ္ ၾကည္ညိဳဖြယ္ျဖစ္ေအာင္စီမံျပီး မဟာေစတီမွာ ပ့ူေဇာ္ပါတယ္။ ဦးပဥၥင္းၾကီးကိုလည္း ခုတင္္ႏွင့္အတူ ေစတီရင္ျပင္သို႔ သယ္ယူလာပါတယ္။ ပူေဇာ္ထားတဲ့ပန္းေတြအနားမွာ ဦးပဥၥင္းၾကီးကိုခ်ထားျပီး “ဦးပဥၥင္းအတြက္ ဘုရားမွာ ပန္းေတြပူေဇာ္ထားတယ္။ ဘုရားကိုအာရံုျပဳပါ” လို႔ အသိေပးျပီး ဘုရားဆီအာရံုေရာက္လာေအာင္ သားရဟန္းက အနားကေန ေျပာေပးေနပါတယ္။ မၾကာမီမွာ “သားေရ ဖယ္ေပးပါ၊ ဖယ္ေပးပါ၊ သင့္မိေထြးေတြ လာေနၾကျပီ”လို႔ ေျပာေျပာဆိုဆို ကြယ္လြန္သြားပါတယ္။ ဒါဟာ နတ္သမီးအာရံုေတြထင္လာလို႔ ေျပာတဲ့စကားမို႔ နတ္ျပည္သို႔ေရာက္သြားေၾကာင္း သိႏိုင္ပါတယ္။ ဒီလိုသာဓကေတြကိုၾကည့္ျပီး ေသခါနီးကာလမွာ အာရံုေကာင္း နိမိတ္ေကာင္းေတြျဖစ္ေစဖို႔ သတိေပး ေဟာေျပာေပးမယ့္ မိတ္ေဆြေကာင္းလိုတယ္လို႔ ေျပာတတ္ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။


ဒါေပမဲ့ ဒီျဖစ္ရပ္ေတြဟာ ျဖစ္ခြင့္ရွိတယ္ဆိုတဲ့သေဘာကို ျပဆိုတာပါ။ သတၱဝါေတြ ေသခါနီးမွာ မ်က္စိ နား စသည္ေတြရဲ႕ အာရံုယူႏိုင္မႈဟာ အလြန္အားနည္းသြားတတ္ပါတယ္။ မ်က္စိပါလ်က္ႏွင့္မျမင္၊ နားပါလ်က္ႏွင့္မၾကားဆိုတာ ဒီလိုအခါမ်ဳိးကို ေျပာတာပါ။ အထူး သျဖင့္ ျပင္းထန္တဲ့ေရာဂါတစ္မ်ဳိးမ်ဳိး ခံစားေနရသူေတြ၊ ေမ့ေမ်ာေနသူေတြဟာ ပတ္ဝန္းက်င္က အသိေပး သတိေပးမႈေတြကို မသိႏုိင္ၾကေတာ့ ပါဘူး။ ဒီအေျခအေနမ်ဳိးဆိုရင္ေတာ့ ပတ္ဝန္းက်င္က လုပ္ေဆာင္ေပးမႈဟာ အာသႏၷကံျဖစ္ဖို႔ အခြင့္အလမ္း အားနည္းသြားပါတယ္။ ဒါက ဒုတိယအားေကာင္းတဲ့ အခြင့္အလမ္းေပါ့။


တကယ္လို႔ အာသႏၷကံ အက်ဳိးမေပးခဲ့ရင္ တတိယအခြင့္အလမ္းအားေကာင္းတာက ႏွစ္ရွည္လမ်ားျပဳလာခဲ့တဲ့၊ ဒါမွမဟုတ္ တစ္ၾကိမ္ တစ္ခါျပဳလုပ္ေပမဲ့ စြဲစြဲျမဲျမဲ သတိတရျဖစ္ေနတဲ့ “အာစိဏၰကံ” ပါပဲ။


ကုသိုလ္အရာနဲ႔ေျပာရရင္ ေန႔စဥ္ရက္ဆက္ျပဳလုပ္ထားတဲ့ ဒါနမႈ၊ သီလမႈ၊ ဘာဝနမႈေတြ။ အကုသုိလ္အရာဆုိရင္ ေန႔စဥ္လိုလို ရက္ရွည္လမ်ားျပဳလုပ္ထားတဲ့ သူ႔အသက္သတ္မႈ၊ သူ႔ဥစၥာခိုးယူမႈ စသည္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့ျပင္ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈတစ္ခုလုပ္ျပီး မၾကာမၾကာ သတိရဝမ္းေျမာက္ေနမႈ၊ အကုသိုလ္မႈတစ္ခုလုပ္ျပီး မၾကာမၾကာ ေနာင္တရ စိတ္ဆင္းရဲေနမႈ စသည္တို႔ ျဖစ္ပါတယ္။


သဘာဝႏွင့္ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ႏွစ္ရွည္လမ်ား ျပဳမူလုပ္ေဆာင္ခဲ့တာေၾကာင့္ အာစိဏၰကံဟာ အာသႏၷကံထက္ ပိုမိုအင္အားေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ က်မ္းဂန္ေတြမွာ အာသႏၷကံကို ဦးစားေပးျပီး ဒုတိယအခြင့္သာတဲ့ေနရာမွာ ျပဆိုထားၾကပါတယ္။ ဒီလိုျပဆိုရတာကလည္း ဘဝတစ္ခုအတြက္ အက်ဳိးေပးခါနီးဆဲဆဲမွာ သူက ရုတ္တရက္ဝင္ေရာက္ အက်ဳိးေပးတတ္လို႔ပါ။ ဒါက တကယ္လို႔ အာသႏၷကံ ရွိခဲ့ရင္ဆိုတဲ့ သေဘာႏွင့္ ျပဆိုတာျဖစ္ ပါတယ္။ အမ်ားအားျဖင့္ကေတာ့ အာစိဏၰကံကသာ အက်ဳိးေပးခြင့္ရဖို႔ ပိုမ်ားပါတယ္။


အေၾကာင္းကေတာ့ သတၱဝါေတြဟာ ဘဝေပးအေျခအေနအရ ေကာင္းတဲ့အလုပ္၊ မေကာင္းတဲ့အလုပ္ေတြႏွင့္ ႏွစ္ရွည္လမ်ား၊ ရုန္းကန္လႈပ္ရွားျပီး ဘဝရပ္တည္ၾကရပါတယ္။ ဒီေတာ့ စိတ္မွာ ႏွစ္ရွည္လမ်ား စြဲျမဲေနတဲ့ အာရံုသာထင္လာဖို႔ ပိုျပီးအခြင့္အလမ္းမ်ားပါတယ္။


ဥပမာ - ေတာင္ဘက္သို႔ ကိုင္းညြတ္ေနတဲ့ သစ္ပင္တစ္ပင္ဆိုပါစို႔။ သူ႔သေဘာဝအေလ်ာက္ လဲမယ္ဆိုရင္ ဒီသစ္ပင္ ေတာင္ဘက္သို႔လဲမွာ အေသအခ်ာျဖစ္ပါတယ္။ ေလမုန္တိုင္းတိုက္လို႔ ဒါမွမဟုတ္ လူေတြက အျခားတစ္ဘက္သို႔ လဲေအာင္လုပ္လ္ို႔ စတဲ့ ပေယာဂတစ္ခုခုေၾကာင့္သာ အေျခားတစ္ဘက္သို႔ လဲႏိုင္ပါတယ္။


ဒီအတိုင္းပါပဲ။ ႏွစ္ရွည္လမ်ား စိတ္မွာစြဲထင္ေနတဲ့ အာစိဏၰကံအာရံုေတြသာ ေသခါနီးထင္လာဖို႔ မ်ားပါတယ္။ သားသမီးေတြ မိတ္ေဆြေတြစတဲ့ နားလည္သူေတြက စီမံေပး ေဟာေျပာေပးလို႔ ၾကားျဖတ္အာရံုတစ္ခု အစားထိုးဝင္ေရာက္လာမွသာ အာရံုေျပာင္းသြားပါလိမ့္မယ္။ ဒီလိုမဟုတ္ရင္ အာစိဏၰကံ အာရံုသာထင္ေနဖို႔ မ်ားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အာစိဏၰကံေကာင္းတစ္ခုရွိေနဖို႔ အထူးလိုအပ္ေၾကာင္း သတိျပဳသင့္ပါတယ္။


ဂရုကံလည္းမရွိ၊ ေသခါနီးမွာ အာသႏၷကံ အာစိဏၰကံလည္း အက်ဳိးမေပးရင္ေတာ့ အတိတ္ဘဝေတြ ဒါမွမဟုတ္ လက္ရွိဘဝမွာ အမွတ္မထင္ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ ကံတစ္ခုခုက အက်ဳိးေပးတတ္ပါတယ္။ ဒါဟာ စတုတၳအေနျဖင့္ အခြင့္အလမ္းအားေကာင္းတဲ့ [B]“ကဋတၱာကံ”[/B] ပါပဲ။ ဒါေတြဟာ သတၱဝါအားလံုးႏွင့္သက္ဆိုင္တဲ့ ေနာက္ဘဝအတြက္ ကံအက်ဳိးေပးသေဘာေတြပါ။


သတၱဝါေတြရဲ႕ ဘဝသစ္အတြက္ ကံအက်ဳိးေပးသေဘာကို အၾကမ္းဖ်င္း ေလ့လာခဲ့ျပီးပါျပီ။ ေနာက္ဘဝကိစၥဟာ ရဟႏာၱမျဖစ္ေသးသူမွန္သမွ် အားလံုးႏွင့္သက္ဆိုင္ေၾကာင္း ေျပာခဲ့ျပီးျဖစ္ပါတယ္။ ရဟႏာၱမဟုတ္ေသးရင္ေတာ့ မိမိတို႔လည္း ေရွာင္ပုန္းလို႔မရဘဲ ေနာက္ဘဝကိစၥနဲ႔ မလြဲမေသြ ၾကံဳၾကရမွာ အေသအခ်ာပါပဲ။ ဒီေတာ့ မိမိကိုယ္မိမိ တကယ္ခ်စ္ရင္ အနာဂတ္ဘဝအတြက္ ျပင္ဆင္သင့္တာကို ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားဖို႔ အထူးလုိအပ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မိမိတို႔ရဲ႕ လက္ရွိဘဝအေျခအေနရယ္၊ ဘယ္လိုၾကိဳတင္ျပင္ဆင္သင့္တယ္ဆိုတဲ့ အပိုင္းရယ္ကို ေဝဖန္ သံုးသပ္ၾကည့္ၾကစို႔။


အမ်ားစုဟာ စ်ာန္ရသူမ်ား မဟုတ္ၾကေလေတာ့ အက်ဳိးေပးဖို႔စ်ာန္ကံ မရွိပါဘူး။ အကုသိုလ္ဘက္ကိုၾကည့္ျပန္ရင္လည္း အမိသတ္အဖသတ္စတဲ့ ပဥၥာနႏ ၱရယကံကို က်ဴးလြန္သူဆိုတာ အလြန္နည္းပါတယ္။ မရွိသေလာက္ ရွားရွားပါးပါးပါ။ နိယတမိစာၦဒိ႒ိႏွင့္ ၾကည့္ျပန္ရင္လည္း “ေကာင္းတာလုပ္ရင္ေကာင္းက်ဳိး၊ မေကာင္းတာလုပ္ရင္ မေကာင္းက်ဳိးခံစားရမယ္” လို႔ ကံႏွင့္ကံရဲ႕အက်ဳိးကို ယံုၾကည္သူေတြသာ ျဖစ္ၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဂရုကံအက်ဳိးေပးဖို႔ဆိုတာ မရွိဘူးလို႔ေျပာႏိုင္ေလာက္ေအာင္ နည္းပါးပါတယ္။


ဆက္လက္ေဖၚျပေပးသြားပါမည္။

ေမတၱာမ်ားျဖင့္

အရွင္သိရိႏၵ

ေမတၱာဥယ်ာဥ္

ျမတ္စြာဘုရားရွင္ အား သက္ရွိထင္ရွားဟု သေဘာထားပါက ဆြမ္း ၊ သစ္သီးမ်ား ကပ္လွဴရာ၌ စဥ္းစား ၊ ဆင္ျခင္ၾကည့္ေစခ်င္ေသာ အမႈကိစၥမ်ား

“ တို႔ဘုရားသာသနာက ေနပူေအာင္လည္း လုပ္လို႔ရတယ္။ မိုးရြာေအာင္လည္း လုပ္လို႔ရတယ္။

လူလာေအာင္လည္း လုပ္လို႕ရတယ္။ လူမလာေအာင္လည္း လုပ္လို႕ရတယ္။

မင္းတို႔ ဘုရားၾကည္ညိဳတာက မတည့္တဲ့သူငယ္ခ်င္း အိမ္လာလည္သေလာက္မွ မၾကည္ညိဳၾကေတာ့ မင္းတို႔မွာ ဘာအက်ိဳးထူးမွ မခံစားရဘူး။ မတည့္တဲ့သူငယ္ခ်င္း အိမ္ကိုလာလို႔ ကိုယ္ကမေခၚခ်င္ေတာင္မွ စားခ်ိန္က်ရင္ မင္းဒကာမကိုေတာ့ ဟိုေကာင္ကို ထမင္းေကၽြးလိုက္ဆိုၿပီး ခိုင္းမယ္။ စားၿပီးရင္လည္း ဟိုဟာေတြသိမ္းေတာ့ ေဆးေတာ့လို႔ေျပာမယ္။ ခု မင္းတို႔ဟာက ဘုရားမွန္မွန္ ဆြမ္းမကပ္ဘူး။ ကပ္ၿပီးလည္း ဆြမ္းေတာ္ပြဲကို တစ္ေနကုန္ပစ္ထားတာ မဟုတ္လား။ ဘုရားကိုသာ တကယ္အသက္ထင္ရွားရွိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္လို သေဘာထားၿပီးလုပ္ရင္ မင္းတို႔ ဒီေလာက္ ဒုကၡမေရာက္ဘူး။ သူမ်ားကို မကယ္ခ်င္နဲ႔ဦး၊ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အရင္ကယ္ပါဦး ။ ”

ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ ေ၀ဘူဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ အဆံုးအမ ၾသ၀ါဒ ပါ

ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးရဲ႕ အဆံုးအမ ကို ဖတ္ၿပီး က်ေနာ္ ေတြးမိတဲ့ အေတြးေလးေတြ တစ္ခ်ိဳ႕ကို တင္ျပခ်င္ပါတယ္ ။ ဒီေနရာမွာ ႀကိဳတင္ၿပီး ေတာင္းပန္ထားခ်င္တာက ဒီစာကို ေရးရတဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္က မည္သူတစ္ဦး တစ္ေယာက္ကိုမွ် အျပစ္တင္ျခင္း ၊ ေ၀ဖန္ျခင္းမဟုတ္ပါဘူး ခင္ဗ်ာ ။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးအား တကယ္သက္ရွိထင္ရွား ပုဂၢိဳလ္ဟု သေဘာထား ေစခ်င္တာရယ္ ပို၍သင့္ေလ်ာ္မည္ ထင္ေသာ ၊ ပို၍ေကာင္းမြန္မည္ဟု ထင္ေသာ က်ေနာ့္ အေတြး နဲ႔ စိတ္ကူး ကိုသာ ႐ိုးသားစြာ တင္ျပ ေဆြးေႏြးျခင္း ျဖစ္ပါတယ္ ။ က်ေနာ္ အေနနဲ႔ ဒီစာေလး ေရးတဲ့ေနရာမွာ အသံုးအႏႈန္း မတက္တာ ၊ မွားတာပါရင္ သီးခံခြင့္လႊတ္ေပးၾကပါ ၊ ဆံုးမ ျပဳျပင္ေပးၾကပါ ရန္ ေမတၱာရပ္ခံပါသည္ ။

ဗုဒၶဘာသာ၀င္တို႔၏ ေနအိမ္တိုင္းတြင္ ဗုဒၶ႐ုပ္ပြားဆင္းတုေတာ္မ်ားကို တည္ထားကိုးကြယ္ၾက၏။ ယင္းသို႔တည္ထား ကိုးကြယ္ရာတြင္ ၾကည္ညိဳမႈ သဒၶါတရား အနည္းအမ်ားေပၚတည္မွီလ်က္ ကိုးကြယ္ပံု အေနအထားခ်င္း မတူညီၾကေပ။ မိမိအိမ္တြင္ သက္ရွိထင္ရွား ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီး ကိုယ္တိုင္ သီတင္းသံုးစံပယ္ေတာ္မူသကဲ့သို႔ ႐ို႐ိုေသေသၾကည္ညိဳ ကိုးကြယ္ သူတို႔လည္းရွိ၏။ မိ႐ိုးဖလာ အစဥ္အလာအရ သာမန္မွ်သာ သေဘာထားကာ ကိုးကြယ္သူတို႔လည္းရွိ၏ ။ ထိုမိ႐ိုးဖလာ အစဥ္အလာအရ အေပၚယံ ၾကည္ညိဳျခင္းသေဘာ ၊ ၀တ္ျပဳပူေဇာ္ျခင္းသေဘာ မ်ားတြင္သာ ေသာင္တင္ေနေသာသူ မ်ားပါသည္ ။ အထက္က ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ေျပာသလိုပါပဲ ဘုရားကို တကယ္သက္ရွိထင္ရွား ပုဂၢိဳလ္လိုသေဘာထားတဲ့သူ အင္မတန္ရွားပါတယ္ ။ မရွိဘူးလို႔မဆိုလိုပါဘူး ခင္ဗ်ာ ။ က်ေနာ္ေတြ႕ဖူးတဲ့ သူမ်ားကိုသာ ရည္ညႊန္းပါတယ္ ။ ၀တ္ေက် တမ္းေက် အျဖစ္သေဘာေလာက္သာ ကိုးကြယ္ၾကတဲ့သူ မ်ားပါတယ္ ။ ဘာလို႔ဒီစကားကို ေျပာလဲဆိုေတာ့ က်ေနာ္တို႕ ျမတ္စြာဘုရားရွင္အား ဆြမ္းေတာ္ကပ္ျခင္းကို စၿပီး စဥ္းစား ဆင္ျခင္ၾကည့္ၾကပါစို႕ . . . . . .

ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ဆြမ္းေတာ္ကပ္ၾကတဲ့အခါ ဆြမ္းခြက္ငယ္ေလးေတြနဲ႔ တစ္ခ်ိဳ႕လည္း သံုးခြက္ ၊ တစ္ခ်ိဳ႕လည္း ငါးခြက္ ၊ တစ္ခ်ိဳ႕လည္း ခပ္ရြယ္ရြယ္ ဆြမ္းခြက္ႏွင့္ တစ္ခြက္ ဆြမ္းကပ္ၾကပါတယ္ ။ ဆြမ္းဟင္းကိုေတာ့ သင့္သလို႔ တစ္ခ်ိဳ႕လည္း သၾကား ၊ ေပါက္ေပါက္ စသည္တို႕ကို ထိုဆြမ္းခြက္ထဲ ထည့္၍ (ဒါက က်ေနာ့္ႀကီးေဒၚႀကီး ကပ္တာကို ျမင္တာပါ) ၊ တစ္ခ်ိဳ႕လည္း ဆြမ္းဟင္းကို ထိုဆြမ္းခြက္ထဲ ထည့္၍ ကပ္လွဴၾကပါတယ္ ။ တစ္ခ်ိဳ႕လည္း ေသေသခ်ာခ်ာ ဆြမ္းပြဲျပင္၍ ကပ္လွဴသူမ်ား လည္း ရွိၾကပါတယ္ ။ မည္ကဲ့သို႕ လွဴသည္ျဖစ္ေစ . . . မဟာဂ႐ုဏာရွင္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးကေတာ့ အျပစ္တစ္စံုတရာ ေျပာဆိုမည္ မဟုတ္ေၾကာင္းကေတာ့ အေသအခ်ာပါပဲ ။ သို႔ေပမယ့္ က်ေနာ္တို႔အေနနဲ႔ကေတာ့ သင့္၏ ၊ မသင့္၏ ကိုေတြးဆ ဆင္ျခင္ ရမွာပါ ။ က်ေနာ့္ အျမင္ကေတာ့ အဲလိုမ်ိဳး ဆြမ္းကပ္လွဴဒါဟာ မျဖစ္သင့္ဘူး ၊ ၀တ္က် တမ္းေက်ႏိုင္တယ္ ၊ သဒၶါတရားလည္း နည္းပါးလြန္းရာေရာက္တယ္ လို႔ ယူဆမိပါတယ္ ။ တစ္ျခားမေတြးပါနဲ႔ဦး က်ေနာ္တို႔ ဒီေနရာမွာ ကိုယ့္ကုိကိုယ္နဲ႕ အရင္ေတြးၾကည့္ၾကရေအာင္ပါ ။

က်ေနာ္တို႔ ထမင္းစားမယ္ဆို ထမင္းကို ပန္းကန္နဲ႕ ထည့္မယ္ ၊ ဟင္းေတြကို ပန္းကန္နဲ႕ သက္သက္ထည့္မယ္ ။ အဲလို စားပြဲ (သို႔) ခံုပၚမွာ ျပင္ၿပီးရင္ လက္ေဆးမယ္ ၊ ဒါမွမဟုတ္ ဇြန္း ၊ ခရင္းနဲ႕ စားၾကမယ္ ။ စားၿပီးေတာ့ ပန္းကန္ခြက္ေတြ မေဆးရဘူးပဲ ထားပါဦး ပါးစပ္ေဆးမယ္ ၊ လက္ေဆးမယ္ ။ ဒါမွမဟုတ္ ပါးစပ္ကို သုတ္မယ္ ၊ လက္ကို သုတ္ၾကမယ္ ။ ဒါက အၾကမ္းအားျဖင့္ တြက္ၾကည့္တာပါ ။ က်ေနာ္တို႕ ဆက္ၿပီးေတြးၾကည့္ရေအာင္ . . . . .

က်န္းမာေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္ ထမင္းစားတဲ့အခါ တစ္ပန္းကန္ေလာက္ေတာ့ စားႏိုင္တယ္ ခင္ဗ် ။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ အား ဆြမ္းကပ္တဲ့ အခါၾကေတာ့ . . . . ေျပာရမွာေတာင္ အားနာတယ္ လက္တစ္ဆုပ္စာေလာက္ကေလး ကပ္ၾကတယ္ ။

က်ေနာ္တို႔ ထမင္းစားတဲ့အခါ ေကာင္းႏိုးရာရာ ေလးေတြကို စီမံၿပီး စားၾကတယ္ ။ ဟင္းမေကာင္းရင္ မစားခ်င္ဘူး သူမ်ားကိုေျပာတာ မဟုတ္ပါဘူး က်ေနာ့္ကို က်ေနာ္ေျပာတာပါ ။ တစ္မ်ိဳးတည္းဆို သိပ္မေက်နပ္ခ်င္ဘူး ။

ျမတ္စြာဘုရားရွင္အား ကပ္တဲ့ ဆြမ္းဟင္းၾကေတာ့ ေရာ . . . . သၾကားတဲ့ ၊ ေပါက္ေပါက္တဲ့ . . . . အဲလိုမ်ိဳးေတြ . . .

ကိုယ္က်ေတာ့ လက္ေဆးၿပီး ေသခ်ာစားမယ္ ဒါမွမဟုတ္ ဇြန္း ၊ ခရင္းနဲ႕ စားမယ္ ။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ဆြမ္းကပ္တဲ့အခါ ၾကေတာ့ လက္ေဆးစရာလည္း မပါ ၊ ဇြန္း လည္း မပါၾကပါဘူး . . .

ဆြမ္းဘုဥ္းေပးၿပီးတဲ့အခါ သန္႔စရာ ေရလည္းမရွိ ၊ သုတ္စရာ လည္း တစ္ခုမွမပါ ။ ဒါေတြကို မဟာဂ႐ုဏာရွင္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးကေတာ့ အျပစ္တစ္စံု တစ္ရာ ေျပာမွာမဟုတ္ပါဘူး ခင္ဗ်ာ ။ ထိုသူအမ်ား ကိုးကြယ္ေနတဲ့ နတ္ကိုသာ အဲလို ကျပက္ကေခ်ာ္ (ျဖစ္ကတက္ဆန္း) လုပ္လို႔ကေတာ့ ဟိုက ဘာေျပာေကာင္းမလဲ “ ကိုင္ ” မွာ . . . အဲဒါၾကေတာ့ ေၾကာက္တယ္ထင္တယ္ ၾကက္ဆို အေကာင္လိုက္ ၊ ငွက္ေပ်ာသီးဆို အနာမပါတဲ့ အဖီးလိုက္ ၊ အံုးသီး အလံုးလုိက္ အနာမပါ,ၾကြက္ၿမီးေတာင္ က်ိဳးလို႔မရဘူး တဲ့ . . . . ေကာင္းေရာ . . . . ေပါ့ ေတြးၾကည့္ရင္ ရင္နာစရာပါပဲ . . . . ။

မဟုတ္တဲ့ ေနရာၾကေတာ့ သဒၶါတရားေတြ ေကာင္းလိုက္ၾကတာဗ်ာ ။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ဆြမ္းကပ္တဲ့အခါၾကေတာ့ အျဖစ္သေဘာေလး ၾကည္ညိဳၾကေတာ့ အျဖစ္သေဘာေလးပဲ အက်ိဳးေပးတာ မဆန္းပါဘူး ။ ဘုရားရွင္အား ဆြမ္းကပ္တဲ့အခါၾကေတာ့ ေၾကာင္စာေလာက္ကေလး ကပ္ၿပီး ေတာင္းလိုက္ၾကတဲ့ ဆုေတြကေတာ့ ေတာ္ေတာ္မ်ားပါတယ္ (ျမင္းမိုရ္ေတာင္ေလာက္ရွိမယ္) ။အဲလိုမ်ိဳးေျပာရင္ က်ေနာ့္ကို သိပ္ေတာ့ ေက်နပ္ၾကမယ္ မထင္ဘူး ခင္ဗ် ။ ျဖစ္သင့္တာက ဆြမ္းကပ္တဲ့အခါ ရဟန္းတစ္ပါး ဆြမ္းဘုဥ္းေပးေလာက္တဲ့ ဆြမ္း ၊ ဆြမ္းဟင္း ေတာ့ အနည္းဆံုးျဖစ္သင့္တယ္လို႔ ယူဆမိပါတယ္ ။ က်ေနာ့္ သေဘာအတိုင္းဆိုရင္ေတာ့ ဒီလုိ . . . ဘုရားစင္ေရွ႕မွာ စားပြဲတစ္ခုခ်မယ္ အဲဒီေပၚမွာ ဆြမ္းကို ပန္းကန္တစ္ခ်ပ္အျပည့္ထည့္မယ္ ၊ အစဥ္ေျပမယ့္ ဆြမ္းဟင္းကို ပန္းကန္တစ္ခ်ပ္နဲ႔ ထည့္မယ္ (ဒီထက္တက္ႏိုင္ရင္လည္း ဒီထက္ပိုမယ္) ၊ လက္သန္႔ဖို႕ အတြက္ ေရတစ္ခြက္ထားမယ္ ၊ ေနာက္ လက္သုတ္ပ၀ါ တစ္ခုထားမယ္ ။ တစ္ျခား ခဲဖြယ္ ေဘာဇဥ္တို႔ကို တက္ႏိုင္လို႔ ထပ္ထည့္လည္း ပိုေကာင္းတာပါပဲ ။ ၿပီးရင္ဆြမ္းေတာ္ပြဲေတြကို ေနမြန္းမတည့္ခင္ ျပန္ၿပီးသိမ္းမယ္ ။ အဲလိုဆို မေကာင္းဘူးလား ခင္ဗ်ာ . . . . .

“ ဟာ . . ကိုရဲ ရာ အဲေလာက္ ထိ လက္ေဆးေရေတြ ၊ ဘာေတြ ထိလုပ္ဖို႔ မလိုပါဘူးကြာ ၊ မင္းက ပိုတယ္ ” လို႔ ေျပာခ်င္လည္း ေျပာပါခင္ဗ်ာ ။ မလိုဘူးထင္လို႔ မလုပ္လည္း ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကေတာ့ မည္သူ႕ကိုမွ အျပစ္ေျပာမည္ မဟုတ္ပါဘူး ။ တစ္ခုေတာ့ ေျပာခ်င္တယ္ ခင္ဗ် မိမိတို႔ အိမ္ဦးခန္းမွာ တကယ္သက္ရွိထင္ရွား ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ ဆြမ္းစားၾကြလာတယ္ ဆိုရင္ အဲဒီလို သက္ရွိထင္ရွားလို႔ သေဘာထားရင္ က်ေနာ္ေျပာတာေတြ ထက္ေတာင္ ပိုၿပီး လိုေနဦးမွာပါ . . . . ပိုၿပီးလည္း လုပ္ၾကမွာပါ . . ။

အဲဒီလိုပါပဲ သစ္သီးေတြ ကပ္ၾကတဲ့အခါမွာလည္း အလံုးလိုက္ကပ္ၾကတယ္ ။ ခြဲစိပ္ၿပီး ေသခ်ာ ပန္းကန္ထဲထည့္ၿပီး ကပ္တဲ့သူ က နည္းပါတယ္ ။ က်ေနာ္လည္း ပါခဲ့ပါတယ္ ။ က်ေနာ္တို႕ နည္းနည္းေလာက္ ေတြးၾကည့္ ဆင္ျခင္ၾကည့္ၾကရေအာင္

က်ေနာ္တို႔ ဥပမာ ပန္းသီးစားတယ္ ဆိုပါစို႔ . . . ပန္းသီးကို ေရေဆးမယ္ ၊ အခြံခြာမယ္ ၊ အစိပ္ေလးေတြ စိပ္မယ္ ၊ ပန္းကန္ထဲ ထည့္ၿပီး က်က်နန ထိုင္စားၾကတယ္ ။ ဟုတ္တယ္ ဟုတ္ . . .။ ဧည့္သည္လာလည္း ဒီလုိပဲ လုပ္မွာပဲ ရဟန္းတစ္ပါး ဆြမ္းစားပင့္တဲ့အခါ လည္း ဒီလုိပဲ ခြဲစိပ္ၿပီး ကပ္ၾကတာပါပဲ ။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္အား ကပ္တဲ့အခါၾကေတာ့ ေရေစးၿပီး အလံုးလိုက္ ကပ္လိုက္ၾကတာပါပဲ ။ ဘယ္လိုေတြလဲမသိဘူး ဗ်ာ တစ္ခါတေလ ႏွစ္ရက္ ၊ သံုးရက္ေတာင္ ထားလိုက္ၾကေသးတယ္ ။ အဲဒီလို ႏွစ္ရက္ ၊ သံုးရက္ကပ္လွဴထားတာဟာ ၀ိနည္းေတာ္ႏွင့္လည္း မညီပါဘူး ။ ေနာက္ အလံုးလိုက္ကပ္လွဴထားတာ ဟာလည္း မသင့္ေတာ္ပါဘူး ။ တစ္ျခားမေတြးပါနဲ႕ဦး ရဟန္းတစ္ပါးကိုပဲ ကပ္ၾကည့္ပါဦး ထိုရဟန္းက ပန္းသီးကို အလံုးလိုက္ ကိုက္ၿပီး ဘုဥ္းမယ္မထင္ဘူး ခင္ဗ်ာ ။ ကိုက္ဖ်က္ၿပီး စားႏိုင္ပါတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ မသင့္ေတာ္တဲ့အတြက္ စားမယ္မထင္ပါဘူး ခင္ဗ် ။ အဲဒီလိုပါပဲ တစ္ျခားသစ္သီးေတြလည္ အလံုးလိုက္ ကပ္လွဴၾကတာမ်ားပါတယ္ ။ သရက္သီး ၊ ငွက္ေပ်ာသီး ၊ မာလကာသီး အစရွိတဲ့ သစ္သီးေတြလည္း အလံုးလိုက္ပဲ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးအား ကပ္လွဴပူေဇာ္ၾကပါတယ္ ။ အလံုးလုိက္ကပ္လွဴၾကလို႔ က်ေနာ့္အေနနဲ႕ ေ၀ဖန္ျခင္း ၊ အျပစ္တင္ျခင္း လံုး၀,လံုး၀ မဟုတ္ပါဘူး ခင္ဗ်ာ သီးခံေပးၾကပါ ။ ထိုသစ္သီးေတြကို ခြဲစိပ္ၿပီး ကပ္လွဴၾကရင္ ပိုၿပီးသင့္ေလွ်ာ္မည္ဟု ဆင္ျခင္မိသည့္အတြက္ က်ေနာ့္ရဲ႕ အေတြးကို တင္ျပျခင္းသာ ျဖစ္ပါတယ္ ။ ဒီလုိလုပ္ရမယ္လို႔ မည္သူ႕ကိုမွ် မေျပာရဲပါ ခင္ဗ်ာ ။ ဆင္ျခင္ၾကည့္ေစလိုျခင္း သက္သက္သာ ျဖစ္ပါတယ္ ။ က်ေနာ့္အေနနဲ႕ ေျပာခ်င္တာကေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားရွင္အား ကပ္လွဴၾကတဲ့အခါ မိ႐ိုးဖလာ ၀တ္ေက် တန္းေက် ကပ္လွဴၾကတာထက္ တကယ္သက္ရွိထင္ရွား ပုဂၢိဳလ္လို႕ သေဘာထားၿပီး ကပ္လွဴၾကည့္ ေစခ်င္တာပါ ။ တကယ္သက္ရွိထင္ရွား ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ ကိုယ္ေတာ္တိုင္ မိမိတို႔ အိမ္ဦးခန္းမွာ ဆြမ္းစားၾကြလာတယ္ လို႔ သေဘာထား ႏိုင္ၾကရင္ မည္သူမဆို ပို၍ ပို၍ အက်ိဳးမ်ားၾကမည္ဟု ထင္ျမင္ ယူဆမိပါေၾကာင္း . . . . . ။



ဒီေနရာမွာ နည္းနည္း ေျပာစရာ ရွိပါေသးတယ္ ။ ကိုယ့္အေၾကာင္း ကိုယ္ပဲ ေျပာမွာပါ ။

“ ကိုရဲ ရယ္ . . မင္းက သူမ်ားေတြကို ေတာ့ စဥ္းစားဆင္ျခင္ ၾကည့္ခိုင္းၿပီး မင္းကေရာ အဲလိုလုပ္လား ” လို႔ ေမးခ်င္စရာရွိခ်င္ ရွိမွာပါ ။

ဟုတ္ကဲ့ . . . က်ေနာ္ အခု သူမ်ားအိမ္မွာ ကပ္ေနတာပါ ။ ရွင္းပါတယ္ ။ အဲေတာ့ က်ေနာ့္အေနနဲ႕ ဆြမ္းေတာ္ကပ္ဖို႕ ကို ေဆြးေႏြးဖို႔ေရာ ၊ ကိုယ္တိုင္လုပ္ဖို႔ေရာ အစဥ္မေျပတာေတြ ရွိပါတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္ ကိုယ့္မိသားစုနဲ႕ ကိုယ္အိမ္နဲ႕ ကိုယ္ ျဖစ္တဲ့အခါ အထက္ပါအတိုင္း ဆြမ္းေတာ္ကပ္လွဴမွာကေတာ့ အေသအခ်ာပါပဲ ခင္ဗ် ။ က်ေနာ္အခု မလုပ္ႏိုင္ေပမယ့္ ရြာမွာ ရွိေနတဲ့ က်ေနာ့္အေမရယ္ ၊ က်ေနာ္ ႀကီးေဒၚရယ္ ကိုေတာ့ အထက္ကလိုမ်ိဳး ေဆြးေႏြးဖူးပါတယ္ ။ က်ေနာ္က အဲလိုလုပ္ပါလို႕ မတိုက္တြန္းခဲ့ပါဘူး ။ စဥ္းစာ ဆင္ျခင္ ၾကည့္ခိုင္းခဲ့ပါတယ္ ။ အဲလိုေျပာၿပီး ေနာက္ေန႔ မနက္မွာပဲ အေမနဲ႕ ႀကီးေဒၚႀကီး ဆြမ္းကပ္လွဴတဲ့ ပံုစံက ေျပာင္းသြားပါတယ္ ။ အရင္ကလို ခြက္ေသးေသးေလးေတြနဲ႕ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး ။ အဲဒီအတြက္ က်ေနာ္ ေက်နပ္ပါတယ္ ။ က်ေနာ္ေျပာတာကို လုပ္လို႔ မဟုတ္ပါဘူး ။ ျမတ္စြာဘုရားကို အရင္ကထက္ သက္ရွိထင္ရွားလို႔ သေဘာထားလာတဲ့အတြက္ က်ေနာ္ အေမနဲ႕ ႀကီးေဒၚႀကီးအတြက္ ၀မ္းသာေၾကနပ္မိေၾကာင္းကို ေျပာၾကားရင္ . . . . . .



႐ိုးသားေသာေစတနာျဖင့္

ရဲ၀င္းထြန္း

July 26,2011 12:33 PM

စိတ္ခ်မ္းသာေစတဲ့ေနနည္း

က်မေမြးေန႔တုုန္းက ေမေမ ေမတၱာလက္ေဆာင္ပိုု႔ေပးခဲ့တဲ့ဘုုရားစာအုုပ္ထဲကေန...ကိုုယ္ဖတ္လိုု႔သေဘာက်တာေလးကိုုျပန္လည္မ ွ်ေဝေပးလိုုက္ပါတယ္..ဆရာေတာ္ဦးေဇာတိက ရဲ ႔ဗုုဒၶရင္ခြင္မွာ...ဆိုုတဲ့စာအုုပ္ထဲကပါ...
" တကယ္စစ္မွန္တဲ့သတိ (ပစၥဳပၺန္တည့္တည့္သိေနတဲ့သတိ)နွင့္တရားအားထုုတ္ျခင္းဟာတကယ္စစ္မွန္တဲ့ေမတၱာကိုုေဖာ္ျပေနတာနဲ႔တူတယ္..အဲဒီလိုုတရားကိုုနွလံုုးသြင္းျပီးၾကည္လင္ေအးခ်မ္းေနတဲ့လူဟာ သူတပါးကိုုဘယ္ေတာ့မွဒုုကၡေရာက္ေအာင္ဘယ္ေတာ့မွမလုုပ္ဘူး။ကိုုယ့္စိတ္ကခ်မ္းသာေနေတာ့သူတပါးကိုုငါ့လိုုပဲစိတ္ခ်မ္းသာပါေစဆိုုတဲ့စိတ္ပဲျဖစ္တယ္..."
" အဲဒီေတာ့ေလာကမွာသူတပါးကိုုဒုုကၡေရာက္ေအာင္လုုပ္တဲ့သူဟာဘယ္သူလဲဆိုုေတာ့သူတိုု႔ကိုုယ္တိုုင္စိတ္မခ်မ္းသာတဲ့လူေတြပဲ..ဒါကမိဘနွင့္သားသမီးၾကားမွာလည္းျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္။ခ်စ္သူရည္းစား...ဇနီးေမာင္နွံၾကားမွာလည္းျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္။သူငယ္ခ်င္းခ်င္းၾကားမွာလည္းျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္။ အထက္လူၾကီးနဲ႔ေအာက္လူငယ္ၾကားမွာလည္းျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္။
သူကိုုယ္တိုုင္စိတ္ဆင္းရဲေနရင္သူတပါးကိုုလည္းစိတ္ဆင္းရဲေအာင္လုုပ္မွာေသခ်ာတယ္။သူကိုုယ္တိုုင္စိတ္ခ်မ္းသာေနရင္သူတပါးကိုုဘယ္နည္းနဲ႔မွစိတ္ဆင္းရဲေအာင္လုုပ္လိုု႔မရဘူး။စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ပဲလုုပ္မယ္။ဒါဟာပါးစပ္ဖ်ားကျဖစ္ေပၚလာတဲ့ေမတၱာမဟုုတ္ဘူး။ ဒါဟာရင္ထဲကေနလွိုုက္လွိုုက္လွဲလွဲျဖစ္ေပၚလာတဲ့ေမတၱာပဲ။
ပစၥည္းတခုုရလိုု႔ဝမ္းသာတာ..အေရာင္းအဝယ္အဆင္ေျပလိုု႔ဝမ္းသာတာ..ရာထူးတိုုးလိုု႔ဝမ္းသာတာၾကားရတယ္..ဒါေတြဟာဘယ္ေလာက္ျမဲလိုု႔လဲ။ခဏပဲခံတာပါ။အဲဒီေတာ့ အားလံုုးကိုုတရားနွလံုုးသြင္းေစခ်င္လိုုက္တာ..တရားနွင့္ေနတတ္ရင္ေလာကဓံတရားအေကာင္းအဆိုုးအမ်ိဳးမ်ိဳးေတြ ႔ရေပမယ့္စိတ္ထဲမွာၾကီးက်ယ္တဲ့ဝမ္းသာ..ဝမ္းနည္းမျဖစ္ေတာ့ဘူး..
This love and awareness seem to highlight the blessedness and appreciation of life as I slip through the ups and downs of my days.
တေန႔တာအတြင္းမွာေဝဒနာက တိုုးတဲ့အခါတိုုး..ေလ ွ်ာ့တဲ့အခါေလ ွ်ာ့..အဆင္ေျပတဲ့အခါေျပ..မေျပတဲ့အခါမေျပ..ဒီလိုုၾကားထဲမွာေနသြားရင္းနဲ႔ကိုုပဲဒီတေန႔ဟာတန္ဖိုုးရွိတယ္လိုု႔ခံစားလိုု႔ရတယ္..
ဒါေၾကာင့္တရားကိုုမွလံုုးသြင္းေနတဲ့သူဟာ..အဆိုုးနဲ႔ေတြ ႔လည္းအရွံုုးမရွိဘူး..သည္းခံနိူင္တဲ့စိတ္ရလာတယ္..အေကာင္းနွင့္ေတြ ႔လည္းသတိသံေဝဂရတယ္..တကယ္ေတာ့ဒီေကာင္းတယ္ဆိုုတာလည္းတသက္လံုုးျမဲမွာမဟုုတ္ပါဘူး..သူဟာအဲဒီလိုုတေန႔တာလံုုးအဖိုုးတန္တဲ့စိတ္ေတြျဖစ္ေနတယ္..
အဲဒီလူရဲ ႔စိတ္ထဲမွာငါ ကံဆိုုးေလျခင္းလိုု႔မေတြးေတာ့ဘူး...ျဖစ္သမ ွ်ကိုုလက္ခံနိူင္တယ္..လုုပ္နိူင္သမ ွ်ကိုုလုုပ္တယ္..တြယ္တာမွုု..စြဲလန္းမွုုနည္းတယ္..ဘယ္သူနဲ႔မွမျပိဳင္ဘူး..မႏွိုုင္းဘူး..ဘယ္သူ႔ကိုုမွအျပစ္မတင္ဘူး..အင္မတန္လြတ္လပ္တဲ့စိတ္ျဖစ္ေနတယ္
I am happier and more at peace with both myself and the circumstances of my life than I have ever been before.
အရင္တုုန္းကေပ်ာ္တာထက္အခုုပိုုေပ်ာ္ပါတယ္..ကိုုယ့္ကိုုယ္ကိုုနဲ႔ပတ္သတ္ျပီးမေက်နပ္တာမရွိဘူး.ပဋိပကၡမရွိဘူး..ျငိမ္းခ်မ္းပါတယ္..ဘဝမွာၾကံဳေတြ
႔ေနရတဲ့အေျခအေနေတြနဲ႔ပတ္သတ္ျပီးေတာ့လည္းျဖစ္ရေလျခင္းလိုု႔မျဖစ္ဘူး..ေဒါသမျဖစ္ဘူး..ေက်နပ္ေအးခ်မ္းပါတယ္...ဒီစိတ္မ်ိဳးနဲ႔ေနသြားနိူင္ဖိုု႔သိပ္အေရးၾကီးတယ္...ေလာကဓံကိုုခံနိူင္ရည္ရွိမွ အိေျႏၵရတယ္..သိကၡာရွိတယ္...
ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားဖိုု႔လိုုတယ္ေနာ္..ေမ့ေမ့ေလ ွ်ာ့ေလ ွ်ာ့ေပါ့ေပါ့တန္တန္မေနၾကပါနဲ႔..ဘဝေ႔ေရးနွင့္ပတ္သတ္ျပီးၾကိဳျမင္ထားျပီး ၾကိဳျပင္ထားမွေတာ္ကာက်မယ္..
ဒကာဒကာမေတြအားလံုုးမိမိတိုု႔ဘဝမွာ..အခက္အခဲေတြအဆင္မေျပမွုုေတြရွိေနေသာ္ျငားလည္းသတိနဲ႔ေနရင္းတေန႔တျခား..စိတ္ေနစိတ္ထားေတြ အသိဥာဏ္ေတြ
ေလးနက္ရင့္က်က္ျပီးေတာ့စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ေနတတ္တဲ့သူေတြျဖစ္နိူင္ၾကပါေစ "
ဒီစာအုုပ္ဖတ္ျပီးခ်ိန္မွာ..ဒီလိုုအသိတရားနွလံုုးသြင္းဖိုု႔အမ်ားၾကီးၾကိဳးစားရဦးမယ္ဆိုုတာ ကိုုယ္တိုုင္ဆင္ျခင္မိပါတယ္...သိုု႔ေသာ္ျငားလည္းဆရာေတာ္ဆံုုးမသလိုု ၾကိဳးစားၾကိဳတင္ျပင္ဆင္မွုုရွိသြားမယ္ဆိုုရင္..ဗုုဒၶရင္ခြင္မွာ တရားအဆံုုးအမနွင့္ေနတတ္ေသာသူတေယာက္ ျဖစ္သြားနိူင္မွာေသခ်ာပါတယ္...


Shared from Ma Nan Shwe Ei