ေ၀ဠဳ၀န္ေက်ာင္းေတာ္၌ ျမတ္စြာဘုရား သီတင္းသံုးေတာ္မူစဥ္က ျဖစ္သည္။ တေန႔ေသာအခါ အရွင္အႏုရုဒၶါမေထရ္သည္ မိမိ၏သကၤန္းမ်ား ေဟာင္းႏြမ္းေဆြးျမည့္ေနျပီျဖစ္၍ ပံ႔သကူသကၤန္းရွာေဖြရန္ ထြက္လာခဲ့၏။ တာ၀တႎသာနတ္ျပည္မွ ဇာလိနီနတ္သမီးသည္ ဤအေၾကာင္းကိုသိ၍ အရွင္ၾကြလာမည့္လမ္းကို ႀကိဳတင္ေရာက္လာသည္။ ထို႔ေနာက္ အမႈိက္ေတာင္းတခုတြင္ နတ္အ၀တ္သံုးထည္ကို ထည့္ထား၏။ သိသာျမင္သာရန္လည္း အ၀တ္အဖ်ားစကေလး ေဖာ္ထား၏။
အရွင္အႏုရုဒၶါ ေရာက္လာ၍ ျမင္ေသာအခါ အဖ်ားစကေလးကို ဆြဲယူလိုက္၏။ နတ္အ၀တ္ သံုးထည္ ပါလာသျဖင့္ ထိုအ၀တ္စကို ေက်ာင္းသို႔ယူလာျပီး သကၤန္းခ်ဳပ္သည္။ ဘုရားရွင္ႏွင့္တကြ အရွင္သာရိပုတၱရာ၊ အရွင္ေမာဂၢလာန္၊ အရွင္အာနႏၵာႏွင့္ ရဟန္းမ်ားကပါ ၀ိုင္း၀န္း ကူညီခ်ဳပ္ေပးၾက၏။
နတ္သမီးက အရပ္ထဲတြင္ တိုက္တြန္းႏႈိးေဆာ္ထားသျဖင့္ ေက်ာင္းသို႔ ဆြမ္း ခဲဘြယ္ ေဘာဇဥ္မ်ား သူ႔ထက္ငါ လာ၍လွဴၾကသည္။ ထိုအခါ စားမကုန္ႏိုင္ေအာင္ မ်ားျပားစြာရွိေနသည္။ ဤအျခင္းအရာကို အခ်ိဳ႔ရဟန္းမ်ားက မႏွစ္သက္သျဖင့္ အရွင္အႏုရုဒၶါသည္ ေဆြမ်ိဳးမ်ားပံု။ ၾကည္ညိဳသူမ်ားပံုတို႔ကို ျပသလိုဟန္ရွိသည္ဟု ကဲ့ရဲ႔ၾက၏။ ဤအေၾကာင္းကို ျမတ္ဗုဒၶ ၾကားသိေတာ္မူရာ ရဟန္းတို႔-ရဟႏၲာတို႔မည္သည္ ပစၥည္းႏွင့္ပတ္သက္၍ အာရံုမျပဳေပ။ ယခု ဆြမ္း ခဲဘြယ္ ေဘာဇဥ္မ်ား ေပါမ်ားပိုလွ်ံျခင္းမွာ နတ္ႏႈိးေဆာ္ထား၍ ျဖစ္သည္-ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၍ ေအာက္ပါထာဂါကို ေဟာေတာ္မူ၏။
( ပါဠိဂါထာ )
ယႆာသ၀ါ ပရိကၡီဏာ၊ အာဟာေရ စ အနိႆိေတာ။
သုညေတာ အနိမိေတၱာ စ၊ ၀ိေမာေကၡာ ယႆ ေဂါစေရာ။
အာကာေသ၀ သကုႏၲာနံ၊ ပဒံ တႆ ဒုရႏၷယံ။
( ျမန္မာျပန္ )
အာသေ၀ါကုန္ခန္းေသာ ရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္သည္ အစာအာဟာရကို တပ္မက္ေသာသေဘာျဖင့္ မွီ၀ဲျခင္းမရွိ။
ရာဂစသည္တို႔မွ ကင္းလြတ္၍ ၄င္းရာဂစသည္ အေၾကာင္းကင္းေသာ နိဗၺာန္အာရံု၌ က်က္စား၏။
ေကာင္းကင္၌ ငွက္တို႔၏ သြားရာလမ္းေၾကာင္းကို မျမင္ႏိုင္သကဲ့သို႔ ထိုရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္၏ သြားရာလမ္းေၾကာင္းကို မျမင္ႏိုင္။
( လကၤာ )
အာသေ၀ါကြာ၊ ရဟႏၲာသည္၊ အစာဟာရ၊ မွန္သမွ်၌၊ မၾကြတဏွာ၊ တပ္မက္ခြာ၏။
ရာဂါနိမိတ္၊ ဆိတ္သုဥ္းပိတ္ကာ၊ နိဗၺာန္သာလွ်င္၊ ထားရာအာရံု၊ က်က္စားကုန္၏။
ဆန္စုန္ပ်ံသန္း၊ ငွက္တို႔လမ္းကို၊ ထက္လမ္းေကာင္းကင္၊ ဟင္းလင္းျပင္၌၊ ထင္စြာပိုင္ပိုင္၊ မသိႏိုင္သို႔၊
ျမဲခိုင္သီလာ၊ရဟႏၲာ၏၊ သြားရာလမ္းဆက္၊ သိရန္ခက္၏။
( အရဟႏၲ၀ဂ္ အႏုရုဒၶေတၳရ၀တၳဳ )
Posted by "Buddha In My Life"
No comments:
Post a Comment