သီလ၏ ေကာင္းက်ိဳး ဆုိးက်ိဳးမ်ား နွင့္ လူေတာ္လူေကာင္း

သီလ၏ ေကာင္းက်ိဳး ဆုိးက်ိဳးမ်ား

သီလေစာင့္ထိန္းျခင္း၏ ေကာင္းက်ိဳးရပံုမ်ား၊ သီလမရွိျခင္း၏ ဆုိးက်ိဳးရပံုတုိ႔ မ်ားစြာရွိပါသည္။ ေကာင္းက်ိဳးဆုိးက်ိဳးမ်ားသည္ ေစာင့္ထိန္းေသာသီလ၊ လြန္က်ဳးေသာသီလတုိ႔အေပၚ၌ မူတည္ၿပီး အက်ိဳးတရားမ်ား ရရွိခံစားၾကရပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သီလတစ္ခုခ်င္း၏ ေကာင္းက်ိဳးဆုိးက်ိဳးမ်ားကုိ ေရးသားတင္ျပလုိက္ပါသည္။

ပါဏာတိပါတကံ၏ အက်ိဳးမ်ား

သူတစ္ပါးအသက္ကုိ ညွင္းဆဲသတ္ျဖတ္ေသာသူသည္ ေသေသာအခါ၌ ငရဲဘံုအစရွိေသာ အပါယ္ေလးဘံုသုိ႔ က်ေရာက္ၿပီး ဆင္းရဲဒုကၡမွန္သမွ်တုိ႔ကုိ ခံစားရပါသည္။ အကယ္၍ ေရွးေကာင္းမႈကုသုိလ္ကံေၾကာင့္ အပါယ္ဘံုမွလြတ္ေျမာက္ၿပီး လူ႔ဘ၀ကုိရခဲ့လွ်င္လည္း.......

၁။ အသက္တုိျခင္း။

၂။ အနာေရာဂါမ်ား၍ က်န္းမာမႈနည္းျခင္း။

၃။ အားအင္မရွိျခင္း။

၄။ ေၾကာက္ရြံ႕တတ္ျခင္း။

၅။ စုိးရိမ္ပူပန္စိတ္မ်ားျခင္း။

၆။ သူတစ္ပါး၏ ႏွိပ္စက္မႈကုိ ခံရျခင္း။

၇။ သူတစ္ပါးသတ္၍လည္းေကာင္း၊ မိမိကုိယ္တုိင္ျပန္သတ္၍လည္းေကာင္း ေသရျခင္း။

၈။ ကုိယ္လက္အဂၤါခ်ိဳ႕ယြင္းျခင္း၊

၉။ ခႏၶာကုိယ္ေျပျပစ္မႈမရွိျခင္း။

၁၀။ မိမိခ်စ္ခင္ေသာသူမ်ားနဲ႔ ကြဲကြာရျခင္းစေသာ ဆုိးက်ိဳးမ်ားကုိ ခံစားရပါသည္။

ေစာင့္ထိန္းေသာသူသည္ သုဂတိဘံုသုိ႔ေရာက္ရၿပီး ထုိဆုိးက်ိဳးတုိ႔၏ ေျပာင္းျပန္ျဖစ္ေသာ ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာ သုခတုိ႔ကုိ ခံစားရပါသည္။

ထုိ႔ေၾကာင့္ လူတစ္ေယာက္ကုိၾကည့္လွ်င္ ပါဏာတိပါတကံအစရွိေသာ သီလရွိခဲ့မရွိခဲ့ သိႏုိင္ပါသည္။ သုိ႔ျဖစ္၍ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔လူသားမ်ားသည္ အသိဉာဏ္ပညာႀကီးမားေသာ လူသားပီပီ “လူေကာင္း”တစ္ေယာက္ျဖစ္ေအာင္ ဤသီလတုိ႔ကုိ ေစာင့္ထိန္းလုိက္နာၾကရန္ လုိပါသည္။

အဒိႏၷာဒါနကံ၏ အက်ိဳးမ်ား

ပစၥည္းဥစၥာပုိင္ရွင္က ကုိယ္ႏႈတ္ျဖင့္ ၾကည္ျဖဴစြာ မေပးေသာဥစၥာတုိ႔ကုိ မည္သည့္နည္းနဲ႔မဆုိ ယူေသာသူသည္ ေသေသာအခါ၌..........

၁။ အပါယ္ေလးဘံုသုိ႔ ေရာက္ရျခင္း။

၂။ ဆင္းရဲမြဲေတျခင္း။

၃။ ပစၥည္းဥစၥာရေအာင္ မရွာေဖြႏုိင္ျခင္း။

၄။ ရွိေသာပစၥည္းမ်ားလည္း ရန္သူမ်ိဳးငါးပါးေၾကာင့္ ပ်က္စီးရျခင္း။

၅။ လုိအပ္ေသာပစၥည္းဥစၥာမွန္သမွ် မရရွိျခင္း။

၆။ ဆင္းရဲစြာေနရၿပီး အစာငတ္မြတ္ျခင္းစေသာ ဆုိးက်ိဳးမ်ား ခံစားရပါသည္။

ေစာင့္ထိန္းေသာပုဂၢိဳလ္သည္ သုဂတိဘံုသုိ႔ေရာက္ၿပီး ထုိဆုိးက်ိဳးမ်ား၏ ေျပာင္းျပန္ျဖစ္ေသာ ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာတုိ႔ကုိ ခံစားရပါသည္။ အျပစ္ႀကီးငယ္တုိ႔မွာ ဥစၥာပုိင္ရွင္၏ ဂုဏ္သိကၡာ အက်င့္သီလ ဥစၥာတန္ဖုိးအားေလ်ာ္စြာ အျပစ္ရပါသည္။ဤေနရာ၌ အဒိႏၷာဒါနကံ က်ဳးလြန္သည္ဆုိသည္မွာ သူတစ္ပါးမသိေအာင္ အေလးခုိး၍ ေစ်းေရာင္းျခင္း၊ ျခင္းေတာင္းတုိ႔ျဖင့္ ခုိး၀ွက္၍ ေရာင္းျခင္းမ်ား၊ ပစၥည္း၀တၳဳမ်ား အနာအဆာပါသည္ကုိ တစ္စံုတစ္ခုျဖင့္ဖံုးၿပီး ေရာင္းခ်ျခင္းအစရွိသည္တုိ႔သည္လည္း အဒိႏၷာဒါနကံနဲ႔ မလြတ္ကင္းေသာ ျပစ္မႈမ်ား ျဖစ္ပါသည္။

ကာေမသုမိစၦာစာရကံ၏ အက်ိဳးမ်ား

ဤကံကုိ က်ဴးလြန္ေသာသူသည္ ေသေသာအခါ၌........

၁။ အပါယ္ဘံုသုိ႔ ေရာက္ရျခင္း။

၂။ လူျဖစ္လွ်င္ မိန္းမ(သုိ႔) အေျခာက္ျဖစ္ရျခင္း။

၃။ အမ်ားက မုန္းတီးရြံရွာျခင္း။

၄။ ရန္သူမ်ားျခင္း။

၅။ စုိးရိမ္ေၾကာင့္ၾကမ်ားျခင္း။

၇။ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ မေနရျခင္း။

၈။ ခ်စ္သူနဲ႔ခြဲရျခင္း၊ အိမ္ေထာင္မၿမဲျခင္း။

၉။ မ်က္ႏွာမၾကည္လင္ျခင္း။

၁၀။ အဂၤါလကၡဏာ ေသးသိမ္ျခင္းစေသာ ဆုိးက်ိဳးမ်ားကုိ ခံစားရပါသည္။

ေစာင့္ထိန္းေသာပုဂၢိဳလ္သည္ သုဂတိဘံုသုိ႔ ေရာက္ရ၍ ထုိဆုိးက်ိဳးတုိ႔၏ ေျပာင္းျပန္ျဖစ္ေသာ ေကာင္းက်ိဳးတရားမ်ားကုိ ခံစားရပါသည္။

ဤေမထုန္အမႈ ျပစ္မွားက်ဳးလြန္ေသာသူကုိ ေလာကလူသားတုိ႔ အမုန္းဆံုးျဖစ္ပါသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ယခုေခတ္၌ မ်ားစြာလြန္က်ဳးေနၾကသည္ကုိ ေတြ႕ျမင္ၾကားသိေနရပါသည္။ ေမထုန္အမႈကုိ ပုထုဇဥ္လူသားတုိ႔အေနျဖင့္ ထိန္းခ်ဳပ္ရန္ခက္သည္ဟု ထင္ၾကပါလိမ့္မည္။ အကယ္၍ မိမိသည္တစ္ဘ၀လံုး မထိန္းခ်ဳပ္ႏုိင္ပါက တရား၀င္လက္ထက္ယူၿပီး ေမထုန္မွီ၀ဲလုိ႔ ရပါသည္။ ဤမွ်နဲ႔အားမရဘဲ ေတြ႕တုိင္းေသာေမထုန္အမႈကုိ လြန္က်ဳးေနမည္ ဆုိပါက ေလာကႀကီးသည္ ပ်က္စီး႐ံုသာ ရွိပါေတာ့သည္။ ယခုေခတ္၌ HIV ပုိးဆုိေသာ AIDS ျဖစ္လာရျခင္းမွာလည္း ထုိကဲ့သုိ႔ ထိန္းခ်ဳပ္မႈမရွိဘဲ ေတြ႕တုိင္းေသာ ေမထုန္အမႈတုိ႔ကုိ မွီ၀ဲေသာေၾကာင့္ ျဖစ္လာရျခင္း ျဖစ္ေပသည္။

ကမၻာဦးကာလ ျဗဟၼာတုိ႔သည္လည္း လူဘ၀ကုိ ေရာက္ခါစ၌ အစားအေသာက္မ်ား ေျမျပင္ကေန ခူးယူစားေသာက္၍ရေအာင္ ေပါမ်ားေနပါသည္။ ထုိအစားအေသာက္ အ၀တ္အစားမ်ားသည္ ျဗဟၼာျပည္က လူသားစျဖစ္ေသာ ျဗဟၼာလူသားမ်ား ဤေမထုန္အမႈကုိ လြန္က်ဴးေသာေၾကာင့္ အစားအစာမ်ား ေပ်ာက္ကြယ္ သြားသျဖင့္ ဒုကၡမ်ားစြာနဲ႔ ရင္ဆုိင္ခဲ့ရပါသည္။

သီလကုိ မေစာင့္ထိန္းေသာသူ၊ ေစာင့္ထိန္းရမွန္းမသိေသာ ႏုိင္ငံတုိ႔၌ ဤေမထုန္အမႈကုိ ရွက္ရမွန္းမသိေအာင္ျဖစ္ၿပီ လြန္က်ဳးေနေသာေၾကာင့္ ေဘးဆုိးႀကီးမ်ားနဲ႔ ရင္ဆုိင္ေနရသည္ မဟုတ္ပါေလာ။ ယခုေခတ္လူငယ္ မိန္းမငယ္ေလးမ်ားသည္ ဤေမထုန္အမႈကုိ ဘုရားေစတီ၊ ပန္းၿခံအစရွိေသာ လူေပါမ်ားေသာ ေနရာတုိ႔၌ မရွက္မေၾကာက္ဘဲ ျပဳလုပ္ေနၾကသည္မွာ ျပဳလုပ္ေနေသာသူတုိ႔ေတာ့မသိ၊ ေတြ႕ရေသာသူမ်ားမွာ ရွက္စရာေကာင္းသကဲ့သို႔ ႐ုိင္းစုိင္းသည္ဟု ထင္ျမင္မိပါသည္။

ထုိသူမ်ားသည္ အသိဉာဏ္ပညာ ကင္းမဲ့ေသာ တိရစၦာန္မ်ားနဲ႔ ထူးမျခားနားျဖစ္ေနသည္ကုိ သတိထားဖုိ႔ ေကာင္းပါသည္။ မိမိကုိယ္မိမိ အသိဉာဏ္ရွိေသာ လူလား၊ အသိဉာဏ္မရွိေသာ တိရစၦာန္လားဆုိတာ ခြဲျခားသိဖုိ႔ လုိပါသည္။ ဤကဲ့သုိ႔ ျပဳလုပ္ျခင္းသည္ ရွက္စရာေကာင္းသည္ဟု အသိဉာဏ္ေလးရွိဖုိ႔၊ သတိတရားထားဖုိ႔ လုိအပ္လွပါသည္။ မိမိတုိ႔မွာ တရား၀င္ယူၿပီး က်ဳးလြန္၍ရေနေသာ အခြင့္အေရးရွိပါလ်က္ ထုိကဲ့သုိ႔ျပဳလုပ္ျခင္းသည္ တရားလက္မဲ့ႏုိင္လြန္သည္ဟု ထင္ပါသည္။

ျမတ္စြာဘုရားရွင္က ရဟန္းမ်ားကုိ ဆံုးမခဲ့ေသာ စကားရွိပါသည္။ ထုိစကားမွာ “ရဟန္းတုိ႔ မိန္းမမ်ားကုိျမင္လွ်င္ မိမိထက္အသက္ႀကီးပါက ကုိယ့္အမရင္းသဖြယ္ သေဘာထားၿပီး မိမိထက္ငယ္ေသာသူကုိ ကုိယ္ႏွမရင္းသဖြယ္ သေဘာထားၿပီးဆက္ဆံဖုိ႔ရာ ဆံုးမခဲ့ေသာစကားမွာ ရဟန္းမ်ားသာမက လူသားမ်ားပါ လုိက္နာေစာင့္ထိန္းပါက မုဒိမ္းမႈစသည္တုိ႔ ျဖစ္လာေတာ့မည္ မဟုတ္ေပ။

လူသားမ်ားသည္ ရဟန္းသံဃာမ်ားကုိၾကည့္ၿပီး ေစာင့္ထိန္းလွ်င္ ပုိ၍ေစာင့္ထိန္းႏုိင္ၿပီး ပုိမုိ၍ၾကည္ညိဳျခင္းမ်ား ျဖစ္လာေပလိမ့္မည္။ လူသားတုိ႔၌ တရား၀င္ယူၿပီး က်ဳးလြန္ခြင့္ရွိပါသည္။ ရဟန္းသံဃားမ်ားသည္ ထုိေမထုန္အမႈကုိ သတၱ၀ါမွန္သမွ်တုိ႔နဲ႔ က်ဳးလြန္ခြင့္မရွိပါ။ ရဟန္းသံဃာမ်ားသည္ ထုိသုိ႔မည္သည့္ သတၱ၀ါနဲ႔မွ် မက်ဳးလြန္ဘဲ ေနႏုိင္ေသးလွ်င္ လူသားတုိ႔သည္ ရဟန္းသံဃာတုိ႔ထက္ မိမိတရား၀င္ယူထားေသာ ေယာက်္ား မိန္းမမ်ားကုိ က်ဳးလြန္ခြင့္ရွိေသာေၾကာင့္ က်န္ေသာသူမ်ားကုိ မက်ဳးလြန္မိေအာင္ ေစာင့္ထိန္းသင့္ပါသည္။

ဤေနရာ၌ မင္းတုန္းမင္းႀကီးေျပာေသာ စကားကုိ အမွတ္ရမိပါသည္။ မင္းတုန္းမင္းႀကီးကုိ မႈမတ္မ်ားက ရဟန္းသံဃာမ်ား ပြဲလမ္းသဘင္ၾကည့္ေနသည္ကုိ တားျမစ္ပိတ္ပင္ဖုိ႔ရာ ေလွ်ာက္ထားၾကေသာအခါ မင္းတုန္းမင္းႀကီးက “ငါသည္ မိန္းမမယူဘဲ ေနႏုိင္တာ တစ္ခုတည္းနဲ႔ပင္ ရဟန္းသံဃာမ်ားကုိ ၾကည္ညိဳလွပါသည္”ဟု ေျပာဆုိၿပီး မႈမတ္မ်ား၏ ေလွ်ာက္တင္ခ်က္ကုိ ျငင္းပယ္ခဲ့သည္ဟူေသာ စကားကုိ ၾကားဖူး၍ အမွတ္ရမိပါသည္။

ထုိ႔ေၾကာင့္ လူသားမ်ားသည္ ေမထုန္အမႈကုိ လံုး၀ေရွာင္ၾကဥ္ေသာ ရဟန္းေတာ္တုိ႔ကုိ အတုယူကာ ေစာင့္ထိန္းၾကရန္ လုိပါသည္။ ဤေမထုန္အမႈသည္ ေစာင့္ထိန္းရခက္မည္ဟု ထင္ရေသာ္လည္း မိမိ၏စိတ္သာ အဓိကက်ပါသည္။ ကမၻာေပၚရွိ သတၱ၀ါမ်ားသည္ အဓိကက်ေသာ ဤေမထုန္အမႈကုိ မေရွာင္ၾကဥ္ႏုိင္ေသာေၾကာင့္သာ ဒုကၡမ်ားနဲ႔ ရင္ဆုိင္ေနရပါသည္။ ထုိ႔ျပင္ သံသရာမွ မလြတ္ေျမာက္ဘဲ က်င္လည္ေနရသည္မွာလည္း ဤေမထုန္ အမႈေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။

မုသာ၀ါဒကံ၏ အက်ိဳးမ်ား

သူတစ္ပါး၏ အက်ိဳးစီးပြားကုိ ပ်က္ျပားေစေသာ လိမ္ညာမႈ လွည့္ပတ္မႈဟူသမွ်သည္ ဆုိးက်ိဳးရေစႏုိင္ေသာ ကံေျမာက္သည့္မုသာ၀ါဒ ျဖစ္ပါသည္။ ႏႈတ္ျဖင့္မေျပာဘဲ ကုိယ္အမႈအရာျဖင့္ လိမ္ညာလွ်င္လည္း မုသာ၀ါဒပင္ ျဖစ္ပါသည္။

သူတစ္ပါး၏ အက်ိဳးစီးပြားကုိ မထိခုိက္ေစဘဲ တစ္စံုတစ္ေယာက္ အက်ိဳးရေစလုိ၍ ပရိယာယ္သံုး၍ေျပာဆုိျခင္း၊ အမွားကုိအမွန္ သိေစလုိ၍ ေျပာဆုိျခင္း၊ ဂုဏ္ျပဳလုိ၍ ျပဳမႈေျပာဆုိျခင္းမ်ားမွာလည္း မုသာ၀ါဒပင္ ျဖစ္ပါသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း သူတစ္ပါး၏ အက်ိဳးစီးပြားကုိ မပ်က္စီး မထိခုိက္ ဆုိးက်ိဳးရေစႏုိင္ေလာက္ေအာင္ မျပဳလွ်င္ ကံမေျမာက္၍ အျပစ္နည္းပါသည္။ ထုိသုိ႔အျပစ္နည္းေသာ္လည္း ဤသီလကုိ လံုၿခံဳေအာင္ ေစာင့္ထိန္းသင့္ပါသည္။ လူသားတုိ႔သည္ အမ်ားအားျဖင့္ “မုသားမပါ လကၤာမေခ်ာ”ဟူေသာစကားကုိ လက္သံုးစကားအျဖစ္ ေျပာဆုိၿပီး မုသာ၀ါဒကံကုိ အလြယ္တကူျဖင့္ က်ဳးလြန္ေနၾကသည္ကုိ ေတြ႕ရွိရပါသည္။ ထုိစကားသည္ လိမ္ေနၾကလူတုိ႔ ေျပာဆုိေနေသာ စကားသာ ျဖစ္ပါသည္။

ျမတ္စြာဘုရားသည္ပင္ သစၥာဆုိသည့္အမွန္တရားကုိ ရရန္အတြက္ ပါရမီျဖည့္ေသာအခါ ဤမုသာ၀ါဒကုိ လံုး၀ေရွာင္ၾကဥ္ခဲ့ရပါသည္။

သူတစ္ပါးအက်ိဳးစီးပြားပ်က္စီးေအာင္ လိမ္ညာေျပာဆုိ လွည့္ပတ္မႈမွန္သမွ်ကုိ ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာသူသည္ ေသေသာအခါ၌.......

၁။ အပါယ္ဘံုသုိ႔ေရာက္ရျခင္း။

၂။ မ်က္စိနားစေသာ ဣေျႏၵမ်ား မၾကည္လင္ျခင္း။

၃။ စကားမပီျခင္း၊ ပလံုးမေထြးေျပာဆုိတတ္ျခင္း။

၄။ သြားမညီျခင္း။

၅။ ပါးစပ္အနံ႔ပုပ္ျခင္း။

၆။ အသားအေရ မစုိေျပဘဲ မြဲေျခာက္ျခင္း။

၇။ ကုိယ္ခႏၶာအခ်ိဳမက်ျခင္း။

၈။ သူတစ္ပါးအေပၚ ၾသဇာအာဏာမေညာင္းျခင္း။

၉။ ႏႈတ္ၾကမ္းလွ်ာၾကမ္းျဖင့္ ေျပာဆုိတတ္ျခင္း။

၁၀။ စိတ္ၾကည္လင္မႈမရွိျခင္းစေသာ ဆုိးက်ိဳးမ်ားကုိ ခံစားရပါသည္။

ေစာင့္ထိန္းလုိက္နာေသာသူသည္ သုဂတိဘံုသုိ႔ ေရာက္ရွိရၿပီး ထုိဆုိးက်ိဳးတုိ႔၏ ေျပာင္းျပန္ျဖစ္ေသာ ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာတုိ႔ကုိ ခံစားရပါသည္။

သုရာေမရယကံ၏ အက်ိဳးမ်ား

မူးယစ္ေစတတ္ေသာ အရည္ေဆး၀ါးမွန္သမွ်ကုိ က်န္းမာေရးအတြက္ မဟုတ္ဘဲ ေသာက္သံုးေသာသူသည္ သုရာေမရယကံပ်က္၏။ ကာေမသုမိစၦာစာရကံကဲ့သုိ႔ ဤသီလသည္ အျပစ္ႀကီးေသာ မိစၦာစာရတစ္မ်ိဳးျဖစ္သည္ဟု က်မ္းဂန္တုိ႔၌ ျပဆုိထားပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဤသီလကုိ က်ဳးလြန္ျခင္းမွာ အျပစ္ႀကီးသည္ဟု တစ္ထစ္ခ်မွတ္ယူ၍ ရပါသည္။

သုိ႔ေသာ္ မည္မွ်ေလာက္ အျပစ္ရွိသည္ကုိ ထပ္မံ၍ စစ္ေဆးၾကည့္လွ်င္ ယခုေခတ္၌ အခ်ိဳ႕ေသာ ေဆးရည္ေဆး၀ါးမ်ားတြင္ မထင္မရွား အရက္ပါတတ္ပါသည္။ သုရာေမရယသိကၡာပုဒ္၌ ဟင္းလ်ာေကာင္းေစလုိသျဖင့္ ဟင္း၌ေသရည္ အနည္းငယ္မွ် ခတ္၍ခ်က္ရာ၀ယ္ ေသရည္အနံ႔မထင္ရွားလွ်င္ ထုိဟင္းကုိ သံဃာေတာ္မ်ားပင္ သံုးေဆာင္ေကာင္းသည္ဟု ျမတ္စြာဘုရားရွင္က ခြင့္ျပဳေတာ္မူခဲ့ပါသည္။

ထုိ႔ေၾကာင့္ (၁)မထင္မရွား အရက္ပါေသာဟင္းမ်ားကုိ စားေသာက္မႈ၊ (၂)မလြဲသာ၍ ေဆး၀ါးအျဖစ္ အနည္းအက်ဥ္းေသာက္သံုးမႈ၊ (၃)တကယ့္ကုိ အရက္သီးသန္႔ ေသာက္သံုးမႈဟု (၃)မ်ိဳးရွိသည္ကုိ ေတြ႕ရွိရပါသည္။

ထုိ႔တြင္ ပထမဦးဆံုးအခ်က္သည္ အျပစ္မရွိပါ။ ဒုတိယအခ်က္သည္ အရက္စစ္ျဖစ္လွ်င္ ဤသီလပ်က္၏။ သုိ႔ေသာ္ အျပစ္ႀကီးလွသည္ မဟုတ္ပါ။ ေနာက္ဆံုးအခ်က္သည္ ေသာက္ၿပီး သူတစ္ပါးအက်ိဳးစီးပြား ပ်က္စီးေအာင္လုပ္မႈ၊ စိတ္အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္ေအာင္လုပ္မႈ၊ ပတ္၀န္းက်င္ေႏွာက္ယွက္မႈ၊ မူးယမ္းၿပီး ေအာ္ဟစ္ေနမႈစေသာ အျပစ္တစ္စံုတရာ မလုပ္ဘဲေနပါက ဤသီလပ်က္ၿပီး ကုသိုလ္ေကာင္းမႈျပဳလုပ္ရန္ ေမ့ေလ်ာ့မႈ၊ စီးပြားပ်က္မႈ၊ အိမ္ေထာင္ေရးပ်က္စီးမႈစေသာ မ်က္ေမွာက္ ဆုိးက်ိဳးမ်ား ျဖစ္ေစႏုိင္ပါသည္။

တစ္ခ်ိဳ႕ေသာသူမ်ားက အရက္ေသာက္ၿပီး သူတစ္ပါးကုိ မေႏွာက္ယွက္လွ်င္ အျပစ္မရွိမႈဟု မွတ္ထင္ေနၾကပါသည္။ အျပစ္ရွိပါသည္။ ထုိအျပစ္မ်ားမွာ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈမလုပ္ျဖစ္ေသာအျပစ္၊ ဉာဏ္ထုိင္ေသာအျပစ္၊ စီးပြားေရးထိခုိက္ေစေသာအျပစ္၊ အိမ္ေထာင္ေရး အဆင္မေျပႏုိင္ေစေသာအျပစ္အစရွိေသာ အျပစ္တုိ႔ ရရွိပါသည္။

ထုိ႔ျပင္ ဤသီလကုိ က်ဳးလြန္ၿပီးေနေသာသူသည္ မ်က္ေမွာက္ဘ၀၌ အထက္၌ေဖာ္ျပခဲ့ေသာ သူတစ္ပါးမထိခုိက္ေအာင္ ေနႏုိင္ေသာသူမွလည္း ထုိသုိ႔ေသာအျပစ္မ်ားရရွိသည္ကုိ ေထာက္ဆလွ်င္ သူတစ္ပါးထိခုိက္ေအာင္ ျပဳလုပ္ေသာသူသည္ ပုိ၍ပင္ အျပစ္မ်ားရရွိမည္ကုိ မွန္းဆၾကည့္လွ်င္ သိႏုိင္ေပလိမ့္မည္။

ထုိ႔ေၾကာင့္ က်ဳးလြန္ေသာသူသည္ အသိဉာဏ္ကင္းမဲ့ၿပီး မူးမုိင္းေနေသာေၾကာင့္ အထက္ပါေလးပါးေသာသီလတုိ႔ကုိ က်ဳးလြန္မိရန္ လြယ္ကူသည္ဟု ေျပာဆုိေသာစကားမွာ မွန္ကန္ေၾကာင္း သိသာထင္ရွားလွပါသည္။

ဤေနရာ၌ စာေရးသူ ၾကားဖူးေသာ ပံုျပင္ေလးတစ္ခုကုိ အမွတ္ရ၍ ေရးသားတင္ျပခ်င္ပါသည္။ အရက္သမားတစ္ေယာက္ကုိ မိဘမ်ားက အရက္မေသာက္ေအာင္ ဘယ္လုိမွသြန္သင္ ေခ်ာ့ေမာ့ၿပီး ေျပာဆုိမရေသာေၾကာင့္ ဘုန္းႀကီးတစ္ပါးထံ အရက္ပ်က္ေအာင္ ေက်ာင္းမွာထားၿပီး ဆံုးမခုိင္းေသာ္လည္း အရက္သမားသည္ အရက္မပ်က္ခဲ့ပါေပ။ တစ္ေန႔ေသာအခါ အရက္သမားသည္ သူ၏သူငယ္ခ်င္းမ်ားနဲ႔ အရက္၀ုိင္းမွာ အျမည္းမ်ိဳးစံုျဖင့္ ၀ုိင္းဖြဲ႕ၾကေနခ်ိန္တြင္ အနားမွလမ္းျဖတ္သြားေသာအ႐ူးကုိ အရက္ေသာက္ရန္ လွမ္းေခၚေသာအခါ အ႐ူးက “အရင္က အမူးေတာင္ မေျပေသးဘူး၊ ေနာက္ထပ္ မမူးခ်င္ေတာ့ပါဘူး“ဟု ျပန္ေျပာလုိက္ပါသည္။ “အ႐ူးေျပာသည့္ အဓိပၸါယ္က အရင္ဘ၀က အရက္ေသာက္ခဲ့တဲ့ ဆုိးက်ိဳးေၾကာင့္ ယခုဘ၀မွာ အ႐ူးျဖစ္ေနရတယ္။ ဒီဘ၀မွာ ထပ္ေသာက္ရင္ ေနာင္ဘ၀မွာလည္း ထပ္႐ူးေနမွာေပါ့လုိ႔ ေျပာဆုိျခင္းျဖစ္ပါသည္“။ မိဘဆရာသမားမ်ား ဆံုးမသြန္သင္၍ အရက္မပ်က္ခဲ့ေသာ အရက္သမားသည္ အ႐ူးသမား ခၽြတ္လုိက္ေသာအခါ ထုိအခ်ိန္မွစ၍ အရက္ကုိ လံုး၀မေသာက္ဘဲ အရက္ပ်က္သြားခဲ့ပါသည္။

အထက္၌ ေဖာ္ျပခဲ့ေသာ အျပစ္မ်ားသည္ မ်က္ေမွာက္ဘ၀၌ ရရွိေသာဆုိးက်ိဳးမ်ားသာ ျဖစ္ပါသည္။ ဤသီလကုိ က်ဳးလြန္ေသာသူမ်ားသည္ ျဖစ္ေလရာဘ၀တုိ႔၌......

၁။ သတိကင္းလြတ္ျခင္း။

၂။ အရွက္မရွိျခင္း။

၃။ အေကာင္းအဆုိး အမွားအမွန္ မခြဲျခားတတ္ျခင္း။

၄။ ခုိက္ရန္ေဒါသ ျဖစ္ပြားတတ္ျခင္း။

၅။ မေကာင္းေသာသတင္း ပ်ံ႕ႏွံ႔ျခင္း၊ က်က္သေရမဂၤလာမရွိျခင္း။

၆။ ေရာဂါမ်ားျခင္း၊ ကုိယ္လက္အဂၤါတုန္ျခင္း၊

၇။ ေမြးဖြားလာေသာ သားသမီးမ်ား စိတ္ဓာတ္က်ပ္ မျပည့္ျခင္း။

၈။ လုပ္ငန္းတုိ႔ကုိ ေမ့ေလ်ာ့၍ စီးပြားပ်က္ျခင္း။

၉။ ေနာင္ဘ၀တုိ႔၌ အ႐ူးျဖစ္ရျခင္း။

၁၀။ ေသရည္အရက္ေသာက္မႈ မ်ားၿပီး ကုသုိလ္ေကာင္းမႈမလုပ္ဘဲ ေသပါကေနာင္ဘ၀တြင္ အပါယ္ဘံုသုိ႔ က်ေရာက္ျခင္းစေသာ ဆုိးက်ိဳးမ်ားကုိ ခံစားရပါသည္။ ေစာင့္ထိန္းလုိက္နာေသာသူသည္ သုဂတိဘံုသုိ႔ ေရာက္ရၿပီး ထုိဆုိးက်ိဳးတုိ႔၏ ေျပာင္းျပန္ျဖစ္ေသာ ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာမ်ားကုိ ခံစားရပါသည္။

ထုိ႔ေၾကာင့္ အရက္ေသာက္ျခင္းသည္ မ်က္ေမွာက္ တမလြန္တုိ႔၌ မေကာင္းေသာဆုိးက်ိဳးတုိ႔ကုိသာ ခံစားရ၍ လံုး၀ေရွာင္ၾကဥ္ရန္ လုိအပ္ပါသည္။

ဤေဖာ္ျပခဲ့ေသာ ငါးပါးသီလတုိ႔သည္ သူတစ္ပါး ဆင္းရဲဒုကၡမေရာက္ေအာင္ မိမိလည္း လူသားပီသၿပီး သံသရာအတြက္ ဆင္းရဲဒုကၡမေရာက္ေအာင္ ေစာင့္ထိန္းရမည့္ သီလမ်ား ျဖစ္ပါသည္။ ငါးပါးသီလသည္ လူသားတုိင္း ေစာင့္ထိန္းလုိက္နာရမည့္ လူက်င့္၀တ္မ်ားျဖစ္ေသာေၾကာင့္ လူသားတုိင္းေစာင့္ထိန္းရန္ အထူးလုိအပ္ပါသည္။

ရွစ္ပါးသီလသည္ မိမိစိတ္ကုိ ျမင့္ျမတ္ေအာင္ အမွန္စင္စစ္ ေစာင့္ထိန္းရေသာ သီလမ်ိဳးျဖစ္ေသာေၾကာင့္ “အရိယဥပုသ္”ဟု ေခၚပါသည္။ ထုိအရိယဥပုသ္သည္ ေစာင့္ထိန္းေသာသူသည္ သီလေဆာက္တည္ၿပီးေနာက္ ဘုရားတရားသံဃာစေသာ ဂုဏ္ေတာ္တစ္ပါးပါးကုိျဖစ္ေစ၊ မိမိ၏ဒါနကုသုိလ္၊ သီလကုသုိလ္တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးကုိျဖစ္ေစ အာ႐ံုျပဳ၍ တရားဘာ၀နာ ပြားမ်ားေနရပါသည္။

သုိ႔မွသာလွ်င္ မိမိစိတ္၀ယ္ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ၊ မာနစေသာ အကုသုိလ္စိတ္မ်ား နည္းသည္ထက္ နည္းပါး၍ စိတ္ေနစိတ္ထား ျမင့္ျမတ္လာပါလိမ့္မည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဥပုသ္ေစာင့္သည္ဆုိသည္မွာ သီလမည္႐ံုသာမက ဘာ၀နာနဲ႔လည္း အေပါင္းအေဖာ္ ျဖစ္ပါသည္။ ဥပုသ္ေစာင့္ေသာအခါ ကဲ့ရဲ႕ခံရမည္ကုိ ေၾကာက္ေသာေၾကာင့္ လည္းေကာင္း၊ အိမ္နီးခ်င္း ႐ုိေသမႈ ရခ်င္ေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ သူမ်ားတကာ ဥပုသ္ေစာင့္သည္ကုိျမင္၍ ေယာင္၀ါး၀ါးလုိက္ေစာင့္ျခင္းစသည္တုိ႔ မျဖစ္ရန္လုိပါသည္။

ဤေနရာ၌ ရွစ္ပါးသီလသည္ သူေတာ္ေကာင္းဥစၥာ(၇)ပါး၌ပါ၀င္ေသာ သီလနဲ႔မဆုိင္ပါ။ “လူေကာင္း”တစ္ေယာက္ျဖစ္ေအာင္ ေစာင့္ထိန္းရမည့္ သီလသည္ ငါးပါးသီလပင္ျဖစ္ေသာ္လည္း လူအမ်ား ေစာင့္ေနၾကေသာ ရွစ္ပါးသီလတြင္ ပါ၀င္ေသာ က်န္ေသာသီလတုိ႔၏ အက်ိဳးတရားမ်ား သိရွိနားလည္ေအာင္ အနည္းငယ္မွ် ေရးသားတင္ျပလုိက္ပါသည္။

သီလ၏ အဓိပၸါယ္

သီလဆုိသည္မွာ ကာယကံမႈ၊ ၀စီကံမႈ၊ မေနာကံမႈတုိ႔ကုိ ရုန္႔ရင္းၾကမ္းတမ္းမႈမရွိေစဘဲ ႏူ႕ညံ့သိမ္ေမြ႕ေအာင္ ေကာင္းစြာထားတတ္ေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ ကုသုိလ္တရားတုိ႔ကုိ အဆင့္ဆင့္တုိးပြားေအာင္ ေကာင္းစြာ လုပ္ေဆာင္တတ္ေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္း သီလဟု ေခၚဆုိပါသည္။

တစ္နည္းအားျဖင့္ သီသ-ဦးေခါင္းဟူေသာ စကားမွ ဆင္းသက္ေရြ႕ေလ်ာလာ၍ သီသမွသီလဟု ေျပာင္းလဲ လာခဲ့သည္။ သတၱ၀ါမ်ား ဦးေခါင္းျပတ္သြားလွ်င္ တစ္ကုိယ္လံုးပ်က္စီးသြားသကဲ့သုိ႔ လူတစ္ေယာက္မွာ သီလတရားပ်က္စီးသြားလွ်င္လည္းေကာင္း၊ သီလတရားမရွိလွ်င္လည္းေကာင္း ကုသုိလ္ဟူသမွ် မရရွိႏုိင္ေတာ့၍ အလံုးစံုပ်က္စီးသြားေတာ့သည္ဟု ဆုိလုိပါသည္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ ေလာက၌ အပူေအးၿငိမ္းျခင္းကုိ “သီတလ”ဟု ေခၚၾက၏။ ထုိ“သီတလ”မွ အလယ္အကၡရာ (တ၀မ္းပူ)ျဖဳတ္၍ သီလဟု ေခၚၾကပါသည္။ သတၱ၀ါ တုိ႔၏ သႏၱာန္၌ ကိေလသာအပူဟူသမွ်တုိ႔ကုိ ၿငိမ္းေအးေအာင္ ျပဳလုပ္ေပးတတ္ေသာေၾကာင့္ သီလဟု ေခၚဆုိျခင္း ျဖစ္ေပသည္။

ထုိ႔ျပင္ သီလဆုိသည္မွာ ေကာင္းေသာအက်င့္ဟု ဆုိလုိပါသည္။ ေကာင္းေသာအက်င့္ဆုိသည္မွာလည္း.....

၁။ မိမိ၏စိတ္ကုိ ေကာင္းစြာထားရွိျခင္း။

၂။ မိမိလုပ္ေသာအလုပ္သည္ ေကာင္းေသာအလုပ္သာျဖစ္ျခင္းဟု ႏွစ္မ်ိဳးရွိပါသည္။

မိမိ၏စိတ္ကုိ ေကာင္းစြာထားရွိျခင္း

မိမိ၏စိတ္ကုိ ေကာင္းစြာထားရွိျခင္းဆုိသည္မွာ ကာယကံမႈ၊ ၀စီကံမႈ၊ မေနာကံမႈတုိ႔ကုိ ဖ႐ုိဖရဲမရွိေစရန္ ထိန္းသိမ္းျခင္းကုိ ဆုိလုိပါသည္။ သီလမေစာင့္ထိန္းေသာသူ၏ ကာယကံမႈ၊ ၀စီကံမႈ၊ မေနာကံမႈတုိ႔သည္ အထိန္းမရွိေသာခ်ည္းကဲ့သုိ႔ ဖ႐ုိဖရဲျဖစ္ေနတတ္ပါသည္။ သီလေစာင့္ထိန္းထားမွသာ ကာယကံမႈ၊ ၀စီကံမႈ၊ မေနာကံမႈတုိ႔ကုိ ဖ႐ုိဖရဲမျဖစ္ေအာင္ ထိန္းႏုိင္ပါလိမ့္မည္။

စိတ္ေနစိတ္ထား ခက္ထန္ၾကမ္းတမ္းသူ တစ္ေယာက္သည္ သီလေစာင့္ထိန္းထားပါက အျခားေသာသူမ်ား သည္းမခံႏုိင္ေလာက္ေအာင္ လာေရာက္ေျပာဆုိ ရန္စပါေသာ္လည္း သီလေစာင့္ထိန္းထားေသာေၾကာင့္ အတုန္႔အျပန္လက္စားေခ်လုိေသာ ကာယကံမႈ၊ ၀စီကံမႈ၊ မေနကံမႈ ေသာင္းက်န္းးမႈမ်ားမျဖစ္ေအာင္ ေကာင္းစြာ ထိန္းႏုိင္ပါလိမ့္မည္။ အကယ္၍ ထုိသုိ႔မဟုတ္ဘဲ သီလေဆာက္တည္မထားပါက ထုိသူ၏ ကာယကံမႈ၊ ၀စီကံမႈ၊ မေနာကံမႈတုိ႔သည္ တားမရဆီးမရျဖစ္ၿပီး ဖ႐ုိဖရဲ ေသာင္းက်န္းမႈမ်ား ျပဳလုပ္မည္မွာ ေသခ်ာသေလာက္ ျဖစ္ေပသည္။

မိမိအလုပ္သည္ ေကာင္းေသာအလုပ္ျဖစ္ျခင္း

ကုသုိလ္တရားမွန္သမွ်သည္ သီလနဲ႔မကင္းေသာေၾကာင့္ သီလရွိေသာသူသည္သာလွ်င္ ေကာင္းေသာကုသိုလ္ အလုပ္တုိ႔ကုိ လုပ္ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ သီလသည္ ကုသုိလ္တရားတုိ႔၏ မူလအေၾကာင္းရင္းျဖစ္၍ သီလကုိအေျခခံၿပီး ေကာင္းေသာအလုပ္တုိ႔ကုိ လုပ္ၾကရပါသည္။ သီလမရွိေသာသူသည္ ေကာင္းေသာအလုပ္တုိ႔ကုိ လုပ္ျဖစ္ပါေသာ္လည္း ထုိလုပ္ေသာေကာင္းမႈကုသုိလ္တုိ႔သည္ သီလရွိၿပီးလုပ္ေသာသူေလာက္ အက်ိဳးေပးထက္သန္မႈ မရွိေပ။

ထုိ႔ေၾကာင့္ ဒါန သီလ ဘာ၀နာဟူေသာ အက်င့္လမ္းစဥ္၌ ဒါနကုိေရွ႕၌ထား၍ ေဖာ္ျပထားေသာ္လည္း သီလကုိအေျခခံ၍ျပဳလုပ္ေသာ ဒါနကုသုိလ္ ဘာ၀နာကုသုိလ္တုိ႔သည္ ပုိမုိ၍အက်ိဳးေပးထက္သန္ စည္ပင္ျပန္႔ေျပာပါသည္။ သုိ႔ျဖစ္၍ အလွဴအတန္းမ်ား၌ ေရစက္မခ်မီ ငါးပါးသီလ၊ ရွစ္ပါးသီလတစ္ခုခု ခံယူေဆာက္တည္ၿပီးမွ အလွဴဒါနကုိ ေရစက္ခ်ေပးျခင္းသည္ ထုိအလွဴဒါနအား အက်ိဳးေပးထက္သန္ေအာင္ ျပဳလုပ္ေပးျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

ဒါနထက္ သီလျမတ္ပံု

ဒါနထက္ သီလျမတ္သည္ဟုေျပာလွ်င္ သာမန္ေတြးေတာၾကည့္ပါက ၀န္ခံရန္ ခဲယဥ္းေပးလိမ့္မည္။ သုိ႔ေသာ္ ေလးေလးနက္နက္စဥ္းစားၾကည့္ပါက ခုိင္မာေသာအေၾကာင္းအရာ အခ်က္အလက္တုိ႔ကုိ ေတြ႕ရပါလိမ့္မည္။ ေကာင္းမႈကုသုိလ္ အလုပ္မွန္သမွ်တုိ႔သည္ သူတစ္ပါးမဆင္းရဲေအာင္ ေစာင့္ေရွာက္ေသာအလုပ္ႏွင့္ သူတစ္ပါးခ်မ္းသာေအာင္ ကူညီေသာအလုပ္မ်ား ျဖစ္ပါသည္။

ဒါနအလုပ္ႏွင့္ သီလအလုပ္ႏွစ္မ်ိဳးတြင္ ဒါနသည္ သူတစ္ပါးခ်မ္းသာေအာင္ ျပဳလုပ္ေပးေသာ အလုပ္ျဖစ္၍ သီလအလုပ္သည္ သူတစ္ပါးဆင္းရဲဒုကၡမေရာက္ေအာင္ ေစာင့္ေရွာက္ေသာအလုပ္ ျဖစ္ေပသည္။ ထုိဒါနအလုပ္ႏွင့္ သီလအလုပ္တုိ႔ကုိ နားလည္ေအာင္ ရွင္းျပမွသာလွ်င္ ဘယ္အရာက ပုိျမတ္ေၾကာင္းကုိ သိသာထင္ရွားၿပီး နားလည္လိမ့္မည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ထုိႏွစ္မ်ိဳး၏အက်ယ္ကုိ အနည္းငယ္ရွင္းျပလုိပါသည္။

ဒါနအလုပ္ဆုိသည္မွာ

ဒါနအလုပ္ဆုိသည္မွာ “ဘယ္သူမျပဳ မိမိမႈ”ဟု ဆုိသည့္အတုိင္း သတၱ၀ါတစ္ဦးတစ္ေယာက္သည္ သူကံအားေလ်ာ္စြာ ဆင္းရဲေနသူကုိ မိမိကကူညီေထာက္ပံ့ျခင္း၊ စြန္႔ႀကဲေပးကမ္းျခင္းသည္ ဒါနအလုပ္ ျဖစ္ပါသည္။ ထုိ႔အတူ ပစၥည္းေလးပါးရွားပါးေသာ ရဟန္းသာမေဏတုိ႔အား လွဴဒါန္းျခင္းသည္လည္း ကူညီရာေရာက္ေသာ ဒါနအလုပ္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ဘုန္းကံႀကီးမား၍ ပစၥည္းေလးပါးေပါမ်ားေသာ ရဟန္း သာမေဏတုိ႔အား ထုိရဟန္းသာမေဏတုိ႔ထံ၌ မရွိေသးေသာ ပစၥည္းအရာ၀တၳဳမ်ားကုိ လွဴဒါန္းျခင္းသည္လည္း ကူညီရာေရာက္ေသာ ဒါနအလုပ္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။

ထုိ႔ေၾကာင့္ ဒါနအလုပ္ဟူသမွ်သည္ ဆင္းရဲသူမ်ားမွအစ ရဟန္းသံဃာအားလံုးအပါအ၀င္ ကမၻာေပၚမွာရွိေသာ သတၱ၀ါအားလံုးတုိ႔အား ခ်မ္းသာေအာင္ ကူညီေစာင့္ေရွာက္ေသာ အလုပ္ေကာင္းတစ္မ်ိဳးျဖစ္ပါသည္။

သီလအလုပ္ဆုိသည္မွာ

သီလအလုပ္ဆုိသည္မွာ သူတစ္ပါးဆင္းရဲဒုကၡမေရာက္ေအာင္ ေစာင့္ေရွာက္ထိန္းသိမ္းေသာ အလုပ္ျဖစ္ပါသည္။ ပါဏာတိပါတာေ၀ရာမဏိစေသာ သီလသိကၡာပုဒ္မ်ားကုိ မေစာင့္ထိန္းဘဲ ေတြ႕သမွ်သတၱ၀ါတုိ႔အား လုိက္၍ သတ္ေနလွ်င္ အသတ္ခံရေသာ ပုဂၢိဳလ္သတၱ၀ါမ်ား မည္မွ်ဆင္းရဲ ဒုကၡေရာက္မည္ကုိ စဥ္းစားၾကည့္လွ်င္ သိႏုိင္ပါသည္။ “ပါဏာတိပါတ”သိကၡာပုဒ္မေစာင့္ထိန္းဘဲ သတ္ခ်င္းတုိင္း သတ္ေနၾကသည့္အတြက္ ျမစ္, ပင္လယ္, ေခ်ာင္းမ်ား၌ရွိေသာ ငါးစေသာသတၱ၀ါမ်ား၊ ၿမိဳ႕ရြာတုိ႔၌ရွိေသာ ႏြား၊ ကၽြဲ၊ ဆိတ္၊ ၾကက္၊ ၀က္၊ ငွက္အစရွိေသာ သတၱ၀ါမ်ား အသတ္ခံရ၍ မည္မွ်ဆင္းရဲရွာၾကမည္ကုိလည္းေကာင္း၊ လူအခ်င္းအခ်င္း ညွင္းပန္းႏွိက္စက္ၿပီး ရက္စက္စြာသတ္ျဖတ္မႈမွစ၍ စစ္အႀကီးအက်ယ္ျဖစ္ၿပီး ေသြးယုိစီးက်ေအာင္ သတ္ေနၾကသည္ကုိလည္းေကာင္း၊ ကမၻာအရပ္ရပ္၀ယ္ စစ္ျဖစ္ေတာ့မည္ဟုၾကားရလွ်င္ လူသားမ်ား မည္မွ်စိတ္ဆင္းရဲရသည္ကုိလည္းေကာင္း စဥ္းစားၾကည့္ပါက ၀မ္းနည္းဖြယ္ေကာင္းလွပါသည္။ “ပါဏာတိပါတ” သီလတစ္ပါးကုိ မေစာင့္ထိန္းႏုိင္ေသာေၾကာင့္ တစ္ေယာက္ႏွစ္ေယာက္ကစ၍ ကမၻာေပၚမွာရွိေသာ သတၱ၀ါ အားလံုး ဆင္းရဲဒုကၡေရာက္ေနၾကရသည္ မဟုတ္ပါေလာ။

“ပါဏာတိပါတ”သီလကုိ ေစာင့္ထိန္း၍ ေရွာင္ၾကဥ္လုိက္နာၾကပါမႈ သတ္ပုတ္႐ုိက္ႏွက္ ညွင္းပန္းႏွိက္စက္ခံရ၍ မ်က္ရည္တလည္လည္းနဲ႔ အားငယ္ၾကရေသာဆင္းရဲ၊ မခ်ိမဆံ့ခံစားၾကရေသာဆင္းရဲမ်ားမွ ကယ္ဆယ္ရာ ေရာက္ေသာေၾကာင့္ ဤသီလကုိ ေစာင့္ထိန္းသင့္ပါသည္။ တစ္ေယာက္ေစာင့္ထိန္းလွ်င္ တစ္ေယာက္အတြက္၊ ႏွစ္ေယာက္ေစာင့္ထိန္းလွ်င္ ႏွစ္ေယာက္အတြက္စသည္ျဖင့္ ကမၻာေပၚရွိသတၱ၀ါအားလံုး ေစာင့္ထိန္းလွ်င္ သတၱ၀ါအားလံုးအတြက္ ထုိဆင္းရဲမ်ိဳးမခံစားရေတာ့ဘဲ ေတြ႕ျမင္သမွ်ေသာ သတၱ၀ါတုိ႔အေပၚ၌ ေမတၱာ၊ က႐ုဏာ၊ မုဒိတာတရားမ်ားထားလွ်င္ အလြန္က်က္သေရရွိ၍ စုိစုိေျပေျပနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္စရာေကာင္းေသာ ကမၻာႀကီး ျဖစ္ေနမည္မွာ မလြဲဧကန္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။

ဒါနႏွင့္သီလ ႏႈိင္းယွဥ္ခ်က္

အထက္၌ေဖာ္ျပခဲ့ေသာ “ပါဏာတိပါတ”သီလတစ္ပါးတည္းနဲ႔ပင္ ဒါနႏွင့္ႏႈိင္းယွဥ္ၾကည့္လွ်င္ သီလက သာလြန္ျမင့္ျမတ္ေၾကာင္း သိသာထင္ရွားလွပါသည္။ သူတစ္ပါးက တစ္စံုတစ္ရာေပး၍ စိတ္ခ်မ္းသာေနသူ တစ္ေယာက္ႏွင့္ အသတ္ခံရမည့္ဆဲဆဲမွ လြတ္ေျမာက္လာ၍ စိတ္ခ်မ္းသာေနသူ တစ္ေယာက္၏ ခ်မ္းသာသုခ ခံစားရပံုခ်င္း ႏႈိင္းယွဥ္ၾကည့္လွ်င္ တစ္စံုတစ္ခုရ၍ ခ်မ္းသာမႈထက္ အသတ္ေဘးမွ လြတ္ေျမာက္လာသူ၏ ခ်မ္းသာမႈက အဆရာေထာင္မက သာလြန္မည္ကုိ စဥ္းစားၾကည့္သူတုိင္း သိျမင္ပါလိမ့္မည္။

အစာမစားရလွ်င္ ေသရေတာ့မည့္သူကုိ အစာေကၽြးလုိက္သျဖင့္ စိတ္ခ်မ္းသာမႈရေသာသူသည္ အသတ္ခံရေတာ့မည့္ေဘးမွ လြတ္ေျမာက္ခြင့္ရခဲ့သူ၏ စိတ္ခ်မ္းသာမႈကုိ မီႏုိင္လိမ့္မည္ မဟုတ္ပါ။

ထုိမွတစ္ပါး “အဒိႏၷာဒါန”သီလကုိ ေစာင့္ထိန္းၾကလွ်င္ ကမၻာေပၚမွာ သုိ႔မဟုတ္ မိမိ၏ပတ္၀န္းက်င္မွာ ခုိးယူတုိက္ဖ်က္လုယက္မႈမ်ားကင္း၍ စိတ္ခ်မ္းသာစြာျဖင့္ ေနရပါလိမ့္မည္။ “ကာေမသုမိစၦာစာရ”သီလကုိ ေစာင့္ထိန္းၾကလွ်င္ သူတစ္ပါး၏ သားမယားကုိ ဖ်က္ဆီးမႈ၊ မုဒိမ္းမႈ၊ လင္ခုိး မယားခုိး ေနာက္မီးလင္းျခင္းမ်ားကင္းၿပီး စိတ္ခ်မ္းသာစြာျဖင့္ ေနရပါလိမ့္မည္။ “မုသာ၀ါဒ”သီလကုိ ေစာင့္ထိန္းၾကလွ်င္ မိတ္ပ်က္ျခင္းစသည့္တုိ႔ကင္းၿပီး တစ္ဦးကုိတစ္ဦး ခ်စ္ခင္မႈမ်ားျဖစ္ၾကၿပီး စီးပြားပ်က္ေသာ အေျခအေနမ်ား မျဖစ္ၾကရ၍ စိတ္ခ်မ္းသာစြာျဖင့္ ေနရပါလိမ့္မည္။ “သုရာေမရယ”သီလကုိ ေစာင့္ထိန္းၾကလွ်င္ မူး႐ူးၿပီးမုိက္မဲစြာျဖင့္ ေအာ္ဟစ္ဆဲေရးေသာင္းက်န္းမႈမ်ား၊ ပတ္၀န္းက်င္ကုိ ေႏွာက္ယွက္မႈမ်ား၊ ရန္ျဖစ္မႈမ်ား ျဖစ္၍ ႐ံုးေရာက္တတ္မႈမ်ား ကင္းေ၀း၍ အားလံုးေသာပုဂၢိဳလ္မ်ား စိတ္ခ်မ္းသာမႈမ်ား ရရွိပါလိမ့္မည္။

` ဤကဲ့သုိ႔ အျခားေသာသီလတုိ႔ကုိ ေစာင့္ထိန္းလွ်င္ မည္သုိ႔မည္မွ် ခ်မ္းသာမႈရမည္ကုိ စဥ္းစားၾကည့္လွ်င္ သိႏုိင္ေပလိမ့္မည္။ ဤေနရာ၌ “ပါဏာတိပါတသီလ”၏ အက်ယ္ကုိ သိရလွ်င္ က်န္ေသာအဒိႏၷာဒါနအစရွိေသာ သီလတုိ႔၏ အက်ယ္ကုိလည္း ကုိယ္ပုိင္ဉာဏ္ျဖင့္ စဥ္းစားၾကည့္ၾကပါကုန္။

ကူဋဒႏၱပုဏၰားႀကီးက အလွဴဒါနအႀကီးအက်ယ္ေပးလုိ၍ အဘယ္ကဲ့သုိ႔ ျပဳလုပ္ရမည္နည္းဟု ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကုိ ေလွ်ာက္ထားေသာအခါ ဘုရားရွင္က သူမ်ားကုိ ခ်မ္းသာေအာင္ အလွဴဒါနေပးလွဴျခင္းထက္ သူတစ္ပါး ဆင္းရဲဒုကၡမေရာက္ေအာင္ ငါးပါးသီလအစရွိေသာ သီလတုိ႔ကုိ ေစာင့္ထိန္းျခင္းက သာ၍မြန္ျမတ္ေၾကာင္း ေဟာၾကားခဲ့ပါသည္။

သုိ႔ျဖစ္၍ အနည္းဆံုး ငါးပါးသီလကုိ မိမိကုိယ္တုိင္ေစာင့္ထိန္း သူတစ္ပါးတုိ႔ကုိလည္း ေစာင့္ထိန္းေအာင္ နည္းေပးလမ္းညႊန္မႈ ျပဳလုပ္ေပးၿပီး သတၱ၀ါအားလံုးတုိ႔အေပၚ၌ ေမတၱာ က႐ုဏာထားႏုိင္မည္ဆုိလွ်င္ ထုိသူသည္ ”လူေကာင္း”တစ္ေယာက္ အရည္အခ်င္းနဲ႔ ျပည့္စံုေသာေၾကာင့္ “လူေကာင္း” တစ္ေယာက္ဟု သတ္မွတ္ႏုိင္ပါသည္။

Posted by Shwe Yee