by....nweniwin cho
ကဲ ...... တရားနာတဲ့လူကလဲ ခႏၶာၾကည့္ၿပီးနာရတယ္။ ေဟာတဲ့ပုဂၢိဳလ္ကလဲ ခႏၶာၾကည့္ၿပီးေဟာမယ္။ ဘာ၀နာပြားၿပီးေဟာတဲ့အတြက္ ဘာ၀နာပြားၿပီးနာရမယ္။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ဟာ တရားကပုိ႔လုိက္လုိ႔ ဒီလူ႔ျပည္ေရာက္လာတာ၊ အဲ ...တရားပုိ႔လုိက္တာနဲ႔ လူ႔ျပည္ေရာက္လာတာပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ တရားသာ အမိ၊ တရားသာ အဖ ပါပဲ။ ဒီေတာ့ တရားပဲအားကုိးစရာရွိေတာ့တယ္လုိ႔ေသေ...သခ်ာခ်ာမွတ္ပါ။ သာဓကလုံေလာက္ေအာင္ရွင္းျပမယ္။
ျမတ္စြာဘုရားဟာ ဘုရားျဖစ္လာေတာ့ ေၾသာ္ ...... ငါ အတုမရွိတဲ့ ဘုရားေတာ့ျဖစ္လာၿပီ၊ ငါ့ထက္ သီလ၊ သမာဓိပညာအားျဖင့္သာတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ရွိရင္ ကုိးကြယ္ဆည္းကပ္ပူေဇာ္မယ္ဆုိၿပီး ၃၁-ဘုံမွာ ေလွ်ာက္ၿပီးၾကည့္လုိက္ေတာ့ သူထက္သာတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ တစ္ေယာက္မွမျမင္ဘူး။ မျမင္ေတာ့ ငါ ဘယ္ႏွယ့္ေၾကာင့္ ဘုရားျဖစ္လာရပါလိမ့္မတုံးလုိ႔ ေတြးဆင္ျခင္လုိက္ေတာ့ တရားေၾကာင့္(တရားအားထုတ္လုိ႔) ဘုရားျဖစ္လာတာပဲ၊ တရားပဲ ကုိးကြယ္မွျဖစ္မယ္လုိ႔ ဆုံးျဖတ္ေတာ္မူတယ္။ဒါျဖင့္ ခင္ဗ်ားတုိ႔လဲ တရားကပုိ႔လုိ႔ ဒီ လူ႔ျပည္ေရာက္လာတာ၊ ဒီကေန ေသလြန္တဲ့ အခါမွာလည္း တရားပုိ႔တဲ့ဆီ သြားရမွာပဲ။ ဒီေတာ့ ဘယ္တရားပုိ႔တာ ႀကိဳက္တယ္ဆုိတာ တရားကုိေ႐ြးရမယ္။ ဘုန္းႀကီးက ေ၀ဖန္ျပမယ္။ တရားက ငါးမ်ဳိးရွိတယ္။ “အကုသုိလ္တရား၊ ဒါနကုသုိလ္တရား၊ သီလကုသုိလ္တရား၊ သမထကုသုိလ္တရား၊ ၀ိပႆနာကုသုိလ္တရား”လုိ႔ ငါးမ်ဳိးရွိတယ္။ ဘယ္တရားပုိ႔တာ ႀကိဳက္သလဲ။
(၁) အကုသုိလ္တရားကေတာ့ အပါယ္ေလးပါးပုိ႔တယ္၊ ဒါကုိ ခင္ဗ်ားတုိ႔ မႀကိဳက္ဘူး။ိရင္ ၀ိပႆနာႀကိဳးစား၊ မဂ္ဆုိက္ေအာင္လုပ္၊ မဂ္ကေတာ့ နိဗၺာန္မွတစ္ပါး ဘယ္မွမပုိ႔ဘူး။ ဒုကၡထဲ မပုိ႔ေတာ့ဘူး။ ၀ိပႆနာ(မဂ္)ကေတာ့ ကိေလသာ၀ဋ္ကုိလဲ ျဖတ္တယ္၊ ကမၼ၀ဋ္ကုိလဲ ျဖတ္တယ္၊ ကမၼ၀ဋ္ျပတ္ေတာ့ ၀ိပါက၀ဋ္မလာေတာ့ဘူး။ ဒီေတာ့ ၀ိပႆနာ(မဂ္)ဟာ ၀ဋ္သုံးပါးကၽြတ္တဲ့ဆီ ပုိ႔တယ္။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ တရားပုိ႔တဲ့ဆီ မေ႐ြးတတ္မွာစုိးလုိ႔ အခုလုိ ေ၀ဖန္ရွင္းျပေနရတာ။
ဘယ္တရားက ဘယ္ပုိ႔တယ္ဆုိတာ သိထားရမယ္။ တခ်ဳိ႕တရားကပုိ႔လုိက္တာ အပါယ္ေလးပါးေရာက္သြားတာပဲ။ တခ်ဳိ႕တရားကပုိ႔လုိက္တာ နတ္ျပည္ေရာက္ၿပီး ဂၽြမ္းထုိးေမွာက္ခုံ ျဖစ္ၿပီး အပါယ္ျပန္က်တယ္။ တခ်ဳိ႕တရားကပုိ႔လုိက္တာ ျဗဟၼာ့ျပည္ေရာက္ၿပီး ဂၽြမ္းထုိးေမွာက္ခုံျဖစ္ၿပီး အပါယ္ျပန္က်တာပဲ။ ဒီတရားေတြကုိ ခင္ဗ်ားတုိ႔ အားထားလုိ႔ ေတာ္ပါ့မလား။ မေတာ္ဘူး။ မေတာ္ဘူးဆုိတာ သစၥာသိလုိ႔ ထြက္လာတဲ့အသံပဲ။ အဲဒီလုိ သစၥာသိေတာ့ ဘယ္နတ္ျပည္ ဘယ္ျဗဟၼာ့ျပည္ကုိမွ မသြားခ်င္ေတာ့ဘူး။ ဘာျဖစ္လုိ႔ “အုိ၊ နာ၊ ေသ” ရွိေနလုိ႔၊ ပထမ ေပ်ာ္သလုိလုိနဲ႔ ေနာက္ ဒုကၡႀကီးနဲ႔ ဇာတ္သိမ္းရလိမ့္မယ္။ အဲ .... သစၥာသိတဲ့ပုဂၢိဳလ္က်ေတာ့ အုိ နာ ေသရွိတဲ့ လူ႔ျပည္၊ နတ္ျပည္၊ ျဗဟၼာ့ျပည္ကုိ မသြားခ်င္ေတာ့ဘူး။ “အုိ နာ ေသ” မရွိတဲ့ နိဗၺာန္ပဲ သြားခ်င္မွာပဲ။
ကုသိုလ္ဆုိတာ ၂-လမ္းရွိတယ္။ သစၥာမသိပဲျပဳလုပ္တဲ့ “ဒါန၊ သီလ၊ သမထ” ကုသိုလ္ေတြကေတာ့ လူ႔ျပည္ နတ္ျပည္ ျဗဟၼာ့ျပည္ဆုိတဲ့ “အုိ နာ ေသ”ရွိရာ ပုိ႔လိမ့္မယ္။ အဲ ... ဒုကၡမလုိခ်င္လုိ႔ သစၥာသိၿပီးျပဳတဲ့ “ဒါန၊ သီလ၊ သမထ” ကုသိုလ္ေတြဟာ လမ္းဆုံးျဖစ္တဲ့ နိဗၺာန္ကုိပုိ႔ေပးတယ္။ အဲ .... “၀ိပႆနာ” ကေတာ့ ကိေလသာျဖတ္၊ ကံျဖတ္၊ အက်ဳိးေပးျဖတ္(၀ဋ္သုံးပါး) ျဖတ္ေလေတာ့၊ ၀ဋ္ကၽြတ္တဲ့ေနရာ ပုိ႔မွာပဲ။ ခင္ဗ်ားတုိ႔က ပုိ႔ပါလုိ႔ ဆုိဖုိ႔မလုိဘူး။ ဒါ တရားေ႐ြးတတ္ေအာင္ ေျပာေနတာ၊ သစၥာမသိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္က်ေတာ့ တရားပုိ႔တဲ့ေနရာ မေ႐ြးတတ္ေတာ့ ျဖစ္သမွ်အေၾကာင္း အေကာင္းခ်ည့္လုိ႔ ေျပာမွာပဲ။ ျဖစ္သမွ်အေၾကာင္း အေကာင္းခ်ည့္ဆုိတာ ကံစီမံသလုိခံမယ္ဆုိတဲ့ အဓိပၸါယ္ပဲ၊ သစၥာသိတဲ့ပုဂၢိဳလ္က် ကံစီမံသလုိမခံဘူး။ ဉာဏ္စီမံသလုိခံလိမ့္မယ္။ ၀ိပႆနာဆုိတာ ဉာဏ္လမ္း၊ ဉာဏ္ကမွျဖစ္ပ်က္ျမင္တာ။ ဒီေတာ့ ဉာဏ္စီမံရာသြားပါ။ ကံစီမံတာက ၃၁-ဘုံ၊ ဉာဏ္စီမံတာက ၃၁-ဘုံ အျပင္ဘက္မွ နိဗၺာန္၊ ရွင္းၿပီလား။
ဉာဏ္စီမံသလုိသြားမယ္ဆုိေတာ့ ဉာဏ္ကလဲ တခါခဲြရဦးမယ္။ ဉာဏ္ကလဲ “ကမၼႆကတာဉာဏ္ကတစ္မ်ဳိး၊ နာမ႐ူပ ပရေစၧဒဉာဏ္ကတစ္မ်ဳိး၊ ပစၥယပရိဂၢဟဉာဏ္က တစ္မ်ဳိး၊ ၀ိပႆနာဉာဏ္က တစ္မ်ဳိး၊ မဂ္ဉာဏ္ကတစ္မ်ဳိး” လုိ႔ ငါးမ်ဳိးရွိျပန္တယ္။
(၁) ကမၼႆကတတာဉာဏ္ ။ ။“ေကာင္းတာလုပ္ ေကာင္းက်ဳိးေပးတယ္”ဆုိတဲ့ ဒီဉာဏ္ကေလးေလာက္လည္း အားကုိးလုိ႔မျဖစ္ေသးဘူး။ ဒီဉာဏ္က သုဂတိေတာ့ပုိ႔လုိက္တာပဲ၊ ပုိ႔ေပမယ့္ ဒိ႒ိတန္းလန္းပါသြားတယ္။ ငါလုပ္လုိ႔ငါရတယ္ ဆုိေတာ့ ဒိ႒ိကပါသြားတယ္။ ဒီေတာ့ ဒိ႒ိပါသြားတဲ့ ကမၼႆကတာဉာဏ္ ပုိ႔ရာကုိလည္းမလုိက္နဲ႔၊ ဒီဉာဏ္က ဒိ႒ိတန္းလန္းနဲ႔တက္သြားေတာ့ ျပန္က်ဦးမွာပဲ။ ဥပမာနဲ႔ရွင္းျပမယ္။ အင္မတန္ႀကီးတဲ့ ငွက္ႀကီးတစ္ေကာင္ကုိ အဆိပ္လူးတဲ့ ျမွားကေလးနဲ႔ ပစ္လုိက္ေတာ့ ျမွားတံအဖ်ားက ေသးေသးေလးဆုိေတာ့ အဆိပ္ကၿဗဳံးကနဲ ခ်က္ခ်င္းမျပန္႔ဘူး။ မျပန္႔ေသးေတာ့ ငွက္ႀကီးဟာျပန္တက္သြားတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဆိပ္မျပန္႔ခင္တာ ပ်ံႏုိင္တာ၊ အဆိပ္ျပန္႔ေတာ့ မပ်ံႏုိင္ေတာ့ဘူး။ ဘုံးကနဲျပန္က်တယ္။ အဲဒီလုိပဲ ကမၼႆကတာဉာဏ္ဟာ ဒိ႒ိ=အဆိပ္မျပန္႔ခင္သာတက္တယ္။ ဒိ႒ိအဆိပ္ျပန္႔တဲ့အခါက်ေတာ့ ဘုံး ဆုိထုိးက်တာပဲ။ ကုသုိလ္မကုန္ခင္တာ အထက္တက္တာ။ ဒိ႒ိအဆိပ္ျပန္႔တာနဲ႔ တၿပဳိင္နက္ တခ်က္ထဲက်တာပဲ။ ကမၼႆကတာဉာဏ္ဟာ ဒိ႒ိကုိမျဖတ္ႏုိင္ဘူး။ ဒိ႒ိအဆိပ္ျပန္႔လာရင္ အပါယ္ေလးပါးျပန္က်တာပဲ။ ဒီေတာ့ .... ဒီဉာဏ္ဟာ အားမကုိးေလာက္ေသးဘူး။
(၂) နာမ႐ူပ ပရိေစၧဒဉာဏ္ ။ ။ ဒါျဖင့္ ဘယ္ဉာဏ္အားကုိးရမလဲလုိ႔ ေမးေတာ့၊ နာမ႐ူပ ပရိေစၧဒဉာဏ္ဆုိတာရွိတယ္။ ဒုတိယဉာဏ္တက္လာတယ္။ နာမ္နဲ႔႐ုပ္ကုိ ခဲြျခားသိတဲ့ ဒီဉာဏ္ကုိ အားကုိးပါ။ ဒီဉာဏ္ကုိ အားကုိးလုိက္ေတာ့ “ေၾသာ္=သြားခ်င္တာက နာမ္၊ သြားတာက႐ုပ္၊ စားခ်င္တာကနာမ္ စားတာက႐ုပ္”ဆုိေတာ့ နာမ္႐ုပ္ကဲြတဲ့ ဉာဏ္ကေလးကုိ ရတယ္။ ဒီ ဉာဏ္ဟာ ခုနက “ကမၼႆကတာ” ဉာဏ္ထက္ေတာ့သာတယ္။ သာေပမယ့္လည္း ဒါကုိ တကယ္အားကုိးေလာက္ၿပီလုိ႔မယူနဲ႔ဦး။ ဘာျပဳလုိ႔တုံးဆုိေတာ့ သူက တစ္ဘ၀သာ “စူဠေသာတာပန္”ျဖစ္တယ္။ တစ္ဘ၀သာ အပါယ္လြတ္တယ္။ ေနာက္ဘ၀ေတြမလြတ္ေသးေတာ့ ဒီဉာဏ္ေလာက္နဲ႔လဲ အားမကုိးနဲ႔ဦး။ တစ္ဘ၀သုဂတိသြားၿပီး တစ္ဘ၀အပါယ္လြတ္တာကေလးနဲ႔ မေက်နပ္နဲ႔ဦး။ ေနာက္ဘ၀ေတြ စိတ္မခ်ရေသးဘူး။
(၃) ပစၥယပရိဂၢဟဉာဏ္။ ။ ဒါျဖင့္ဘယ္ဉာဏ္ကုိ အားကုိးရမလဲ၊ “ပစၥယပရိဂၢဟဉာဏ္”ဆုိတာရွိတယ္။ ပစၥယပရိဂၢယဉာဏ္ဆုိတာ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္သိတဲ့ဉာဏ္ပဲ။ အဲဒီဉာဏ္က “အ၀ိဇၨာေၾကာင့္ သခၤါရျဖစ္တယ္။ သခၤါရေၾကာင့္ ၀ိညာဏ္ျဖစ္တယ္။ ေၾသာ္ .... သံသရာႀကီးထဲမွာ ဒီလုိ သူ႔အေၾကာင္းနဲ႔ သူ႔အက်ဳိးနဲ႔ ျဖစ္ပ်က္ေနတာပဲ၊ ပုဂၢိဳလ္သတၱ၀ါဆုိတာမရွိဘူး။ အေၾကာင္းအက်ဳိးဆက္ျဖစ္ေနတဲ့ ဓမၼေတြသာ ရွိတယ္”လုိ႔ သိတယ္။ ဒီဉာဏ္ကလည္း “စူဠေသာတာပန္” အဆင့္ထဲမွာပဲ ရွိေသးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ နားလည္႐ုံနဲ႔လည္း ေသေပ်ာ္ၿပီလုိ႔ မယူလုိက္နဲ႔ဦး။ တစ္ဘ၀အပါယ္လြတ္တာပဲ ရွိေသးတယ္။
(၄) ၀ိပႆနာဉာဏ္ ။ ။ ဒါျဖင့္ ဘယ္ဉာဏ္အားကုိးရမလဲ။ “၀ိပႆနာဉာဏ္” ဆုိတာရွိတယ္။ ဒီဉာဏ္က လကၡဏာေရး သုံးပါးသိတဲ့ဉာဏ္ပဲ။ ဒီဉာဏ္ေလာက္နဲ႔လဲ မတင္းတိမ္နဲ႔ဦး။ ဘာျပဳလုိ႔၊ သူက သုဂတိဘ၀ေတြလွည့္ျဖစ္ဦးမွာဆုိေတာ့၊ “ဇာတိ၊ ဇရာ၊ ဗ်ာဓိ၊ မရဏ”ဆုိတဲ့ ဒုကၡေတြနဲ႔ ေတြ႕ရဦးမယ္။ သစၥာသိတဲ့ပုဂၢိဳလ္အဖုိ႔ တကယ္အေကာင္းအစစ္ႀကီးမဟုတ္ေသးဘူး။
(၅) မဂ္ဉာဏ္ ။ ။ ဒါျဖင့္ ၀ိပႆနာဉာဏ္ကေန မဂ္ဉာဏ္ေလးပါးရေအာင္လုပ္လုိက္။ မဂ္ဉာဏ္ေလးပါးဟာ ဆုိင္ရာကိေလသာကုိျဖတ္ၿပီး ဆုိင္ရာဒုကၡကုိ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းေစတယ္။ ဒုကၡ ေလးဆင့္ ေလးခါ ခ်ဳပ္ေအာင္လုပ္လုိက္၊ ဒုကၡတစ္ဆင့္ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းတာနဲ႔ မေက်နပ္နဲ႔ဦး။ ႏွစ္ခါခ်ဳပ္နဲ႔လည္း မေက်နပ္နဲ႔ဦး၊ သုံးခါခ်ဳပ္နဲ႔လည္း မေက်နပ္နဲ႔ဦး၊ ေလးခါခ်ဳပ္ေအာင္လုပ္လုိက္၊ ေလးခါခ်ဳပ္ေတာ့ ဒီဘ၀ေသၿပီးတဲ့ေနာက္ မအုိ မေသအၿမဲေနတဲ့ နိဗၺာန္ေရာက္ေတာ့ ပဋိသေႏၶလဲ မေနေတာ့ဘူး။ ပဋိသေႏၶမေနလုိ႔ ခႏၶာငါးပါးမရွိေလေတာ့ အုိနာေသ ဒုကၡေတြ အကုန္လုံးခ်ဳပ္ၿငိမ္းသြားတယ္။ ဒါျဖင့္ ဒီဉာဏ္ဟာ အေကာင္းဆုံးဉာဏ္ပဲ၊ မဂ္ဉာဏ္ဟာ အေကာင္းဆုံးပဲလုိ႔မွတ္။
ဒီေတာ့ ခ်ဳပ္လုိက္ရင္ ဓမၼ(တရား) ငါးမ်ဳိးရွိတယ္။ ဒီ ဓမၼငါးမ်ဳိးထဲက ဉာဏ္ကေန ဉာဏ္စဥ္ေ႐ြးထုတ္လုိက္တာ ဒီဉာဏ္ငါးမ်ဳိးရတယ္။ ဒီ ဉာဏ္ငါးမ်ဳိး ခဲြထုတ္ျပတယ္။ ၀ိပႆနာဓမၼေတြ အားကုိးရမယ္ ဆုိျငားေသာ္လည္း၊ ဒါေတြကုိ တခါအဆင့္ဆင့္ အယုတ္အညံေ႐ြးထုတ္လုိက္တဲ့အခါက်ေတာ့ မဂ္ဉာဏ္ဟာအေကာင္းဆုံးဆုိတာ ေပၚလာတယ္။ မဂ္ဉာဏ္မွတစ္ပါး အားကုိးစရာအစစ္ မရွိေတာ့ဘူး။ ဒီေတာ့ မဂ္ဉာဏ္ရေအာင္ လုပ္ရလိမ့္မယ္။ မဂ္ဉာဏ္ကမွ ဒုကၡေတြကုိ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းေစတာ။ အဲဒီေတာ့ ကုိယ္ခႏၶာႀကီးက ဒုကၡသစၥာ=ျဖစ္ပ်က္။ ဒီဒုကၡသစၥာႀကီး ခ်ဳပ္ေအာင္ႀကိဳးစားရမယ္။ ဒုကၡခ်ဳပ္သြားရင္ တခါတည္းကိစၥၿပီးမယ္။ ဒါေၾကာင့္ ခႏၶာ(ဒုကၡ) ဇာတ္သိမ္းရာေရာက္တဲ့ မဂ္ဉာဏ္ေလးခုကုိသာလွ်င္ အႀကီးဆုံး အားကုိးထုိက္တဲ့ တရားပဲလုိ႔ ဆုိၿပီး ႀကိဳးစားပါ။
ဘုန္းႀကီးက မသိတာေျပာမယ္၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔က ကုိယ္ပုိင္ဉာဏ္နဲ႔ ကိုယ့္ခႏၶာ ၾကည့္ပါ။ ဘုန္းႀကီးလဲ အသက္ႀကီးၿပီ၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔က ဘုန္းႀကီးနဲ႔ မွီလုိက္႐ုံပဲရွိေတာ့ ျမန္ျမန္လုပ္လုိက္၊ ရထားက ထြက္ခါနီးေနၿပီ မွီ႐ုံကေလးရွိတယ္၊ ရထားထြက္လုနီးၿပီဆုိတာ ရိပ္မိၾကၿပီလား။
( ဤ တရားကား ..... ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ ေနာက္ဆုံး တရားေပတည္း။)
မဂ္ဉာဏ္ရၾကပါေစ။မုိးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ၏ ၾသ၀ါဒတရားမ်ား
(၁၃၂၄-ခု၊ သီတင္းကၽြတ္လဆုတ္ ၃-ရက္ေန႔ည၌ေဟာသည့္ ေနာက္ဆုံးတရား)
ဗုဒၶကမာၻဆိုဒ္မွ ကူးယူတင္ျပပါသည္။
No comments:
Post a Comment