ေသာတာပန္၏ ဂုဏ္ရည္မ်ား

၁။ ရတနာသံုးပါးကို မတုန္မလွဳပ္သက္ဝင္ၾကည္ညိဳရာဝယ္
အသက္ႏွင့္ပင္ လဲႏိုင္၏။

၂။ ငါးပါးသီလလံုးၿခံဳေအာင္လည္း အသက္ႏွင့္လဲ၍ ေစာင့္ထိန္းႏိုင္၏။

၃။ သရဏဂံုလည္း မညိႇဳးႏြမ္းမပ်က္ယြင္းဘဲ အလြန္ခိုင္ၿမဲ၏။

၄။ ဝိပႆနာဘာဝနာမွာ ေမြ႕ေလ်ာ္ႏိုင္ၿပီျဖစ္၍ ဆရာနည္းရလွ်င္
ေသာတာပတၱိဖိုလ္၌ အလိုရွိတိုင္း ဝင္စားႏိုင္၏။

၅။ ႐ုပ္နာမ္ခႏၶာကို ပုဂၢိဳလ္၊ သတၱဝါ၊ သူ၊ ငါ၊ အယူအစြဲ
လံုးလံုးကင္းစင္သြား၏။

၆။ ဗုဒၶေဒသနာ၌ ယံုမွားျခင္းအလွ်င္းမရွိေတာ့ေပ။

၇။ သံသရာဝဋ္မွ ကၽြတ္လြတ္ရန္ ဘုရားနည္းမွတစ္ပါး
အျခားနည္းမွာမ်ားျဖင့္ မက်င့္ႀကံေတာ့ေပ။

၈။ အနိစၥျဖစ္ေသာခႏၶာကို နိစၥဟူ၍လည္းေကာင္း၊
အနတၱျဖစ္ေသာခႏၶာကို အတၱဟူ၍ လည္းေကာင္း၊
အမွတ္မွား၊ အသိမွား၊ အယူမွားျခင္းကင္း၏။
ထိုမွတစ္ပါး ဒုကၡကို သုခဟူ၍၊ အသုဘကို သုဘဟူ၍
အယူမွားျခင္း ကင္း၏။

၉။ ေထရဝါဒဗုဒၶဘာသာမွတစ္ပါး အျခားေသာ ဘာသာ
အယူဝါဒမ်ားကို ယံုၾကည္လက္ခံ ကိုးကြယ္ျခင္း မရွိေတာ့ေပ။
ဂိုဏ္းဆရာ၊ ရဟႏၲာဆန္းႏွင့္ ထြက္ရပ္ေပါက္ ဝိဇၨာဆိုသူမ်ားကို
ရွာေဖြဆည္းကပ္ျခင္း၊ ဘိုးေတာ္ မယ္ေတာ္၊ (၃၇)မင္း၊
အတြင္းနတ္၊ အျပင္နတ္ပါမက်န္ အစိမ္းသရဲမ်ိဳးစံုကို
အိမ္ဦးခန္းတင္လ်က္ ဘုရားႏွင့္တစ္တန္းတည္းထားကာ
ပြဲထိုးပသျခင္းမ်ိဳးလည္း မျပဳလုပ္ေတာ့ေပ။

၁၀။ ပၪၥာနႏၲရိယကံကိုလည္း မႀကံစည္၊ မက်ဴးလြန္၊ မမွားယြင္းေတာ့ေပ။

၁၁။ ေက်းဇူးရွင္ကို ေက်းဇူးကန္းျခင္း၊ ေက်းစြပ္ျခင္း
အမွဳမ်ိဳးလည္း မျပဳလုပ္ေတာ့ေပ။

၁၂။ အဂတိေလးပါးလိုက္စားျခင္း အလွ်င္းမရွိေတာ့ေပ။

၁၃။ ျငင္းခံု၊ ခိုက္ရန္ပြားျခင္းလည္း မျပဳေတာ့ေပ။

၁၄။ အကုသိုလ္ ဒုစရိုက္မွဳတို႔ျဖင့္ စီးပြားမရွာေတာ့ေပ။

၁၅။ ကာမရာဂ၊ ေဒါသ၊ မာန အၾကမ္းစားမ်ားပါးလ်ား၍ အပါယ္ေရာက္ေလာက္ေအာင္ မျဖစ္ပြားေတာ့ေပ။

၁၆။ အရိယာျဖစ္ၿပီးေသာေၾကာင့္ စိတ္ကစဥ့္ကလ်ားျဖစ္ျခင္း၊ ႐ူးသြတ္ျခင္း မရွိေတာ့ေပ။

၁၇။ အျပစ္ကို ဟန္ေဆာင္ဖံုးကြယ္ျခင္းမာယာ ကင္းရွင္း၏။

၁၈။ မရွိေသာဂုဏ္ကို လီဆယ္၍ထုတ္ေဖာ္ျခင္း
“သာေဌယ်”လည္း ကင္းရွင္း၏။

၁၉။ သူတစ္ပါးေကာင္းစားသည္ကို မနာလို မ႐ွဳဆိတ္ႏိုင္ျခင္း
ဣႆာ၊ မိမိႏွင့္စပ္ယွက္ပတ္သက္သမွ်ကို ဝန္တိုစြာအျခားသူအား
မသက္ဆိုင္ေစလိုျခင္းဟူေသာ “မစၧရိယစိတ္” မရွိေတာ့ေပ။

၂၀။ “ဂုဏ္တုဂုဏ္ၿပိဳင္ျပဳလုပ္ျခင္း” ကိုလည္း ေရွာင္ၾကဥ္၏။

၂၁။ စြန္႔ႀကဲေပးကမ္းလွဴဒါန္းရာတြင္ တြန္႔တိုျခင္းမရွိ၊
ရက္ေရာ၏။ “သမၸဇဥ္ ဉာဏ္” ယွဥ္၍သာ လွဴ၏။

၂၂။ အကုသိုလ္ကိေလသာ ၾကားခိုလွ်င္ ခိုမွန္းသိကာ၊
ေနာက္စိတ္က ခ်က္ျခင္း႐ွဳမွတ္ပစ္ႏိုင္သည္။
ေလာဘ ေဒါသစေသာ ကိေလသာကား ျဖစ္ေသး၏။

၂၃။ တရား႐ွဳမွတ္ေနျခင္းျဖင့္ စိတ္ၿငိမ္သက္မွဳ၊
ကိေလသာၿငိမ္းေအးမွဳ ရရွိေနသည္ကို ကိုယ္တိုင္သိသည္။

၂၄။ မိမိရရွိထားေသာ အသိအျမင္တရားမ်ိဳး
အျခားဘာသာအယူဝါဒတို႔၌ မရွိဟု ျပတ္သားစြာနားလည္၏။

၂၅။ အျပစ္က်ဴးလြန္မိလွ်င္ ခ်က္ျခင္းေတာင္းပန္ဝန္ခ်သည္။
အာပတ္တစ္ခုခုက်ဴးလြန္မိလွ်င္ ခ်က္ျခင္းကုစားသည္။

၂၆။ ေလာကဝတၱရားကိုလည္း ျပည့္စံုေအာင္ ေဆာင္ရြက္သည္။
ေဆာင္ရြက္ရင္းပင္ တရားကိုလည္း ရေအာင္က်င့္သည္။
ေလာကဝတၱရားကို ေဆာင္ရြက္ရင္း မိမိအက်င့္တရားကို အေလွ်ာ့မခံ။

၂၇။ ဘုရားတရားေတာ္ကို လိုလားႏွစ္သက္စြာ နာၾကားသည္။

၂၈။ နာၾကားရေသာအခါ တရားသေဘာအဓိပၸါယ္ကိုလည္း
ေကာင္းစြာသေဘာေပါက္ နားလည္သည္။

၂၉။ သစၥာေလးပါးကို ဉာဏ္ျဖင့္ျမင္ၿပီးျဖစ္၏။ (ဒိ႒ဓေမၼာ)

၃၀။ သစၥာေလးပါးသို႔ ေရာက္ၿပီးျဖစ္၏။ (ပတၱဓေမၼာ)

၃၁။ သစၥာေလးပါးကို ဉာဏ္ျဖင့္ ေသခ်ာစြာသိၿပီးျဖစ္၏။ (ဝိဒိတဓေမၼာ)

၃၂။ သစၥာေလးပါးကို ဉာဏ္ျဖင့္ သက္ဝင္ၿပီးျဖစ္၏။ (ပရိေယာဂါဠဓေမၼာ)

၃၃။ ယံုမွားျခင္းကို လြန္ေျမာက္ၿပီးျဖစ္၏။ (တိဏၰဝိစိကိေစၧာ)

၃၄။ သို႔ေလာသို႔ေလာ ေတြးေတာျခင္းမွ ကင္းရွင္း၏။ (ဝိဂတကထံကေထာ)

၃၅။ တရားႏွင့္ပတ္သက္လာလွ်င္ မေၾကာက္မ႐ြံ႕ေနာက္မတြန္႔သည့္ ရဲရင့္ျခင္းလည္းရွိ၏။ (ေဝသာရဇၨပေတၱာ)

၃၆။ သူတစ္ပါးကို အားထားရျခင္းကင္း၏။ (အပရပၸစၥေယာ)

-【ဆရာေတာ္ အရွင္ဇဝန - ေမတၱာရွင္(ေရႊျပည္သာ)၏
“သညာသိႏွင့္ ပညာသိ”မွ ေကာက္ႏွဳတ္ပူေဇာ္္မွ်ေဝပါသည္။】

(စာရုိက္ပူေဇာ္သူ -Zahan Mon)

Dhamma Dãna Source ►Zahan Mon &
www.facebook.com/youngbuddhistassociation.mm