(ေမး) ( ေသရြာျပန္)
အရွင္ဘုရား၊ အရပ္ေဒသအခ်ိဳ႔မွာ တစံုတေယာက္ ေသဆံုးသြားျပီဆိုျပီး သုသာန္သို႔ပို႔ေဆာင္ပါသည္။ သုသာန္က်မွ ျပန္လည္သတိရ အသက္ရွင္သျဖင့္ ရြာတြင္းျပန္လာသည္။ ဤတြင္ ရြာတြင္း မိမိအိမ္သို႔ ျပန္လာခြင့္မရွိ၊ ျပန္မေခၚေကာင္းဟု အယူအဆေတြ ရွိေနပါသည္။ ဒီလို အယူအဆေတြကို ျပင္ေကာင္း မျပင္ေကာင္း ေျဖၾကားေပးေစလိုပါသည္ဘုရား။
(ေမာင္၀င္းဦး-ပင္းတယျမိဳ႔နယ္)
(ေျဖ)
အရပ္ေဒသဆိုင္ရာ အစြဲအလမ္းအမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိၾကျမဲျဖစ္ရာ အခ်ိဳ႔ အေျခအျမစ္မရွိ၊ ထင္မိထင္ရာ ယူဆေနၾကျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ဗုဒၶဘာသာ ထံုးတမ္းစဥ္လာ မရွိပါ။
ျမတ္စြာဘုရားလက္ထက္ေတာ္အခါက အမ်ိဳးသမီးတဦး ကိုယ္၀န္အရင့္အမာျဖင့္ ေသဆံုးသြားသည္။ ထိုအမ်ိဳးသမီး သုသာန္၌ မီးသျဂႎဳဟ္စဥ္ ၀မ္းတြင္းမွ သေႏၶသား မေသဘဲရွိသျဖင့္ ထင္းပံုေပၚမွ ခ်၍ ၀မ္းကိုခြဲယူသည္။ ထိုအခါ ကေလးမေသဘဲ အသက္ရွင္ေန၍ ကြယ္လြန္သူ အမ်ိဳးသမီး၏ မိခင္က ထိုကေလးကို ယူ၍ ေမြးထားရေၾကာင္း ထိုကေလးႀကီး၍ ဘုရားသာသနာေတာ္၌ သာမေဏရဟန္းျဖစ္ကာ ရဟႏၲာျဖစ္သြားျပီး သံကိစၥမေထရ္ဟု ထင္ရွားေၾကာင္း စာေပရွိပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာထံုးစံအတိုင္း ဆိုက ေဖာ္ျပပါ အစြဲအလမ္း၊ အယူအဆတို႔ အေျခအျမစ္မရွိ၊ သတၱ၀ါတို႔ ကံအားေလ်ာ္စြာ ျဖစ္သင့္ေၾကာင္း မွတ္သားသင့္ပါသည္။
********************************************************************************
(ေမး) (ဘယ-လာဘ-ကုလာစာရ)
အရွင္ဘုရား၊ ဘယ-လာဘ၊ ကုလာစာရ၊ ဤသံုး၀မွ၊ ရွင္းပကင္းကြာ၊ ရွိခိုးပါ၏-ဟူေသာစကား၌ ပါ၀င္ေသာ ဘယ လာဘ ကုလာစာရ ဆိုသည္တို႔ကို သိသာထင္ရွားေအာင္ ရွင္းျပေျဖၾကားေစလိုပါသည္ဘုရား။
(ေဒၚေအးသန္း-လႈိင္သာယာ)
(ေျဖ)
ေၾကာက္ရြံ႔၍၊ လာဘ္ရလို၍၊ အမ်ိဳး၏ အေလ့အက်က္ျဖစ္၍ဟု ဆိုလိုပါသည္။
သိသာေအာင္ ေျဖဆိုရလွ်င္ -
ဥပမာ-ဘုရားရွိခိုးရာ၌ မင္းကို ဘုရားရွိမခိုးလွ်င္ သတ္မည္ဆို၍ ေၾကာက္ရြံ႔ျပီး ဘုရားရွိခိုးရျခင္းသည္ ဘယေၾကာင့္ ရွိခိုးျခင္းျဖစ္သည္။
မင္း နံနက္တိုင္း ဘုရားရွိခိုးလွ်င္ တေန႔ ေငြတဆယ္ေပးမည္ဆို၍ ေငြတဆယ္ ေန႔စဥ္ရေအာင္ ရွိခိုးျခင္းသည္ လာဘေၾကာင့္ ရွိခိုးျခင္းျဖစ္သည္။
မိဘစဥ္ဆက္က မွန္မွန္ ဘုရားရွိခိုး၍ (မိရိုးဖလာထံုးစံရွိ၍) မိဘအမႈအက်င့္အတိုင္း ရွိခိုးျခင္းသည္ ကုလာစာရေၾကာင့္ ရွိခိုးျခင္း ျဖစ္သည္။
ထိုသံုးမ်ိဳးမွ လြတ္ကင္း၍ မိမိၾကည္ညိဳသဒၶါ စစ္မွန္စြာျဖင့္ နံနက္-ည မွန္ကန္စြာ ရွိခိုးျခင္းသည္သာ ဗုဒၶဘာသာတို႔၏ အေလ့အက်င့္ ျဖစ္သည္ဟု ဆိုပါသည္။ ထို႔အတူ ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာ တို႔ကို အားထုတ္ရာ၌လည္း ဘယ၊ လာဘ၊ ကုလာစာရ ကင္းစြာ သဒၶါ ပညာ ေရွ႔သြားျပဳ၍ ဂရုတစိုက္ ျပဳလုပ္ရန္ လိုအပ္ပါေၾကာင္း ေျဖဆိုအပ္ပါသည္။
********************************************************************************
(ေမး) (ကထိန္ႏုတ္ျခင္း)
အရွင္ဘုရား၊ ေက်ာင္းတိုက္တတိုက္မွာ ကထိန္တႀကိမ္သာ ခင္းရမည္ဆိုေပမယ့္လို႔ သံဃာအား အက်ိဳးမ်ားမည္ဆိုလွ်င္ ပထမခင္းေသာ ကထိန္ကို ႏုတ္ပယ္၍ ေနာက္တႀကိမ္ ခင္းထိုက္သည္ဟု ၾကားဖူးပါသည္။ အဲသည္လို ႏုတ္ပယ္လွ်င္ ပထမခင္းတဲ့ ဒါယကာမွာ အက်ိဳးအာနိသင္ ရရွိႏိုင္ပါသလား၊
ကထိန္ေျမာက္တယ္ဆိုလွ်င္ ေက်ာင္းတိုက္တတိုက္မွာ ႏွစ္ႀကိမ္၊ သံုးႀကိမ္ ကထိန္ခင္းရာ မေရာက္ဘူးလား ဘုရား၊ အဲဒါေတြ ဘုရားတပည့္ေတာ္မ်ား ရွင္းလင္းကြဲျပားစြာ သိပါရေစ။ ဒိြဟျဖစ္ပြား တပည့္မ်ားအား ကရုဏာေရွ႔ထား မိန္႔ၾကားေပးေတာ္မူပါ အရွင္ဘုရား။
(ဦးမ်ိဳးညြန္႔-မိုးျဗဲျမိဳ႔)
(ေျဖ)
ကထိန္ကို ေက်ာင္းတိုက္ တတိုက္တြင္ တႏွစ္လွ်င္ တႀကိမ္သာ ခင္းအပ္ပါသည္။
ကထိန္ႏုတ္ျခင္းဟူသည္မွာ ေနာက္တႀကိမ္ ကထိန္ခင္းရန္ ႏုတ္ရျခင္း မဟုတ္ပါ။
ဥပမာ-ေက်ာင္းတိုက္တတိုက္တြင္ ၀ါကၽြတ္သံဃာ ၁၀၀-ရွိ၍ ကထိန္ခင္းရာတြင္ ထို၀ါကၽြတ္သံဃာ ၁၀၀-သာလွ်င္ ကထိန္အာနိသင္ရျပီး သကၤန္းစသည္တို႔ကို ေ၀စုရႏိုင္ပါသည္။ ေနာက္မွေရာက္လာေသာ သံဃာမ်ား ရႏိုင္ခြင့္မရွိပါ။ ကထိန္ေခတ္ကုန္ဆံုး၍ တေပါင္းလျပည့္အတြင္း ရသမွ် သကၤန္းအားလံုးကို ကထိန္သံဃာမ်ားသာ ရႏိုင္ပါသည္။ ထိုေက်ာင္းတိုက္သို႔ ကထိန္ေခတ္ေနာက္ပိုင္းမွ သံဃာမ်ား တိုးတက္ေရာက္ရွိလာ၍ နတ္ေတာ္၊ ျပာသိုလ္ စေသာ အခ်ိန္မ်ားတြင္ သံဃာတေထာင္ခန္႔ ရွိေနျပီဆိုပါစို႔၊ ဒါယကာတဦးက ထိုသံဃာတေထာင္ အားလံုးအား သကၤန္း အေစ့အငရရွိေအာင္ သကၤန္းအစံုတေထာင္ လွဴဒါန္းလာလွ်င္ မူလခင္းျပီး ကထိန္ကို ကမၼ၀ါစာျဖင့္ ႏုတ္၍ ပယ္ေဖ်ာက္ျပီး လွဴမွသာ ေနာက္ေရာက္လာေသာ သံဃာမ်ား သကၤန္းရႏိ္ုင္ခြင့္ ရွိပါသည္။ ထိုကိစၥမ်ိဳးမွာသာ ကထိန္ႏုတ္ျခင္းကိစၥ ရွိအပ္ပါသည္။ ထပ္မံခင္းရန္ ကထိန္ႏုတ္ရျခင္း မဟုတ္ေၾကာင္းလည္း မွတ္သားထိုက္ပါသည္။
********************************************************************************
(ေမး) (သံုးဆယ့္တဘံုႏွင့္ ေ၀ေနယ်သတၱ၀ါ)
အရွင္ဘုရား၊ တပည့္ေတာ္တို႔၏ ဗုဒၶဘာသာပန္းတိုင္သည္ နိဗၺာန္ ျဖစ္ပါသည္။ နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳသြားၾကသူမ်ားမွာလည္း မ်ားျပားလွပါသည္။ ဤသို႔ နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳသြားသူမ်ား မ်ားျပားလွေသာ္လည္း သံုးဆယ့္တဘံုတြင္ သတၱ၀ါမ်ား ကုန္သည္ဟူ၍ မရွိပါ။ လူ႔ဘံုတြင္လည္း လူ႔ဘံုအေလ်ာက္၊ နတ္ဘံုတြင္လည္း နတ္ဘံုအေလ်ာက္၊ တိရစၧာန္ဘံုတြင္လည္း တိရစၧာန္ဘံုအေလ်ာက္ ေမြးဖြားျဖစ္တည္ေနဆဲပင္ ျဖစ္သည္။
ဘုရားရွင္တို႔သည္လည္း တဆူပြင့္လွ်င္ တဆူအေလ်ာက္ သတၱ၀ါတို႔အား အသေခ်ၤအနႏၲ ခၽြတ္သြားသည္သာ ျဖစ္သည္။ နိဗၺာန္ဟူသည္လည္း မ်က္ေမွာက္ျပဳျပီးလွ်င္ သံုးဆယ့္တဘံုသို႔ ျပန္လွည့္ရိုးထံုးစံ မရွိေတာ့ပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ သံုးဆယ့္တဘံုမွ ေ၀ေနယ်သတၱ၀ါတို႔သည္ တခ်ိန္တြင္ ကုန္သြားရမည္သာ ျဖစ္သည္ဟု ထင္ပါသည္။
ဤေမးခြန္းကို တပည့္ေတာ္သည္ ဗုဒၶဘာသာကို မယံုၾကည္၍ ေမးျခင္းမဟုတ္ပါ။ မရွင္းလင္း၍သာ ေမးျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ဥပမာေလးႏွင့္ ေျဖလွ်င္ တပည့္ေတာ္ ပို၍ နားလည္မည္ထင္ပါသည္ဘုရား၊ အရွင္ဘုရား၏ အေျဖကို တပည့္ေတာ္ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနပါသည္ဘုရား။
(ေက်ာ္မင္းထြန္း-ဒဂံုအေရွ႔ပိုင္း၊ ရန္ကုန္)
(ေျဖ)
အာကာသစကၠ၀ါဠဥၥ၊ သတၳာ ဗုဒၶဂုဏာပိစ။
အနႏၲာနာမ စတၱာေရာ၊ ပရိေစၧေဒါ န ၀ိဇၨတိ။
အဆံုးအပိုင္းအျခားမရွိေသာ အနႏၲတရားတို႔သည္ကား-
(၁) ေကာင္းကင္။
(၂) စၾကာ၀ဠာ။
(၃) သတၱ၀ါ။
(၄) ဘုရားဂုဏ္ေတာ္-ဟူ၍ ေလးပါးရွိ၏။
ဤေလးပါးတို႔ကို ဤေရြ႔ဤမွ် ဂဏန္းခ်လ်က္ ေရတြက္ပိုင္းျခားျခင္းငွါ မတတ္ႏိုင္ေခ်။ ဟူေသာ အနႏၲေလးပါးအရ သတၱ၀ါတို႔သည္လည္း အဆံုးအပိုင္းအျခားမရွိ၊ မကုန္ႏိုင္ မခန္းႏိုင္ ျဖစ္ေခ်၏။
ဤေလာက၌ သတၱ၀ါဟူသည္ မကုန္ႏိုင္၊ မခန္းႏိုင္ ျဖစ္၏။ သတၱ၀ါမ်ားတြင္ လူဟူသည္ အနည္းဆံုးျဖစ္၏။ လူထက္ နတ္ျဗဟၼာမ်ား၊ ထို႔ထက္ တိရစၧာန္၊ ျပိတၱာႏွင့္ ငရဲသူ၊ ငရဲသားမ်ားကား အသေခ်ၤ အနႏၲ ပိုမိုမ်ားျပားလွ၏။
မ်က္ျမင္ပင္ လူ႔ေလာက၌ လူဦးေရ သန္းေျခာက္ေထာင္ခန္႔သာရွိမည္ဟု ဆို၏။ ျခေတာင္ပို႔တလံုးစာပင္ မရွိေသးေခ်။ ယူဇနာတေသာင္း စတုရန္းက်ယ္ေသာ အ၀ီစိငရဲႀကီး၌ ငရဲသူသတၱ၀ါတို႔သည္ ေတာင္းထဲတြင္ ႏွမ္းအျပည့္ထည့္သိပ္ထားသကဲ့သို႔ အေပါက္အၾကား မရွိ ျပည့္ႏွက္ေန၏-ဟုဆို၏။
အျခား ငရဲ ႀကီးငယ္တို႔မွာလည္း ထို႔အတူ အျပည့္ရွိ၏။ လူ႔ျပည္မွ လူအမ်ားမွာလည္း ထိုထိုဘံုဘ၀တို႔မွ အကုသိုလ္ကုန္လွ်င္ ေရာက္လာၾက၊ တိုးပြားလာၾကရ၏။ ဘုရားတဆူခၽြတ္၍ ကၽြတ္ေသာသူဟူသည္မွာ မုဆိုးပိုက္ကြန္မွ လြတ္ထြက္သြားေသာ ငွက္သည္ တေကာင္တေလမွ်သာ ျဖစ္၍ ပိုက္ကြန္တြင္း၌ မိေနရစ္ေသာငွက္သာ မ်ားျပားသကဲ့သို႔ ျဖစ္၏။
မကုန္ႏိုင္ မခန္းႏိုင္ေသာ သတၱ၀ါအနႏၲဟူသည္မွာ လူ႔ေလာက၌ အေလ်ာ့မရွိ၊ အတိုးသာရွိ၏။ ဤသို႔ အတိုးသာရွိသျဖင့္ နိဗၺာန္ မ်က္ေမွာက္ျပဳသြားေသာ ေ၀ေနယ်၀တၱ၀ါမ်ားေၾကာင့္ သတၱ၀ါမ်ား ကုန္ခန္းသြားလိမ့္မည္ဟု မၾကံစည္အပ္ပါေၾကာင္း သိေစလိုပါသည္။
(ျမတ္မဂၤလာ ၂၀၀၃-ခု ၾသဂုတ္လ)
No comments:
Post a Comment