အသိသည္ အသိသာ၊ ကိုယ္က်င့္မဟုတ္၊ သိတိုင္းမက်င့္လွ်င္ သိေနရံုျဖင့္ အက်ိဳးမရ။ က်မ္းစာတို႔သည္ သိေအာင္သာ ညႊန္ျပႏိုင္၏။ က်င့္၍ မေပးႏိုင္ၾက။ ယခုကာလ စာေပလိုက္စားသူ၊ အဆံုးအမ မ်ားမ်ား ခံရသူတို႔သည္ အသိမနည္းလွေခ်။ သို႔ေသာ္ ထိုသိသူမ်ားတြင္ အထုိက္အေလွ်ာက္ ေစာင့္စည္းသူ သတိထားသူကား အလြန္နည္းပါးလွ၏။ ထိုကဲ့သို႔ လူစားေတြေပါမ်ားေနေသာ ဤေလာကၾကီး၀ယ္ လူေကာင္းသူေကာင္းမ်ားပင္ စိတ္ထားေကာင္းထားဖို႔ ခက္ယဥ္းေလေတာ့သည္။
မွန္၏ – ဒါနျပဳရာမွာပင္ ပကာသနဒါနေတြ ေပါမ်ားရကာ ဒါနစစ္စစ္ ျပဳလုပ္လိုပါလ်က္ ပတ္၀န္းက်င္ အေျခအေနေၾကာင့္ မိမိလည္း ပကာသနဒါနကိုသာ ျပဳရသျဖင့္ သူေတာင္ေကာင္းစစ္စစ္တို႔၏ သြားရာလမ္းေၾကာင္းျဖစ္ေသာ ဒါနပါရမီလမ္းကို ေျဖာင့္တန္းေအာင္ မလိုက္ႏိုင္ေတာ့။ ထုိပကာသနဒါနျပဳသူမ်ားလည္း အက်ိဳးမရေသာေၾကာင့္ (ရေသာ္လည္း အက်ဳိးနည္း) ကိုသိၾက၏။ သို႔ေသာ္ ဂုဏ္ပကာသန ကိုမက္ေသာ တဏွာ၏ စနက္ေၾကာင့္ သိပါလ်က္နဲ႔ မသိသူတို႔၏ အလုပ္ကိုပင္ လုပ္ၾကရေလေတာ့သည္။
က်ားငစဥ္းလဲ အေၾကာင္း
ဟိေတာပေဒသ၌ က်ားအိုၾကီး စဥ္းလဲပံုကို ပံု၀တၳဳလုပ္၍ ျပထားသည္မွာ အသိႏွင့္ကိုယ္က်င့္ တျခားဆီျဖစ္၍ ေနေၾကာင္းကို ထင္ရွားေစေတာ့သည္။ က်ားၾကီးကား အေတာ္အိုျပီ။ ေရွးကလို သားေကာင္မ်ားကို လ်င္လ်င္ျမန္ျမန္ မဖမ္းႏိုင္ေတာ့ေခ်။ သို႔ျဖစ္၍ တေန႔သ၌ ေတာသြားေတာလာ တို႔ ၾကားေလာက္ေအာင္ ဟစ္ေအာ္သည္မွာ- “ အို- အိုခရီးသြားတို႔ ဤေရႊလက္ေကာက္ကို ယူလွည့္ပါကုန္” ထိုစကားကို ခရီးသြားတစ္ေယာက္ၾကား၍ အနားလာျပီးလွ်င္ ”ဘယ္မွာလဲ ေရႊလက္ေကာက္” ေမးသျဖင့္ က်ားအိုၾကီးက လက္ကိုျဖန္႔၍ ေရႊလက္ေကာက္ ကို ျပေလေသာအခါ ထိုခရီးသည္က “သူတပါးအသက္ကို သတ္ျဖတ္စားေသာက္ေလ့ရွိေသာ အသင္၏အနား၌ ဘယ္ႏွယ့္လုပ္ပီး အကၽြမ္းတ၀င္ ယူငင္၀့ံပါမည္လဲ” ဟုေျပာေလေသာ္ က်ားၾကီးက ေျပာသည္မွာ “ကၽြႏ္ုပ္ငယ္ရြယ္စဥ္က တရားကို နားမလည္၍ သူမ်ားကို သတ္ျဖတ္ခဲ့သည္။ ထိုသို႔ သူမ်ားကုိ သတ္မိခဲ့၍ ကာလ၀ိပါတ္ ေနာက္ပိုးတက္ သျဖင့္ ကၽြႏု္ သားသမီးႏွင့္ မယားလည္းဆံုးလို႔ သံေ၀ဂ ျဖစ္ေနတုန္းမွာ သူေတာ္စင္ႏွင့္ ေတြ႔၍ “ယေန႔ကစျပီး အလွဴဒါနျပဳလ်က္ တရားက်င့္ေလာ့” ဟု ၾသ၀ါဒ ေပးခဲ့ေသာေၾကာင့္ ထိုၾသ၀ါဒအတိုင္း လိုက္နာေနထိုင္သူ ျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြႏု္ပ္ရဲ႕ လက္သည္းေျခသည္းႏွင့္ သြားမ်ားလည္း ေလွ်ာက်ကုန္ျပီျဖစ္၍ အဘယ္မွာ ေၾကာက္ရြံ႕စရာ ရွိပါေတာ့မည္လဲ။ ကၽြႏု္ပ္မွာ ေလာဘဆိုလို႔ အလြန္နည္းပါးေနပါၿပီ။ ကၽြႏ္ုပ္၏ လက္မွာရွိေနေသာ ဤေရႊလက္ေကာက္ကို တစ္စံုတစ္ေယာက္အား ေပးခ်င္ေနတာကိုၾကည့္ပါေတာ့။ သည္ေတာ့ကာ ကၽြႏု္ပ္က ဘယ္မွာ သင့္ကို သတ္ျဖတ္ေတာ့မည္လဲ။ ကၽြႏု္ပ္ၾကားဖူးေသာ တရားစုမွာလည္း “သူမ်ားမယားကို ကိုယ္၏မိခင္လို သေဘာထား၍ သူမ်ား ဥစၥာကို ေက်ာက္ခဲသလဲမ်ားလို သေဘာထားၿပီးလွ်င္ သတၱ၀ါဟူသမွ်ကို ကိုယ္ႏွင့္မျခားေအာင္ စိတ္ထားႏိုင္မွ ပညာရွိသူေတာ္ေကာင္း” ဟုမိန္႔ဆိုခ်က္ရွိေလေတာ့ ကၽြႏု္ပ္လို တရားသိ သူေတာ္ေကာင္း တစ္ေယာက္က အဘယ္မွာ သူ႔အသက္ကို သတ္ရက္ေတာ့မွာလဲ။ သို႔ျဖစ္၍ ဤေရအိုင္မွာ ေရဆင္းခ်ိဳးၿပီး စင္စင္ၾကယ္ၾကယ္ႏွင့္ ကၽြႏု္ပ္ လက္ေကာက္ကို အလွဴခံပါ” ဟုေျပာေလေသာ္ – ထိုစကားကုိ ယံုၾကည့္မိေသာ ခရီးသြားသည္ ေရခ်ိဴရန္ ဆင္းလ်င္ဆင္းျခင္း ၫႊန္၌ ကၽြံေလ၏။ ထိုအခါ သူေတာ္စင္က်ားၾကီးက “ ဟား..ဟား… ၫႊန္ထဲ နစ္ေနသကိုး ကၽြႏု္ပ္ ဆယ္ပါ့မယ္” ဟုေျပာေျပာဆိုဆုိ အနားကပ္ကာ သတ္စားေလသည္။
ဤပံု၀တၳဳကို ေထာက္၍ အသိသည္ အသိမွ်သာျဖစ္ေၾကာင္း သိသေလာက္ ကိုယ္က်င့္တရားမရွိလွ်င္ က်က်နန ယုတၱိယုတၱာႏွင့္ စဥ္းလဲတတ္သျဖင့္ မသိ၍ဆိုးရြားေနသူတို႔ထက္ပင္ ေၾကာက္ဖြယ္ ေကာင္းေၾကာင္း နားလည္ကာ ဤက်မ္းစားရႈသူတို႔မွာ သိရံုႏွင့္ မၿပီးၾကပဲ သိသည့္အတိုင္း ကိုယ္က်င့္ေကာင္းသူခ်ည္း ျဖစ္ၾကပါေစေၾကာင္း ဆုမြန္ေကာင္း ေတာင္းလ်က္ ထပ္ေလာင္း၍ သတိေပးရပါသတည္း။
အရွင္ဇနကာဘိ၀ံသ
ကိုယ္က်င့္အဘိဓမၼာ (ဧကဒႆမ အခန္း)
အရွင္စႏၵာသူရိယ
ဘဝသံသရာမွလြတ္ေျမာက္ႏိုင္ၾကပါေစ။
ရင္းႏွီးစြာႏွင့္
ေရာင္နီ၀၇
မွန္၏ – ဒါနျပဳရာမွာပင္ ပကာသနဒါနေတြ ေပါမ်ားရကာ ဒါနစစ္စစ္ ျပဳလုပ္လိုပါလ်က္ ပတ္၀န္းက်င္ အေျခအေနေၾကာင့္ မိမိလည္း ပကာသနဒါနကိုသာ ျပဳရသျဖင့္ သူေတာင္ေကာင္းစစ္စစ္တို႔၏ သြားရာလမ္းေၾကာင္းျဖစ္ေသာ ဒါနပါရမီလမ္းကို ေျဖာင့္တန္းေအာင္ မလိုက္ႏိုင္ေတာ့။ ထုိပကာသနဒါနျပဳသူမ်ားလည္း အက်ိဳးမရေသာေၾကာင့္ (ရေသာ္လည္း အက်ဳိးနည္း) ကိုသိၾက၏။ သို႔ေသာ္ ဂုဏ္ပကာသန ကိုမက္ေသာ တဏွာ၏ စနက္ေၾကာင့္ သိပါလ်က္နဲ႔ မသိသူတို႔၏ အလုပ္ကိုပင္ လုပ္ၾကရေလေတာ့သည္။
က်ားငစဥ္းလဲ အေၾကာင္း
ဟိေတာပေဒသ၌ က်ားအိုၾကီး စဥ္းလဲပံုကို ပံု၀တၳဳလုပ္၍ ျပထားသည္မွာ အသိႏွင့္ကိုယ္က်င့္ တျခားဆီျဖစ္၍ ေနေၾကာင္းကို ထင္ရွားေစေတာ့သည္။ က်ားၾကီးကား အေတာ္အိုျပီ။ ေရွးကလို သားေကာင္မ်ားကို လ်င္လ်င္ျမန္ျမန္ မဖမ္းႏိုင္ေတာ့ေခ်။ သို႔ျဖစ္၍ တေန႔သ၌ ေတာသြားေတာလာ တို႔ ၾကားေလာက္ေအာင္ ဟစ္ေအာ္သည္မွာ- “ အို- အိုခရီးသြားတို႔ ဤေရႊလက္ေကာက္ကို ယူလွည့္ပါကုန္” ထိုစကားကို ခရီးသြားတစ္ေယာက္ၾကား၍ အနားလာျပီးလွ်င္ ”ဘယ္မွာလဲ ေရႊလက္ေကာက္” ေမးသျဖင့္ က်ားအိုၾကီးက လက္ကိုျဖန္႔၍ ေရႊလက္ေကာက္ ကို ျပေလေသာအခါ ထိုခရီးသည္က “သူတပါးအသက္ကို သတ္ျဖတ္စားေသာက္ေလ့ရွိေသာ အသင္၏အနား၌ ဘယ္ႏွယ့္လုပ္ပီး အကၽြမ္းတ၀င္ ယူငင္၀့ံပါမည္လဲ” ဟုေျပာေလေသာ္ က်ားၾကီးက ေျပာသည္မွာ “ကၽြႏ္ုပ္ငယ္ရြယ္စဥ္က တရားကို နားမလည္၍ သူမ်ားကို သတ္ျဖတ္ခဲ့သည္။ ထိုသို႔ သူမ်ားကုိ သတ္မိခဲ့၍ ကာလ၀ိပါတ္ ေနာက္ပိုးတက္ သျဖင့္ ကၽြႏု္ သားသမီးႏွင့္ မယားလည္းဆံုးလို႔ သံေ၀ဂ ျဖစ္ေနတုန္းမွာ သူေတာ္စင္ႏွင့္ ေတြ႔၍ “ယေန႔ကစျပီး အလွဴဒါနျပဳလ်က္ တရားက်င့္ေလာ့” ဟု ၾသ၀ါဒ ေပးခဲ့ေသာေၾကာင့္ ထိုၾသ၀ါဒအတိုင္း လိုက္နာေနထိုင္သူ ျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြႏု္ပ္ရဲ႕ လက္သည္းေျခသည္းႏွင့္ သြားမ်ားလည္း ေလွ်ာက်ကုန္ျပီျဖစ္၍ အဘယ္မွာ ေၾကာက္ရြံ႕စရာ ရွိပါေတာ့မည္လဲ။ ကၽြႏု္ပ္မွာ ေလာဘဆိုလို႔ အလြန္နည္းပါးေနပါၿပီ။ ကၽြႏ္ုပ္၏ လက္မွာရွိေနေသာ ဤေရႊလက္ေကာက္ကို တစ္စံုတစ္ေယာက္အား ေပးခ်င္ေနတာကိုၾကည့္ပါေတာ့။ သည္ေတာ့ကာ ကၽြႏု္ပ္က ဘယ္မွာ သင့္ကို သတ္ျဖတ္ေတာ့မည္လဲ။ ကၽြႏု္ပ္ၾကားဖူးေသာ တရားစုမွာလည္း “သူမ်ားမယားကို ကိုယ္၏မိခင္လို သေဘာထား၍ သူမ်ား ဥစၥာကို ေက်ာက္ခဲသလဲမ်ားလို သေဘာထားၿပီးလွ်င္ သတၱ၀ါဟူသမွ်ကို ကိုယ္ႏွင့္မျခားေအာင္ စိတ္ထားႏိုင္မွ ပညာရွိသူေတာ္ေကာင္း” ဟုမိန္႔ဆိုခ်က္ရွိေလေတာ့ ကၽြႏု္ပ္လို တရားသိ သူေတာ္ေကာင္း တစ္ေယာက္က အဘယ္မွာ သူ႔အသက္ကို သတ္ရက္ေတာ့မွာလဲ။ သို႔ျဖစ္၍ ဤေရအိုင္မွာ ေရဆင္းခ်ိဳးၿပီး စင္စင္ၾကယ္ၾကယ္ႏွင့္ ကၽြႏု္ပ္ လက္ေကာက္ကို အလွဴခံပါ” ဟုေျပာေလေသာ္ – ထိုစကားကုိ ယံုၾကည့္မိေသာ ခရီးသြားသည္ ေရခ်ိဴရန္ ဆင္းလ်င္ဆင္းျခင္း ၫႊန္၌ ကၽြံေလ၏။ ထိုအခါ သူေတာ္စင္က်ားၾကီးက “ ဟား..ဟား… ၫႊန္ထဲ နစ္ေနသကိုး ကၽြႏု္ပ္ ဆယ္ပါ့မယ္” ဟုေျပာေျပာဆိုဆုိ အနားကပ္ကာ သတ္စားေလသည္။
ဤပံု၀တၳဳကို ေထာက္၍ အသိသည္ အသိမွ်သာျဖစ္ေၾကာင္း သိသေလာက္ ကိုယ္က်င့္တရားမရွိလွ်င္ က်က်နန ယုတၱိယုတၱာႏွင့္ စဥ္းလဲတတ္သျဖင့္ မသိ၍ဆိုးရြားေနသူတို႔ထက္ပင္ ေၾကာက္ဖြယ္ ေကာင္းေၾကာင္း နားလည္ကာ ဤက်မ္းစားရႈသူတို႔မွာ သိရံုႏွင့္ မၿပီးၾကပဲ သိသည့္အတိုင္း ကိုယ္က်င့္ေကာင္းသူခ်ည္း ျဖစ္ၾကပါေစေၾကာင္း ဆုမြန္ေကာင္း ေတာင္းလ်က္ ထပ္ေလာင္း၍ သတိေပးရပါသတည္း။
အရွင္ဇနကာဘိ၀ံသ
ကိုယ္က်င့္အဘိဓမၼာ (ဧကဒႆမ အခန္း)
အရွင္စႏၵာသူရိယ
ဘဝသံသရာမွလြတ္ေျမာက္ႏိုင္ၾကပါေစ။
ရင္းႏွီးစြာႏွင့္
ေရာင္နီ၀၇
No comments:
Post a Comment