"ျဖန္း"
"ဟဲ႕ေကာင္မ.......မွတ္ၿပီလား.......နင္ငါတို႕မိသားစုကို ဘာဒုကၡေပးခ်င္လို႕လဲ.....
ငါတို႕မိသားစုဆီကဘာလိုခ်င္လို႕လဲ"
ဆူဆူညံညံအသံမ်ားေၾကာင္႕အိပ္ရာကႏိုးလာခဲ႕သည္။အိပ္ေရးကမ၀ေသး မနက္ေလးနာရီခြဲေလာက္ကမွ အိပ္ရာထဲ၀င္ခဲ႕ရသည္။
ခုဘယ္ႏွစ္နာရီပါလိမ္႕ ။ကိုးနာရီထိုးလုၿပီပဲ။အခန္းတံခါးဖြင္႕ၾကည္႕ေတာ႕ ဧည္႕ခန္းတြင္ ဘုန္းႀကီးမ်ားႏွင္႕ လူရုတ္ရုတ္သဲသဲေတြ႕ရ၏။
အလယ္တြင္ေခါင္းစုတ္ဖြားႏွင္႕ ကတုန္ကယင္ျဖစ္ေနသူက ေဒၚမိခိုင္ ။သူမကို ပါးတျဖန္းျဖန္းခ်ေနသူက သူမ၏အစ္ကိုအႀကီးဆံုး
ကိုေလးႏိုင္။
ကၽြန္ေတာ္ငွားေနေသာအခန္းပိုင္ရွင္မ်ားျဖစ္၏။ေမာင္ႏွမအားလံုးအပ်ိဳႀကီးလူပ်ိဳႀကီးေတြျဖစ္ၾက၏။အငယ္ဆံုးႏွမတစ္ေယာက္
မွာသာသားသမီးရွိ၏။ေမာင္ႏွမမ်ားစုေနၾကသည္။ညီမကိုပါးခ်ေနသျဖင္႕ေတာ္ေတာ္ရက္စက္တဲ႕အစ္ကိုပဲလို႕ေတာ႕အျမင္မေစာင္းေစခ်င္။
ပံုမွန္အားျဖင္႕ညီမမ်ားအေပၚအလြန္ခ်စ္ေသာအစ္ကိုႀကီးျဖစ္သည္။ယခုအေျခအေနကေတာ႕တစ္မ်ိဳးျဖစ္၏။ေဒၚမိခိုင္မွာေမြးရာပါ
ဆြံ႕အသူျဖစ္၏။မၾကာခဏဆိုသလို စုန္းပူးသလို နတ္ပူးသလို ၀ူး၀ူး၀ါး၀ါးျဖစ္တတ္သည္။သရဲ၀င္ပူးသည္ဟုဆိုၾက၏။မၾကာခဏဆိုသလို
ပေယာဂကုျခင္း ဘုန္းႀကီးပင္႕ကမၼ၀ါဖတ္ျခင္းမ်ားရွိတတ္သည္။ထိုကိစၥမ်ိဳးမ်ားအား သူတို႕ဆီေရာက္မွ ျမင္ဘူးျခင္းျဖစ္သည္။
ကၽြန္ေတာ္႕စိတ္ထင္ေတာ႕ ဟစ္စတီးရီယားလို စိတ္ေ၀ဒနာတစံုတခုျဖစ္မည္ထင္၏။ဒါကထားပါေတာ႕....စိတ္ေရာဂါလို႕ေျပာလ်င္လဲ
ရူးေနတယ္ေျပာရေကာင္းလားျဖစ္ဦးမည္။ခုကိုေလးႏိုင္ပါးပိတ္ရိုက္ေနသည္မွာ သရဲကိုျဖစ္၏။သရဲေတာ႕မသိ ေဒၚမိခိုင္ကေတာ႕
အဗ်င္းခံေနရၿပီျဖစ္သျဖင္႕ မေနတတ္မထိုင္တတ္ပဲ ၀င္ဆြဲရ၏။သူမေခါင္းကစုတ္ဖြားဖြား၊မ်က္စိနီေၾကာင္ေၾကာင္ႏွင္႕ သူငယ္အိမ္ကလည္ေန၏။လွ်ာတြဲဗလာင္းႀကီးထုတ္ထားသည္မွာအေတာ္ရွည္၏။စကားမေျပာတတ္ေပလို႕ေပါ႕။ေျပာတတ္ရင္
ဒီလိုလွ်ာရွည္ပံုမ်ိဳးႏွင္႕မလြယ္။လွ်ာႀကီးက မည္းမည္းျပာျပာႀကီးျဖစ္ေန၏။
ဘုန္းႀကီးေလးမ်ားက ငယ္ေသး၏။ကမၼ၀ါစဖတ္ေတာ႕ ေဒၚမိခိုင္ကို ပရိတ္ႀကိဳးႏွင္႕ပတ္၍ ထိုင္ခိုင္းထား၏။ဦးဇင္းေလးမ်ားက စတင္ရြတ္ဖတ္ၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္က အေပါက္၀မွာရပ္ၾကည္႕သည္။ သရဲပူးတာလာၾကည္႕ေသာပရိသတ္ကမနည္းလွ။ကၽြန္ေတာ္လဲ
မ်က္ႏွာမသစ္ျဖစ္ေသးပဲ ခန ရပ္ၾကည္႕မိ၏။
ဘာညာသာရကာရြတ္ေနရင္းမွ ေဒၚမိခိုင္က ရုတ္တရက္ထေျပးသည္မွာ ကၽြန္ေတာ္႕ဆီတည္႕တည္႕ ။ေၾကာက္အားလန္႕အားထေျပးသူကေျပး၏။ ကၽြန္ေတာ္႕ဆီေျပး၀င္လာေသာ ေဒၚမိခိုင္ကို ဆီးဖမ္းထားလိုက္
ရ၏။ကၽြန္ေတာ္႕လက္ထဲတြင္ ေပ်ာ႕ေခြက်သြားသျဖင္႕အလိုက္သင္႕ထိန္းကာထိုင္ခ်လိုက္ရ၏။ကိုေလးႏိုင္ေျပးေပြ႕၏။
မၾကာမီသတိလည္လာပံုရသည္။ လွ်ာကေသြးေရာင္ျပန္လႊမ္းလာသည္မွာအံ႕ၾသစရာ။
"ညီမေလး....သတိရၿပီေနာ္.....ပါးကဘယ္လိုေနလဲ ....မနာဘူးမဟုတ္လား....အကိုႀကီးကမုန္းလို႕ရိုက္တာမဟုတ္ဘူးေနာ္..
ညီမေလးကို၀င္ပူးတဲ႕အေကာင္ကိုရိုက္တာ....ညီမေလးကိုရိုက္တာမဟုတ္ဘူးေနာ္.....အာဘြား....အာဘြား..."
တတ္လဲတတ္ႏိုင္တဲ႕လူ။ခုနကေတာ႕ပါးပိတ္ခ်ေနၿပီး ခုက်အာဘြားဆိုပဲ။ကၽြန္ေတာ္ၿပံဳးမိ၏။ခုမွကၽြန္ေတာ္႕ကို အာရံုျပဳမိဟန္
တူသည္။
"ဟာ....ေဟ႕ေကာင္.....မင္းကဘာလို႕၀င္ဖမ္းရတာလဲ.....မင္းဆီ၀င္ပူးတတ္တယ္...လႊတ္ေပးလိုက္ရတယ္"
"ဖမ္းမထားလို႕ ေအာက္ျပဳတ္က်ရင္ဘယ္လို လုပ္မတုန္းဗ်"
သည္မွာတစခန္းထေတာ႕သည္။
"ဟုတ္တယ္.....ဟုတ္တယ္...သူ႕ကို ၀င္ပူးခ်င္ပူးမွာ...ၾကည္႕ပါလားမ်က္လံုးႀကီးကနီလို႕"
အိပ္ေရးပ်က္လို႕နီေနတာေနမွာေပါ႕။နီရံုတင္မကခ်ိဳင္႕ပါခ်ိဳင္႕ေနၿပီ။
"ေခါင္းကလဲစုတ္ဖြားဖြားနဲ႕"
ခုမွအိပ္ရာထတာ မစုတ္ဖြားလို႕ဘယ္႕ႏွယ္လုပ္မတုန္း။
"ေဟာလက္ေတြလဲတုန္ေနတယ္ေတြ႕လား"
ကၽြန္ေတာ္႕လက္က ေအာ္ရီဂ်င္နယ္အတုန္ျဖစ္၏။အေၾကာအားနည္းတာလားဘာလားေတာ႕ မသိပါ။တုန္တာေတာ႕တုန္၏။
စိတ္မ်ားဆိုးလာရင္တကိုယ္လံုးပါ တုန္၏။
"မဟုတ္ပါဘူးဗ်....မ်က္စိက အိပ္ေရးပ်က္လို႕ လက္က............"
"ဘာမွလာရွင္းျပမေနနဲ႕.....ခ်ကြာ......"
ဘယ္တုန္းကတည္းက ေသာက္ျမင္ကပ္ေနမွန္းမသိသူက ေျပးရိုက္တာလွမ္းျမင္သျဖင္႕ အက်င္႕ပါေနေသာ လက္၀ါးေစာင္းကဆီးခုတ္မိ၏။လက္ခံုကိုခုတ္မိသည္။
"ဟာ.......ဓါတ္လိုက္သလိုပဲ က်ဥ္တက္သြားတယ္.....သူ႕ကိုမထိၾကနဲ႕ေဟ႕.....ဒီတခါပူးတာ ပိုအစြမ္းရွိတဲ႕သရဲျဖစ္မယ္"
ဟိုက္........သြားရွာၿပီ။
"မဟုတ္ပါဘူးဗ်.......ခင္ဗ်ားလက္ခံုမွာ က်ဥ္ေၾကာရွိတယ္ အဲဒါက္ို ထိမိရင္ အဲဒီလို......"
"ျဖန္း"
ဘယ္သူကေရနဲ႕ ပက္သည္မသိ။ရႊဲေတာ႕ရႊဲသြားရ၏။ၾကည္႕ရတာ ဘုရားပန္းအိုးထဲကေရျဖစ္မည္။ပုပ္ေစာ္နံ၏။
ပရိတ္ႀကိဳးဟူေသာ အပ္ခ်ည္လံုးျဖင္႕တေယာက္ကပတ္၏။တေယာက္ကပုတီးလာဆြဲ၏။ဆံပင္ရွည္ရွည္ သရီးကြာတားႏွင္႕
မုတ္ဆိတ္ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ ပုတီးလည္ပင္းဆြဲထားေသာ ကၽြန္ေတာ္႕ပံုမွာ ဘာႏွင္႕တူေနမလဲေတာ႕မသိ။
သူတို႕ကိုလဲအျပစ္မေျပာသာ။ကၽြန္ေတာ္ႏွင္႕အတူတူေနေသာ တပည္႕ကေတာင္ညဘက္ကၽြန္ေတာ္ ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕ထိုင္ေနလ်င္ ေစ႕ေစ႕မၾကည္႕ရဲဟုဆိ္ုသည္။စုန္းမႀကီးလိုလို၊သရဲႀကီးငုတ္တုတ္ထိုင္ေနသလိုလို ျမင္မိသည္ဆို၏။
ခုေတာ႕ပရိတ္ႀကိဳး ပုတီးအခန္႕သားႏွင္႕ ဘုန္းႀကီးမ်ားေရွ႕ေရာက္ေနၿပီ။ဘုန္းႀကီးေလးမ်ားက စတင္ရြတ္ဖတ္ၾကျပန္၏။
သူတို႕ၾကည္႕ရသည္မွာ ေၾကာက္ေနဟန္တူသည္။အေတြ႕အႀကံဳနည္းေသးေသာ ဦးဇင္းေလးမ်ားျဖစ္ဟန္တူ၏။ကၽြန္ေတာ္႕ေရွ႕က
ဦးဇင္းေလးကိုၾကည္႕ရာေဆာင္႕ေၾကာင္႕ထိုင္ေနသည္မွာ ႀကံဳ႕ႀကံဳကေလး။ကၽြန္ေတာ္႕ကိုမၾကည္႕။အမွတ္မထင္လွမ္းအၾကည္႕ႏွင္႕
ႀကံဳ၍ ေနာက္ခ်င္စိတ္ေပၚလာသည္ႏွင္႕ ရယ္ျပလိုက္၏။ေနာက္သို႕ပိုဆုတ္သြားသည္။
"နေမာ တႆ ....ဘဂ၀ေတာ..........................
....................................................................................................
........................................................................................................."
ဘာေတြလဲေတာ႕မသိ ......ဒီတိုင္းဆို အေတာ္ၾကာဦးမည္ထင္၏။ဘာလုပ္ရေကာင္းမလဲ။မထူးပါဘူး။ေရွ႕ကပန္းကန္ထဲက
ငွက္ေပ်ာသီးတလံုးယူစားရင္းစဥ္းစားရ၏။
"ေဟာေတြ႕လား......ဒီသရဲက အေတာ္အေၾကာမာတယ္ .........ငွက္ေပ်ာသီးေတာင္ယူစားေနတယ္...ငတ္ႀကီးက်ပါ႕...."
စဥ္းစားရင္းတခုသတိရသျဖင္႕ အငယ္ဆံုးေဒၚမိႏိုင္၏သား အငယ္ေကာင္ကိုလွမ္းေခၚလိုက္ရ၏။ဒီေကာင္က ဂစ္တာရူး။
ကၽြန္ေတာ္႕ဆီဟိုအကြက္လာေမး။ဒီအကြက္လာေမးေမးသည္႕အေကာင္။
"အငယ္ေကာင္......ငါ႕ကိုဂစ္တာယူေပးစမ္း......အူေၾကာင္ေၾကာင္လုပ္မေနနဲ႕....သြားယူ"
အငယ္ေကာင္ကဂစ္တာယူလာ၏။
"ဒီမွာ......က်ဳပ္သရဲမဟုတ္ေၾကာင္းျပမယ္ေနာ္....သရဲဆိုဂစ္တာတီးတတ္ပါ႕မလား......
အငယ္ေကာင္ ညကငါ႕ကိုတီးျပခိုင္းတာ ဘာသီခ်င္းလဲ"
"ဟို.....ေလးျဖဴေလ......ဒန္တန္႕တန္႕တန္.....တန္႕တန္....ဆိုတဲ႕ဟာ"
"ေအာ္ဟုတ္ၿပီမွတ္မိၿပီ......ဒါမဟုတ္လား...........
ငရဲကိုေဖါက္ထြက္.......ေဟ႕ေဟ႕
ေသျခင္းရဲ႕တံခါးမ်ား"
အကုန္ေဘးကိုရွဲကုန္၏။ဟုတ္သားပဲ သရဲပူးေနပါတယ္ဆိုမွ ဒီသီခ်င္းမဟန္ေသးပါဘူး။ေနာက္တပုဒ္ေျပာင္းမွ
"သူေခၚတယ္လာပါလာပါ.....ညညဆိုၾကားရ ၾကားရ"
ဒါကပိုဆိုးေနပါလား.......ေသာက္ေရးထဲ ဘယ္လိုလုပ္ဒီသီခ်င္းေတြ ပါးစပ္ထဲလာေရာက္ေနပါလိမ္႕..........
မထူးပါဘူး ကလပ္စစ္ကယ္လ္ေတးသြားအၿငိမ္ေလးတစ္ပုဒ္ေကာက္တီးလိုက္၏။မဆိုးလွ ၿငိမ္က်သြားသည္။
အပ်ိဳႀကီးတေယာက္ကတရွံဳ႕ရွံဳ႕နဲ႕ ထငို၏။ဘာျဖစ္တာလဲဆိုေတာ႕ အြန္ေစာကိုသနားလို႕တဲ႕...အြန္ေစာေသတဲ႕အခန္း
ထဲကတီးလံုးေလးမို႕တဲ႕....ေအာ္ဟုတ္သားပဲ.......ဒီ Romance ဆိုတဲ႕အပုဒ္ကို ကိုရီးယားကားေတြေတာ္ေတာ္ယူသံုးၾက၏။
"ကိုေလးႏိုင္.......ယံုၿပီလား.....က်ဳပ္သရဲမဟုတ္ဘူးေနာ္.....မယံုရင္ေနာက္တခုထပ္ျပမယ္.....က်ဳပ္ကိုစာရြက္နဲ႕ေဘာပင္
တစ္ေခ်ာင္းေလာက္ယူေပး......"
"ဘာ.......ဘာ....လုပ္မလို႕လဲ....အင္းေတြ ဘာေတြမေရးရဘူးေနာ္"
အေရးထဲဒီလူကတေမွာင္႕......ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လည္ေခါင္းမွာေနၿပီး ဂမၻီရေၾကာင္ေၾကာင္ေနသည္။စုန္းကေ၀နတ္ဘိုးေတာ္ အကုန္ယံု၏။
ဂြက်ပါ႕ကြာ။
"အင္းမဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ......ကယ္ရီေကးခ်ား.......ခင္ဗ်ားပံုရုပ္ေျပာင္ေရးေပးမလို႕......သရဲဆိုပံုဆြဲတတ္ပါ႕မလား"
စာရြက္နဲ႕ေဘာပင္ရေတာ႕ ရုပ္ေျပာင္ေကာက္ဆြဲေပးလိုက္သည္။ဒီနည္းလဲမဆိုးလွ ၀ိုင္းၾကည္႔ရင္းသေဘာက်ကုန္ၾက၏။
"ဟဲ႕ ကိုေလးႏိုင္ႀကီးနဲ႕တူတယ္ေတာ႕.....ဗိုက္ပူပူ နဖူးေျပာင္ေျပာင္ေလး"
"ငါ႕လဲတပံုေလာက္ဆြဲေပးပါလား"
"ညီမေလးကိုပံုတူလွလွေလးတပံုေလာက္"
"ဟိုးထား.....ဟိုးထား......ေတာ္ၿပီေလ.......က်ဳပ္သရဲမဟုတ္ေၾကာင္းလက္ခံၿပီမဟုတ္လား"
"အင္း ..........ဟုတ္ေတာ႕ဟုတ္ေလာက္ပါတယ္.....ခုနကေတာ႕ ရုပ္ႀကီးကတမ်ိဳးႀကီးေနာ္..........."
"ဘာတမ်ိဳးႀကီးမွမဟုတ္ဘူး.......က်ဳပ္အိပ္ရာထလို႕ အိမ္သာတက္ခ်င္ေနတာ.......ခင္ဗ်ားတို႕ေသာက္လုပ္ရွဳပ္ေနၾကလို႕
ေအာင္႕ထားရတာ"
"ေအး......ဒါေၾကာင္႕ထင္သား......ဒီသရဲက အပုပ္နံ႕ပါေပးတယ္လို႕"
"အဲဒါအပုပ္နံ႕မဟုတ္ဘူး.....အီးနံ႕ဗ်.....အီးနံ႕........ရွဴဦးမလား.......
ဖယ္ၾကဗ်ာ က်ဳပ္အိမ္သာတက္ခ်င္လွၿပီ......"
ေျပာေျပာဆိုဆို အိမ္သာဆီေျပးကာထိုင္ခ်ရင္းမွ ကိုယ္႕အျဖစ္ကိုယ္ ရယ္ခ်င္ကာ တဟားဟားရယ္မိ၏။
"ေဟာ အိမ္သာထဲမွာပူးျပန္ၿပီထင္တယ္"
"ဟုတ္တယ္ဗ်ဳိ႕ ပူးလဲပူးတယ္ခြလဲခြတယ္ တတံုးေပၚလဲတတံုးထပ္တယ္ လာၾကည္႕ၾကဦးမလား"
စိတ္ေပါက္ေပါက္ႏွင္႕ထေအာ္လိုက္ေတာ႕မွ ဧည္႕ပရိႆတ္အေပါင္းမွာ လ်င္စြာေျငာင္းၾကေလေတာ႕သည္။
..........................
လဂြန္းအိမ္
FB မွ Friend Lagoon Eain ၏ ကိုယ္ေတြ႕ေရးသားမႈအား မွ်ေ၀ခံစားေဖာ္ျပပါသည္ ..။
No comments:
Post a Comment