မဂ္ဖိုလ္ရသင့္လ်က္ မရသူရဲ႕အေၾကာင္း

ဗုဒၶလက္ထက္က ဓနဥၥာနီပုဏၰားႀကီးပဲ။ ပုုဏၰားႀကီးေသခါနီးေတာ့ အရွင္သာရိပုတၱရာကို ပင့္ၿပီးတရားနာတယ္။ အရွင္သာရိပုတၱရာ
က ဓါတ္ ပရမတ္ဆိုတဲ့ ၀ိပႆနာတရားေတြ ေဟာေနရင္ ဉာဏ္လိုက္ႏုိင္မယ္လုိ႔ မထင္တာနဲ႔ ေမတၱာပြားနည္းကိုပဲ ေဟာေပးတယ္။ ေမတၱာဒေယာ တေယာစတုကၠဇၥ်ာနိကာဆိုတဲ့
သဂၤဟက်မ္းဖြင့္အရ ေမတၱာ က႐ုဏာ မုဒိတာ တစ္ပါးပါးကိုပြားရင္ စတုတၳစ်ာန္အထိရႏုိင္တယ္။ ၿပီးေတာ့ သမထ ကမၼ႒ာန္း ေလးဆယ္ထဲမွာ ေမတၱာဟာစ်ာန္ရဖို႔ အလြယ္ကူဆံုးပဲ။ အကုသုိလ္
စိတ္ေတြကင္းၿပီး ေမတၱာပြားမ်ားမႈအေပၚမွာ စိတ္စိုက္ေနတာကို ေမတၱာစ်ာန္ရတယ္လို႔ေျပာတာ။ ေကာင္းကင္ပ်ံတာကို ေျပာတာမဟုတ္ဘူး။

ေကာင္းကင္ပ်ံတာက အဘိညာဥ္အဆင့္ျဖစ္သြားၿပီ။ အဲဒီေမတၱာစ်ာန္နဲ႔ ေသသြားေတာ့ ဓနဥၥာနီပုဏၰားႀကီးဟာ ျဗဟၼာဘံုကိုေရာက္သြားတယ္။ အရွင္သာရိပုတၱရာ ေက်ာင္းျပန္ေရာက္တာနဲ႔ ဘုရားရွင္က ဆီးေျပာတယ္။ သာရိပုတၱရာ သစၥာတရားကိုသာ နာရရင္
ဓနဥၥာနီပုဏၰားႀကီးဟာ မဂ္ဖိုလ္ကိုရမွာ၊ အခုသင္က
ေမတၱာတရားပဲ ေဟာလုိက္လို႔ ျဗဟၼာ့ဘံုပဲ ေရာက္သြားတယ္။ ပုဏၰားႀကီးအတြက္ နစ္နာတယ္။

ဒါေၾကာင့္ျဗဟၼာ့ျပည္အထိလိုက္သြားၿပီး သစၥာတရားကို ေဟာေပးပါလို႔ခိုင္းလို႔ အရွင္သာရိပုတၱရာ ျဗဟၼာ့ျပည္အထိ သစၥာတရားကို လိုက္ေဟာေပးရတယ္။ တရားဆံုးမွာ ဓနဥၥာနီပုဏၰားတစ္ျဖစ္လဲ ျဗဟၼာႀကီးဟာ မဂ္ဖိုလ္ကို ရသြားပါတယ္။ အဲဒီကေနာက္ အရွင္သာရိပုတၱရာဟာ တရားေဟာတိုင္း ေဟာတိုင္း
သစၥာေလးပါးကို မပါပါေအာင္ ထည့္ေဟာေပးပါတယ္။

ေဟာသူဘက္က ယုတ္ေလ်ာ့မႈျဖစ္ၿပီး နာယူသူေတြ မဆံုး႐ႈံးရေအာင္ဆိုတဲ့ ေမတၱာေစတနာပါပဲ။ ဒီသတၱ၀ါကေတာ့ ဣေျႏၵရင့္ၿပီး သစၥာေလးပါးတရားကို ေဟာလုိ႔ရၿပီ။ ဒီသတၱ၀ါကေတာ့ ဣေျႏၵမရင့္က်က္ေသးဘူး သစၥာတရားေဟာလုိ႔မရေသးဘူး အဲဒီလုိခြဲျခားၿပီးသိႏုိင္တဲ့ ဣျႏၵိယ ပေရာပရတၱိဉာဏ္ဟာ ဘုရားရွင္မွာပဲရွိတယ္။ သာ၀ကေတြမွာ မရွိဘူး။

ေနာက္ဒီသူကေတာ့ ကသိုဏ္းလုိ ေမတၱာလုိႏႈးညံ့တဲ့ ကမၼ႒ာန္းနဲ႔မွ သင့္ေလ်ာ္တယ္။ ဒီသူကေတာ့ အသုဘကမၼ႒ာန္းလုိ ၾကမ္းတမ္းတဲ့ကမၼ႒ာန္းနဲ႔မွ သင့္ေတာ္တယ္လုိ႔ သူတစ္ပါးရဲ႕ ကိန္းေအာင္းေနတဲ့ အလိုဆႏၵကို သိတဲ့ဉာဏ္ကို အာသာယာႏုသ
ယဉာဏ္လို႔ေခၚတယ္။ ဒီဉာဏ္ေတာ္ႀကီးေတြဟာလည္း ဘုရားရွင္မွာသာရွိတယ္။ က်န္သာ၀ကေတြမွာ မရွိဘူး။

ဒါေၾကာင့္အခါတစ္ပါး အရွင္သာရိပုတၱရာဟာ ရဟန္းသစ္တစ္ပါးကို အသုဘကမၼ႒ာန္းႀကီးေပးၿပီး အားထုတ္ခိုင္းတာ ၀ါတြင္းသံုးလသာ ကုန္သြားတယ္။ ဘာတရားမွမရဘူး။ ဒါနဲ႔ဘုရားရွင္ဆီ ေခၚသြားေတာ့ ဘုရားရွင္က ႏႈးညံ့တဲ့နည္းနဲ႔မွ တရားရမွာကိုသိေတာ့ အင္မတန္လွပတဲ့ ၾကာပြင့္ႀကီး တစ္ပြင့္ကို ဖန္ဆင္းေပးလိုက္ၿပီး စိုက္ၾကည့္ခိုင္း
ထားတယ္။

ေနာက္တျဖည္းျဖည္းေသြ႕ေျခာက္လာၿပီးၾကာပန္းက ပြင့္ဖတ္ေတြ ေၾကြက်လာတာကို ဆက္ျပတယ္။ အဲဒီကမွ သံေ၀ဂဉာဏ္ ၀င္လာတာကို ေတြ႕တာနဲ႔ အနိစၥတရားကိုျပလိုက္တာ တစ္ရက္တည္းနဲ႔ ရဟႏၱာျဖစ္သြားတယ္။ ဒါေၾကာင့္တရားရွာေဖြတဲ့
ေနရာမွာ ဆရာစြဲမထားဘဲ ဒီနည္းနဲ႔မသင့္ေတာ္ရင္ ေနာက္နည္းကိုေျပာင္းၿပီး နာၾကားအားထုတ္ၾကည့္ဖို႔ ၀န္မေလးသင့္ဘူး။ ေမာဟကင္းၿပီးသားျဖစ္တဲ့ အရွင္သာရိပုတၱရာေတာင္ တရားအေပး
မွားေသးရင္ ေမာဟမကင္းတဲ့ အခုေခတ္ ဆရာမ်ားဆိုရင္ ပိုလို႔ေတာင္ မွားႏုိင္ေသးတာေပါ့။

ေမတၱာရွင္ ေရႊျပည္သာ
လူငယ္မ်ားအတြက္ဂမၻီရ၀ိပႆနာ၊ အတြဲ (၃+၄)

နိဗၺာန္မေရာက္ေအာင္ ကန္႕ကြက္ေနေသာ အေၾကာင္းတရားသံုးမ်ိဳး

တို့တစ္ေတြ နိဗၺာန္ မေရာက္ေအာင္ကန့္ကြက္ေနတဲ့ အေၾကာင္းတရား သံုးမ်ိဳး ရွိပါတယ္။
တရားျပီးဆံုးေအာင္မနာၾကားမွုရယ္။ အေပါင္းအသင္းမွားယြင္းမွုရယ္။ တရားေဟာဆရာ ညံဖ်င္းမွုရယ္။

တရားကိုဆံုးခန္းတိုင္ေအာင္မေလ့လာမလိုက္စားရင္လည္း နိဗၺာန္မေရာက္ပဲ ပုထုဇဥ္ဘ၀ နဲ့ေသသြားတတ္
တာပါပဲ။ အေပါင္းအသင္းမွားရင္လည္း ဒီအတိုင္းပဲရွိမယ္။ တရားေဟာတဲ့ဆရာ တရားျပတဲ့ဆရာညံဖ်င္းေန
ျပန္ရင္လည္း ေသာတာပန္တည္နိုင္တဲ့ပါရမီ မ်ိဳးေစ့ရွိေနေပမယ့္ ေသာတာပန္ မတည္လိုက္နိုင္ဘူး။

ဒါေၾကာင့္ျမတ္စြာဘုရားရွင္က" ယထာဘူတံ ဥာဏံယသတၱံပရိေယသိတေဗၺာ=ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ သိေအာင္ေျပာျပတတ္တဲ့ ဆရာမ်ိဳးရေအာင္ရွာရမယ္ "လို ့မိန့္ေတာ္မူပါတယ္။ ဆရာေကာင္းရွာဖို ့ရာ သိပ္အေရးၾကီးတဲ့အတြက္ ထပ္ခါထပ္ခါ မိန့္မွာေတာ္မူခဲ့တာပါ။

ျမတ္စြာဘုရားေဟာၾကားရာမွာ ကထာ ၆ ခ်က္ ဆိုတာရွိ္ပါတယ္။ ေရွ ့ပိုင္း ကထာ ၃ ခ်က္က ဒါနကထာ သီလကထာ သဂၢကထာ တဲ ့။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ကာမာနံအာဒီန၀ကထာ။ေနကၡမၼကထာ။သစၥကထာ လို ့
၃ ခ်က္ေဟာပါတယ္။ ေရွ့ပိုင္းမွာ ဒါန သီလ နတ္ျပည္ေရာက္ေၾကာင္းေဟာျပီး ေနာက္ပိုင္းမွာ ကာမဂုဏ္
ငါးျဖာ အာရံုေတြရဲ႕ စက္ဆုပ္ရြံရွာဖြယ္ အျပစ္ေတြေဟာတဲ ့ ကာမာနံအာဒီန၀ကထာ အဲ့ဒီ ကာမဂုဏ္ကေန လြတ္ေျမာက္ေအာင္ ေဟာတဲ ့ေနကၡမၼကထာ သစၥာတရားေဟာတဲ့ သစၥကထာေပါ့။

ေနာက္ဆံုးမွေဟာတာက သစၥကထာ " ခႏၶာ ဥာဏ္ေရာက္ ဘယ္ေလာက္က်င့္က်င့္ သစၥာျမင္မွ နိဗၺာန္၀င္ပါတယ္။ သစၥာသိမွ နိဗၺာန္ သိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္သစၥာေလးခ်က္ကို နားလည္ေအာင္လို ့ သစၥာ ကထာကို ေဟာရပါတယ္။

ကထာ ၆ ပါးမွာ ဒါန ကထာ သီလကထာ သဂၢ ကထာ ဆိုတာေတြက ကံတရားပါ။ က်န္တဲ ့သံုးပါးက ဥာဏ္တရားပါ။ ကာမာနံအာဒီန၀ကထာက သံေ၀ဂ ဥာဏ္။ ေနကၡမၼ ကထာက ၀ိပႆနာဥာဏ္။ သစၥကထာက မဂ္ဥာဏ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ကထာ ၆ ပါးကို ကံတရားနဲ့ ဥာဏ္တရားလို ့ ႏွစ္မ်ိဳးခြဲနိုင္ပါတယ္။

သတၱ၀ါေတြ "နိဗၺာန္မဂ္ဖိုလ္ ရက္တို္တိုနဲ ့ရပါေစ" လို ့တတြတ္တြတ္ ဆုေတာင္းေနပါလွ်က္နဲ့ မရျခင္းဟာ တရားဆံုးေအာင္မနာလို ့ပါ။ ေရွ ့ကထာသံုးပါး ကံတရားနဲ့ တင္ ရပ္ေနျပီး ေနာက္ကထာေတြကို မနာခဲ့လို ့ နိဗၺာန္မရတာပါ။

တို ့တစ္ေတြ ေရွးဘုန္းေရွးကံရွိလို ့ ဘုရားစစ္ ဘုရားမွန္ တရားစစ္ တရားမွန္ သံဃာစစ္ သံဃာမွန္ေတြနဲ ့ ေတြ ့ေနရတယ္။ ခႏၶာဥာဏ္ေရာက္၀ိပႆနာ အလုပ္ေတြလည္းလုပ္ေနၾကတယ္။ ဒိ႒ိျဖဳတ္တရားေတြလည္း နာၾကားေနၾကတယ္။ ဒီၾကားထဲက နတ္ကေတာ္နဲ့လည္းမကင္းဘူး။ ဘိုးေတာ္နဲ့လညး္ေရာတယ္။
ေဗဒင္ဆရာနဲ့လည္းေပါင္းလိုက္တာပဲ။ အေပါင္းအသင္းမွားရင္လည္း တရားထူးမရနိုင္ပါဘူး။

ေနာက္တစ္ခုက တရားေဟာဆရာ ညံ့ရင္လည္း တရားထူးမရဘူးတဲ ့။အဲ့ဒါကို သာဓက ေလးတစ္ခုနဲ့ ေျပာျပသြားပါမယ္။

ရွင္သာရိပုတၱရာ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ၾကီးက ဆြမ္းခံျပန္ခ်ိန္မွာ ဓနဥၥာနီပုဏၰားၾကီး ဆီသြားျပီး" အသင္ပုဏၰားၾကီး မေမ့မေလ်ာ့တဲ့အက်င့္ ခႏၶာဥာဏ္ေရာက္ အက်င့္မ်ား က်င့္ပါသလား" လို ့ေမးေတာ့ ပုဏၰားၾကီးက "တပည့္ေတာ္ အလုပ္ေတြနဲ့မအားလို ့ မက်င့္မိပါဘုရား " လို ့ေလွ်ာက္သတဲ ့။ ဒီလိုနဲ ့ပုဏၰားၾကီး
အိုမင္းမစြမ္းအရြယ္မွာ ေသလုေမ်ာပါး ေရာဂါေ၀ဒနာ ခံစားျပီး အိပ္ယာထဲ လဲေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ အရွင္ျမတ္ၾကီးကို ပင့္ခိုင္းလို ့ အရွင္ျမတ္ၾကီးေရာက္လာျပီး ပုဏၰားကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ အေျခအေန မဟန္ေတာ့ဘူး။ ဒီအတိုင္းသာ တရားအားမထုတ္ပဲ ေသသြားရင္ အပါယ္ငရဲက်ေတာ့မွာ အမွန္ပဲဆိုျပီး ကရုဏာျဖစ္ေတာ္မူရွာတယ္။

အဲ့ဒီေတာ့အပါယ္ေလးပါး က်ေရာက္ရတာနဲ့စာရင္ လူ ့ျပည္မွာ လူျဖစ္ရတာက ေတာ္ေသးတယ္လို ့တြက္ျပီး ပုဏၰားၾကီး လူျပန္မျဖစ္ခ်င္ဘူးလားလို ့ ေမးေတာ့ ျဖစ္ခ်င္ပါတယ္ ဘုရားတဲ ့။ ျဖစ္ခ်င္ရင ္ဒါန သီလ လုပ္ရမယ္။ လူ့ျပည္ထက္ေကာင္းတာ မရွိေတာ့ဘူးလားဘုရားလို ့ ပုဏၰားၾကီးကေမးေတာ့ ရွိတယ္ လူ ့ျပည္ထက္ေကာင္းတဲ ့နတ္ျပည္ေရာက္ခ်င္ရင္ေတာ့ ကုသိုလ္ေကာင္းမွ ူ မ်ားမ်ားလုပ္ရမယ္။ ဆိုေတာ့ ပုဏၰားၾကီးက နတ္ျပည္ထက္ေကာင္းတာ မရွိေတာ့ဘူးလားဘုရား။ရွိတာေပါ့ ျဗဟၼာ့ျပည္ရွိေသးတယ္။ ျဗဟၼာ့ျပည္ေရာက္ခ်င္ရင္ ေမတၱာကရုဏာ မုဒိတာ ဥေပကၡာ ဆိုတဲ့ ျဗဟၼစိုရ္တရားေတြ မ်ားမ်ား က်င့္သံုးေပေတာ့ လို ့ေဟာၾကားျပီးေတာ့ အရွင္ျမတ္ၾကီး ေက်ာင္းကို ျပန္ၾကြခဲ့ပါသတဲ ့။

ေက်ာင္းကိုေရာက္ေတာ့ ဘုရားရွင္က" ဘယ္တရားမ်ားေဟာခဲ့ပါသလဲ" လို ့ေမးေတာ္မူတယ္။ ျဗဟၼစိုရ္တရားလက္ကိုင္ထားျပီးက်င့္ဖို ့ေဟာခဲ့ပါတယ္ ဘုရားလို ့ ျပန္ေျဖတယ္။

အဲ့ဒီမွာျမတ္စြာဘုရားက" ခ်စ္သား ဘာေၾကာင့္ ဒီတရားေဟာခဲ့တာလဲ ဒီအခ်ိန္မွာ ပုဏၰားၾကီးကို ခႏၶာဥာဏ္ေရာက္ ၀ိပႆနာ တရားေဟာရင္ ျဖစ္ပ်က္ျမင္မုန္းဆံုးျပီးေတာ့ ေသာတာပန္တည္နို္င္တဲ့ ပါရမီမ်ိဳးေစ့ ပုဏၰားၾကီးမွာရွိေနတယ္ "လို ့မိန္ ့ေတာ္မူတယ္။

လူတစ္ေယာက္နဲ့တစ္ေယာက္ စရိုက္ခ်င္းမတူညီ သလို ဣေျႏၵအနုအရင့္လည္း ကြာျခားၾကတယ္။ လူေတြ တစ္ဦးခ်င္းရဲ႕စရိုက္ ဣေျႏၵ အနုအရင့္ကို ဘုရားရွင္မ်ားသာ သိေတာ္မူနိုင္ၾကပါတယ္။
ဣေျႏၵ ရင္ ့မရင့္ကိုသိတဲ့ ဥာဏ္ ။တရားထူးရနိုင္ မရနိုင္ သိတဲ့ဥာဏ္က ဣျႏၵိယ ပေရာပရိယတၱိဥာဏ္တဲ ့။ သတၱ၀ါေတြရဲ႕ကိေလသာ အထူအပါးကို သိတဲ့ဥာဏ္က အာသယာနူသယဥာဏ္တဲ ့။ ဒီဥာဏ္ေတာ္ႏွစ္ပါးဟာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္မ်ားသာ ရနိုင္တဲ့ဗုဒၶစကၡဳ ေတြျဖစ္ပါတယ္။

ေမတၱာကရုဏာမုဒိတာဥေပကၡာ ဆိုတဲ ့ျဗဟၼာစိုရ္တရားဟာ သမထ သာျဖစ္ပါတယ္။သမထ ျဖစ္တဲ့အတြက္ "ကိေလေသ သေမတီတိ သမေထာ" ဆိုတဲ့အတိုင္း ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟ စတဲ့ ကိေလသာ
ေတြ ထုိက္သင့္သေလာက္ေ၀းေအာင္လုပ္နိုင္ပါတယ္။

၀ိပႆနာ မဂ္ကေတာ့ " ကိေလသာ မာေရေႏၱာ နိဗၺာနံ ဂစၦတီတိ မေဂၢါ" ကိေလသာကို ပယ္သတ္ျပီးေတာ့ နိဗၺာန္ေရာက္ေအာင္ ပို့ေဆာင္ေပးနိုင္ပါတယ္။ သမထ က ကိေလသာကိုတားရံုပဲ တားနိုင္ျပီး။ ၀ိပႆနာက အျမစ္ျပတ္ပယ္သတ္နိုင္ပါတယ္။ ဥပမာ နဲ့ေျပာရရင္ အနာေပါက္တဲ့အခါ သက္သာေအာင္ ကုသေပးတဲ ့ ဆရာနဲ ့ ေပ်ာက္ေအာင္ကုတဲ့ ဆရာလို ကြာျခားတာေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ သမထ ထက္ ၀ိပႆနာ ကျမင့္ျမတ္တဲ့အတြက္ " အျမတ္ဆံုးက်င့္စဥ္။နိဗၺာန္ ျမင္" လို ့ ေျပာရတာပါ။

ျမတ္ဗုဒၶမိန္ ့ၾကားတာ နာယူလိုက္ရေတာ့မွ အရွင္သာရိပုတၱရာ သေဘာေပါက္သြားျပီး ပုဏၰားၾကီး ကို ၀ိပႆနာ တရားသြားေဟာဖို ့ခြင့္ေတာင္းတဲ့အခါ ျမတ္စြာဘုရားက ခ်စ္သားေနာက္က်သြားျပီ
ပုဏၰားၾကီး ကံကုန္သြားပါျပီ တဲ ့။

အရွင္သာရိပုတၱရာက ေအာ္ အရိယာ ျဖစ္ထိုက္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ၾကီး ျဗဟၼာခႏၶာ ျဗဟၼာဒုကၡ ခံေနရပါေရာလား ငါသြားကယ္ဦးမွပဲ ဆိုျပီး ျဗဟၼာ့ျပည္တက္ျပီးေတာ့ ၀ိပႆနာ  ခႏၶာဥာဏ္ေရာက္ တရားကိုေဟာေပးရပါတယ္။

သမထ ပြားမ်ားလို ့သမာဓိေကာင္းေကာင္းရေနတဲ ့ ျဗဟၼာၾကီး ဟာ ခႏၶာ ဥာဏ္ေရာက္ တရားနာၾကားရင္းနဲ့ နားက တရားနာ ဥာဏ္က ခႏၶာလွည့္လိုက္ေတာ့ ခႏၶာျဖစ္ပ်က္က ဒုကၡသစၥာ။ သိတဲ့ဥာဏ္က မဂၢသစၥာ။ ေသသြားတဲ့ကိေလသာေတြက သမုဒယ သစၥာ။ သမုဒယ တို ့ရဲ႕ ခ်ဳပ္ရာျငိမ္းရာက နိေရာဓ သစၥာ ဆိုျပီး သစၥာေလးခ်က္ဆိုက္ျပီး ေသာတာပန္တည္သြားပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္တရားေဟာဆရာ ညံ့ဖ်င္းရင္လည္း နိဗၺာန္ မေရာက္နို္င္ပါဘူး။နိဗၺာန္ မေရာက္ေအာင္ ကန္ ့ကြက္တဲ ့တရား သံုးခ်က္ကို လြန္ေျမာက္ျပီး ခႏၶာဥာဏ္ေရာက္ အျမတ္ဆံုးက်င့္စဥ္ကိုက်င့္သံုးနိုင္ရင္ နိဗၺာန္ေရာက္နိုင္ပါတယ္။

ေမတၱာျဗဟၼစိုရ္ သမထ က်င့္စဥ္ေတြထက္ အျမတ္ဆံုးက်င့္စဥ္ျဖစ္တဲ့ ခႏၶာဥာဏ္ေရာက္ ၀ိပႆနာ ကို က်င့္ၾကံအားထုတ္ျခင္းျဖင့္ အျမတ္ဆံုးမဂၤလာနိဗၺာန္ၾကီး ရရွိနို္င္ၾကပါေစ။

(ဓမၼရံသီဆရာေတာ္၏ ေလာကီေလာကုတၱရာ အသံုးခ်ပညာ ၾကီးပြားေၾကာင္းရာမဂၤလာ စာအုပ္မွ ထုတ္နုုတ္ ေဖၚျပျခင္းျဖစ္ပါသည္)

ခႏၶာ အေပၚ ဥာဏ္စိုက္၍ သီလ သမာဓိ ပညာ ျပည့္စံုစြာ
အားထုတ္နိဳင္ႀကပါေစ။

Shared from ကြ်န္ေတာ္ယံုၾကည္ေသာ သစၥာတရား (FB)

ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္ဆိုတာ...

ကၽြန္ေတာ္ဟာ ၀ယ္ၿပီးခါစ Levi's ကိုဆြဲၿပီး Shopping Mall ထဲကထြက္လာတယ္..။ အေပါက္၀မွာ
သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကို ေစာင့္ေနတုန္း professional သူေတာင္းစားတစ္ေယာက္
ကၽြန္ေတာ့္ကို ေတြ႔သြားတယ္.။ ကၽြန္ေတာ့္ေရွ႔မွာ လာရပ္တယ္..။


"ညီေလးရယ္.....သနားပါကြယ္..။ နည္းနည္းေလာက္ သနားခဲ့ပါ" ကၽြန္ေတာ္လည္း ပ်င္းပ်င္းနဲ႔ အိပ္ကပ္ထဲက အေၾကြေစ့တစ္ေစ့ ထုတ္ေပးလိုက္တယ္.။ ၿပီးေတာ့ သူနဲ႔ စကားေျပာျဖစ္သြားတယ္.။အဲဒီသူေတာင္းစားက အရမ္းစကားေျပာလို႔ေကာင္းတယ္.။
".........ကၽြန္ေတာ္က ဒီဘက္တစ္ေၾကာမွာပဲ ေတာင္းျဖစ္တယ္.။ သိလား။ ခင္ဗ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ အေစာတည္းက ေတြ႔တယ္။ ဒီShopping Mall မွာ Levi's ၀ယ္တည္းက ပိုက္ဆံမႏွေမ်ာဘူးဆိုတာ
ကၽြန္ေတာ္သိတယ္..............."


ကၽြန္ေတာ္ အရမ္းအံ့ၾသသြားၿပီး ေျပာမိတယ္..."ခင္ဗ်ား နားလည္တာ မ်ားသားပဲ.."


"သူေတာင္းစား လုပ္တယ္ဆိုတာလဲ၊ သိပၸံနည္းက် လုပ္ရတယ္ဗ်"လို႔ သူကေျပာတယ္..။

ကၽြန္ေတာ္ေၾကာင္သြားတယ္...။ စိတ္၀င္စားသြားၿပီး သူ႔ကို "ဘယ္လို သိပၸံနည္းက်လဲဗ်၊ လုပ္စမ္းပါဦး"လို႔ ေမးလိုက္တယ္..။

သူက "ကၽြန္ေတာ့္မွာ တစ္ျခား သူေတာင္းစားနဲ႔ မတူတဲ့အခ်က္ ဘာေတြရွိလဲ ခင္ဗ်ား အရင္ ၾကည့္ပါဦး" လို႔ ျပန္ေျပာတယ္.။

ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ကို ေစ့ေစ့စပ္စပ္ အကဲခတ္လိုက္တယ္.။ ဆံပင္ေတြ ရွဳပ္ပြေနတယ္၊ အကႌ်အ၀တ္အစားေတြ စုတ္ျပတ္ေနတယ္.။ အရမ္းပိန္တယ္..။ ဒါေပမယ့္ ေပေရမေနဘူး.။

သူကကၽြန္ေတာ့္အေတြးေတြကို စကားသံနဲ႔ ျဖတ္လိုက္တယ္..။ "လူေတြက သူေတာင္းစားဆို ရြံၾကတယ္ဗ်၊ ဒါေပမယ့္ ခင္ဗ်ားကၽြန္ေတာ့္ကို မရြံဘူးဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာရဲတယ္..။ အဲဒါက ကၽြန္ေတာ္ တစ္ျခားသူေတာင္းစားေတြနဲ႔ မတူတဲ့အခ်က္ပဲ..။"


ကၽြန္ေတာ္ ေခါင္းၿငိမ့္၀န္ခံလိုက္တယ္.။ အဟုတ္ကို ရြံစရာ မေကာင္းပါဘူး..။ မဟုတ္ရင္ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္လုိလုပ္ သူေတာင္းစား တစ္ေယာက္နဲ႔ စကားလက္ဆံုက်ေနပါ့မလဲ..။

" ကၽြန္ေတာ္ SWOT (Strengths, Weaknesses, Opportunities and Threats) ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာနည္းကို နားလည္တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ ၿပိဳင္ဘက္ေတြၾကားမွာ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ strength ဟာ ရြံစရာ ေကာင္းမေနတာပါ။ Opportunities နဲ႔ Threats ကေတာ့ အျပင္က အေျခအေနေတြပါ။ ဒီၿမိဳ႔မွာ လူဦးေရမ်ားတာတို႔၊ ၿမိဳ႔ရဲ႔ အဂၤါရပ္ကို ျမွင့္တင္မွာတို႔ေပါ့ဗ်ာ"

"ကၽြန္ေတာ္ အေသးစိတ္တြက္ခ်က္ဖူးတယ္ဗ်။ ဒီေနရာမွာ တစ္ေန႔ကို
လူဦးေရ ေသာင္းဂဏာန္းေလာက္ ျဖတ္သန္းသြားလာေနတာ.။ ဆင္းရဲတဲ့သူေတြမ်ားတယ္။


ဒါေပမယ့္ ပိုက္ဆံခ်မ္းသာတဲ့သူေတြ ပိုမ်ားတာေပါ့ဗ်ာ.. သီအိုရီအရ ေျပာရရင္ အကယ္၍ ကၽြန္ေတာ္ဟာ တစ္ရက္ကို လူ၁ေယာက္ဆီက တစ္က်ပ္ပဲေတာင္းဦးေတာ့၊ ၁လကို သံုးသိန္းေလာက္၀င္ႏိုင္တယ္..။
ဒါေပမယ့္ လူတိုင္းက ေပးမွာမဟုတ္ဘူးေလ၊ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း တစ္ေန႔တည္းနဲ႔ လူအဲေလာက္ အမ်ားႀကီးဆီက ေတာင္းဖို႔ဆိုတာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး.။ အဲဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္
ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာရတယ္၊ ဘယ္ဟာေတြကေတာ့ target customer၊ ဘယ္ဟာေတြကေတာ့ potential customers ဆိုတာေပါ့ဗ်ာ"


သူက တံေတြးမ်ိဳၿပီး ဆက္ေျပာျပန္တယ္.."ဒီဘက္ပိုင္းမွာ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ target customers က စုစုေပါင္း ျဖတ္သန္းသြားလာေနတဲ့ လူအေရအတြက္ရဲ့ ၃၀ရာခိုင္ႏႈန္းေပါ့..၊ ေအာင္ျမင္ႏိုင္ေျခက
၇၀%ရွိတယ္..။ potential customers က ၂၀% ရွိတယ္၊ ေအာင္ျမင္ႏိုင္ေခ်က ၅၀%၊ က်န္တဲ့ ၅၀%ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ လက္ေလွ်ာ့ဖို႔ ေရြးခ်ယ္လိုက္တယ္.။ ကၽြန္ေတာ့္မွာ သူတို႔နဲ႔ ကံစမ္းေနဖို႔
အခ်ိန္မေလာက္လို႔""အဲဒါဆို ခင္ဗ်ားရဲ့ customer ကုိ ခင္ဗ်ား ဘယ္လို သတ္မွတ္လဲ" ကၽြန္ေတာ္ ေမးလိုက္မိတယ္..။


"အရင္ဆံုး target customer ကို ေျပာျပမယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔လို လူငယ္ေတြေပါ့၊ ၀င္ေငြရွိတယ္.။ ရက္ေရာတယ္။ ဒါ့အျပင္ စံုေတြေရာပဲ။ သူတို႔က တစ္ဖက္သားေရွ႔မွာ မ်က္ႏွာပ်က္မခံခ်င္လို႔၊
ရက္ရက္ေရာေရာ ေပးတတ္ၾကတယ္၊ ဒုတိယအေနနဲ႔က တစ္ေယာက္တည္းျဖစ္ေနတဲ့ မိန္းမလွေလးေတြကို ကၽြန္ေတာ္က potential customer လို႔ သတ္မွတ္ထားတယ္..။ သူတို႔က
ရွဳပ္ရွဳပ္ယွက္ယွက္ေတြေၾကာက္တတ္ၾကေတာ့၊ အမ်ားအားျဖင့္ ေပးတတ္ၾကတယ္။ အဲဒီ လူအုပ္စု၂မ်ိဳးလံုးကို အသက္ ၂၀ကေန ၃၀ၾကားကို ထားတယ္.။ သိပ္အသက္ငယ္ရင္လည္း ၀င္ေငြ သိပ္မရွိတတ္ၾကဘူးေလ။ အသက္အရမ္းႀကီးရင္လည္း
အိမ္ေထာင္က်ၿပီးေလာက္ၿပီ။ ေငြေရးေၾကးေရး မိန္းမက ထိန္းခ်ဳပ္ေနၿပီ။ အဲလို လူေတြက ဘာမွ ေမွ်ာ္မွန္းစရာ သိပ္မရွိဘူး"

"အဲဒါဆို ခင္ဗ်ားတစ္ေန႔ကို ဘယ္ေလာက္ေလာက္ ရတတ္သလဲ" ကၽြန္ေတာ္ ေမးလိုက္တယ္.။

"Monday to Friday ကေတာ့ နည္းနည္း ပါးတယ္ဗ်၊ ေဒၚလာ၂၀၀ေလာက္ေတာ့ ရတာေပါ့..။ စေန၊ တနဂၤေႏြဆိုရင္ ေလးငါးရာေလာက္ေတာ့ ရတာေပါ့ဗ်ာ"

"အဲေလာက္ေတာင္ မ်ားမ်ား ရလား"

ကၽြန္ေတာ္နည္းနည္း သံသယရွိေနတာ ေတြ႔ေတာ့ သူက ကၽြန္ေတာ့ကို တြက္ျပတယ္..။"ခင္ဗ်ားတို႔လိုပဲ ကၽြန္ေတာ္လည္း ၁ရက္ကို ၈နာရီ အလုပ္လုပ္တယ္ဗ်ာ။ မနက္ ၁၁နာရီကေန ည ရနာရီထိ၊ စေန၊ တနဂၤေႏြလည္း မနားဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ တခါေတာင္းတဲ့ ၾကာခ်ိန္က ၅မိနစ္ေပါ့။ လမ္းေလွ်ာက္ၿပီး ပစ္မွတ္ရွာတဲ့ အခ်ိန္ေတြကို ႏႈတ္လိုက္ရင္၊ အၾကမ္းအားျဖင့္ ၁မိနစ္ကို ၁ေယာက္၊ေဒၚလာ ၁က်ပ္ႏႈန္းနဲ႔ရတယ္။
၈နာရီဆိုေတာ့ေဒၚလာ ၄၈၀ ရတာေပါ့။ ၿပီးေတာ့မွ ေအာင္ျမင္ႏိုင္ေျခ ၆၀% (၅၀%+၇၀%)/၂ နဲ႔ ေျမႇာက္လိုက္ရင္ ၊ ၃၀၀ နီးပါးေလာက္ရတာေပါ့။ customer ကို အၿမီးဆြဲၿပီး တစ္လမ္းလံုး ေလွ်ာက္လိုက္ေနလို႔ လံုး၀မျဖစ္ဘူး၊ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ သူသာ ေပးခ်င္ရင္ အေစာတည္းက ေပးၿပီးေနၿပီေလ။ အဲဒါေၾကာင့္ ဇြတ္လိုက္ေနလည္း ေအာင္ျမင္ခ်င္မွ ေအာင္ျမင္မွာကိုး။
အဲဒါေၾကာင့္ အကန္႔အသတ္ရွိတဲ့ အခ်ိန္ေတြကို မေပးခ်င္တဲ့ customer ဆီမွာ မျဖဳန္းပစ္ရဘူး။ ေနာက္တစ္ေယာက္ ရွာတာကမွ ဟုတ္ေသးတယ္။"


ေကာင္းလွခ်ည္လား။ ဒီသူေတာင္းစားမေခဘူးပဲ။ ရုပ္နဲ႔ေတာင္ မလိုက္ဘူး။

ေျပာတဲ့စကားေတြက ၀ါရင့္ Marketing Supervisor လား က်ေနတာပဲ..။

"ခင္ဗ်ား ဆက္ေျပာပါ။" ကၽြန္ေတာ္ ပိုစိတ္၀င္စားလာတယ္..။ ဒီေန႔ေတာ့ ပညာေတြရၿပီ..။

"တစ္ခ်ိဳ႕က သူေတာင္းစားဟာ ကံကိုမွီၿပီး စားရတယ္လို႔ ေျပာၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အဲလို မသတ္မွတ္ဘူး။ ဥပမာ ေျပာမယ္ဗ်ာ..။ မိန္းကေလးပစၥည္းေတြခ်ည္းပဲ ေရာင္းတဲ့ဆိုင္ေရွ႔မွာ
အမ်ိဳးသားေခ်ာေခ်ာ၁ေယာက္နဲ႔၊ ေကာင္မေလး ေခ်ာေခ်ာေလး ၁ေယာက္ရပ္ေနရင္ ဘယ္၁ေယာက္ကို ခင္ဗ်ား ေတာင္းမလဲ။" ကၽြန္ေတာ္စဥ္းစားလိုက္ၿပီး၊ မသိဘူးလို႔ ေျဖလိုက္တယ္..။


"ခင္ဗ်ား ေယာက္်ားေလးကို သြားေတာင္းသင့္တယ္.။ ေဘးမွာ မိန္းမေခ်ာေလး ရပ္ေနေတာ့၊ သူမေပးဘဲ ေနရမွာ ရွက္လိမ့္မယ္။ ေကာင္မေလးသာ သြားေတာင္လို႔ကေတာ့ ေၾကာက္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ေ၀းေ၀း ေရွာင္သြားလို႔ရတာေပါ့။"

"ခင္ဗ်ားကို ေနာက္ဥပမာ၁ခု ထပ္ေပးမယ္။ တစ္ေန႔က shopping mall ၁ခု ေရွ႔မွာ ပစၥည္း၀ယ္ၿပီးခါစ ထြက္လာတဲ့ အထုပ္ေတြနဲ႔ မိန္းမငယ္ ၁ေယာက္ရယ္၊ ေရခဲမုန္႔စားေနတဲ့ လူငယ္ပိုင္း စံုတြဲ၁တြဲရယ္၊
သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ၀တ္စားထားတဲ့ laptop အိတ္ဆြဲထားတဲ့ လူငယ္တစ္ေယာက္ရယ္ရွိေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ လူတစ္ေယာက္ကို သံုးစကၠန္႔စာေလာက္ပဲ အကဲခတ္လိုက္တယ္.။ ၿပီးေတာ့ ေကာင္မေလးဆီကို သြားေတာင္းလိုက္တယ္။ သူက အိတ္ထဲက အေၾကြေစ့ ၂ေစ့ကို ႏိႈက္ေပးၿပီး ထူးဆန္းတႀကီးကၽြန္ေတာ့္ကို
ဘာလိုသူ႔မွေတာင္းတာလဲလို႔ ေမးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ဟိုစံုတြဲက ေရခဲမုန္႔စားေနၾကတာ၊ ပိုက္ဆံႏႈိက္ဖို႔လက္မအားဘူး၊ ဟို ေယာက္်ားကေတာ့ အရာရွိပိုင္း ကုမၸဏီ ၀န္ထမ္းဆိုေတာ့
အေၾကြမပါေလာက္ဘူး၊ မင္းကေတာ့ ခုမွ ပစၥည္း၀ယ္ၿပီး ထြက္လာတာဆိုေတာ့၊ ေသခ်ာေပါက္ အေၾကြပါမွာေၾကာင့္လို႔ ျပန္ေျဖလိုက္တယ္.။"


ယုတၱိရွိသား! ကၽြန္ေတာ္နားေထာင္ေလ စိတ္၀င္စားေလ ျဖစ္လာတယ္.။

"သိပၸံနည္းက် ေတာင္းရမယ္။ ေန႔တိုင္း ဂံုးတံတားေပၚ သြားထိုင္ေနလို႔ ဘယ္ျဖစ္ပါ့မလဲ။ ဂံုးတံတားေပၚက ျဖတ္ၾကတဲ့သူေတြက အလ်င္စလိုေတြခ်ည္းပဲ။ ဘယ္သူက ဂံုးတံတားေပၚအားယားယား
သြားေလွ်ာက္ေနမလဲ။ ေလွကား တက္လိုက္ ဆင္းလိုက္နဲ႔ ေမာကေမာေသး၊ ကိုယ့္ကို ကိုယ္ ပညာနဲ႔ တန္ဆာဆင္ထားရမယ္ဗ်၊ ဗဟုသုတလိုက္စားတာ လူတစ္ေယာက္ကို ထက္ျမက္လာေစတယ္။
ထက္ျမက္တဲ့သူဟာ အဆက္မျပတ္ ဗဟုတ္သုတ ရွာမွီးေနမွ လူေတာ္ျဖစ္လာမွာေပါ့။၂၁ရာစုမွ အလိုအပ္ဆံုးက လူေတာ္ေတြပဲေလဗ်ာ"


"တစ္ခါက လူတစ္ေယာက္ ကၽြန္ေတာ္ကို ေငြငါးဆယ္ေပးၿပီး တိုက္ေအာက္ကေန နီေရ လြမ္းလိုက္တာလို႔ အခါ၁၀၀ သြားေအာ္ ေပးရမတဲ့။ ကၽြန္ေတာ္ တြက္ၾကည့္လိုက္တယ္။ တစ္ခါေအာ္ရင္
ငါးစကၠန္႔ေလာက္ေအာ္ရမယ္။ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခါေတာင္းတာနဲ႔ ညီမွ်တယ္။ ရတာကက်ေတာ့ ျပား၅၀ပဲရတယ္။ အဲဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ျငင္းလိုက္တယ္။"


"ဒီ စိန္းက်ိန္႔ၿမိဳ႔မွာ သာမာန္ သူေတာင္းစားဆိုရင္ ၁လကို ေဒၚလာ၈၀၀/တစ္ေထာင္ ရေအာင္ ေတာင္းႏိုင္တယ္။ ကံေကာင္းရင္ေတာ့ ေဒၚလာ၂၀၀၀ စြန္းစြန္းရတာေပါ့..။ စိန္းက်ိန္႔ ၁ၿမိဳ႕လံုး သူေတာင္းစား အေယာက္၁သိန္းမွာ ၁၀ေယာက္ေလာက္ပဲ ၁လကို ေဒၚလာ၁ေသာင္းအထက္ရေအာင္ ေတာင္းႏိုင္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္က အဲဒီ ၁၀ေယာက္ထဲက တစ္ေယာက္ပဲ..။ ၿပီးေတာ့ ၀င္ေငြက ၿငိမ္တယ္။ အမ်ားအားျဖင့္ အရမ္းႀကီး အတက္အက်မရွိဘူး။"

မိုက္လွခ်ည္လား။ ကၽြန္ေတာ္ ဒီသူေတာင္းစားကို ေတာ္ေတာ္ ေလးစားသြားတယ္။

"ကၽြန္ေတာ္က ကၽြန္ေတာ့္ကို ကၽြန္ေတာ္ ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ သူေတာင္းစားလို႔ အၿမဲေျပာတယ္။ အျခားသူေတာင္းစားေတြကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို အဲဒါ ပိုက္ဆံမ်ားမ်ား ၀င္လို႔ေပ်ာ္တာလို႔ ေျပာၾကတာေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္က သူတို႔ကို ျပန္ေျပာတယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔ မွားေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္တက္ၾကြတဲ့ စိတ္ရွိေနလို႔ ၀င္ေငြမ်ားေနတာလို႔။"

အေျပာေကာင္းခ်က္ဗ်ာ

"ေတာင္းတယ္ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ့္အလုပ္ပဲဗ်။ အဲဒီေတာ့ အလုပ္ကေပးလာတဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေလးေတြကို ခံစားတတ္ရတယ္.။ မိုးရြာတဲ့ေန႔ လူသြားလူလာနည္းတဲ့အခါ၊ တျခား သူေတာင္းစားေတြက
ညည္းတဲ့သူညည္း အိပ္တဲ့သူ အိပ္ေနၾကတယ္။ အဲလို လုပ္လို႔ လံုး၀မျဖစ္ဘူးဗ်။ စိတ္ထဲကေန ဒီၿမိဳ႔ရဲ႔ အလွကို ခံစားရမယ္..။ ညအလုပ္သိမ္းလို႔ အိမ္ျပန္တဲ့အခါ မိန္းမနဲ႔ ကေလးကို ေခၚၿပီး ေစ်းေလးဘာေလးပတ္၊ အစားေလးဘာေလးစားေပါ့၊ ညရွဳခင္းေလးခံစားရင္း တစ္မိသားစုလံုး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးေပါ့..။ အဲလိုဆိုရင္ ဒီဘ၀ အသက္ရွင္ရတာ အဓိပၸါယ္မမဲ့ေတာ့ဘူးေပါ့ဗ်ာ။
အကယ္၍မ်ား လုပ္ငန္းတူေတြ႔လို႔ တစ္ခါတစ္ေလလည္း အေၾကြေလး ဘာေလး ပစ္ေပးလိုက္တာေပါ့။ သူတို႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္နဲ႔ ေက်းဇူးတင္စကားေျပာရင္း ထြက္သြားတာကို ေတြ႔ေတာ့လည္း ကိုယ့္ကို ကိုယ္ ျပန္ျမင္ေနသလိုေပါ့"

"ခင္ဗ်ားက မိန္းမနဲ႔ ကေလးနဲ႔?" ကၽြန္ေတာ္အလန္႔တၾကားေမးလိုက္မိတယ္။
လမ္းသြားလမ္းလာေတြေတာင္ ငဲ့ၾကည့္သြားၾကတယ္။

"ကၽြန္ေတာ္မိန္းမက အိမ္ရွင္မ တာ၀န္ကို အျပည့္ယူထားတယ္။ ကေလးက မူလတန္းတက္ေနၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္ ဖူထ်န္ ရပ္ကြက္ဘက္မွာ တိုက္ခန္းေလးတစ္ခန္း installment နဲ႔ ၀ယ္ထားတယ္.။
၁၀ႏွစ္ခြဲေပးရမယ္.။ ေနာက္ ၆ႏွစ္ဆို ေၾကၿပီဗ်.။ ကၽြန္ေတာ္ ႀကိဳးစားမွျဖစ္မယ္။ ကၽြန္ေတာ့သားေလး ႀကီးလာရင္ တကၠသိုလ္မွာ Marketing Major ယူခိုင္းရမယ္။ ၿပီးရင္ အေဖ့အေမြဆက္ခံၿပီး
ကၽြန္ေတာ့္ထက္သာတဲ့ သူေတာင္းစားျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားခိုင္းရမယ္.။"

"လြန္ခဲ့တဲ့ ၅ႏွစ္တုန္းက PROFIBUS ဆိုတဲ့ ကုမၸဏီမွာ Market planning လုပ္ခဲ့ဖူးတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၂ႏွစ္တုန္းကေတာ့ Sales Manager အျဖစ္ promotion ရတယ္ဗ်။ ၁လကို ေဒၚလာ၅၀၀၀နဲ႔ေပါ့..။

အဲခ်ိန္တုန္းက ၁ေသာင္းေက်ာ္တန္ Samsung Laptop ၁လံုးကို installment နဲ႔ ၀ယ္ခဲ့တယ္။ ၁လကို ၂၀၀၀သြင္းရတယ္။ ေသမလိုရွင္မလိုပဲဗ်ာ..။ ေနာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ စဥ္းစားတယ္။
ဒီလိုသာဆက္သြားရင္ေတာ့ ၁သက္လံုး လူေမႊးလူေတာင္ ေျပာင္မွာ မဟုတ္ဘူးလို႔။ အဲဒါနဲ႔ အလုပ္ထြက္လိုက္တာ။ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဒီၿမိဳ႕ကို ေျပာင္းလာၿပီး သူေတာင္းစားလာလုပ္ေနတာ။

ကၽြန္ေတာ္က အဆင့္ျမင့္ သူေတာင္းစားတစ္ေယာက္ျဖစ္ခ်င္တာဗ်.. "

သူ႔စကားလည္း ဆံုးေရာ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္လႈပ္ရွားစြာနဲ႔ ေျပာလိုက္မိတာက..."ကၽြန္ေတာ့္ကို တပည့္အျဖစ္ လက္ခံႏိုင္မလားဗ်ာ...."

Credit to Serein Ma Yu Hninn

Shared from The Express Times (FB)

**ရဟန္းေတာ္ႏွင့္ မာတုဂါမမ်ား**

က်ေနာ္ 24-7-2014ေန႔က ဆရာေတာ္ ေမတၱာရွင္(ေရႊျပည္သာ) လူ၀တ္လဲၿပီး အိမ္ေထာင္ျပဳသြားတဲ့ သတင္းကို ဖတ္ရလို႔ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတာနဲ႔ ေနာက္ထပ္ ဒီလိုမ်ိဳး ဆံုးရႈံးမႈေတြ မျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ စိတ္နဲ႔ ဒီစာကိုေရးလိုက္ရပါတယ္… ဒီစာက ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားနဲ႔ မာတုဂါမဆိုတဲ့ အမ်ိဳးသမီးမ်ားရဲ႕ ဆက္ဆံေရး အတြက္ရည္ရြယ္ပါတယ္…. က်ေနာ္ေရးတာအမွားပါခဲ့ရင္လဲ ေစတနာအမွား လို႔သတ္မွတ္ၿပီး ခြင့္လႊတ္ေပးၾကပါခင္ဗ်ာ..

က်ေနာ္တို႔ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးက ရဟန္းေတြကို မိနး္မေတြနဲ႔ ဆက္ဆံရာမွာ ဘယ္လိုဆက္ဆံသင့္တယ္ဆိုတာ အေသအခ်ာလမ္းညႊန္ေဟာျပဆံုးမခဲ့ပါတယ္။ ဘာလို႔ ဒီလိုေဟာၾကားေပးခဲ့ရသလဲလို႔ သံုးသပ္ၾကည့္ရရင္ အရိယာျဖစ္တဲ့ ရဟန္းေတြအတြက္ မာတုဂါမဆိုတဲ့ မိန္းမေတြက ျပသနာမျဖစ္နိုင္ေပမဲ့ ပုတုဇဥ္ျဖစ္တဲ့ ရဟန္းေတာ္ေတြအတြက္ကေတာ့ မိန္းမေတြက အႏၱရာယ္တစ္ခုပါပဲ။ အမႈိက္ကစ ျပသာဒ္ မီးေလာင္ဆိုသလို မျဖစ္ရေလေအာင္ တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ တားျမစ္ထားခဲ့တာလို႔ ယူဆပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ ရဟန္းဆိုေပမဲ့ ပုတုဇဥ္ရဟန္းတပါးဟာ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္နဲ့ သိပ္မျခားနားပါဘူး။ ေစာင့္ထိန္းရမဲ့ သိကၡာပုဒ္ေတြကိုဖယ္လိုက္ရင္ ရဟန္းေတာ္ဟာလဲ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ပါပဲ။ ဒါကို မာတုဂါမျဖစ္တဲ့ အမ်ိဳးသမီးေတြ ေသေသခ်ာခ်ာ သိသင့္ၿပီး ထိန္းသိမ္းသင့္ပါတယ္။ ေခတ္အဆက္ဆက္မွာ နာမည္ႀကီးလွတဲ့ တရားေဟာ ဓမၼာစရိယ ဆရာေတာ္ေတြ လူထြက္ၿပီး မိန္းမယူခဲ့တာေတြ သိၾက ျမင္ရရပါလိမ့္မယ္။

ဒါေတြက ဘာကိုျပသလဲဆိုရင္ အမ်ိဳးသမီးေတြက တရားေဟာ ဓမၼာစရိယ ေတြ တရားေဟာေျပာေကာင္းၿပီဆိုရင္ဘယ္ေနရာျဖစ္ျဖစ္ လိုက္လံ နာယူၾကတာ ေတြရွိပါတယ္။ ေဟာတာေျပာတာေကာင္းလို႔ ၾကည္ညိဳလို႔ လိုက္လံ နာယူတာကေန ရင္းႏွီးခင္မင္လိုစိတ္ေတြ ျဖစ္လာၾကပါတယ္။ ဆရာေတာ္ေတြအနားေရာက္ေအာင္သြားၿပီး ခင္မင္ခြင့္ရင္းႏွီးခြင့္ကို ရေအာင္ယူ ေျခဆုပ္လက္နယ္ျပဳ ကုသိုလ္ယူၾကတဲ့ အမ်ိဳးသမီးေတြလဲ အမ်ားႀကီးပါ။ တစ္ခ်ိဳ႔ဆို ၾကည္ညိဳလို႔ဆိုၿပီး ေျခစံုကို ဦးတိုက္တဲ့ အမ်ိဳးသမီးေတြ၊ ဆရာေတာ္လာမယ့္လမ္းမွာ ဆံပင္ျဖန္႔ခင္းၿပီး ဆရာေတာ္ကို နင္းေလွ်ာက္ေစကာ ပူေဇာ္တဲ့ အမ်ိဳးသမီးေတြ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ ကိုယ္ကၾကည္ညိဳစိတ္နဲ႔ လုပ္္တာ မွန္ေပမဲ့ ဆရာေတာ္ေတြကလဲ ပုတုဇဥ္ လူသား ေယာက္်ားေတြဆိုတာကို မေမ့သင့္ပါဘူး။ လိုအပ္တာထက္ ရင္းႏွီးလာၿပီဆိုရင္ သဒၵါလြန္ေတာ့ တဏွာကၽြံဆုိသလိုေတြ ျဖစ္လာနိုင္ပါတယ္။

ရဟန္းေတာ္ေတြဘက္ကၾကည့္ရင္လဲငယ္စဥ္ကေလးဘ၀ကတည္းက ကိုရင္၀တ္ စာ၀ါလိုက္ အသက္၂၀ျပည့္ျပန္ေတာ့ ရဟန္းခံ စာ၀ါလိုက္ဆိုေတာ့ မိန္းမအေၾကာင္း သိဖို႔ခဲယဥ္းလွပါတယ္။ ဒီလိုမ်ိဳးနဲ႔ ရဟန္းျဖစ္လာခဲ့တဲ့ ငယ္ျဖဴဆရာေတာ္ေတြဆိုရင္ မိန္းမနဲ႔ပက္သက္တဲ့ အေတြ႔အႀကံဳ နည္းလြန္းလွပါတယ္။ တဖက္မွာ အမ်ိဳးသမီးေတြက ၾကည္ညိဳစိတ္နဲ႔ ကိုယ့္ကို အရမ္းရင္းႏွီးပက္သက္ လာတဲ့ အခါ အမ်ိဳးသမီး ဆန္႔က်င္ဘက္လိင္ဆိုတဲ့ အေတြးမ်ိဳး၀င္သြားတာနဲ႔ အမွားေတြႀကံဳဖို႔ မ်ားလာပါလိမ့္မယ္။ ဒီလိုမျဖစ္ေအာင္ ရဟန္းေတာ္ေတြဟာ မာတုဂါမေတြနဲ႔ အတတ္နိုင္ဆံုး ထိေတြ႔ဆက္ဆံမႈမျဖစ္ဖို႔ ေရွာင္ၾကဥ္ၾကရပါတယ္။ ေရွာင္ၾကဥ္ဖို႔လဲ ၀ိနည္းသိကၡာပုဒ္မ်ား ခ်မွတ္ထားျခင္းရွိပါတယ္။

သာမန္အားျဖင့္ ရဟန္းေတာ္မ်ားသည္ မာတုဂါမမ်ားႏွင့္ ထိေတြ႔ျခင္း၊ တိုးေ၀ွ႔ျခင္း၊ မျပဳမိေအာင္ ေရွာင္ၾကဥ္ရပါသည္။ ရဟန္းမ်ားႏွင့္ မာတုဂါမတို႔ ထိေတြ႔တိုးေ၀ွ႕၍ သာယာမိလွ်င္ အျပစ္ရွိသည္ဟု သိမွတ္ထားၾကသည္။ ကာယသံသဂၢ သိကၡာ ပုဒ္အရ အာပတ္သင့္လွ်င္ ဂရုကအာပတ္ သံဃာဒိသိသ္ အာပတ္မ်ိဳးျဖစ္သျဖင့္ သာမန္ေဒသနာၾကား အာပတ္ေျဖရံုႏွင့္မရ၊ ထံုးစံရွိသေလာက္ ရက္ခ်ိန္ယူ၍ ပရိ၀ါသ္မာနတ္ ေဆာက္တည္ရသည္။ အမၻာနတံေဆာင္ ရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ရဟန္းေတာ္ မ်ားသည္ မာတုဂါမမ်ားႏွင့္ မထိမိေအာင္ သတိထားၾကရသည္။
သို႔ေသာ္ အမွတ္တမဲ့ထိျခင္း၊ ကား၊ ရထားေပၚ စသည္တုိ႔၌ တိုးေ၀ွ႔မိျခင္း၊ ေျခေတာ္စံုကို ဦးခိုက္ရွိခိုးျခင္း၊ အာမိသ ဆက္သရာ ဆြမ္းေလာင္းလွဴရာ၌ လက္ခ်င္းထိျခင္းသည္ ျခြင္းခ်က္သေဘာႏွင့္ အာပတ္မွ လြတ္သည္လည္း ရွိေပသည္။

၀ႏၵန၀တၳဳသၼိ ံဣတၳိပါေဒ သမၸာဟိတြာ ၀ႏၵိတုကာ မာ၀ါ ေရတဗၺာ၊ ပါဒါ၀ါပဋိစၧာ ေဒတဗၺာနိစၥေလန၀ါ ဘ၀တဗၺံ၊ နိစၥလႆ ဟိစိေတၱန သာဒိေတာအနာပတ-၁၃၂
ရွိခိုးေသာ၀တၳဳ၌ မာတုဂါမတစ္ေယာက္က ရဟန္း၏ေျခကို ဆုပ္ကိုင္၍ ရွိခိုးသည္ကို တားျမစ္ရ၏။ ရဟန္းက ေျခကိုေသာ္လည္း ဖံုးထားရမည္။ ဆုပ္ကိုင္ထိေတြ႔၍ ရွိခိုးေနလွ်င္ မတုန္မလွဳပ္( မလွဳပ္ မရွားေန၍) ေသာ္လည္း ေနရမည္။ ေျခေထာက္ကိုဆုပ္နယ္၍ ရွိခိုးေနေသာ မာတုဂါမ၏လက္မွ လြတ္ရန္ ရုန္းကန္လွဳပ္ရွားေသာ္လည္း လြတ္ေျမာက္ရန္သာ လံု႔လထုတ္ျခင္းျဖစ္၍ အျပစ္မရွိဟုဆိုေပသည္။
ထုိအခ်က္ကို သတိျပဳ၍ ဆြမ္းခံရာ၌ သပိတ္ကပ္ျခင္း၊ ေပးလွဴျခင္းတို႔၌ လက္ခ်င္းထိေသာအရာ ၊ ပရိတ္သတ္ထဲ၌ အမွတ္မဲ့လက္ကို ဆန္႔တန္းရာ၌ မာတုဂါမ၏ ကိုယ္အဂၤါကို ထိမိေသာအရာ၊ မိန္းကေလးကို ေယာက်္ားေလးမွတ္၍ ကိုင္မိေသာအရာ စသည္တို႔၌လည္း အတူတူပင္ျဖစ္ေပသည္။

ဒါေၾကာင့္ ရဟန္းေတာ္ေတြဘက္ကလဲ ဘုရားရွင္ေဟာျပခဲ့တဲ့ မာတုဂါမမ်ားနဲ႔ ဆက္ဆံရမဲ့ နည္းလမ္းေတြကို အတိအက် လိုက္နာက်င့္သံုးဖို႔လိုအပ္သလို မာတုဂါမျဖစ္တဲ့ အမ်ိဳးသမီးမ်ားအေနနဲ႔ကလည္း ကိုယ္ၾကည္ညိဳၿပီး ရင္းႏွီးသိကၽြမ္းခင္မင္ ခ်င္တာမွန္ေပမဲ့ လိုအပ္တာထက္ပိုတဲ့ ရင္းႏွီးမႈမ်ိဳးကို မျဖစ္ေစဖို႔ သတိထားသင့္ပါတယ္။
ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ ဘုရားရွင္ေဟာၾကားခဲ့တာ ေျပာၾကားခဲ့တာကို အားလံုး သိေအာင္ က်ေနာ္ ေအာက္မွာ ေရးသားေပးလိုက္ပါတယ္…. ဖတ္ၾကည့္လိုက္ပါ။

“ရွင္အာနန္မွာ

ေမးခြန္းေတြတိုးလာခဲ့ျပန္ေပါ့။

ရဟန္းတစ္ပါးနဲ႕ အမ်ိဳးသမီးထုဆက္ဆံေရး

နည္းေပးခဲ့ပါဦးတဲ့

တိုတိုရွင္းမိန္႔ဆိုတယ္

“မၾကည့္နဲ႕ အာနႏၵာ” တဲ့
“မၾကည့္လို႔ မျဖစ္တဲ့ အေျခအေနမ်ိဳးမွာ ဘုရား” တဲ့

“မေျပာနဲ႕ကြာ အာနႏၵာ”တဲ့။

“မေျပာလို႕လည္း မျဖစ္ဘူးဆိုရင္ေကာ ဘုရား”တဲ့

“ သတိသာ ထားေပေရာ အာနႏၵာ ”တဲ့။”

မူရင္းေလးလည္း ေဖာ္ျပခ်င္ပါေသးတယ္။

“ကထံ မယံ ဘေႏၱ မာတုဂါေမ ပဋိပဇၨာမ။”

“အဒႆနံ အာနႏၵ”

“ဒႆေန ဘဂ၀ါ သတိ ကထံ ပဋိပဇၨိတဗၺံ။”

“အနာလာေပါ အာနႏၵ”

“အာလပေႏၱန ပန ဘေႏၱ ကထံ ပဋိပဇၨိတဗၺံ”

“သတိ အာနႏၵ ဥပဌာေပတဗၺာ။”
====================================================
အာနႏၵာသည္ အေျမာ္အျမင္ၾကီးစြာျဖင့္ ရဟန္းေတာ္မ်ားႏွင့္ မာတုဂါမတုိ႕ ဆက္ဆံရမည့္ ေနာင္ေရးကို ေတြးမိလာေလသည္။ ရဟန္းေတာ္မ်ားမွာ “ပရူပဇီဝိပုဂၢိဳလ္” သူတစ္ပါးကို မွီ၍ အသက္ေမြးၾကသူမ်ားျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရးႏွင့္ မာတုဂါမမ်ားႏွင့္ကင္း၍လည္းမျဖစ္ႏုိင္။ ဆက္ဆံရမည္သာျဖစ္ေလရာ ထုိမာတုဂါမမ်ား (မိန္းမမ်ား)ႏွင့္ ဆက္ဆံေသာအခါ၌ ရဟန္းေတာ္မ်ားအေနျဖင့္ မည္သို႕မည္ပံုက်င့္ၾကံရမည္၊ ေနထုိင္ရမည္ဟူေသာအခ်က္ကို ျမတ္ဘုရားသက္ေတာ္ထင္ရွားရွိခိုက္ ေလွ်ာက္ထားထုိက္သည္ဟု ေတြးေတာမိသျဖင့္ နိဗၺာန္စံေပ်ာ္ေတာ္မူခါနီး ကာလတြင္ အရွင္အာနႏၵာက ကပ္၍ ေလွ်ာက္ထားေလ၏။
ေမး။ ။အရွင္ဘုရား၊ ရဟန္းတုိ႕မည္သည္ သူတစ္ပါး (ဒကာ ဒကာမမ်ား) ကိုမီွ၍ အသက္ေမြးၾကရသူမ်ား ျဖစ္ပါေသာေၾကာင့္ မာတုဂါမမ်ားသည္ ရဟန္းေတာ္မ်ားထံသုိ႕ လာေရာက္ဆည္းကပ္ၾက၊ လွဴဒါန္းၾကပါလိမ့္မည္။ ထုိအခါ ရဟန္းေတာ္မ်ား အေနျဖင့္မည္သို႕ မည္ပံု က်င့္ၾကံ၊ ဆက္ဆံရပါမည္နည္းဘုရား။
ေျဖ။ ။ ခ်စ္သား အာနႏၵာ၊ ကိေလသာကို ပယ္ခြာလုိေသာ ရဟန္းသည္ စည္းေစာင့္ရန္ လံုျခံဳရာ၌ေနေသာ ႏြားကဲ့သို႕ တံခါးလံုျခံဳေသာေက်ာင္း၌ ကိန္းေအာင္း၍ ေနရာ၏။ မာတုဂါမတို႕ေရာက္လာေသာ္လည္း အၾကင္မွ်ေလာက္ေသာ ကာလပတ္လံုး မာတုဂါမတုိ႕၏ အဆင္း ပံုသ႑ာန္ကို မျမင္ရေသး။ ထုိမွ်ေလာက္ေသာ ကာလပတ္လံုး (မျမင္ေတြ႕ရေသးသေရြ႕) မာတုဂါမတို႕၏ရုပ္အဆင္းကို မျမင္မခ်င္း ရုန္းရင္းတပ္မက္ေသာ ရာဂသည္ျဖစ္လြယ္၏။ ထုိေၾကာင့္ မာတုဂါမကို မျမင္ရာ၌ ေနျခင္းသည္သာလွ်င္ ပဋိပတ္က်င့္စဥ္ ျဖစ္သတည္း။ မာတုဂါမတို႕ႏွင့္ မေတြ႕မျမင္ေအာင္ေနၾကကုန္ေလာ့။
ေမး။ ။ အရွင္ဘုရား၊ အကယ္၍ ဆြမ္းခံေလေသာ အခါမ်ိဳး၊ လွဴဖြယ္ ဝတၳဳကို လွဴလာေသာ အခါမ်ိဳးတို႕၌ ျမင္ေခ်မူကား အဘယ္သုိ႕က်င့္အပ္ပါသနည္း ဘုရား။
ေျဖ။ ။ ခ်စ္သားအာနႏၵာ၊ အကယ္၍ မာတုဂါမကို ျမင္ေတြ႕ျငားအံ့၊ စကားမေျပာပဲ ေနျခင္းသည္ပင္ ျမတ္ေသာ ပဋိပတ္၊ ျမတ္ေသာဆက္ဆံေရးက်င့္စဥ္ျဖစ္၏။ ခ်စ္သား အာနႏၵာ၊ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္သည္ ထက္စြာေသာ သံလ်က္(ဓါး) ကိုကုိင္လ်က္ “ငါႏွင့္ စကားေျပာခဲ့ေသာ္၊ ဆိုခဲ့ေသာ္၊ သင့္ေခါင္းကို ျဖတ္ပစ္မည္၊ (သင့္ကိုသတ္ပစ္မည္)၊” ဟူ၍ဆုိေလအံ့။ ဦးေခါင္းကို အျဖတ္ခံ၍ စကားေျပာျခင္းသည္၊ဆုိျခင္းက ျမတ္ေသး၏။ မာတုဂါမတို႕အား စကားေျပာျခင္းသည္ မျမတ္ေလ။ တစ္ဖန္ ငါ့ကို ေခၚေျပာျခင္း မျပဳပါလွ်င္ သင္၏အသားကို လွီး၍စားပစ္မည္ ဟုဆို၍ အနားသို႕တြင္လာရပ္ေသာ ဘီလူးမအား စကားေျပာျခင္းသည္ ျမတ္ေသး၏။ ခ်စ္ဖြယ္ရွိေသာ မာတုဂါမတို႕အား စကားေျပာျခင္းသည္ မျမတ္။
ခ်စ္သားအာနႏၵာ၊ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္၊ မာတုဂါမတုိ႕ႏွင့္ စကားေျပာရသည္ရွိေသာ္ ခ်စ္ကၽြမ္းဝင္ျခင္းသည္ျဖစ္၏။ ခ်စ္ကၽြမ္းတဝင္ ရာဂျဖစ္လာသည္ရွိေသာ္၊ အထူးထူးေသာကိစၥကုိ ၾကံျခင္းဟူေသာ-သကၤပၸ ရာဂျဖစ္၏။ ယင္း သကၤပၸရာဂျဖစ္သည္ရွိေသာ္ တဏွာ ဥပါဒါန္တို႕သည္ျဖစ္လာကုန္၏။ ထုိတဏွာ၊ ဥပါဒါန္တုိ႕ျဖစ္လာကုန္သည္ရွိေသာ္ သီလပ်က္စီးျခင္း၊ ညစ္ႏြမ္းျခင္းေရာက္၍ အပါယ္ေလးပါးသို႕လားရမည္ျဖစ္သည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ မာတုဂါမတုိ႕အား စကားေျပာျခင္းသည္ မျမတ္ ဟု ငါဘုရားမိန္႕ေတာ္မူသတည္း။
ေမး ။ ။အရွင္ဘုရား၊ မာတုဂါမတုိ႕သည္ သူတို႕သိလုိ၊ စပ္စုလို၊ ေမးျမန္းလိုေသာျပႆနာ အေထြေထြတို႕ကို ေမးေလွ်ာက္ရန္ ေက်ာင္းသို႕ လာၾကပါကုန္လိမ့္မည္။ ေက်ာင္းမွ မျပန္ဘဲ တစ္ေနကုန္ တစ္ေနခန္း ေမးျမန္းျခင္းျပဳခ်င္ ျပဳၾကပါကုန္လိမ့္မည္။ ဥပုသ္သီတင္း ေစာင့္သံုးေဆာက္တည္လိုၾက၍ သီလေတာင္းခ်င္လည္း ေတာင္းပန္ၾကပါလိမ့္မည္။ ရဟန္းတို႕၏ ျပဳဖြယ္ကိစၥအဝဝကိုလည္း ကူညီ၍ လုပ္ကိုင္ေပးျခင္းျပဳခ်င္လည္း ျပဳၾကပါလိမ့္မည္။ ထုိအခါမ်ိဳးတြင္ စကားမေျပာ၊ တံုဏွိေသာ ႏႈတ္ဆိတ္၍ေနပါလွ်င္ “ရဟန္းတို႕သည္ ဆြံအကုန္၏၊ နားပင္းကုန္၏၊ ေလာကေရးရာ ေပါင္းသင္း ဆက္ဆံမႈကို ဘာမွ နားမလည္ၾကကုန္” ဟုဆိုၾကပါလိမ့္မည္ ဘုရား၊ သုိ႕ပါေသာေၾကာင့္ မလြဲသာ၍ မာတုဂါမမ်ားႏွင့္ စကားေျပာရေခ်ေသာ္ အဘယ္သို႕ ႏွလံုးသြင္းရပါမည္နည္း ဘုရား။
ေျဖ။ ။ ခ်စ္သား အာနႏၵာ၊ ေက်ာင္းသို႕ ေရာက္လာၾကေသာ မာတုဂါမမ်ားအား စကားေျပာလုိသည္ရွိေသာ္ မိဘအရြယ္ ရွိေသာ၊ အေမအရြယ္ေလာက္ရွိသူမ်ားကို ငါ့မိဘ၊ ငါ့အေမ ဟုႏွလံုးသြင္းၾကကုန္ (စိတ္ကို ထားၾကကုန္)။ ညီမအရြယ္၊ အစ္မအရြယ္ မွ်ေလာက္ရွိသူမ်ားအား “ငါ့ႏွမ၊ ငါ့ညီမ၊ ငါ့အစ္မ” ဟူ၍လည္းေကာင္း ႏွလံုးသြင္းၾကပါကုန္၊ စိတ္ကုိထားၾကပါကုန္။ သမီးအရြယ္ရွိသူမ်ားအား “ငါ့သမီး” ဟူ၍ အမွတ္ထား၍ ဆက္ဆံ ေျပာဆိုၾကပါကုန္။ ခ်စ္သား အာနႏၵာ၊ မာတုဂါမတို႕ႏွင့္ စကားဆိုေျပာရေသာအခါမ်ိဳး၌ အထူးသျဖင့္ သတိၾကီးစြာ ထား၍ ဆက္ဆံၾကကုန္ေလာ့။
ဤကား ဗုဒၶ ပရိနိဗၺာန္စံခါနီး ၾသဝါဒေပးထားခဲ့ေသာ မာတုဂါမတို႕ႏွင့္ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံနည္း တစ္နည္းပင္ျဖစ္ေလသတည္း။

ခ်စ္ခင္ေလးစားျခင္းအားျဖင့္
Myanmar Pyi Thar

ပုဂၢိဳလ္စဲြနဲ႔ အက်င့္လဲြ

ျမန္မာျပည္အႏွံ႔ နယ္လွည့္တရားပဲြေတြ ၾကြတဲ့အခါ
တစ္ခ်ိဳ႕ေဒသက တရားပဲြ ဦးေဆာင္ဒကာဒကာမေတြက
သူတုိ႔ႀကဳံေတြ႕ဖူးတဲ့ ဒကာဒကာမ တစ္ခ်ိဳ႕အေၾကာင္းကုိ
ေလွ်ာက္ထားၾကပါတယ္။ သူတုိ႔က

“အရွင္ဘုရား တပည့္ေတာ္တုိ႔အရပ္မွာ တစ္ခ်ိဳ႕က
တပည့္ေတာ္တုိ႔ တရားပဲြသြားဖိတ္တဲ့အခါ တုိ႔က

ဘယ္ဆရာေတာ္ တရားမွ နာလုိ႔ရတာ၊

ဘယ္ဆရာေတာ္တရားဆုိ နာလုိ႔မရဘူး၊

ဝိပႆနာ တရားမွ နာလုိ႔ရတယ္၊

သုတၱန္တရားဆုိ ေပါ့လြန္းလုိ႔ နာလုိ႔ကုိ

မရဘူးဆုိၿပီး

တရားနာဖုိ႔ကုိ

ျငင္းပယ္တတ္ၾကပါတယ္ဘုရား ။

တရားဆုိတာ ဘယ္တရားမွ

နာေကာင္းတယ္၊

ဘယ္တရားေတာ့ မနာေကာင္းဘူးဆုိတာ ရွိလုိ႔လားဘုရား၊

ဘုရားတရားေတြကုိ စာေပနဲ႔အညီ ေဟာေတာ္မူေနတဲ့

ဆရာေတာ္ေတြဆုိရင္ ဘယ္ဆရာေတာ္မွ၊
ဘယ္ပုဂၢိဳလ္မွ ဆုိတာေတြ

ရွိလုိ႔လားဘုရား” စသျဖင့္
ေမးေလွ်ာက္တတ္ၾကပါတယ္ ။

သူတုိ႔အေမးကုိ ဘုန္းဘုန္းက “ဟုတ္ပါ့၊ အဲဒီလုိ ပုဂၢိဳလ္စဲြနဲ႔
ဒါမွဒါဆုိတဲ့ အက်င့္လဲြေတြေၾကာင့္ တစ္ခ်ိဳ႕ပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ
ဘာတရားမွ မရဘဲ ေလာကနဲ႔ပါ အန္ဝင္ဂြင္က် မျဖစ္ဘဲ
ကုိးလုိ႔ကန္႔လန္႔ ျဖစ္ကုန္ၾကတာေပါ့”

စသျဖင့္

နိဒါန္းခ်ီၿပီး တရားစကား ေျပာျဖစ္ခဲ့ပါေသးတယ္။
ဒီလုိ အသံေတြေၾကာင့္လည္း လဲြေနတတ္တဲ့
အလဲြေလးေတြအေပၚ မီးေမာင္းထုိးျပစရာ ျဖစ္လာရတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဟုတ္ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္ ေနရာေဒသ အေတာ္မ်ားမ်ားမွာ

အဲဒီလုိ အစဲြအားႀကီးတဲ့သူေတြ၊ အလဲြအားႀကီးတဲ့ သူေတြကုိ
မၾကာခဏ ႀကဳံဖူးတတ္ပါတယ္။

တစ္ခ်ိဳ႕ဆုိရင္
တရားေတာ္ေတြကုိ ေတာ္ေတာ္ေလးလည္း

နာထားၾကသလုိ၊ ေတာ္ေတာ္ေလးလည္း
အားထုတ္ထားတဲ့သူေတြ ပါေနတာကုိ ေတြ႕ရတတ္ပါတယ္။

ခက္တာက ဒီေလာက္တရားလည္းနာ တရားလည္း
အားထုတ္ထားတာေတာင္မွ “အစဲြမျပဳတ္ဘဲ
အလဲြလုပ္ေနတယ္” ဆုိေတာ့ ေသခ်ာတယ္
ဒါဟာ တစ္ခုခုေတာ့ လဲြေနလုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။

တရားအလုပ္ဆုိတာက စစ္မွန္တဲ့ နည္းစနစ္နဲ႔
စနစ္တက် ႀကိဳးစားအားထုတ္မယ္ဆုိရင္ မွန္ကန္တဲ့
အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈကုိ ျဖစ္ေစတာ အေသအခ်ာ ျဖစ္ေပမယ့္
အဲလုိျဖစ္မလာဘဲ ဘယ္ပုဂၢိဳလ္ေဟာမွ၊ ဘယ္လုိတရားမ်ိဳးမွ
ဆုိတာေတြ ျဖစ္လာတာဆုိရင္ေတာ့ မဟုတ္မွလဲြေရာ
သဒၶါနဲ႔ ပညာခ်ိန္ခြင္လ်ာ မညီမညြတ္ျဖစ္ေနတဲ့
သေဘာမ်ိဳးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

တစ္ခါတေလ ပုထုဇဥ္ေတြမွာ ျဖစ္တတ္တာက
အဲဒီ ယုံၾကည္မႈ သဒၶါတရားကုိ ဆင္ျခင္သုံးသပ္မႈ ၊
ပညာတရားနဲ႔ မတဲြမိတဲ့အတြက္ အလဲြျဖစ္ကုန္တာမ်ိဳးေတြပဲ
ျဖစ္ပါတယ္။ အစကေတာ့ ၾကည္ညိဳမႈ သက္သက္ပါပဲ။

ေနာက္ေတာ့ အဲဒီသဒၶါတရားက ပညာအားနည္းလာၿပီး
သဒၶါကေန တဏွာအျဖစ္ကုိ ေရာက္ကုန္ကာ
ဘယ္ပုဂၢိဳလ္မွ၊ ဘယ္လုိတရားမ်ိဳးမွ၊
ဘယ္နည္းစနစ္မွ ဆုိတာေတြ ျဖစ္ကုန္ေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။
သတၱဝါေတြရဲ႕ သေဘာကလည္း စဲြမိၿပီဆုိရင္
အသက္အေသခံၿပီး စဲြမိတတ္တာဆုိေတာ့
႐ုန္းမထြက္ႏုိင္ေအာင္ကုိ ျဖစ္သြားတတ္တဲ့ သေဘာရွိပါတယ္။

ပုဂၢိဳလ္ခင္မွ တရားျမင္တာမ်ိဳး၊ သူေဝေနယ်နဲ႔သူမွ
ကၽြတ္တမ္းဝင္တတ္တဲ့ သေဘာမ်ိဳး ရွိတတ္ေပမယ့္
ပုဂၢိဳလ္ကုိ သိပ္ခင္သြားတဲ့အခါ တရားလည္းမျမင္၊
ကၽြတ္တမ္းလည္း မဝင္ဘဲ အလဲြျဖစ္ကုန္တဲ့
သေဘာမ်ိဳးပါ ရွိလာေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ကုိးကြယ္မႈအပုိင္းမွာ ယုံၾကည္မႈကုိ
စူးစမ္းဆင္ျခင္မႈနဲ႔တဲြၿပီး ညီမွ်ေအာင္ ႀကိဳးစားမွ
အလဲြေတြနည္းေစေၾကာင္း ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

အမွန္ေတာ့ ဘုရားေဟာတရားေတာ္ေတြ မွန္သမွ်
ေကာင္းစြာေဟာၾကားထားတဲ့ သြာကၡတာ
ဂုဏ္ေတာ္ေတြနဲ႔ ျပည့္စုံေနတာေတြပဲ ျဖစ္တဲ့အတြက္
ဘယ္တရားေတာ္ကေတာ့ ေပါ့တယ္၊ ဘယ္တရားေတာ္ကေတာ့
အႏွစ္ရွိတယ္စတဲ့ သေဘာမ်ိဳးေတြ မရွိပါဘူး။
ေသေသခ်ာခ်ာ သဒၶါတရားနဲ႔ နားၾကားမယ္ဆုိရင္
တရားတုိင္းမွာ အႏွစ္သာရဆုိတာ ပါၿပီးသားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီတရားေတာ္ေတြကုိ ဘုရားေဟာက ေသြဖယ္ၿပီးမေဟာဘဲ
အရွိအတုိင္း ျပန္ေဟာတဲ့ တရားေဟာ ဆရာေတာ္ေတြဆုိရင္လည္း
ဘယ္ဆရာေတာ္ေဟာမွ၊ ဘယ္ပုဂၢိဳလ္ေဟာမွ ဆုိတာေတြ
မရွိဘဲ တရားေတာ္အေပၚမွာ နားေတာ္ေလးစုိက္ၿပီး
နားၾကားလုိက္မယ္ဆုိရင္ တစ္လုံးတစ္ပါဒ အသိတစ္ခုခုကေတာ့
ရသြားမွာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ မဟုတ္ဘဲ
ကုိယ္စဲြထားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္၊ ကုိယ္စဲြထားတဲ့ တရား၊
ကုိယ္စဲြထားနဲ႔ နည္းေတြကုိ ေရွ႕တန္းတင္ထားမယ္ဆုိရင္ေတာ့
အဲဒီအစဲြေတြရဲ႕ေနာက္မွာ အလဲြေတြက ေရာက္လာမွာ
အေသအခ်ာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဓိကကေတာ့
ႏွလုံးသြင္းမွန္ကန္ဖုိ႔က အဓိကပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ေသခ်ာေတြးၾကည့္ရင္ တရားအလုပ္ကုိ သဒၶါတရားအျပည့္၊
ေစတနာတရားျဖည့္ၿပီး စစ္မွန္တဲ့ နည္းစနစ္နဲ႔သာ
လုပ္ထားၾကမယ္ဆုိရင္ ပုဂၢိဳလ္စဲြ၊ တရားစဲြ၊
နည္းစဲြဆုိတာမ်ိဳး ရွိကုိရွိလာႏုိင္စရာ အေၾကာင္းမရွိပါဘူး။

တရားအလုပ္ဟာ စနစ္သာ မွန္မယ္ဆုိရင္
မ်ားမ်ားလုပ္ထားေလ၊ မ်ားမ်ား သဒၶါတရားတုိးေလ ျဖစ္ၿပီး
ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာနဲ႔ ကံကံရဲ႕ အက်ိဳးတရားေတြ
အေပၚမွာရွိေနတဲ့ သံသယေတြ၊ အစဲြေတြဟာလည္း
ပုိပုိၿပီး နည္းလာတတ္တာ ျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီလုိဆုိရင္ ဝိနည္းတရားေတြနာလည္း သူ႔အတြက္ကေတာ့
သဒၶါတုိးၿပီး ကုသုိလ္ျဖစ္ေနမွာ ျဖစ္သလုိ၊
သုတၱန္တရားနဲ႔ အဘိဓမၼာတရားေတြနာလည္း
ပီတိတရားနဲ႔ ကုသုိလ္တရားေတြ တုိးတုိးေနမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဘယ္ဆရာေတာ္၊ ဘယ္ပုဂၢိဳလ္ဆုိတာေတြ မရွိေတာ့ဘဲ
တရားရဲ႕ အႏွစ္ကုိပဲ ရေအာင္ နာယူသြားေနမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
တရားေတာ္ရဲ႕ လက္ေတြ႕အက်ိဳးေတြမွာ တကယ္သာ
နာယူက်င့္ႀကံထားမယ္ဆုိရင္ ဘုရားဆုိတဲ့အသံ၊
တရားဆုိတဲ့အသံ၊ သံဃာဆုိတဲ့ အသံေလးေတြကုိ
ၾကားလုိက္ရတာနဲ႔တင္ သူ႔အတြက္ကေတာ့
သဒၶါတရားတုိးၿပီး ကုသိုလ္ေတြ ရေနေတာ့တာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

အဲလုိ မဟုတ္ဘဲ ပုဂၢိဳလ္နဲ႔ သံဃာမကဲြဘဲ၊
ပုဂၢိဳလ္ကုိစဲြတာေတြ၊ အက်င့္မွန္နဲ႔ စနစ္မွန္ကုိ
မသိဘဲ တစ္ယူသန္ေတြ တဲြေနတာေတြ ရွိလာမယ္ဆုိရင္ေတာ့
“ပုဂၢိဳလ္လည္းစဲြ၊ အက်င့္လည္း လဲြ”လာေစမွာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

အရင္းစစ္ေတာ့ ဘယ္ဆရာေတာ္ေဟာတာ မဟုတ္ရင္၊
ဘယ္လုိတရားမ်ိဳးမွ မဟုတ္ရင္ မနာဘူး၊
ဘယ္နည္း မဟုတ္ရင္၊ ဘယ္စနစ္ မဟုတ္ရင္
အားမထုတ္ဘူးလုိ႔ ဆုိလာတတ္သူေတြဟာ ပုဂၢိဳလ္စဲြနဲ႔
အက်င့္လဲြေတြကုိ မစြန္႔လြတ္ႏုိင္ဘဲ ယုံၾကည္မႈေနာက္မွာ၊
စူးစမ္းဆင္ျခင္မႈ ဉာဏ္ေတြမေရာက္ၾကလုိ႔ပဲလုိ႔
ေကာက္ခ်က္ခ်ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
တရားေတာ္ရဲ႕ အႏွစ္သာရကုိ မျမင္ဘဲ ပုဂၢိဳလ္ရဲ႕
အသြင္အျပင္အေပၚမွာ တဏွာေရာက္သြားၾကလုိ႔ပဲလုိ႔
ဆုိရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ သဒၶါနဲ႔ ပညာကုိ ညီမွ်ေစမယ့္
သတိတရား မရွိၾကလုိ႔ပဲလုိ႔ သုံးသပ္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ဒီေန႔ေခတ္ ဗုဒၶဘာသာအခ်ိဳ႕ရဲ႕
လဲြေနတတ္တဲ့ အလဲြေတြထဲမွာ
“ပုဂၢိဳလ္စဲြနဲ႔ အက်င့္လဲြေတြ”အေပၚမွာ ႐ုန္းမထြက္ႏုိင္ဘဲ
စဲြၿပီးရင္းစဲြေနၾကတဲ့၊ တရားနာ၊ တရားအားထုတ္ၿပီး
သဒၶါတရားမတုိးဘဲ ျဖစ္ေနၾကတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြရဲ႕
အလဲြဟာလည္း သံသရာနဲ႔ခ်ီၿပီး ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့
အလဲြမ်ိဳး ျဖစ္ေနတတ္တဲ့အတြက္
အဲဒီလုိ အလဲြမ်ိဳးမျဖစ္ရေအာင္ တရားနာတဲ့အခါ
အႏွစ္သာရကုိ ရေအာင္နာ၊
တရားအားထုတ္တဲ့အခါ စစ္မွန္ၿပီး အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈရွိတဲ့
အက်င့္ကုိ ေရာက္ေအာင္အားထုတ္ၿပီး ပုဂၢိဳလ္ရဲ႕
အသြင္အျပင္နဲ႔ တီထြင္တဲ့ က်င့္စဥ္ေတြမွာ
ဒါမွဒါဆုိတဲ့ အစဲြမ်ိဳးမျဖစ္ေအာင္သာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ
သတိျပဳဆင္ကာ ယုံၾကည္မႈ သဒၶါတရားကုိ
အေၾကာင္းအက်ိဳး ဆင္ျခင္တတ္တဲ့ ပညာတရားနဲ႔

ေပါင္းစပ္လုိ႔ ေကာင္းျမတ္တဲ့ ညီမွ်ျခင္းေတြနဲ႔

ညီမွ်ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းရင္း လဲြေနတတ္တဲ့

အလဲြတစ္ခုအျဖစ္ ႐ုိးသားစြာ တင္ျပလုိက္ရပါတယ္။

-【ဆရာေတာ္ မနာပဒါယီ အရွင္၀ိစိတၱ(ဒုိက္ဦး)】

【Young Buddhist's Association】

တန္ဖိုးရွိေသာ စကားမ်ား

Valuable words

ဦးစားေပးခံခ်င္တဲ့ စိတ္၊ အေလးေပးခံခ်င္တဲ့ စိတ္၊ အသိအမွတ္ျပဳ ခံခ်င္တဲ့စိတ္ စတာေတြဟာလည္း ဆင္းရဲတစ္မ်ိဳးပါပဲ။

သတၱဝါေတြရဲ ႔ စိတ္အစဥ္ဆုိတာ ကုိယ့္ကုိ တစ္ေယာက္ေယာက္က အေလးထားတာ၊ ခ်ီးမြန္းတာ၊ ဦးစားေပးတာ၊ အသိအမွတ္ျပဳတာကုိ လုိခ်င္ၾက၊ သာယာၾက၊ ေတာင့္တၾကတာ သဘာဝပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ တစ္ခါတရံ အဲဒီစိတ္ေၾကာင့္ပဲ ကုိယ့္မွာ ပင္းပန္းတာေတြ၊ စိတ္ဖိစီးတာေတြ၊ အလုိမက်တာေတြ၊ ခံစားရတာေတြ ရွိေနျပန္တတ္ပါတယ္။ ဦးစားေပးတာ မခံရလုိ႔၊ အသိအမွတ္ျပဳ မခံရလုိ႔၊ အေလးေပးမခံရလုိ႔ စသျဖင့္ ျဖစ္ေပၚေလ့ရွိတဲ့ ပင္ပန္းမႈခံစားခ်က္ဟာ လူအေတာ္မ်ားမ်ားရဲ ႔ ဝန္းက်င္အသီးသီးမွာ ျဖစ္ေနတတ္တဲ့ သေဘာရွိပါတယ္။ ပုိဆုိးတာက ကုိယ့္ကုိ ဦးစားမေပးဘဲ တျခားသူကုိ ဦးစားေပးတဲ့အခါ၊ ကုိယ့္ကုိ အသိအမွတ္မျပဳဘဲ တျခားသူကို အသိအမွတ္ျပဳ သြားတဲ့အခါ၊ ကုိယ့္ကုိ အေလးမေပးဘဲ တျခားသူကုိ အေလးေပးသြားတဲ့ အခါမ်ိဳးမွာ အတူေနၾကတဲ့ သူအခ်င္းခ်င္းေတာင္မွ မေက်မနပ္ ခံစားခ်က္ေတြ ျဖစ္ေနၾကတဲ့ သေဘာရွိပါတယ္။
ေသခ်ာေတြးၾကည့္လုိက္ေတာ့ ဒီလုိ ခံစားရတာေတြဟာ ကုိယ့္ဘက္က သိစိတ္ကေရာ၊ မသိစိတ္ကပါ လုိလားေနတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေၾကာင့္ပဲျဖစ္ပါတယ္။ ေမွ်ာ္လင့္တာေတြ ရွိေနေတာ့ ေမွ်ာ္ရင္းေမွ်ာ္ရင္းနဲ႔ ေမွ်ာ္လင့္တဲ့အတုိင္း ျဖစ္မလာတဲ့အခါမွာ စိတ္အစဥ္ ခံစားခ်က္ ေဝဒနာေတြ တုိးလာၾကေတာ့တာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေမွ်ာ္တာေတြက ေခ်ာ္သြားတဲ့အခါ မေတာ္တာေတြေတြးၿပီး မေလ်ာ္တာေတြပါ လုိက္ခံစားမိေတာ့ ေဝဒနာေတြက တက္လာၾကေတာ့တာပဲေပါ့။

ဒီေတာ့ကား တစ္ေယာက္ေယာက္နဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ တစ္ခုခုနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဆက္ဆံေပါင္းသင္း လုပ္ကုိင္ေပးရတဲ့အခါ ဦးစားေပးခံခ်င္၊ အသိအမွတ္ျပဳ ခံခ်င္၊ အေလးေပးခံခ်င္တဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အေတြးကုိ ေဘးဖယ္ၿပီး ဘယ္သူအသိအမွတ္ျပဳျပဳ မျပဳျပဳ၊ ဘယ္သူဦးစားေပးေပး မေပးေပး၊ ဘယ္သူ အေလးေပးေပး မေပးေပး ကုိယ့္ကုိကုိယ္ အသိအမွတ္ျပဳၿပီး ကုိယ္လုပ္ရပ္ကုိယ္ ေက်နပ္ေန၊ အျပစ္ကင္းေနေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ စစ္မွန္တဲ့ အေတြး၊ စစ္မွန္တဲ့ လုပ္ေဆာင္ခ်က္နဲ႔ လုပ္တဲ့ အျပစ္ကင္းတဲ့ အလုပ္ေတြဟာ သူမ်ား အသိအမွတ္ျပဳဖုိ႔၊ သူမ်ားအေလးေပးဖုိ႔ မလုိပါဘူး။ ကုိယ့္ကုိကုိယ္ အသိအမွတ္ျပဳ၊ ကုိယ့္ကုိကုိယ္ အေလးဂ႐ုျပဳဖုိ႔က အေရးအႀကီးဆုံးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ေမတၱာျဖင့္
မနာပဒါယီ အရွင္ဝိစိတၱ

ကိုယ္စိတ္နစ္ျဖာ ခ်မ္းေျမ့ႀကပါေစ `````````````````

တရားအလွဴ

ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ တရားေတြကို ……
အလ်ဥ္းသင္႔ရင္ သင့္သလို
အေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္ရင္ တိုက္ဆိုင္သလို
တစ္စြန္းတစ္ပါဒေလးပဲ ျဖစ္ျဖစ္
သူတစ္ပါးကို ေျပာျပ ေရးျပလိုက္ရင္
ဘယ္သူမဆို အလင္းေစတမန္ပါပဲ။

တရားဆိုတဲ႔အလင္း
အသိဥာဏ္ဆိုတဲ႔ အလင္း ျဖန္႔ေဝသူတိုင္း
ဘယ္လိုနည္းနဲ႔ ျဖန္႔ျဖန္႔
အလင္းေစတမန္ ပုဂၢိဳလ္ပါပဲ။
ဘုရားအဆံုးအမ မွ်ေဝျဖန္႔ျဖဴးတဲ႔
အလင္းေစတမန္ အလုပ္ဟာ
သာသနာပကာလမွာ လံုးဝမရနိုင္တဲ႔
အထူးျခားဆံုး သာသနာတြင္းကုသိုလ္ႀကီးမို႔
သဒၶါတရား ႀကီးမားသူတိုင္း……
မလုပ္မျဖစ္ လုပ္ကိုလုပ္သင္႔ပါတယ္။

- အရွင္ဆႏၵာဓိက ( ေရႊပါရမီေတာရ )

ဆရာေတာ္၏ " စိတ္အားျဖည္႔ ဓမၼေနျခည္ " စာမ်က္နွာ (၉၇ ) မွ ကူးယူထားပါသည္။

Posted by Words of Buddha

ဘုရားဆင္းတု အေမးအေျဖ

အရွင္ဘုရား တပည့္ေတာ္ ဗုဒၶဘာသာစစ္စစ္ပါ စကားေလးတစ္ခြန္းေလာက္ ေမးေလွ်ာက္ခ်င္လို႔ပါဘုရား။ မင္းတို႔ကကြာ ေန႔တိုင္းေန႔တိုင္း စဥ္ေပၚမွာတင္ထားတဲ့ ေျခာက္လက္မေလာက္ရိွတဲ့ ရုပ္တုေလးကိုေန႔တုိင္းေန႔တုိင္း ရိွခိုးေနတယ္ ေန႔တိုင္းေန႔တုိင္း ထမင္းေတြဘာေတြလဲေၾကြးေနတယ္ အကယ္၍မင္းတို႔အိမ္မီးေလာင္ရင္ အဲ့ဒီ႐ုပ္တုက မင္းတို႔ကို ကယ္ဖို႔ေနေနသာသာ သူေတာင္မွ မီးအရင္ေလာင္ေသးတယ္ ကိုယ့္ဟာနဲ႔ကိုပဲ လြတ္ေအာင္ေျပးၾကရတယ္။ မင္းတို႔ကိုဘယ္အရာက ကယ္မွာလဲ”တဲ့။ အရွင္ဘုရားအေနနဲ႔ ဒီေမးခြန္းေလးကို ေျဖၾကားေစခ်င္ပါတယ္။

အင္း။ ဒီေမးခြန္းေလးဟာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တုိင္း သံသယျဖစ္ေနၾကမယ္ ထင္ပါတယ္။ ခု ဒကာေမးထားတဲ့ ေမးခြန္းက ဆင္တုေတာ္ကုိ အိမ္မွာ ပူေဇာ္ထားတာ အိမ္မီးေလာင္ရင္ ဘယ္သူမွ မကယ္တင္ႏုိင္ဘူးတဲ့။ ဒါမွန္ပါတယ္။ ဦးဇင္းတုိ႔ ျမတ္ဗုဒၶ သက္ေတာ္ထင္ရွားရွိရင္လည္း ကယ္တင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘာျဖစ္လုိ႔ဆုိေတာ့ ျမတ္ဗုဒၶသည္ ကယ္တင္ရွင္ မဟုတ္လုိ႔ပါ။
ဘာသာတုိင္းရဲ႕ အိမ္ေက်ာင္းမ်ား၌ မိမိတုိ႔ဆုိင္ရာ ကုိးကြယ္မႈေတြ ထားရွိၾကပါတယ္။ ဦးဇင္းတုိ႔ ျမတ္ဗုဒၶက ကယ္တင္ရွင္မဟုတ္လုိ႔ မကယ္တင္ႏုိင္သလုိ ကယ္တင္ရွင္ဘုရားမ်ားသည္လည္း ရုတ္တရက္ အိမ္ေက်ာင္းမ်ားကုိ မီးေလာင္လွ်င္ မကယ္တင္ႏုိင္ပါ။ ဘုရားေတြသာ မဟုတ္ပါဘူး။ မိမိတုိ႔၏ မိခင္ဖခင္ဘုိးဘြားမ်ားကုိလည္း မိမိတုိ႔၏အိမ္မ်ား၌ ကုိးကြယ္ရာအျဖစ္ ထားၾကပါတယ္။ သုိ႔ေသာ္ သူတုိ႔သည္လည္း ကယ္တင္ရွင္ မဟုတ္ေသာေၾကာင့္ မကယ္တင္ႏုိင္ပါ။ မိမိကုိးကြယ္ဆည္းကပ္ျခင္းသည္ သူတုိ႔၏ ကယ္တင္မႈကုိ ရယူလုိေသာေၾကာင့္ မဟုတ္ပါ။ သူတုိ႔၏ ဂုဏ္ေက်းဇူးမ်ားကုိ တန္ဖုိးထား ျမတ္ႏုိးေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္း သူတုိ႔ကုိ ေက်းဇူးဆပ္ျခင္းတစ္မ်ိဳး အေနနဲ႔လည္းေကာင္း ကုိးကြယ္ၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဦးဇင္းတုိ႔ ျမတ္ဗုဒၶအား ကုိးကြယ္ဆည္းကပ္ျခင္းသည္ ျမတ္ဗုဒၶက မိမိတုိ႔ကုိ ကယ္တင္ေပးရန္ မဟုတ္ပါ။ ျမတ္ဗုဒၶ သက္ေတာ္ထင္ရွားရွိသကဲ့သုိ႔ အၿမဲ ေအာက္ေမ့ႏုိင္ေအာင္၊ ျမတ္ဗုဒၶ၏ ဂုဏ္ေက်းဇူးမ်ားကုိ မေမ့ေအာင္၊ ျမတ္ဗုဒၶ ေဟာၾကားခဲ့ေသာ တရားေတာ္မ်ားကုိ သတိရေနၿပီး အၿမဲက်င့္ႀကံေနထုိင္ႏုိင္ေအာင္၊ ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ မိမိတုိ႔အေပၚမွာ ထားရွိခဲ့တဲ့ ေက်းဇူးတရားေတြကုိ ျပန္လည္ေက်းဇူးဆပ္ေသာ အားျဖင့္ မိမိတုိ႔၏ အိမ္ေက်ာင္းမ်ား၌ ေစတီဆင္တုေတာ္မ်ားအား ပူေဇာ္မႈစသည္တုိ႔ကုိ ျပဳလုပ္ေပးေနၾကျခင္း ျဖစ္ေပသည္။

ျမတ္ဗုဒၶသည္ သူတစ္ေယာက္တည္းအတြက္ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာကုိ အလြယ္တကူနဲ႔ရႏုိင္ပါလ်က္ သတၱ၀ါေတြကုိ ငဲ့ညာသနားၿပီး ေမတၱာကရုဏာထားကာ ေလးသေခ်ၤႏွင့္ ကမၻာတစ္သိန္း ကာလပတ္လံုးႏွင့္ ဘုရားျဖစ္ေသာ (၄၅)၀ါကာလပတ္လံုး သူမ်ားမလုပ္ႏုိင္ေသာ ဆင္းရဲပင္ပန္းျခင္းမ်ားကုိ ရင္းႏွီးကာ လုပ္ေပးခဲ့ေပသည္။ ထုိကဲ့သုိ႔ မိမိတုိ႔အေပၚမွာ ေက်းဇူးႀကီးမားေသာ ပုဂၢိဳလ္ကုိ မိမိတုိ႔က အေလးမထား ဂရုမစုိက္ဘဲေနမည္ဆုိလွ်င္ ထုိသူေလာက္ မုိက္မဲေသာသူ အဘယ္မွာရွိမည္နည္း။ မ်က္ေမွာက္ကာလတြင္ေတာင္မွ လတ္တေလာ ေက်းဇူးတင္စရာေကာင္းေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားကုိ မိမိတုိ႔၏အိမ္၊ ရံုး၊ အက်ၤီမ်ား၌ အမွတ္တရအျဖစ္ ကုိးကြယ္ပူေဇာ္ ေနေသးတာပဲ ဘ၀ေပါင္းမ်ားစြာအတြက္ ေက်းဇူးမ်ားလွေသာ ျမတ္ဗုဒၶကုိ မိမိတုိ႔က ကုိးကြယ္ပူေဇာ္မႈ မလုပ္ဘဲ မေနသင့္ပါဘူးေလ။

တကယ္ေတာ့ မိမိတုိ႔ ေစတီရုပ္တုေတာ္မ်ားကုိ အိမ္မ်ား၌လည္းေကာင္း၊ ေက်ာင္းကန္မ်ား၌လည္းေကာင္း ကုိးကြယ္ပူေဇာ္လွ်င္ သက္ေတာ္ထင္ရွားရွိေသာ ျမတ္ဗုဒၶကဲ့သုိ႔ ကုိးကြယ္ပူေဇာ္မႈ ျပဳလုပ္ေပးရပါမည္။ ျဖစ္ကလတ္ဆန္း မလုပ္သင့္ပါ။ ထုိသုိ႔ ကုိးကြယ္ရာ၌လည္း ျမတ္ဗုဒၶကုိ ကုိးကြယ္ရံုျဖင့္ ေကာင္းက်ိဳး မရႏုိင္ေသာ္လည္း ျမတ္ဗုဒၶ၏ ဂုဏ္ေတာ္ ေက်းဇူးေတာ္မ်ားအား ပူေဇာ္လွ်င္၊ ျမတ္ဗုဒၶေဟာၾကားခဲ့ေသာ တရားေတာ္မ်ားကုိ လုိက္နာက်င့္သံုးလွ်င္ကား တုႏုိင္မရေသာ ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာမ်ား ရရွိပါလိမ့္မည္။

ဤမွ်ေလာက္ ရွင္းျပလွ်င္ လံုေလာက္မည္ ထင္ပါသည္။ ျမတ္ဗုဒၶကုိလည္း ကုိးကြယ္ပံု ကုိးကြယ္နည္းမ်ားလည္း သိရွိမည္ထင္ပါသည္။ ျမတ္ဗုဒၶ၏ တရားေတာ္မ်ားအတုိင္းလည္း လုိက္နာက်င့္သံုးလိမ့္မည္ဟု ထင္ေသာေၾကာင့္ ယခု အေမးကုိ ဒီမွာပဲ နိဂံုးခ်ဳပ္လုိက္ပါေပသည္။ အားလံုး လုိက္နာက်င့္သံုးႏုိင္ၿပီး ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာမ်ား ဆထက္တပုိး တုိးပြားၾကပါေစလုိ႔ ဆႏၵျပဳလ်က္…………။


ဆန္နီေနမင္း | ဦးေကာမလ၊ သီရိလကၤာႏုိင္ငံ၊ ကုိလံဘုိၿမိဳ႕၊ မကုဋာရာမ ေက်ာင္းတုိက္

နဝမ ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္ၾကီး၏ အမွာစကား

“ဥဇု စ သုဟုဇုစ” .....

ဥဇု-ဆိုတာ ကိုယ္အားျဖင့္၊ ႏႈတ္အားျဖင့္ ရိုးသားေျဖာင့္မတ္ရမည္တဲ့။

သုဟုဇု-ဆိုတာ စိတ္အားျဖင့္ ရိုးသားေျဖာင့္မတ္ရမည္တဲ့။

ေမတၱာပြားမ်ားတဲ့ေနရာမွာျဖစ္ေစ၊ အျခားေလာကဓမၼၾကီးပြားေရး၊ စီးပြားေရး လုပ္တဲ့ေနရာမွာျဖစ္ေစ အင္မတန္အေရးၾကီးေသာေၾကာင့္ “ဥဇုစ သုဟုဇုစ” ဟု ျမတ္စြာဘုရားသည္ ႏွစ္ၾကိမ္တိုင္တိုင္ အထူးဆင့္ျပီး ေဟာေတာ္မူျခင္း ျဖစ္ပါ၏။

မရိုးသား၊ မေျဖာင့္မတ္ရင္ ေမတၱာတရား မထားႏိုင္သလို ေလာကဓမၼ အက်ိဳးစီးပြားမ်ားလည္း မျဖစ္ထြန္းႏိုင္ပါ။

ပဓာနိယဂၤအဂၤါငါးပါးထဲမွာ ေလာကဓမၼ ၾကီးပြားခ်မ္းသာဘို႔အတြက္ တတိယအဂၤါအေနနဲ႔ ဥဇု-ရိုးသားေျဖာင့္မတ္ရမယ္၊ သုဟုဇု-အလြန္႔အလြန္ ရိုးသားေျဖာင့္မတ္ရမယ္ဟု လာရွိပါသည္။

ေကာင္းျပီ၊ ဒါျဖင့္ရင္ ဥဇု-ကိုယ္ႏႈတ္အားျဖင့္ ရိုးေျဖာင့္သူ၊ သုဟုဇု-စိတ္အားျဖင့္ ရိုးေျဖာင့္သူဆိုတာ ဘယ္လိုအဂၤါလကၡဏာေတြ ရွိသလဲလို႔ ေျပာၾကည့္ရေအာင္ .....

(၁) ေမာင္ျဖဴအတြက္ ရလာတဲ့ေဝစုကို ေမာင္ျဖဴ မသိေသာ္လည္း ေမာင္နီက မူရင္းအတိုင္း ေမာင္ျဖဴကို ေပးလိုက္ျခင္းသည္ အဲဒါ ရိုးသားမႈပါ။

(၂) ကာယကံရွင္ သိသည္ျဖစ္ေစ၊ မသိသည္ျဖစ္ေစ၊ မတရားတဲ့ အခြင့္အေရးကို မတရားဘူးထင္ရင္ မယူျခင္းသည္ အဲဒါ ရိုးသားမႈပါ။

(၃) တဘက္က ေစာင့္စည္းမႈ ရွိသည္ျဖစ္ေစ၊ မရွိသည္ျဖစ္ေစ၊ ေစာင့္စည္းရမည့္ တာဝန္ဝတၱရား ရွိသည့္ေနရာ၌ ေစာင့္စည္းႏိုင္ျခင္းသည္ အဲဒါ ရိုးသားမႈပါ။

(၄) မိမိမစားထိုက္၊ မသံုးထိုက္ဟု လက္ခံယံုၾကည္ထားသည့္အရာကို မစားမသံုးဘဲေနျခင္းသည္ အဲဒါ ရိုးသားမႈပါ။

(၅) မူရင္းအတိုင္း တိုက္ရိုက္မေျပာဆိုဘဲ အေၾကာင္းဥပါယ္ နည္းပရိယာယ္ႏွင့္ေျပာလွ်င္ ရပါလ်က္... မေျပာဘဲ မူရင္းအတိုင္း ေျပာဆိုျခင္းသည္ အဲဒါ ရိုးသားမႈပါ။

(၆) လူတို႔ အထင္ၾကီးခံရသည္ျဖစ္ေစ၊ အထင္ေသးခံရသည္ျဖစ္ေစ၊ အ,သည္ န,သည္ဟု အေျပာခံရသည္ျဖစ္ေစ၊ ဂရုမျပဳဘဲ ပကတိ စိတ္ထဲရွိတဲ့အတိုင္း ျပဳမူေျပာဆိုျခင္းသည္ အဲဒါ ရိုးသားမႈပါ။

(၇) မတရားတဲ့နည္းလမ္းနဲ႔ေနရာ အခြင့္အေရးတစံုတရာ ရယူမႈ မျပဳဳျခင္းသည္ အဲဒါ ရိုးသားမႈပါ။

(၈) မဟုတ္မမွန္၊ လုပ္ၾကံေျပာဆိုျခင္း မုသာဝါဒ၊ လွည့္ပတ္ျခင္း မာယာ၊ စဥ္းလဲေကာက္က်စ္ျခင္း သာေဌယ် တို႔ မရွိမႈသည္ အဲဒါ ရိုးသားမႈပါ။

(၉) ယံုၾကည္မႈခံရသူသည္ ရိုးသားမႈရွိ၏။ ရိုးသားသူသည္ ယံုၾကည္မႈခံရ၏။ မ်က္ကြယ္မွာ မ်က္ႏွာလႊဲခဲပစ္ မလုပ္ျခင္းသည္ အဲဒါ ရိုးသားမႈပါ။

(၁၀) မင္းအမတ္ၾကီးမွစ၍ ဘုန္းဘုရားတို႔အပါအဝင္ ျပည္သူျပည္သား ဆင္းရဲသား နင္းျပားပါမက်န္ လူသားအားလံုး ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရွိေသာ အရာသည္ ရွိ၏။ ထိုအရာသည္ ရိုးသားမႈပါ။

(၁၁) ေလာက၌ ေငြေၾကးဥစၥာ ရာထူးဂုဏ္ဝါတို႔ျဖင့္ တန္ရာတန္ေၾကးေပး၍ ဝယ္ယူမရႏိုင္ေသာ အရာသည္ ရွိ၏။ ထိုအရာသည္ ရိုးသားမႈပါ။

(၁၂) ေယာ၊ အၾကင္သူသည္၊ ဥဇုဘူေတာ၊ ေျဖာင့္မတ္၏။ အ ကုဋိလစိေတၱာ၊ မေကာက္က်စ္ မစဥ္းလဲတတ္။ သီလဝါ၊ ကိုယ္က်င့္သိကၡာရွိ၏။ ကာယဝကၤာဒိရ ဟိေတာ၊ ကိုယ္၏ေကာက္က်စ္မႈ စသည္တို႔မွ ကင္း၏။ (ဝါ) ကိုယ္၏ေကာက္က်စ္မႈ၊ ႏႈတ္၏ လိမ္လည္လွည့္ျဖားမႈ၊ စိတ္၏ မမွန္ကန္မႈတို႔မွ ကင္း၏။ ေသာ၊ ထိုသူသည္။ ဥဇု ရိုးသားေျဖာင့္မတ္သူ။ သုဟုဇု၊ အလြန္႔အလြန္ ရိုးသားေျဖာင့္မတ္သူ ဟူ၍။ တုေမွ၊ သင္သူေတာ္ေကာင္းတို႔သည္။ ဂဏွထ၊ ရိုးေရသားေဖါက္ ရိုးတြင္းခ်ဥ္ဆီခိုက္ေအာင္ မွတ္ၾကေလကုန္။

နဝမဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္
၂၈-၆-၂၀၀၉
Buddhavasa Tiloka

တရားရွိသူႏွင့္ တရားမရွိသူ ဘာကြာသလဲ?

တရားရွိသူဆုိတာ-
ေလျငိမ္ရာအရပ္မွာ ထြန္းထားတဲ့ဖေယာင္းတုိင္နဲ႔ တူတယ္။
ဘယ္လိုကိေလသာေတြ (အကုသုိလ္အညစ္အေၾကး) ပဲ မိမိစိတ္ကုိ ေရာက္ရွိလာပါေစ တရားရွိသူဟာ တုန္လွဳပ္ျခင္းမရွိဘူး၊ တည္ျငိမ္တယ္၊ ေအးခ်မ္းေနတယ္၊ ကိေလသာေၾကာင့္ မိမိစိတ္ကုိ ေဖာက္ျပန္ျခင္းမရွိေအာင္ ထိမ္းသိမ္းနုိင္တယ္၊ သည္းခံနုိင္တယ္၊ ေဒါသလည္းမျဖစ္လြယ္ပါဘူး။ တကယ္ေတာ့ တရားရွိသူဆိုတာ ေလျငိမ္ရာအရပ္မွာ ထြန္းထားတဲ့ ဖေယာင္းတုိင္ေလးလိုပါပဲ။

တရားမရွိေသးသူဆုိတာ-ေလရွိရာအရပ္မွာထြန္းထားတဲ့ဖေယာင္းတုိင္ေလးလိုပါပဲ။ အနည္းငယ္မွ်ေသာ ကိေလသာေတြပဲ မိမိစိတ္ကုိ ေရာက္ရွိလာတာနဲ႔အမွ် ေဖာက္ျပန္လာေတာ့တာပါပဲ။ တုန္လွဳပ္လြယ္တယ္၊ ဘယ္လုိအေၾကာင္းအရာေလးကုိပဲေျပာေျပာ မိမိစိတ္က သည္းခံနုိင္စြမ္းလည္းမရွိဘူး၊ ေဒါသျဖစ္လြယ္တယ္။ တကယ္ေတာ့ တရားမရွိေသးသူဟာ ေလရွိရာအရပ္မွာ ထြန္းထားတဲ့ ဖေယာင္းတုိင္ေလးလိုပါပဲ။

မိမိဟာ ေလျငိမ္ရာအရပ္မွာထြန္းထားတဲ့ဖေယာင္းတုိင္နဲ႔တူေနသလား၊ (သုိ႔မဟုတ္) ေလရွိရာအရပ္မွာ ထြန္းထားတဲ့ ဖေယာင္းတုိင္နဲ႔ တူေနပါသလား။
ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ ေလျငိမ္ရာအရပ္မွာ ထြန္းထားတဲ့ ဖေယာင္းတုိင္ေလးနဲ႔တူေအာင္ ၾကိဳးစားသြားရမွာပါ။

ေမတၱာျဖင့္-
အရွင္ေဇာတိပါလ(သာစည္)

အျမတ္ဆံုး တရားေလးပါး

တိုးတက္မႈေတြထဲမွာ အသိဥာဏ္ေတြရဲ့တိုးတက္မႈဟာ အျမတ္ဆံုးပါ၊
အသိဥာဏ္ပညာတိုးတက္မႈရွိတဲ့သူေတြဟာ အရာရာမွာ ေအာင္ျမင္ပါတယ္။
မသိနားမလည္ဘူးဆိုရင္ အရာရာမွာ မေအာင္ျမင္ႏိုင္ပါဘူး၊
အသိဥာဏ္ပညာရဲ့အစစ္ဟာ တိုးတက္ျခင္း၊ ႀကီးပြါးျခင္းဟာ အျမတ္ဆံုးပါဘဲ။
ေငြေၾကးခ်မ္းသာတာထက္ အသိဥာဏ္ပညာရွိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ဟာ ပို၍ခ်မ္းသာေစပါတယ္။
အသိဥာဏ္က ဆင္းရဲဒုကၡကို အဆံုးထိ ခ်ဳပ္ျငိမ္းေပးႏိုင္တယ္။ ခ်မ္းသာသုခကို ေဆာင္က်ဥ္းေပးႏုိင္တယ္။ အသိဥာဏ္ မရွိတဲ့သူဟာ ဒုကၡတရားေတြနဲ ့ပဲၾကံဳေတြ ့ေနရမွာပဲ။ ခ်မ္းသာျခင္းဆိုတဲ့ သုခကို မေဆာင္ႏိုင္ပါ။ ေကာင္းမႈကိုျမတ္ႏိုးေသာသူဟာခ်မ္းသာ၏ ၊
မျမတ္ႏိုးေသာသူဟာ ဆင္းရဲ၏။

ဝိပႆနာအေၾကာင္း၊ ခႏၶာအေၾကာင္းမသိတဲ့သူေတြဟာ
ဘဝမွာအင္မတန္မွ ဒုကၡမီးေတြနဲ ့ဆင္းဆင္းရဲရဲေနရပါတယ္။
အသိဥာဏ္ရွိတဲ့သူေတြဟာ ပုထုဇဥ္အဆင့္မွအရိယာမဂ္အဆင့္သို ့
့တက္သြားျပီး ဒုကၡေတြကကင္းျပီး ခ်မ္းသာမႈနယ္ထဲသို ့ရသြားပါတယ္။
ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ အသိဥာဏ္ ပညာေတြေၾကာင့္ပါ။
ေလာကႀကီးမွာ အေရးႀကီးဆံုးကအသိဥာဏ္ပညာပါ။ မိမိတို ့ႀကိဳးစားဖို ့လိုတယ္။
အဝိဇၨာ မသိမႈနိမ့္က်သြားတဲ့အရာေတြထဲမွာ အျမတ္ဆံုးအေကာင္းဆံုးပါဘဲ။
သိမႈေတြျမင့္တင္ေပးဖို ့လိုတယ္။ မသိမႈေတြကိုနဲနဲသြားေအာင္ ေလ်ာ့ခ်ေပးရမယ္။
အေမွာင္ကိုေဖ်ာက္၊ အလင္းကိုအစားထိုးဖို ့လိုတယ္။
ကံ၊ကံ၏အက်ိဳးကို သိနားမလည္ေသးဘူးဆိုရင္ သိမႈေတြျဖစ္ေအာင္ ျမင့္တင္ေပးရပါမယ္။
မသိတာေတြကိုေလ်ာ့ခ်ဖို ့အတြက္နည္းသြားေအာင္ လုပ္ေပးရမွာ။
သိမႈေတြျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးရမယ္။ ဘဝဟာမျမဲဘူးဆိုတာက သိဖို ့လိုပါတယ္။
မသိမႈက ေလ်ာ့ေပးရမွာပါ။ သစၥာေလးပါးကိုသိဖို႕ရန္အတြက္ မသိမႈကို ေလ်ာ့ေပးရမွာပါ။

သစၥာေလးပါးသိရန္အတြက္ ဝိဇၨာဥာဏ္ပညာျဖစ္ေအာင္ လုပ္ဖို႕လိုပါတယ္။
သစၥာေလးပါးကိုသိေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ၊
ဤခႏၶာကိုယ္ႀကီးသည္ဆင္းရဲျခင္း ၊ ဒုကၡျဖစ္ရျခင္းပါဘဲ။
{{ပဋိသေႏၶ ၊ အို၊ နာ ၊ေသ ၊ ဟုေလးေထြရင္းျမစ္ ၊ဒုကၡျဖစ္၏။ }} ဟု
မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ဆံုးမခဲ့၏။
ငါရဲ့ဘဝဟာ ေသဆံုးျခင္းနဲ ့အဆံုးသတ္ရမွာဘဲလို ့ဆင္ျခင္ရမွာဘဲ။
မေသတဲ့သတၱဝါဆိုတာမရွိပါဘူး။ ေနာက္ဆံုးဘာေတြဘဲျဖစ္ျဖစ္၊
ျဖစ္ျပီးရင္ အားလံုးဟာပ်က္စီးျခင္းသို့ေရာက္ ရွိရတာပါဘဲ။
{{ မခ်စ္ယွဥ္တဲြ၊
ခ်စ္သူကဲြဲနဲ ့၊
လိုလည္းမရ၊
အက်ဥ္းျပေသာ္ ပဥၥဥပါဒါနကၡႏၶာ၊
သစၥာဒုကၡမက္ေမာလွ။ }}

(ေလာဘ) လိုျခင္တဲ ့အရာအားလံုးဟာ ဒုကၡႀကီးေတြပါဘဲ။
ဆင္းရဲႀကီးဆိုရင္ ေလာဘေၾကာင့္ပါဘဲ။ ေလာဘမေလ်ာ့ရင္ ဒုကၡမေလ်ာ့။
ေလာဘမရွိမွဘဲ ဒုကၡမရွိမွာပါ။ မဂၢင္ရွစ္ပါးအက်င့္ျမတ္သည္သာလွ်င္
ဒုကၡေတြကိုခ်ဳပ္သြားေစႏိုင္တယ္။ ဒါဟာအမွန္တရားပါဘဲ။ မိမိသႏၱာန္မွာ မွန္ကန္ေသာအျမင္ ေတြ ့ျမင္လာျပီဆိုရင္ သမၼာဒိဌိဘဲေပါ့၊ အဲဒီသမၼာဒိဌိေခါင္းေဆာင္ဟာအေရးႀကီးဆံုးပါဘဲ။
သစၥာေလးပါးထဲမွာ အဓိကသိေအာင္ ရွာရမွာက ဒုကၡသစၥာကို သိျမင္ေအာင္ လုပ္ရမွာပါ။ ဒုကၡသစၥာကိုသိေအာင္ ျမင္ေအာင္ အရင္းနီးဆံုး ႀကိဳးစားရမွာပါ။
ဆင္းရဲတာကိုမသိလို ့ လိုျခင္တာေပါ့။ ဒုကၡသစၥာကိုေတြ ့သြားျပီဆိုရင္ သမုဒယကိုပယ္ပါတယ္။
ဒုကၡသစၥာကိုေတြ ့သြားျပီဆိုရင္ မဂၢင္ရွစ္ပါးပြားေနရာေရာက္ပါတယ္။
အလင္းေရာင္ကိုမ်ားမ်ားျမင္ေအာင္လုပ္ေလ အေမွာင္ေတြဟာ ေပ်ာက္သြားေလပါဘဲ၊ ပိုျပီးလင္းသြားေလ အေမွာင္ေတြကို ရွင္းသြားသလိုပါဘဲ။
ေလာကႀကီးမွာ အသိဥာဏ္ျမင့္ဖို႕၊ မသိတာကိုေလ်ာ့ဖို ့အတြက္ အေရးႀကီးပါတယ္။

ေျချဖင့္သြားတဲ့သတၱဝါတို ့တြင္ သံဃာဟာအျမတ္ဆံုးပါဘဲ။ သံဃာဟာအေပါင္းအစုပါ၊
အယူနဲ ့သီလ တူမွ်သူတို ့၏ အေပါင္းအစုကို သံဃာဟု ေခၚပါတယ္။
သံဃာ(၂)မ်ိဳးရွိ၏ ၊ သမုတိသံဃာ ႏွင့္ ပရမတၳသံဃာဟူ၍၂မ်ိဳးရွိ၏။
သိမ္ထံမွာ သမုတ္ထားတဲ့သံဃာဟာ သမုတိသံဃာပါ။
မဂ္ဥာဏ္၊ ဖိုလ္ဥာဏ္ ရရွိထားတဲ့အရိယာပုဂၢိဳလ္ေတြကို ပရမတၳသံဃာဟုေခၚပါတယ္။
အဲဒီ၂မ်ိဳးဟာျမင့္ျမတ္ဆံုးျဖစ္ပါတယ္။
ေလာကမွာအျမင့္ျမတ္ဆံုး ပုဂၢိဳလ္ဟာဘယ္သူလည္းဆိုေတာ ့ျမတ္စြာဘုရား ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးပဲေပါ့။ ျမတ္စြာဘုရားဟာ ကိေလသာေတြကို အျမစ္ျပတ္ဆံုး၊ အသန္ ့ရွင္းဆံုး၊ အစင္ၾကယ္ဆံုး ျဖစ္တဲ့အတြက္ အျမင့္ျမတ္ဆံုးလို ့သတ္မွတ္တာပါ။
သံဃာေတာ္ေတြဟာ 

(၁) ကုသိုလ္ေကာင္းမႈေပးပါတယ္၊ မ်ားစြာအေထာက္အကူျပဳပါတယ္။
(၂) အသိဥာဏ္ကိုလည္းေပးတယ္၊ ျမတ္စြားဘုရားရဲ့ တရားေဒသနာေတာ္ေတြကို တစ္ဆင့္ျပန္ပို ့ခ်ေပးတဲ့အတြက္ အသိဥာဏ္ကိုေပးျခင္း ျဖစ္တယ္။
(၃) ျငိမ္းခ်မ္းမႈကိုေပးတယ္။ ျငိမ္းခ်မ္းတဲ့သံဃာကို ျမင္ရလို႕ ေနထိုင္ရတာ အင္မတန္မွ ေအးခ်မ္းပါတယ္။

ဆိုၾကပါစို ့… လူအခ်င္းခ်င္းေတာင္မွ တရားဓမၼနဲ ့ေနထိုင္ျပီးလုပ္ ေနတဲ့သူကိုျမင္ရင္ အင္မတန္ဘဲ ျငိမ္ေအးတာပါဘဲ၊
ငါလည္းအားက်လိုက္တာလို ့ သူ ့လိုဘဲျငိမ္းခ်မ္းျခင္လိုက္တာလို ့ စိတ္ထဲမွာမျဖစ္ၾကဘူးလား?၊
စကားေကာင္းကို ေျပာၾကားတတ္သူေတြထဲမွာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အျမတ္ဆံုးပါဘဲ။
ဆိုလိုတာက ျမတ္စြာဘုရားေျပာၾကားခဲ့တဲ့ စကားေတာ္ေတြထဲမွာ အျမင့္ဆံုးျဖစ္လို ့ပါ။ ေကာင္းျမတ္တဲ့ စကားေတြထဲမွာ ဘယ္ပုဂၢိဳလ္မွ မယွဥ္ႏိုင္ပါဘူး။

စကားတကာ စကားထဲမွာျမတ္စြာဘုရားရဲ့ စကားဟာအျမတ္ဆံုးပါ။
ဘာေၾကာင့္အျမတ္ဆံုးျဖစ္ရသလဲဆိုေတာ့
အခ်က္သံုးခ်က္ျဖင့္ ေဖၚျပထားတယ္…။
(၁) ခ်မ္းသာစစ္၊ ခ်မ္းသာမွန္ျဖစ္တဲ့ နိဗၺာန္ကိုရေစ၊ ေရာက္ေစပါတယ္။
(၂) ဆင္းရဲ့ဒုကၡတို ့၏ အားလံုးကို အဆံုးသတ္ေပးလိမ့္ပါမယ္၊ အဆံုးျဖတ္ေပးပါတယ္။
(၃) ေဘးအႏၱရာယ္၊ ရန္အသြယ္သြယ္ကို ျငိမ္းသတ္ေပးႏိုင္တယ္။
နိဂုံးခ်ဳပ္ေပးလိမ့္မည္။ ဆိုလိုတာက ခ်မ္းသာသုခေတြ ရေလေလ၊ ျမတ္စြာဘုရားကို ၾကည္ညိဳေလ။
တရားရဲ့အရသာကို ခံစားရလို ့တရားရဲ့အသံကို ၾကားရလို ့ဆို ပိုျပီးျမတ္စြာဘုရားအေပၚမွာ ၾကည္ညိဳၾကပါလိမ့္မယ္။
ျမတ္စြာဘုရားရဲ့တရားအသံသည္ သတၱဝါေတြရဲ့စိတ္သႏ ၱာန္ကို ေအးခ်မ္းမႈေတြအျပည့္ အဝေပးပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရားသည္သာလွ်င္ အျမတ္ဆံုးျဖစ္၏ဟု ဦးဇင္းတို႕ နိဂံုးခ်ဳပ္ရင္း အမွ်ေဝ သာဓုေခၚႏိုင္ၾကပါေစ။
သာဓု၊သာဓု၊သာဓုပါဘုရား။

သစၥာေရႊစည္ဆရာေတာ္ အသွ်င္ ဥတၱမ

credit to: https://www.facebook.com/japu.ma.52
http://thonsethar.wordpress.com/ မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။

"""ဥေပကၡာ"""

ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ပထမဆံုး ျငိမ္းခ်မ္းေအာင္ လုပ္ရမယ္။ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ျငိမ္းခ်မ္းခ်င္ဖို႔ ဘာလုပ္ရမလဲဆိုရင္ ပတ္ဝန္းက်င္က ပုဂၢိဳလ္ေတြရဲ႕ အက်ိဳးကို လိုလားတဲ႔ ေမတၱာထားပါ။ ဆင္းရဲဒုကၡေရာက္လာတဲ႔ ပုဂၢိဳလ္ကို ကူညီပါ။ ကရုဏာထားပါ။ ခ်မ္းသာတဲ႔ပုဂၢိဳလ္ကို ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာျဖစ္ပါ။ မုဒိတာ ပြားပါ။ လူ႔ေလာကဆိုတာ ခ်မ္းသာတာလည္း သူ႔ကံနဲ႔ သူပဲ။ ဆင္းရဲတာလည္း သူ႔ကံနဲ႔သူပဲ။ စိတ္လွဳပ္ရွားမွဳ ကင္းကင္းနဲ႔ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ေနခ်င္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဥေပကၡာ ပြားပါ။

ဥေပကၡာရဲ႕ သေဘာတရားကို ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြက အဓိပၸါယ္ေကာက္ လြဲေနတယ္။ မေခၚမေျပာ ၊ ဂရုမစိုက္ဘဲေနတာကို ဥေပကၡာ လို႔ ထင္ေနၾကတယ္။ အမွန္မွာ ဥေပကၡာ က ေမတၱာထက္ လည္း သာတယ္။ ကရုဏာထက္လည္း သာတယ္။ မုဒိတာထက္လည္း သာတယ္။

ဥေပကၡာဆိုတဲ႔ သေဘာတရားက လူဆိုတာ သူ႔ကံနဲ႔သူျဖစ္တာ။ ဆဲသြားရင္လည္း ငါ့ဆဲရမလားလို႔ စိတ္မဆိုးနဲ႔။ ဥေပကၡာသမားသည္ လာေရာက္ျပီးေတာ့ ခ်ီးမြမ္းျပီးေတာ့ အကူအညီေပးရင္လည္း ေအာ္ ဒီေကာင္ က ေတာ္တယ္၊ ငါ့ကို ခ်ီးမြမ္းေဖာ္ရတယ္၊ ငါ့ကို ကူညီေဖာ္ရတယ္ဆိုျပီးေတာ့ ဝမ္းမသာဘူး။ ဆိုလိုတာက စိတ္ဓာတ္အလြန္တည္ျငိမ္တဲ႔ ပုဂၢိဳလ္အေနအထားမ်ိဳးကို ဥေပကၡာလို႔ ေခၚတယ္။ စိတ္ဓာတ္ အလြန္တည္ျငိမ္တယ္။ စိတ္ဓာတ္ တည္ျငိမ္ျပီး လူကို လ်ွစ္လ်ဴ မရွဳဘူး၊ လူရဲ႕ အျပဳအမူကိုသာ လ်ွစ္လ်ဴရွဴျပီး လုပ္သင့္တာ လုပ္တယ္။

ဆိုပါစို႔။ လူတစ္ေယာက္ အကူအညီ လိုေနတယ္။ ဒုကၡေရာက္ေနတယ္။ သို႔ေသာ္ သူက ဆဲျပီးေတာ့ ခိုင္းတယ္။ စိတ္မဆိုးဘူး။ လုပ္ေပးတယ္။ တစ္ေယာက္က ေခ်ာ့ျပီးေတာ့ ခိုင္းတယ္။ ဝမ္းမသာဘူး လုပ္ေပးတယ္။ အဲဒါ ဥေပကၡာ။ ဝမ္းသာတယ္တို႔ စိတ္ဆိုးေနတယ္တို႔ ဆိုတာက စိတ္မွာ တည္ျငိမ္မွဳမရွိတာကို ျပတယ္။ တည္ျငိမ္မွဳမရွိတဲ႔ သေဘာကိုျပေနတာ။

ဥေပကၡာမွာ တည္ျငိမ္မွဳမရွိဘူးဆိုတာ မရွိဘူး။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ဥေပကၡာကို ဘာသာျပန္တဲ႔ အခါမွာ (equinimity) နဲ႔ ျပန္တာ (mental calmness) စိတ္က တည္ျငိမ္ေနတာ စိတ္ဓာတ္တည္ျငိမ္ေနတာ။ အခု ျမန္မာေတြက ဘယ္လိုအဓိပၸာယ္ေကာက္လဲ ဆိုလို႔ရွိရင္ ဥေပကၡာဆိုတာ ေအး ကိုယ္နဲ႔မတည့္တဲ႔သူ ဒီေကာင္ မေခၚမေျပာဘဲ ေနလိုက္တယ္၊ ဥေပကၡာျပဳ ထားတယ္ မေခၚမေျပာဘူး၊ စကားလည္း မေျပာဘူး၊ သူ႔ ဘာမွ မလုပ္ဘူး၊ အဲဒါ ဥေပကၡာ။ ဒီလိုပဲ မဟုတ္ဘူး။ အဲဒီ ဥေပကၡာက တစ္မ်ိဳး ဒီမြန္ျမတ္တဲ႔ ဥေပကၡာ မဟုတ္ဘူး။

မြန္ျမတ္တဲ႔ ဥေပကၡာ ဆိုတာ တစ္ဖက္သား လုပ္တာကို ဂရုစိုက္ျပီးေတာ့ မေနဘူး၊ လုပ္သင့္တာလုပ္တယ္၊ ဒါမွ တစ္ကယ့္ ဥေပကၡာ။ ဆဲလည္း ဂရုမစိုက္ဘူး၊ လုပ္သင့္တာ လုပ္မယ္၊ ခ်ီးမြမ္းရင္လည္း ဂရုမစိုက္ဘူး၊ လုပ္သင့္တာလုပ္မယ္၊ လုပ္သင့္တာကို လုပ္ေပးတယ္၊ စိတ္ဓာတ္ကေတာ့ တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္ထားတယ္၊ ဒါမွ တစ္ကယ့္ ဥေပကၡာ ပါ။

ဆိုလိုတာက ဥေပကၡာ သည္ လူပုဂၢိဳလ္ကို လ်စ္လ်ဴရွဳတာ မဟုတ္ဘူး။ ပုဂၢိဳလ္လုပ္တဲ႔ အျပဳအမူကို လ်စ္လ်ဴရွဳတာ၊ သူေျပာခ်င္တာေတြ ေျပာပါေစ ၊ ဂရုမစိုက္ဘူး။ ငါ လုပ္သင့္တာ ငါ လုပ္သြားမယ္။ အဲဒါမွ ဥေပကၡာ။

ၾကည့္ေလ ျမတ္စြာဘုရားသခင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ က
"ဝဓေက ေဒဝဒေတၱ စ ၊
ေစာေရ အဂုၤလိမာလေက။
ဓနပါေလ ရာဟုေလ စ၊
သဗၺတၳ သမေကာ မုနိ။"
ျမတ္စြာဘုရားကို သတ္ဖို႔ ၾကိဳးစားတဲ႔ ေဒဝဒတ္ ၊ ေနာက္က ဓားၾကီးနဲ႔ ခုတ္မလို႔လိုက္တဲ႔ အဂၤုလိမာလ၊ ထိုးသတ္မလို႔လာတဲ႔ နာဠာဂိရိဆင္ၾကီး ၊ ရာဟုလာ သားေတာ္ အဲဒီ ေလးေယာက္အေပၚမွာ စိတ္ဓာတ္ တူညီေအာင္ ထားႏိုင္တယ္ဆိုတာ စဥ္းစားသာၾကည့္။

ဘုန္းၾကီးတို႔ တစ္ေတြ ထားႏိုင္မွာလား။ တစ္ညီတည္းကို စိတ္ထားႏိုင္တာ။ အဲဒါ ဥေပကၡာ ေပါ့။ ခြဲျခားျပီးေတာ့ မျမင္ေတာ့ဘူး။ သတ္ဖို႔ ဓားထမ္းျပီးေတာ့ လိုက္တဲ႔ လူသတ္သမားနဲ႔ သားေတာ္ ရာဟုလာ ခြဲျခားျပီး မျမင္ဘူး။ တူတူပဲ၊ စိတ္ဓာတ္တည္ျငိမ္ေနတာ။ ဘာျဖစ္လို႔ ျမတ္စြာဘုရား စိတ္ဓာတ္ တည္ျငိမ္တုန္းဆိုေတာ့ ဘုရားမွာ ေလာဘ၊ ေဒါသ မွ မရွိတာ။ ဘက္လိုက္တယ္ဆိုတာ ေလာဘတို႔ ၊ ေဒါသတို႔ ၊ ေမာဟတို႔ ရွိမွ ဘက္လိုက္တာ။

ေလာဘ ရွိရင္ ဘက္လိုက္ျပီ၊ ဆႏၵာဂတိ ၊ ေဒါသဆိုရင္လည္း ဘက္လိုက္ျပီ၊ ေဒါသာဂတိ၊ အမွန္မသိရင္လည္းဘဲ ဘက္လိုက္ျပီ ၊ ေမာဟာဂတိ၊ ေၾကာက္လို႔ ဘက္လိုက္တယ္၊ ဘယာဂတိ၊ ေဟာ အဂတိ ေလးပါး ဆိုသည္မွာ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ မကင္းတဲ႔ ပုဂၢိဳလ္ေတြမွာ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ ေၾကာင့္ စိ္တ္ဓာတ္ယိမ္းယိုင္မွဳကို ဆိုတာ။ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ ကင္းတဲ႔ ပုဂၢိဳလ္ေတြရဲ႕ စိတ္ဓာတ္ဟာ တည္ျငိမ္ေနတယ္။ Equanimity အျမဲတမ္း တည့္မတ္ တည္ျငိမ္ေနတယ္။ ဟိုဘက္ သည္ဘက္ လွဳပ္ရွားယိမ္းယိုင္မွဳ မရွိဘူး။ တည့္မတ္တည္ျငိမ္သြားတာ အဲဒီလိုျဖစ္ေအာင္ ေမတၱာ၊ ကရုဏာ၊ မုဒိတာ ဆိုတဲ႔ တရားေတြ ပြားမ်ားျပီးတဲ႔ အခါမွာ အဆင့္ျမင့္ဆံုးျဖစ္တဲ႔ ဥေပကၡာ တရားကို ပြားရတယ္။ အဲဒီလို ဥေပကၡာ တရားကို ပြားလိုက္တဲ႔ အခါမွာ အဲဒီ ပုဂၢိဳလ္ဟာ တစ္ကယ့္ စိတ္ဓာတ္ တည္ျငိမ္တဲ႔ သူေတာ္စင္ ျဖစ္သြားျပီ၊ အလြန္ျမင့္ျမတ္သြားျပီ။

ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ေထရဝါဒ ဗုဒၶသာသနာျပဳ တကၠသိုလ္ ပါေမာကၡခ်ဳပ္ ဆရာေတာ္ ေဒါက္တာ နႏၵမာလာဘိဝံသ
ေဟာၾကား ဆံုးမေတာ္မူေသာ "ဘဝ ခရီးဝယ္ ေရြးခ်ယ္ရမယ့္ လမ္း"
အေၾကာင္း တရားေဒသနာေတာ္မွ ကူးယူေရးသား ေဖာ္ျပ၍ ဓမၼဒါန ျပဳအပ္ပါသည္။

မွန္ကန္ေသာ ဓမၼအသိတို႔ျဖင့္ အက်ိဳးရွိရွိ ေနႏိုင္ၾကပါေစ ကုန္သတည္း။

Shared from Kaung Myat Thu (FB)

*မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး၏ ၾသဝါဒ*

၁* ေရွးဦးစြာ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ကို နားလည္ေအာင္ လုပ္ပါ။
၂* တရားအားထုတ္လိုလ်ွင္ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ျဖစ္စဥ္ကို သိေအာင္ၾကိုးစားပါ။
၃* ပဋိစၥသမုပၸါဒ္မသိဘဲႏွင့္ က်င့္ၾကံအားထုတ္ျခင္းသည္ ပင္ပန္းရံုမ်ွပဲ မွတ္ပါ။
၄* ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ကိုသိမွသာ အရွိနွင့္အသိကိုက္မည္ 

၅* အရွိနွင့္အသိ ကိုက္မွသာလ်ွင္ ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ သိျမင္မည္။
၆* ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ သိျမင္မွ ႏွလံုးသြင္းမွန္မည္။
၇* နွလံုးသြင္းမွန္မွသာလ်ွင္ ဒုကၡကိုဒုကၡဟု ပိုင္းျခားနိုင္မည္။
၈* ဒုကၡဟု ပိုင္းျခားနိုင္မွသာလ်ွင္ သမုဒယေသမည္။
၉* သမုဒယေသမွသာလ်ွင္ သႏိၲသုခေပၚမည္။
၁၀* သႏၲိသုခေပၚမွသာလ်ွင္ ေနာင္တဖန္မျဖစ္ဘဲ ဇာတိခ်ဳပ္မည္။
၁၁* ေနာက္တဖန္ ဇာတိခ်ဳပ္ေအာင္ အေၾကာင္း/အက်ိဳး နားလည္ရမည္။
၁၂* အေၾကာင္း/အက်ိဳးနားလည္လ်ွင္ အေဟတုကဒိ႒ိ ေသတယ္။
၁၃* အေၾကာင္းျဖစ္လို႕ အက်ိဳးျဖစ္တာဘဲလို႕သိလ်ွင္ ဥေစၦဒဒိ႒ိ ေသတယ္။
၁၄* အေၾကာင္းခ်ဳပ္လို႕ အက်ိဳးခ်ဳပ္တာဘဲလို ့သိလ်ွင္ တႆတဒိ႒ိ ေသတယ္။
၁၅* အေၾကာင္းအက်ိဳး ဆက္တာကိုသိလ်ွင္ ဝိစိကိစၧာ ေသတယ္။
၁၆* အက်ိဳးထဲမွာ ေယာကၤ်ား မိန္းမ မပါဘူးလို႕သိရင္ သကၠာယဒိ႒ိ ေသတယ္။
၁၇* အျဖစ္မသိေသးေတာ့ နိဗၺာန္မၾကိုက္ အခ်ဳပ္မသိေတာ့လည္း နိဗၺာန္ ရွာမေတြ႕ေတာ့ဘူး။
၁၈* ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ျဖစ္ပံု နားလည္မွသာလ်ွင္ ဒုကၡသစၥာကို နားလည္တယ္။
၁၉* ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ပ်က္ပံု နားလည္မွသာလ်ွင္ မဂၢသစၥာကို နားလည္တယ္။
၂၀* မဂၢသစၥာကို နားလည္သြားေတာ့မွ နိေရာဓသစၥာက အလိုလိုဝင္လာတယ္။
၂၁* နိေရာဓသစၥာက ဝင္လာေတာ့မွ နိဗၺာန္ကို သေဘာက်တယ္။
၂၂* နိဗၺာန္ကိုသေဘာက်မွ ဒိ႒ိ.. အသိနွင့္ ျပဳတ္တယ္။
၂၃* ဒိ႒ိ.. အသိနွင့္ျပဳတ္ျပီးမွ အပြားနွင့္ျဖဳတ္လို ့ ရတယ္။
၂၄* ပြားမႈ႕ႏွင့္ ျဖဳတ္လိုက္ေတာ့မွ အပါယ္နွင့္ျဖဳတ္နိုင္တယ္။
၂၅* ပါယ္မႈႏွင့္ျပဳတ္သြားေတာ့မွ ဒိ႒ိအားလံုး ကင္းစင္သြားတယ္။
၂၆* ဒိ႒ိအားလံုး ကင္းစင္မွသာလ်ွင္ ေသာတာပန္ တည္နိုင္တယ္။
၂၇* ေသာတပန္တည္ျပီးမွသာလ်ွင္ အပါယ္ေဘးက စိတ္ခ်ရတယ္။

မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး၏ ၾသဝါဒေတာ္ကို ပူေဇာ္ပါသည္။
ေမတၲာျဖင့္
Mar Mar

သဒၶါႏွင့္ ပညာ

မဟာသတိပ႒ာနသုတ္ အ႒ကထာအဖြင့္တြင္ သဒၶါလြန္၍ ပညာနည္းေသာသူသည္ ၾကည္ညိုဖြယ္ မဟုတ္ေသာအရာ (လူလိမ္မ်ား)၌ ၾကည္ညိုတတ္သည္။ ပညာလြန္ကဲ၍ သဒၶါနည္းေသာသူသည္ ေကာက္က်စ္စဥ္းလဲတတ္၏။ ေဆးလြန္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေသာေရာဂါသည္ ေဆးကု၍ မရႏုိင္သက့ဲသို႔တည္း။ ကုသုိလ္ဟူသည္ စိတ္ျဖစ္ရုံမွ်ျဖင့္ ျဖစ္ႏုိင္၏။ ပညာလြန္၍ ဒါနစသည္တို႔ကို မျပဳသည္ရွိေသာ္ ငရဲ၌ျဖစ္တတ္၏။ သဒၶါႏွင့္ ပညာတို႔ ညီမွ်ကုန္သည္ရွိေသာ္ ၾကည္ညိုထိုက္ေသာ အရာ၌သာ ၾကည္ညုိ၏ ဟုဖြင့္ဆိုျပထား၏။

ရတနာသုံးပါးႏွင့္ ကံ ကံ၏အက်ိဳးကို ယုံၾကည္ျခင္းကို သဒၶါဟုေခၚ၏။ ထိုသဒၶါသည္ ေလးမ်ိဳးရွိ၏။ ယင္းတို႔ကား အာဂမသဒၶါ အဓိဂမသဒၶါ ၾသကပၸနသဒၶါ ပသာဒသဒၶါ တို႔ျဖစ္၏။

ထိုတြင္ ဘုရားအေလာင္းမ်ားတြင္ျဖစ္ေသာ သဒၶါကို အာဂမသဒၶါ ဟုေခၚ၏။ အရိယာမ်ားတြင္ျဖစ္ေသာ သဒၶါကို အဓိဂမသဒၶါ ဟုေခၚသည္။ ေတြးေခၚေျမာ္ျမင္တတ္ေသာ ဥာဏ္ပညာႏွင့္ယွဥ္ေသာ သဒၶါကို ၾသကပၸနသဒၶါ ဟုေခၚသည္။ ဥာဏ္ပညာမပါဘဲ အကန္းယုံ အရမ္းယုံသဒၶါမ်ိဳးကို ပသာဒသဒၶါ ဟုေခၚသည္။

ထိုေလးမ်ိဳးတြင္ ေနာက္ဆုံးႏွစ္မ်ိဳးသာလွ်င္ ပုထုဇဥ္မ်ားႏွင့္ ဆိုင္သည္။ ဘာသာေရးႏွင့္ပတ္သက္ျပီး အလိမ္အညာခံရေသာသူမ်ားသည္ ဥာဏ္မပါေသာ ပသာဒသဒၶါရွင္မ်ားျဖစ္၏။ ဥာဏ္ပါေသာ ၾသကပၸနသဒၶါရွင္မ်ားကား အလိမ္အညာမခံရေပ။

ၾသကပၸနသဒၶါရွင္ျဖစ္ရန္ တရားနာၾကားျခင္း စာေကာင္းေပမြန္တို႔ကို ဖတ္ရွုျခင္း ဆရာေတာ္ေကာင္းတို႔ထံ ဆည္းကပ္ေမးျမန္းျခင္းတို႔ကို ျပဳသင့္ေပသည္။

******************************
(ေမတၱာရွင္ ေရႊျပည္သာ)

ဗုဒၶ၏ တန္ခိုးေတာ္အနႏၲ

ဤဇမၺဴဒိပ္ကၽြန္း အိႏၵိယႏုိင္ငံေတာင္ပိုင္း ေစာဠတိုင္း၌ ကာ၀ီရပဋၬန အမည္ရိွေသာ ရႊာႀကီးတစ္ရြာတည္ရွိ၏။ ထိုရြာ၌နတ္ကို ကိုးကြယ္ၾကေသာ မိစၧာဒိ႒ိအမ်ား ေနထိုင္လ်က္ရွိ၏။ တစ္ခုေသာအခ်ိန္တြင္ ထိုမိစၧာဒိ႒ိ နတ္ကိုးကြယ္ၾကသူမ်ားသည္ မိမိတို႔ အမြန္အျမတ္ထားရာ နတ္ကြန္းဗိမာန္ကို ေဆးသုတ္ၿပီး မြမ္းမံျပင္ဆင္ခဲ့ၾကသည္။ ထိုနတ္ကြန္းအတြင္း ပ်ဥ္ခ်ပ္ တစ္ခ်ပ္ေပၚတြင္ မိစၧာဒိ႒ိနတ္မင္းကို လူနတ္အမ်ားစုေ၀းၿပီး ရွိခိုးေနၾကပံုကို ပန္းခ်ီဆရာက ေရးျခယ္ထား၏။ ထိုသို႔ရွိခိုးေနၾကသူတို႔တြင္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ ပံုေတာ္ကိုလည္း ထည့္သြင္းေရးဆြဲထားသည္။

ထိုနတ္ကြန္းသို႔ ရြာသူရြာသားအခ်ဳိ႕ သြားေရာက္ၾကည့္႐ႈၾကရာ နတ္ကြန္းအတြင္းရွိ ပ်ဥ္ခ်ပ္ေပၚတြင္ နတ္မင္းႀကီးကို ျမတ္စြာဘုရားက ရွိခိုးေနပံုပန္းခ်ီ ေရးျခယ္ထားသည္ကို သိရွိသြားၾကၿပီး ထိုအေၾကာင္းကို ရြာတြင္းရွိ ဗုဒၶဘာသာမ်ားထံ အသိေပးအေၾကာင္းၾကားၾကသည္။

ထိုသတင္းကို ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ဥပါသိကာတို႔ ၾကားသိၾကေသာအခါ အံံ့ၾသဖြယ္ေကာင္းလိုက္တာ ငါတို႔သည္ မၾကားသင့္တာၾကားရ၏။ မျမင္သင့္တာ ျမင္ရ၏။ နတ္ျပည္ေျခာက္ထပ္ႏွင့္တကြ ၾသကာသ
ေလာကႀကီးတစ္ခုလံုး၌ ငါတို႔၏ျမတ္စြာဘုရားႏွင့့္ တူသူျုမတ္သူ ဟူ၍မရွိ။ အလံုးစံုေသာ လူနတ္ျဗဟၼာတို႔ ရွိခိုးျခင္းငွါ ထိုက္ေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား ျဖစ္ေတာ္မူပါေပ၏။ ဤမိစၧာဒိ႒ိတို႔သည္ မသင့္ေလ်ာ္ေသာ အမႈကိုျပဳၾကသည္ဟု ေျပာဆိုမည္တမ္း၍ ငိုေၾကြးၾကသည္။

ဗုဒၶဘာသာ၀င္ သမၼာဒိ႒ိဥပါသကာတို႔သည္ လူသူစု႐ုံးၾကၿပီး ဘုရင္မင္းျမတ္ထံသြားၾကကာ နန္းေတာ္၀၌ မေက်မနပ္ေသာ အသံမ်ားျပဳ၍ ေနၾက၏။ မင္းႀကီးလည္း ဥပါသကာတို႔ကို ေခၚယူၿပီး သင္တို႔ဘာကို မေက်မနပ္ျဖစ္လာၾကသလဲဟု ေမးေတာ္မူ၏။
ဥပါသကာတို႔က မိစၧာဒိ႒ိတို႔၏ မသင့္ေလ်ာ္ေသာ အမႈကိစၥတို႔ကို ေျပာျပၿပီးလွ်င္ နတ္ထက္ နတ္ျမတ္၊ သိၾကားထက္ သိၾကားျမတ္၊ ျဗဟၼာထက္ျဗဟၼာျမတ္ ျဖစ္ေတာ္မူပါ၏။ ငါတုိ႔ျမတ္စြာဘုရား၏ ဂုဏ္ေတာ္တို႔သည္ ျမင့္မိုရ္ေတာင္ကဲ့သို႔ ၾက့ံခိုင္၏။ မဟာသမုဒၵရာကဲ့သို႔ က်ယ္၀န္း၏။ ေကာင္းကင္ကဲ့သို႔ အဆံုးအပိုင္းအျခား မရွိ။ ေျမႀကီးကဲ့သို႔ ပ်ံ႕ႏွံ႔ပါ၏ စသည္ျဖင့္ ျမတ္စြာဘုရား၏ ဂုဏ္ေတာ္ ေက်းဇူးေတာ္တို႔ကို ခ်ီးက်ဴးေျပာဆိုၾကေလသည္။

မင္းႀကီးက အိုလူအေပါင္းတို႔ သင္တို႔စိတ္မပ်က္ၾကႏွင့္ အမ်က္ေဒါသကို သိမ္းၾကပါ။ သင္တို႔က သင္တို႔ကိုးကြယ္အားထားရာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္
၏ တန္ခိုးေတာ္အနႏၱ၊ ကံေတာ္အနႏၱ၊ ဉာဏ္ေတာ္အနႏၱ ျဖစ္ေတာ္မူပံုကို ေျပာဆိုၾကသကဲ့သို႔ပင္ နတ္ကိုးကြယ္သူတို႔ကလည္း သူတို႔ကိုးကြယ္ေသာ နတ္မင္း၏ ဂုဏ္ေက်းဇူး ၾကီးက်ယ္ပံုတို႔ကိုသာ ေျပာၾကမွာ အမွန္ျဖစ္၏။ သင္တို႔ကို ငါေမးဦးမည္။ သင္တို႔ ကိုးကြယ္ရာျဖစ္ေသာ ျမတ္စြာဘုရား၏ တန္ခိုးႀကီးပံုကို ငါတို႔လက္ေတြ႔အားျဖင့္ ဘယ္လိုသိႏုိင္မလဲ အေမာင္တို႔ဟု မိန္႔ဆိုေလသည္။

ထိုအခါ သမၼာဒိ႒ိ ဥပါသကာတို႔က အရွင္မင္းႀကီး ျမတ္စြာဘုရား၌ ဘုန္းေတာ္အနႏၱ တန္ခိုးေတာ္ အနႏၱရွိေတာ္မူပံုကို သက္ေသျပပါမည္။ အကယ္၍ အရွင္မင္းႀကီးသည္ ထုိမိစၧာဒိ႒ိတို႔၏ နတ္ကြန္းရွိ ဗုဒၶပံုေတာ္ပါေသာ ပ်ဥ္ခ်ပ္ကိုယူၿပီး လံုၿခံဳေသာအရပ္၌ သိမ္းထားေပးေတာ္မူပါက ဤေန႔မွစ၍ ခုႏွစ္ရက္ေျမာက္ေသာေန႔တြင္ ထိုပ်ဥ္ခ်ပ္ကို ထုတ္ယူ၍ၾကည့္လွ်င္ ျမတ္စြာဘုရား၏ဘုန္းေတာ္အနႏၱ
တန္ခိုးေတာ္အနႏၱ ကံေတာ္အနႏၱတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူပံုကို သိၾကေပလိမ့္မည္ဟု ေလွ်ာက္တင္ၾကသည္။

မင္းႀကီးလည္း သမၼာဒိ႒ိ ဥပါသကာတို႔ ဆိုသည့္အတိုင္း ဗုဒၶပံုေတာ္ပါေသာပ်ဥ္ခ်ပ္ကို ယူေဆာင္ေစ၍ အ၀တ္ျဖင့္ လံုေအာင္ ရစ္ေႏွာင္ဖြဲ႕ပတ္ထားၿပီးလွ်င္ မိမိ၏လက္စြပ္ျဖင့္ အမွတ္အသားခ်ိတ္
တံဆိပ္ခပ္ႏွိပ္ကာ လံုၿခံဳေသာနတ္ကြန္းတစ္ခုတြင္ အေစာင့္အေရွာက္ အထပ္ထပ္ခ်၍ သိမ္းဆည္းထားခဲ့သည္။

ထိုသို႔ပ်ဥ္ခ်ပ္ကို သိမ္းဆည္းထားသည့္ ခုနွစ္ရက္တာ ကာလပတ္လံုး သမၼာဒိ႒ိဥပါသကာတို႔ ဘုရားေက်ာင္းကန္၌ စုေ၀းၿပီး ဥပုသ္သီလ ေစာင့္သံုးၾကသည္။ ခပ္သိမ္းေသာသတၱ၀ါတို႔အား ေမတၱာပို႔ အမွ်ေ၀ၾကသည္။ ရတနာသံုးပါးကို ပူေဇာ္ျခင္းျဖင့္သာ
ခုႏွစ္ရက္အခ်ိန္ကို ကုန္လြန္ေစခဲ့သည္။ ၿပီးလွ်င္ ဤသုိ႔ ေၾကြးေက်ာ္ၾက၏။ ငါတို႔ျပဳေသာ ဤကုသိုလ္အက်ဳိးဆက္ျဖင့္ ေလာက၌ တန္ခိုးႀကီးကုန္ေသာ နတ္မင္းတို႔သည္လည္းေကာင္း၊ ေလာကကို ေစာင့္ေရွာင္ကုန္ေသာ နတ္မင္းႀကီးေလးေယာက္တုိ႔သည္
လည္းေကာင္း သင္တို႔သည္ ငါတို႔၏ ျမတ္စြာဘုရားကို ဆည္းကပ္ၾကသည္မွန္ပါက သက္ေသထင္ရွားေအာင္ ထုတ္ေဖာ္ျပသၾကပါဟု တိုင္တည္သစၥာျပဳၾက၏။

သမၼာဒိ႒ိဥပါသကာတို႔၏ ေကာင္းမႈအာႏုေဘာ္ေၾကာင့္ ထိုခဏ၌ သိၾကားမင္း၏ ပ႑ဳကမၺလာေက်ာက္ေနရာသည္ ပူျပင္းလာခဲ့သည္။ သိၾကားမင္းသည္ မိမိေနရာ ပူျပင္းျခင္းအေၾကာင္းကို သိလို၍ လူ႔ျပည္သို႕႐ႈၾကည့္ရာတြင္ မိစၧာဒိ႒ိတုိ႔၏ ေဖာက္ျပန္လြဲမွားေသာ အျပဳအမူမ်ားကိုေတြ႕ရ၍ လူ႔ျပည္သို႔သက္ဆင္းခဲ့၏။ သိၾကားမင္းသည္ မိစၧာဒိ႒ိတို႔၏ ပ်ဥ္ခ်ပ္ေပၚတြင္ျမတ္စြာဘုရား၏ ေျခေတာ္အစံုကုိ မိစၧာဒိ႒ိနတ္က ရွိခိုးေနပံုျပဳျပင္၍ ေရးဆြဲထားခဲ့၏။ ထိုသို႔ ျပဳျပင္ေရးဆြဲခဲ့ေၾကာင္းကိုလည္း သမၼာဒိ႒ိဥပါသကာတို႔အား သတိေပးၿပီး မိမိေနရာသို႔ ျပန္ခဲ့၏။

ခုႏွစ္ရက္ေျမာက္ေသာေန႔၌ နံနက္ေစာေစာကပင္ သမၼာဒိ႒ိ ဥပါသကာတို႔သည္ မင္းႀကီးထံသြားၾကၿပီး အရွင္မင္းႀကီး သိမ္းဆည္းထားေသာ ပ်ဥ္ခ်ပ္ကိုထုတ္ယူ၍ ၾကည့္႐ႈရန္ အခ်ိန္က်ေရာက္ပါၿပီ။ ထိုပ်ဥ္ခ်ပ္၌ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကို နတ္မင္းက ရွိခိုးေနသည္ကိုသာ ႐ႈျမင္ၾကရပါလိမ့္မည္ဟု ေလွ်ာက္တင္ခဲ့ၾက၏။ ဥပါသကာတို႔၏ စကားကိုၾကားလွ်င္ မင္းႀကီးသည္ တစ္ၿမိဳ႕လံုးရွိ ျပည္သူအေပါင္းကို ထိုေနရာသို႔ စုေ၀းလာေရာက္ၾကေစရန္ ႏွိုးေဆာ္ေစၿပီး လူသူစုေ၀း ေရာက္ရွိလာေသာအခါ နတ္ကြန္းအတြင္းမွ အ၀တ္တို႔ျဖင့္ အထပ္ထပ္ရစ္ပတ္ မင္းတံဆိပ္ခတ္ႏွိပ္ထားေသာ
ပ်ဥ္ခ်ပ္ကိုထုတ္ယူၿပီး အ၀တ္တို႔ကိုေျဖေစေတာ္မူ၏။ အ၀တ္တို႔ေျပေလေသာ္ ပ်ဥ္ခ်ပ္ေပၚတြင္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ ေျခေတာ္အစံုကုိ နတ္မင္းကရွိခိုးေနပံု ပန္းခ်ီကားကို အံ့ဖြယ္ဘနန္းထူးဆန္းစြာ ေတြ႕ျမင္ၾကရေလသည္။ ဤသို႔ျမတ္စြာဘုရား၏ တန္ခိုးေတာ္အနႏၱျဖစ္ပံုကို ကိုယ္တိုင္ဒိ႒ိ သိျမင္ေလေသာအခါ ကာ၀ီရပဋၬနမင္းသည္ ထိုမိစၧာဒိ႒ိတို႔၏ နတ္ကြန္းကို ၿဖိဳဖ်က္ေစၿပီး ဘုရားေက်ာင္းေတာ္ရာ ဂႏၶကုဋီႀကီးတစ္ေဆာင္ကို တည္ေဆာက္၍ အသက္ထက္ဆံုး ဗုဒၶဥပါသကာအျဖစ္ ခံယူေတာ္မူခဲ့၏။

ဤကာ၀ီရပဋၬန၀တၳဳကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ေရွးဆရာျမတ္တို႔က ျမတ္စြာဘုရားရွင္ သက္ေတာ္ထင္ရွားရွိေတာ္မူစဥ္အခါက ျမတ္စြာဘုရား၏ တန္ခိုးေတာ္တုိ႔ကို ဖူးျမင္ၾကရ၍ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈတို႔ကို ျပဳခဲ့ၾကသည္မွာ အံ့ၾသဖြယ္ဟုမဆိုႏုိင္။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ မဟာပရိနိဗၺာန္ျပဳၿပီးသည့္အခါတြင္မႈ ျမတ္စြာဘုရား၏ တန္ခိုးေတာ္ကို ဖူးျမင္ၾကရေသာေၾကာင့္ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈကို ျပဳၾကသူတို႔သည္သာ မိုးေျမမဆံ့ အံ့ၾသဖြယ္ေကာင္းလွေပသည္ဟု ေရးဖြဲ႔ခဲ့ၾက၏။

ဦးေအာင္မြန္ ( ျမတ္ဆုမြန္ )
ဥပုသ္သည္တို႔ဖတ္ဖြယ္ ပံု၀တၳဳေလးဆယ္မွ

အဘိဓမၼာတတ္ဖို႔ လိုအပ္သလား

အဘိဓမၼာတတ္ဖို႔ လိုအပ္သလား?
အေျဖက နွစ္မ်ိဳးေပးရမယ္။
တရားထူးရဖို႔ အားထုတ္မယ္ ဝဋ္မွ ထြက္ေျမာက္ေၾကာင္း နိဗၺာန္ကို
မ်က္ေမွာက္ျပဳရန္ အားထုတ္မယ္ဆိုရင္ အဘိဓမၼာ မတတ္ေသာ္လည္း
ဆရာသမားနဲ႔ အားထုတ္ရင္ ျဖစ္တယ္။ အဘိဓမၼာ မတတ္ရင္ေန တရားျပတဲ႔ဘုန္းႀကီးက ေလာကမွာေဟ႔ ရုပ္နဲ႔နာမ္ပဲရွိတယ္လို႔ ျမတ္စြာဘုရားက ေဟာထားတယ္။ ဒီရုပ္နဲ႔နာမ္ဟာလည္း အနိစၥသေဘာ ဒုကၡသေဘာ အနတၱသေဘာက မလြန္ဆန္နိုင္ဘူး။ အဲဒီေလာက္ေလး နားလည္ရင္ တရားထိုင္လို႔ ရတာပါပဲ။ ဒါမဟာစည္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက အမိန္႔ရွိထားတာ။
ဝတၳဳေၾကာင္းတစ္ခုက ရွင္စူ႒ပန္ဆိုတာ ဂါထာေလးတစ္ပုဒ္ကို ေလးလ
က်က္လို႔ မရဘူးဆိုရင္ သူဘယ္လိုလုပ္ အဘိဓမၼာတတ္မလဲ။ဒါေပမယ္လို႔ ျမတ္စြာဘုရားက ကမၼဌာန္းေပးၿပီး တရားထိုင္ခိုင္းလိုက္ေတာ႔ နာရီပိုင္းအတြင္း ရဟႏၱာျဖစ္သြားတယ္။

ဒါေပမယ္႔လို႔ ျမတ္စြာဘုရားေဟာေတာ္မူတဲ႔တရားေတြကို နားလည္ခ်င္ပါတယ္ဆိုရင္ အဘိဓမၼာမတတ္ရင္ မျဖစ္ဘူး။အဘိဓမၼာမတတ္ပဲ သုတၱန္ဖတ္ရင္ က်က်နန ျပည့္ျပည့္ဝဝ မွန္မွန္ကန္ကန္ နားလည္နိုင္ဖို႔ မရွိဘူး။

ျမတ္စြာဘုရားေဟာထားတဲ႔ အကုသိုလ္မလုပ္နဲ႔။ ကုသိုလ္ကို ျပည့္စံုေအာင္လုပ္ၾက။ စိတ္ကိုျဖဴစင္ေအာင္ထား။ ဒါ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားခ်က္ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ပဲ။ အဲဒီၾသဝါဒကို မိမိက လိုက္နာခ်င္တယ္။ အဲဒီေတာ႔ အကုသိုလ္ဆိုတာဘာလဲ။ ကုသိုလ္ဆိုတာ ဘာလဲ။ ကိုယ္က ကုသိုလ္ အကုသိုလ္မသိရင္ ဘယ္လိုလုပ္ လိုက္နာနိုင္မလဲ။

အဲဒါေၾကာင့္ အဘိဓမၼာမတတ္ရင္ ျမတ္စြာဘုရားေဟာထားတာေတြ အျပည့္အဝ လိုက္နာနိုင္ဖို႔ မလြယ္ဘူး။

ဆိုပါေတာ႔ ဦးဇင္းကေျပာမယ္။ မင္းတို႔ထမင္းစားတုန္းလည္း အကုသိုလ္ ျဖစ္နိုင္တယ္ေဟ႔ဆိုရင္ ရုတ္တရက္ဆို မခံခ်င္ဘူး။ ဘယ္နွယ္႔ ကိုယ္႔ထမင္းကိုယ္စားတာပဲ။ ခိုးစားတာလဲ မဟုတ္ဘုူး။ ရန္ျဖစ္စားတာလဲမဟုတ္ဘူး။ ကိုယ့္ဟာကို ရိုးရိုးစားတာပဲ။ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီးေတာ႔ အကုသိုလ္ျဖစ္ရမလဲဆိုေတာ႔ စားတဲ႔အခါမွာ ကိုယ္က ႀကိဳက္တယ္။ နွစ္သက္တယ္ တြယ္တာတယ္။ ေလာဘပါလာတယ္။ အဲဒါေျပာတာ။ ဒီအကုသိုလ္ဟာ သူမ်ားအသက္သတ္တာ သူမ်ားပစၥည္းခိုးတာလိုေတာ႔ မဆိုးဘူးေပါ႔။ သို႔ေသာ္ အကုသိုလ္ဟာ အကုသိုလ္ပါပဲ။ ျမတ္စြာဘုရားက အကုသိုလ္ေရွာင္လို႔ ေျပာရင္ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ အဆံုးအမကို အေသအခ်ာ လိုက္နာမယ္ဆိုရင္ အဲဒါပါ အစေရွာင္ရမွာ။

ကုသိုလ္ဆိုတာဘာလဲ။ အျပစ္မရွိဘူး။ ေကာင္းေသာအက်ိဳးကို ေပးတတ္တဲ႔ သေဘာတရားေတြကို ကုသိုလ္လို႔ေခၚတယ္။ ကုသိုလ္ကို ျပည့္စံုေအာင္လုပ္ၾက စိတ္ကို ျဖဴစင္ေအာင္ထားဆိုေတာ႔ စိတ္အညစ္အေၾကးေတြက ဘာေတြလဲသိဖို႔ မလိုဘူးလား။ အဲဒါေၾကာင္႔ စိတ္အညစ္အေၾကး မသိပဲနဲ႔ စိတ္ကိုဘယ္လိုျဖဴစင္ေအာင္ထားမလဲ။ ျမတ္စြာဘုရားက ေဟာထားတယ္။ စိတ္အညစ္အေၾကးက ဘာလဲ။ ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟ မာန ဝီစိကိစၧာ ထိန မိဒၶ ဒါေတြေဟာထားတယ္။ အဲဒါကို ကိေလသာလို႔ ေခၚတယ္။

အဲဒီဟာေတြ နားလည္မွသာ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ သင္ၾကားခ်က္ကို နားလည္းလည္မယ္။ လိုက္လည္းလိုက္နာမယ္။ အဘိဓမၼာဗဟုသုတ မရွိဘူးဆိုရင္ ဒါေတြေကာင္းေကာင္း နားမလည္ဘူး။

ဒါေၾကာင့္မို႔ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူတဲ႔ သုတၱန္တရားေတာ္ (ဆိုပါေတာ႔) နားလည္ဖို႔အေရးမွာ မရွိရင္ မျဖစ္ဘူး။ အဲဒါေတာ႔ ေသေသခ်ာခ်ာမွတ္ထား။ သုတၱန္ေတြဖတ္ရင္ အမ်ားႀကီးေတြ႔တယ္။ ဒါေတြ အဘိဓမၼကို ( Refenece ) လုပ္မွသာ ဒါကိုနားလည္မယ္။ သို႔မဟုတ္ရင္ နားမလည္နိုင္ဘူး။ ငါတို႔ဟာ ဘုရားရဲ႕ သင္ၾကားခ်က္ တရားေတာ္ေတြကို တကယ္နားလည္ခ်င္တယ္ လိုခ်င္လာၿပီဆိုရင္ေတာ႔ အဘိဓမၼာ မကိုင္လို႔ကို မျဖစ္ဘူး။

အဘိဓမၼာ မတတ္နိုင္ေလာက္ေအာင္ ခက္သလား ဒီလိုလည္း မဟုတ္ဘူး။ မတတ္နိုင္ေလာက္ေအာင္ခက္ရင္ တတ္တဲ႔လူေတာင္ ရွိမွာမဟုတ္ဘူး။ ႀကိဳးစားၿပီး အခ်ိန္ေပးၿပီး နည္းနည္းခ်င္း လုပ္သြားရင္ ရတာပါပဲ။

- အရွင္သီလာနႏၵာဘိဝံသ ( D.Litt.)

( အဂၢမဟာပ႑ိတ- အဂၢမဟာသဒၶမၼေဇာတိကဓဇ )
ပါေမာကၡခ်ဳပ္ဆရာေတာ္ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ေထရဝါဒဗုဒၶသာသနာျပဳတကၠသိုလ္

အရွင္သီလာနႏၵာဘိဝံသ (D.Litt.)၏ "အဘိဓမၼာသင္တန္း ပို႔ခ်ခ်က္မ်ား (ပထမတြဲ)" မွ ေကာက္နုတ္ေဖာ္ျပထားပါသည္။

Posted by Words of Buddha

အဆံုးအမ သာသနာ

ယခုအခါ ေမတၱာရွင္(ေရႊျပည္သာ) ဆရာေတာ္ လူ၀တ္လဲ(သိကၡာခ်) သြားေသာအခါ ဆရာေတာ္အား ၾကည္ၫိုေလးစားေသာ တျပည့္ ဒါယကာ၊ ဒါယိကာမ အမ်ားအျပား ပူေဆြးေသာက ေရာက္ၾကရပါတယ္။
သူတို႔ အားကိုးအားထားရာ ဆရာတစ္ဆူ သာသနာမွ ေပ်ာက္ကြယ္ ဆံုးရႈံးသြားတာကို ၀မ္းနည္း၊ ပူေဆြး၊ ငိုေၾကြး၊ ခိုကိုးရာမဲ့သလို ခံစားေနရပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ဆရာေတာ္ဟာ အ၀တ္သာေျပာင္းသြားတာပါ၊ စိတ္ဓာတ္ ႏွင့္ လုပ္ရပ္က မေျပာင္းလဲပါဘူး။ ဆရာေတာ္ေရးသားခဲ့ေသာ စာအုပ္ေရ (၆၅) အုပ္ဟာ ဆရာေတာ္၏ အဆံုးအမသာသနာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဆရာေတာ္ေရးသားခဲ့ေသာ စာေပမ်ားဟာလည္း ေလာကအတြက္ အက်ိဳးေက်းဇူး မ်ားတယ္ဆိုတာ စာဖတ္ပရိတ္သတ္ အားလံုးသိရွိၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။
အရွင္ဇ၀န တျဖစ္လဲ ဦးစိုးျမင့္ (ေမတၱာရွင္ေရႊျပည္သာ) ကေလာင္အမည္ဟာ အမ်ိဳး ဘာသာ သာသနာအတြက္ ရသစာေပေလာကမွာ ဆက္လက္ေရးသား ထုတ္ေ၀ေနမွာပါ။
ဆရာေတာ္၏ အေတြးအေခၚ ဒႆ န မ်ား ဟာ ဘာသာျခား၊ လူမ်ိဳးျခားေတြပါ လက္ခံ အတုယူ က်င့္သံုးေနၾကတာ လက္ေတြ႔ပါဘဲ၊ ဒါေၾကာင့္ ဦးစိုးျမင့္ (ေမတၱာရွင္ ေရႊျပည္သာ) ဟာ ျပည္ပနိုင္ငံမ်ားမွာ ေနထိုင္လွ်က္ ဘာသာေရး၊ ရသ စာေပ၊ ဘာသာျပန္မ်ား ဆက္လက္ေရးသား သာသနာျပဳေနမွာပါ၊ ျမန္မာျပည္ စာဖတ္ပရိတ္သတ္ အတြက္ေတာ့ အားတက္စရာပါ။ ဂုဏ္ယူစရာပါ။
ဆရာေတာ္ ေရးသားခဲ့ေသာ စာေပ၊ ေဟာၾကားခဲ့ေသာ တရားေတာ္မ်ားဟာ စာဖတ္ပရိတ္သတ္ ႏွင့္ တရားနာပရိတ္သတ္မ်ားအေပၚ အျဖဴ စင္ဆံုး ရိုးသားျခင္း ႏွင့္ စစ္မွန္ေသာေမတၱာေစတနာ ထားျခင္းေၾကာင့္သာ စာေပေလာက ႏွင့္ ဓမၼကထိကေလာက တို႔တြင္ေအာင္ျမင္ျခင္း မွတ္တိုင္တစ္ခု စိုက္ထူနိုင္ခဲ့တာပါ။
ဒီေလာက္ ေအာင္ျမင္ေနတာေတာင္ ဆရာေတာ္ဟာ အမ်ားအက်ိဳး ႏွင့္ ပရဟိတအက်ိဳးအတြက္ တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲ နိုင္ျခင္းမရိွခဲ့ပါ။
ကိုယ့္ကိုယ္ကို သိပ္ေအာင္ျမင္ေနၿပီလို႔ ထင္လာရင္ ကိုယ္ထက္ေအာင္ျမင္ေနတဲ့ သူေတြကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္ ကိုယ္ဘာမွ မဟုတ္ေသးဘူးဆိုတာ သိလာပါလိမ္မယ္တဲ့။
ေမတၱာရွင္ေရႊျပည္သာဆိုတာ ကမာၻ႔အဆင့္နဲ႔ ယွဥ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဘာမွ မဟုတ္ေသးပါဘူး၊
စာေရးတဲ့အဆင့္၊ လွဴ ဒါန္းတဲ့အဆင့္ ေတြဟာ ဘာမွ မေျပာပေလာက္ေသးပါဘူး၊ သူတစ္ပါးလွဴ တာ လက္ျဖန္႔ခံၿပီး တဆင့္ျပန္လွဴ တဲ့ အဆင့္ေလာက္ပဲရွိတာပါ။
အခ်ိန္ေပးပါ၊ ေ၀ဖန္တာ၊ အျပစ္တင္တာ မေစာေစခ်င္ပါ။
တခ်ိန္မွာ ေမတၱာရွင္ေရႊျပည္သာဟာ ေအာင္ျမင္မႈ အသီးအပြင့္ေတြကို ေပြ႔ပိုက္ၿပီး ျမန္မာျပည္က ႏြမ္းပါသူ ရဟန္းရွင္လူေတြရဲ႕ ရင္ခြင္္ထဲ အရာက္ျပန္လာမယ္ဆိုတာ ႏွလံုးသားနဲ႔ ယံုၾကည္ေပးၾကပါ။
ေနာင္လာမ်ိဳးဆက္ အနာဂတ္အတြက္ ဘာသာ၀င္တိုင္း၏ ႏွလံုးသားမွာ ဘုရားတည္မွသာ ဘာသာ၊ သာသနာ အဓြန္႔ရွည္ၾကာ တည္တံ့ႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ႏွလံုးသားမွာဘုရားတည္ျခင္း စာေမးပြဲမ်ား ႏွစ္စဥ္က်င္းပၿပီး ထိုက္တန္စြာ ဆုခ်ီးျမွင့္ေပးခဲ့ပါတယ္။
စာေမးပဲြမ်ား ႏွစ္စဥ္ဆက္လက္ က်င္းပႏုိင္ရန္၊ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးသူတို႔၏ ပညာေရး၊ က်မ္းမာေရးတို႔ကို ေထာက္ပံ့ေစာင့္ေရွာက္ႏုိင္ရန္၊ ေမတၱာရွင္ေဖာင္ေဒရွင္း(ေရႊျပည္သာ) အဖဲြ႔ကို
ဖြဲ႔စည္းတည္ေထာင္ တာ၀န္ေပးအပ္ၿပီးျဖစ္ပါတယ္။
ေမတၱာရွင္ေဖာင္ေဒးရွင္း (ေရႊျပည္သာ) အဖြဲ႔ မွ ဆရာေတာ္ ပ်ိဳးေထာင္ခဲ့ေသာ ပရဟိတ သစ္ပင္ႀကီးကို ဆက္လက္ရွင္သန္ ႀကီးထြားေအာင္ ေဆာင္ရြက္သြားမွာပါ။

ဒီရက္ပိုင္းအတြင္းမွာ အင္တာနက္ေဖ့ဘုတ္မ်ားေပၚ အရွင္ဇ၀န၊ ညီေမတၱာ၊ ေမတၱာရွင္ေဖာင္ေဒးရွင္း (ေရႊျပည္သာ) အဖြဲ႔ တို႔အား သပုတ္ေလလြင့္၊ အပုတ္ခ်၊ သတင္းမ်ိဳးစံုေရးသားၿပီး၊ တိုက္ခိုက္ေစာ္ကား ေနတာကိုလည္း ေတြ႔ရပါတယ္၊
ဒါေၾကာင့္ သက္ဆိုင္ရာမ်ား ႏွင့္ သတင္းမီဒီယာ အဖြဲ႔မ်ားမွ
ဦးစိုးျမင့္ (ေမတၱာရွင္ ေရႊျပည္သာ) ၏ဘ၀သရုပ္ေဖာ္ ျဖစ္ရပ္မွန္မ်ားကို ေမးျမန္းျခင္း(အင္တာဗ်ဳး)ကို ကိုယ္တိုင္ေျဖၾကား ရွင္းလင္းခဲ့ပါတယ္။
မနက္ျဖန္ ေန႔စဥ္ထုတ္ သတင္စာ၊ သတင္းဂ်ာနယ္မ်ာမွာ တရား၀င္ ေၾကျငာ သြားမွာျဖစ္ေၾကာင္း အသိေပးလိုပါတယ္။
---------------------------------------------------

ျဖစ္ထြန္းေပါက္ေရာက္မည့္သူ
******************************
ျဖစ္ေျမာက္ထြန္းေပါက္မယ့္သူဆုိတာ - သူမ်ားပါးစပ္ဖ်ားမွာ လမ္းမဆံုးတတ္ၾကဘူး၊
အၫွာခိုင္တဲ့ သစ္ရြက္ဟာ ေတာ္ေတာ္တန္တန္ ေလျပင္းေလာက္နဲ႔ ေၾကြမက်သလိုေပါ့။

အၫွာမခိုင္တဲ့ သစ္ရြက္ဟာ ေလေလးတစ္ခ်က္ ေ၀့လိုက္ရံုနဲ႔ ေၾကြက်ရသလို၊ ရည္ရြယ္ခ်က္ မခိုင္မာတဲ့ သူေတြဟာလည္း ျပစ္တင္ေ၀ဖန္မူအနည္းငယ္နဲ႔ ႀကံဳလိုက္ရတယ္ဆိုရင္ပဲ မိမိလုပ္ငန္းကို အလြယ္တကူ စြန္႔ျပစ္တတ္ၾကတယ္။

လူတစ္ေယာက္၏ အစြမ္းအစ
*****************************
လူတစ္ေယာက္၏ အစြမ္းအစကို ႏႈတ္ျဖင့္ႀကိဳေျပာလွ်င္ ေပါ့သြားတတ္သည္။
ေအာင္ျမင္ေအာင္ လက္ေတြ႔လုပ္ျပျခင္းျဖင့္သာလွ်င္ ေလးနက္ၿပီးသမိုင္း၀င္ေစသည္။

အၿမဲတမ္း ကုသိုလ္ ျဖစ္သူ
*************************
ေမတၱာဓာတ္ရွိသူသည္ သူတစ္ပါး၏ ေကာင္းကြက္ကိုသာ ရွာေဖြၾကည့္ရူတတ္ေသာေၾကာင့္ အၿမဲတမ္း ကုသိုလ္ျဖစ္သည္။

ဦးစိုးျမင့္ (ေမတၱာရွင္-ေရႊျပည္သာ)

ပမာႏႈိင္းစရာမဟုတ္၊ သက္ေသ သာဓကျပဳပါရေစ။
ျမတ္စြာဘုရား ပရိနိဗာန္ မစံမွီအခ်ိန္ ညီေတာ္အာနႏၵာ ႏွင့္ သံဃာေတာ္မ်ား (အနာဂါမ္၊ ရဟႏၱာမ်ားမွအပ) တပည့္ပရိတ္သတ္တို႔ ပူေဆြးေသာက ငိုေၾကြးၾကပါတယ္။
““ မိမိတို႔မွာအားကိုးရာ ဆံုးမမည့္ဆရာ မရွိေတာ့ၿပီ””
ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ ျပန္လည္မိန္႔ေတာ္မူသည္မွာ
““ငါဘုရား ၄၅ ၀ါ ကာလပါတ္လံုး ဆံုးမေဟာၾကားခဲ့ေသာ ေဒသနာေတာ္ေတြဟာ သင္တို႔အတြက္ ဆရာျဖစ္ပါတယ္၊ ထိုဆရာမ်ားျဖင္သာ သင္တို႔ မွီခိုအားထားရာ ျပဳၾကကုန္ေလာ့”” ဟုမိန္ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။


လူနတ္ျဗဟၼာ သတၱာအားလံုး ေဘးရန္ေၾကာင့္ၾက ဆင္းရဲကင္းရ်္ ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ ခ်မ္းသာၾကပါေစ၊ ေကာင္းက်ိဳးလိုရာဆႏၵ ျပည့္၀ၾကပါေစ။

Shared from Ashin Zawana (FB)

ဦးညႊတ္ပါသည္ ဆရာ

မိမိေလးစားျမတ္ႏိုးရတဲ့ ဆရာသမားကို အခုလိုျမင္လိုက္ရေတာ့ ရင္ထဲအရမ္းဆို႔နင့္ရပါတယ္။ ဘာနဲ႔မွအစားထိုးလို႔မရေအာင္ ဆံုးရႈံးမႈတစ္ရပ္လို႔ေတာင္ ဆိုရမွာပါ။ မိမိဘ၀ရဲ႕ စိတ္ဓာတ္ပိုင္းေရာ အရည္အေသြးပိုင္းေရာကိုပါ ဦးေဆာင္လမ္းညႊန္မႈေတြ ေပးေနခဲ့တဲ့ ဆရာကို လက္လႊတ္ဆံုးရႈံးခဲ့ရတာပါ။ မိမိဘ၀ကိုလည္း ေအာက္ေျခကေန အျမင့္ကို ဆြဲတင္ေပးခဲ့တဲ့ဆရာမို႔ အၿမဲတန္းေလးစားလွ်က္ ရွိေနမွာပါ။

အ၀တ္သာေျပာင္းသြားေပမဲ့ စိတ္ဓာတ္ေတြ ေျပာင္းလဲမသြားႏိုင္ဘူး ဆိုတာကိုလည္း အၾကြင္းမဲ့ ယံုၾကည္ပါတယ္ဆရာ။ ဆရာ့ကို မနာလိုသူေတြက ဘယ္လိုပဲေျပာၾကပါေစ တပည့္ေတြရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ ဆရာ့ကိုပဲ ဦးညႊတ္ပန္ဆင္ထားပါတယ္။ တစ္ခ်ိန္က ဆရာဆံုးမခဲ့တဲ့ အဆံုးအမၾသ၀ါဒေလးေတြကို အၿမဲအမွတ္ရေနၿပီး လိုက္နာဖို႔ ကတိေတြေပးပါတယ္။

တစ္သက္တာလံုး သူမ်ားအက်ိဳးေတြေဆာင္လာခဲ့တဲ့ ဆရာ့ကို အခုလိုနိမ့္ပါးေနတဲ့ အခ်ိန္မ်ိဳးမွာ မနာလိုသူေတြက ၀ိုင္း၀န္းထိုးႏွက္ၾကတာကို ရင္အနာဆံုးပဲဆရာ။ ဆရာ့ကို ဘာမွကူညီ ကာကြယ္မေပးႏိုင္တာကိုလည္း ၀မ္းအနည္းဆံုးပါပဲ။ သူမ်ားေတြအေပၚ ဘယ္လိုပဲေကာင္းခဲ့ေကာင္းခဲ့ လူေတြက သိပ္ရက္စက္တာပဲေနာ္။ ဒါေပမဲ့ ျပန္လည္ေခ်ပတာေတြကိုေတာ့ မလုပ္ေတာ့ပါဘူးဆရာ။ ဆရာလိုပဲ သီးခံျခင္းတရားေတြနဲ႔ အႏိုင္ယူလိုက္ပါ့မယ္။

ဆရာခင္းေပးခဲ့တဲ့ လမ္းေပၚမွာ မတိမ္းမေခ်ာ္ရေလေအာင္ သတိထားၿပီး တပည့္ေတြက ဆက္လက္ေလွ်ာက္လွမ္းသြားမွာပါ။ ဆရာ့ကို ေလးစားတာဟာ ဆရာ့ရဲ႕ အ၀တ္ထက္ ဆရာ့ရဲ႕ စိတ္ဓါတ္ကိုပါ၊ ဆရာခ်ေပးခဲ့တဲ့ လမ္းေၾကာင္းေပၚမွာ တည့္တည့္မတ္မတ္ တပည့္တို႔ ႀကိဳးစားေလွ်ာက္ၾကမွာပါ။ ေနာင္ကိုလည္း အၿမဲတန္းသတိတရနဲ႔ ဥိးထိပ္ပန္ဆင္ထားပါ့မယ္လို႔
ကတိေပးရင္း မ်က္ရည္ၾကားက ဦးညႊတ္လိုက္ပါတယ္ဆရာ။
ဆရာ့ဘ၀ ၿငိမ္းခ်မ္းေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ။

ဦးစႏၵိမာ ေခတၱ သီရိလကၤာ M.A

ေထရ၀ါဒလာ ဂါထာ ဟုတ္၊ မဟုတ္ စိစစ္ျခင္း

ဂါထာတစ္ခုကို ဘုရားေဟာတရားေတာ္ ဟုတ္ႏိုင္ မဟုတ္ႏိုင္ကို မဟာပေဒသေလးပါးႏွင့္ စိစစ္ရသည္။ မဟာပေဒသဟူသည္- "ဘုရားေဟာတရားေတာ္ကို တည္ေစႏိုင္ေသာ
ႀကီးျမတ္ေသာအေၾကာင္း"ဟု အဓိပၸာယ္ရသည္။
မဟာပေဒသေလးပါးႏွင့္ ညီညြတ္လ်ွင္ ေထရဝါဒ၊ မညီညြတ္လ်ွင္ ေထရဝါဒမဟုတ္ဟု ဆုံးျဖတ္ရပါမည္။ 

မဟာပေဒသေလးပါးမွာ-
၁။ သုတၱ =ပိဋကသုံးပုံဘုရားေဟာ ပါဠိေတာ္မ်ား။
၂။ သုတၱာႏုေလာမ =ဘုရားေဟာပါဠိေတာ္မ်ားႏွင့္ ေလ်ာ္ညီေသာ အဓိပၸာယ္ အေၾကာင္းအရာမ်ား။
၃။ အာစရိယဝါဒ =အ႒ကထာက်မ္းမ်ား။
၄။ အတၱေနာမတိ =သုတၱ သုတၱႏုုေလာမ အာစရိယဝါဒတို႔မွ နည္းကို
ယူ၍ ကိုယ္ပိုင္ဉာဏ္ျဖင့္ ေဝဖန္ဆင္ျခင္သိရွိေသာ
အဓိပၸာယ္အေၾကာင္းအရာမ်ား။

ဤအတၱေနာမတိကို ေရွးဆရာေတာ္မ်ားက ဋီကာက်မ္းဟု မိန္႔ဆိုၾကသည္။ ၄င္းေလးခ်က္တြင္ အေရးအႀကီးဆုံးမွာ သုတၱေခၚ ဘုရားေဟာ ပါဠိေတာ္မ်ားပင္ ျဖစ္သည္။ သုတၱႏုေလာမ အာစရိယဝါဒ အတၱေနာမတိတို႔သည္ သုတၱ ေခၚ ပါဠိေတာ္လာ အဓိပၸာယ္ႏွင့္ မဆန္႔က်င္မွသာ မွန္ကန္သည္။ ေထရဝါႏွင့္ညီညြတ္သည္ဟု ဆုံးျဖတ္ရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း မဟာဝဂၢအ႒ကထာ မဟာပရိနိဗၺာနသုတ္တြင္ တိတိက်က် ဖြင့္ျပထားပါသည္။

အေပၚယံနည္းျဖင့္ ေထရဝါဒဂါထာ ဟုတ္ မဟုတ္ ဆုံးျဖတ္ပုံတစ္ခု ရွိပါေသးသည္။ ၄င္းမွာ ေတြ႔လာေသာဂါထာတြင္ "ဥံဳ(သို႔)ေၾသာင္း"
တစ္ခုခုပါလ်ွင္ ေထရဝါဒ မဟုတ္ေၾကာင္း ဆုံးျဖတ္ရန္ပင္ ျဖစ္သည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ဥံဳဟူသည္ ဥဳမ္မွျဖစ္လာျခင္းျဖစ္သည္။ ဥံဳကို ပုဒ္ခဲြလိုက္လ်ွင္ "အ အု အမ္ "ဟူ၍ျဖစ္လာသည္။ `အ´သည္ ေလာကကိုဖန္ဆင္းေသာ ျဗဟၼာကို ကိုယ္စားျပဳသည္။ `အု´သည္ ဗိႆႏိုးနတ္ကို ကိုယ္စားျပဳသည္။`အမ္´သည္ သ်ွီဗစ္ ေခၚ သီဝနတ္ကို ကိုယ္စားျပဳသည္။ ထိုနတ္သံုးမ်ိဳးလုံး ဟိႏၵဴ ျဗဟၼဏသေဘာမွာသာ ရွိေသာေၾကာင့္ ဥံဳ ေၾသာင္း ပါေသာ ဂါထာ မႏၲာန္ မွန္သမ်ွကို ဟိႏၵဴ
ျဗဟၼဏဂါထာ မႏၲာန္မ်ားဟု ခဲြျခားႏိုင္ပါသည္။

၄င္းအခ်က္ကိုသတိမထားၾကေသာ ဆရာအခ်ိဳ႕က ဘုရားေဟာဂါထာ အခ်ိဳ႕ကိုပင္ ဥံဳ ေၾသာင္း ခံ၍ ရြတ္ေနၾကရာ ဆြမ္းဆန္ထဲ ၾကြက္ေခ်း အေရာခံရသလို ဘုရားေဟာပါဠိအခ်ိဳ႕မွာ ဂုဏ္ငယ္ၾကရပါသည္။
ထို႔ေၾကာင့္လည္း မန္လည္ဆရာေတာ္ႀကီးက မဃေဒဝလကၤာသစ္တြင္-
"တရားမႀကိဳက္ လ်ွာဒုစရိုက္ႏွင့္ လူမိုက္တစ္ေသာင္း ခ်ီးမြမ္းေရွာင္လည္း လူေကာင္းတစ္ေယာက္ ျပစ္တင္ေၾကာက္ေလာ့ ေရွ႕ေနာက္မဆ လူ႔ဗာလတို႔ ဂုဏေဒါသ ႏွစ္ဝက်ိဳးျပစ္ စိစစ္ေျမာ္ျမင္ မဆင္ျခင္ဘူး ဆိုခ်င္ မက္ေမာ ဆိုလ်ွင္ေဇာျဖင့္ သေဘာအထိုက္ တုတ္ႏွင့္ရိုက္သို႔ သူမိုက္ခ်ီးမြမ္း ဂုဏ္ေသာႏြမ္း၏။" ဟူ၍ စပ္ဆိုေတာ္မူခဲ့ပါသည္။

တစ္ခ်ိဳ႕တစ္ပိုင္းေၾကာင့္ က်က္စာရေသာပုဂၢိဳလ္ အခ်ိဳ႕ပါ ေဖာ္ျပပါမဟာပေဒသေလးပါးကို သတိမမူၾကပဲ ပရိတ္ႀကီး (၁၁)သုတ္ကိုပင္ တရားေဟာမဟုတ္ တႏၲရဝါဒလာမႏၲာန္မ်ား
ျဖစ္သည္ဟု ဝါဒျဖန္႔သံကို ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွ ၾကားေနရပါသည္။ အနည္းငယ္ဆန္းစစ္ျပပါမည္။

မဂၤလသုတ္ ရတနသုတ္ ေမတၱသုတ္ ခႏၶသုတ္ ေမာရသုတ္ ဝဋသုတ္ ဓဇဂၢသုတ္ အာဋာနာဋိယသုတ္ အဂၤုလိမာလသုတ္မ်ား၏ အစဆုံးႏွစ္ဂါထာ ေဗာဇၥ်င္သုတ္တစ္သုတ္လုံး အာဋာနာဋိယသုတ္ ၆ ဂါထာမွတစ္ပါး က်န္ေသာ ပါဠိေတာ္၌ တိုက္ရိုက္မပါေပ။
သို႔ေသာ္ ေရွးက်မ္းဂန္တတ္ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားက သုတၱ ေခၚ ဘုရားေဟာပါဠိေတာ္မ်ားႏွင့္အညီ စီကုံးထားျခင္းျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သုတၱာႏုေလာမ ဟူေသာအခ်က္ႏွင့္ ညီညြတ္လ်က္ရွိသည္ျဖစ္၍
ေထရဝါဒႏွင့္မဆန္႔က်င္ပဲ ရြတ္ဖတ္သူမ်ားအတြက္
အလြန္အက်ိဳးမ်ားေသာ ဂါထာမ်ားပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ထိုနည္းတူ "သမၺဳေဒၶ သိရသိၼ ံ စကၠဳမာစရာမာစိေဏၰာ"စေသာဂါထာမ်ားသည္လည္း သုတၱာႏုေလာမဂါထာမ်ား ျဖစ္၍ ေထရဝါဒႏွင့္ မဆန္႔က်င္ေၾကာင္း သိအပ္ေပသည္။

[တႏၲရဟူသည္ ဉာဏ္ပညာဟု အဓိပၸာယ္ရသည္။ ဂါထာမႏၲရာမ်ားသည္ ေလာကီဉာဏ္ပညာမွစ၍ ေလာကုတၱရာဉာဏ္ပညာအထိ ႐ရွိေစႏိုင္ေသာေၾကာင့္ တႏၲရဟု ေခၚျခင္းျဖစ္သည္။
မႏၲရယာနဟူသည္လည္း တႏၲရယာနနည္းတူ မႏၲာန္ကိုအသုံးျပဳေသာ ဂိုဏ္းတစ္ခုပင္ျဖစ္သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ေခတ္စားေနေသာ
"ဥံဳမဏိ ပဒၶေမဟုံ"ဟူေသာမႏၲာန္မွာ နီေပါႏိုင္ငံမွလာေသာ မဟာယနမႏၲာန္တစ္ခုပင္ ျဖစ္ပါသည္။ "အဝေလာကိေတသြာရ ဘုရားေလာင္းက တာယာေဒဝီကို ေခၚျခင္း" ျဖစ္သည္။ ေထရဝါဒ
မဟုတ္ေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္း သဘာဝအားျဖင့္လည္း ရတနာသုံးပါးႏွင့္ စပ္ဆိုင္ေသာအခ်က္ တစ္ခုမွမပါေသာေၾကာင့္
လည္းေကာင္း ကုသိုလ္တရားပြားမ်ားစရာမရွိ၍ မရြတ္သင့္ပါ။]

ဤpostကိုဖတ္မိသူမ်ားအားလုံး မိမိရြတ္ေနေသာဂါထာမွာ ေထရဝါဒဂါထာ ဟုတ္ မဟုတ္ ခြဲျခားႏိုင္ၾကပါေစ..
ေစတနာျဖင့္..


အရွင္ဇဝန၏ေဆာင္းပါးမွ ထုတ္ႏုတ္ေဖာ္ျပသည္..

Shared from Ma Ohnmar Shin (FB)

The History of Myanmar's Martyr's Day

On July 19, 1947, at approximately 10:37 a.m., BST, several of Burma's independence leaders were gunned down by a group of armed men in uniform while they were holding a cabinet meeting at the Secretariat in downtown Yangon. The assassinations were planned by a rival political group, and the leader and alleged mastermind of that group Galon U Saw, together with the perpetrators, were tried and convicted by a special tribunal presided by Kyaw Myint with two other Barristers-at-law, Aung Thar Gyaw and Si Bu. In a judgment given on 30 December 1947 the tribunal sentenced U Saw and a few others to death and the rest were given prison sentences. Appeals to the High Court of Burma by U Saw and his accomplices were rejected on 8 March 1948. In a judgment written by Supreme Court Justice E Maung (1898–1977) on 27 April 1948 the Supreme Court refused leave to appeal against the original judgment. (All the judgments of the tribunal, the High Court and the Supreme Court were written in English. The judgment of the tribunal can be read in "A Trial in Burma" by Dr Maung Maung (Martinus Njhoff, 1963) and the judgment of the High Court and Supreme Court can be read in the 1948 Burma Law Reports.)

The President of Burma Sao Shwe Thaik refused to pardon or commute the sentences of most of those who were sentenced to death, and U Saw was hanged inside Rangoon's Insein jail on 8 May 1948. A number of perpetrators met the same fate. Others, who had played relatively minor roles and were sentenced to various terms of imprisonment, also spent several years in prison.

The assassinated were:[2]

Aung San, Prime Minister
Ba Cho, Minister of Information
Mahn Ba Khaing, Minister of Industry
Ba Win, Minister of Trade
Thakin Mya, Minister of Home Affairs
Abdul Razak, Minister of Education and National Planning
Sao San Tun, Minister of Hills Regions
Ohn Maung, Deputy Minister of Transport
Ko Htwe, Bodyguard of Razak

Tin Tut, Minister of Finance, was seriously wounded but survived. Many Burmese believe that the British had a hand in the assassination plot one way or another; two British officers were also arrested at the time and one of them charged and convicted for supplying an agent of U Saw with arms and munitions enough to equip a small army, a large part of which was recovered from a lake next to U Saw's house in the immediate aftermath of the shooting.[3]

Soon after the assassinations, Sir Hubert Rance, the British governor of Burma appointed U Nu to head an interim administration and when Burma became independent on 4 January 1948, Nu became the first Prime Minister of independent Burma. July 19 was designated a public holiday and to be known as Martyr's Day.

Copy - wikipedia
Photo credit to Burmese Martyr's Day ( Arzarni Day )
KMT-MM

ဝိပႆနာက်င့္စဥ္တစ္ခုကို က်င့္လိုက္မယ္ဆိုရင္ ဘာေတြ သိလာႏိုင္တုန္း ?

ျမတ္စြာဘုရားက တရား ၃ -မ်ဳိး ,ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာ ျဖစ္တတ္တဲ့ အခ်က္ ၃-မ်ဳိးကို ေဟာထားတယ္။

နံပတ္တစ္ က ခံစားခ်က္ေဝဒနာ , ေလာက လူေတြမွာ ခံစားခ်က္ဟာ အဓိကက်တယ္ , ခံစားခ်က္ေပၚမွာ မူတည္ျပီးေတာ့ လူေတြက လွဳပ္ရွားေနၾကတယ္ , ခံစားခ်က္လို ့ဆိုတဲ့ေနရာမွာ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့ျခင္း ခံစားမွဳ , ဝမ္းနည္းေၾကကြဲမွဳခံစားမွဳ , ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ ဝမ္းနည္းတာလည္းမဟုတ္ဘူး ,ဝမ္းသာတာလည္း မဟုတ္ဘူး ,'အဒုကၡမသုခ'လို ့ဆိုတဲ့ ခံစားမွဳ ,အဲဒီခံစားခ်က္ကေတာ့ မထင္ရွားတဲ့ ခံစားခ်က္ပဲ။အဲဒီ ခံစားခ်က္ေတြကို မိမိသႏၲာန္မွာ ျဖစ္တာကိုလည္း ထင္ထင္ရွားရွားသိတယ္,ျဖစ္လာျပီးသည့္ေနာက္ မိမိသႏၲာန္မွာ တည္ေနတာကိုလည္း ထင္ထင္ရွားရွား သိတယ္ ,ပ်က္သြားတာကိုလည္း ထင္ထင္ရွားရွား သိတယ္ ,ခံစားခ်က္နဲ ့ပတ္သက္ျပီး သတိသမၸဇညတရားကို အရွိန္ျမွင့္လိုက္တဲ့ အခါမွာ ဝိပႆနာဉာဏ္နဲ ့ ထင္ထင္ရွားရွားၾကီး သိသြားတယ္။

ေနာက္တစ္ခုက အာရုံနဲ ့ေတြ ့တိုင္း ေတြ ့တိုင္း မွတ္တမ္းတင္တတ္တဲ့ သညာ , အဲဒီ သညာတရားေပၚလာတာကိုလည္းပဲ ထင္ထင္ရွားရွားသိတယ္ , သညာ တရားရဲ ့လုပ္ေဆာင္မွဳေတြကိုလည္းပဲ ထင္ထင္ရွားရွား သိတယ္ , ခ်ဳပ္ျငိမ္းသြားတာကိုလည္းပဲ ထင္ထင္ရွားရွား သိတယ္ ။

ေနာက္တစ္ခုက ဘုန္းၾကီးတို ့တစ္ေတြမွာ စိတ္ကေလးေပၚလာတာနဲ ့တစ္ျပဳိင္နက္ ဟိုေတြး ဒီေတြး ေတြးတတ္တဲ့ အေတြးေလးေတြ ရွိတယ္ေပါ့ ,အဲဒီအေတြးကို ဝိတက္ လို ့ေခၚတယ္ ,ၾကံစည္ျခင္း စိတ္ကူးျခင္းလို ့ေခၚတယ္ , အဲဒီ ၾကံစည္ျခင္း စိတ္ကူးျခင္းဆိုတဲ့ အေတြးနဲ ့ပတ္သက္ျပီး ေပၚလာတာကိုလည္း သိလိုက္တယ္ , ေပ်ာက္သြားတာကိုလည္း သိလိုက္တယ္ , ထင္ရွားရွိစဥ္ ေဆာင္ရြက္ေနတာကိုလည္း သိလိုက္တယ္ ။ ဒီလို ကိုယ့္သႏၲာန္မွာ သဘာဝတရားေတြရဲ ့ ျဖစ္လာမွဳ ,ပ်က္စီးသြားမွဳေတြကို ထင္ထင္ရွားရွား သိလာျပီဆိုရင္ ဒါအဆင့္ျမင့္တဲ့ ဝိပႆနာဉာဏ္လို ့ေခၚတယ္။

အဲဒီ ဝိပႆနာဉာဏ္ ရွိလာျပီဆိုရင္ ေလာဘေတြ ေဒါသေတြ ေမာဟေတြကို ပိုျပီး ေဝးေဝးလံလံေရာက္သြားေအာင္ တြန္းထုတ္ ဖယ္ရွားပစ္ႏိုင္တဲ့ စြမ္းရည္ သတိၱေတြ ရလာတယ္ ,ဝိပႆနာဉာဏ္ရင့္သန္ သြားျပီဆိုတဲ့အခါ အဲဒီ ဝိပႆနာဉာဏ္ အရွိန္အဟုန္ ၾကီးမားလာတာနဲ ့ တစ္ျပိဳင္နက္ သူက အက်ဳိးတစ္ခုကို ျဖစ္ေပၚေစတယ္။

ဝိပႆနာက်င့္လိုက္လို ့ေနာက္ဆုံးရလာတဲ့ အသိဉာဏ္က ဘာတုန္းဆိုလို ့ရွိရင္ သခၤါရတရားေတြရဲ ့ သဘာဝကို ဆင္ျခင္စဥ္းစားရင္းက ေနျပီး သခၤါရသဘာဝေတြအားလုံး ေနာက္ဆုံးပိတ္ ခ်ဳပ္သြားတဲ့ေနရာကို ျမင္ႏိုင္ျခင္းျဖစ္တယ္။ ျမင္လိုက္တာနဲ ့တစ္ျပိဳင္နက္ ခုနက ေလာဘဆိုတာ အျမစ္ပါျပဳတ္သြားတယ္ ,ေဒါသဆိုတာလည္း အျမစ္ပါျပဳတ္သြားတယ္ ,ေမာဟ ဆိုတာလည္း အျမစ္ပါျပဳတ္သြားတယ္ ,ေနာက္ထပ္ မလာႏိုင္ေတာ့ဘူး ,အဲဒါကိုပဲ ဝိပႆနာ အရွိန္ျမွင့္လို ့ရလာတဲ့ မဂ္စိတ္ေပၚတာ လို ့ေျပာတာေနာ္။ အဲဒီလို မဂ္စိတ္ ေပၚလာျပီးတဲ့ေနာက္မွာ ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟေတြရဲ ့အပူေတြကို ထပ္ျပီး ျငိမ္းေပးတဲ့ ဖိုလ္စိတ္ေပၚတယ္။

သခၤါရေတြရဲ ့ခ်ဳပ္ဆုံးရာျဖစ္တဲ့ နိဗၺာန္ကို ျမင္လိုက္တာနဲ ့တစ္ျပိဳင္နက္ ကိုယ့္သႏၱာန္မွာရွိတဲ့ အဆိုးတရားေတြဟာ လုံးဝအျမစ္ပါမက်န္ ေပ်ာက္သြားတယ္ , အသိပညာကို အဆင့္ျမင့္တဲ့ ဝိပႆနာဉာဏ္ အဆင့္ေရာက္ေအာင္ ျမွင့္တင္ေပးလိုက္ႏိုင္ျပီဆိုရင္ ကိုယ့္ရဲ ့စိတ္ႏွလုံးထဲမွာ ပူေလာင္ညစ္ႏြမ္းေစတက္တဲ့ ေသာကေတြ ေဒါမနႆေတြ အားလုံးကို ဖယ္ရွားပစ္ႏိုင္တယ္ ။ တကယ့္ကို ျငိမ္းတဲ့ အျငိမ္းဓာတ္နဲ ့ခ်မ္းေျမ့တဲ့ ဘဝမွာ ေနႏိုင္တယ္လို ့ ျမတ္စြာဘုရားက ေဟာထားျခင္း ျဖစ္ပါတယ္ ။

"သတိမကြာ အသိပညာျဖင့္ ေနထိုင္ျခင္း" လို ့ဆိုတဲ့ ျမတ္စြာဘုရားေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ေသာ ဒီတရားေတာ္ကို နာယူမွတ္သားျပီးတဲ့အခါမွာ "တို ့တစ္ေတြ ဘဝမွာ ဘာေတြ လုပ္ရမယ္ " ဆိုတာ ကိုယ္စီကိုယ္စီ မွတ္သားေလ့လာျပီး ဘဝရဲ ့ျငိမ္းခ်မ္းမွဳကို ရလိုသူတိုင္း "ဒီလမ္းစဥ္အတို္င္း ေလ့က်င့္ျခင္းျဖင့္ ဘဝရဲ ့ျငိမ္းခ်မ္းမွဳကို ရမွာပဲ"လို ့ဧကန္ယုံၾကည္ျပီး က်င့္ၾကံၾကိဳးကုတ္ အားထုတ္ႏိုင္ၾကပါေစကုန္သတည္း။

ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ေထရဝါဒ ဗုဒၶသာသနာျပဳတကၠသိုလ္ ပါေမာကၡခ်ဳပ္ဆရာေတာ္
အဂၢမဟာ ပ႑ိတ ေဒါတ္တာအရွင္နႏၵမာလာဘိဝံသ

တာဝတိသာနတ္ျပည္ရွိ စူဠာမဏိ ေစတီေတာ္ဝင္ေပါက္၏ ဘယ္ဘက္အျခမ္း ေရႊေရာင္နံရံတြင္ ကဗၺည္းထိုးမွတ္တမ္းတင္ထားေသာ ရဟႏၱာႀကီးမ်ား

October 1, 2013 at 8:40pm

၁။ လယ္တီဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး

၂။ ကႏၷီ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး

၂။ ေဝဘူဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး

၃။ အင္ေခ်ာင္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး

၃။ စြန္းလြန္း ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး

၄။ ေတာင္တန္း သာသနာျပဳဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ဦးဥတၱမသာရ

၅။ မင္းကြန္းဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ဦဝိစိတၱသာရဘိဝံသ (ေနာက္ဆုံးခႏၶာဝန္ခ်ခါနီး ကပ္၍ ရဟႏ ၱာျဖစ္သြားသည္)

ဤအခ်က္သည္ အျငင္းပြားဖြယ္ရွိပါသည္။ မွတ္ခ်က္တြင္ေရးသားေသာ အေၾကာင္းအရာ(သို႕မဟုတ္) အရွင္ဆႏၵာဓိကေရးသားေသာ ဘဝအဓိ႒ာန္ စာအုပ္ စာမ်က္ႏွာ ၅၄ကို ဖတ္ရႈေပးပါရန္)

၆။ မဟာစည္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး

၇။ မဟာေဗာဓိၿမိဳင္ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး

၈။ သဲအင္းဂူဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး

၉။ ေမာင္းေထာင္ေျမဇင္းေတာရ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး

၁၀။ ပထမ ေတာ္ကူးဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး

၁၁။ ဒုတိယ ေတာ္ကူးဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး

၁၂။ ဆားေတာင္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး

၁၃။ ပခုကၠဴ အနိစၥ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး

၁၄။ ပထမ ဖားေအာက္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး

၁၅။ ဒုတိယ ဖားေအာက္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး

၁၆။ သဒၶမၼရံသီဆရာေတာ္ ဥဳးကု႑လာဘိ၀ံသ

၁၇။ အနာဂါမ္ ဆရာသက္ႀကီး (ေနာက္ဆုံးခႏၶာဝန္ခ်ခါနီး ကပ္၍ ရဟႏၱာ ျဖစ္သြားသည္)

မိုးကုတ္ နိႆယျဖင့္ ပဋိပတၱိ သာသနာျပဳ ရဟႏၲာမေထရ္ျမတ္ႀကီး မ်ားအခ်ဳိ႔

၁။ ေက်းဇူးေတာ္ရႈင္ မုိးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ဘဒၵႏၲအသွ်င္ဝိမလ ရဟႏၲာမဟာေထရ္ျမတ္ႀကီး (၁၂၆၁ - ၁၃၂၄၊ သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေက်ာ္၊ ၄၊ ဗုဒၶဟူးေန႔၊ ေန႔လယ္ ၁:၂၀)

၂။ ဇီးေတာ ေတာရ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ဘဒၵႏၲအသွ်င္သာဂရ ရဟႏၲာအရွင္ျမတ္ႀကီး (၁၂၇၄ ~ ၁၃၄၄၊ ကဆုန္လကြယ္ေန႔၊ ေသာၾကာေန႔၊ ေသာၾကာေန႔၊ ည ၁၂ မထုိးခင္)(မေကြးတုိင္း၊ ပခုကၠဴခ႐ိုင္၊ ၿမိဳင္ၿမိဳ႔နယ္၊ ဇီးေတာရြာ၊ ျမသီတာေက်ာင္းတုိက္ႀကီး၏ ပဓာန နာယက ဆရာေတာ္)

၃။ ေျမငူေတာရဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ဘဒၵႏၲကုသလ ရဟႏၲာအရွင္ျမတ္ႀကီး ( ၁၂၇၆ - ၁၃၄၅၊ သီတင္းကၽြတ္လဆန္း၊ ၁၄)(မႏၲေလးတိုင္း၊ တံတားဦးၿမိဳ႔နယ္၊ ေျမငူရြာ၊ သရက္ေတာ ေတာရေက်ာင္း)

၄။ နႏၵာဝန္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ဘဒၵႏၲသာသနာ့ ရဟႏၲာအရွင္ျမတ္ႀကီး (၁၂၆၆ - ၁၃၅၄၊ ျပာသုိလဆန္း၊ ၅၊ နံနက္ ၆:၃၀)( ဧရာဝတီတိုင္း၊ ျမန္ေအာင္ၿမိဳ႔၊ ဘဒလင္ရပ္၊ နႏၵဝန္ေက်ာင္းတုိက္ႀကီး)

၅။ မိုးယူဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ဘဒၵႏၲဣႏၵာဝံသ ရဟႏၲာအရွင္ျမတ္ႀကီး (၁၃၀၄ - ၁၃၆၆၊ တပို႔တြဲလျပည့္ေက်ာ္၊ ၁၃၊ အဂၤါေန႔၊ မနက္၊ ၉:၀၀)( စစ္ကိုင္းတိုင္း၊ ကသာခ႐ိုင္၊ အင္းေတာ္ၿမိဳ႔နယ္၊ ဆည္ႀကီးေတာင္၊ မုိးယူရြာ)

၇။ ဆင္ျဖဴကၽြန္း၊ မိုးကုတ္ဓမၼရိပ္သာဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး အသွ်င္ဓမၼသာရ ရဟႏၲာအရွင္ျမတ္ႀကီး

၈။ အသုတ္ၿမိဳ႔၊ နန္းဦးဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ဘဒၵႏၲသုႏၵရ ရဟႏၲာအရွင္ျမတ္ႀကီး(ဧရာဝတီတိုင္း၊ ေရၾကည္ၿမိဳ႔နယ္၊ အသုတ္ၿမိဳ႔၊ နန္းဦးဓမၼရိပ္သာေက်ာင္းတုိက္)

၉။ ေအာင္ခဲ့စဥ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ဘဒၵႏၲေကာဝိဒ ရဟႏၲာအရွင္ျမတ္ႀကီး( စစ္ကိုင္းတုိင္း၊ ေရဦးၿမိဳ႔နယ္၊ ေရြမုေ႒ာသာသနာ့ရိပ္သာ)

၁၀။ တစ္ဘဝသာသနာက်မ္းျပဳအေက်ာ္ ဘဒၵႏၲေယာသိတ ရဟႏၲာအရွင္ျမတ္ႀကီး (၁၂၉၁ - ၁၃၆၈၊ တပို႔တြဲလျပည့္ေက်ာ္၊ ၆၊ ဗုဒၶဟူးေန႔၊ နံနက္ ၇:၂၀)( ရန္ကုန္တုိင္း၊ မရမ္းကုန္းၿမိဳ႔နယ္၊ အမွတ္(၈)ရပ္ကြက္၊ ေရကူးဘူတာ႐ံုလမ္း၊ သံဃတကၠသိုလ္ေက်ာင္းတုိက္)

၁၁။ ပတၱျမားရိပ္သာဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ဘဒၵႏၲေသာဘိတ ရဟႏၲာအရွင္ျမတ္ႀကီး ( ၁၂၉၁ - ၁၃၆၈၊ တေပါင္းလျပည့္ေက်ာ္၊ ၇၊ ေသာၾကာေန႔၊ နံနက္ ၇:၃၀)( မႏၲေလးတုိင္း၊ အမရပူရျမိဳ႔နယ္၊ နန္းေတာ္ရာရပ္၊ ပတၱျမားရိပ္သာ)

၁၂။ အေနာက္ဂန္႕ေဂါ မုံလယ္ဆရာေတာ္ ဦးသံ၀ရ မွတ္ခ်က္အထက္ပါ စာရင္းသည္ ဗုဒၶဘာသာဝင္တို႕အတြက္ ဒြိဟျဖစ္စရာ ရွိပါသည္။ ဤစာရင္းကို အာနာပါန ကမၼ႒ာန္းႏွင့္ ဎိပႆနာ အားထုတ္ေသာ ေယာဂီမ်ားမွ သမာဓိ တရားအာရုံျဖင့္ တာဝတိ`ံသာနတ္ျပည္ရွိ စူဠာမဏိ ေစတီေတာ္ဝင္ေပါက္၏ ဘယ္ဘက္ အျခမ္း ေရႊေရာင္ နံရံတြင္ ကဗၺည္းထိုး မွတ္တမ္းတင္ ထားေသာ ဤကမ ၻာေျမ (ေတာင္ကၽြန္း) ႏိုင္ငံအရပ္ရပ္ မွ ရဟႏ ၱာ ႀကီးမ်ား၏ ဘြဲ႕အမည္ႏွင့္ မဂ္က်ေသာ ေန႔စြဲ စာရင္းမွ ျမန္မာဆရာေတာ္ႀကီးမ်ား၏ စာရင္း တပိုင္းတစ ကို တရားအာရုံျဖင့္ ျမင္ရသမွ်ကို ျပန္လည္ ျပဳစုထားပါသည္။ မွန္သည္၊ မွားသည္ကိုေတာ့ ခြဲျခားရန္ မလြယ္ကူသျဖင့္ မိမိတို႕ အသိဥာဏ္ျဖင့္ ခ်င့္ခ်ိန္ ယုံၾကည္ၾကေစလိုပါသည္။

တာဝတိ`ံသာနတ္ျပည္ စူဠာမဏိ ေစတီေတာ္၏ နံရံတြင္ ကဗၺည္းထိုး ထားသည္႕စာရင္းမွာ ႏိုင္ငံေပါင္းစုံမွ ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ား၏ မူလဘြဲ႕အမည္ရင္းကိုသာ အသုံးျပဳထားၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ရိုးရာဓေလ့အရ ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ား၏ မူရင္းဘြဲ႕အမည္အစား ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ား သီတင္းသုံးေသာ ေက်ာင္းအမည္၊ သို႕မဟုတ္ ေနရာေဒသ အမည္ စသျဖင့္္ နာမ္စား ေခၚဆိုရိုး ထုံးစံရွိသည္႕အေလွ်ာက္ နတ္ျပည္မွ စာရင္းႏွင့္ ျမန္မာမ်ားေခၚဆိုသုံးစြဲသည္႕အမည္ကို တိုက္ၾကည္႕ရန္ အခက္အခဲရွိပါသည္။

နတ္ျပည္ ရွိ ရဟႏ ၱာႀကီးမ်ား၏ စာရင္းသည္ အလြန္မ်ားျပားလွပါသည္။ ထိုစာရင္းမွ မည္သည္႕ ဘြဲ႕အမည္သည္ ျမန္မာျပည္မွ ဆရာေတာ္ျဖစ္ေၾကာင္း ခြဲျခားရန္လဲ ခက္ခဲပါသည္။ ထို မွတဖန္ ဘြဲ႕အမည္ကို ျမန္မာအမ်ားစုေခၚဆိုေသာ အမည္သို႕ေျပာင္းလဲရန္လည္း အခက္အခဲရွိပါသည္။ သို႕ျဖစ္ပါ၍ လက္လွမ္းမွီသေလာက္ကိုသာ ေဖၚျပထားပါသည္။

တာဝတိ`ံသာနတ္ျပည္ စူဠာမဏိ ေစတီေတာ္၏ ဂူ ဝင္ေပါက္ ဘယ္ဘက္အျခမ္း အတြင္းနံရံတြင္ ရဟႏ ၱာ ႀကီးမ်ား၊ အနာဂမ္၊ သကၵါဂမ္၊ ေသာတာပန္မ်ား၏ အမည္ကို မွတ္တမ္းတင္ထားၿပီး ညာဘက္အျခမ္း ဂူနံရံတြင္ ျမတ္စြာဘုရားေဟာၾကားခဲ့ေသာ အဘိဓမၼာတရားေတာ္မ်ားကို မွတ္တမ္း တင္ကဗၺည္းထိုးထားပါသည္။

ရုတ္တရက္ၾကည္႕လွ်င္ ေရႊေရာင္နံရံေပၚတြင္ ဓါးႏွင့္ ေျမာက္မ်ားစြာ ခ်စ္ထားသလို အရာမ်ားသကဲ့သို႕ ျဖစ္ေပၚေနၿပီး စာတလုံးျခင္းကို အာရုံျပဳလွ်င္ သင့္ေလွ်ာ္သည္႕ ဘာသာျဖင့္ ထင္ရွားျပသပါသည္။

တာဝတိ`ံသာနတ္ျပည္ စူဠာမဏိ ေစတီေတာ္သည္ ေရႊတိဂုံေစတီ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးႏွင့္ ဆင္တူယိုးမွားရွိေသာ္လည္း စူဠာမဏိ ေစတီေတာ္သည္ ေအာက္ေျခ အတြင္း၌ လႈိဏ္ဂူပါေသာ ေစတီေတာ္ ျဖစ္ပါသည္။

မႏ ၱေလးၿမိဳ႕ရွိ ဘုရားနီေစတီေတာ္ႏွင့္ ပုံစံတူ ျဖစ္ပါသည္။ (ဘုရားနီ ေစတီ ျပန္လည္တည္ေဆာက္စဥ္က ဆရာေတာ္ႀကီးတပါးပါးမွ တရားအာရုံျဖင့္ ျမင္ရေသာ စူဠာမဏိ ေစတီပုံစံတူကို ေဆာက္လုပ္ခဲ့သည္ဟု ယူဆရပါသည္)။

စူဠာမဏိ ေစတီေတာ္၏ ဂူ ဝင္ေပါက္သည္ တေပါက္တည္းရွိၿပီး၊ လႈိဏ္ဂူအတြင္း ဝင္ေပါက္တည္႕တည္႕တြင္ ေရႊေရာင္ပလႅင္ အထက္၌ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရား၏ ေရႊေရာင္ ရုပ္ပြားေတာ္တဆူႏွင့္ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရား၏ စြယ္ေတာ္ႏွင့္ ဆံေတာ္မ်ားကို ဖန္အုပ္ေဆာင္း အစရွိေသာ အကာအကြယ္မပါေသာ ေရႊကလပ္ေပၚတြင္ ၾကည္ညိဳ ဖြယ္ ဖူးေတြ႕ႏိုင္ပါသည္။ (နတ္ျပည္တြင္ သူခိုး၊ ဓါးျပရန္ မရွိ၍ အကာအကြယ္မထားျခင္းဟု ယူဆရပါသည္။ )

စူဠာမဏိ ေစတီ ေတာ္ ၏ အေဆာက္အအုံတခုလုံးကို ေရႊေရာင္ ျဖင့္တည္ေဆာက္ထားပါသည္။ စူဠာမဏိ ေစတီ ေတာ္တည္ရွိေသာေနရာသည္ ဤကမ ၻာ အေရွ႕ေျမာက္ ဘက္ အထက္ အရပ္ဝန္းက်င္၌ တည္ရွိၿပီး၊ သၾကားမင္းေနထိုင္ေသာ ဘုံဗိမၼာန္သည္ အေနာက္ဘက္ အထက္ အရပ္ဝန္းက်င္၌ ပါသည္။

လႈိဏ္ဂူ၏ အက်ယ္အဝန္း(သို႕မဟုတ္) နတ္ျပည္ရွိ ပုံသႏ ၱာန္မ်ားသည္ ႀကီးမားလွသျဖင့္ လူသားမ်က္ေစ့ျဖင့္ ျမင္ႏိုင္ပါေစဟု ေမတၱာျပဳ၍ ဖူးေမွ်ာ္ႏိုင္ပါသည္။ ဗုဒၶဘာသာဝင္ သူေတာ္စင္အေပါင္းတို႕သည္ ဗုဒၶျမတ္ဘုရား၏ တရားေတာ္မ်ားႏွင့္ ကမၼ႒ာန္း ဎိပႆနာက်င့္စဥ္မ်ားကို ယုံၾကည္စိတ္ခ်စြာ အားထုတ္ၿပီး တရားထူးတရားျမတ္မ်ား လွ်င္ျမန္စြာ ရႏိုင္ၾကပါေစ........

အျခား သိမွတ္ဖြယ္ အခ်က္ အလက္မ်ား သူေတာ္စင္ အမ်ားစုတို႕သည္ ငယ္စဥ္အခါမွ ဗုဒၶဘာသာစာေပမ်ားကို ထိေတြ႕ရင္းႏွီးၾကေပလိမ့္မည္။ ဘာသာေရးအေၾကာင္းအရာဆိုလွ်င္ ငရဲမင္းႀကီး၏ အခန္းကဏၰသည္ မပါလွ်င္ မၿပီးေသာ အေၾကာင္း အရာ တခုျဖစ္သည္။ ပန္းခ်ီ၊ ပန္းပု စာေပ အႏုပညာရွင္ႀကီးမ်ားသည္ မိမိတို႔၏ စိတ္ကူးျဖင့္ မွန္းဆ၍ ငရဲျပည္၏ ျမင္ကြင္းကို ပုံေဖၚ၍ ပန္းခ်ီ ရုပ္ျပ ပုံေဆာင္မ်ားကို ေရးဆြဲခဲ့ၾကသည္ကို ႀကဳံေတြ႕ဖူးၾကပါလိမ့္မည္။

အာနာပါန ကမၼ႒ာန္းႏွင့္ ဎိပႆနာအားထုတ္ေသာ ေယာဂီမ်ားသည္ သမာဓိ တရားအာရုံျဖင့္ ငရဲျပည္သို႕လည္း စူစမ္း ေလ့လာခဲ့ၾကပါသည္။ထိုေယာဂီမ်ား၏ အဆိုအရ ငရဲမင္းႀကီးသည္ ပန္းခ်ီသရုပ္ေဖၚမ်ားသကဲ့သို႕ ခ်ိဳႀကီးမ်ားႏွင့္ ေၾကာက္စရာ အသြင္သ႑န္ မဟုတ္ဘဲ အလြန္တရာလွပ ေခ်ာေမာေသာ နတ္သား တပါးသာျဖစ္ေၾကာင္း သိရွိရပါသည္။ (သူ၏အတိတ္ဘဝ ကုသိုလ္ေၾကာင့္သာ ငရဲမင္းႀကီးအျဖစ္ အမႈထမ္းေနရသည္ဟု ယူဆရပါသည္။)

ငရဲမင္းႀကီးသည္ အလြန္တရာ သေဘာေကာင္းၿပီး သတၱဝါမ်ားကို ငရဲမွ ခံစားေစလိုစိတ္ ရွိဟန္မတူပါ။ ငရဲသား သတၱဝါအေပါင္းတို႕ ငရဲခံမႈမ်ားကို ေလွ်ာ့ေပါ့ေစရန္ ယၡင္ကျပဳခဲ့ဘူးေသာ အလႈဒါနမ်ားကို သတိရေအာင္ ကူညီေျပာျပေပးတတ္သည္ဟု သိရွိရပါသည္။ အထူးသျဖင့္ သူေတာ္စင္တို႕အမွ်ေပးေဝသည္႕အခါ ငရဲမင္းကိုလည္း တိုင္တည္ အမွ်ေဝခဲ့ဘူးမည္ျဖစ္ပါသည္။ ထိုသို႕ငရဲမင္းႀကီးကို တိုင္တည္ အမွ်ေပးေဝခဲ့သည္႕ ကုသိုလ္ကို ျပန္လည္သတိရရန္ ငရဲမင္းႀကီးက ဘယ္ေန႔ဘယ္အခ်ိန္က သူ႕ကို ဘယ္လိုကုသိုလ္ျပဳ၍ အမွ်ေပးေဝခဲ့ေၾကာင္း သတိရရန္ ေျပာျပေပးတတ္သည္ဟုလည္း သိရွိရပါသည္။ ငရဲမင္းႀကီးသည္ လျပည္႕၊ လကြယ္ ေန႕မ်ားတြင္ နတ္ျပည္သို႕တက္၍ ဥပုသ္သီလ ေဆာက္တည္တတ္ပါသည္။ ဤအခ်က္ကို အေၾကာင္းျပဳခဲ့ဟန္တူပါသည္။ အခ်ိဳ႕ေသာ လူႀကီးသူမမ်ားက လျပည္႕၊ လကြယ္ ေန႕မ်ားတြင္ ေသလွ်င္ အပါယ္တံခါးပိတ္သည္ဟု ေျပာစမွတ္ရွိၾကပါသည္။ ဤအခ်က္ကို သမာဓိ တရားအာရုံျဖင့္ ငရဲျပည္သို႕စူးစမ္းေလ့လာခဲ့ၾကေသာ ေယာဂီမ်ားကို ေမးျမန္းရာ ငရဲမင္းႀကီး နတ္ျပည္သို႕သြား၍ ဥပုသ္သီလ ေဆာက္တည္ေနျခင္းေၾကာင့္ ငရဲမင္းႀကီး အလုပ္ျပန္ဆင္းတဲ့အထိ ေစာင့္ေနၾကရျခင္းပါ၊ ငရဲက်ဖို႕ တစ္ရက္ေနာက္က်ျခင္းမွ်သာ ျဖစ္သည္ဟု ရွင္းျပၾကပါသည္။

ထို႕အျပင္ ၿပိတၱာတို႕သည္လည္း ငရဲမင္းႀကီး၏ထံတြင္ စစ္ခ်က္ယူရေၾကာင္း ၾကားသိရပါသည္။

ေစတီပုထိုးမ်ား

၁) ဒုႆေစတီ သည္ ျဗဟၼျပည္ အကနိ႒ဘုံတြင္ တည္ရွိပါသည္။

၂) ေမတၱာသဟာရေစတီေတာ္သည္ ျဗဟၼျပည္ ေအာက္ဆုံးဘုံ ျဗဟၼျပရိသဇၹာဘုံတြင္ တည္ရွိပါသည္။ (ဤ်ေစတီသည္ စာေပက်မ္းဂန္ထဲတြင္ မပါဝင္သျဖင့္ အျငင္းပြား စရာ ရွိပါသည္)

၃) စူဠာမဏိ ေစတီေတာ္သည္ တာဝတိ`ံသာနတ္ျပည္တြင္ တည္ရွိပါသည္။ မွတ္ခ်က္ စူဠာမဏိ ေစတီေတာ္ အေၾကာင္းကို ေဖၚျပစဥ္က ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရား၏ စြယ္ေတာ္ႏွင့္ ဆံေတာ္မ်ားကို ဖန္အုပ္ေဆာင္း အစရွိေသာ အကာအကြယ္မပါေသာ ေရႊကလပ္ေပၚတြင္ ၾကည္ညိဳ ဖြယ္ ဖူးေတြ႕ႏိုင္ပါသည္။

(နတ္ျပည္တြင္ သူခိုး၊ ဓါးျပရန္ မရွိ၍ အကာအကြယ္မထားျခင္းဟု ယူဆရပါသည္။ ) ဟူ၍ ေရးသားခဲ့ပါသည္။

နတ္တို႕သည္ ငါးပါးသီလ လုံၿခဳံပါသလားဟု ေမးစရာရွိပါသည္။ဤအခ်က္ကို ေယာဂီမ်ားႏွင့္ ျပန္လည္ေဆြးေႏြးရာ ငါးပါးတြင္ ၄-ပါးေတာ့ လုံၾကပါသည္။ သို႕ေသာ္ နတ္ျပည္တြင္ ေသရည္၊ေသရက္ ေသာက္စားေသာ နတ္(အသူရာနတ္) မ်ားရွိၾကသည္ဟု သိရွိရပါသည္။

တခ်ိဳ႕ေသာ နတ္သမီးတို႕သည္ အတိတ္ဘဝ ကုသိုလ္အားနည္းမႈေၾကာင့္ ဘုံကိုပိုင္ဆိုင္ေသာ နတ္သားတပါးပါး၏ေဘး၌ွ ဇနီး-နတ္သမီးဘဝအျဖစ္သို႕ မျဖစ္ပဲ ထီးထီးႀကီးလဲ သြားျဖစ္တတ္ပါသည္။ ထိုအခါ ထိုနတ္သမီးသည္ ပိုင္ရွင္မဲ့ျဖစ္သည္႕အေလွ်ာက္ မည္႕သည္႕နတ္သားကိုမဆို ကာယ-ကာမဆႏၵျဖည္႕စြက္ေပးရသည္႕ အေျခအေနမ်ိဳးျဖင့္ ေနရေသာ နတ္သမီး မ်ားလည္းရွိသည္ဟု ၾကားသိရပါသည္။ မွန္၊ မမွန္ေတာ့ မသိပါ။ သို႕ပါ၍ ဗုဒၶဘာသာဝင္ သူေတာ္စင္အေပါင္းတို႕သည္ လူ႕ဘဝသို႕ရခိုက္ နတ္ျပည္၊ ျဗဟၼျပည္ မ်ားကို မေတာင့္တဘဲ နိဗၺာန္သို႕သာရည္စူး၍ ကမၼ႒ာန္း ဎိပႆနာက်င့္စဥ္မ်ားကို ယုံၾကည္စိတ္ခ်စြာ အားထုတ္ၿပီး တရားထူးတရားျမတ္မ်ား လွ်င္ျမန္စြာ ရႏိုင္ၾကပါေစ

..........တျခား အခ်က္အလက္မ်ား

- နတ္မ်ားသည္ နတ္ဘုံ တခုမွ တခုသို႕ ကူသန္း သြားေရာက္ လည္ပါတ္ရန္ မစြမ္းသာ ဟုဆိုပါသည္။

အထက္ဘုံမွ တန္းခိုးႀကီးေသာ နတ္မ်ား သာလွ်င္ (ဥပမာ - သၾကားမင္းႀကီး) နတ္ျပည္ရွိ ဘုံမ်ားႏွင့္၊ လူ႕ျပည္ ဘုံမ်ားကို ကူးသန္းသြာလာႏိုင္ပါသည္။

ကၽြန္ ေတာ္ လည္း အင္ တာ နက္ ထဲ က ေတြ ့ လို ့ ကူးယူ ျပီး post တင္ လိုက္ တာ ပါ...ေရး သားသူကို မမွတ္ မိ နွိုင္ ေတာ့ ပါ... အကယ္ ၍ မ်ား ေရး သား သူ ပိုင္ ရွင္ ရွိ ပါ ကခြင္ ့ မေတာင္း ပဲ ကူး ယူ တင္ လိုက္ မိ သည္ ကို ခြင္ ့ လြတ္ ပါ ရန္ ေတာင္ ပန္ အပ္ ပါသည္။ .. တပါ ထည္း ... ဤpost ကို တင္ ခြင့္ ပါ၊၊ မွ် ေ၀ ခြင္ ့ ျပဳ ပါ ရန္ .ေလး စား စြာ ပန္ ၾကား အပ္ ပါသည္ ခင္ ဗ်ား ။

UKKA

Shared from U Ko Ko Aung (FB)