“မဂ္” ၏ အဓိပၸါယ္
ရႈမွတ္ပြားမ်ားေနရမွာက ေယာဂီတို႔ရဲ႕အလုပ္ပါ။ မဂ္ဖိုလ္ဆိုတာ သူ႔အခ်ိန္တန္ရင္ ရမွာပါပဲ။ မဂ္ရတယ္ဆိုတာ အလံုးၾကီး အခဲၾကီးရသလို ထင္မေနပါနဲ႕။
- လမ္းခရီးကို ေဟာတဲ့ မဂၢ သဒၵါက တစ္ခု၊
- မဂ္ဉာဏ္ကိုေဟာတဲ့ မဂၢ သဒၵါက တစ္ခု – စုစုေပါင္းႏွစ္ခု ရွိတယ္။
လမ္းခရီးကို ေဟာတဲ့ မဂၢ သဒၵါက “မ” ေရာ “ဂငယ္” ႏွစ္လံုးေရာ ႏွစ္ခုေပါင္းမွ လမ္းခရီးဆိုတဲ့အနက္ကို ေဟာႏိုင္တယ္။
မဂ္ဉာဏ္ကိုေဟာတဲ့ မဂၢ သဒၵါက်ေတာ့ “မ” ကလည္း အနက္တစ္မ်ိဳးကို ေဟာႏိုင္တယ္။ “ဂငယ္” ကလည္း အနက္တစ္မ်ိဳးကို ေဟာႏိုင္တယ္။
၀ိၿဂိဳဟ္ ဆိုလိုက္ေတာ့
“ကိေလေသ- မာေရတီတိေမာ
ဂစၦတီတိေဂါ – ေမာစေသာ ေဂါစာတိမေဂၢါ”
အဓိပၸါယ္က “မ” သဒၵါက ကိေလသာတို႔ကို သတ္ၿခင္း လို႔ အဓိပၸါယ္ထြက္တယ္။
“ဂ” သဒၵါက လားၿခင္း ေရာက္ၿခင္း လို႔ အဓိပၸါယ္ထြက္တယ္။
ႏွစ္ခုေပါင္းလိုက္ေတာ့ ကိေလသာတို႔ကို သတ္ၿဖတ္၍ သြားတတ္ေသာ္ေၾကာင့္ “မဂ္” လို႔ အဓိပၸါယ္ရတယ္။
ေသာတာပန္ ဟုတ္ မဟုတ္ တိုင္းတာေသာ ေပတံ
၁) ေအာက္ဆံုး ေသာတာပတၱိမဂ္ဉာဏ္ကို မိမိရတယ္ဆိုရင္ ကိေလသာအက်ယ္ ေထာင့္ငါးရာ အက်ဥ္း၁၀ပါးထဲက အယူမွားတဲ့ ဒိ႒ိနဲ႔ သို႔ေလာသို႔ေလာ ေတြးေတာယံုမွားၿခင္း ၀ိစိကိစာၦကိေလသာတို႔ ေသသြားရမယ္။ အၿမစ္ၿပတ္ေပ်ာက္သြားရမယ္။
ဒီေတာ့ မိမိကိုယ္ကို ၿပန္စစ္။ ငါမွ ငါလို႔ အယူမွားတဲ့ သကၠာယဒိ႒ိၾကီး ရွိေသးသလား။
မရွိေတာ့ဘူးဆိုရင္ အဲသလိုမရွိတာဟာ တဒဂၤ- ေခတၱခဏမရွိတာလား။ ၀ိကၡမ ၻန – ခပ္ၾကားၾကာေလးမရွိတာလား။ ဒါမွမဟုတ္ သမုေစၦဒ – ဘယ္ဘ၀မွ ၿပန္မလာေတာ့ဘဲ အၿမစ္ၿပတ္ၿပဳတ္ၿခင္းလား ဆိုတာလို႔ ဆန္းစစ္ရမယ္။
၀ိစိကိစာၦကေတာ့ ဒိ႒ိရဲ႕ေနာက္လိုက္မို႔ သူ႕ကို အဓိကထားၿပီးေၿပာစရာ မလိုပါဘူး။ ဒိ႒ိၿပဳတ္ရင္ သူၿပဳတ္တာပါပဲ။ ငါရွိတယ္ဆိုတဲ့အယူစဲြၾကီး ဘယ္ေသာအခါမွၿပန္မလာေတာ့ဘဲ ၿပဳတ္ၿခင္းမ်ိဳးနဲ႔ၿပဳတ္ထားၿပီး ငါ သူတစ္ပါးရွိတယ္ဆိုတာကို ဘယ္သူကဘယ္လိုေၿပာလို႔မွ မယံုၾကည္ေတာ့ဘူးဆိုရင္ေတာ့ ေသာတပန္လို႔ေၿပာႏိုင္ပါၿပီ။ ပထမအဆင့္ ႏႈတ္ေၿဖေအာင္သြားၿပီေပါ့။
၂) ဒုတိယအဆင့္ ေရးေၿဖနဲ႔စစ္ၾကဦးစို႔။
ကလ်ာဏပုထုဇဥ္လည္း ငါးပါးသီလ လံုၿခံဳတယ္။ ေသာတာပန္အရိယာလည္း ငါးပါးသီလ လံုၿခံဳတယ္။ ဘယ္လိုထူးသလဲ။
ကလ်ာဏပုထုဇဥ္လည္း ငါးပါးသီလ လံုၿခံဳတယ္ဆိုတာ အေၾကာက္တရားေၾကာင့္ပါ။ အပါယ္က်မွာေၾကာက္လို႔၊ သူတစ္ပါးကဲ့ရဲ႕မွာေၾကာက္လို႔၊ ေထာင္က်မွာေၾကာက္လို႔ စတဲ့ အေၾကာက္တရားေတြေၾကာင့္ ငါးပါးသီလကို လံုၿခံဳေအာင္ ေစာင့္ေနတာပါ။
ေသာတာပန္အရိယာလည္း ငါးပါးသီလ လံုၿခံဳမႈကေတာ့ ဒီလိုမဟုတ္ပါဘူး။ ေသာတာပတၱိမဂ္ကေန ငါးပါးသီလကို က်ဴးလြန္ခ်င္တဲ့ေစတနာဆိုးေတြကို အတြင္းကေန ၿဖတ္ခ်လိုက္တာဆိုေတာ့ ငါးပါးသီလကို ေဖာက္ဖ်က္ခ်င္တဲ့ ေစတနာဆိုးေတြကို ေပၚမလာေတာ့ပါ။ ကလ်ာဏပုထုဇဥ္လို က်ဴးလြန္ခ်င္ရဲ႕သားနဲ႔ေအာင့္အည္းၿပီးေနရတာ မဟုတ္ပါဘူး။
ဒါ့ေၾကာင့္ ေယာဂီမ်ားအေနနဲ႔ ေသာတာပန္ၿဖစ္ မၿဖစ္ မိမိကိုယ္ကို ဆက္စစ္ေဆးၾကည့္ရမွာ ငါးပါးသီလကို ေဖာက္ဖ်က္ခ်င္တဲ့ စိတ္ေတြေပၚလာေသးရင္ ေသာတပန္ မဟုတ္ေသးဘူး။ ေပၚမလာေတာ့ဘူးဆိုရင္ေတာ့ ေသာတာပန္လို႔ ဆံုးၿဖတ္ႏိုင္တာေပါ့။ ဒီအခ်က္ကို ေဘးက စစ္လို႔မရပါဘူး။ မိမိကိုယ္မိမိ စစ္ရတာပါ။ လိမ္လို႔လည္း မရႏိုင္ပါဘူး။
၃) ေသာတာပန္ရဲ႕ တတိယေၿမာက္ ထူးၿခားခ်က္က အရိယာၿဖစ္သြားၿပီ ဆိုတာနဲ႔ ရတနာသံုးပါးကို ပုထုဇဥ္ဘ၀ကထက္ပိုၿပီး ၾကည္ညိဳသြားတယ္။ ပုထုဇဥ္အေနနဲ႔ ရတနာသံုးပါးကို ဘယ္ေလာက္ၾကည္ညိဳတယ္ေၿပာေၿပာ ေသတာနဲ႔ သရဏဂံုပ်က္သြားတာပဲ၊ ေနာက္ဘ၀က် ဘာသာၿခား ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္သြားတာပဲ။ ေသာတာပန္ရဲ႕ သဒၶါကေတာ့ ဘယ္လိုအေၾကာင္းေၾကာင့္မွ မပ်က္စီးေတာ့ပါဘူး။ ဒီဘ၀တင္မကဘူး။ ဘ၀အဆက္ဆက္ ဘယ္ဘ၀ေရာက္ေရာက္ ရတနာသံုးပါးအေပၚ ၾကည္ညိဳတဲ့ သဒၶါတရားေတြဟာ မပ်က္စိးေတာ့ဘူး။ ၿမတ္စြာဘုရားက တရားေတာ္ေတြကိုေဟာခဲ့လို႔ သံဃာေတာ္မ်ားက ဒီတရားေတာ္ေတြကို မေပ်ာက္ပ်က္ေအာင္ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ခဲ့လို႔သာ ငါဟာ ဒီတရားထူးကို ရတာပါလားဆိုတဲ့ အသိေၾကာင့္ ေသာတာပန္ဟာ ရတနာသံုးပါးကို ဆတက္ထမ္းပိုးပို၍ ၾကည္ညိဳလာတာ ၿဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ေသာတာပန္အရိယာေတြဟာ ရတနာသံုးပါးကို မဖူးေမွ်ာ္ မေနႏိုင္၊ မလွဴဒါန္းဘဲ မေနႏိုင္ေအာင္ ၿဖစ္ၾကတာပါ။
ဗုဒၶလက္ထက္က ေက်ာင္းအမၾကီး၀ိသာခါနဲ႔ ဥတၱရာဥပါသိကာမေလး ဆိုရင္ ငယ္ရြယ္စဥ္ကတည္းက ေသာတာပန္တည္ခဲ့ၾကတာပါ။ ကံမေကာင္း အေၾကာင္းမလွေတာ့ အိမ္ေထာင္က်တဲ့အခါ ႏွစ္ေယာက္စလံုး မိစာၱဒိ႒ိအယူရွိတဲ့ ေယာက်ာ္းမ်ားနဲ႔ ေတြ႕ဆံုခဲ့ၾကပါတယ္။ ၀ိသာခါဆိုရင္ မိဂါရအမည္ရွိတဲ့ မိစာၦဒိ႒ိ ေယာကၡမၾကီးနဲ႔ ျပႆနာအမ်ိဳးမ်ိဳးကို ေၿဖရွင္းၿပီး ဘုရားဖူးခြင့္၊ တရားနာခြင့္ သံဃာေတာ္မ်ားအား လွဴဒါန္းတန္းခြင့္မ်ားကို မရရေအာင္ ယူခဲ့ပါတယ္။ ဥတၱရာဥပါသိကာမေလးဆိုရင္လည္း (၁၅) ရက္ေလာက္ ဘုရားဖူး၊ တရားနာ၊ လွဴခြင့္တန္းခြင့္ရေရးအတြက္ လင္ေယာက်ာ္းၿဖစ္တဲ့ သူေ႒းသားကို သီရိမာဆိုတဲ့ ၿပည့္တန္ဆာမနဲ႔ အေပ်ာ္ခိုင္းခဲ့ရပါတယ္။ ဒီသာဓကေတြေထာက္ၾကည့္ရင္ အရိယာၿဖစ္သြားသူမ်ားဟာ ရတနာသံုးပါးေက်းဇူးကို ပိုသိလာတဲ့အတြက္ ပိုၾကည္ညိဳ၊ ပိုလွဴဒါန္း၊ ပိုပူေဇာ္တယ္ဆိုတာ ေသခ်ာပါတယ္။
ယခုေခတ္ အရိယာၿဖစ္တယ္ဆိုတာသာေၿပာတာ။ ဘုရားေဟာနဲ႔ ေျပာင္းၿပန္ၿဖစ္ေနပါတယ္။ တရားစခန္းက ထြက္လာတဲ့ ဒကာမၾကီးတစ္ေယာက္ဟာ ရဟန္းေတာ္ေတြကို ရွိမခိုးေတာ့ဘူးတဲ့။ ဘာၿဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ေသာတာပန္အရိယာၿဖစ္သြားၿပီ (သူတို႔ကမၼ႒ာန္းဆရာ၏အေၿပာ) ေတြ႕ေနရတဲ့ ရဟန္းေတြက ပုထုဇဥ္ပဲ ရွိေသးတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ရွိမခုိးတာပါတဲ့။ အေပၚအခ်က္သံုးခ်က္နဲ႔ ကိုက္ၾကည့္မယ္ဆိုပါက ထုိဒကာမၾကီးသည္ အရိယာမဟုတ္ႏုိင္ေၾကာင္း ထင္ရွားပါတယ္။
ဗုဒၶက မုနိသုတၱန္မွာ -
“အနာဂါမီ ပိေစဘိကၡေ၀ဂိဟီေဟာတိ၊
ေတနတဒဟုပဗၺဇၨိတႆာပိ သာမေဏရႆ၊
အဘိ၀ါဒနာဒိဟိကတၱဗၺာေန၀။”
လူပုဂၢိဳလ္ဟာ အနာဂါမ္ၿဖစ္ေနပါေစ။ ယေန႔မွရွင္ၿပဳတဲ့ သာမေဏငယ္ေလးကိုေသာ္လည္း ရွိခိုးၿခင္းကို ၿပဳရမယ္။
ရဟန္းဆိုရင္ေတာ့ ေၿပာဖို႔မလုိပါဘူး။ ဘာၿဖစ္လို႔ အနာဂါမ္အရိယာပုဂၢိဳလ္ဟာ ပုထုဇဥ္ရဟန္းသာမေဏကို ရွိခိုးရသလဲဆိုရင္ ၿမတ္စြာဘုရားသာသနာ စည္ပင္တိုးပြားေအာင္ ရဟန္းကသာ လုပ္ႏို္င္တယ္။ အနာဂါမ္လူပုဂၢိဳလ္က ဘာမွလုပ္၍ မရေသာေၾကာင့္တည္း။ ဒီကုိရင္ကေလးက ရဟန္းၿဖစ္လာတဲ့အခါ သိမ္ထဲ၀င္ၿပီး ရဟန္းေပါင္းမ်ာစြာကို ကမၼ၀ါစာဖတ္ေပးၿပီး တိုးပြားေစႏိုင္တယ္။ လူအနာဂါမ္က ဘာမွလုပ္လို႔မရပါဘူး။
ရွိခိုးတယ္ဆိုတာ – ရွိခိုးခံရသူကဘာမွ ရမသြားပါဘူး။ အာဋာနာဋိယသုတ္မွာ -
“အဘိ၀ါဒန သီလိႆ၊ နိစၥံ၀ုၯုပစာယိေနာ၊
စတၱေရာဓမၼာ၀ၯႏၱိ၊ အာယ၀ေဏၰာသုခံဗလံ။”
အဓိပၸါယ္က မိမိထက္ အသက္သိကၡာ ဂုဏ္၀ါၾကီးတဲ့သူမ်ားကို ရွိခိုးသူ၊ အရိုအေသၿပဳသူမ်ားမွာ ၿဖစ္ရာဘ၀ အသက္ရွည္ၿခင္း၊ အဆင္းလွၿခင္း၊ ခ်မ္းသာၾကီးၿခင္း၊ ခြန္အားၾကီးၿခင္းဆိုတဲ့ အက်ိဳးေလးမ်ိဳးကို ရရွိပါတယ္။ ရွိခိုးခံရသူမွာေတာ့ ဘာေကာင္းက်ိဳးမွမရတဲ့အၿပင္ ရွိခိုးခံထိုက္တဲ့ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာမရွိခဲ့ရင္ အၿပစ္ေတာင္ရပါေသးတယ္။
အရွင္ဇ၀န (ေမတၱာရွင္- ေရႊၿပည္သာ)
No comments:
Post a Comment