တံငါ သည္ တစ္ဦးက မိခဲ့တဲ့ ငါး တစ္ေကာင္ ကို ေသးလြန္း လို႔ ဆိုၿပီး ငါးကန္ ထဲထည့္ အလွေမြး ထား လိုက္တယ္။ ငါးက ငါးကန္ ထဲ ကူးလူး ရင္း ကန္နံရံ နဲ႔ မၾကာခဏ တိုက္မိ ခဲ့လို႔ စိတ္မသက္ မသာ ျဖစ္ခဲ့ ရတယ္။ အဲဒီ ေနာက္ ငါးက တစ္ေန႔ တစ္ျခား ႀကီးျပင္း လာခဲ့ၿပီး ေသးငယ္ တဲ့ ငါးကန္ ထဲမွာ လွည့္ပတ္ ကူးခတ္ ဖို႔ ခက္ခဲ လာခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ တံငါသည္ က ငါးကို ငါးကန္ႀကီး တစ္ကန္ ထဲ ေျပာင္းထည့္ လိုက္တယ္။ ငါးဟာ ငါးကန္ႀကီး ထဲမွာ လူးလာ ေခါက္ျပန္ ကူးခတ္ လို႔ ရေပမယ့္ မၾကာ ခဏ ကန္နံရံ နဲ႔ တိုက္မိ ျပန္တယ္။
ဒီလို မလြတ္လပ္ဘဲ ကန္႔သတ္ ခံရတဲ့ ေနရာမွာ ငါးဟာ ျငီးေငြ႔ လာခဲ့ၿပီး အစား လည္း မစာ၊ လႈပ္လည္း မလႈပ္ဘဲ ကန္ေထာင့္ တစ္ေနရာ မွာပဲ ျငိမ္ျငိမ္ေလး ေနခဲ့ တယ္။ ဒါကို တံငါသည္ က ျမင္ၿပီး ငါးကို သနား လို႔ ပင္လယ္ ထဲ ျပန္လႊတ္ ေပးလိုက္တယ္။ ငါး ဟာ ပင္လယ္ ထဲ ေရာက္ တယ္ ဆိုရင္ဘဲ မရပ္မနား ကူးခတ္ ေတာ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူနည္းနည္း မွ မေပ်ာ္ခဲ့ ဘူး။ တစ္ေန႔ မွာ အျခား ငါး တစ္ေကာင္ နဲ႔ေတြ႔ေတာ့ အဲဒီ ငါး က သူ႔ကို ေမးတယ္။
"အေဆြ ငါး ခင္ဗ်ား ၾကည့္ရတာ မႈိင္ေတြေတြ နဲ႔ မေပ်ာ္ဘူး လား"
"ဟင္း .. ဟုတ္တယ္ .. ဒီ ငါးကန္ က ႀကီးလြန္း လို႔ ကြၽန္ေတာ္ ဘယ္လို ကူးကူး ကန္နံေဘး ကို မေရာက္ ႏိုင္ ခဲ့ဘူးဗ်ာ" လို႔ ငါးက သက္ျပင္း နဲ႔ အတူ ျပန္ေျဖ လိုက္တယ္။
စိတ္က လူ တစ္ေယာက္ ရဲ႕ အေတာင္ပံ ျဖစ္တယ္။ စိတ္ က်ယ္ျပန္႔ သေလာက္ ေလာကႀကီး လိုက္ က်ယ္ျပန္႔ ပါတယ္။ စိတ္ ထဲက ေလး ဖက္ ေလးတန္ စိတ္နံရံ ကို သင္ မတြန္းလွန္ ႏိုင္ခဲ့ရင္ ပင္လယ္ႀကီး ေလာက္ က်ယ္ျပန္႔ တဲ့ ေနရာ တစ္ခု ေပးခဲ့လည္း လြတ္လပ္မႈ ကို သင္ ခံစားမိ မွာ မဟုတ္ပါ ဘူး
ႏိုင္းႏိုင္းစေန
No comments:
Post a Comment