လမ္းခြဲၾကပါစို႔

တြဲလက္ေတြ ခိုင္ခိုင္ျမဲ၊ ဘယ္ေတာ့မွ မခြဲေၾကးေနာ္လို႔ ေျပာခဲ့ၾကေပမယ့္ ဒီေန႔ေတာ့ တို႔ေတြ မ်က္ႏွာလႊဲ လမ္းခြဲလိုက္ ၾကတာပဲ ေကာင္းပါတယ္။

လူ႔စိတ္ဆိုတာ ေျပာရအင္မတန္ခက္ပါတယ္။ တစ္ခါ တစ္ခါလည္း အရိုင္းအစိုင္းသေဘာန႔ဲ တိရိစၧာန္စိတ္ ေတြေႏွာလို႔ ..။ ရိုင္းတယ္၊ အတၱဆန္တယ္၊ မာနႀကီးတယ္၊ မာယာေတြမ်ားတယ္၊ ေမတၱာတုေတြနဲ႔ ဟန္ေဆာင္ၾကတယ္။ သည္းမခံခ်င္ဘူး၊ ခြင့္ မလႊတ္ခ်င္ဘူး။ စိတ္ေတြမၿငိမ္ဘူး၊ မၿငိမ္းဘူး။ ဒါေၾကာင့္ တစ္ခါတစ္ေလ လူဆိုတာ ေမ်ာက္ကေန ဆင္းသက္လာတယ္ ဆိုတာကို လက္ခံရမလိုပဲ။ တစ္ခါတစ္ေလေတာ့လည္း အဲ့သည့္စိတ္က ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်း၊ အတၱေတြခ၀ါခ်လို႔၊ ေမတၱာ အျပံဳးေတြနဲ႔ ေႏြးေထြးလို႔၊ သည္းခံမႈ၊ ခြင့္လႊတ္မႈ၊ သနားကရူဏာထားမႈ၊ မုဒိတာပြားမႈ၊ ဥေပကၡာထားမႈဆိုတဲ့ ျဗဟၼစိုတရား ေတြန႔ဲ သိပ္ကိုလွပေနျပန္တာပါပဲ။ ဒီလိုဆုိျပန္ေတာ့လည္း လူဆိုတာ သူတို႔ေတြ ေျပာၾကသလို ျဗဟၼာကေန ဆင္းသက္လာ တယ္ဆိုတာကို ကၽြန္ေတာ္ ႏွစ္သက္ျပန္ပါတယ္။

လူ႔စိတ္မွာ ကုသိုလ္နဲ႔ အကုသိုလ္ဆိုတဲ့ တရားေတြ အခြင့္သင့္ရင္ သင့္သလို ျဖစ္ေနပါတယ္။ အကုသိုလ္စိတ္ေတြ ျဖစ္ေန တဲ့အခါ လူဟာ အရုပ္ဆိုး အက်ည္းတန္၊ တကယ့္ကို လူမဆန္တဲ့အရာေတြကို ျပဳမႈလို႔၊ ကုသိုလ္စိတ္ေတြ ျဖစ္ေနတ့ဲအခါမွာ ေတာ့ ရုပ္ရည္ေတြၾကည္လင္၊ စိတ္ဓာတ္ေတြ ျဖူစင္လို႔ …။ တိရိစၧာန္တစ္ပိုင္း နတ္တစ္ပိုင္းျဖစ္ေနတဲ့သူေတြလို စိတ္ေကာင္းေတြျဖစ္လိုက္ စိတ္ဆိုးေတြျဖစ္လိုက္နဲ႔ေပါ့။ ဒီလိုဆိုေတာ့ စိတ္ထဲမွာ ေစတီပုထိုးေတြမွာ ေတြ႔ရတတ္တဲ့ မႏုႆသီဟလို နတ္ေခါင္းနဲ႔ တိရိစၧာန္ခႏၶာျဖစ္ေနတ့ဲ အေကာင္ေတြကို ေျပးျမင္မိျပန္တယ္။ ဟုတ္တယ္။ လူဆိုတာ တစ္ခါ တစ္ေလ နတ္လိုပဲ။ တစ္ခါတစ္ေလ တိရိစၧာန္လိုပဲ။ နတ္တိုင္း စိတ္ေကာင္းမရွိပါဘူးကြာ၊ တိရိစၧာန္တိုင္း စိတ္ထားမရိုင္း ပါဘူးကြာလို႔ ေျပာခ်င္တဲ့သူက ေျပာၾကပါလိမ့္မယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ နတ္ျဖစ္တာဟာ ကုသုိလ္စိတ္ေကာင္းေလး ေၾကာင့္ျဖစ္ၿပီး၊ တိရိစၧာန္ျဖစ္တာဟာ အကုသိုလ္စိတ္ဆိုးစိတ္ယုတ္ေၾကာင့္ျဖစ္တာ လို႔ ကၽြန္ေတာ္ယံုၾကည္မိပါတယ္။

မဂၤလသုတ္ေတာ္ႀကီးမွာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကေတာ့ အ ေသ၀နာ စ ဗာလာနံ …. လို႔ နတ္သားကို ေဟာေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ လူမိုက္ဆိုလွ်င္ ေရွာင္ေသြလႊဲလို႔၊ မမွီ၀ဲနဲ႔ ကင္းေအာင္ေန ..ဆိုတဲ့ ငယ္ငယ္တုန္းတည္းက ရြတ္ခဲ့ရတာေလး ႏႈတ္ထဲက ခုထိမထြက္ပါဘူး။ လူမိုက္ဆိုလွ်င္ ေရွာင္ပါတဲ့။ ဘယ္လိုေရွာင္ရမလဲဆိုေတာ့ မမွီ၀ဲေသာအားျဖင့္ ေရွာင္ပါလို႔ ဆိုတာပါ။ ဒီေနရာမွာေတာ့ ျမန္မာစကားကိုပဲ နည္းနည္းရွင္းျပဖို႔ လိုလာၿပီထင္ပါတယ္။ ဘာလဲဆိုေတာ့ မွီ၀ဲတယ္ဆိုတ့ဲ စကားပါပဲ။ ဥပမာ။ ။ လူနာတစ္ေယာက္အတြက္ ေဆးမွီ၀ဲေနရတယ္ဆိုတာဟာ ဒီေဆးကို အျမဲတမ္းသံုးေဆာင္ေနရတယ္၊ စားသံုး ေနရတယ္လို႔ ဆိုလိုတာပါ။ ေဆးကိုမွီ၀ဲလိုက္တဲ့အတြက္ ေဆးရဲ႕အာနိသင္ေတြဟာ တစ္ကုိယ္လံုးပ်ံ႕ႏွံ႔တည္ရွိၿပီး လူကို သက္သာရာ ရေစပါတယ္။ အဆိပ္ကို မွီ၀ဲမိသူကေတာ့ တစ္ကိုယ္လံုး အဆိပ္အာနိသင္ေတြ ပ်ံ႕ႏွ႔ံၿပီး ေသဆံုးျခင္းကို ေရာက္ၾကရပါတယ္။

ဒီလိုပါပဲ။ လူမိုက္ဆိုတာဟာလည္း လူက မိုက္တာမဟုတ္ပါဘဲ စိတ္ကမိုက္တာပါ။ အဂၤုလိမာလမေထရ္ဟာ လူ႔ဘ၀ တုန္းကေတာ့ လူမိုက္ႀကီးေပါ့။ လူေတြကိုသတ္၊ လက္ညွိးျဖတ္ေနတဲ့သူ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ စိတ္မိုက္ေနလို႔ပါ။ စိတ္ မိုက္လို႔ လူမိုက္ေနရတာပါ။ ရဟႏၱာျဖစ္သြားတဲ့အခါမွာေတာ့ စိတ္မမိုက္ေတာ့ပါဘူး။ စိတ္ထားေတြ ႏုညံ့သိမ္ေမြ႕သြားပါၿပီ။ ဒါေၾကာင့္လူလည္း မမိုက္ေတာ့ပါဘူး။ စိတ္မိုက္တာဟာ အဓိကက်တဲ့အခ်က္ပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္လဲ လူမိုက္ကိုေရွာင္ဆိုတာဟာ ထိုသူ႔မွာရွိတဲ့ စိတ္မိုက္ကိုေရွာင္လို႔ဆိုတာပါ။ ဘယ္လိုေရွာင္ရမလဲဆိုေတာ့ မမွီ၀ဲေသာအားျဖင့္ ေရွာင္ရမွာပါ။ စိတ္ မိုက္ေတြကို မွီ၀ဲလိုက္တာနဲ႔တစ္ၿပိဳင္နက္ လူ႔ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုးမွာ မေကာင္းတဲ့ အကုသိုလ္အာနိသင္ေတြ ပ်ံ႕ႏွ႔ံၿပီးတည္ေန တာျဖစ္လို႔ အလြန္တရာ အရုပ္ဆိုး အက်ည္းတန္လွပါတယ္။

မိမိမႏွစ္သက္တဲ့စကားတစ္ခြန္းကို ၾကားလိုက္တာနဲ႔ စိတ္ထဲမွာ ေဒါသထြက္မိတာဟာ ေဒါသကို မွီ၀ဲလိုက္တာပါပဲ။ ေဒါသနဲ႔ ေပါင္းသင္းလိုက္တာပါပဲလို႔ ကၽြန္ေတာ္ျမင္မိပါတယ္။ တစ္ဦးအေပၚတစ္ဦး အႏိုင္လိုခ်င္တ့ဲ ေဒါသတရားေတြ ႀကီးစိုးလာတဲ့ အခါ၊ တစ္ဦးန႔ဲ တစ္ဦး သူ႔ထက္ငါ သာခ်င္တဲ့ အၿပိဳင္အဆိုင္မာနတရားေတြ အားႀကီးလာတဲ့အခါ ပညာရွိတို႔ရဲ႕ ဆံုးမစကား သည္ပင္ ေနာက္ဆုတ္ခဲ့ၾကရပါတယ္။ အကုသိုလ္တရားတို႔ရဲ႕အစြမ္းကလည္း အံ့မခန္းပါပဲ။ တစ္ခါတုန္းက ေကာသမၺီျပည္ က ၀ိနည္းေဆာင္ရဟန္းနဲ႔ သုတၱန္ေဆာင္ရဟန္းတို႔ အခ်င္းမ်ားၾကတဲ့အခါ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က ၾကား၀င္ၿပီး ဆံုးမစကား ျမြတ္ၾကားပါေသာ္လည္း နားမွ်မ၀င္ အရာမထင္ခဲ့တာကို ၾကည့္ၿပီး မေကာင္းတဲ့ စိတ္ဓာတ္ဆိုးေတြဟာ တစ္ကယ္ကို ေၾကာက္စရာေကာင္းလွပါလားလို႔ ျမင္မိလာပါတယ္။

ေကာင္းမႈႏွင့္ မေကာင္းမႈ၊ ဓမၼႏွင့္အဓမၼ၊ ကုသိုလ္နဲ႔ အကုသိုလ္ဆိုတာေတြမွာ ေကာင္းတဲ့ကုသိုလ္တရား၊ ဓမၼတို႔ကသာလွ်င္ မေကာင္းမႈ အကုသုိလ္တရား၊ အဓမၼတရားတို႔ကို အႏိုင္ရၾကစျမဲသာျဖစ္ပါတယ္။ မေကာင္းမႈအကုသိုလ္တရားေတြကို ႏိုင္ ဖို႔ အေကာင္းဆံုးနည္းလမ္းတစ္ခုက ေကာင္းမႈကုသိုလ္တရားေတြကို လုပ္ရဲတဲ့သတၱိရွိဖို႔ပဲ လိုတာပါ။ မေကာင္းမႈတရားေတြ ကိုစြန္႔ရဲတဲ့ သတၱိပဲလိုတာပါ။ မေကာင္းမႈကို စြန္႔ရဲတဲ့သတၱိလည္းမရွိ၊ ေကာင္းမႈကို ျပဳရဲတဲ့ သတၱိလည္းမရွိတဲ့အခါ မေကာင္း မႈအကုသိုလ္တရားေတြရဲ႔ ထိုးႏွက္ခ်က္ကို အလူးအလဲခံၾကရပါေတာ့တယ္။ ေကာင္းမႈတရားတစ္ခုကို ရရွိဖို႔အတြက္၊ အမွန္ တရားတစ္ခုကို ရရွိဖို႔အတြက္ဆိုရင္ စြန္႔လဲစြန္႔ရဲ ရတယ္၊ အစြန္႔လည္းခံရဲ ရပါတယ္။ ထိုသူေတြထဲမွာေတာ့ ျမတ္စြာ ဘုရားရွင္က အသာလြန္ဆံုးပါပဲ။

ေျပာရရင္ ဥရုေ၀လမွာ ဘုရားျဖစ္ဖို႔တရားက်င့္စဥ္ကာလတုန္းက တို႔ဘုရားအေလာင္းေတာ္ဟာ ခႏၶာကိုယ္ကို အလြန္ ပင္ပန္းဆင္းရဲခံၿပီး က်င့္တဲ့အခါမွာ သူ႔အနားမွာ ၀တ္ႀကီး၀တ္ငယ္ျပဳေနၾကတဲ့ ပဥၥ၀ဂၢီ(၅)ဦးရွိၾကပါတယ္။ ဒီအတိုင္းသာက်င့္ရင္ တို႔အရွင္ ဘုရားျဖစ္ၿပီဆိုတဲ့ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္န႔ဲ ေစာင့္ေမွ်ာ္ရင္း အလုပ္အေကၽြးျပဳေနၾကတာပါ။ ျမတ္စြာဘုရားအ ေလာင္းေတာ္က ဒီအတိုင္းအပင္ပန္းခံၿပီး က်င့္တာဟာ တရားရဖို႔မဟုတ္ဘူး။ ဆင္းရဲေၾကာင္းသာျဖစ္တယ္ဆိုၿပီ အလယ္ အလတ္က်င့္စဥ္ကို က်င့္သံုးပါေတာ့တယ္။ ဒီအခါ ထိုအရွင္ ၅ ဦးတို႔က အေလာင္းေတာ္ကို တရားရဖို႔လမ္းမျမင္ေတာ့ဘူး ဆိုၿပီး ဘုရားအေလာင္းေတာ္ကို စြန္႔ခြာသြားၾကပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကလည္း မိမိရဲ႕ အေျခြအရံေတြ စြန္႔ခြာသြားလို႔ အမွန္တရားရွာတဲ့လမ္းကို မေျပာင္းလဲခဲ့ပါဘူး။ အစြန္႔ပစ္ပဲ ခံခဲ့ပါတယ္။ အမွန္တရားတစ္ခုအတြက္ အစြန္႔ပစ္ခံရဲတဲ့၊ တနည္းအားျဖင့္ လမ္းခြဲရဲတဲ့ သတၱိကို မၾကည္ညိဳပဲ မေနႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။

ေကာသမၺီျပည္မွာ သံဃာေတြသင္းကြဲတုန္းကလည္း သံဃာထုကိုစြန္႔ခြာၿပီး တစ္ပါးတည္း ဧကစာရီေတာရေဆာက္တည္ ခဲ့ဖူးပါတယ္။ သစၥာတရားတစ္ခုအတြက္ အေျခြအရံပရိတ္သတ္ကို မငဲ့ကြက္ပဲ တစ္ပါးတည္း လမ္းခြဲခဲ့တဲ့ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ဟာ ေလာကသားအားလံုးရဲ႕ အတုယူစရာ စံျပပုဂၢိဳလ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ မေကာင္းတဲ့၀န္းက်င္ကေန ခြဲထြက္ႏိုင္ရဲတဲ့ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ႕သတၱိဟာ လူနတ္ဦးခိုက္ ပူေဇာ္ထိုက္ လွပါတယ္။ သတိၱဆိုတာ သိတတ္တာပါပဲကြာလို႔ ဆရာေတာ္ႀကီးတစ္ပါး မိန္႔ဖူးပါတယ္။ သတၱိဆိုတာ သိတတ္တာတ့ဲ။ ဘာေတြကို သိတတ္ရမွာလဲ။ ေကာင္းတာေတြကို ေကာင္းတယ္လို႔ သိတတ္ ရမယ္။ မေကာင္းတာကိုလည္း မေကာင္းဘူးလို႔ သိတတ္ရမယ္။ မေကာင္းတာေတြကို စြန္႔ခြာရဲတဲ့ သတိၱရွိဖို႔ လိုအပ္သလို ေကာင္းတာေတြကို လုပ္ေဆာင္ရဲတဲ့သတၱိရွိဖို႔ဟာလည္း အေရးႀကီးပါတယ္။။ ၿပီးခဲ့တာေတြကို ျပန္ၾကည့္ရင္ တို႔ေတြလက္ တြဲခဲ့တာဟာ၊ တို႔ေတြ မွီ၀ဲခ့ဲတာေတြဟာ မေကာင္းတာေတြပဲ မ်ားခဲ့တာပါ။ ပါပသမႎ ရမတိ မေနာ …. စိတ္ဆုိတာ မေကာင္း မႈမွာပဲ ေမြ႔ေလ်ာ္တတ္တယ္လို႔ ဆိုတာကိုး။ ဒီေတာ့ မေကာင္းမႈကေန တို႔ေတြ လမ္းခြဲမွပဲ ေတာ္လိမ့္မယ္ထင္တယ္။

သံသရာတစ္ေလွ်ာက္လံုး အတၱဆန္မႈေတြ၊ ရန္လိုမႈေတြ၊ အႏိုင္လိုမႈေတြ၊ ေလာဘေဒါသ မာန္မာနတရားေတြနဲ႔ လက္တြဲ၊ တို႔ေတြ မွီ၀ဲလာလိုက္တာ ၾကာခဲ့ပါၿပီေလ။ ၾကာပင္ၾကာျငားေသာ္လည္း မေဟာင္းႏိုင္း မေမ့ႏိုင္ ယေန႔တိုင္ သူတို႔နဲ႔ လက္တြဲလာခဲ့ၾကေပမယ့္ ဒီေနေတာ့ အားလံုးကိုေက်ာခိုင္း ခပ္ရိုင္းရိုင္းလူသားဆိုတဲ့ မေကာင္းမႈတရားေတြနဲ႔ မဆံုဖို႔ တို႔ေတြ လမ္းခြဲၾကပါစို႔။

သတိထား အသိပြားႏိုင္ၾကပါေစ။


http://thukhayate.blogspot.com/2009/09/blog-post.html မွကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။