ေမတၱာသည္သာလွ်င္ (ဗုဒၶဘာသာ၀င္ အမ်ိဳးသမီးမ်ား ဖတ္ရန္)

အပိုင္း(၁)

မေန ့ကသူေဌးမ်ား...
ယေန ့ေတာ့သူေတာင္းစား....
ကံတရား၏ ရက္ရက္စက္စက္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို အယူခံ၀င္ခြင့္မရဘဲ ခါးေကာ့ေအာင္ သူမ ခံလိိုက္ရသည္။
ဆယ္သက္စားမကုန္ေသာ ပစၥည္းဥစၥာမ်ား ယခုေတာ့...
ပါးျပင္ေပၚက်လာသည့္ မ်က္ရည္စက္မ်ားကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ၾကမ္းတမ္းစြာသုတ္ပစ္လိုက္သည္။
မ်က္ရည္က်တယ္ဆိုတာ အရံွဳးေပးတာပဲ..စိတ္ဓါတ္ေပ်ာ့ညံ့သူေတြ အားငယ္တတ္သူေတြရဲ ့လက္နက္ပဲ၊
မ်က္ရည္ဘာလို ့က်ရမွာလဲ..ဘ၀ကိုဘာလို ့အရံွဳးေပးရမွာလဲ။
ဖန္တီးလာစမ္းပါေစ။ဒီကံဆိုးျခင္းေတြ၊ ခါးမေကာ့ဘဲ ေခါင္းေမာ့ျပီးရင္ဆိုင္ရဲေအာင္ၾကိဳးစားမည္။.ေလာကဓံကိုသူမရင္ဆိုင္လိုက္မည္။
ရင္ဆိုင္နိဳင္ေအာင္လဲ သူမ သတၱိေမြးရမည္။ ေလာကမွာ လူျဖစ္လာလွ်င္ ၾကံဳေတြ ့ရမည့္အခက္အခဲေတြကို ရင္ဆိုင္ေျဖရွင္းရမွာ လူ ့တာ၀န္တစ္ရပ္မဟုတ္လား.။

မိမိဘာသာအားေပး၊မိမိဘာသာအားေတြေမြးျပီး စတုဒီသာအလွဴမ႑ပ္ ဆီသို ့ေျခလွမ္းကိုဦးတည္လိုက္သည္။
ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ဘယ္သြားလို ့ဘယ္လာရမွန္းမသိေသးတာမို ့ သမုဒၵရာ ၀မ္းတစ္ထြာအတြက္
မရွက္သံုးပါးမွာ တစ္ပါး ပါလိုက္ရေပဦးမည္။ငတ္ေတာ့လည္းမရွက္နိဳင္ျပီေလ။
ေျခလွမ္းမ်ားက အလွဴမ႑ပ္နဲ ့နီးလာတာမို ့တစ္စတစ္စ က်ယ္လာသည့္ ဆူညံသံမ်ားကိုၾကားေနရတာ ေတာ္ေတာ္စိတ္ပ်က္စရာေကာင္းလွသည္။ ထမင္းထုပ္ေတာင္းသူေတြ ကသူ ့ထက္ငါ အလုအယက္ တိုးေ၀ွ ့ေနတာမို ့
ရန္ျဖစ္သံေတြ၊ ၀င္ေပါက္နဲ ့ထြက္ေပါက္ တစ္ေပါက္ထဲမို ့တိုးေ၀ွ ့ထြက္လာရင္းထမင္းထုပ္လြတ္က်၊ထိုင္ခ်၊ျပန္ေကာက္
ေနာက္ကတက္လာတဲ့သူေတြက တက္နင္း.လဲသူကလဲ ၊နာသူကနာ၊ကြဲသူကကြဲ၊ဆဲတဲ့သူကဆဲ
စိတ္ပ်က္စရာေကာင္းလွသည့္ ထိုေနရာကုို သူမေရာက္ခဲ့တာ ဒါနဲ ့ပါဆို သံုးရက္ေျမာက္ရွျိပီ။စိတ္ပ်က္လြန္းလွတာမို ့သူမေရွ ့မတိုးေသးဘဲ ရပ္ျမဲရပ္ေန၏။
၀မ္းထဲကလဲ အစာလိုေနေၾကာင္း တၾကဳတ္ၾကဳတ္နဲ ့အသံေပး၍ အခ်က္ျပေနျပီ။

မ႑ပ္ဆီသို ့ေမွ်ာ္ၾကည့္ရင္းသူမမ်က္ႏွာလန္းကနဲျဖစ္သြားသည္၊ယခင္ရက္မ်ားက သူမ်ားႏွင့္မတူ သူမအားကိုယ္တိုင္ကိုယ္က်
ထမင္းထုတ္ယူေပးေနသည့္ ပုဂၢဳိလ္၊
အလွဴရွင္လား..အလွဴၾကီးၾကပ္သူလားေတာ့မဆိုနိဳင္။သူမအားမ်က္မွန္းတန္းမိဟန္ရွိတာမို ့ကရုဏာမ်က္လံုးမ်ားနဲ ့အျပဳံးမ်က္ႏွာေၾကာင့္ ၀မ္းသာအားတက္ကာ ထိုသူထံသို ့သုတ္သုတ္ကေလးေလွ်ာက္သြားလိုက္သည္။

“ဒီေန ့ဘယ္ႏွစ္ေယာက္စာ ယူမွာလဲ”

ထိုလူၾကီးကေမးလာေတာ့

“တစ္ေယာက္စာသာယူပါေတာ့မယ္၇ွင္”

သူမအေျဖေၾကာင့္ ထိုသူရဲ ့ျပံဳးေနတဲ့မ်က္ႏွာဟာ ခ်က္ျခင္းပဲ ျငဴစူအလိုမက်သည့္
အသြင္သို ့ေျပာင္းသြားပါသည္၊သူမ၏စကားဘာမ်ားအမွားပါသြားပါလိမ့္၊စဥ္းစား၍မရ။

“ဘယ္လိုလဲကြဲ ့ သံုးရက္အစာလာေတာင္းတာ သံုးမ်ိဳးပါလား၊ကိုယ့္၀မ္းပမာဏေတာင္မသိပါလား၊
သူမ်ားရဲ ့ကုသိုလ္အလွဴမွာ မင္းက အကုသိုလ္လာယူတာလားကြဲ ့”

ရင္၀လွံစူးသလို သူမဘ၀မွာ မထင္မွတ္ပဲ စြပ္စြဲၾကိမ္းေမာင္းခံရေတာ့ ရွက္လဲရွက္၊၀မ္းလည္းနည္းကာ
ရွိဳက္ၾကီးတငင္ငိုခ်မိပါသည္၊

“ဟဲ့..ဟဲ့..သူမ်ားမဂၤလာယူေနတဲ့အလွဴမွာ မင္းက ဘာလို ့ငိုရတာလဲ ၊မင္းအလွဴခံတာ မူမမွန္ေတာ့ က်ဳပ္ေျပာရတာေပါ့”

သူမ ငိုေၾကြးျခင္းကို အတင္းရပ္ပစ္လိုက္သည္။ျပီးေတာ့

“အ၇ွင္တို ့အလွဴကို ကၽြန္မ လိမ္ညာျပီးမေတာင္းခဲ့ပါဘူးရွင္၊ကၽြန္မရဲ ့ဘ၀ကံအက်ိဳးေပးကိုက
ဆိုးလြန္းလို ့ပါရွင္..ကၽြန္မတို ့ျမိဳ ့မွာ ယင္နာ က်လို ့ကၽြန္မတို ့သားအဖ သံုးဦး ကိုယ္လြတ္ရုန္းခဲ့တာပါ။ “ေကာသမၺီ” ေရာက္ေတာ့ ျမိဳ ့ျပင္ဇရပ္မွာ ခိုနားျပီး ပထမေန ့မွာ စားဖို ့ေသာက္ဖို ့ထမင္းထုပ္ သံုးထုတ္ လာေတာင္းခဲ့ပါတယ္။ အဲ့ဒီညမွာ အသက္ကလဲၾကီး ခရီးကလဲပန္းေတာ့ အေဖဆံုးသြားခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္တစ္ေန ့မွာ အေမနဲ ့ကၽြန္မအတြက္ ႏွစ္ေယာက္စာ ထမင္းထုပ္ ႏွစ္ထုပ္လာေတာင္းျပီး..ညက.....ညက..”

ရွိဳက္သံမ်ားျဖင့္ သူမအသံတိုးတိမ္သြားခဲ့သည္။

“ညက ဘာျဖစ္လို ့လဲ..ကေလးမ”

ထိုသူထံမွ ဂရုဏာသံကိုျပန္ၾကားရေတာ့ ..

“ညက အေမဆံုးျပန္ပါတယ္၊ဒါ့ေၾကာင့္ဒီေန ့ကၽြန္မတစ္ေယာက္ထဲက်န္ေတာ့တာမို ့တစ္ေယာက္စာပဲလာေတာင္းတာပါရွင္”
“ဒါျဖင့္ မင္းဒီျမိဳ ့ကမဟုတ္ဘူးေပါ့...မင္းဘယ္ကလဲ ဘယ္သူ ့သမီးလဲ”

ကၽြန္မ ဘဒၵ၀တီသူေဌးၾကီး ရဲ ့သမီးပါရွင့္”

“ေဟ..”

ထိုသူမွာ အံ့ၾသတၾကီးျဖစ္သြားသည္၊

“မင္းက ဘဒၵ၀တီသူေဌးၾကီး ရဲ ့သမီး..ဟုတ္လား..”

ထိုသူမွာ မယံုၾကည္နိဳင္စြာ ထပ္ေမးလာသည္။ အ့ံမခန္းေလာက္ေအာင္ပင္ၾကြယ္၀ခ်မ္းသာေသာ
သူေဌးတစ္ဦးရဲ ့သမီးက စတုဒီသာ အလွဴမ႑ပ္မွာ အစာလာေတာင္းတဲ့အျဖစ္ကမယံုၾကည္စရာပဲေလ၊
သို ့ေပမယ္ သူမရဲ ့အေျပာအဆိုနဲ ့ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ ့မွဳက လိမ္ေျပာဖြယ္ရာမရွိ၊

ယင္နာ...တစ္ကယ္ေၾကာက္စရာေကာင္းသည့္ကပ္ဆိုး။ထိုေရာဂါက်ေရာက္လာျပီဆိုရင္ေတာ့ ယင္ေကာင္ကစ ၾကက္-၀က္-ေၾကာင္-ကၽြဲ-ႏြား-လူ အစဥ္အတိုင္း ငယ္ေသာသတၱ၀ါမွ ၾကီးေသာသတၱ၀ါ
တို ့အိမ္မွာ၇ွိသမွ် လွ်င္ျမန္စြာေသတတ္၏။အိမ္နံရံကိုေဖာက္ျပီးကိုယ္လြတ္ထြက္ေျပးနိဳင္မွ အသက္ခ်မ္းသာခြင့္ရသည္ ဟူ၍ လူၾကီးမ်ားေျပာသံၾကားဖူးသည္။
ဘဒၵ၀တီသူေဌးၾကီး မိသားစုဘ၀ပ်က္ပါေပါ့လား။ယခုေတာ့သူေဌးၾကီးမိသားစုလည္းေသ၇ွာျပီ။သူ ့ေရွ ့ေမွာက္ေရာက္ေနသည့္ မိန္းကေလးကပိုသနားစရာေကာင္းေနသည္။
မစူးစမ္းမဆင္ျခင္ပဲ အထင္အျမင္လြဲမွားကာ ရင့္ရင့္သီးသီးေျပာမိျပီးမွ သူမေလးအေပၚသနားသြားရသည္။
ပစၥည္းဥစၥာလည္းဆံုးပါး၊ မိဘလည္းကြယ္လြန္ ေလာကအလယ္မွာ မ်က္နွာငယ္ေလးနဲ ့ခိုကိုးရာမဲ့ေနတဲ့သူမကို လူသားတစ္ဦးဆန္စြာ ေစတနာသန္ ့သန္ ့နဲ ့ကူညီေစာင့္ေရွာက္တာ၀န္ယူလိုက္ေတာ့မည္။သားသမီးမရွိေသာသူ ့အတြက္ ခ်စ္ခင္တြယ္တာစရာသမီးေလးတစ္ေယာက္လဲတိုးလာတာေပါ့၊

“ကဲ..ဘာမွ၀မ္းနည္းအားမငယ္ေတာ့နဲ ့ေနာ္။မိတၱသူၾကြယ္ ဆိုတာက်ဳပ္ပဲ။မင္းကိုသမီးအရင္းအျဖစ္ေမြးစားမယ္ဟုတ္လား။ဒီေန ့ကစျပီး က်ဳပ္ကို မင္းရဲ ့အေဖအရင္းလို ့သာမွတ္ေပေတာ့၊”

ၾကားရသည့္စကားက သူမနားကိုပင္မယံုၾကည္နိဳင္..

“ေက်းဇူးၾကီးမာလွပါတယ္ အေဖရယ္ အေဖသာမကယ္ရင္ ကၽြန္မဘ၀ ဘယ္ကေနဘယ္လို စခန္းသြားရမလဲဆိုတာမေတြးတတ္ဘူး အေဖ့ေက်းဇူးကို ကၽြန္မတစ္သက္မေမ့ပါဘူး၇ွင္”

သူမသည္ေျမၾကီး၌ က်ဳံ ့က်ဳံ ့ေလးထိုင္ကာ ဦးသံုးၾကိမ္ခ်မိသည္။ေမြးစားဖခင္ရဲ ့ေျခဖမိုးကိုနဖူးျဖင့္ဦးတိုက္ျပီးအေလးအျမတ္ျပဳလိုက္ပါသည္။

******************************************************

အပိုင္း(၂)
အလွဴမ႑ပ္မွ အေဖျပန္လာေနက်အခ်ိန္ကို မွန္းျပီးတံခါး၀မွာထြက္ၾကိဳေနမိသည္၊ယေန ့ေတာ့အေဖ့နဲ ့အတူသားသားနားနား
အေဖာ္တစ္ေယာက္ပါလာသည္။ခံ့ညားေသာ၀တ္စားဆင္ယင္မွဳ၊ ရိုက်ိဳးေသာထိုသူ၏အမူအရာေၾကာင့္ အေဖ့ထက္ခ်မ္းသာၾကြယ္၀ျပီး အဆင့္ျမင့္ေသာလူတန္းစားပင္ျဖစ္လိမ့္မည္။
တစ္ခ်ိန္တုန္းက မိမိကိုယ္တိုင္ အဆင့္ျမင့္ခ်မ္းသာခဲ့ဖူးသူမို ့ဧည့္သည္ကိုဘယ္လိုဧည့္၀တ္ျပဳရမလဲဆိုတာနားလည္ပါသည္။
အလိုက္သိစြာ ေနရာထိုင္ခင္းျပင္ေပးျပီးစားေသာက္ဖြယ္တို ့ျဖင့္တည္ခင္းဧည့္ခံဖို ့အိမ္ထဲသို ့၀င္ရန္ေျခလွမ္းျပင္ဆဲ..

“သမီး..ခဏ”

အေဖ့ေခၚသံေၾကာင့္လွည့္လာျပီးအေဖ့အနီးမွာ ခပ္ယို ့ယို ့ေလးထိုင္ခ်လိုက္သည္။

“သူေလးပဲ...သူေဌးမင္းၾကီး”

အေဖ၏လွမ္းအေျပာတြင္ “ေၾသာ္..ဟုတ္လား” ဟုဧည့္သည္က ေခါင္းညိတ္သည္။

“အလွဴမ႑ပ္မွာ ဆူဆူညံညံ ရွိခဲ့တာကိုအိမ္ကနားေထာင္ျပီးက်ဳပ္က အလွဴကိုေက်နပ္ေနခဲ့တာ ဒီေန ့တိတ္ဆိတ္လွေခ်လားလို ့
မိတၱသူၾကြယ္ ကိုေမးေတာ့မွ အေၾကာင္းစံုသိရေတာ့တယ္။မ႑ပ္မွာ ၀င္ေပါက္နဲ ့ထြက္ေပါက္ကို သီးျခားနဲ ့စနစ္တက်ေဖာက္ထားလို ့အရင္လို တိုးေ၀ွ ့ဆူညံသံေတြကင္းသြားေတာ့ လူေတြလဲစည္းကမ္းတက်ေနတတ္သြားတယ္။
စည္းနဲ ့ကမ္းနဲ ့လွဴဒါန္းေနတာေတြ ့ေတာ့ အလွဴကိုလဲပိုျပီး၀မ္းသာၾကည္ႏူးရတယ္။သမီးရဲ ့အစီအစဥ္ေတြဆိုတာဟုတ္လား။”

“ဟုတ္ကဲ့ပါ၇ွင္ ့..”

“အဲ့ဒါကိုအေၾကာင္းျပဳျပီး မိတၱသူၾကြယ္မွာ သမီးအလိမၼာတစ္ေယာက္ရထားတာသိရတာပဲ”

ဧည့္သည္၏ၾကည္လင္ေအးျမေသာအသံ၊ ခ်ိဳျပံဳးေသာမ်က္နွာ ေၾကာင့္သေဘာမေနေကာင္းသူျဖစ္မည္ဟုေတြးမိပါသည္၊။

“သမီးက ဘဒၵ၀တီသူေဌးၾကီးရဲ ့သမီးလား...”

“ဟုတ္ပါတယ္ရွင္”

သူမအားျပံဳးျပံဳးရႊင္ရႊင္နဲ ့ေျပာေနတာက တစ္ကယ္ရင္းနွီးတဲ့ပံုစံပါဘဲ။ ကြယ္လြန္သူဖခင္ၾကီးမၾကာခဏတဖြဖြ ေျပာေနတဲ့မိတ္ေဆြ“ေဃာသက”သူေဌးမ်ားလားဟုပင္အေတြး၀င္လာသည္။

“က်ဳပ္က သမီးရဲ ့အေဖနဲ ့အရမ္းရင္းႏွီးတဲ ့မိတ္ေဆြအရင္းအခ်ာေတြကြယ့္၊ယခုေတာ့မိတ္ေဆြၾကီးရဲ ့သတင္းၾကားရတာစိတ္မေကာင္းစရာပါလား၊ေကာသမၺီကိုေျခဦးလွည့္လာကတည္းက က်ဳပ္ဆီလာတယ္ဆိုတာ ထင္၇ွားေနတာပဲ။”

“ဟုတ္ပါတယ္ရွင္..“ေကာသမၺီ”မွာ ေဖေဖနဲ ့အရမ္းခင္တဲ့ “ေဃာသက” မိတ္ေဆြဆိုတာရွိေၾကာင္း၊ မၾကာမၾကာေျပာဖူးပါတယ္၊ေဆြမ်ိဳးထက္မကလည္းယံုၾကည္အားကိုး၇ွာပါတယ္၊ယင္နာက်လို ့ဒုကၡေရာက္ခ်ိန္မွာေတာင္ ေဆြမ်ိဳးေတြဆီမသြားပဲ ေဃာသက သူေဌးဆီအေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။ဒါေပမယ့္ အေဖနဲ ့အေမ မွာ သူေဌးၾကီးကိုမေတြ ့၇ဘဲဆံုးသြားခဲ့ပါတယ္။”

သူမမွာ ကံဆိုးလြန္းလွတဲ့မိဘႏွစ္ပါးကို သတိရမိေတာ့ ၀မ္းနည္းစြာ ငိုေၾကြးမိျပန္ပါသည္။

”ျဖစ္၇ေလကြယ္ က်ဳပ္မသိလိုက္ရလို ့ပါ၊ေစာေစာကတည္းကသာသိရင္ ဒီလိုအျဖစ္မ်ိဳးမေရာက္ပါဘူး။
ကဲ..မငိုနဲ ့ေတာ့ေနာ္ ၊က်ဳပ္မိတ္ေဆြရဲ ့သမီးဟာ က်ဳပ္သမီးပဲေပါ့။က်ဳပ္မိတ္ေဆြရဲ ့သမီးကိုေစာင့္ေရွာက္ဖို ့က်ဳပ္မွာတာ၀န္ရွိတယ္၊ဘယ္လိိုလဲ“ကိုမိတၱ”က်ဳပ္မိတ္ေဆြရဲ ့သမီးမို ့့ဒီကေလးမကုိက်ဳပ္ေမြးပိုင္ခြင့္၇ွိတယ္ေနာ္။
က်ဳပ္ကိုေမြးစားခြင့္ေပးမလား”

သူမထံဖ်တ္ခနဲ အၾကည့္ေရာက္လာေတာ့ အေဖ့ရဲ ့မ်က္ႏွာသည္မေကာင္းလွ၊ေမြးစားထားသည္မွာရက္ပိုင္းမွ်သာရွိေသးေသာ္လည္းသူမအေပၚသံေယာဇဥ္ျဖစ္ေနရွာမွာပဲ။
“ေဃာသက” သူေဌးၾကီးကိုက်ေတာ့လည္း အထက္အၾကီးအကဲမို ့ခြန္းတံုံ ့ျပန္၀ံ့မွာမဟုတ္မွန္းသိသည္။
သူမအေနႏွင့္ ေမြးစားအေဖ မိတၱသူၾကြယ္ ကို ေ၇ွးဦးစြာေက်းဇူး၇ွင္အျဖစ္ ခ်စ္ခင္ပါ၏တစ္ဖက္က ေဃာသကသူေဌးၾကီးမွာလည္းဖခင္ၾကီးကိုယ္ေတာ္တိုင္အားကိုးတၾကီး၇ွိခဲ့သည့္မိတ္ေဆြအရင္း
အခ်ာဖခင္ၾကီး၇ွိခဲ့လွ်င္လည္း
ေဃာသကသူေဌးၾကီးဆီမွာ အပ္ႏွံထားရစ္ဖို ့ေသခ်ာသည္။သို ့ေပမယ့္ရက္ပိုင္းမွ်သာ အေဖေတာ္ထားသည့္ မိတၱသူၾကြယ္အေပၚလည္းသူမကိုယ္တိုင္သံေယာဇဥ္ ရွိပါသည္။

“ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ ့သူေလးကိုသမီးအရင္းလိုသံေယာဇဥ္၇ွိတာေတာ့အမွန္ပါပဲ။ဒါေပမယ့္သူေဌးမင္းေကာင္းသလိုသာစီစဥ္ပါ၊သူေဌးမင္း
ရဲ ့သမီးျဖစ္လည္းကၽြန္ေတာ္၀မ္းသာရမွာပဲ”

၀မ္းသာပါတယ္ဆိုတဲ့အေဖ့အသံမွာ တိုးတိမ္အက္၇ွသြားသလို၇ွိ၏။သူမအေပၚၾကင္ၾကင္နာနာနဲ ့ျပဳစုခဲ့တဲ့ အေဖ့ကိုခြဲျပီး“ေဃာသက” သူေဌးၾကီးေနာက္ မလိုက္နိဳင္ေအာင္ ၇ွိေလသည္။

“အ..ေဖ..”

အေဖ့ဒူးကိုလက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ကိုင္ကာမ်က္ရည္မ်ားသြန္က်လာသည္၊

“လိုက္သြားလိုက္သမီးေလး...သူေဌးမင္း နဲ ့သမီးရဲ ့အေဖအရင္းဟာ မိတ္ေဆြေတြမို ့သမီးကိုသူေဌးမင္းေမြးစားသင့္တာအမွန္ပါဘဲ
ျပီးေတာ့အဖ့ဆီမွာေနရတာထက္သမီးပိုခ်မ္းသာလိမ့္မယ္။သမီးခ်မ္းသာရင္ အေဖ၀မ္းသာေက်နပ္ရမွာေပါ့။သူေဌးမင္းဆီမွာေနေပမယ့္အေဖနဲ ့အျမဲေတြ ့နိဳင္တာပဲ။အေဖလဲအျမဲလာလည္ပါ့မယ္”

သူမအားကေလးငယ္တစ္ဦးလိုေခ်ာ့ေမာ့ေနေပမယ့္ အေဖ့မ်က္၀န္းမွာ မ်က္ရည္ေတြနဲ ့ပါလား..။
သူမအဖို ့ေတာ့“ ေဃာသက” သူေဌးၾကီးကိုအေဖအရင္းလိုခ်စ္နိဳင္ပါသည္။မိတၱသူၾကြယ္ကိုလည္းမခြဲနိဳင္။
ဒီလိုနဲ ့သူမဟာ “ေဃာသက” သူေဌးၾကီး ရဲ ့ေမြးစားသမီးအျဖစ္ ၾကီးက်ယ္ခန္းနားတဲ့ အေဆာင္အေယာင္ေတြနဲ ့ေနခြင့္ရျပန္ပါတယ္။
ေၾသာ္...ကံတရားက မ်က္နွာသာေပးေတာ့လည္း ခ်မ္းသာၾကြယ္၀သည့္ သူေဌး ႏွစ္ဦးရဲ ့ရွဳမျငီးတဲ့ သမီးအျဖစ္နဲ ့
ေနခြင့္ရျပန္ျပီပဲ...ဒီလိုနဲ ့ေဃာသက သူေဌးၾကီးအိမ္သူမထပ္ေရာက္ခဲ့ျပန္ပါသည္။

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
.ဒီေန ့ေတာ့ ထူးထူးျခားျခားမဇၥ်ိမ၏ အၾကီးက်ယ္ဆံုး နကၡတ္သဘင္ပြဲ ဆင္ယင္က်င္းပမည့္ေန ့ျဖစ္သည္။
ျဗဟၼဏဘာသာ၀င္ တို ့၏ေရွးထံုးအစဥ္အလာအရ မေကာင္းေသာေဘး၊မေကာင္းေသာနကၡတ္၊မေကာင္းေသာဒဏ္တို ့ပေပ်ာက္ေစဖို ့
အိမ္တြင္းပုန္း ဇနီးမယားသားသမီးမ်ားပါမက်န္ ျမစ္ဆိပ္သို ့သြား၍ ဦးေခါင္းေလွ်ာ္ ေရမိုးခ်ိဳးသန္ ့စင္ၾကသည္။
ယင္းသို ့ဦးေခါင္းေဆးမဂၤလာျပဳရန္ ဂဂၤါျမစ္ ကို အထြတ္အျမတ္ျပဳထားၾကေလသည္။
နကၡတ္သဘင္ပြဲသည္ အိမ္တြင္းပုန္းအမ်ိဳးသမီးတို ့အျပင္ထြက္ခြင့္ရေသာပြဲမို ့ကာလသားတို ့အၾကိဳက္ျဖစ္ကာအထူးစည္ကားလွေလသည္။ မနက္ေ၀လီေ၀လင္းကတည္းကတည္းက သြားလာေနၾကသည္။
တစ္ျမိဳ ့လံုးလည္းျခိမ့္ျခိမ့္သဲသဘင္ပြဲဆင္ႏႊဲေနၾကေပေတာ့မည္။
သူမသည္ အိပ္ရာကနိဳးေနေသာ္လည္း မထေသးဘဲ ထူးဆန္းသည့္ဘ၀ကံအက်ိဳးေပးကို အေတြးနယ္ခ်ဲ ့ေနမိသည္။
အံ့ၾသဖို ့လည္းေကာင္းပါသည္။ခုႏွစ္ရက္ တစ္ပတ္ေလာက္ေတာအတြင္းမွာပင္ ငိုတစ္ခါရယ္တစ္လွည့္ အနိမ့္အျမင့္ေျပာင္းလဲခဲ့ရသည့္ဘ၀အဖံုဖံု.
.ပထမ...ဘဒၵ၀တီ သူေဌးၾကီးရဲ ့သမီး ...။
ေနာက္ပစၥည္းဥစၥာလည္းရွံဳး မိဘႏွစ္ပါးဆံုးေတာ့ေနေတာ့ဇရပ္၊စားေတာ့ အလွဴမ႑ပ္ျဖစ္ခဲ့ရသည့္ သူေတာင္းစားသာသာဘ၀၊
ျပီးေတာ့ စိတ္ထားျဖဴစင္လွသည့္ “မိတၱသူၾကြယ္” ရဲ ့ေမြးစားသမီး..ေဟာ အခုေတာ့ အေဖ့မိတ္ေဆြ “ေဃာသက”သူေဌးၾကီးရဲ ့
တစ္ဦးတည္းေသာ သမီးအျဖစ္ နဲ ့ျပည့္ျပည့္စံုစံုေနရျပန္ပါသည္။ ထပ္၍တစ္ဖန္ဘာမ်ားေျပာင္းလဲလာဦးမလဲမသိ။

“သခင္မေလးဘ၀က အားက်ဖို ့ေကာင္းတယ္ေနာ္ တို ့သခင္ၾကီးမွာ သားသမီးအရင္းမ၇ွိေတာ့ သခင္မေလးကိုပဲအခ်စ္ေတြပံုျပီးဖူးဖူးမွဳတ္ထားလိုက္တာ။မိတၱသူၾကြယ္ ဆိုလည္းသခင္ၾကီးကိုမေတာ္လွန္ရဲလို ့သာေပးလိုက္ရတာ
သူ ့သမီးကိုတစ္ေန ့လာမေတြ ့ရမေနနိဳင္ေအာင္ သံေယာဇဥ္ၾကီး၇ွာတာေလ”

“အင္းေလ တို ့သခင္မေလးက ေမြးစားအေဖႏွစ္ေယာက္လံုး သဲသဲလွဳပ္ခ်စ္ေလာက္ေအာင္လဲ အရမ္းလိမၼာျပီးႏူးည့့ံသိမ္ေမြ ့တာကိုး”

သူမအိပ္ေနတုန္းထင္ျပီးနကၡတ္သဘင္ပြဲသြားဖို ့သုဇာနဲ ့မုျဒာ ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္လုပ္ကိုင္ေပးရင္းတီးတိုးေျပာေနၾကသည္ကုိအိပ္ရာထဲကေနၾကားလိုက္ရပါသည္။

“တို ့သခင္မေလးက တစ္ေန ့ထက္တစ္ေန ့ပိုပိုလွလာလို ့ငါေတာ့အရမ္းစိုးရိမ္မိတယ္ သုဇာရယ္”

“ဘာကိုစိုးရိမ္တာလဲမုျဒာရဲ ့”

“ဒီေန ့ျမစ္ဆိပ္ဆင္းရင္ နန္းရင္ျပင္က ျဖတ္သြားရမွာေလ၊မဟာရာဇာ ကလည္းခပ္ငယ္ငယ္အ၇ြယ္ေကာင္းေကာင္း ၊မေတာ္တဆ
တို ့သခင္မေလးကိုျမင္ျပီး ေ၇ႊသေဘာေတာ္က်သြားရင္ေတာ့မလြယ္ေၾကာပဲ”

“ဘာလို ့မလြယ္ရမွာလဲ သခင္မေလးမိဖုရားျဖစ္မွာေပါ့၊ ငါတို ့ေတာင္ သခင္မေလးေနာက္က ထမီစဆြဲျပီးေရႊနန္းေတာ္ ေရာက္ရေခ်ေသး ရဲ ့..ဟိဟိ”

“အရူးမ သုဇာ နင္ဘာမွမသိပါဘူး ဘုရင္ဆိုတဲ့အမ်ိဳးက မယားေတြမ်ားပါဘိ။တို ့သခင္မေလးစိတ္ဆင္းရဲမွာေပါ့ဟဲ့..”

“ေတာ္စမ္းပါ မုျဒာရယ္ နင္ကသာအစိုးရိမ္လြန္ေနတာ ဟိုက တို ့သခင္မေလးကို ေရႊသေဘာေတာ္က်ပါေစဦးေတာ့..”

“ဟင့္အင္း..ငါေတာ့ ဘုရင္ၾကီးသေဘာမက်ပါေစနဲ ့လို ့ပဲဆုေတာင္းတယ္၊ တို ့သခင္မေလးကိုစိတ္မဆင္းရဲေစခ်င္ပါဘူး.သေဘာလဲမတူနိဳင္ေပါင္”

“ဟဲ့..သုဇာ နဲ ့မုျဒာ ၊ကိုယ္နဲ ့မဆိုင္တဲ့စကားေတြ ဘာလို ့ေျပာေနရတာလဲ ၊မင္းစကား စိုးစကား၊ဆိုတာမေျပာေကာင္းဘူး ၊မဟာရာဇာ နားၾကားျပီးနင္တို ့လွ်ာေတြအျဖတ္ခံခ်င္လို ့လား”

အထိန္းေတာ္ၾကီးေဒၚခုဇၨဳတၱရာ ၏ အသံေၾကာင့္ သုဇာနဲ ့မုျဒာ ျငိမ္သြားၾကသည္၊ အားလံုးကေတာ့ ေဒၚခုဇၨဳတၱရာ ကို ေၾကာက္ၾကပါသည္။ခါးကုန္းအရုပ္ဆိုးသေလာက္ ပါးစပ္ေပါက္လဲနည္းနည္းၾကမ္းသည္။
စိတ္ရင္းကေတာ့ ေကာင္း၇ွာသား၊သူမကိုလဲသမီးေလးအရင္းလို ခ်စ္ခင္တြယ္တာပါသည္။ကၽြန္အမွဳလုပ္သူတို ့တြင္ အသက္အၾကီးဆံုးမို ့ငယ္သူတို ့ကရိုေသေလးစားၾကသည္။
သူမ၏စိတ္ဆႏၵအတိုင္းဆိုလွ်င္ ယေန ့နကၡတ္သဘင္ပြဲကို မသြားခ်င္ပါ။သုိ ့ေပမယ့္ေဖၾကီးကိုယ္တိုင္က
တစ္အိမ္သားလံုးျမစ္ဆိပ္မဆင္းမေနရ ဟု အမိန္ ့ေတာ္ထုတ္ထားတာေၾကာင့္သြားရေပဦးမည္။
သူမ မထခ်င္ထခ်င္နဲ ့အိပ္ရာေပၚက ထလိုက္ျပီးအတြင္းခန္းထဲ၀င္လိုက္ေတာ့.

“ေဟာ...သခင္မေလးနိဳးလာျပီ၊မ်က္ႏွာသစ္ေရနဲ ့အေမႊးနံ ့သာေတြအဆင္သင့္ျဖစ္ပါျပီ နံက္စာ စားသံုးျပီးတာနဲ ့ျမစ္ဆိပ္ဆင္းဖို ့သခင္ၾကီးထပ္ဆင့္အမိန္ ့ထုတ္ထားပါတယ္၊သခင္မေလးနိဳးလာမယ့္အခ်ိန္ကိုသာ ေစာင့္ေနၾကတာပါ”

“ေဖၾကီးတို ့ပါလိုက္မွာလား..”

“သခင္ၾကီးတို ့က ကၽြန္မတို ့ျပန္လာမွ သူ ့အစီအစဥ္နဲ ့သူသြားမယ္တဲ့”

သူမ ဘာမွဆက္ေမးမေနေတာ့။ျမစ္ဆိပ္သြားရမွာပင္ စိတ္က ခပ္ေလးေလး။သြားခ်င္စိတ္မရွိေပမယ့္ ေဖၾကီးအမိန္ ့ကိုမလြန္ဆန္၀ံ့တာမို ့သြားရမွာပဲ။သူမေၾကာင့္ေဖၾကီးကိုစိတ္မျငိဳျငင္ေစခ်င္ဘူးေလ။

***************************************************

ျမစ္ဆိပ္ မွ အိမ္ျပန္ေတာ့မြန္းတိမ္းစသာ၇ွိေသးသည္။သူမျပန္လာမွ ေဖၾကီးသြားရမွာမို ့
ခပ္ေစာေစာေလးအိမ္ျပန္လာခဲ့ပါသည္။
ဟင္.....အေျခအေနအားလံုးက အေျပာင္းလဲၾကီးေျပာင္းလဲေနျပီ။ျမင္ရတဲ့ျမင္ကြင္းက ယံုနိဳင္ဖြယ္မရွိ။သူမအံ့ၾသတၾကီးႏွင့္စကားေတာင္ ခ်က္ခ်င္းမေျပာနိဳင္ခဲ့။
ေဖၾကီးနဲ ့အိမ္မွာက်န္ခဲ့တဲ့သူေတြအားလံုး လမ္းမေပၚမွာ ငုတ္တုတ္ေလးေတြထိုင္ေနၾကသည္။
အိမ္ၾကီးကိုလည္းခ်ိတ္ပိတ္ထားျပီး ဓားလွံ ကိုင္ထားတဲ့ စစ္သည္ေတာ္ေတြနဲ ့ ့ေယာက္ယက္ခတ္ေနသည္။
ထိတ္ထိတ္ပ်ာပ်ာ ႏွင့္ သူမ ေဖၾကီးဆီခပ္သုတ္သုတ္ေလးေလွ်ာက္သြားျပီး..

“ေဖၾကီး..ဘာျဖစ္တာလဲဟင္ .ရဲမက္ေတြက ဘာလို ့အိမ္ကို၀ိုင္းထားရတာလဲ
ေဖၾကီးတို ့ကေရာ ဘာလို ့လမ္းေပၚမွာထိုင္ေနၾကတာလဲ..”

ေငးေငးငူငူထိုင္ေနတဲ့ေဖၾကီးလက္ေမာင္းကို ကိုင္လွဳပ္ကာ သိခ်င္စိတ္ေတြ မမ်ိဳသိပ္နိဳင္ဘဲ
ေမးမိသည္။
ေဖၾကီးမွာ သူမေမးခြန္းကို ခ်က္ခ်င္းမေျဖနိဳင္။ရွက္စိတ္ေဒါသစိတ္ေတြနဲ ့မ်က္ႏွာမွာ
သေျပသီးမွည့္ေရာင္သမ္းေနျပီ။ရွက္ရွာမွာေပါ့။ ေကာသမၺီ ရဲ ့နာမည္ၾကီး သူေဌးၾကီး “ေဃာသက”
၇ဲ ့အိမ္ေတာ္ မင္းအာဏာနဲ ့ခ်ိတ္ပိတ္ခံရတဲ့သတင္းက မၾကာခင္ ပ်ံ ့ႏွံ ့ေတာ့မည္။ေလာေလာဆယ္မွာ အိုးမဲ့အိမ္မဲ့လမ္းေပၚမွာ ငုတ္တုတ္ထိုင္ေနရတဲ့အျဖစ္။

“ေဖၾကီး..ဘာျဖစ္တာလဲေဖၾကီးရယ္..”

အလိုလို၀မ္းနည္းလာျပီး သူမေမးခြန္းမွာ ငိုသံပါေတာ့မွ.

“သမီးေလး..”

ေျပာရမယ့္စကားကို မေျပာရက္ရက္ျဖင့္ေျပာမထြက္နိဳင္ေအာင္၇ွိေနျပီထင္သည္။

“သမီးေလးကို မဟာရာဇာက လိုခ်င္လို ့အခုခ်က္ခ်င္းပို ့ေပးရမယ္တဲ့..”

“ဟင္..”

ရင္ထဲသြက္သြက္ခါေအာင္ တုန္လွဳပ္သြားသည္။ေလာကၾကီးဘာျဖစ္သြားျပီလဲ။
မုျဒာ ေျပာတဲ့စကားေသြးထြက္ေအာင္မွန္ေနျပီပဲ..
ယခုေတာ့ဘာမ်ားတတ္နိဳင္မည္နည္း။

“သမီးေလးအလိုမတူပဲ ေဖၾကီးဘာမွမလုပ္ခ်င္လို ့သမီးေလးစိတ္ဆင္းရဲမွာစိုးလို ့ေဖၾကီးလဲ
မပို ့ေပးနိဳင္ဘူးဆိုျပီးျငင္းလိုက္တာ အခုသမီးျမင္တဲ့အတိုင္းပဲ ေဖၾကီးကို သူေဌးရာထူးကေနခ်လိုက္တယ္ ေဖၾကီးရဲ ့စည္းစိမ္ေတြလဲ မင္းဘ႑ာအျဖစ္သိမ္းလိုက္တယ္”

“ေဖၾကီးရယ္....”

သူမအံ့ၾသ ၀မ္းနည္းစိတ္နဲ ့ေဖၾကီးကို ၾကည့္မိသည္။သူမအေပၚမွာ မင္းအာဏာစကားကို
ပယ္၇ွား၀့ံသည္အထိ ခ်စ္၇ွာတာပါလား။သူေဌးစည္းစိတ္အားလံုးကို မင္းဘ႑ာအျဖစ္ သိမ္းပိုက္ခံရျခင္းထက္ သမီးကညာပို ့ဆက္ရမည့္အေရးက ပို၍ရင္နင့္ရင္နာျဖစ္၇ွာေနျပီထင္။
သူမတစ္တခုခုေတာ့ ဆံုးျဖတ္ရေပမည္။

“ေဖၾကီး.. သမီးကိုအေျခြအရံေတြနဲ ့လာေခၚဖို ့မဟာရာဇာကို အေၾကာင္းၾကားလိုက္ပါေတာ့”

“သမီးေလး.ေဖၾကီး....ေျပာ...”

“သမီးေျပာတဲ့အတိုင္းသာ ေဆာင္ရြက္ေပးပါေနာ္..”

ဘုရင္မင္းျမတ္ထံသို ့သူမစိတ္ဆင္းရဲမွာစိုးလို ့စည္းစိမ္နဲ ့လဲျပီးအနစ္နာခံရဲတဲ့ေဖၾကီးရဲ ့
ေမတၱာကို သူမနားလည္ရမည္ေလ.ေဖၾကီးရဲ ့ေမတၱာ ဂရုဏာ နဲ ့သူမအေပၚငဲ့ညွာမွဳကို သူမသိပါသည္.သူမအေနျဖင့္လည္း ေဖၾကီးရဲ ့စည္းစိမ္နဲ ့သူေဌးဆိုတဲ့ဂုဏ္သိကၡာ ကို ကာကြယ္ေပးရမည္ေလ။
လူဆိုသည္မွာ မိမိအက်ိဳးစီးပြားတစ္ခုတည္းကိုသာ ေရွးရွဳ၍ မရနိဳင္ပါ။မိမိအတြက္သာမက မိမိပတ္၀န္းက်င္အတြက္ပါ ထည့္စဥ္းစာရပါလိမ့္မည္။ အသိညဏ္နဲ ့ယွဥ္တဲ့လူဆိုတာ ေက်းဇူးရွိရင္ ေက်းဇူးျပန္သိရပါမည္။ေက်းဇူးရွိက ေက်းဇူးျပန္တံု ့ျပန္ရပါလိမ့္မည္။

“ငါ့သမီးေလးဒီအျဖစ္မ်ိဳးၾကံဳရတာ ေဖၾကီးအျပစ္ေၾကာင့္ ။နကၡတ္သဘင္ပဲြသမီးမသြားခ်င္ဘဲ အတင္းလႊတ္မိလို ့ဒီလိုအသိမ္းပိုက္ခံရတာ.”

မခ်ိတင္ကဲ ေၾကကြဲစြာေရရြတ္လွ်က္ ေဖၾကီးသည္ သူ ့ကု္ိယ္သူ အျပစ္တင္မဆံုးနိဳင္ေအာင္ ၇ွိေလသည္။

“ျဖစ္ျပီးသားကိစၥကို ဘယ္သူဘယ္၀ါေၾကာင့္လို ့တရားခံရွာျပီးအျပစ္တင္လည္း အေၾကာင္းမထူးပါဘူးေဖၾကီးရယ္..စိတ္မေကာင္းျဖစ္မယ့္အစား အေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္တယ္လို ့ပဲမွတ္လိုက္ပါေနာ္၊ သမီးတို ့ဘယ္ေလာက္ခ်စ္ၾကေပမယ့္လဲ တစ္ေန ့မွာ ေသကြဲမကြဲလဲ ၇ွင္ကြဲ ကြဲရမွာအေသအခ်ာပဲေလ။အေႏွးနဲ ့အျမန္သာကြာပါတယ္။ေဖၾကီးသာ စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ေနပါေနာ္။”

ေလာကမွာ ျဖစ္ခ်င္တာ မျဖစ္ရေပမယ့္ မျဖစ္ခ်င္တာလဲ ျဖစ္ရတဲ့ဘ၀ပါလား။
သူမတို ့သားအဖ စိတ္ႏွလံုးမခ်မ္းေျမ ့ေသာ္လည္း မဟာရာဇာက ေတာ့ အလိုဆႏၵျပည့္ျပီမို ့၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ ရွိေနေတာ့မည္။
ျပီးေတာ့.
.သုဇာ..ကလဲ သခင္မေလးေနာက္က ထဘီစဆဲြျပီး ေရႊနန္းေတာ္ေရာက္ေခ်ေသးရဲ ့ဆိုျပီး ၀မ္းသာေနေပလိမ့္မည္.။
သူမမွာသာ...သက္ဦးဆံပိုင္ ေဒသရာဇ္ေခတ္၏ ေခါင္းမေဖာ္၀ံ့ေသာ ျပည္သူေတြထဲမွာ တစ္ေယာက္အပါအ၀င္မို ့ မင္းအာဏာကို မပယ္၀ံ့ခဲ့ပါ....။
* * * * * * * * * * * * ** * * * ** * * ** * ** * * * * * * *
အပိုင္း(၂)
မထင္မွတ္ပဲ ေကာသမၺီျပည့္ရွင္ ဘုရင္ဥေတ၏ အဂၢမေဟသီ မိဖုရားၾကီး ျဖစ္လာေပမယ့္ သူမအဖို ့ဘာမွမထူးျခား။အျမင္တင့္ေသာ္လည္း အႏွစ္မပါေသာ အကာသက္သက္ ဟုသာထင္မိသည္။ ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာမွာေတာ့ ဘုရင့္မိဖုရားၾကီးဟူေသာဂုဏ္ပုဒ္သည္ အထင္ၾကီးဖြယ္ ႏွစ္သက္မက္ေမာဖြယ္
ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။စင္စစ္မွာေတာ့ စိတ္ခ်မ္းသာလြတ္လပ္ျခင္းမွ အေႏွာင္အဖြဲ ့အက်ဥ္းအက်ပ္ထဲသို ့က်ေရာက္ခဲ့ရေသာ ဘ၀ေျပာင္းလဲမွဳပါဘဲ။
ေက်းဇူးရွင္ “ေဃာသက” သူေဌးၾကီးႏွင့္တကြ အသိုင္းအ၀ိုင္းမိသာစု အားလံုးေဘးကင္းရန္ကြာ ခ်မ္းသာၾကပါေစျခင္းငွာ မိမိကိုယ္ကိုယ္ အနစ္နာခံျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ ထိုသို ့စေတးလိုက္ျခင္းအတြက္မိမိဘ၀မွာ ၾကည္ႏူးဖြယ္ရာ ရသ တစ္ခုကိုေတြးမိတိုင္း ၀မ္းသာရပါသည္။
သူမအေနျဖင့္ မဟာရာဇာအေပၚမွာဇနီးမယားတစ္ေယာက္ရဲ ့ တာ၀န္၀တၱရားကို တတ္နိဳင္သမွ် ေက်ပြန္ေအာင္ ေနခဲ့ပါသည္။မိန္းမသားဘ၀ဆိုတာ တစ္ကယ္ေတာ့ ေပးဆပ္ျခင္းသက္သက္ပါလား။

မိန္းမတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္ျမတ္နိဳးလွပါသည္ ဆိုေသာ ပုရိသ ေယာက်ၤား တို ့၏ဂရုစိုက္အေရးေပးမွဳသည္
အမွန္စင္စစ္ သူတို ့၏အလိုရမၼက္ႏွင့္ အာသာဆႏၵ ကိုျဖည့္စြက္ျခင္းသက္သက္မွ်သာျဖစ္သည္။
“ေယာက်္ားတို ့စိတ္ ျမင္တိုင္းညိတ္လွ်က္၊ ဆိတ္၏အလား၊ ႏြား၏သေဘာ ၊အာရံုေျပာတိုင္း လိုက္ေလ်ာေထြျပား။သူအျခားႏွင့္...” ဆိုသည့္စကားကဲ့သို ့ သူမအားခ်စ္ျမတ္နိဳးလွပါသည္ဆိုေသာ
မဟာရာဇာသည္ ဥေဇၨနီျပည္ မွ “စ႑ပေစၥာတမင္း” ၏သမီးေတာ္ “၀ါသုလဒတၱ” အား ဆင္ျဖင့္ခိုးယူကာ
ေတာင္ညာစံမိဖုရားေျမွာက္ခဲ့သည္။ထိုမွ်မကေသး ကုရုတိုင္းမွပုဏၰားမ်ိဳးႏြယ္ “မာက႑ီ ”ဆိုသည့္
အလွကညာတစ္ပါးက္ိုလည္း ေမတၱာပြားျပီး ေျမာက္ညာစံမိဖုရားေျမွာက္ခဲ့ျပန္ပါသည္။

သူမကိုယ္တိုင္က ဘုရင့္မိဖုရားေခါင္ၾကီးဆိုေသာ ဂုဏ္ပုဒ္ကို ငမ္းငမ္းတက္ မမက္ေမာသူမို ့မယားသံုးေယာက္စင္ျပိဳင္ထားေသာ္လည္းမနာလို၀န္တိုစိတ္မရွိခဲ့ပါ။မဟာရာဇာကိုလည္းမိမိတစ္ေယာက္တည္းပိုင္ဆို္င္လိုစိတ္ဆိုတဲ့ေလာဘတဏွာ မ၀င္ပူးေသာေၾကာင့္
စိုးရိမ္ေသာကလည္း မ၇ွိခဲ့ပါဘူး..။
ျပီးေတာ့ ပန္းသည္ ေဒၚသုမနအိမ္မွာ ျမတ္ဗုဒၶရဲ ့တရားေရေအးကို အေမေဒၚခုဇၨဳတၱရာ နာၾကားခဲ့ျပီး သူမအားတဆင့္ျပန္လည္ေ၀မွ်ေပး
လို ့သူမကိုယ္တိုင္လည္း ေလာကအပူ ေသာကအပူေတြ ကို ဓမၼတည္းဟူေသာ ျမတ္ဗုဒၶရဲ ့တရားေရေအးမွာ ေအးခ်မ္းစြာေနခြင့္ရခဲ့ျပီေလ။

*** ဘ၀ဟူသည္ အိမ္မက္ပမာမွ်သာျဖစ္သည္။အိပ္ရာမွနိဳးထလာေသာအခါ အိမ္မက္သည္ ျပယ္လြင့္ကုန္ဆံုးေပ်ာက္ပ်က္ရျမဲသာတည္း။
ဤခဏတာဘ၀တိုတုိေလးတြင္ အျပစ္ကင္းကင္း နဲ ့ျငိမ္းျငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းေလး ေနတတ္ရန္သာအေရးၾကီးသည္။ထိုသို ့ျငိမ္းခ်မ္းစြာေနနိဳင္ဖို ့
ေလာက၌လည္းေကာင္း၊မိမိရင္၌လည္းေကာင္း ဓမၼတည္းေသာဟူေသာတရားရွိဖို ့လိုသည္။
ေလာက၌လည္းေကာင္းမိမိကိုယ္၌လည္းေကာင္း တရားတည္းဟူေသာဓမၼမရွိလွ်င္ စစ္မွန္ေသာျငိမ္းခ်မ္းျခင္းဘယ္ေတာ့မွမရွိနိဳင္။
နိဳင္ငံတစ္နိဳင္ငံ နဲ ့တစ္နိဳင္ငံ စစ္ပြဲေတြ ျဖစ္ေနတာ .တစ္ဦးနဲ ့တစ္ဦး ေလာဘ ေဒါသ မာန ေတြနဲ ့ညွင္းဆဲသတ္ျဖတ္ေနတာ
အခ်င္းခ်င္းရန္ျငိဳးဖြဲ ့မုန္းတီးေနၾကတာေတြဟာ ဓမၼတည္းဟူေသာ တရားအမွန္ကို ႏွလံုးမသြင္းတတ္လို ့ပါဘဲ။
တဏွာ၏အလိုကိုခ်ဲ ့ထြင္ပြားစီးေနသူသည္ ဘ၀ကို တက္မက္ေနသူမ်ားသာတည္း။ထိုသူတို ့သည္ ဘ၀၏ မျမဲ-ဆင္းရဲ-အႏွစ္မဲ့-မတင့္တယ္မွဳ-သေဘာာတို ့ကိုမျမင္။ျမဲျခင္း-ခ်မ္းသာျခင္း-အႏွစ္ခိုင္မာျခင္း-တင့္တယ္ျခင္းအသြင္ထင္ေနတတ္၏။ေလာက၌ အမွန္ဆည္းကပ္ကိုးကြယ္ရမည္မွာ.ေလာဘ-ေမာဟ-ေဒါသ-ကၠုႆ။မစၥရိယ၊ နဲ ့ယွဥ္ေသာ အကုသိုလ္မဟုတ္။အရိုးကိုအေရဖံုးထားသည့္
မတင့္တယ္ဖြယ္ခႏၶာမဟုတ္၊ အိုျခင္း-နာျခင္း-ေသျခင္း သေဘာ၇ွိေသာ မျမဲသည့္ဘ၀ မဟုတ္။ရတနာသံုးပါးႏွင့္ ျမတ္ဗုဒၶ ၏ တရားမ်ားသာ
ျဖစ္သည္။ျမတ္ဗုဒၶ ၏တရားသည္သာ အားကိုးရာအမွန္ျဖစ္သည္။ရတနာသံုးပါး ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ရျခင္း ရည္ရြယ္ခ်က္မွာလည္း
မိမိႏွင့္ဆက္ဆံေရရေသာ ပတ္၀န္းက်င္ႏွင့္ေလာကအတြက္ အမွနတကယ္္ျငိမ္းခ်မ္းဖို ့ရာ ဓမၼတည္း။
ဓမၼႏွင့္ယွဥ္၌ ျဖည့္စြက္ရမည့္အားမွာ ျဗဟၼစိုရ္ တရားေလးပါးျဖစ္၏ ျဗဟၼစိုရ္တရားဟူသည္ကာ..

(၁) အယုတ္အလတ္အျမတ္မေရြး သတၱ၀ါအားလံုးအေပၚမွာ ခ်စ္ခင္ျခင္း (ေမတၱာ)
(၂)မိမိထက္နိမ့္ပါး၊ဆင္းရဲေသာသူမ်ားအေပၚ သနားၾကင္နာစြာ ေစာင့္ေရွာက္တတ္ျခင္း (ကရုဏာ)
(၃)မိမိထက္သာေသာ၊ ျမင့္ျမတ္ေသာသူမ်ားအေပၚမနာလိုစိတ္ ကၠုႆ မျဖစ္ပဲ ၀မ္းေျမာက္ျခင္း (မုဒိတာ)
(၄)မိမိရန္သူ၊ခ်စ္သူ ခင္သူမခြဲျခားပဲ အားလံုးအေပၚမွာ အညီအမွ်လ်စ္လ်ဴျပဳျခင္း (ဥေပကၡာ)

“ေမတၱာ” ဟူသည္..
ေလာကသားတို ့အားစုစည္းသိပ္သည္းျခင္းကိုျဖစ္ေစသည္။ ထိုေမတၱာသည္ မိဘခ်စ္၊ သားသမီးခ်စ္၊ သမီးရည္းစားခ်စ္၊လင္မယားခ်စ္၊
ႏွင့္လံုး၀မသက္ဆိုင္၊ေလာကသားတို ့အေပၚဆင္းရဲခ်မ္းသာမေရြး၊ လူမ်ိဳးဘာသာမေရြး၊ အယုတ္အလတ္အျမတ္မေရြး တစ္ေျပးညီခ်စ္ေသာအခ်စ္၊ ေလာကအခ်စ္ကို ဆိုလိုသည္။ တက္မက္ေသာေလာဘတဏွာ၊အမ်က္ထြက္ေသာ ေဒါသတဏွာ မရွိ အျဖဴထည္သက္သက္ျဖစ္သည္။မဟာလူသားျဖစ္ေသာ ျမတ္ဗုဒၶ သည္ ေဒ၀ဒတ္-အဂၤုလိမာလ-သားေတာ္ရာဟုလာ တို ့ အားလံုးအေပၚမည္သူ ့ကိုမွ် အပိုအလိုမ၇ွိ ေမတၱာေတာ္အနႏ ၱ ျဖင့္ ညီတူညီမွ်ခ်စ္ခင္သည္။
သူမကိုယ္တိုင္သည္လည္း မဟာရာဇာအေပၚ၌လည္းေကာင္း၊၀ါသုလဒတၱ အေပၚ၌လည္းေကာင္း၊ မာက႑ီ အေပၚ၌လည္းေကာင္း၊
အပုိအလိုမရွိတစ္ေျပးညီ၊တစ္သားတည္းခ်စ္နိဳင္ေသာအခ်စ္မ်ိဳးသည္ ဓမၼ၏အားသစ္ပင္ျဖစ္သည္။

ေလာကလူသားတို ့၏ ဆင္းရဲမွဳကို သနားျခင္း၊ဖယ္ရွားေပးလိုျခင္း၊ကယ္တင္လိုျခင္း၊တို ့သည္ “ကရုဏာ” တရားပင္ျဖစ္သည္။
ေလာက၏အက်ိဳးစီးပြါးကို ေဆာင္ရြက္ရာတြင္ ကရုဏာတရားေလာက္ အစြမ္းထက္ေသာတရားမရွိ၊နိဳင္ေပ၊

“မုဒိတာ”ဆိုသည္ကာ သူတစ္ပါးျပည့္စံုၾကြယ္၀မွဳ၊ အဆင့္အတန္းျမင့္မွဳ၊ဂုဏ္သတင္းေၾကာ္ၾကားမွဳတို ့၌ မနာလို-ကၠုႆ မရွိ၊ မိမိထက္သာလြန္ေစျခင္း၊သာလြန္သည့္တိုင္၀မ္းေျမာက္နိဳင္စြမ္း၇ွိသည္။အလံုးစံုေသာခ်မ္းသာသည့္လူသားအားလံုးအေပၚ၌ တစ္သားတည္း
ျမင္တတ္ေသာတရားသည္ မုဒိတာတရားျဖစ္သည္။

“ဥေပကၡာ” ဟူသည္ကား အက်ိဳးတစ္စံုတစ္ရာ၌ ျပဳခဲ့မိေသာ အတိတ္ကံ ပစၥဳပၸန္ကံ သာလွ်င္အေၾကာင္းတရားျဖစ္သည္ဟု ၀မ္းမနည္း။ ၀မ္းမသာ လ်စ္လ်ဴျပဳရသည္မဟုတ္၊မိမိျပဳခဲ့မိေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ျဖစ္ေပၚလာသည့္အက်ိဳးတစ္စံုတစ္ရာေမွ်ာ္လင့္ျခင္းကိုသာ
လ်စ္လ်ဴရွဳ ရသည္ျဖစ္၏။

မိမိအေပၚရန္ျငိဳးထားလွ်က္ အသက္ကိုရန္ျပဳတတ္သူကိုပင္ မိမိ၏သည္းခံျခင္းအရည္အေသြး အေရာင္တင္ရာ၌ ပါရမီျဖည့္ဖက္အျဖစ္
အသိအမွတ္ျပဳကာ ခြင့္လႊတ္နိဳင္ရမည္လို ့ျမတ္ဗုဒၶေဟာထားပါသည္။

**********************************************************

ယခု....သူမအတြက္ပါရမီျဖည့္ဖက္ျဖစ္ေသာ....
မဟာရာဇာ ၏ တတိယေျမာက္ၾကင္ယာေတာ္...
“မာက႑ီ”..သူမ အခန္းထဲသို ့တစ္လွမ္းခ်င္း၀င္လာေနသည္။
နတ္မိမယ္အလား လွနိဳင္လြန္းသည့္သူ ထိုအလွေၾကာင့္ပင္ မာန္တက္ေနေသာအသြင္ ထက္ျမတ္စူးရွေသာမ်က္လံုးနဲ ့ဟန္ပန္အမူအရာ ဘုရင့္မိဖုရားတစ္ဦးေပမို ့သူမထိုင္ေနေသာေညာင္ေစာင္းမွအသာေလးေနရာေရြ ့ေပးလိုက္သည္။သူမအေျခြအရံျဖစ္ေသာ သုဇာ၊မုျဒာနဲ ့အေမခုဇၨဳတၱရာ တို ့က “မာက႑ီ” အားႏွစ္သက္ပံုမရပါ။သူမကမူ အေလ့အက်င့္ရျပီးသားမို ့သူမထံေရာက္လာသူမွန္သမွ်
က်န္းမာ ခ်မ္းသာ ပါေစေၾကာင္း ေမတၱာျဖန္ ့က်က္ေပးပါသည္။

“ထိုင္မယ္ေနာ္..”

ဟူေသာစကားႏွင့္ တစ္ျပိဳင္တည္းသူမနဲ ့ပခံုးခ်င္းယွဥ္ျပီး ၀င္ထိုင္လိုက္သည္။သူမႏွင့္တန္းတူပါဆိုသည့္အခ်က္ကို အမူအရာႏွင့္ပညာျပလိုက္မွန္းသိေနပါသည္။

“သာမာ နဲ ့၀ါသုလတို ့မိဖုရားႏွစ္ပါးလံုးကၽြန္မကို လိုက္ေလ်ာၾကိဳဆိုမွဳ မရွိတာဘာလို ့လဲ။မႏွစ္သက္ၾကဘူးလား ”

“ကိုယ္တို ့ႏွစ္ေယာက္လံုးဟာ ေအးေအးေဆးေဆးေနၾကတဲ့သူေတြပါ မာက႑ီ”

“ထားပါေတာ့ေလ သာမာ့အေဆာင္ကို ကၽြန္မလာတာေရာ ၾကည္ျဖဴလိုလားပါရဲ ့လား”

“ဧည့္သည္ဆိုတာ မဖိတ္ပဲနဲ ့လဲ လာတတ္ပါတယ္၊ဖိတ္ေပမယ့္လည္းလာခ်င္မွလာတတ္တယ္၊လာတဲ့အတြက္အတြက္ေရာ
မလာတဲ့အတြက္ေရာကိုယ့္မွာ ဘာခံစားခ်က္မွမ၇ွိဘူး။အိမ္ရွင္၀တၱရား ေက်ဖို ့ကိုပဲကိုယ္အေလးထားတယ္”။

“ဒါျဖင့္သာမာ့ႏွလံုးသားဟာခံစားမွဳမရွိတဲ့ ေက်ာက္ျဖစ္ရုပ္ၾကြင္းေပါ့၊မဟာရာဇာ့အေပၚမွာလဲဒီလိုပဲသေဘာထားလား”

မာက႑ီ၏စကားတျဖည္းျဖည္းနယ္ကၽြံလာျပီထင္မိသည္။

“မဟာရာဇာကဧည့္သည္မွမဟုတ္ပဲ မာက႑ီ သူကအိမ္ရွင္ အိမ္ဦးနတ္ေလ သူပိုင္ဆိုင္ထားတဲ့မိဖုရားဆီလာတာေလ။
ကို္ယ့္အေနနဲ ့ဇနီးမယားတစ္ေယာက္ရဲ ့၀တၱရားေက်ေအာင္ေတာ့ အျမဲျဖည့္ဆည္းေပးခဲ့ပါတယ္။
မာက႑ီအေနနဲ ့အယူအဆေရာ စကားေတြပါ ေရာေထြးလို ့မရပါဘူး”

မာက႑ီ မ်က္ႏွာတစ္ခ်က္ေတာ့ပ်က္သြားသည္။သို ့ေသာ္ပါးနပ္စြာခ်က္ခ်င္း ျပန္ျပံဳးျပနိဳင္သည္။

“သာမာကစကားေျပာတာေတာ္တယ္ ဒါ့ေၾကာင့္ မဟာရာဇာ က သာမာ့ကို အျမဲဦးစားေပးတယ္ထင္ပါရဲ ့”

မာက႑ီရဲ ့မ်က္ႏွာျပံဳးျမျမရွိေနေပမယ့္ မ်က္လံုးကိုထိုးေဖာက္ျပီးရင္တြင္းက စိတ္ထားမွာေတာ့ မနာလို ၀န္တိုျခင္း
ကၠုႆာမစ ၦရိယ ျခံရံထားတဲ ့ကိေလသာ ခိုးေတြလွ်ံေ၀ေနေပလိမ့္မည္။

“ဒါက မဟာရာဇာနဲ ့သက္ဆိုင္တဲ့ ကိစၥပါ။ကိုယ့္အေနနဲ ့ မဟာရာဇာအေပၚထားတဲ့ေမတၱာမ်ိဳး မာက႑ီနဲ ့၀ါသုလတို ့မိဖုရားႏွစ္ဦးလံုးအေပၚမွာ အတူတူပဲထားတယ္။
ကိုယ့္ဘက္က ျဖဴစင္မြန္ျမတ္တဲ ့ေစတာထားရင္ အဲ့ဒီေစတနာနဲ ့တူမွ်တဲ့အက်ိဳးကို တစ္ေန ့ခံစားရ မွာဘဲ
ေစတနာသည္ ကံတဲ့ ဒါ့ေၾကာင့္ကိုယ့္ရင္ထဲမွ ေကာင္းျမတ္ျဖဴစင္တဲ့စိတ္ေစတနာ၇ွိေအာင္ပဲၾကိဳးစားခဲ့တယ္။”

“သာမာ့ရဲ ့အေတြးအေခၚပညာေလးက ဆန္းလွေခ်လား ”

ကိုယ့္ရဲ ့အေတြးအေခၚမဟုတ္ပါဘူးမာက႑ီ ျမတ္ဗုဒၶရဲ ့အဆံုးအမ ဓမၼတရား ပါ”

ဘာ- ဗုဒၶ -ဟုတ္လား”

အံ့ၾသမွဳ-ခက္ထန္မွဳ- တင္းမာမွဳမ်ား မာက႑ီ၏ မ်က္ႏွာေပၚမွာ လွ်ပ္စီးလက္သလို တစ္မ်ိဳးျပီးတစ္မ်ိဳးေျပာင္းလဲသြား၏။

“ဗုဒၶ ”ဟူေသာအသံကို ၾကားရတဲ့သူတိုင္း စိတ္ႏွလံုးႏူးညံ့ေပ်ာ့ေျပာင္းသြားၾကရစျမဲျဖစ္ပါလွ်က္ ယခု “မာက႑ီ ”က်ေတာ့
ဘာ့ေၾကာင့္မ်ားရန္သူတစ္ေယာက္ေတြ ့သလို ခက္ထန္သြားပါလိမ့္ စဥ္းစားမရ။

“ဗုဒၶကို သာမာဘယ္တုန္းကေတြ ့ခဲ့လဲ ဘယ္မွာေတြ ့တာလဲ”

“ေကာသမၺီျပည္ကို ဗုဒၶၾကြေရာက္ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္.ျမတ္ဗုဒၶရဲ ့တရားေတာ္ေတြကို ကိုယ္တိုင္မနာၾကားခဲ့ရပါဘူး၊
အေမ ေဒၚခုဇၨဳတၱရာ ထံကေနဆင့္ ေဟာျပလို ့သာ နာခဲ့ရတာပါ”

မာက႑ီမ်က္ႏွာမူရာနံရံ၌ ေလသာျပတင္းေပါက္ တစ္ေပါက္ရွိေနသည္။

“ဒီျပတင္းေပါက္က ဘာအတြက္ေဖာက္ထားတာလဲ”

ဗုဒၶအေၾကာင္းေျပာေနရင္းအဆက္အစပ္မ၇ွိ ျပတင္းေပါက္ဆီသို ့ေရာက္ျပန္သည္၊သူမဘယ္လိုေျဖရမွန္းမသိ။

“ဘယ္လိုလဲသာမာ၊ဒီျပတင္းေပါက္က ဘာ့အတြက္ေဖာက္ထားတာလဲဆိုတာ မေျဖနိဳင္ေတာ့ဘူးလား”

မဟာရာဇာ ေလသံဖမ္းျပီးသူမအားစစ္လားေဆးလားလုပ္ေနသည္မွာ စိတ္ပ်က္စရာေတာ္ေတာ္ေကာင္းလွပါသည္။
သူမကိုယ္တိုင္ ေဒါသကိေလသာ မ၀င္မိေအာင္ သတိေလးနဲ ့စိတ္ကိုဆံုးမထားေနသည္မို ့သည္းခံေနနိဳင္ျခင္းျဖစ္သည္။

“ဗုဒၶကို ကိုယ္တိုင္ဖူးေတြ ့ရဖို ့မလြယ္ဘူးေလ ၊ဒါ့ေၾကာင့္ ဗုဒၶ နဲ ့သာ၀ကေတြ ဆြမ္းခံၾကြလာတဲ့ အခ်ိန္မွာဖူးေတြ ့နိဳင္ေအာင္ေဖာက္ထားတာပါ”

သူမရဲ ့့အေျဖသည္ မဟာရာဇာအမ်က္ရွ ေစနိဳင္ေသာအေျဖျဖစ္မည္ကို သိေနပါေသာ္လည္း လိမ္လည္ျခင္းမျပဳပဲ အမွန္အတိုင္းသာ ၀န္ခံလိုက္သည္။ေသာတပန္တို ့မည္သည္ ငါးပါးေသာသီလကို အသက္ႏွင့္လဲ၍ လံုျခံဳေအာင္ေစာင့္ေရွာက္တတ္၏။မိမိအသက္ကိုသာအေသခံမည္ သီလကို ေတာ့အက်ိဳးမခံပါ။ဒီလိုျမင့္ျမတ္တဲ့
တရားနဲ ့ကိုယ္က်င့္သီလကို ျမတ္ဗုဒၶရဲ ့သာသနာမွာသာ နာၾကားခြင့္ က်င့္ၾကံခြင့္ရခဲ့သည္ပဲ။သူမ ရတနာသံုးပါးကို အသက္ႏွင့္လဲဤၾကည္ညိုမိပါသည္။

“မဟာရာဇာသိရဲ ့လား သာမာ”

“မသိဘူး မာက႑ီ မေကာင္းမွဳအကုသိုလ္ လုပ္ေနတာမဟုတ္ဘူး၊မင္းအာဏာကို ထိခိုက္တာမဟုတ္ဘူးေလ”

“ဒါေပမယ့္ ကိုယ္တို ့ဘာသာတရားနဲ ့မဇၥ်ိမအမ်ိဳးသမီးေတြရဲ ့ဓေလ့ထံုးတမ္းကို ခ်ိဳးေဖာက္ရာက်တယ္ေလ
ကိုယ့္ခင္ပြန္းရဲ ့ေနာက္ကြယ္မွာ အျခားတစ္ေယာက္ကိုအျမဲ ၾကည့္တာဟာ အျပစ္ေလ ”

သူမကို “မာက႑ီ ” အထင္လြဲေနျပီပဲ..

“ဗုဒၶဟာ ကိေလသာျပည့္ေနတဲ့ သာမန္လူသားမဟုတ္ဘူး မာက႑ီ ကိေလသာတဏွာကင္းေနတဲ့ၾကည္ညိုစရာ
ပုဂၢိဳလ္ထူး ။လူသားေတြကို ကိေလသာတဏွာႏြံကေန ခ်မ္းသာျခင္းဆိုတဲ့ နိဗၺာန္ေရာက္ေအာက္တရားျပေပးေနတဲ့ပုဂၢိဳလ္
ျမတ္ဘုရား၇ဲ ့တရားေတာ္ဟာ လူသတ္သမား အဂၤုလိမာလကိုယ္ေတာင္ ယဥ္ေက်းေအာင္ဆံုးမနိဳင္ခဲ့ပါတယ္ မာက႑ီ။
ေလာကရဲ ့တရားသခင္မို ့
“ဗုဒၶ ” ကိုသန္ ့ရွင္းစင္ၾကယ္တဲ့စိတ္နဲ ့ၾကည္ညိုတာပါ ညစ္ညမ္းတဲ့ကိေလသာတဏွာစိတ္နဲ ့မဟုတ္ပါဘူး ”

မာက႑ီ မေက်နပ္စိတ္နဲ ့သူမအားႏွဳတ္မဆက္ပဲ ထျပန္သြားသည္။

မာက႑ီ သူမထံသို ့ေရာက္လာျခင္း၏အေၾကာင္းအရင္းကို သိသြားပါျပီ။သူမကိုျပႆနာလုပ္ဖို ့မာက႑ီ အတြက္ခိုင္လံုသည့္
အေၾကာင္းျပခ်က္ရသြားျပီပဲ။

*****************************************************

သူမသည္ေၾကာက္ရြံ ့တုန္လွဳတ္ျခင္းကင္းစြာနဲ ့မဟာရာဇာကို ရင္ဆိုင္လိုက္သည္။ေ၇ႊသမင္ဘယ္ကထြက္ ဘုရင္ၾကီးတာကထြက္
ဆိုသလို ဒီေမးခြန္းဟာ “မာက႑ီ” ကေနတဆင့္လာတယ္ဆိုတာ သိလိုက္ပါျပီ။

“ေမာင္ေတာ္ ဘာေမးလိုက္တယ္ဆိုတာ ထပ္ျပီးမိန္ ့ေတာ္မူပါဦး”

“ႏွမေတာ္ရဲ ့အေဆာင္မွာ ထူးထူးျခားျခား ျပတင္းေပါက္ ေဖာက္ထားတာ ေတြ ့မိလို ့ေမးတာပါ”

မဟာရာဇာက မသိသလို ထပ္ေျပာျပေပမယ့္ “မာက႑ီ” ရဲ ့ခၽြန္တြန္း စကားဆိုတာ သူမသိေနပါသည္။

“ႏွမေတာ္ ေမာင္ေတာ့္အေပၚမွာ လိမ္ညာမေျပာတတ္ဘူးဆိုတာ ယံုပါသလား ေမာင္ေတာ္”

“ယံုပါတယ္ ႏွမေတာ္ ေမာင္ေတာ့္အေပၚမွာ အျမဲတမ္း ႏူးည့့ံသိမ့္ေမြ ့စြာေျပာတဲ့ ႏွမေတာ္ဟာ မညာတတ္ဘူးဆိုတာ
ယံုျပီးသားပါ။ဒါ့ေၾကာင့္လဲႏွမေတာ္ကို အားလံုးထက္ေမာင္ေတာ္ပိုျမတ္ႏိုးတာပါ”

“ဒီလိုဆိုရင္ႏွမေတာ္ အေၾကာင္းစံုေလွ်ာက္ပါ့မယ္...
ပန္းသည္ေဒၚသုမန အိမ္မွာ အေမ ခုဇၨဳတၱရာ ပန္းသြား၀ယ္ရင္း ျမတ္ဗုဒၶရဲ ့တရားေတာ္ကို နာၾကားခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။
အရင္တုန္းက ေမာင္ေတာ္ ေပးေနက်ပန္းဖိုး ရွစ္က်ပ္ ကို ေလးက်ပ္ဖိုး ပဲ၀ယ္ျပီးက်န္တဲ့ေလးက်ပ္ကို ခိုးယူခဲ့ေပမယ့္
ျမတ္ဗုဒၶရဲ ့တရားေတာ္ကို နာၾကားခြင့္ရျပီးတဲ့ေနာက္မွာ ခိုးခ်င္တဲ့ အကုသိုလ္စိတ္ေတြ လံုး၀မရွိေတာ့ဘူးတဲ့.
ငါးပါးသီလ ကိုလည္း က်ဳးလြန္လိုတဲ့ဆႏၵမ၇ွိေတာ့ဘူးတဲ့။
ခႏၶာရဲ ့ဒုကၡ ဘ၀ရဲ ့အျပစ္ေတြကို လဲ သိျမင္ခဲ့တယ္တဲ့။ဒါ့ေၾကာင့္ ႏွမေတာ္ လဲ အေမ ခုဇၨဳတၱရာ သိတဲ့တရားေတြကို ကိုယ္တိုင္သိခ်င္လို ့ တဆင့္ေဟာျပခိုင္းခဲ့ပါတယ္။ျမတ္ဗုဒၶရဲ ့တရားေတာ္ကို အေမခုဇၨဳတၱရာ.ကေနတဆင့္နာၾကားခြင့္ရလို ့
ျမတ္ဗုဒၶကို ေလးစားၾကည္ညိုမိပါတယ္။ ျမတ္ဗုဒၶကို ကိုယ္တိုင္ဖူးေတြ ့ျပီး ကိုယ္တိုင္တရားနာခ်င္ေပမယ့္
မဇၨိ်မ ဓေလ့အရ အမ်ိဳးသမီးေတြ အိမ္တြင္းပုန္းရမယ္၊ ျပင္ပနဲ ့ကူးလူးဆက္ဆံခြင့္ မရွိေလေတာ့၊ႏွမေတာ္တို ့
မွာအျပင္ထြက္ျပီးျမတ္ဗုဒၶကို ဖူးေျမာ္ၾကည္ညိုခြင့္ မရခဲ့လို ့ျပတင္းေပါက္ေဖာက္ျပီး ဖူးေတြ ့မိပါတယ္ေမာင္ေတာ္”
ျပီးေတာ့ မင္းအုပ္ခ်ဳပ္ေရးနဲ ့မျငိစြန္းမထိခိုက္လို ့ ေမာင္ေတာ့္ကို အသိမေပးပဲေဖာက္ထားခဲ့မိတာပါ”

အခ်က္အလက္ ခိုင္မာစြာနဲ ့သူမရွင္းျပေတာ့ မဟာရာဇာျပံဳးလွ်က္ေခါင္းညိတ္ေန၏။


“ႏွမေတာ္ကို ေမာင္ေတာ္ ျမတ္နိဳးတာ အမွန္တရားကို ရင္ဆိုင္ရဲတဲ့ သတၱိ၇ွိတယ္၊စိတ္ထားျမင့္ျမတ္တယ္
..တျခားမိဖုရားေတြမွာမရွိနိဳင္တဲ့ အရည္အခ်င္းေတြပဲႏွမေတာ္”

“ဗုဒၶကို ကိုယ္တိုင္ဖူးေတြ ့ခ်င္သလားႏွမေတာ္”

ျပံဳးေနရာမွ ခ်က္ခ်င္း ခက္ထန္ေသာစကားမ်ာေၾကာင့္သူမအံ့သြားရပါသည္။ဘယ္လိုသေဘာထားျဖင့္ေမးမွန္းမသိေပမယ့္
အေမး၇ွိလာေတာ့ အေျဖရွိရ မွာမို ့သူမရင္ထဲက အတိုင္းေျဖလိုက္ပါသည္။

“တစ္ကယ္ၾကည္ညိုမိတာမို ့ တစ္ကယ္ဖူးေတြ ့ခ်င္ပါတယ္ေမာင္ေတာ္ .တက္မက္တဲ့ တဏွာစိတ္နဲ ့မဟုတ္ပါဘူး
ေလာကရဲ ့တရားသခင္ မို ့ေလးစားစိတ္နဲ ့ဖူးေျမာ္ကန္ေတာ့ခ်င္ရံုသက္သက္ပါ။တရားနာခ်င္ရံုသက္သက္ပါေမာင္ေတာ္”

သူမ မဟာရာဇာ မ်က္၀န္းကို ေမာ္ၾကည့္မိေတာ့ ေဒါသေ၀ေနတဲ ့အေငြ ့အသက္ေတြ ေတြ ့ေနရပါသည္။
သူမ၏စကားတြင္အမွားမပါတာေတာ့ ကိုယ္တိုင္၀န္ခံရဲပါသည္။

“ဒါဆိုရင္ ဗုဒၶအေပၚသက္၀င္ၾကည္ညိုသူေတြအားလံုးကို ေမာင္ေတာ္က ေသဒဏ္ေပးမယ္ဆိုရင္ေကာ”

သူမရင္ထဲ ဟာခနဲျဖစ္သြားသည္၊မဟာရာဇာ ၏ အသိညဏ္ေတြ နားလည္မွဳေတြ “မာက႑ီ ” ရဲ ့ပေယာဂ ၀င္ပူးခံေနရျပီးလား။
ႏွလံုးသားတစ္ခုလံုး တုန္လွဳတ္သြားမိသည္။ေသျခင္းတရားကို ေၾကာက္ရြံ ့လို ့ေတာ့မဟုတ္ပါ။ ဗုဒၶ အေပၚေမာင္ေတာ္ အထင္မွားအျမင္မွားလို ့ေစာ္ကားခဲ့ရင္ အကုသိုလ္အျပစ္ၾကီးမွာစိုးေသာေၾကာင့္
ေမာင္ေတာ့္ အေပၚသနားဂရုဏာစိတ္နဲ ့တုန္လွဳတ္သြားတာပါ။

“ေျပာေလ ႏွမေတာ္ ေသဒဏ္က်ခံျပီး ဗုဒၶ ကို ကိုးကြယ္၀ံ့သလား”

သူမအသက္ကို ျပင္းျပင္းတစ္ခ်က္ရွဴသြင္းျပီး စိတ္ကို တည္ျငိမ္သြားေအာင္ ဓမၼအားသစ္ေတြစုစည္းလိုက္သည္။

“ဗုဒၶကို ၾကည္ညိုမိလို ့သတ္မယ္ဆိုရင္ အေသခံရဲပါတယ္ေမာင္ေတာ္ ..ဘာလို ့လဲဆိုေတာ့ မွန္ကန္တဲ့အေတြးအျမင္ေတြ သိခြင့္ရသြားလို ့ပါဘဲ။ဗုဒၶရဲ ့လမ္းညႊန္ဆံုးမမွဳေတြဟာ ျဗဟၼဏေတြ ကိုးကြယ္ေနတဲ့ အယူအဆ ေတြထက္သာလို ့ျမင့္ျမတ္လို ့ပါပဲ ။
အခုဆိုရင္ျမတ္ဗုဒၶရဲ ့ မင္းမ်ိဳးမင္းႏြယ္ေတြအားလံုး မင္းစည္းစိမ္ခ်မ္းသာေတြစြန္ ့ျပီးသာသနာ့ေဘာင္မွာ ေပ်ာ္ေမြ ့ေနတာဟာ စစ္မွန္တဲ့ျငိမ္းခ်မ္းျခင္းေတြ
ေတြ ့သြားလို ့ပါဘဲ။ ဗုဒၶဟာ ဘာသာ သာသနာအတြက္ လူသတ္ျပီး မစည္းရံုးဘူး။ဗုဒၶ၀ါဒ ကိုလက္ခံနိဳင္ေအာင္
ေမတၱာေတာ္နဲ ့သြန္သင္ညႊန္ျပေပးခဲ့ပါတယ္၊ ဗုဒၶ ရဲ ့တရားေတာ္ေတြအားလံုးဟာ အေၾကာင္းအက်ိဳးခိုင္လံုတယ္။
ေ၀ဖန္ဆန္းစစ္နိဳင္တယ္ ၊ေမးျမန္းေဆြးေႏြးနိဳင္တယ္၊ မွန္မမွန္ေသခ်ာအစမ္းသပ္ခံနိဳင္တယ္၊တစ္ဖက္စြန္းေရာက္တဲ့ အယူ၀ါဒမဟုတ္ဘူး။တစ္ကယ္က်င့္ၾကံခဲ့ရင္ လက္ေတြ ့ဘ၀မွာပဲ ေလာဘ ၊ေဒါ ၊ေမာဟ
ကင္းစြာနဲ ့စိတ္ခ်မ္းသာျခင္း။စိတ္တည္ျငိမ္ျခင္း ေတြခံစားရတယ္၊။ ျဗဟၼဏ အယူအဆေတြထက္သာလို ့ႏွမေတာ္ ကိုးကြယ္ၾကည္ညိုမိတာပါ။
အသက္ထက္ဆံုးၾကည္ညိုကိုးကြယ္ဆည္းကပ္မွာမို ့သတ္ရင္လဲေသရဲပါတယ္ ေမာင္ေတာ္ ၊ေသျခင္းတရားဆိုတာ လူတိုင္းေတြ ့ၾကံဳရမယ့္တရားပါ။ႏွမေတာ္ေစာင့္ထိန္းခဲ့တဲ့ ငါးပါးသီလနဲ ့ရတနာသံုးပါး အေပၚအသက္ေပးျပီးၾကည္ညို ရတဲ့ ကုသိုလ္စိတ္ဟာ သံသရာတစ္ေလွ်ာက္လံုးမွာ အျမင့္ျမတ္ဆံုးအျဖစ္မွတ္တမ္း၀င္သြားမွာပါ။”

သူမရဲ ့ျပတ္သားေသာစကားမ်ားေၾကာင့္ မဟာရာဇာ မ်က္ႏွာျပန္ျပံဳးလာပါသည္၊သည္ေတာ့မွ မဟာရာဇာ့ပရိယာယ္ ကို သူမ ေကာင္းစြာသိသြားပါသည္။

“ထပ္ဆင့္တိုးျပီးေလးစားရပါတယ္ ႏွမေတာ္..... ႏွမေတာ္ကို ေမာင္ေတာ္ထပ္ျပီးဆုခ်ီးျမွင့္ေတာ္မူမယ္”

မဟာရာဇာ ေပးတဲ့ဆုေၾကာင့္ပဲ“ ဗုဒၶ” ကိုလြတ္လပ္စြာ ဖူးေျမာ္ႏိုင္
ဖို ့က်ယ္ျပန္ ့ခမ္းနားသည့္ေလသာျပတင္းေပါက္မ်ား သူမအိမ္မွာ ေဖာက္ခြင့္ရသြားခဲ့သည္။

“ေစတနာသည္ ကံ ေစတနာမွန္သည့္ ကံတရား။”

အနိဳင္အရွံဳးစကားသံုးရလွ်င္ေတာ့ ဒီတစ္ပြဲ သူမနိဳင္ျပီး “မာက႑ီ” ရွံဳးသြားသည္ေပါ့။
သူမအားအလဲထိုးမည့္ “မာက႑ီ ” ၏ အေကာက္ညဏ္ပြဲစဥ္က ျပီးျပတ္မည္မဟုတ္ေသးပါ။ဘာ့ေၾကာင့္မ်ား သူမကိုေရာ သူမၾကည္ညိုသည့္ ဗုဒၶကိုပါ မုန္းေန၇မွန္းမစဥ္းစားတတ္ေတာ့ပါ။

****************************************************************
“သခင္မေလး ၾကားျပီးျပီလားဟင္”

“ဘာကိုၾကားရမွာလဲ သုဇာ ရဲ ့ အရင္းမရွိအဖ်ားမရွိ...”

“ေျပာခ်င္စိတ္ေတြမ်ားသြားလို ့ပါသခင္မေလးရဲ ့ ဟို...သခင္မ အခ်စ္ေတာ္ေလ...”

“လာျပန္ျပီ..သခင္မအခ်စ္ေတာ္က ဘယ္သူတုန္း မသိပါလား..”

“ ဘယ္သူ၇ွိရမွာလဲ မာက႑ီ ေလ”

“မာက႑ီ ဘာျဖစ္လို ့လဲ သုဇာ”

“ျမိဳ ့တြင္းမွာ ဆြမ္းခံၾကြေနတဲ့ ဗုဒၶကို မာက႑ီက သူ ့လူေတြနဲ ့လိုက္ဆဲခိုင္းတယ္တဲ့...”

“ဟင္..”
ၾကားလိုက္ရတဲ့ စကားက သူမနားကိုယ္ပင္မယံုၾကည္နိဳင္ပါ။ ရုပ္ကေလး မွဳန္ေနေအာင္ လွတဲ့ မာက႑ီမွာ အဲ့ဒီလိုယုတ္ညံ့တဲ့ စိတ္ထားေတြရွိေနပါလား.မိဖုရားဆိုတဲ ့ဂုဏ္သိကၡာ နဲ ့ေတာင္ မတန္ေအာင္ ေအာက္တန္းက်လွေခ်လား။

“ဗုဒၶကို ဘာလို ့မ်ား အညွိးတၾကီး ရွိရတာလဲေနာ္..”

သူမဘာသာညည္းညူမိသည္။

”“အဲ့ဒီအေၾကာင္းလား ကၽြန္မ သိပါတယ္ သခင္မေလး..”

“ဆိုစမ္းပါဦး မုျဒာ က သိလွေခ်လား..”

“မာက႑ီ တို ့နယ္မွာ ကၽြန္မတို ့အမ်ိဳးေတြ ၇ွိတယ္ သခင္မေလး၊ သူတို ့ေျပာျပတာက.. မာက႑ီ ကို မဟာရာဇာ မေတြ ့ခင္က
ေခ်ာလြန္းလွလြန္းလို ့တဲ့ သူ ့မိဘေတြက ေတာ္တန္ရံုေယာက်ၤားေတြနဲ ့မတန္ဘူးဆိုျပီး ဗုဒၶနဲ ့သြားစပ္ပါတယ္။
ဗုဒၶ က အပုတ္ေကာင္ကို သရုပ္ေဆာင္ထားတဲ့ မာက႑ီ ကို ယူဖို ့မေျပာနဲ ့လက္နဲ ့ေတာင္ မတို ့ထိဘူး လို ့ျပန္ေျပာေတာ့
သူ ့လို အေခ်ာအလွကို အပုတ္ေကာင္လို ့ေျပာရေကာင္းလား ျငင္းရေကာင္းလားဆိုျပီး ဗုဒၶ ကို မုန္းတီးေနတာေလ သခင္မေလး”

“ေၾသာ္..”

မုျဒာ ေျပာျပခ်က္ကို ေၾသာ္....ဟုသာ သူမညည္းတြားမိသည္။

၁၅၀၀ ကိေလသာတဏွာႏြံ ကို အရဟတၱမဂ္ ညဏ္နဲ ့ပယ္သတ္ထားနိဳင္ျပီ ျဖစ္တဲ့ “ဗုဒၶ ”
သစၥာေလးပါးတရားကို သိျမင္ေတာ္မူတဲ့ “ဗုဒၶ ”ကိုမွ....၊ျဖစ္မွျဖစ္ရေလ မာက႑ီ ရယ္။

“ေနာက္ထပ္ဘာေတြထပ္ျဖစ္ေသးလဲ ”

“ဘာမွေတာ့မျဖစ္ပါဘူး သခင္မေလး ဗုဒၶ က မာက႑ီ ဆဲတာကို ဂရုေတာင္မစိုက္ဘူးတဲ့ ေနာက္ေတာ့ မာက႑ီ လက္ခ်က္ ဆိုတာသိသြားေတာ့ သူ ့ကိုပဲ လူေတြကမုန္းၾကတာေပါ့”

“ေအးကြယ္- ဗုဒၶကိုေတာင္ ေစာ္ကားရဲတဲ ့အကုသိုလ္ ကံက ေသးတာမဟုတ္ဘူး မာက႑ီ အတြက္ ရင္ေလးမိတယ္ သုဇာရယ္..”

ရန္ျငိဳးဖြဲ ့တတ္ေသာ၊ေကာက္က်စ္တတ္ေသာ၊ ကလဲ့စားေခ်လိုေသာ မာက႑ီ ၏စိတ္သည္ ေၾကာက္စရာေကာင္းလွသလို သနားစရာလည္းေကာင္းလွပါသည္။အကုသိုလ္ကံ ေစတနာႏွင့္တူေသာအက်ိဳးကို တစ္ေန ့ရင္ေကာ့ေအာင္ သူမခံရေပေတာ့မည္။
ခက္သည္က ေလာဘ၊ေဒါသ၊ ေမာဟာ မာန၊ကၠုႆာမစၦရိယ ၊ဆိုတဲ့ကိေလသာအညစ္အေၾကးကိုျမတ္ဗုဒၶ ရဲ ့
တရားေရေအးနဲ ့ေဆးနိဳင္မွ ကင္းနိဳင္မွာမို ့ အခုလို ဗုဒၶကိုေတာင္မုန္းတဲ့ မာက႑ီ ဟာ ဗုဒၶရဲ ့တရားနဲ ့ပိုေ၀းသြားျပီေပါ့။
ျမတ္ဗုဒၶ ပြင့္ခ်ိန္ၾကံဳပါရက္နဲ ့ဖူးခြင့္မရတာ ႏွေျမာစရာေကာင္းလွပါသည္။

“ဗုဒၶ” ကို ျပႆ နာရွာျပီးဘာမွမၾကာ..မာက႑ီ တစ္မ်ိဳးထြင္ျပန္သည္။
“ဗုဒၶ” ကိုမနိဳင္ေသာအခါ မာက႑ီ၏ ျမွားဦးသည္ ဗုဒၶ အေပၚ ၾကည္ညိဳမိေသာ သူမထံလွည့္လာျပန္သည္။

သူမထံ မင္းမွဳထမ္းတစ္ဦးက ၾကက္ အ၇ွင္မ်ားယူလာ၏။
သာမာ၀တီ လက္ႏွင့္ကိုယ္တိုင္သတ္ျပီး မဟာရာဇာ ပြဲေတာ္တည္ရန္ ဟင္းခ်က္ရမည္ ဟု အမိန္ ့ထုတ္ထားသည္။
ဘုရင္ပြဲေတာ္တည္ရန္ ဘုရင္တစ္ပါး၏အမိန္ ့မည္သူလြန္ဆန္၀ံ့သနည္း ။
သူမအတြက္ မင္းအမိန္ ့အာဏာေၾကာက္တာထက္ ျမတ္ဗုဒၶေဟာထားေသာ အကုသုိလ္ တရားျပဳလုပ္ရမွာ ပိုေၾကာက္ပါသည္။
မင္းအမိန္ ့ဆန္ ့က်င္လို ့ေသဒဏ္က်ရင္ တစ္ဘ၀ပဲနာလိမ့္မည္.အကုသိုလ္ေၾကာင့္ ငရဲက်လွ်င္ေတာ့ သံသရာတစ္ေလွ်ာက္
နာလိမ့္မည္။သူတစ္ပါးအသတ္ကို သတ္ဖို ့စိတ္ေတာင္မကူးမိပါ။မိမိအသက္ကိုသာအေသခံသြားမည္။
ထို ့ေၾကာင့္ မဟာရာဇာ၏ ေစခိုင္းခ်က္ကို ရဲ၀ံ့စြာျငင္းပယ္လိုက္သည္။
( ရွင္းလင္းခ်က္....ေသာတပန္တို ့မည္သည္ အပယ္က်နိဳင္သည့္ ငါးပါးသီလကို
က်ဳးလြန္လိုတဲ့ကိေလသာအကုသိုလ္စိတ္ကို ပယ္သတ္နိဳင္ပါတယ္။။သာမန္ပုထုဇဥ္ ေတြေစာင့္ထိန္းေနတဲ့ ငါးပါးသီလဟာ အသိတရားနဲ ့့တမင္ေ၇ွာင္တာပါ။ကုသိုလ္ရေအာင္တမင္ၾကိဳးစား ေစာင့္ထိန္းရတာပါ။ကိေလသာအကုသိုလ္စိတ္ေတြ လံုး၀ကင္းသြားတာမဟုတ္ဘူး။သတိပဌာန္တရား က်င့္လို ့
ေသာတပတၱိမဂ္ ရမွ အလိုလိုကင္းသြားတာပါ။ျမတ္ဘုရားရဲ ့တရားေတာ္ဟာ လက္ေတြ ့ဘ၀မွာဘဲ
ကိေလသာ အကုသိုလ္ကင္းျပီး ကိုယ့္ကိုစိတ္ထားျမင့္ျမတ္တဲ့ပုဂၢဳိလ္ ျဖစ္ေစနိဳင္တယ္ပါတယ္၊”)

ေနာက္ မၾကာခင္ ဗုဒၶအတြက္ ဆြမ္းဟင္းလ်ာခ်က္ရန္ဟုဆိုကာ ၾကက္အေသ တစ္ေကာင္ ပို ့လာျပန္သည္၊
ဤ တစ္ၾကိမ္တြက္ ပံ့သကူ အသားေပမို ့ လက္ခံထားခဲ့ကာ ဗုဒၶ အမွဴး၇ွိေသာ သံဃာေတာ္တို ့အားလွဳဒါန္းလိုက္ပါသည္။
သူမအေန ျဖင့္ မလုပ္သင့္မလုပ္ထိုက္တာကိုျငင္းျပီး လုပ္သင့္လုပ္ထိုက္တာကို လက္ခံလိုက္သည့္အတြက္ ဘာဘာညာညာမစဥ္းစားပါ။

သုဇာ ႏွင့္မုျဒာ တို ့ ႏွစ္ဦးမွာသာ ထူးဆန္းသည့္အျဖစ္အပ်က္အား စံုစမ္းေထာက္လွမ္းေရးထြက္ေတာ့မွ
မာက႑ီ ၏ ေခ်ာက္တြန္းခ်က္ဆိုတာသိရပါသည္။မဟာရာဇာ ထက္ ဗုဒၶနဲ့သံဃာေတာ္ ေတြကိုပိုအေလးေပးေၾကာင္းမဟာရာဇာ
အထင္လြဲေအာင္ ၾကက္အရွင္ပို ့ျပီး ဆြမ္းခ်က္ရန္အတြက္ၾကက္အေသပို ့ခဲ့ပါသည္။
ငါးပါးသီလ ကို သူမႏွင့္အေျခြအ၇ံေတြအားလံုး အသက္ႏွင့္လဲ၍ ေစာင့္ထိန္းေနတာ မာက႑ီသိေသာေၾကာင့္ မဟာရာဇာအတြက္ လက္မခံပဲျငင္းနိဳင္ေအာင္ ၾကက္အရွင္ပို ့သည္မွာလဲ မာက႑ီ ၏ လွည့္ကြက္၊မဟာရာဇာ မသိေအာင္ တိတ္တဆိတ္ေဆာာင္ရြက္ခဲ့ေသာ အေကာက္ညဏ္၊
သူမမွာေတာ့ မာက႑ီ ႏွင့္ေတြ ့ရမွာပင္ ေၾကာက္လွပါသည္။

စိတ္၏ပင္ကိုယ္ သဘာ၀သည္ ေဖြးလက္ျဖဴစြတ္ေနပါသည္။လူတို ့သည္ အခါခပ္သိမ္း စိတ္ထားျဖဴစင္မြန္ျမတ္သင့္ပါလွ်က္
ရံဖန္ရံခါ ေကာက္က်စ္စဥ္းလဲျခင္း မွာ ငါ..တည္းဟူေသာ အတၱလႊမ္းမိုးမွဳ ေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
ဓမၼ ကိုက်င့္သံုးျခင္းျဖင့္ တက္မက္မွဳ ေလာဘတဏွာ၊ ရန္လိုမွဳ ေဒါသတဏွာ၊ အယူအဆ မွားယြင္းမွဳ ပပဥၥ တရားမ်ားလည္း နည္းသထက္နည္းလွ်က္တေျဖးေျဖး ေမွးမွိန္ကြယ္ေပ်ာက္သြားေစနိဳင္၏။
ေမတၱာ၊ ကရုဏာတရား ကိန္း၀ပ္ေနေသာ ႏွလံုးသားရွိသူသည္ အစဥ္သျဖင့္ တည္ၾကည္ျငိမ္သက္ေသာ စိတ္ျဖင့္ ေအးျငိမ္းခ်မ္းသာစြာေနရ၏။အရာရာတြင္ ပပဥၥ တရားမ်ားျဖင့္ ျမင္၍ ေလာဘ၊ေဒါသ၊ ေမာဟ၊ စိတ္တို ့ျဖင့္ေကာက္က်စ္
စဥ္းလဲယုတ္မာသူတို ့မွာ ယင္းတို ့၏ ေစတနာႏွင့္ထိုက္တန္စြာ ကိုယ္စိတ္ဆင္းရဲျခင္းသာ ခံစားရေပလိမ့္မည္။ဤသည္ကား “ဓမၼ” ၏
နိယာမတရားေပတည္း။

“ဓမၼ ” အစစ္၏ အႏွစ္သာရ ကို သူမသိျမင္လာေသာအခါ ခ်စ္ခင္မွဳ၊ ၾကင္နာမွဳ၊ငဲ့ညွာမွဳ၊ စြန္ ့လႊတ္အနစ္နာခံမွဳ ႏွင့္တူ ကိုယ္က်င့္သိကၡာလည္းတိုးတက္လာျပီး သူမ၏စိတ္အစဥ္မွာလည္း ပို၍ ၾကည္လင္လာသည္။
ေဒၚခုဇၨဳတၱရာ ထံမွာတဆင့္ ဗုဒၶ၏တရားမ်ားကို မျပတ္မလပ္နာယူျပီး၀ိပႆနာ တရားမ်ား ၾကိဳးစားအားထုတ္ခဲ့ရတာမို ့သူမ၏စိတ္ဓါတ္ႏွင့္ကိုယ္က်င့္တရားလည္း ျမင့္ျမတ္လာေအာင္ အေရာင္တင္နိဳင္လာသည္။
မဟာလူသား “ဗုဒၶ” ၏ဓမၼတည္းဟူေသာ တရား သည္ သူမအား ေလာဘ တည္းဟူေသာတဏွာႏြံ၌ ေျခမကၽြံမိေအာင္ သတိ၇ွိေစခဲ့သည္။
ျဖဴစင္ေသာေမတၱာစိတ္ကိုလည္းခိုင္ခံ့စြာ တည္ျမဲေစခဲ့သည္။
ရတနာသံုးပါးဆည္းကပ္မွဳကို အခ်ိန္မ်ားစြာ ပိုေပးထားေသာေၾကာင့္ မဟာရာဇာ သူမထံအလာက်ဲကာ “မာက႑ီ” ၏
အေခ်ာ့အအျမဴအယုအယေအာက္မွာ တမ္းတမ္းစြဲျဖစ္လာသည္၊။ထို ့အတြက္ သူမ မနာလို၀န္တိုစိတ္မျဖစ္ခဲ့ပါ၊
ျငိမ္းခ်မ္းမွွဳ ဓမၼ ကို ႏွလံုးသြင္းဖို ့အခ်ိန္ပိုရသျဖင့္ “မာက႑ီ” ကိုပင္ေက်းဇူးတင္ရေပလိမ့္မည္။
အခ်ိန္တိုင္းမွာ မဟာရာဇာ “မာက႑ီ” အပါးမွာ ေပ်ာ္ေမြ ့နိဳင္လွ်င္ သူမ ပို၍ ၀မ္းသာေက်နပ္ရေပလိမ့္မည္။

*************************************************************
သို ့ရာတြင္..
အလာက်ဲေသာ မဟာရာဇာ ရုတ္တရက္ ေရာက္လာေသာေၾကာင့္ အံ့ၾသစြားခရီးဦးၾကိဳျပဳလိုက္ရပါသည္။
ပို၍ထူးျခားသည္က “မာက႑ီ ” လည္းအတူပါလာသည္။
ေဒၚခုဇၨဳတၱရာ ဦးေဆာင္ေသာ တရားေဆြးေႏြးပဲြကို အေရးေပၚရုတ္သိမ္းလိုက္ျပီး အခန္းတြင္းမွ အလွ်ိဳလွ်ိဳထြက္ခြာသြားၾကသည္။
မာက႑ီ ေရာက္လာလွ်င္ျပႆနာ ပါလာစျမဲမို ့ေဒၚခုဇၨဳတၱရာ ႏွင့္သုဇာတို ့ တေနရာရာကေန အေျခအေနကိုေစာင့္ၾကည့္ေနေပလိမ့္မည္။
မဟာရာဇာက သြားေလရာ ေဆာင္တတ္သည့္ သူ၏ “ဟတၳိကႏၱေစာင္း ”ကို သလြန္ေညာင္ေစာင္းေခါင္းရင္မွာတင္လိုက္ျပီး သလြန္ေညာင္ေစာင္းမွာထိုင္သည္။မာက႑ီ မွာမူ ျပတင္းေပါက္နားသြားျပီးခန္းဆီးစကိုင္လိုက္ သလြန္ေညာင္ေစာင္းနားလာလိုက္၊ေစာင္းကိုကိုင္ၾကည့္သလို လုပ္လိုက္ျဖင့္ဂနာမျငိမ္ျဖစ္ေနသည္။တကယ္တမ္းမွာ မဟာရာဇာအေဆာင္ကူးလာလွ်င္ဘယ္မိဖုရားကမွ မ်က္ႏွာေျပာင္တိုက္ လိုက္
၀ံ့ရိုးထံုးစံမရွိပါ။ဘယ္လိုအဓိပၸါယ္ျဖင့္မဟာရာဇာ ႏွင့္အတူပါလာရသည္ကိုမသိေပမယ့္သတိၾကီးၾကီးေတာ့ထားရေပလိမ့္မည္။

“တိုင္းေရးျပည္ရာ အလုပ္ေတြမ်ားေနလို ့ႏွမေတာ္ဆီ မေရာက္နိဳင္တာၾကာပါေပါ့၊ေမာင္ေတာ့္အေပၚမွာ ေရႊစိတ္ေတာ္ ညိုေနျပီလား ႏွမေတာ္”..

“သခင္မေလးေရ...ကြယ္ရင္ေမ့ ေတြ ့ေသေအာင္လြမ္း ဆိုတဲ့စကားက ေယာက်ၤားေတြလက္သံုးစကား။ဇနီးမယားေနာက္ကြယ္မွာ
ေနခ်င္သလိုေန ေပြခ်င္သလိုေပြျပီး ျပန္ေရာက္လာတဲ့အခါ ပလီပလာ ကလီကစာေတြ လုပ္ပါေရာ၊အင္မတန္မွာမာယာမ်ားတဲ့ ေယာက်ၤားတို ့ရဲ ့ မုသားစကားေတြသိလား.......”

အပ်ိဳၾကီး မသုဇာ ၏ စကားကိုျပန္လည္ၾကားေယာင္ကာျပံဳးမိရပါသည္။

“ေမာင္ေတာ့္အေပၚမွာ ဘယ္တုန္းကမွ ေ၇ႊစိတ္ေတာ္ မညိုခဲ့ဖူးပါဘူး၊မိဖုရားၾကီး ရဲ ့ေနရာမွာေနရတာမို ့့သေဘာထားလဲၾကီးရမယ္မဟုတ္လားေမာင္ေတာ္၊ မဟာရာဇာ စိတ္ခ်မ္းသာမွ တိုင္းျပည္နိဳင္ငံစည္ပင္တိုးတက္ေအာင္
အုပ္ခ်ဳပ္နိဳင္မွာမို ့ေမာင္ေတာ္ ကို္ယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာက်န္းမာခ်မ္းသာပါေစလို ့အစဥ္ေမတၱာပို ့လွ်က္ပါ”

“နားလည္ေပးတာေက်းဇူးတင္ပါတယ္ႏွမေတာ္”
ထိုစဥ္မွာ....
“ရွဴး..ရွဴး..”

“အမေလး..ေျမြၾကီး..ေျမြ..ေျမြ...”

မာက႑ီ၏စူးစူး၀ါး၀ါးေအာ္ဟစ္သံ..။
ျဖဳန္းကနဲ ထရပ္ျပီးထိတ္လန္ ့အံ့ၾသေၾကာက္ရြံ ့သြားေသာ မဟာရာဇာ။
အခန္းတြင္းသို ့ေျပး၀င္လာၾကေသာ မင္းခ်င္းမ်ား..။
ျပီးေတာ့ သုဇာ မုျဒာ ေဒၚခုဇၨဳတၱရာ ႏွင့္ သူမ၏ ရံေရြေတာ္မ်ား။
မင္းခ်င္းမ်ားလက္ခ်က္ျဖင့္ေျမြၾကီးမွာ အသက္မ၇ွိေတာ့...

“အိမ္မက္မေကာင္းလို ့ မသြားပါနဲ ့လို ့အတန္တန္တားခဲ့ပါလွ်က္နဲ ့.ေမာင္ေတာ္ရယ္..
မေသေကာင္းမေပ်ာက္ေကာင္း၊ႏွမေတာ္လိုက္လာခဲ့လိုသာေပါ့၊။ ေတာ္ေတာ္အၾကံပက္စက္ပါလား သာမာ၀တီ
ေမာင္ေတာ့္အသက္ကိုလုပ္ၾကံဖို ့အထိေတာင္ရည္ရြယ္သတဲ့လား၊လုပ္ရက္ပါေပ့။”

သူမအား လက္ညွိးထိုးျပီး ဆတ္ဆတ္ခါရန္ေတြ ့စကားေျပာေနေသာ မာက႑ီ ကိုသာ အံ့ၾသစိတ္ႏွင့္ အေၾကာင္သားေငးၾကည့္ေနမိသည္။ တိုက္ဆိုင္မွဳလား..လုပ္ၾကံမွဳလား၊ အသိစိတ္ေတြကအေျပးအလႊားအေျဖရွာၾကည့္၏။
မဟာရာဇာကို အမွတ္မထင္ၾကည့္မိေတာ့ သူမအား စိမ္းစိမ္းၾကီး စိုက္ၾကည့္ကာ ေဒါသ ခိုးမ်ားေ၀ေနေသာအၾကည့္မွာ နဂါးတစ္ေကာင္သာဆိုလွ်င္ သူမ ျပာက်သြား ေပလိမ့္မည္။ အခ်စ္ေတာ္မ၀င္ နိုင္ေတာ့ေအာင္ အျပစ္ေတာ္ျမင္ေနျပီထင့္။
“ေျမြ ”ဟု မာက႑ီ ေအာ္သံ ၾကားသည္ႏွင့္ လွည့္အၾကည့္၊-ပါးပ်ဥ္ေထာင္ေနေသာေျမြကိုအေတြ ့၊ခုန္ထြက္ေျပးေလေသာ မဟာရာဇာ
သူမႏွင့္အလွမ္းေ၀းသြားျပီး သူ၏လက္တြင္းမွာ သူမႏွလံုးသားတည့္တည့္ သို ့ခ်ိန္ရြယ္ထားေသာ ေလးႏွင့္ ျမား။
ေလးျမားကို အားသန္သေလာက္ လက္ေျဖာင့္ေသာ မဟာရာဇာ ၏ အႏၱရာယ္ စက္ကြင္းမွ လြတ္ေအာင္ တိမ္းေ၇ွာင္ဖို ့မလြယ္၊
သူမအားခ်စ္ျမတ္နိဳးလွပါသည္ဆိုေသာ ခ်စ္သူ၏ လက္ခ်က္ျဖင့္ ေသပြဲ၀င္ရန္သာ၇ွိသည္။
ထိုစဥ္မွာ သူမအသက္အားကာကြယ္ဖို ့အေသခံရန္ အေျပးလာကာ သူမေရွ ့မွာ ကာထားေသာ ေဒၚခုဇၨဳတၱရာ အား တားျမစ္ကာ
ေဘးသို ့ဖယ္ထြက္ေစ၏။

“အတိတ္က ျပဳခဲ့ဖူးတ့ဲ ၀ဋ္ေၾကြးရွိရင္ ေျပးမလြတ္ပါဘူး အေမ..ေပးဆပ္ရံုသာ၇ွိပါတယ္။မဟာရာဇာ ယခုျပဳတဲ့အမွဳ ဟာ အသစ္ဆိုရင္ေတာ့ သခင္မရဲ ့ေမတၱာစြမ္းအားက ကာကြယ္ေစာင့္ေ၇ွာက္ ေပးပါလိမ့္မယ္။အေမေဘးဖယ္ျပီးသာေနပါ သခင္မ သစၥာျပဳပါ့မယ္”

ႏွလံုးအိမ္တြင္းမွ ဓမၼအားသစ္ကို စုစည္းလိုက္သည္ ေလးနက္တည္ျငိမ္ေသာစိတ္ျဖင့္ မဟာရာဇာ ၏မ်က္ႏွာကို စိတ္ဆိုးျခင္း၊နာက်ည္းျခင္း၊ကင္းစြာ ေမတၱာကုိစူးစိုက္ ပို ့လိုက္သည္။
မဟာရာဇာ ၏လက္တြင္းမွ ေလးညွိဳ ့သည္လည္း တျဖည္းျဖည္းတင္းလာသည္။

“ကၽြႏု္ပ္၏ ဦးေခါင္းထက္၌ ဗုဒၶၾကြေရာက္သီတင္းသံုးေတာ္မူပါေစသတည္း၊ ကၽြႏု္ပ္သည္ မိခင္ဖခင္ေက်းဇူးရွင္မ်ားအေပၚ၌လည္းေကာင္း ၊ေက်းဇူး၇ွင္ မိတၱသူၾကြယ္၊ေဃာသကသူေဌးအေပၚ၌လည္းေကာင္း၊
မဟာရာဇာႏွင့္မာက႑ီ တို ့အေပၚ၌လည္းေကာင္း၊အလံုးစံုေသာေလာကသားအားလံုးအေပၚ၌ လည္းေကာင္း၊အပိုအလို အတိုးအေလ်ာ့မ၇ွိ တူမွ်ေသာေမတၱာကိုသာ ထားခဲ့ပါသည္ ၊ဤမွန္ကန္ေသာသစၥာစကားေၾကာင့္
အကၽြႏ္ုပ္ ၏ အတိတ္က ၀ိပါက၀ဋ္ေၾကြး ေပးဆပ္ရန္မရွိပါက မဟာရာဇာခြင္းလိုက္ေသာျမားသည္ အကၽြႏ္ုပ္၏ ႏွလံုးသားကို
ေဖာက္ထြင္းမသြားနိဳင္ပါေစသတည္း။”

မ်က္လံုးကို မွိတ္လွ်က္ ေလးနက္ေသာစိတ္ျဖင့္ ေမတၱာ အမိုးေမတၱာတံတိုင္းမ်ား သူမတစ္ကိုိယ္လံုးကို အာရံုျဖင့္လႊမ္းျခံဳလိုက္သည္။ေမတၱာအင္အားမ်ားသည္ သူမ၏ တစ္ကိုယ္လံုးအား လံုးျခံဳေႏြးေထြးသြားေစသည့္ႏွယ္။
မဟာရာဇာ ၏ ေလးညွိဳ ့မွ ျမားသည္လည္း အရွိန္ျပင္းစြာ လြတ္ထြက္လာပါသည္။

“ဟယ္..”
“ဟင္..”
“ဟာ..”
ထိတ္လန္ ့အံ့ၾသဖြယ္အသံမ်ားေၾကာင့္ သူမမ်က္လံုးျပန္ဖြင့္ လိုက္ရာ မထင္မွတ္တဲ့ျမင္ကြင္းကိုရုတ္တရက္ေတြ ့လိုက္ရပါသည္။
မဟာရာဇာပစ္လႊတ္လိုက္ေသာျမားသည္ သူမထံသို ့ေရာက္မလာပဲ လမ္းတစ္၀က္မွာပင္ ပစ္သူ မဟာရာဇာ ထံျပန္လွည့္သြား
ပါသည္။

“မဟာရာဇာ ေဘးကင္းရန္ကြာ ခ်မ္းသာပါေစ ”

လို ့ႏွဳတ္မွ အသံထြက္လွ်က္ ေမတၱာပို ့လိုက္သည့္ခဏ မဟာရာဇာ ၏ ႏွလံုးသားကို ေဖာက္သြားအံ့ဆဲဆဲျမားတံမွာ ၾကမ္းျပင္ေပၚ ျဖဳတ္ကနဲျပဳတ္က်သြားခဲ့သည္။
ေဒါသမွ ေသာက၊ ေသာက မွာ ေနာင္တ သို ့ေျပာင္းလဲသြားမဟာရာဇာ သည္ မင္းအိေျႏၵေတာင္မဆည္နိဳင္ပဲ သူမထံ အေျပးလာျပီး သူမေရွ ့ေမွာက္မွာပင္ ဒူးေထာက္ကာ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ရင္မွာ ယွက္လွ်က္ ယူၾကံဳးမရစြာေတာင္းပန္ပါေတာ့သည္။

“ျဖဴစင္တဲ့စိတ္ထားနဲ ့ျမင့္ျမတ္ဂုဏ္နဲ ့ျပည့္စံုလွတဲ့ မိဖုရားၾကီး သာမာ၀တီ ။ေမာင္ေတာ္ဟာ သူယုတ္မာရဲ ့စကားကို နားေယာင္ျပီးသူေတာ္ေကာင္းကိုျပစ္မွားမိသူျဖစ္ခဲ့ပါျပီ။ေမာင္ေတာ့္အျပစ္ကို သည္းခံခြင့္လႊတ္ေပးပါ။သက္မဲ့ျမားကပင္ မိဖုရားရဲ ့ဂုဏ္ကို သိပါေသာ္ျငား ေမာင္ေတာ္မသိခဲ့ျခင္းမွာ မိုက္မဲလြန္းလွပါသည္။ယေန ့ကစျပီး ႏွမေတာ္ဟာ ေမာင္ေတာ္ရဲ ့
ကိုးကြယ္ရာ ဆရာတစ္ဆူျဖစ္ပါေစေတာ့။။”

သူမသည္ မဟာရာဇာ ၏ ယွက္ထားေသာလက္ကို ေျဖျဖဴတ္ေပးျပီး ျပန္လည္ထရပ္ေစသည္။

“ခြင့္လႊတ္ပါတယ္ေမာင္ေတာ္..ဒါေပမယ့္ႏွမေတာ္ကို ဆရာအျဖစ္ကိုးကြယ္ဖို ့မလိုပါဘူး ႏွမေတာ္ရဲ ့ႏွလံုးသားမွာ ေမတၱာတရားကိန္း၀ပ္ေစတဲ့“ဓမၼ” ၊ “ဓမၼ” ရဲ ့ပိုင္ရွင္ျဖစ္ေတာ္မူတဲ့ ဗုဒၶကို သာ ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ပါ။ေမာင္ေတာ္ကိုယ္တိုင္
စစ္မွန္တဲ့ ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာ အမွန္တကယ္ခံစားရပါလိမ့္မယ္။”

သူမ၏ ခြင့္လႊတ္မွဳ ကိုရေတာ့မွ မဟာရာဇာ မ်က္ႏွာျပန္လည္ ျပံဳးလာသည္။
မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ ့အဆင္းႏွင့္အခ်င္း ကို မဟာရာဇာ ခြဲျခားနိဳင္ခဲ့ျပီေလ၊ရုပ္ေခ်ာသေလာက္ အညွိဳးၾကီးေသာ မနာလိုစိတ္ၾကီးေသာ မာက႑ီရဲ ့အတြင္းစိတ္ကို ေသခ်ာသိခြင့္ရသြားျပီးေပါ့။
မာက႑ီအားမသိမသာလွည့္ပတ္ရွာမိေတာ့ အခန္းထဲတြင္မေတြ ့ေတာ့ပါ။အေျခအေနမေကာင္းလို ့ေျပးျပီထင္။

“ဗုဒၶကို ယံုယံုၾကည္ၾကည္ နဲ ့ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ပါေတာ့မယ္ ႏွမေတာ္..ႏွမေတာ္ကိုလည္း မိခင္အရာ ဆ၇ာအရာမွာ အားထားပါရေစ..ေမာင္ေတာ္က်ဴးလြန္မိတဲ့ အျပစ္ ေတြကို ေတာင္းပန္ခ်င္လို ့ဆုခ်ီးျမွင့္ေတာ္မူမယ္။လိုရာဆုကိုသာေတာင္းပါႏွမေတာ္..”

“ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ေမာင္ေတာ္..ေလာကမွာ တန္ဖိုးဘယ္ေလာက္ရွိရွိ ၾကီးျမတ္တဲ့လာဘ္ေဆာင္ပစၥည္းျဖစ္ပါေစ ႏွမေတာ္ မလိုခ်င္ပါဘူး။
ႏွမေတာ္ လိုခ်င္တဲ့အခြင့္အေရးေလးက ဗုဒၶ နဲ ့တပည့္သံဃာေတာ္ေတြကို ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ လွဴဒါန္းခြင့္ေလးကိုပဲသနားခ်ီးျမွင့္ေတာ္မူပါ”

“ႏွမေတာ္ အလိုဆႏၵအတိုင္း ျပည့္၀ရပါေစ့မယ္ဗ်ာ..”

ထိုအခ်ိန္မွစ၍ “ဗုဒၶ ”အမွဴး၇ွိေသာ သံဃာေတာ္မ်ား အား ေရႊနန္းေတာ္ ၀ယ္ အားရပါးရ ဖူးေျမာ္ခြင့္ တ၇ားနာခြင့္ လွဴဒါန္းခြင့္
ရခဲ့ျပီမို ့ “ေကာသဗၺီျပည္” တြင္ ဗုဒၶသာသနာ ေနလို လလို ထြန္းလင္းေတာက္ပခဲ့ပါသည္။

********** ****** ****** ******* ****** ******** ******** *********
အပိုင္း(၃) နိဂံုး

“မနက္ျဖန္ ေမာင္ေတာ္ ေတာကစားထြက္မယ္ ႏွမေတာ္”

သူမကိုယ္တိုင္ အံ့ၾသစိတ္နဲ ့ရုတ္တရက္ ပြင့္ထြက္သြားေသာႏွဳတ္ခမ္းကို မသိမသာျပန္ေစ့ထားလိုက္သည္။

“ေမာင္ေတာ့္ ကိုေျပာမယ္ျပဳျပီးမွ ဘာလို ့ ႏွဳတ္ဆိတ္သြားရတာလဲ ႏွမေတာ္..”

အကင္းပါးလွေသာ မဟာရာဇာ သည္ သူမ၏အမူအရာကိုခ်က္ခ်င္းအကဲျဖတ္နိဳင္သည္ပဲ။

“ေျပာေလ..ႏွမေတာ္”

“မင္းနဲ ့မိဖုရား ဆိုတဲ့ ဂုဏ္ပုဒ္ သာ မရွိခဲ့ရင္ေတာ့ အေကာင္းသားေပါ့ ေမာင္ေတာ္..”

“ဘာျဖစ္လို ့လဲ..”

သူမ၏စကားကို မဟာရာဇာ ပိုစိတ္၀င္စားလာဟန္၇ွိသည္။

“ဘုရင္မင္း ျမတ္ျပဳတဲ့အမွဳကို အေကာင္းအဆိုးေ၀ဖန္ခြင့္ ရွိတဲ့လူသား ေလာက မွာ မေမြးဖြားေသးဘူးထင္ပါရဲ ့”

“ေမာင္ေတာ္ ေျပာထားျပီးျပီပဲ ႏွမေတာ္ဟာ ေမာင္ေတာ့္ အေမ ေမာင္ေတာ့္ဆရာေလ၊ တိုင္းေ၇းျပည္ရာ စြတ္ဖက္ခြင့္မျပဳနိဳင္ေပမယ့္
ေမာင္ေတာ့္ ကိုေတာ့ ဗုဒၶရဲ ့ဓမၼ လမ္းေၾကာင္းေပၚက ညႊန္ျပဆံုးမ နိဳင္ပါတယ္။”

“ေမာင္ေတာ္ တစ္ကယ္ခြင့္ျပဳတယ္လား”

မဟာရာဇာ သည္ ၾကင္နာေသာအျပံဳးျဖင့္ ေခါင္းညိတ္ျပ၏။

“ေစတနာစကားမို ့အမ်က္ေတာ္ အရင္မရွ ဖို ့ေလွ်ာက္ထားခ်င္ပါရဲ ့”

“ေမာင္ေတာ့္ အက်ိဳးကို လိုလားတဲ့ ဇနီးအလိမၼာ ေလးဆိုတာ ယံုၾကည္ပါတယ္ႏွမေတာ္ ေလွ်ာက္မွာသာေလွ်ာက္တင္စမ္းပါ”

“ဗုဒၶကို ယံုၾကည္ျမတ္နိဳးရင္ ဗုဒၶ ရဲ ့အဆံုးအမကိုနာခံဖို ့ဗုဒၶ သတ္မွတ္ထားတဲ့ စည္းမ်ဥ္းဥပေဒကို လိုက္နာဖို ့လိုအပ္ပါတယ္ ေမာင္ေတာ္”

“ႏွမေတာ္ ဘာကိုဆိုလိုတာလဲ..”

“ငါးပါးသီလ ကို ေမာင္ေတာ္ ျမဲျမံေအာင္ ၾကိဳးစားေဆာက္တည္ပါရဲ ့လား”

“စြမ္းနိဳင္သမွ်ေတာ့ ၾကိဳးစားပါတယ္ႏွမေတာ္”

ဒါျဖင့္ေတာကစားထြက္တာကေရာ”

မဟာရာဇာ သူမ၏ဆိုလိုရင္းကိုသေဘာေပါက္လာဟန္ ျပံဳးေယာင္သန္းလာသည္။

“ဘာလဲ ပါဏာတိပါတာ သိကၡာပုဒ္ ကိုေျပာမလို ့လား”

ေမးျပီးမွ မဟာရာဇာ သေဘာက်စြာရယ္လိုက္သည္။

“ဟုတ္တယ္ ေမာင္ေတာ္ သတၱ၀ါေတြရဲ ့အသက္ကို သတ္ျဖတ္ညွင္းဆဲျခင္းမွ ေ၇ွာင္က်ဥ္ရမယ္လို ့ဗုဒၶဆံုးမေတာ္မူခဲ့တယ္မဟုတ္လား”

“ေရွးေရွးမင္းေတြ လက္ထက္ကတည္းက ေတာကစားထြက္တဲ့ အစဥ္အလာ၇ွိခဲ့တာပါႏွမေတာ္”

”ေရွး ရိုးရာ အစဥ္အလာျဖစ္တိုင္း အားလံုးအမွန္ျဖစ္တာမွမဟုတ္တာပဲေမာင္ေတာ္ရဲ ့။ ဗုဒၶ ရဲ ့အဆံုးအမ စကားထက္ မွန္တာ ေလာကမွာ ဘာမွမ၇ွိပါဘူး၊သူတစ္ပါးကိုသတ္ျဖတ္ညွင္းဆဲတာဟာ အကုသိုလ္ကံပဲ။အကုသုိလ္ျပဳလုပ္ရင္ တူတဲ့အက်ိဳးကို ခံစားရမွာပဲ၊
ေသရင္လဲအပယ္လားမယ္တဲ့။”

“ဒီလိုဆိုရင္ ေမာင္ေတာ္တစ္ခုေမးခ်င္တယ္။ကိုယ့္တိုင္းျပည္ကို ရန္သူေတြ မတရားသိမ္းပိုက္ဖို ့ ၾကိဳးစားေနတယ္ဆိုပါေတာ့ အနိဳင္က်င့္သမွ် ေခါင္းငံု ့ခံေနရမွာလား၊ ျပန္ျပီးခုခံကာကြယ္သတ္ျဖတ္လို ့မရဘူးလား၊ ကိုယ္သူ ့ကို မသတ္ရင္ သူကကိုယ့္ကို သတ္ျပီး
ကိုယ့္နိဳင္ငံကို သိမ္းေတာ့မွာမို ့ကိုယ္က လက္ဦးျပီးသတ္ရင္ေရာ နိဳင္ငံကိုကာကြယ္ဖို ့သတ္တဲ့သူမွာ အျပစ္ရွိပါသလား”

ေမးလာေသာစကားကိုသူမသေဘာက်စြာျပံဳးမိပါသည္၊ေမးသင့္ေမးထိုက္သည့္ေမးခြန္းလည္းျဖစ္ပါသည္။

“ဗုဒၶ အလိုက်ဆိုရင္ေတာ့ သည္းခံျခင္း ဆိုတဲ့ ခႏီ ၱတရားကိုပဲ က်င့္သံုးၾကဖို ့ဆံုးမထားပါတယ္ေမာင္ေတာ္။
“သည္းမခံနိဳင္တဲ့အဆံုး သည္းခံျခင္းဟာ ေအာင္ျမင္ျခင္းမည္၏ ” တဲ့။
ဗုဒၶဘုရား၇ွင္ ကိုယ္ေတာ္တိုင္ အသက္အေသခံျပီး ဒုကၡခံျပီး ခႏီ ၱပါရမီ ကို ဘ၀ေပါင္းမ်ားစြာျဖည့္က်က္ခဲ့ရပါတယ္။သူ ့ကိုမသတ္ရင္ သူက ကိုယ့္ကိုယ္သတ္လိမ့္မယ္။ကိုယ္ေသမွာေၾကာက္လို ့သူ ့ကိုသတ္လိုက္တယ္ဆိုပါစို ့။သူေသမွ ကိုယ္အသက္ရွင္ခြင့္ ရနိဳင္မယ္ဆိုတဲ့အသိ၀င္လာတာနဲ ့သူ ့ကိုေသေစခ်င္တဲ့ေစတနာေပၚလာတယ္။သတ္လိုက္ေတာ့ ပါဏာတိပါတာ ကံေျမာက္သြားတယ္။
ကိုယ့္အသက္ကို ကာကြယ္တာျဖစ္ျဖစ္ နိဳင္ငံကို ကာကြယ္ဖို ့ပဲျဖစ္ျဖစ္ေသေစခ်င္လို ့သတ္ျဖတ္တာဟာ အကုသုိလ္ကံပဲ၊
“ဓမၼ” ရဲ ့နိယာမဟာ တစ္သမတ္တည္း ၇ွိပါတယ္။မ်က္ႏွာမလိုက္တတ္ပါဘူး။ ရဟန္းမို ့လို ့၊ဘုရင္မို ့လို ့၊သူေဌးမို ့လို ့အပယ္မက်ပါေစနဲ ့
ဆင္းရဲသားမို ့လို ့၊ဒြန္းစ႑ား မို ့လို ့မေကာင္းမွုလုပ္တိုင္းအပယ္က်ပါေစဆိုျပီး မ်က္ႏွာမလိုက္တတ္ဘူးေမာင္ေတာ္။ေကာင္းတာကို လုပ္တဲ့သူဟာ ေကာင္းက်ိဳးခံစားရမွာဘဲ ၊မေကာင္းတာကို လုပ္ခဲ့ရင္ မေကာင္းတာခံစားရမွာပဲေလ။ခ်ိဳတဲ့အသီးကို စိုက္တဲ့သူတိုင္း ခ်ိဳတဲ့အသီး စားရသလို ခါးတဲ့အသီးကို စိုက္တဲ့သူတိုင္း ခါးတဲ့အရသာ ခံစားရမယ့္သေဘာပါ။
ေလာကရွဳေထာင့္ ကၾကည့္ရင္ေတာ့ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ကို မတရားသိမ္းပိုက္လာရင္ ခုခံတြန္းလွန္ကာကြယ္သင့္ပါတယ္။မခုခံရင္ မတရား အနိဳင္က်င့္တာ ေစာ္ကားညွင္းဆဲတာေတြ ခံခ်င္လဲခံရလိမ့္မယ္။ခုခံတြန္းလွန္ျပန္ရင္လဲ သူေသရင္ ေသ၊ မေသရင္ ကိုယ္ေသရမွာပဲ၊
ကိုယ္ကသူ ့ကိုသတ္လိုက္လို ့သူေသသြားရင္ ကိုယ္တိုင္က အပယ္လားမယ္။မခုခံပဲ သီးခံခြင့္လႊတ္စိတ္နဲ ့ကိုယ္ေသသြားရင္ လူ ့ဘ၀ ကို ဆံုးရွံဳးရမယ္၊ဘယ္သူပဲေသ ေသ ကိုယ့္ဘက္က နစ္နာရတာခ်ည္းပါပဲ။ဒါေပမယ့္နိဳင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းဆိုတာ ကိုယ့္အသက္ဆံုးရွံဳးရမယ္။ဒါမွမဟုတ္ အပယ္လားမယ္ ဆိုတာ သိပါလွ်က္နဲ ့မတရားမွဳကိုေအာင္နိဳင္ေရးအတြက္ ျပည္သူေတြအတြက္ ကိုယ္က်ိဳးစြန္ ့အနစ္နာခံ ေဆာင္ရြက္ၾကတာပဲ၊
ဘာလို ့လဲဆိုေတာ့ အနစ္နာခံျခင္းနဲ ့သူတစ္ပါး အက်ိဳးေဆာင္ရြက္ျခင္းဆိုတဲ ့လူ ့တာ၀န္ကို ေက်ပြန္ရမွာပါပဲ”

“ေမာင္ေတာ္သေဘာေပါက္လာျပီႏွမေတာ္”

မဟာရာဇာထံမွာ ၾကားရေသာ ဤစကားမွ်သည္ပင္ စမ္းက်ေရစီးသံႏွယ္ သူမ ႏွလံုးစိတ္၀မ္းျငိမ္းခ်မ္းလွပါ၏။

“ဒါဆို နိဳင္ငံေတာ္ကို တာ၀န္ယူေစာင့္ေရွာက္ေနရတဲ့ ဘုရင္ေတြ တာ၀န္၇ွိသူေတြအတြက္ အကုသုလ္မျဖစ္ေအာင္ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္တဲ့နည္းေလး ဗုဒၶက ညႊန္ျပထားတာရွိလား ႏွ မေတာ္..”
လိုလိုလားလားနဲ ့ေမးလာေတာ့ သူမမွာ ဆက္ေျပာျပဖို ့ပိုမိုအား၇ွိသြားေလသည္။
ဗုဒၶက တိုင္းျပည္ကိုအုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ မင္းေတြ ေစာင့္ထိန္းက်င့္ၾကံဖို ့မင္းက်င့္တရား ဆယ္ပါး ခ်မွတ္ေပးထားပါတယ္ေမာင္ေတာ္၊

“(၁) အလွဴေပးျခင္း (၂) ငါးပါးသီလ ျပည့္စံုျခင္း (၃) အမွဳထမ္းမ်ားအား လံုေလာက္ေသာရိကၡာေပးေ၀ျခင္း
(၄) ရိုးသားေျဖာင့္မတ္ျခင္း (၅) သိမ္ေမြ ့ႏူးညံ့စြာေျပာဆိုက်င့္ၾကံျခင္း (၆)အက်င့္သီလကို ျခိဳးျခံစြာေစာင့္ထိန္းျခင္း
(၇) အမ်က္မထြက္ျခင္း (၈) မႏွိပ္စက္ မညွင္းပန္းျခင္း (၉) သည္းခံျခင္း (၁၀)ျပည္သူတို ့ႏွင့္မဆန္ ့က်င္ျခင္း ...။
ဆိုတဲ့ (၁၀) ခ်က္ကိုသာ နိဳင္ငံတိုင္း ကိုအုပ္စိုးတဲ့ ဘုရင္ေတြ လိုက္နာက်င့္သံုးရင္ တစ္နိဳင္ငံနဲ ့တစ္နိဳင္ငံ မတရားသိမ္းပိုက္က်ဴးေက်ာ္တာေတြ အခ်င္းခ်င္းသတ္ျဖတ္ညွင္းဆဲတာေတြ ရွိမွာမဟုတ္ဘူး။
မင္းနဲ ့ျပည္သူအားလံုး ငါးပါးသီလနဲ ့ကိုယ္က်င့္တရားသာ ေစာင့္ထိန္းၾကမယ္ဆိုရင္ အဲ့ဒီနိဳင္ငံဟာ အျငိမ္းခ်မ္းဆံုးနဲ ့ အေကာင္းဆံုးနိဳင္ငံျဖစ္လာမွာပါပဲ။
အေရးၾကီးဆံုးက ကိုယ္က်င့္သီလနဲ ့လူလူခ်င္းကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ေလးပါပဲေမာင္ေတာ္”

မဟာရာဇာ ေခါင္းကိုဆတ္ခနဲညိတ္လိုက္၏။ သူမေျပာသည္မ်ားကို လက္ခံသေဘာက်ေၾကာင္းသိရေတာ့ အတိုင္းမသိ ပီတိျဖစ္ရျပန္ပါသည္။

“မင္းက်င့္တရားဆယ္ပါးႏွင့္အညီ ျပည့္စံုေအာင္ အတတ္နိဳင္ဆံုးၾကိဳးစားပါ့မယ္ ႏွမေတာ္”

သူမသည္ ေလာက၌ အခ်ိဳျမိန္ဆံုးေသာ စကားကိုၾကားလိုက္ရသလို ရင္၀ယ္ပီတိ ျဖစ္ရပါသည္။
သလြန္ေပၚထိုင္ေနရာမွ ျဖည္းညင္းစြာထ လိုက္ျပီး တစ္လွမ္းခ်င္းထြက္သြားေသာ မဟာရာဇာ ၏ ေက်ာျပင္ကို ၾကည့္ရင္း
ပီတိေသာမနႆ စိတ္မ်ားျဖာေ၀လွ်က္ က်န္ခဲ့၏။
သည္မွ်မက....။
တံခါး၀အေရာက္တြင္ မဟာရာဇာ သမင္လည္ျပန္လွည့္ေျပာခဲ့သည့္စကားက...

“ေၾသာ္....ႏွမေတာ္ မနက္ျဖန္ေမာင္ေတာ္ ေတာကို အလည္သက္သက္ပဲ သြားေတာ့မယ္ေနာ္..”

သူမေခါင္းကိုသြက္သြက္ကေလးညိတ္လိုက္သည္။
ဤ တစ္ၾကိမ္မွာေတာ့ သူမ၏အျပံဳးတစ္ခ်က္တြင္ ေဖြးလက္သြားတန္းေလးမ်ားပင္ေပၚလြင္သြားရပါသည္။

** ** ** ** ** ** ** ** ** **
“သခင္မေလး....သခင္မေလး”

သူမ၏ အခန္းတြက္းသို ့ သုဇာ ခပ္သုတ္သုတ္၀င္လာသည္။

“ဘယ္လိုျဖစ္လာရျပန္တာလဲ သုဇာ ”

ေမာေနသျဖင့္ သူမေမးခြန္းကိုပင္ ခ်က္ျခင္းျပန္မေျဖန္ဳင္။

“သုဇာကိုေရတစ္ခြက္တိုက္လိုက္ဦး မုျဒာ ဒီကေလးမ ဘာျဖစ္လာတာလဲမသိဘူး”

ေဒၚခုဇၨဳတၱရာ ခိုင္းလိုက္သျဖင့္ မုျဒာေရတစ္ခြက္ငွဲ ့လာ၏။ မုျဒာယူလာေသာေရကို မနားတမ္းေမာ့ေသာက္ျပီးေနာက္ ဟူးခနဲေလမွဳတ္ထုတ္လိုက္၏

“အမေလး..အခုမွပဲ အသက္ရွဴနိဳင္ေတာ့တယ္”

“ကဲ..ေရႊသုဇာ ဘာျဖစ္လာတာလဲဆိုတာ ေျပာျပပါဦး”

“ကၽြန္မတို ့အေဆာင္ေအာက္ေျခကအစ ေရနံေခ်းေတြ လာသုတ္ေနတယ္သခင္မေလး။တိုင္ေတြဆိုလည္းေရနံၾကီးရႊဲရႊဲ စိုေနတဲ့အ၀တ္နဲ ့
လိုက္ပတ္ေနေနၾကတယ္။ကၽြန္မက ဘာလို ့လာသုတ္ေပးတာလဲလို ့ေမးေတာ့ -အေဆာင္ခိုင္ခံ့ေအာင္ မဟာရာဇာက ေရနံေခ်းေတြသုတ္ခိုင္းလို ့တဲ့။ဘယ္သူ ့အမိန္ ့လဲဆိုေတာ့ မဟာရာဇာ အမိန္ ့လို ့ေျပာတာပဲ”

သူမလဲေလ်ာင္းေနရာမွ ထလိုက္သည္။သုဇာေခါင္းကို ခ်စ္စႏိုးပုတ္ျပီး ..

“မဟာရာဇာ ေတာမသြားခင္ အမိန္ ့ေပးခဲ့တာေနမွာေပါ့ သုဇာေလးရဲ ့၊ဘာမ်ားစိုးရိမ္စရာရွိလို ့လဲ”

သူမစကားကိုဘ၀င္မက်သည့္အလား သုဇာကႏွဳတ္ခမ္းေလးစုျပီးမ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ေန၏။

“သခင္မေလးက ဘာမွမသိဘဲနဲ ့..”

“မသိရင္ သိတဲ့ သုဇာက ေျပာျပေပါ့ ”

“အဲ့ဒီေရနံေခ်းေတြ လာသုတ္တဲ့ သူေတြက မဟာရာဇာ ရဲ ့မင္းခ်င္းေတြမဟုတ္ဘူး သခင္မေလးရဲ ့..၊မာက႑ီ ရဲ ့ဘေထြးနဲ ့သူ ့လူေတြ”

“ဟင္....ဟုတ္လား”

“သုဇာနဲ ့မုျဒာ သြားေတာ့ သူတို ့လူေတြရဲ ့လွဳပ္၇ွားမွဳေတြကို သတိၾကီးၾကီးထားျပီးအကဲခတ္ေနၾက၊အေၾကာင္းထူးရင္ အျမန္ဆံုးသတင္းလာပို ့ ၾကားလား”

ေဒၚခုဇၨဳတၱရာ ကခိုင္းလိုက္သျဖင့္ ႏွစ္ဦးလံုးခပ္သုတ္သုတ္ေလး ထြက္သြားၾကသည္။
သူမက ေဒၚခုဇၨဳတၱရာ အားလွမ္းၾကည့္ျပီး ခပ္ျပံဳးျပံဳးေလးေမးလိုက္သည္။

“ဘာကိုဒီေလာက္အထိစိုးရိမ္ေနတာလဲ အေမ”

“မာက႑ီ ကိုေလွ်ာ ့မတြက္နဲ ့သခင္မေလး၊ကမ္းကုန္ေအာင္ယုတ္မာမယ့္မိန္းမ ၊ရုပ္ကေလးနဲ ့မတန္ေအာင္စိတ္ပုတ္တဲ့မိန္းမ
အရင္တစ္ခါၾကည့္ပါလား၊ မဟာရာဇာ နဲ ့လိုက္လာျပီး လူေတြေ၇ွ ့မွာ ေျမြနဲ ့တိုက္သတ္တာ ကံေကာင္းလို ့၊မဟာရာဇာ နတ္ရြာမစံ-သခင္မေလး လဲမဟာရာဇာပစ္တဲ့ျမားနဲ ့အသက္မထြက္တာမဟုတ္လား၊ကၽြန္မတို ့သုဇာတို ့အကြယ္ကေနေသခ်ာျမင္တယ္၊
လူအလစ္မွာ ေစာင္းေပါက္က ပန္းေတြ သူဆြဲျဖဳတ္လိုက္တာနဲ ့တင္ ေျမြထြက္လာတာ၊ သူ ့လက္ခ်က္အစစ္ပဲ၊သခင္မေလးကိုယ္တိုင္လုပ္ၾကံတဲ့ အေနမ်ိဳးေရာက္ေအာင္ ပံုမွားရိုက္လိုက္တာ”

ေဒၚခုဇၨဳတၱရာ အား သူမ ၾကင္နာစြာျပံဳးျပလိုက္သည္၊သူမအေပၚ၌ တာ၀န္အရ ေရာ ေမတၱာေစတနာပါ အျပည့္အ၀ထား၇ွာသည္။

“အေၾကာင္း ေၾကာင့္ အက်ိဳး ျဖစ္လာရတဲ့ ပဋိစၥသမုပၸာဒ္ တရားကိုအေမသိသားပဲေလ၊“မာက႑ီ ” ကိုမမုန္းပါနဲ ့အျပစ္လဲမတင္ပါနဲ ့ေတာ့
“မာက႑ီ ”အဆိုးၾကံသမွ် သခင္မေလးရဲ ့အတိတ္ကျပဳခဲ့တဲ ့အရိပ္ကံပဲမဟုတ္လား၊အေကာင္းအဆိုးမွန္သမွ် အေၾကာင္းအက်ိဳးကံက ျဖစ္လာတာပဲေလ။၀ဋ္ေၾကြးဆိုတာ လႊဲေရွာင္တားဆီးလို ့ရတဲ့ အရာမ်ိဳးမွမဟုတ္ပဲ။”

ေလာကလူသားတိုင္း အခ်င္းခ်င္းၾကင္နာသနားျပီး တစ္ဦးကိုတစ္ဦးေမတၱာထားၾကလွ်င္ အားလံုးျငိမ္းခ်မ္းသာယာေနၾကမည္သာျဖစ္၏။
တစ္ဦးကိုတစ္ဦး အသက္ေသေအာင္မဆိုထားဘိ ၊ထိခိုက္နစ္နာေအာင္ပင္ ရက္စက္ဖြယ္မ၇ွိနိဳင္ေပ။
ေမတၱာသည္ စမ္းေရ ပမာေအးျမလွသည္။
ေဒါသသည္ကားမီး ႏွယ္ပူေလာင္ေစပါသည္။
ေဒါသအုပ္စု၏ ေနာက္လိုက္မ်ားမွာ မနာလိုမွဳကၠူႆာ၊၀န္တိုမွဳ မစၥရိယ၊ ေနာင္တတဖန္ ပူပန္မွဳ ကုကၠဳစၥ၊ဤကဲ့သို ့အကုသိုလ္တရားမ်ား
ျဖင့္သာေလာင္ကၽြမ္းခံရသူတို ့မွာ....
ပတ္၀န္းက်င္တစ္ခြင္ကို ေငးေမွ်ာ္ၾကည့္ရင္းအေတြးမဆံုးမီ ေလသာျပတင္းမွခြာလွ်က္ ဘုရားခန္းထဲသို ့၀င္လာခဲ့၏။၀ိပႆနာ ဘာ၀နာကမၼဌာန္း စီးျဖန္းရန္အခ်ိန္က်ေရာက္ေနျပီ။သူမ၏ရံေရြေတာ္မ်ားအားလံုး ဘုရားခန္းတြင္ကိုယ္စီကိုယ္ငွ
ေနရာအသီးသီးယူကာသူမအားအသင့္ေစာင့္ဆိုင္းေနၾကသည္။

“ကဲ..အားလံုးပဲ ၀ိပႆနာ တရားအားမထုတ္ခင္ ေမတၱာဘာ၀နာပြားရမယ္။အားလံုးညီညီညာညာနဲ ့ေမတၱာ ပို ့ၾကရေအာင္”
အားလံုး၏ေ၇ွ ့ဆံုးတြင္ ၀င္ထိုင္လိုက္ျပီး နိစၥဓူ၀ ျပဳေနၾကအတိုင္း သတိေပးႏွိဳးေဆာ္လိုက္သည္။ အေႏွာင့္အယွက္ကင္းစြာတရားအားထုတ္နိဳင္ရန္ တံခါးမ်ားအားလံုးကိုလည္းေသခ်ာပိတ္ထားျပီးေလျပီ။
“အနႏၱ စၾက၀ဠာ ....အနႏၱသတၱ၀ါ တို ့...
ေဘးရန္ခပ္သိမ္း ျငိမ္းၾကပါေစ
ေသာကခပ္သိမ္းျငိမ္းၾကပါေစ
ဆင္းရဲခပ္သိမ္း ျငိမ္းၾကပါေစ
ႏွလံုးစိတ္၀မ္း ျငိ္မ္းခ်မ္းၾကပါေစ”
သာယာနာေပ်ာ္ဖြယ္ ညီညာဖ်ဖ် သံုးၾကိမ္ရြတ္ဆိုျပီး ေနာက္တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္သြားၾက၏။ေမတၱာကမၼဌာန္း ကိုစတင္စီးျဖန္းၾကသည္။
အတန္ငယ္ၾကာေသာအခါ သူမေနာက္မွာ ထိုင္ေနၾကသည့္ ရံေရြေတာ္မ်ားမွာ ေခ်ာင္းဆိုးသံမ်ား ဆက္ကာဆက္ကာ ထြက္ေပၚလာၾကသည္။ျပီးေတာ့ ဟတ္ခ်ိဳးေခ်သံမ်ား။
သူမကိုယ္တိုင္လည္း မီးခိုးနံ ့မ်ားျဖင့္ မြန္းက်ပ္ေန၏ သို ့ရာတြင္မ်က္လံုးကိုမဖြင့္ ေမတၱာကမၼဌာန္း ကိုသာ သတိမျပတ္ပြားေန၏။

“သခင္မေလး..သခင္မေလး”

သုဇာ ၏ အထိတ္တလန္ ့စူးရွက်ယ္ေလာင္ေသာအသံ ထြက္ေပၚလာ၏ သူမ တုတ္တုတ္ မွ်မလွဳပ္မိ ကမၼဌာန္းကိုအမွတ္မလြတ္ေအာင္ပြားမ်ားေနမိသည္။

“မ်က္လံုးဖြင့္ၾကည့္ပါဦး သခင္မေလးရဲ ့ကၽြန္မ တို ့အေဆာင္ မီးေလာင္ေနျပီ..။”

ငိုသံပါၾကီးျဖင့္ ေအာ္လိုက္ေသာ သုဇာ ေၾကာင့္သူမ ရင္တြင္း၌ သနားဂရုဏာ သက္သြားသည္။မိမိကို မွီခိုအားထားေနေသာ မိန္းကေလးမ်ား
ကိုသတိရကာ မ်က္လံုးကိုအသာဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဘုရားခန္းဆီ သို ့ပင္ မီး ကူးစျပဳေနျပီ။
ေၾသာ္...မာက႑ီ..မာက႑ီ...ဟုသာ ရင္တြင္းမွ ေရရြတ္ရင္း ၀ဋ္ေၾကြးရွိက ဒီဘ၀ ဒီမွ် နဲ ့သာ ေျပပါေစေတာ့..
မာက႑ီရယ္ဟု ေမတၱာ ေရွးရွဳ ပို ့လႊတ္လိုက္ပါ၏။
ရံေရြေတာ္မ်ားမွာ ေၾကာက္ရြံ ့စိတ္မ်ားျဖင့္ ထေျပးအံ့ဆဲဆဲ ကုန္းကုန္းကြကြ ျဖစ္ေနၾကသည္။သူမမွာသာ ေအးစက္စက္ျဖင့္ဘာမွလွဳပ္ရွားမွဳ
မရွိ ပကတိတည္တည္ျငိမ္ျငိမ္ ျဖစ္ေနသည္မို ့သူမအား အားမလိုအားမရျဖစ္ကာ ေရွ ့ဆက္ဘာလုပ္ရမွန္မသိဘဲ ငိုယိုေနၾကျပီ။
မီးေတာက္မီးလွ်ံမ်ားမွာ သူမတို ့အခနး္ပတ္လည္ကို ၀ိုင္း၍ ဟုန္းဟုန္းေတာက္ေလာင္ေနေပျပီ ေျပး၍ လြတ္ဖြယ္လမ္းမျမင္ေတာ့။

“ညီမတို ့...အတိတ္က ျပဳခဲ့တဲ့ အကုသိုလ္၀ဋ္ေၾကြး ရွိခဲ့ရင္ ေျပးလို ့မလြတ္ပါဘူး။ေပးဆပ္ရံုသာ ၇ွိပါတယ္။အတိတ္ဘ၀ က သခင္မတို ့မသိစိတ္ သိစိတ္နဲ ့ျပဳလုပ္ခဲ့ဘူးတဲ့ ကံဆိုးကံမိုက္ေတြေၾကာင့္ ခုလိုခံရတာပဲ။မီးေဘးကလြတ္ေအာင္ မေျပးနိဳင္မယ့္အတူတူ
ေသြးရူးေသြးတန္းနဲ ့ေသမယ့္အစား ဗုဒၶရဲ ့ တရားေတာ္ကို ႏွလံုးသြင္းၾကပါေတာ့ .ေ၀ဒနာႏုပႆနာကမဌာန္း ကို စီးျဖန္းၾကပါေတာ့...”

သူမကိုယ္တိုင္လည္း ေနရာတက် ျပန္ထိုင္ကာ မလွဳပ္မယွက္ ကမဌာန္းတရားမ်ား ပြားမ်ားအားထုတ္ေလ၏။
မီးေတာက္မီးလွ်ံမ်ားကား တေျဖးေျဖးျပင္းထန္လာျပီး မၾကာမီ သူမတို ့ႏွင့္ တကြ ဘုရားခန္းတစ္ခုလံုး ကို ၀ါးမ်ိဳသြားပါေတာ့၏။
ေရႊထီး၊ေရႊနန္း၊ျဖင့္ စံျမန္းရေစကာမူ ဘ၀တစ္သက္တာ ဆိုသည္မွာ လွ်ပ္တစ္ျပက္သာ၇ွိေခ်၏။ ခမ္းနားလွေသာ အေဆာင္အေယာင္ႏွင့္
ရာထူးဂုဏ္သည္လည္းေကာင္း၊ၾကီးက်ယ္ျမင့္ျမတ္လွပါသည္ဆိုေသာဘ၀မ်ားသည္လည္းေကာင္း၊
ေနာက္ဆံုးေတာ့ျပာပံုကေလးတစ္ပံုအျဖစ္မွ်သာ က်န္ရစ္ခဲ့ေတာ့၏။
**************************************************
“မာက႑ီ” အေပၚ၌ ေမတၱာ တရားၾကီးစြာ ခြင့္လႊတ္နိဳင္စြမ္း၇ွိေသာ သာမာ၀တီမိဖုရားၾကီးအား ဗုဒၶျမတ္စြာသည္ အသာဆံုးအျမတ္ဆံုးေမတၱာရွင္(ေမတၱာ၀ိဟာရီ)ဧတဒဂ္ဘြဲ ့ကိုသနားခ်ီးျမွင့္ေတာ္မူခဲ့ပါသည္။
ဥေတနမင္း ပစ္ခြင္းလိုက္ေသာျမားကိုပင္ ဦးတည္ရာသို ့ျပန္လွည့္ေစနိဳင္ေသာ သူမ၏ ေမတၱာ၊သစၥာ စြမ္းအားသည္ မီးေတာက္မီးလွ်ံမ်ားကို ျငိမ္းသြားေစျခင္းငွာ မစြမ္းနိဳင္ပါသေလာဟု ေစာဒက တက္ဖြယ္ရွိပါ၏။
“ေမတၱာ၊သစၥာ၊အဓိဌာန္၊” ဤ သံုးခ်က္ကို အလံုးစံုေသာ ေဘးအေပါင္း ရန္အေပါင္းမွလြတ္ေျမာက္ေအာင္ကာကြယ္နိဳင္သည္မွာ အမွန္ျဖစ္ပါသည္။သက္ေသသာဓက မ်ားစြာလည္းရွိခဲ့ပါသည္။သို ့ရာတြင္ အကုသိုလ္ကံ ၀ိပါက္၀ဋ္ေၾကြး မ်ား၇ွိခဲ့လွ်င္ေတာ့ ထပ္တူထပ္မွ် ေပးဆပ္ရန္သာ၇ွိပါ၏။“ကိုယ္ျပဳတဲ့ကံ ပဲ့တင္သံ ကိုယ့္ထံ ျပန္လာမည္ ”..ကိုယ္တိုက္က စိုက္ပ်ိဳးခဲ့မိတဲ့ အကုသိုလ္မ်ိဳးေစ့ကို ကိုယ္တိုင္ပဲအက်ိဳးျပန္ခံစားရမွာ သဘာ၀ပါ။
ဗုဒၶကိုယ္တိုင္ ပါရမီႏုစဥ္အခါက မသိမွဳျဖင့္က်ဳးလြန္ခဲ့မိေသာ ၀ိပါက္ေတာ္ (၁၂) ပါးကို ခံစားခဲ့ရပါ၏။
သာမာ၀တီမိဖုရားၾကီး အပါအ၀င္ ရံေရြေတာ္မ်ားသည္.တစ္ခုေသာဘ၀က နန္းတြင္းသူမ်ားျဖစ္ခဲ့ပါသည္။သူမနွင့္အေပါင္းအေဖာ္မ်ား ျမစ္ဆိပ္သို ့့ေရကစားဆင္းခဲ့သည္။ေရကစားျပီးျပန္တက္လာေသာအခါ ခ်မ္းေအးသျဖင့္ျမက္ခ်ံဳကိုမီးရွိဳ ့၍ မီးလွံဳ ၾက၏ ။ထိုျမက္ခ်ံဳ၌ ဘုရင္မင္းျမတ္ကိုးကြယ္ေနေသာ ပေစၥကဗုဒၶါ တစ္ပါး နိေရာဓသမာပတ္ ၀င္စားလွ်က္သားေတြ ့ရေသာေၾကာင့္ ရာဇဒဏ္သင့္မည္စိုး၍ ၾကံရာမရျဖစ္ကာ ထင္းတံုးထင္းစမ်ား၇ွာျပီး ပေစၥကဗုဒၶါ အားျပာက်သြားေအာင္ မီးရွိဳ ့သတ္ခဲ့ၾကပါသည္။
နိေရာဓသမာပတ္ ၀င္စားေနေသာ ပုဂၢိဳလ္အား အသက္အႏၱရာယ္ျပဳ၍ မရေသာ္လည္း ေသေစခ်င္သည့္စိတ္ေစတနာနဲ ့မီးရွိဳ ့သတ္ခဲ့မိေသာ
အကုသိုလ္ေၾကာင့္ငရဲ၌ အႏွစ္တစ္သိန္းခံရျပီး ဘ၀တစ္ရာပတ္လံုး မီးေလာင္ကၽြမ္းကာေသဆံုးၾကရရွာပါသည္။
ယခုေနာက္ဆံုးဘ၀တြင္လည္း (ေသာတပန္ အရိယာပုဂၢိဳလ္ ) ျဖစ္လင့္ကစား အကုသိုလ္အၾကြင္းအက်န္အား ေပးဆပ္ခဲ့ရျပန္ပါသည္။
အကုသိုလ္ကံအက်ိဳးေပးတဲ့ ၀ဋ္ေၾကြးကား ဓမၼသံေ၀ဂယူဖြယ္ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ ေကာင္းလွပါဘိ။

“ကုသိုလ္ကံမွ လႊဲေရွာင္ဖယ္ခြာလွ်က္ ပါပညစ္က်ဳ မေကာင္းမွဳကိုသာ စီမံျပဳလုပ္ အားထုတ္ေနၾကသည့္ သတၱ၀ါတို ့သည္ သံသရာ၀ဋ္ဆင္းရဲ၌ အျမဲမျပတ္အထပ္ထပ္ေျပးလႊားကာ ခ်မ္းသာႏွင့္ဆင္းရဲ ကိုေသာ္မွ ေပၚခ်ည္ႏွစ္ခ်ည္ခံစားၾကရကုန္၏”
ဟု ျမတ္ဘုရားမိန္ ့ေတာ္မူခဲ့ပါသည္။

ျပီး..............ပါ..................ျပီ။
**********************************************************************************“
ဒီပိုစ့္ေလးနဲ ့ (မက်ည္းတန္ရဲ ့ကမၼဖလ ) ပိုစ့္ေလးက တစ္ဆက္တည္းပါ၊အဲ့ဒီဇာတ္လမ္းထဲက ခုဇၨဳတၱရာဟာ အခုဒီပိုစ့္က
သာမာ၀တီမိဖုရားၾကီးရဲ ့အထိန္းေတာ္ပါပဲ။လူ ့ဘ၀ကို ရလာျခင္းအတူတူ တစ္ေယာက္က ရုပ္ဆိုးတဲ့ကၽြန္ တစ္ေယာက္က လွပတဲ့ ဘုရင့္မိဖုရား ေသေတာ့လဲ မီးေလာင္ကၽြမ္းျပီးအတူတူေသရရွာတယ္။
သူတို ့ႏွစ္ဦးရဲ ့ဘ၀ကံအက်ိဳးေပးမတူေပမယ့္ ဧတဒဂ္ဘြဲ ့ကို ေတာ့ႏွစ္ဦးစလံုးရခဲ့ပါတယ္။
ခုဇၨဳတၱရာ က (အၾကားအျမင္ အသာဆံုးအျမတ္ဆံုး ဗဟုသုတဘြဲ ့) သမာ၀တီမိဖုရားၾကီးက (ေမတၱာ၀ိဟာရီဘြဲ ့) ရခဲ့ၾကပါတယ္။

မေလးျငိမ္ ရဲ ့(အဆင့္ျမင့္ဗုဒၶဘာသာ၀င္အမ်ိဳးသမီးမ်ား) စာအုပ္ေလးကလြန္ခဲ့တဲ့ (၈) ႏွစ္ေလာက္က ေမြးေန ့လက္ေဆာင္အျဖစ္ ရထားတဲ့စာအုပ္ေလးပါ။လက္ေဆာင္ေပးခဲ့တဲ့သူငယ္ခ်င္းက သူတို ့ေဆးခန္းက နာစ့္မေလးတစ္ေယာက္ က ဒီစာအုပ္ေလးေပးဖတ္တယ္။အရမ္းေကာင္းလို ့ဆိုျပီး ေမြးေန ့လက္ေဆာင္အျဖစ္၀ယ္ေပးခဲ့ပါတယ္။စာအုပ္ေလးကို ဖတ္ျပီးတဲ့ေနာက္မွာ အရာရာကိုလဲေလးေလးနက္နက္ေတြးတတ္လာတယ္။ကိုယ္တိုင္က အရိယာႏြယ္၀င္ သူေတာ္စင္ မဟုတ္လို ့အဆင့္ျမင့္ဗုဒၶဘာသာ၀င္အမ်ိဳးသမီး ဆယ္ေယာက္လို
ျမင့္ျမတ္တဲ့စိတ္ထားနဲ ့ျမင့္ျမတ္တဲ့ သူမျဖစ္ရင္ေတာင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မိန္းမေကာင္းတစ္ေယာက္ တန္ဖိုး၇ွိတဲ့ဗုဒၶဘာသာ၀င္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္ခ်င္ခဲ့တယ္။ကိုယ့္ဘ၀ကိုလည္းတန္ဖိုးထားတတ္လာတယ္။.
မေလးျငိမ္ ရဲ ့စာအုပ္ေလးဖတ္ျပီး ရလိုက္တဲ့ သင္ခန္းစာေလးကိုေျပာျပခ်င္ပါတယ္။
လူတစ္ကိုယ္စိတ္တစ္မ်ိဳး၊ခံယူခ်က္အမ်ိဳးအမ်ိဳး မို ့ တစ္ေယာက္နဲ ့တစ္ေယာက္အေတြးအေခၚအယူအဆေတြ တူခ်င္မွလဲတူလိမ့္မယ္။
အမွားပါရင္ေတာ့....ခြင့္လႊတ္ေပးပါ..။
ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက အမ်ိဳးေပ်ာက္မွာ၊သာသနာကြယ္မွာေၾကာက္ၾကပါတယ္။
လူမ်ိဳးျခား၊ဘာသာျခားကို ခ်စ္ၾကိဳက္မိလို ့ယူလိုက္တဲ့သူေတြကို အမ်ိုဳးဖ်က္၊သာသနာဖ်က္ဆိုျပီး ၊အျပစ္တင္ၾကတယ္ေနာ္။

ခ်မ္းခ်မ္းအျမင္ ေျပာရရင္ေတာ့..ဒီေခတ္မွာ...
လူမ်ိဳးအခ်င္းခ်င္းယူ၊ဗုဒၶဘာသာ၀င္အခ်င္းခ်င္းယူျပီး၊စိတ္ဓါတ္ေရးရာနိမ့္က်တဲ့သူေတြ၊ဗုဒၶသာသနာ ကိုညွိးေအာင္လုပ္တဲ့သူေတြ အမ်ားၾကီးပါပဲ၊။
ဘာသာျခားကိုယူျပီး ဘာသာေျပာင္းသြားတဲ့ လူဦးေရထက္ ။ဗုဒၶဘာသာ၀င္ျမန္မာလူမ်ိဳးျဖစ္ျပီး အမ်ိဳး၊ဘာသာ၊သာသနာကို တန္ဖိုးမထားတဲ့သူေတြ ဂါရ၀တရား မရွိတဲ့သူေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားပါတယ္။ဗုဒၶဘာသာ၀င္ တစ္ေယာက္ျဖစ္ျပီး ဘုရားအဆံုးအမ နဲ ့မေနတဲ့သူလဲေတြ အမ်ားၾကီးပါပဲ။
အခုေခတ္မွာ...ဗုဒၶဘာသာ၀င္ မိန္းကေလးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ဘ၀ကိုတန္ဖိုးမထားၾကေတာ့ဘူး။အားလံုးကိုမဆိုလိုဘူးေနာ္..ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေတြ ့ေနရတာကိုေျပာတာပါ။ေခတ္မွီလာတာလား၊ေခတ္ၾကီးက ပ်က္လာတာလားေတာ့မသိဘူး။ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ ့ရည္းစားထားၾကတယ္။“ဟီရိၾသတပၸ” ဆိိုတဲ့ မိမိကိုယ္ကိုတန္ဖိုးထားျပီး မေကာင္းမွဳ အကုသိုလ္မွေရွာင္က်ဥ္ရမယ္ဆိုတဲ့
အရွက္တရားလည္းနည္းလာတယ္။အရက္၊ ဘီယာလဲေသာက္တတ္လာၾကတယ္၊။.ရည္းစားဘ၀မွာလဲ ေစာင့္ထိန္းရမယ့္စည္းကမ္းမရွိၾကေတာ့ဘူး၊တိုက္နဲ ့ကားနဲ ့သာေနရမယ္ဆိုရင္ မယားရွိတဲ့လင္လည္းမေရွာင္ေတာ့ဘူး၊။အေဖအ၇ြယ္ အဘအ၇ြယ္လဲ အငယ္ေလးအမည္ခံျပီးယူၾကတာပဲ။ ကိုယ့္ကိုယ္လည္းတန္ဖိုးမထားၾကေတာ့ဘူး။

..တန္ခိုးၾကီး ဘုရားေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ကပ္ထားတဲ့ စာေတြကိုဖတ္ၾကည့္ပါ၊။
“စံုတြဲမ်ား ဘုရားေပၚတြင္ မသင့္မေလ်ာ္ မေနရ” တဲ့ ေသခ်ာစဥ္းစားၾကည့္ရင္ . ေတာ္ေတာ္ရွက္စရာေကာင္းပါတယ္။
ဒီလိုသတိေပးတဲ့စာေတြဆိုတာ မရွိသင့္ဘူး၊ကိုယ့္ဘာသာကိုေလးစားရင္ ဘာသာေရးအသိနဲ ့ဗုဒၶဘာသာ၀င္တိုင္းစည္းကမ္း ၇ွိသင့္ပါတယ္၊။စည္းကမ္းသည္လည္းဘာသာရဲ ့တန္ဖိုးကို ေဆာင္ပါတယ္၊။ဘုရားေစတီဆိုတာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္အတြက္ အျမင့္ျမတ္ဆံုး ဂါရ၀ ျပဳတဲ့ေနရာပါ။
ဗုဒၶဘာသာ ကိုတျခားဘာသာ၀င္ေတြ အထင္မေသးေအာင္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တိုင္း ဂါရ၀ တရား နဲ ့ေနသင့္ပါတယ္၊။
အခုေခတ္မွာ....
ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ ့အိမ္ေထာင္ျပဳၾကတယ္၊ျပီးေတာ့ အိမ္ေထာင္ရွင္ မိန္းမပီသေအာင္လဲ မေနၾကေတာ့ဘူး၊
မယား၀တၱရားငါးပါးလဲ မေစာင့္ထိန္းၾကေတာ့ဘူး၊သားသမီးေတြရလာေတာ့လည္းမွန္ကန္တဲ့နည္းလမ္းနဲ ့မဆံုးမနိဳင္ၾကျပန္ဘူး။ဘ၀ဆိုတာ ကို လင္ယူသားေမြး ဖို ့စီးပါြးရွာဖို ့ေယာက်ၤားလုပ္စာထိုင္စားဖို ့နဲ ့ေရႊတြဲလဲ၊ေငြတြဲလဲ ေနရရင္ပဲ လူျဖစ္ရက်ိဳးနပ္ျပီလို ့ထင္ေနၾကပါတယ္။
ကိုယ္ခ်မ္းသာဖို ့ ကိုယ့္ခင္ပြန္း ကို မတရားေလာဘနဲ ့စီးပါြးရွာခိုင္းၾကတာမ်ားတယ္။

ပတ္၀န္းက်င္မွာ ေတြ ့ျမင္ေနရတဲ့ အိမ္ေထာင္သည္ဘ၀ သံုးမ်ိဳးရွိပါတယ္။

(၁)အေပါစားအိမ္ေထာင္သည္ဘ၀
(၂)သာမန္ အိမ္ေထာင္သည္ ဘ၀
(၃)စံျပဳထိုက္တဲ့ အိမ္ေထာင္သည္ဘ၀

(၁) အေပါစား အိမ္ေထာင္သည္ဘ၀..ဆိုတာက.အိမ္ေထာင္သည္ဘ၀ ေရာက္ေပမယ့္ ကိုယ့္အိမ္ေထာင္ဖက္အေပၚ တစ္ဦးနဲ ့တစ္ဦးတန္ဖိုးမထားတဲ့သူေတြ၊တစ္ဦးနဲ ့တစ္ဦးမေလးစားပဲ ဆဲဆိုရိုက္ႏွက္
မယား၀တၱရား(၅)ပါး၊လင့္၀တၱရား(၅)ပါး နဲ ့အိမ္ေထာင့္တာ၀န္မေက်တဲ့သူေတြ။ဘာသာတရားအဆံုးအမနဲ ့လဲမေနဘဲ
ေယာက်ာၤးက အရက္ေသာက္ဖဲရိုက္၊ မိန္းမလိုက္စား၊အိမ္ကမိန္းမကလဲစီးပြါးေရးအဆင္မေျပတာအေၾကာင္းျပျပီးလင္ငယ္ေန.သားသမီးေတြကိုလဲ လူတန္းေစ့မထားနိဳင္၊ဘာသာတရားအသိနဲ ့လဲမဆံုးမနိဳင္ပဲ အိမ္ေထာင္တစ္ခုကို ျဖစ္သလို တည္ေဆာက္ျပီး ဘ၀ကိုတန္ဖိုးမထားပဲ ေပါ့ပ်က္ပ်က္ေနၾကတဲ့သူေတြ ဟာ “အေပါစားအိမ္ေထာင္သည္ဘ၀”ပါ။

(၂)သာမန္အိမ္ေထာင္သည္ဘ၀..ဆိုတာက တစ္ဦးနဲ ့တစ္ဦးခ်စ္လိုယူခဲ့ၾကပါတယ္၊ဒါေပမယ့္
ၾကီးပြါးခ်မ္းသာဖို ့အတြက္ မတရားတဲ့နည္းနဲ ့၊အကုသိုလ္အလုပ္နဲ ့စီးပြါးရွာတာကိုတစ္ဦးကိုတစ္ဦးမတားပဲအားေပးတဲ့သူေတြ။ကုသိုလ္ေ၇းေတြမလုပ္ပဲ ဥစၥာမာန္၊ဓနမာန္တက္ေနတဲ့ သူေတြ၊စီးပြါးေရးအဆင္ေျပလို ့ ။ေရႊတြဲလြဲ၊ေငြတြဲလဲေနရရင္ပဲ စိတ္ခ်မ္းသာမွဳအစစ္လို ့ထင္ေနတဲ့သူေတြပါ။
ဒီေခတ္မွာ စီးပြါးေရးအဆင္ေျပလာတဲ့ အသက္ ၄၀၊၅၀
အရြယ္အိမ္ေထာင္ရွင္ ေယာက်ၤားေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ဟာ အရက္၊ဖဲ၊မိန္းမ ကိစၥေတြ ရွဳပ္လာတယ္။အရက္မေသာက္တတ္၊ဖဲမရိုက္တတ္၊မိန္းမ မလိုက္စားဘဲ၊ရတနာသံုးပါးရိုေသျပီး အိမ္ထာင္ေရးကိုတန္ဖိုးထားတဲ့ေယာက်္ား ဆိုတာေတာ္ေတာ္ရွားတယ္၊စီးပါြးေရးအဆင္ေျပလို ့သာယာခ်မ္းေျမ ့တဲ့ မိသားစု ဘ၀ကို
ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရတဲ့မိန္းကေလးေတြလဲေတာ္ေတာ္နည္းပါတယ္။အသက္၄၀၊ ၅၀ အရြယ္မယား၇ွိေနတဲ့ ဆိုက္ကားသမားရဲ ့မယားငယ္လုပ္ခ်င္တဲ့တဲ့သူေတြမရွိေပမယ့္၊။အသက္ ၄၀၊၅၀ အေဖအရြယ္ ကုမၼဏီပိုင္ရွင္သူေဌး ၾကီးေတြမွာေတာ့ နံပါတ္စဥ္ေတြမ်ားလိုက္တာ။
သားသမီးေတြကလဲ မိဘက ခ်မ္းသာေတာ့ လုိခ်င္တာကိုရေနျပီး ဘ၀ကုိတန္ဖိုးမထားတတ္ၾကေတာ့ဘူး။အျပင္ပန္းကၾကည့္ရင္ေတာ့
တိုက္နဲ့ ့၊ကားနဲ ့ကုမၼဏီၾကီးေတြနဲ ့ေပါ့။တစ္ကယ့္ အတြင္းမွာေတာ့ သစၥာတရား၊ေတြနားလည္မွဳေတြ ကိုယ္ခ်င္းစာမွဳေတြ ေႏြးေထြးမွွဳေတြ
ကင္းမဲ့ေနတဲ့ အႏွစ္ကင္းမဲ့တဲ့အကာသက္သက္အိမ္ေထာင္ေရးပါ။ ဒါဟာ “သာမန္အိမ္ေထာင္သည္ဘ၀”..ပါ။

(၃)“စံျပဳထိုက္တဲ့အိမ္ေထာင္သည္ ဘ၀ဆိုတာက.” ခ်စ္လို ့လက္ထပ္ခဲ့တာပဲျဖစ္ျဖစ္၊မိဘသေဘာတူလို ့လက္ထပ္ခဲ့တာပဲျဖစ္ျဖစ္ သာမာ၀တီမိဖုရား ၾကီးလို ကိုယ့္ခင္ပြန္း၊ဒါမွမဟုတ္ ဇနီးကို မွန္ကန္တဲ့အေတြးအေခၚေတြ။
ဘာသာေရးအသိေတြနဲ ့လမ္းညႊန္ေပးနိဳင္တဲ့ ဇနီးေကာင္း၊ခင္ပြန္းေကာင္း၊ကိုယ္တိုင္ကလဲ ဘာသာတရားကိုေလးစားတယ္၊ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္တန္ဖိုးထားျပီး လူေကာင္းျဖစ္ေအာင္ ေနတယ္၊၊၇တနာသံုးပါးနဲ ့ငါးပါးသီလကို ၾကိဳးစားေဆာက္တည္ျပီး စီးပြါးကိုလည္း သမာအာဇီ၀နည္းနဲ ့၇ွာတယ္၊တိုက္နဲ ့ကားနဲ ့စည္းစိမ္ေပၚမွာ မေနရေပမယ့္၊ မခ်မ္းသာေပမယ့္ ရိုးရိုးသားသားနဲ ့အလုပ္ၾကိဳးစားတယ္။မယား၀တၱရား(၅)ပါး
လင့္၀တၱရား(၅)ပါးနဲ ့တစ္ဦးနဲ ့တစ္ဦး နားလည္မွဳ.၊စာနာမွဳ၊ သီးခံမွဳ၊ေတြနဲ ့ ေနၾကတယ္။၊ဒါန၊သီလ၊ဘာ၀နာ ကုသိုလ္ကိုလည္း ေမာင္တစ္ထမ္းမယ္တစ္ရြက္နဲ ့ ၾကိဳးစားလုပ္တယ္၊။သားသမီးေတြကိုလည္း ဘာသာေရးအသိေတြနဲ ့လိမၼာယဥ္ေက်းေအာင္ဆံုးမနိဳင္တယ္၊မိဘကိုယ္တိုင္လည္း သားသမီးအတြက္ ေလးစားအထင္ၾကီးေအာင္ကိုယ္က်င့္တရားနဲ ့ျပည့္စံုျပီး၊
သာယာခ်မ္းေျမ ့တဲ့ မိသားစုဘ၀ေလး ကိုတည္ေဆာက္နိဳင္တဲ့အိမ္ေထာင္သည္ေတြဟာ “စံျပဳထိုက္တဲ့ အိမ္ေထာင္သည္ဘ၀”ပါ။

ကဲ ညီမေလးတို ့ကေရာ “သာမာ၀တီနဲ ့ခုဇၨဳတၱရာ” အေၾကာင္းေလးကိုဖတ္ျပီး ဘယ္လိုသံေ၀ဂနဲ ့သင္ခန္းစာရခဲ့လဲ။ကိုယ့္ဘ၀ကိုေရာ ဘယ္လိုပံုစံမ်ိဳးနဲ ့တည္ေဆာက္ေတာ့မယ္လို ့စိတ္ကူးထားလဲ။တစ္ေန ့အိမ္ေထာင္သည္ဘ၀ေရာက္ခဲ့ရင္ေရာ.ဘယ္လိုအိမ္ေထာင္ေရးမွာေနခ်င္လဲ။
ဘယ္လိုဇနီးမ်ိဳးျဖစ္ခ်င္လဲ။

ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားက “မိမိသည္သာ မိမိဘ၀ရဲ ့အလင္းေရာင္တဲ့” ဒီစကားေလးက အရမ္းမွတ္သားစရာေကာင္းတယ္၊။ကိုယ့္ဘ၀လွပဖို ့ကိုယ္တိုင္က အသိတရားဆိုတဲ့ ဖေယာင္းတိုင္ေလးကို “ဓမၼ” ဆိုတဲ့အလင္းေလးနဲ ့ထြန္းညွိျပီးလမ္းျပသင့္ပါတယ္။သူတစ္ပါးအားကိုးလို ့မရဘူး၊
ဘ၀မွာ စည္းစိမ္ဥစၥာျပည့္စံုတိုင္းစစ္မွန္တဲ့စိတ္ခ်မ္းသာမွဳအစစ္မဟုတ္ဘူး။စိတ္ခ်မ္းသာမွဳအစစ္က “ဓမၼ” ဆိုတဲ့ အမွန္တရားကိုသိျမင္ဖို ့ပါဘဲ။
အတိတ္ဘ၀ ကကိုယ္တိုင္ ျပဳခဲ့ဖူးတဲ့ ကုသိုလ္ကံ၊အကုသိုလ္ကံေၾကာင့္ ဒီဘ၀မွာ ခ်မ္းသာတဲ့ဘ၀၊ဆင္းရဲတဲ့ဘ၀ ၊ရုပ္ေခ်ာတဲ့သူ၊ရုပ္ဆိုးသူ ဘယ္လို လူပဲျဖစ္ျဖစ္ အေရးၾကီးဆံုးက လက္ရွိကိုယ္ပိုင္ဆိုင္ထားတဲ့ ဘ၀ကို ေရာင့္ရဲေက်နပ္ဖို ့၊အဆိုးထဲက ေကာင္းေအာင္ေနတတ္ဖို ့၊စိတ္ထားေကာင္းမြန္ဖို ့၊လူလူခ်င္းကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ထားဖို ့တစ္ဦးနဲ ့တစ္ဦးအမ်က္မပြားပဲေမတၱာထားဖို ့၊လက္ရွိကိုယ့္ဘ၀ကိုမွန္ကန္တဲ့
နည္းလမ္းနဲ ့ထိန္းေက်ာင္းျပဳျပင္တတ္ဖို ့ပဲလိုပါတယ္။“လူ ့ဘ၀ဆိုတာတိုတုိေလးပါ” ဆိုေပမယ့္ ၾကံဳေတြ ့ရတဲ့အခက္အခဲေတြ အဆင္မေျပမွဳေတြ ဆိုတာ အရမ္းမ်ားတယ္။ “ငိုတစ္ခါ ရယ္တစ္လွည့္ ”ဆိုေပမယ့္ ေမြးကတည္းကေသရမယ့္အခ်ိန္အထိ ရယ္ရတာထက္ ငိုခဲ့ရတာက
ပိုမ်ားေနလိမ့္မယ္။ဘယ္လိုအခက္အခဲပဲၾကံဳရ ၾကံဳရ အေကာင္းဆံုးနည္းလမ္း၇ွာျပီးမွန္ကန္တဲ့နည္းလမ္းနဲ ့ေျဖရွင္းပါ။အရာရာကို မ်က္စိတစ္ဆံုးၾကည့္ျပီး မွဆံုးျဖတ္ပါ။မ်က္ေတာင္တစ္ဖ်ားစာေလးနဲ ့မဆံုးျဖတ္ပါနဲ ့။
စိတ္ဆင္း၇ဲစရာေတြမ်ားလြန္းလို ့၊ဘ၀က ဆိုးလြန္းလို ့ဆိုျပီး
စိတ္သက္သာရာရေအာင္ ထြက္ေပါက္ရွာရင္ေတာင္ ကိုယ့္ရဲ ့စိတ္ကို ကုသိုလ္ေရးေတြမွာ မ်ားမ်ားအခ်ိန္ေပးလိုက္ပါ။
နဂိုက ကံဆိုးေနရတဲ့အထဲ မဟုတ္တာ မေကာင္းတာထပ္လုပ္ရင္ ပိုျပီးဆိုးလာပါလိမ့္မယ္။
ရတနာသံုးပါးကို ရိုေသပါ။
မာက႑ီီမိဖုရား လို အလွမာန္၊ဓနမာန္ မတက္ဘဲ၊ျဖဴစင္တဲ့စိတ္ေလး ထားတတ္ဖို ့၊အရာရာကိုစိတ္ရွည္သီးခံနိဳင္ဖို ့၊အနစ္နာခံျပီးခြင့္လႊတ္တတ္တဲ့ စိတ္ထား၇ွိဖို ့၊ရတနာသံုးပါးနဲ ့ငါးပါးသီလ ကို ေစာင့္ထိန္းနိဳင္ မွစစ္မွန္တဲ့ စိတ္ခ်မ္းသာျခင္း ကိုရရွိပါလိမ့္မယ္။ ကိုယ္တိုင္က ရတနာသံုးပါးနဲ ့ငါးပါးသီလ ကို ေစာင့္ထိန္းဖို ့လိုသလို ကိုယ့္ခ်စ္သူဒါမွမဟုတ္ ကိုယ့္အိမ္ေထာင္ ဘက္ကို လဲ
ရတနာသံုးပါးနဲ ့ငါးပါးသီလ ေစာင့္ထိန္းနိဳင္ေအာင္ လမ္းညႊန္ဆံုးမေပးပါ။အိမ္ေထာင္တစ္ခုမွာ အေရးၾကီးဆံုးက ဗုဒၶဘာသာ၀င္အတြက္ ျမတ္စြာဘုရားခ်မွတ္ေပးထားတဲ့ အေျခခံက်င့္၀တ္ ျဖစ္တဲ့ ငါးပါးသီလ ကိုသာ လံုေအာင္ထိန္းမယ္ဆိုရင္
အရက္သမားမယားဘ၀၊ ေထာင္ထြက္မယားဘ၀ ၊မယားၾကီး၊မယားငယ္ဘ၀ လဲ ၇ွိလာမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး။အျပင္မွာသာယာမွဳရွာတဲ့ အိမ္ေထာင္ေရးေဖာက္ျပန္တဲ့ေယာက်ၤား၊ မိန္းမ လဲ ၇ွိလာမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး။
တစ္ေန ့ညီမေလးတို ့ကိုယ္တိုင္အိမ္ေထာင္ရွင္ဘ၀ မိခင္ဘ၀ေရာက္မွာမို ့...
သားသမီးေတြ ေလးစားအထင္ၾကီး ေလာက္တဲ့ အိမ္ရွင္မ ေကာင္းတစ္ေယာက္၊ ျဖစ္ေအာင္ သားသမီးေတြအတြက္ စံျပျဖစ္ေအာင္ ေနပါ။
သားသမီးေတြကို ဘာသာေရးအသိေတြနဲ ့လိမၼာယဥ္ေက်းေအာင္ လမ္းညႊန္နိဳင္တဲ့သူျဖစ္ေအာင္ၾကိဳးစားပါ။
ဘ၀ကိုလြယ္လြယ္ မေတြးပါနဲ ့။
ျမန္မာစကားပံု၇ွိတယ္ေလ...
“ကုန္ရွံဳးေတာ့ တစ္ေခါက္
လင္ကုန္ ရွံဳးေတာ့ တစ္သက္
ဆရာကုန္ရွဳံးရင္ တစ္သံသရာလံုးေမွာက္တဲ့”
အိမ္ေထာင္ေရးကိုလဲ ျဖစ္သလို လြယ္လြယ္နဲ ့မတည္ေဆာက္ပါနဲ ့။
“ပုခက္လႊဲတဲ့မိခင္ရဲ ့လက္ဟာ ကမၻာ ၾကီးကိုေတာင္ လႊမ္းမိုးနိဳင္သလို
ပုခက္လႊဲတဲ့မိခင္ရဲ ့လက္ဟာ ကမၻာၾကီးကိုလည္းဖ်က္ဆီး နိဳင္ပါတယ္။
ကမၻာၾကီးကို အလွဆင္နိဳင္တဲ့ လက္ပိုင္၇ွင္မ်ားျဖစ္ၾကပါေစ၊”

ေမတၱာရွင္(ေရႊျပည္သာ) ၇ဲ ့ “ဘ၀ႏွင့္ရင္းရေသာ အေတြးအျမင္မ်ား” စာအုပ္ထဲမွာ လူေလးမ်ိဳးရွိပါတယ္။
ကိုယ္ဟာ ဘယ္လိုလူမ်ိဳးလဲ ဆိုတာ ကိုယ့္ဘာသာ ဆန္းစစ္ပါ။ျပီးရင္ျပဳျပင္ပါ...
(၁) လူ ့ငရဲသား
(၂)လူ ့တိရိစာၦန္
(၃)လူ ့ျပိတၱာ
(၄)လူ ့ပရမတၳ.(လူအစစ္).. ဆိုျပီး..လူေလးမ်ိဳးရွိပါတယ္..

(၁)ငရဲဘံုမွာ က်ေရာက္ေနတဲ့သူဟာ ဒါန၊သီလ၊ဘာ၀နာ ကုသိုလ္ေတြလုပ္ခ်ိန္မရပဲ အဆက္မျပတ္ နာက်င္ဆင္းရဲျခင္းကိုခံေနရတဲ့သူေတြပါ။ထို ့အတူ..တစ္ခ်ိဳ ့သည္ လူ ့ဘ၀ရလာေသာ္လည္း မေကာင္းမွဳ အကုသိုလ္၊ဒုစရိုက္မ်ား ႏွင့္ လူသတ္မွဳ၊ခိုးမွဳ ၊မုဒိမ္းမွဳ က်ဳးလြန္ေသာေၾကာင့္ ေထာင္တန္းက်ျပီး ဆင္းရဲဒုကၡမ်ားစြာ ခံၾကရသည္။ဒါန၊သီလ၊ဘာ၀နာ ကုသိုလ္ တစ္ခုမွမလုပ္ခဲ့ေပ။ထိုကဲ့သုိ ့ေသာ လူသားမ်ားကို ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရား က လူအစစ္ ဟုမသတ္မွတ္...“လူ ့ငရဲသား ” ဟုသတ္မွတ္သည္။

(၂)တိရိစာၦန္ သည္ အိပ္ျခင္း၊ စားျခင္း၊ ကာမဂုဏ္ခံစားျခင္း သံုးမ်ိဳးကိုသာျပဳလုပ္ျပီး ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာ ကုသိုလ္မ်ား
တစ္ခုမွမျပဳလုပ္သကဲ့သို ့တခ်ိဳ ့လူမ်ားသည္ စီးပြါးရွာျပီး အိပ္ျခင္း ၊စားျခင္း၊ကာမဂုဏ္ခံစားျခင္း သံုးမ်ိဳးကိုသာျပဳလုပ္သည္.။ရ၇ွိလာသည့္စည္းစိမ္မ်ားကို အေပ်ာ္အပါး ကိစၥအတြက္သာအကုန္အက်ခံျပီး၊ဒါန၊သီလ၊ဘာ၀နာ ကုသိုလ္တရားျပဳလုပ္ျခင္းမရွိေသာ သူမ်ားကို လူအစစ္ ဟု ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရား က မသတ္မွတ္..“လူ ့တိရိစာၦန္” ဟုသာသတ္မွတ္သည္၊

(၃) သရဲ၊တေစၦ၊မွင္စာၾကပ္ ဥစၥာေစာင့္မ်ားအားလံုးတို ့ကုိ ေပတျပိတၱာ ဟုေခၚၾကသည္။ျပိတၱာတို ့သည္ အကုသိုလ္ကံ ၀ဋ္ေၾကြးေၾကာင့္ ဘယ္ေသာအခါမွ အစာကို ၀လင္ေအာင္မစားရေပ။မရပ္မနားတစ္ဘ၀လံုး ၇ွာစားေသာ္လည္း မေသရံုသာစားရသည္။
လူမ်ားစြန္ ့့ပစ္ထားေသာ စားၾကြင္း၊စားက်န္၊ တံေတြး၊ႏွပ္၊သလိပ္မ်ား ေတြ ့သမွ်ကို ရွာေဖြစားေသာက္ၾကရပါသည္။အစာကိုသာ တစ္ဘ၀လံုး ကုန္းရုန္းရွာေဖြျပီး ေသသြားၾကသည္။ ဒါန၊သီလ၊ဘာ၀နာ ၊ကုသိုလ္ တစ္ခုမွမျပဳနိဳင္ခဲ့ပါ။
တစ္ခ်ိဳ ့မွာ လူလာျဖစ္ေသာ္လည္း ဆင္း၇ဲႏြမ္းပါးလြန္းသျဖင့္ တစ္ဘ၀လံုး၀မ္းေရးတစ္ခုအတြက္သာ ရွာေဖြစားေသာက္ရင္း
တစ္ဘ၀ဆံုးသြား၏ ။၊ဒါန၊သီလ၊ဘာ၀နာ။ကုသိုလ္တရားတစ္ခုမွမလုပ္နိဳင္၊ထိုလူသားမ်ိဳးကို လူ အစစ္ဟု ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားက မသတ္မွတ္
“လူ ့ျပိတၱာ” ဟုသတ္မွတ္သည္။

(၄)တစ္ခ်ိဳ ့လူမွာ စီးပြါးေရးကိုလည္း လူတန္းေစ့ေအာင္သမာအာဇီ၀နည္းနဲ ့ရွာနိဳင္ျပီး ၊မေသာက္မစား အကုသိုလ္ေရွာင္ျပီး ။၊ရတနာသံုးပါးနဲ ့ငါးပါးသီလ ကိုေစာင့္ထိန္းနိဳင္၏၊ဒါန၊သီလ၊ဘာ၀နာ ကုသိုလ္တ၇ားကိုလည္း စြမ္းနိဳင္သမွ်ျပဳ
ျပီး မိမိကိုယ္ကို တန္ဖိုး၇ွိေအာင္ သိကၡာရွိေအာင္ ေနနိဳင္ေသာ သူမ်ားကိုသာ ဗုဒၶက “လူ ့ပရမတၳ” လူအစစ္ ဟုသတ္မွတ္သည္။

“လူႏွင့္တိရိစာၦန္ ျခားနားဟန္
ႏွစ္တန္သိရမည္ အိပ္၊စား၊ ကာမ၊
သိရံုမွ် မွတ္ၾက လူမပီ
အကုသိုလ္ပယ္ ကုသိုလ္ဆြယ္
တကယ္လူပီသည္၊
လူမပီက အပယ္က်
ဒုကၡမလြတ္ျပီ
လူပီေလက ခ်မ္းသာရ
ေရာက္ရ နိဗၺာန္ဆီ....”
(ဓမၼဒူတ အရွင္ပညာေဇာတ)

........................................................
အခ်ိန္ေပးျပီးအားေပးဖတ္ရွဳ ၾကတဲ့ ညီမေလးမ်ားကို ေက်းဇူးအရမ္းတင္ပါတယ္။
ညီမေလးတို ့လည္း ကိုယ့္ဘာသာကို ခ်စ္ရင္ ဘာသာတန္ဖိုးသိေအာင္ၾကိဳးစားပါ။ဘာသာတရားကိုရိုေသပါ။
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ခ်စ္ရင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ တန္ဖိုးရွိေအာင္ေနပါ။

အားလံုးကို ေလးစားခ်စ္ခင္လွ်က္

Post.....By....ခ်မ္းခ်မ္း(ရြာသူေလး)

http://www.haymonchan.blogspot.com