သာ၀တၳိျပည္မွ ၀ကၠလိမည္ေသာ ပုဏၰားသည္ ဆြမ္းခံၾကြလာေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားကို ဖူးျမင္ရျပီး အလြန္ႏွစ္သက္ ၾကည္ညိဳလွေသာေၾကာင့္ အျမဲမျပတ္ ဖူးျမင္လိုသျဖင့္ ရဟန္းျပဳေလသည္။ ရဟန္းဘ၀ ေရာက္သည္တြင္ ဘုရားရွင္ အနီးအပါးသို႔သာ သြားေရာက္ဖူးေျမာ္ေနျပီး ပရိယတၱိ ပဋိပတၱိတို႔ကို အားထုတ္ျခင္း မရွိေပ။
ျမတ္စြာဘုရားက-ခ်စ္သား၀ကၠလိ၊ စကၡဳပသာဒျဖင့္ ၾကည့္ျမင္တင့္တယ္ေသာ ငါဘုရား၏ အပုပ္ေကာင္ ကိုယ္ထည္ကို ၾကည့္ေန၍ အက်ိဳးမမ်ား။ ငါေဟာၾကားေသာ တရားကို ထင္ျမင္ေအာင္ ပညာစကၡဳျဖင့္ ရႈ၍ အားထုတ္ျခင္းသာ ငါဘုရားကို ၾကည္ညိဳရာေရာက္သည္-ဟု ဆံုးမေတာ္မူ၏။
သို႔ေသာ္ ၀ကၠလိရဟန္းက မနာယူဘဲ လာျမဲသာလာ၍ ဖူးေျမာ္ေန၏။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ရာဇျဂိဳဟ္ျပည္သို႔ ၾကြေရာက္၍ ၀ါကပ္ေတာ္မူသည့္ေန႔၌ ၀ကၠလိ-သင္ႀကိဳက္ရာ အရပ္တပါးသို႔ သြားေလေတာ့-ဟု ႏွင္ထုတ္လိုက္၏။
၀ကၠလိရဟန္းသည္ ငါ့အား ျမတ္စြာဘုရားက ဖူးေျမာ္ ခ်ဥ္းကပ္ေစျခင္း မျပဳလွ်င္ ေသျခင္းက ျမတ္ေသးသည္-ဟု ေတြးေတာကာ ဂိဇၩကုဋ္ေတာင္ထိပ္မွ ခုန္ခ်ေသေတာ့မည္ဟု ရည္ရြယ္၍ ေတာင္ထိပ္သို႔ သြားေလသည္။
ျမတ္ဗုဒၶသည္ ၀ကၠလိ၏အျဖစ္ကို ေရႊဉာဏ္ေတာ္ျဖင့္ ဆင္ျခင္သိေတာ္မူသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ၀ကၠလိ-မေၾကာက္လင့္၊ လာေလာ့၊ ငါသည္ ညႊန္ေျပာင္း၌ နစ္ေသာ ဆင္ေျပာင္ကို ကယ္တင္သကဲ့သို႔ သင့္ကို ကိေလသာ ညႊန္ေျပာင္းမွ ဆယ္ယူကယ္တင္အံ႔-ဟု ေရာင္ျခည္ေတာ္လႊတ္၍ အားေပးတရား ေဟာေတာ္မူသည္။ ထိုအခါ ၀ကၠလိသည္ အားတက္၍ ႀကီးစြာေသာ ပီတိျဖစ္ကာ ေဟာၾကားေတာ္မူေသာ တရားေတာ္ကို ဆင္ျခင္ရင္း ပဋိသမၻိဒါႏွင့္တကြ အရဟတၱဖိုလ္သို႔ ေရာက္ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ ရွိခိုးလ်က္ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ အေရာက္ သြားခဲ့ရာ ျမတ္စြာဘုရားက ေအာက္ပါဂါထာကို ေဟာေတာ္မူေလသည္။
( ပါဠိဂါထာ )
ပါေမာဇၨ ဗဟုေလာ ဘိကၡဳ ၊ ပသေႏၷာ ဗုဒၶသာသေန ။
အဓိဂေစၧ ပဒံ သႏၲံ ၊ သခၤါရူပသမံ သုခံ ။
( ျမန္မာျပန္ )
၀မ္းေျမာက္ျခင္း မ်ားစြာရွိ၍ ျမတ္စြာဘုရား အဆံုးအမေတာ္၌ ယံုၾကည္ျမတ္ႏိုးေသာ ရဟန္းသည္ သခၤါရတို႔၏ ခ်ဳပ္ျငိမ္းရာ ျငိမ္သက္ခ်မ္းေျမ့ေသာ နိဗၺာန္ကို ရေလရာ၏။
( ေဆာင္ပုဒ္ )
ျမတ္ဘုရား၏၊ ထူးျခားသာသနာ၊ ၾကည္ညိဳစြာျဖင့္၊ ေကာင္းစြာခ်ီးေျမႇာက္၊ ၀မ္းေျမာက္ရႊင္လန္း၊ ထိုရဟန္းသည္၊ ကုန္ခန္းသခၤါရ၊ ဒုကၡျငိမ္းရာ၊ နိဗၺဴတာသို႔၊ ျမဲစြာဧကန္၊ ေရာက္ေၾကာင္းမွန္၏။
( ဘိကၡဳ၀ဂ္ ၀ကၠလိေတၳရ၀တၳဳ )
Posted by "Buddha In My Life"
No comments:
Post a Comment