တစ္ခါတုန္းကလူငယ္တစ္ေယာက္ဟာ ပင္လယ္
ကမ္းစပ္ သဲေသာင္ျပင္က တစ္စံုတစ္ခုကို လိုက္
ေကာက္ ပင္လယ္ထဲကိုလႊင့္ျပစ္လိုက္လုပ္ေနတာ
ကိုေတြ႕ရတယ္။ အျခားသူတစ္ေယာက္က လမ္း
ေလွ်ာက္ေနရင္း ေတြ႕ျမင္လို႔ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္
လုိက္တဲ့အခါကမ္းစပ္မွာေသာင္တင္ေနတဲ့ခ႐ုေတြ၊
ငါးငယ္ေလးေတြကို လိုက္ေကာက္ၿပီး ေရထဲျပန္
လႊတ္ေနတာျဖစ္ေနတယ္။
အဲဒီလူက ေကာင္ေလးကိုေျပာတယ္။
မင္းအခုလိုလုပ္တာ ပင္ပန္း႐ုံ ရွိမယ္။ ဒီကမ္းစပ္
တစ္ေလွ်ာက္မွာ အခုလို ေသာင္တင္ေနတဲ့ ခ႐ု
ေတြ၊ ငါးေတြကအမ်ားႀကီးရယ္။ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး
မင္းအကုန္ လုပ္ႏိုင္ပါ့မလဲကြာ၊ မထူးျခားသြားပါ
ဘူးလို႔ေျပာေတာ့လူငယ္က ငါးေလးေနာက္ထပ္
တစ္ေကာင္ကို လက္နဲ႔ဖြဖြေလးဖမ္းၿပီးေတာ့ ေရ
ထဲျပန္လႊတ္ရင္းအခုလိုျပန္ေျပာလိုက္တယ္။
ဒီငါးေလးအတြက္ေတာ့ ထူးျခားသြားပါတယ္ဗ်ာ
တဲ့။
ဒါကဘာေျပာတာလဲဆိုေတာ့ ပရဟိတသမားေတြ
ဆိုတာ ပါရမီရွင္ေတြလို ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ လုပ္
ႏိုင္မွမဟုတ္ပါဘူး။ တစ္ပိုင္တစ္ႏုိင္ ကိုယ္လုပ္ႏိုင္
သေလာက္ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ရဲ႕ အက်ဳိးေဆာင္
ရင္လဲ ပရဟိတသမားပဲဆိုတာကိုပါ။
တိပိဋကဓရဆရာေတာ္ ဦးသုမဂၤလ
အရွင္၀ဏၰသီရိစေလ၏
အလင္းေရာင္ေဆာင္းပါးမ်ားမွ
No comments:
Post a Comment